Publikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2015.2.7
Akt nieocenianyPublikacja wniosku zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
(Dz.U.UE C z dnia 7 stycznia 2015 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 1 .
JEDNOLITY DOKUMENT
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych 2
"GLÜCKSTÄDTER MATJES"
Numer WE: DE-PGI-0005-01112 - 17.5.2013
ChOG (X) ChNP ()
"Glückstädter Matjes"
Niemcy
Klasa 1.7 Świeże ryby, małże i skorupiaki oraz produkty wytwarzane z nich
"Glückstädter Matjes" (matiasy glückstadzkie) są produkowane ręcznie w tradycyjny sposób, zazwyczaj jako filety, ale również w postaci niefiletowanej, z lekko solonych śledzi (Clupea harengus), których mięso wzdłuż kręgosłupa dojrzewa dzięki enzymom produkowanym przez ich organizm. Filety mają tłustawy połysk i jasno-szaro-brązową barwę - po stronie zewnętrznej, z której usunięto skórę, filety mienią się srebrzysto, po stronie wewnętrznej mięso wzdłuż kręgosłupa jest czerwonawe, co jest wynikiem procesu dojrzewania. W zależności od wielkości i wagi śledzia użytego do produkcji, filety ważą od 30 do 50 g i mają od 14 do 17 cm długości. Filety z "Glückstädter Matjes" spożywane są zazwyczaj na zimno, ich mięso jest miękkie i delikatne i ma nietypowy, charakterystyczny dla matiasów aromat i smak zimnej, świeżej, ale nie surowej ryby z łagodną nutą słoną. "Glückstädter Matjes" sprzedawane są konsumentom, podmiotom z sektora gastronomii i sklepom w postaci świeżych filetów przechowywanych w chłodni. Jednakże sprzedawcy ryb i przedstawiciele gastronomii kupują "Glückstädter Matjes" również w postaci niefiletowanej, w celu przetworzenia ich we własnym zakresie.
"Glückstädter Matjes" są produkowane wyłącznie ze śledzi (Clupea harengus). Powszechnie przyjęta praktyką jest wykorzystywanie jako surowca do produkcji matiasów śledzi złowionych w środkowej i północnej części Morza Północnego. Są one głęboko zamrażane bezpośrednio po złowieniu.
Ze złowionych okazów wybiera się te ryby, które, zgodnie z ich naturalnym rocznym cyklem życia, w okresie od końca maja do początku lipca mają już wystarczającą ilość tłuszczu, by można produkować z nich matiasy, a jednocześnie nie mają jeszcze żadnych zewnętrznych oznak wskazujących na obecność mleczu lub ikry.
-
Patroszenie, proces dojrzewania, jak i późniejsze przetwarzanie matiasów do postaci filetów odbywa się wyłącznie na przedmiotowym obszarze geograficznym.
-
-
Obszar miasta Glückstadt w Szlezwiku-Holsztynie.
Glückstadt jest miastem portowym w Szlezwiku-Holsztynie położonym w dolnym biegu rzeki Łaby.
Produkcja "Glückstädter Matjes" ma długie tradycje. Szczególna metoda produkcji ręcznej (proces dojrzewania mięsa wzdłuż kręgosłupa będący wynikiem działania jedynie własnych enzymów ryby oraz soli, usunięcie skóry i ości w celu otrzymania filetu, jak również ich końcowe ręczne oczyszczanie) odbywa się zgodnie z kultywowaną w Glückstadcie tradycją produkcji matiasów i stanowi warunek wstępny uzyskania produktu o cechach zgodnych z charakterystyką "Glückstädter Matjes".
Tradycja ta została zapoczątkowana w 1893 r. wraz z utworzeniem w Glückstadcie przedsiębiorstwa zajmującego się połowami śledzia na swym pierwszym lugierze "Tümmler", który w dniu 15 lipca 1894 r. po 8 tygodniach rejsu połowowego powrócił do macierzystego portu w Glückstadcie ze 150 beczkami ze śledziami w soli, dostarczając do tego miasta po raz pierwszy matiasy (źródło: Detjens, Willy "Unserem lieben Professor Detlefsen zum Gedächtnis" (Naszemu ukochanemu profesorowi Detlefsenowi na pamiątkę), w "64. Jahresbericht der Vereinigung ehemaliger Primaner des Gymnasiums zu Glückstadt von 1887" (64. Sprawozdanie roczne Stowarzyszenia byłych uczniów ostatnich klas gimnazjum w Glückstadcie z 1887 r., Glückstadt 1957, s. 4, wiersz 52 i nast.). Kolejnym przykładem kultywowania tej tradycji jest przekazanie dnia 21 czerwca 1957 r. beczułki "Glückstädter Matjes" ówczesnemu prezydentowi federalnemu Theodorowi Heussowi z okazji odbywającego się wówczas w Glückstadcie "dnia matiasa" obchodzonego przez niemiecki sektor połowów śledzia (źródło: Kaufholz, Heinz "Ein Fässchen »Glückstädter Matjes« für Heuss" (Beczułka "Glückstädter Matjes" dla Heussa), w: Glückstädter Monatsspiegel (Glückstadzki Przegląd Miesięczny), wydanie z czerwca 2008 r., s. 15).
Zachowanie szczególnych tradycyjnych metod produkcji ręcznej w Glückstadcie i niestosowanie przez lokalnych producentów maszynowych metod przetwórstwa, ani żadnych dodatkowych środków wspomagających dojrzewanie, barwników, wzmacniaczy smaku czy konserwantów, przyczyniają się w istotny sposób do szczególnej jakości matiasów produkowanych w Glückstadcie.
"Glückstädter Matjes" są wytwarzane jedynie ze śledzi i soli, po usunięciu z ryby wszystkich wnętrzności, które nie są potrzebne do procesu dojrzewania pod wpływem działania enzymów, i bez użycia jakichkolwiek innych środków wspomagających dojrzewanie, przy czym produkcja ta odbywa się wyłącznie ręcznie. Śledzie w całości (niewypatroszone) zostają natychmiast po złowieniu (w czasie trwającego tylko kilka tygodni rocznego sezonu połowowego) głęboko zamrożone i w takiej postaci dostępne są w Glückstadcie przez kolejne miesiące aż do następnego sezonu połowowego, można je więc w każdej chwili przetworzyć na świeże matiasy w postaci filetów. Po rozmrożeniu, poprzez odgardlanie lub odgławianie usuwa się ze śledzia wnętrzności w taki sposób, aby pozostawić nietknięte wydzielające enzymy części trzustki w pobliżu jelita i wyrostków pylorycznych. Śledzie umieszcza się następnie, z dodatkiem wyłącznie soli, w beczkach, gdzie ich mięso wzdłuż kręgosłupa dojrzewa pod wpływem enzymów wydzielanych przez ich organizm i ryby te osiągają postać matiasów. Kolejną czynnością jest filetowanie, które odbywa się wyłącznie ręcznie. "Glückstädter Matjes" odróżniają się od wytwarzanych przemysłowo produktów z matiasów lub produktów "à la matias" przede wszystkim smakiem i konsystencją. Charakteryzują się one wyraźnym aromatem i smakiem specyficznym dla matiasów, z dobrze wyczuwalną, ale łagodną nutą słoną. Jednocześnie ich mięso jest szczególnie miękkie i delikatne, nie będąc jednak papkowate. Wewnętrzna strona filetu ma czerwonawe zabarwienie wzdłuż kręgosłupa, powstające w wyniku procesu dojrzewania. Filety "Glückstädter Matjes" spożywane są najczęściej włożone w rozkrojoną bułkę, na kromce ciemnego chleba żytniego, a także podawane jako danie z różnymi dodatkami i sosami.
"Glückstädter Matjes" są dobrze znane, przynajmniej w północnej części Niemiec, gdzie cieszą się szczególną renomą ze względu na ich pochodzenie i sposób, w jaki wciąż jeszcze produkowane są w Glückstadcie. Szczególną renomę zawdzięczają one również utrzymującej się od dziesięcioleci tradycji wytwarzania matiasów na przedmiotowym obszarze geograficznym. Dzięki zainaugurowanemu w 1968 r. przez ówczesnego burmistrza Glückstadtu Manfreda Bruhna i obchodzonemu od tamtej pory co roku w czerwcu "Glückstadzkiemu Tygodniu Matiasa" (Kaufholz, Heinz, poz. cyt. oraz "Heringsfang, harte Knochenarbeit'" (Połowy śledzia, praca trudna i wyczerpująca), w: "Glückstädter Monatsspiegel", wydanie z czerwca 2005 r., str. 7) - 4-dniowemu świętu matiasa - "Glückstädter Matjes" stały się szeroko znane, a ich popularność ciągle rośnie. Ceremonia otwarcia obchodów "Tygodnia Matiasa" przyciąga nie tylko odwiedzających z Szlezwika-Holsztynu, Hamburga i Dolnej Saksonii, ale również smakoszy matiasów z innych części Niemiec. Konkursy na najlepszy przepis kulinarny organizowane w ramach "Tygodnia Matiasa" stały się bodźcem do stworzenia wielu różnych potraw z "Glückstädter Matjes" i nowych przepisów na ich przetwarzanie i przygotowanie.
"Glückstädter Matjes" są sprzedawane jako specjał głównie w sklepach spożywczych w Szlezwiku-Holsztynie, Hamburgu i Dolnej Saksonii. W sprzedaży wysyłkowej specjał ten dostępny jest przez cały rok, a podmioty z branży gastronomicznej i gospodarstwa domowe składają na niego coraz więcej zamówień. Zarówno fakt, że "Glückstädter Matjes" są produktem szeroko znanym, jak i to, że cieszą się one dużym uznaniem, potwierdziły wyniki reprezentatywnej ankiety przeprowadzonej w 2008 r. wśród konsumentów (Adriano Profeta "Gutachten zur Schutzwürdigkeit der Bezeichnung »Glückstädter Matjes« gemäß der Verordnung (EG) Nr. 510/06 als g.g.A." (Opinia w sprawie kwalifikowania się "Glückstädter Matjes" do ochrony nazwy jako ChOG zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 510/2006), Freising 2008). Istnieje ścisła współzależność między stopniem, w jakim znane jest miasto Glückstadt, a stopniem znajomości produktu "Glückstädter Matjes".
Swój smak, konsystencję i wygląd filety z "Glückstädter Matjes" zawdzięczają temu, że w Glückstadcie nadal stosuje się tradycyjny sposób ich ręcznej produkcji. Ich renoma wynika z faktu, że przy wytwarzaniu matiasów w Glückstadcie nie stosuje się uproszczonych w związku z rozwojem produkcji przemysłowej metod obróbki i procesów dojrzewania, a zatem produkcja "Glückstädter Matjes", w której wszystkie czynności wykonywane są ręcznie, wymaga dużo większego nakładu pracy. Ponadto dzięki podejmowanym od dziesięcioleci staraniom zarówno władz miasta Glückstadt, jak i działających w nim producentów matiasów szczególne cechy tej tradycyjnej specjalności stały się szeroko znane. "Glückstädter Matjes" stanowią integralną część życia kulturalnego Glückstadtu i są bardzo wysoko cenione jako produkt spożywczy. Produkt ten jest zatem stałym tradycyjnym elementem kultury kulinarnej regionu i jest postrzegany jako specjalność o dużej renomie w regionie, a także poza nim.
Odesłanie do publikacji specyfikacji
(art. 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006 3 )
https://register.dpma.de/DPMAregister/geo/detail.pdfdownload/40833
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.