Publikacja wniosku w sprawie zmian zgodnie z art. 6 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006 w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2012.242.13
Akt nienormatywny(2012/C 242/11)
(Dz.U.UE C z dnia 11 sierpnia 2012 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec wniosku zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 510/2006(1). Oświadczenia o sprzeciwie muszą wpłynąć do Komisji w terminie sześciu miesięcy od daty niniejszej publikacji.
WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
WNIOSEK W SPRAWIE ZMIAN SKŁADANY NA PODSTAWIE ART. 9
"MÂCHE NANTAISE"
NR WE: FR-PGI-0105-0072-26.10.2011
ChOG (X) ChNP ()
nie opublikowano ani jednolitego dokumentu, ani arkusza streszczenia
Opis produktu został zmieniony w celu wprowadzenia kryteriów wyboru opracowanych przez rolników i uściślenia warunków, jakie muszą spełniać nowe odmiany, aby mogły być stosowane jako ChOG.
Obszar geograficzny nie został zmieniony. Uściśla się, że pakowanie odbywa się w obszarze geograficznym. Etap ten pozwala na zagwarantowanie stanu świeżości (dostawa w ciągu dnia) produktu i na wykorzystanie umiejętności oraz technologii (liczba myjek, temperatura, wskaźnik przyjęcia) opracowanych przez lokalne zakłady, niezbędnych do uzyskania produktu wysokiej jakości.
Dowód pochodzenia został zmieniony, aby wprowadzić najnowsze zmiany w dokumentach rejestracyjnych przeznaczonych dla odpowiednich przedstawicieli branży (karta działki, karta uprawy itd.).
Metodę produkcji opisano w rozdziale, który zawiera najwięcej zmian. Zmiany te pozwalają na unowocześnienie i dostosowanie procesu produkcji i obróbki "Mâche nantaise". Uwzględniono postęp techniczny, który nastąpił od momentu rejestracji ChOG "Mâche nantaise" w 1999 r., aby opracować zaktualizowaną specyfikację. Wprowadzono następujące zmiany:
Związek z pochodzeniem został zmieniony, aby uwzględnić postęp techniczny, który nastąpił od momentu rejestracji ChOG "Mâche nantaise" w 1999 r., lecz także aby wzmocnić renomę produktu dzięki powszechnej wiedzy na temat niektórych praktyk, takich jak stosowanie do produkcji "Mâche nantaise" piasku o określonym uziarnieniu.
Zmieniono sposób etykietowania, aby usunąć już nieobowiązujące wymogi krajowe i zastąpić umieszczanie zwrotu "chronione oznaczenie geograficzne" przez systematyczne stosowanie unijnego logo ChOG.
JEDNOLITY DOKUMENT
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 510/2006
"MÂCHE NANTAISE"
NR WE: FR-PGI-0105-0072-26.10.2011
ChOG (X) ChNP ()
"Mâche nantaise"
Francja
Klasa 1.6. Owoce, warzywa i zboża świeże lub przetworzone
Rosnąca szybko, niewielka roślina należąca do rodziny kozłkowatych, rodzaju roszpunka, gatunku roszpunka warzywna, nazywana roszpunką zwyczajną, o liściach odziomkowych, podłużnych, o łopatkowatym kształcie, z dość wyraźnymi żyłkami, wyrastających parami, jedne na drugich na krzyż i tworzących rozbudowaną rozetę. Obecnie używane są następujące odmiany: Accent - Agathe - Baron - Calarasi RZ - Cirilla - Dione - Elan - Eurion - Fiesta - Gala - Jade - Juvert - Juwallon - Match - Medaillon - Palace - Princess - Pulsar - Rodion - Trophy - Valentin - Vertes de Cambrai. W przypadku wprowadzenia nowych odmian grupa producentów bierze pod uwagę następujące cechy: typy zielone lub łódeczkowate, o fenotypie umożliwiającym zbiór i pakowanie całej rośliny, wpisane do oficjalnego francuskiego lub unijnego katalogu i odpowiadające branżowym normom fitosanitarnym i normom dotyczącym zdolności kiełkowania. Po każdej zmianie wykaz odmian przekazuje się producentom, jak również organowi kontrolnemu i właściwym organom nadzorczym.
Roszpunka, której nie wprowadza się do obrotu w stanie surowym prosto z pola, musi zostać poddana specjalnej obróbce poprzedzającej pakowanie na tackach, do pudełek lub do torebek, w przypadku roszpunki gotowej do spożycia, co odpowiada trzem rodzajom pakowania ChOG.
Nie dotyczy
Nie dotyczy
Obróbka "Mâche nantaise", szczególnie delikatnego produktu świeżego, jest procesem złożonym składającym się z różnych kolejnych etapów przetwarzania produktu. Wymaga on bliskiego powiązania zakładów i producentów, bliskości zakładów w stosunku do działek w celu prowadzenia ciągłej oceny jakości produktu i kontrolowania w ten sposób warunków uzyskiwania produktu końcowego oraz oferowania produktu o gwarantowanej świeżości i trwałości.
Jest to możliwe przede wszystkim dzięki zastosowaniu wspólnego wskaźnika jakości dopracowywanego w regionie przy braku oficjalnych norm. Ma on zastosowanie zarówno na polu, jak i na wejściu do zakładu (przyjmowanie produktu niemytego) i do produktu końcowego.
Pakowanie także musi odbywać się w obszarze geograficznym, aby zagwarantować stan świeżości (dostawa w ciągu dnia) produktu i wykorzystanie umiejętności oraz technologii (liczba myjek, temperatura, wskaźnik przyjęcia) opracowanych przez lokalne zakłady, niezbędnych do uzyskania produktu wysokiej jakości.
Pozostając w bezpośrednim kontakcie z producentami zakład może się dostosowywać w sposób ciągły i bardzo szybki, w zależności od warunków zbioru, warunków klimatycznych lub trwałości produktu, aby zoptymalizować jakość "Mâche nantaise".
Ta komplementarność powoduje, że dziś produkcja i obróbka (do momentu zapakowania) "Mâche nantaise" mają miejsce w sercu naturalnego obszaru produkcji nadającego "Mâche nantaise" jej specyfikę i zapewniającego jej renomę. Wszystkie wykonywane czynności są rejestrowane przy pomocy narzędzi identyfikowalności.
Trzy możliwe sposoby pakowania to:
roszpunka na tackach: roszpunka o dużych liściach (ciężar 100 roślin > 200 g), przebrana, ułożona, oczyszczona a następnie umieszczona na tacce;
roszpunka w pudełkach: roszpunka przebrana, oczyszczona, umyta, posortowana, umieszczona w pudełku owiniętym folią lub zamykanym;
roszpunka gotowa do spożycia: roszpunka przebrana, oczyszczona, umyta, posortowana, umieszczona w torebce owijanej folią lub opakowaniu hermeneutycznym, gotowa do spożycia i przechowywana z wykorzystaniem łańcucha chłodniczego.
Etykieta produktów odpowiadająca całej specyfikacji "Mâche nantaise" musi, poza informacjami obowiązkowymi i właściwymi dla każdego podmiotu pakującego, zawierać następujące elementy:
33 kantony departamentu Loire-Atlantique:
Aigrefeuille-sur-Maine - Ancenis - Bouaye - Bourgneuf-en-Retz - Carquefou - La Chapelle-sur-Erdre - Clisson - Le Croisic - La Baule-Escoublac - Guérande - Herbignac - Legé - Ligné - Le Loroux-Bottereau - Machecoul - Montoir-de-Bretagne - Nantes - Nort-sur-Erdre - Orvault - Paimboeuf - Le Pellerin - Pontchateau - Pornic - Rezé - Saint-Étienne-de-Montluc - Saint-Herblain - Saint-Nazaire - Saint-Pèreen-Retz - Saint-Philbert-d-eGrand-Lieu - Savenay - Vallet - Vertou - Vertou-Vignoble
8 kantonów Wandei (w tym 6 graniczących z Loire-Atlantique):
Beauvoir-sur-Mer - Challans - Le Poiré-sur-Vie - Montaigu - Palluau - Rocheservière - Saint-Gilles-Croix-de-Vie - Saint Jean-de-Monts
2 kantony Maine-etLoire (graniczące z Loire-Atlantique):
Champtoceaux - Montrevault
Czynniki naturalne
Umiarkowany klimat oceaniczny obszaru geograficznego jest idealnie dostosowany do produkcji roszpunki. Zimą panują tam niskie temperatury, idealne dla "Mâche nantaise", ale nie utrzymują się zbyt długie okresy mrozu. Taki klimat występuje na całym obszarze produkcji i ogranicza nadmierne lub gwałtowne zmiany temperatur, co pozwala uzyskać optymalną i specyficzną jakość w całym sezonie.
Z historycznego punktu widzenia ziemie najbardziej odpowiednie do uprawy nowalijek, w tym roszpunki, składają się z piaszczystych aluwiów, a więc gleb przepuszczalnych. Występują one w pobliżu Nantes, które stanowiło w przeszłości rynek zbytu dla produktów, i w pobliżu Loary, która dostarczała wody i dużych ilości piasku wykorzystywanego w tej branży.
Przez wiele pokoleń piasek wykorzystywany do uprawy roszpunki pochodził z naturalnych zasobów Loary. W 1994 r. organy publiczne postanowiły zakazać pozyskiwania piasku z Loary ze względu na zniszczenia powodowane przez liczne budowle nad Loarą (mosty, skarpy itd.). Rolnicy przestawili się na inne sposoby pozyskiwania piasku o takich samych parametrach.
Czynniki ludzkie
Uprawa warzyw w regionie Nantes narodziła się w połowie XIX wieku na zachód od Nantes, przy czym produkowane wówczas warzywa były przeznaczone na potrzeby żywieniowe regionu i zaopatrzenie statków. Prawdziwy rozwój nantejskiej uprawy warzyw nastąpił jednak naprawdę dopiero w latach 1919-1920, kiedy większość dużych gospodarstw porzuciła rynki lokalne, aby wysyłać swoje produkty bezpośrednio do Paryża i dużych miast na prowincji.
W okresie międzywojennym uprawa ta była kontynuowana, a organizacja zawodowa producentów warzyw która rozpoczęła się pod koniec wieku, nabrała konkretnych kształtów. Była ona jednym z czynników wzrostu, np. wraz z utworzeniem w dniu 7 lipca 1928 r. federacji grup producentów warzyw regionu Nantes.
Od początku XX wieku rozwijała się uprawa warzyw pod osłonami, tj. w instalacjach nazywanych odtąd "Châssis nantais" (osłonami nantejskimi), których zastosowanie upowszechniło się w okresie międzywojennym. Działki zostały podzielone na sektory odpowiadające szerokości osłon, oddzielone przejściami szerokimi na około 40 centymetrów. Sektory były okopywane, aby ułatwić osuszanie ziemi, co było kluczowe dla wczesnego dojrzewania i jakości "Mâche nantaise". Dzięki naturalnej stabilizacji przejść w ciągu lata, podział na sektory pozwalał na obsiewanie i zbiory bez naruszania gleby jesienią i latem.
Element ten ma podstawowe znaczenie dla zrozumienia rozwoju roszpunki w regionie Nantes. Wraz z możliwym wykorzystaniem piasku i korzystnym klimatem uprawa w sektorach pod osłonami pozwalała na wczesne uzyskanie dojrzałego produktu o bardzo wysokiej jakości, którego żaden inny region nie mógł dostarczać o tej porze roku.
Od lat 50. ubiegłego stulecia region Nantes stopniowo zdobywał rynek francuski i rynki europejskie. Od lat. 60. a szczególnie 70. tradycyjne osłony wyparły małe tunele z tworzywa, ale uprawa w sektorach się utrzymała.
Wzrost produkcji "Mâche nantaise" z 3 000 ton wytwarzanych rocznie w latach 1975-1983 do 12 000 ton wytwarzanych obecnie tylko w regionie Nantes był możliwy dzięki mechanizacji zbiorów i nowym formom pakowania (pudełko, torebka itd.).
Obecnie średnia roczna produkcja rzędu 30 000 ton daje roszpunce z obszaru produkcji Nantes pozycję lidera krajowego i europejskiego. Około połowa produkcji jest przeznaczona na wywóz, przede wszystkim do Niemiec.
Szczególne umiejętności
Producenci warzyw z regionu Nantes odziedziczyli po wcześniejszych pokoleniach szczególne umiejętności:
Uprawa roszpunki w sektorach, stosowanie piasku i narzędzi dostosowanych do obróbki produktu końcowego, wspólne kryteria jakości roszpunki są elementami wpływającymi na jakość i specyfikę produktu: chodzi o całe rośliny bez korzenia, bez piasku lub śladów ziemi, w których ograniczono częstotliwość występowania zjawiska wydłużania się łodygi, liczbę liścieni pożółkłych lub poczerniałych, żółknienie liści i plamy bakteryjne.
Prezentacja produktu na tradycyjnych tackach jest typowa. Mechanizacja zbioru i nowoczesne metody pakowania (torebka dla roszpunki gotowej do spożycia i pudełko) pozwalają na oferowanie produktu bez piasku, którego obecność stanowiła niegdyś jego główną wadę.
Produkcja warzyw w regionie Nantes, która rozwijała się dzięki występowaniu odpowiednich ziem składających się z piaszczystych aluwiów, a więc gleb przepuszczalnych, bliskości miasta Nantes stanowiącego rynek zbytu dla produktów oraz rzeki Loary dostarczającej niezbędnej wody i odpowiedniego piasku, sprzyjała uprawie nowalijek.
Oceaniczny klimat występujący w tej strefie geograficznej zapewnia zimą niskie temperatury, idealne dla "Mâche nantaise", przy czym nie występują jednak zbyt długie okresy mrozu. Wahania temperatury są więc stosunkowo niewielkie, co jest szczególnie korzystne dla uprawy "Mâche nantaise".
Klimat oraz korzystanie z konkretnych umiejętności (stosowanie specjalnego piasku o określonym uziarnieniu, okrągłego i chemicznie neutralnego, uprawa w sektorach, obróbka produktu po zbiorze) są podstawowymi czynnikami gwarantującymi jakość "Mâche nantaise".
Pochodzenie roszpunki jest doskonale znane konsumentom i dystrybutorom, którzy doceniają te wyjątkowe umiejętności.
Nantejski obszar produkcji, wraz z jego specyfiką geograficzną, jest jednym z filarów długiej historii nantejskiego warzywnictwa i jego głównego produktu, którym jest "Mâche nantaise".
Wzmianka o "Mâche nantaise" znajduje się w wykazie dziedzictwa kulinarnego Francji sporządzonym przez Conseil National des Arts culinaires (Krajową Radę Sztuki Kulinarnej).
Obecnie, tak jak 25 lat temu, "Mâche nantaise" jest wspierana dzięki znaczącej zbiorowej promocji, a mianowicie plakatom w paryskim metrze i autobusach, spotom reklamowym w radiu i telewizji we Francji, a także za granicą.
Od połowy lat 80. "Mâche nantaise" stała się przedmiotem artykułów i zaczęła występować w publikowanych przepisach (Ouest France, Le Figaro, Le Monde itd.).
Współistnienie tych trzech parametrów (klimatu, umiejętności oraz przeszłej i obecnej renomy "Mâche nantaise") w obszarze geograficznym powoduje, że ChOG "Mâche nantaise" jest jak najbardziej uzasadnione, zarówno ze względu na uzyskiwaną jakość, jak i środki techniczne stosowane w jej produkcji.
Odesłanie do publikacji specyfikacji:
(Artykuł 5 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 510/2006)
https://www.inao.gouv.fr/fichier/CDCMachenantaise31012012.pdf
(1) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.