Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2016.359.12
Akt nieocenianyPublikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
(Dz.U.UE C z dnia 30 września 2016 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 1 .
WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY W SPECYFIKACJI PRODUKTU OZNACZONEGO CHRONIONĄ NAZWĄ POCHODZENIA/ CHRONIONYM OZNACZENIEM GEOGRAFICZNYM, GDY ZMIANA TA NIE JEST NIEZNACZNA
Wniosek o zatwierdzenie zmiany zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (UE) nr 1151/2012
"FOIN DE CRAU"
Nr UE: PDO-FR-02091 - 18.11.2015
ChNP (X) ChOG ()
Comité du Foin de Crau
Adres: 10 rue Léo Lelée
13310 Saint-Martin-de-Crau
FRANCE
Tel. +33 490472933
Faks +33 490474209
E-mail: comite@foindecrau.com
Organizacja "Comité du Foin de Crau" składa się z producentów siana "Foin de Crau" i w związku z tym ma ona uzasadniony interes w złożeniu wniosku.
Francja
Opis produktu
Zmieniono i uzupełniono opis produktu w celu dokładniejszego określenia specyfiki siana "Foin de Crau":
Obszar geograficzny
W następstwie indywidualnych wniosków złożonych przez producentów siana, do obszaru geograficznego siana "Foin de Crau" początkowo zatwierdzonego w 1997 r. włączono nowe części gmin, które należą już do obszaru geograficznego siana "Foin de Crau" (Grans, Istres, Lamanon oraz Salonde-Provence). Zaproponowano przeprowadzenie tego włączenia po sprawdzeniu, czy należą do tych samych kryteriów geologicznych, glebowych, klimatycznych i roślinnych określenia obszaru geograficznego, co reszta obszaru objętego nazwą pochodzenia.
Ponadto:
Dowód pochodzenia
Ujednolicono punkt "Dowody potwierdzające, że produkt pochodzi z określonego obszaru geograficznego"; obejmuje on w szczególności obowiązki w zakresie deklaracji i prowadzenia rejestrów dotyczących identyfikowalności produktu i monitorowania warunków produkcji.
Ponadto w punkcie tym dodano i uzupełniono szereg postanowień dotyczących rejestrów i deklaracji umożliwiających zapewnienie identyfikowalności i kontroli zgodności produktów z wymogami specyfikacji.
Metoda produkcji
Producenci mają możliwość zastąpienia corocznie jednej ścinki wypasem. Produkcja siana "Foin de Crau" i chów (przede wszystkim owiec) są bowiem ściśle powiązane. Hodowcy tradycyjnie przeprowadzają wypas tzw. "otawy" pod koniec lutego, po trzeciej ścince, co jest korzystne dla utrzymywania użytków zielonych równiny Crau. W przypadku deficytu pastewnego w niektórych okresach roku (wiosna na równinie Crau i lato na pastwiskach alpejskich), jedyną możliwość zapewnienia zasobów paszowych stanowi jednak wypas stad na użytkach zielonych równiny Crau zastępujący pierwszą lub trzecią ścinkę. Praktyka ta nie zmienia jakości roślinnej użytków zielonych, o ile przestrzega się minimalnych okresów między ścinkami a wypasem. Aby zapewnić wystarczający wzrost trawy i optymalny rozwój pożądanych gatunków roślin, nie doprowadzając przy tym do uzyskania stanu nadmiernej dojrzałości, który niekorzystnie wpływa na apetyczność i wartości pastewne siana, uściślono ponadto, że pierwszą ścinkę przeprowadza się co najmniej 60 dni po wypasie na otawie oraz że okres między dwoma ścinkami wynosi od 40 do 60 dni.
Zaproponowano również, by usunąć daty graniczne przeprowadzania poszczególnych ścinek, które początkowo określono na 31 maja, 25 lipca i 30 września, o ile nie są one objęte odstępstwem. Jakość siana zależy bowiem przede wszystkim od dojrzałości trawy. Ta z kolei jest uwarunkowana długością okresu wzrostu. Jest więc ważne, by przestrzegać ustalonych okresów między każdą ścinką oraz między ścinką a wypasem (wypasami). Jeżeli chodzi o suszenie skoszonej trawy, uściślono, że zgodnie z dawnymi lokalnymi praktykami, przeprowadza się je na polu. Wyklucza się zatem suszenie w stodole. Naturalnemu suszeniu sprzyjają warunki klimatyczne środowiska naturalnego (nasłonecznienie i wiatr).
Usunięto postanowienie, w którym wskazuje się, że siano nie może pozostawać na polu powyżej pięciu dni w przypadku pierwszej i trzeciej ścinki oraz powyżej trzech dni w przypadku drugiej ścinki, ponieważ okresy te są zbyt dowolne. W rzeczywistości optymalny czas trwania suszenia siana na polu w dużym stopniu zależy od warunków klimatycznych. W zarządzaniu tym czasem wykorzystywane są zatem przede wszystkim umiejętności producentów.
Aby uniknąć wszelkich wątpliwości, uściślono, że po suszeniu na polu, siano łączy się w wiązki. Wprowadzono postanowienia dotyczące łączenia w wiązki: aby zapewnić właściwą identyfikację produktu, łączenie w wiązki odbywa się za pomocą dwukolorowego sznurka składającego się z białej i czerwonej splotki; ponadto, w celu zachowania jakości siana, musi ono zostać załadowane tego samego dnia, aby zapobiec jakiemukolwiek zawilgoceniu od gleby podczas nocy, z wyjątkiem przypadku silnego mistralu (suchego i silnego północnego/północno-zachodniego wiatru), podczas którego wiązki mogą zostać na polu przez jedną noc.
Aby uniknąć wszelkich wątpliwości odnośnie do warunków przechowywania, następujący wymóg: "siano przechowuje się w składzie oraz należy je odizolować od podłogi oraz od ścianek składu" otrzymuje brzmienie: "siano przechowuje się w składzie, starając się unikać jakiegokolwiek kontaktu z wilgotną podłogą lub z wilgotnymi ścianami", ponieważ podłoga oraz ściany składu niekoniecznie są zbudowane z materiałów izolacyjnych. Wymóg ten uzupełniono ponadto, uściślając, że nie obejmuje on tzw. sprzedaży "na polu" lub "z wozu", co odpowiada bardzo szybkiej sprzedaży siana po połączeniu w wiązki na polu.
Wydajność produkcji
wprowadzono maksymalną wydajność produkcji siana wynoszącą 11 ton na hektar użytku zielonego przyczyniającą się do utrzymania zaobserwowanych poziomów wydajności, aby zagwarantować wysoką jakość produktu, ale także aby ułatwić kontrole identyfikowalności i objętości. Wydajność ta jest bowiem jedną z cech charakterystycznych siana "Foin de Crau", biorąc pod uwagę, że wydajność zaobserwowana na użytkach zielonych o innym pochodzeniu geograficznym jest co do zasady wyższa. Ograniczenie wydajności pozwala ponadto na zapewnienie przestrzegania dawek azotu wprowadzanych do gleby, ze względu na fakt, że ich nadmiar mógłby zmienić cechy składu roślinnego siana. Uściślono również, że wydajność tę oblicza się na podstawie całości zidentyfikowanych działek rolnych należących do gospodarstwa produkującego siano, które ma zostać objęte nazwą pochodzenia.
Pakowanie siana: jak wskazano powyżej odnośnie do zmiany opisu produktu oraz sposobów jego prezentacji w sprzedaży, istnieje możliwość sprzedawania w workach siana objętego nazwą pochodzenia "Foin de Crau". Aby upewnić się co do jakości siana wprowadzanego w ten sposób do obrotu, zdefiniowano szczególne warunki umieszczania w workach w celu zagwarantowania stabilności zapakowanego w ten sposób produktu oraz uniknięcia wszelkiego ryzyka zepsucia lub fermentacji; siano umieszczane w workach musi być wystarczająco suche, a jego proces dojrzewania musi być zakończony. Poziom wilgotności wykorzystywanego siana musi zatem wynosić maksymalnie 14 %, a minimalny okres przechowywania po zakończeniu zbiorów - co najmniej 60 dni. Ponadto, aby zagwarantować przestrzeganie wymaganych właściwości produktu wraz upływem czasu, uściślono, że "worki przechowuje się w miejscu bez dostępu wilgoci i światła słonecznego. Worków siana nie można wprowadzać do obrotu pod ChNP »Foin de Crau«, jeżeli ich okres przechowywania przekracza 6 miesięcy, począwszy od dnia umieszczenia w worku". Dodatkowo, aby zagwarantować identyfikowalność produktu aż do etapu konsumenta końcowego, zaproponowano, by worki były zamykane "za pomocą nienaruszalnego systemu, który uniemożliwia ich powtórne zamknięcie po otwarciu".
Ponadto siano "Foin de Crau" umieszczane jest w workach na obszarze geograficznym nazwy pochodzenia przez przedsiębiorców należących do branży. Obowiązek ten ma dwa cele: utrzymanie jakości oraz gwarancja pochodzenia geograficznego ChNP "Foin de Crau". Odnośnie do jakości, chodzi o zachowanie właściwości produktu, w szczególności w zakresie jego składu roślinnego. Umieszczanie w workach, które wymaga manipulacji (takich jak usunięcie sznura otaczającego wiązkę, który służy do jej identyfikacji, obluzowanie wiązki), stwarza bowiem ryzyko eliminacji niektórych gatunków (najlżejsze gatunki, takie jak koniczyny, mogą zamienić się w pył i zostać wyeliminowane, kiedy wiązka zostanie rozwiązana i ulegnie wywianiu) oraz zmiany właściwości źdźbeł, z których składa się siano (za duża zawartość pyłów). Podczas sprawdzania końcowej zgodności produktu, w szczególności w zakresie obecności charakterystycznych gatunków roślin, wykorzystuje się umiejętności przedsiębiorców należących do branży. Jeżeli chodzi o zagwarantowanie pochodzenia geograficznego produktu, warunek ten ogranicza ryzyko zastąpienia lub pomieszania produktu z sianem o innym pochodzeniu geograficznym, które mogłoby wzrosnąć w efekcie manipulacji koniecznych podczas umieszczania w workach.
Etykietowanie
Szczegółowe wymagania w zakresie etykietowania dotyczące nazwy dostosowano do przepisów rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 oraz uściślono, dodając nowy sposób prezentacji w sprzedaży siana "Foin de Crau" w workach. W ramach obowiązkowych elementów etykietowania produktu objętego nazwą pochodzenia "Foin de Crau" znajduje się stosowanie symbolu ChNP Unii Europejskiej, a także napisu "appellation d'origine protégée" (chroniona nazwa pochodzenia).
Pozostałe
JEDNOLITY DOKUMENT
"FOIN DE CRAU"
"FOIN DE CRAU"
ChNP (X) ChOG ()
"Foin de Crau"
Francja
Klasa 2.9. Siano
Siano "Foin de Crau" pochodzi z naturalnych trwałych użytków zielonych składających się z około dwudziestu dziko rosnących gatunków roślin pastewnych (traw, roślin strączkowych, złożonych, i innych). Składa się ono głównie z rajgrasu wyniosłego (Arrhenatherum elatius P. Beauv. ex J. Presl & C. Presl), kupkówki pospolitej (Dactylis glome-rata L.), koniczyny łąkowej (Trifolium pratense L.) i z koniczyny białej (Trifolium repens L.).
Siano "Foin de Crau" suszy się na polu, na słońcu. Nie zostało ono w żaden sposób uszkodzone na skutek opadów deszczu. Charakterystyczny wygląd siana wiąże się z tym, że źdźbła zielonej barwy są grubsze lub cieńsze oraz z tym, że jego bardzo intensywny zapach obejmuje nuty roślinne.
Siano "Foin de Crau" sprzedaje się w wiązkach lub w workach (o masie maksymalnej wynoszącej 10 kg).
-
Wszystkie czynności od produkcji siana do jego suszenia odbywają się na określonym obszarze geograficznym.
Zgodnie ze zwyczajami po ścince i suszeniu na słońcu na polu siano łączy się w wiązki za pomocą białoczerwonego sznurka służącego do identyfikacji siana "Foin de Crau".
Siano przeznaczone do umieszczenia w workach pochodzi z wiązek, których maksymalny poziom wilgotności ustalono na 14 % i którego okres przechowywania wynosi co najmniej 60 dni od zakończenia zbiorów.
Worki są zamykane za pomocą nienaruszalnego systemu, który uniemożliwia ich powtórne zamknięcie po otwarciu.
Worki przechowuje się w miejscu bez dostępu wilgoci i światła słonecznego. Worków siana nie można wprowadzać do obrotu pod ChNP "Foin de Crau", jeżeli ich okres przechowywania przekracza 6 miesięcy, począwszy od dnia umieszczenia w worku.
Pakowanie wiązek do worków przeprowadza się na obszarze geograficznym. Obowiązek ten uzasadniony jest celem utrzymania jakości oraz pochodzenia geograficznego ChNP "Foin de Crau": zachowania właściwości produktu, a w szczególności zachowania gatunków roślin zdefiniowanych w pkt 3.2. Umieszczanie w workach wymaga bowiem manipulacji, które stwarzają ryzyko eliminacji niektórych gatunków (najlżejsze gatunki takie jak koniczyny mogą zamienić się w pył i zostać wyeliminowane, kiedy wiązka zostanie rozwiązana i ulegnie wywianiu), oraz zmiany właściwości źdźbeł, z których składa się siano (za duża zawartość pyłów). Chodzi również o sprawdzenie poziomu wilgotności siana umieszczonego w workach, jak również minimalnego okresu przechowywania siana po zakończeniu zbiorów, czyli warunków koniecznych do zapewnienia dojrzałości siana, a więc zagwarantowania optymalnych warunków przechowywania produktu.
Podczas sprawdzania końcowej zgodności produktu, w szczególności w zakresie gatunków roślin, wykorzystywane są umiejętności przedsiębiorców należących do branży, którzy posiadają szczegółową wiedzę na temat właściwości i specyfiki produktu.
Jeżeli chodzi o zagwarantowanie pochodzenia geograficznego produktu, warunek ten maksymalnie ogranicza ryzyko zastąpienia lub pomieszania produktu z sianem o innym pochodzeniu geograficznym, które mogłoby wzrosnąć w efekcie manipulacji koniecznych podczas umieszczania w workach (takich jak usunięcie sznura otaczającego wiązkę, który służy do jej identyfikacji, obluzowanie wiązki).
Wiązki siana "Foin de Crau" posiadają dwukolorowy, czerwonobiały sznurek.
Każdej wprowadzanej do obrotu partii wiązek siana towarzyszy specyfikacja towarzysząca zawierająca w szczególności:
Etykietowanie worków obejmuje:
Nazwę pochodzenia "Foin de Crau", po której następuje określenie "appellation d'origine protégée" (chroniona nazwa pochodzenia) umieszcza się obowiązkowo na dokumentach towarzyszących i na fakturach.
Siano "Foin de Crau" produkuje się na równinie Crau (w departamencie Bouches-du-Rhône). Równina Crau jest położona na terenie dawnej kamienistej delty rzeki Durance, której północną granicę stanowią wzgórza Alpilles, wschodnią - wzgórza Salonde-Provence i jezioro Berre, a zachodnią - Wielki Rodan.
Obszar geograficzny nazwy pochodzenia "Foin de Crau" definiuje się jako obszar w następujących częściowo uwzględnionych gminach należących do departamentu Bouches-du-Rhône: Arles, Aureille, Eyguières, Fossur-Mer, Grans, Istres, Lamanon, Miramas, Mouriès, Saint-Martin de Crau, Salon de Provence.
Region Crau, położony w departamencie Bouches-du-Rhône, ma kształt trójkąta o powierzchni ponad 51 000 hektarów. Rozciąga się między Arles na północnym zachodzie, Lamanon na północnym wschodzie oraz Istres i Fossur-Mer na południu. Jego północną granicę stanowią mokradła marais des Baux i teren costière de Malacarcia oraz wzgórza Alpilles, wschodnią - mioceńskie wzgórza Salonde-Provence, Grans, Miramas, Istres i Fossur-Mer, a zachodnią - mokradła lewego brzegu Wielkiego Rodanu. Ukształtowany przez dawne koryto rwącej rzeki Durance, region ten jest równiną pokrytą wygładzonymi kamieniami, o pustynnym wyglądzie.
Występują tam gleby czerwone lub kamieniste gleby brunatne na zasklepieniu położonym na głębokości od kilku centymetrów do metra. Gleby te składają się z mułów, glin i w dużej części z kamieni lub otoczaków. Są one wyraźnie odwapnione oraz lekko zalkalizowane na powierzchni. Żwir z równiny Crau utrzymuje wody gruntowe zasilane w dużej mierze (w 70 %) dzięki nawadnianiu użytków zielonych.
Klimat typu śródziemnomorskiego charakteryzuje się łagodnymi zimami, ciepłymi i suchymi latami, gwałtownymi wiatrami oraz bliskimi zera opadami deszczu od kwietnia do października. Wiatry są gwałtowne, w szczególności mistral. Czas nasłonecznienia jest dość nietypowy. Mechanizm odparowywania jest bardzo ważny.
Produkcja siana "Foin de Crau" jest ściśle związana z praktykami związanymi z chowem i nawadnianiem. Rozwój nawadniania, który rozpoczął się w XVI wieku, przyczynił się do powstania naturalnych trwałych użytków zielonych na równinie Crau. W latach 1554-1559 Adam de Craponne zbudował kanał, który doprowadzał wodę z rzeki Durance do gmin Salon, Eyguières i Istres. Dopiero powstanie zbiornika zaporowego Serre-Ponçon oraz przeprowadzenie zagospodarowania hydroelektrycznego rzeki Durance, które rozpoczęło się w styczniu 1955 r., pozwoliło na uregulowanie sposobu zasilania wszystkich kanałów dolnej Durance, a w szczególności tych położonych na równinie Crau. Od tego czasu równina Crau jest regularnie zaopatrywana w wodę.
W 1890 r. Eugène RISLER, profesor i dyrektor paryskiego Institut National Agronomique napisał w swoim dziele "Géologie agricole" (Paryż, Berger-Levrault et Cie, librairie agricole): "skutki zbudowania tych dwóch kanałów (Craponne i Alpines) były znaczące. Dzięki nim tereny uprawne zyskały ponad 20 000 ha. Na nawodnionych terenach, ukształtowanych dzięki kolejnym procesom uszczelniania, znajdują się wspaniałe użytki zielone, które bez trudu przynoszą 10 000-11 000 kg siana na hektar. Te użytki zielone zapewniają 3 ścinki aromatycznego siana, niezwykle cenionego w Prowansji, oraz otawę, na której zimą odbywa się wypas owiec".
Od wielu wieków rolnicy jednoczą się w strukturach stowarzyszeniowych zajmujących się zarządzaniem wodą. Nawadnianie użytków zielonych przeprowadza się metodą grawitacyjną, zalewając je na kilka godzin w zależności od możliwości danej wieży ciśnień, która najczęściej znajduje się pod nadzorem służb wodnych ("eygadiers").
Znajomość techniki nawożenia azotem jest ważna dla zachowania równowagi roślinnej użytków zielonych równiny Crau. Dawki azotu wprowadzanego do gleby są ograniczone. Zbyt wysokie dawki mogą bowiem sprzyjać rozwojowi niektórych traw kosztem rajgrasu wyniosłego.
Po ścięciu siano schnie naturalnie przez kilka godzin na polu, na słońcu, w zależności od warunków meteorologicznych (nasłonecznienia i wiatru).
Siano łączy się następnie w wiązki na polu i, z wyjątkiem szczególnego przypadku sprzedaży "na polu" (lub tzw. "sprzedaży z wozu"), w dniu zbiorów albo dzień po ich zakończeniu przenosi się je w zadaszone miejsce, aby chronić je przed deszczem i wilgocią. Te warunki przechowywania pozwalają na prawidłową fermentację (prawidłowe dojrzewanie) siana.
Pasterstwo na równinie Crau stanowi dawną praktykę, która w stosownych przypadkach łączy się z letnim przepędem okresowym w Alpach. Zwierzęta (owce, bydło, konie) zapewniają wypas otawy po zakończeniu trzeciej ścinki siana. Opuszczają one użytki zielone równiny Crau pod koniec lutego. W przypadku deficytu pastewnego powodującego brak użytków zielonych na suchych obszarach coussouls de Crau, terenów wypasu oraz traw wiosennych, wypas nawadnianych użytków zielonych stanowi jedyną możliwość wyżywienia stada. Producenci mogą zatem zastąpić pierwszą ścinkę siana wypasem. W przypadku deficytu pastewnego na pastwiskach alpejskich owce maciorki kończą przepęd okresowy na początku września i jeżeli chodzi o zasoby paszowe, w tym okresie roku jedynym rozwiązaniem jest wypas na użytkach zielonych równiny Crau zastępujący trzecią ścinkę siana. Produkcja siana "Foin de Crau" może odbywać się poprzez przeprowadzenie dwóch lub trzech ścinek w powiązaniu z jednym lub z dwoma wypasami w zależności od potrzeb, bez zmiany jakości roślinnej siana, o ile nałożony jest obowiązek przestrzegania minimalnych okresów między ścinkami a wypasem.
Siano "Foin de Crau" wyróżnia się spośród siana o innym pochodzeniu geograficznym specyficznym składem roślinnym. Składa się ono średnio z około dwudziestu dziko rosnących gatunków roślin pastewnych (traw, roślin strączkowych, złożonych, i innych) oraz charakteryzuje się przede wszystkim systematyczną obecnością rajgrasu wyniosłego (Arrhenatherum elatius P. Beauv. ex J. Presl & C. Presl), kupkówki pospolitej (Dactylis glomerata L.), koniczyny łąkowej (Trifolium pratense L.) i koniczyny białej (Trifolium repens L.). Jest to siano suszone w sposób naturalny na słońcu. Słynie z przyjemnego zapachu, który nadaje mu duże walory smakowe. Siano "Foin de Crau" stanowi wyborną paszę przeznaczoną dla koni wyścigowych, krów, owiec maciorek i kóz mlecznych; jest znane z tego, że sprzyja produkcji mleka bogatego w tłuszcze.
Właściwości siana "Foin de Crau" są wynikiem wielu czynników obejmujących między innymi: środowisko naturalne (klimat, glebę) oraz czynniki ludzkie (nawadnianie, techniki produkcji, rolę stad, warunki zbiorów i przechowywania). Nawadnianie z wykorzystaniem wód rzeki Durance pozwoliło na najardziej optymalną uprawę równiny Crau. To zaopatrzenie w wodę jest niezbędne w okresie suchym, który ma miejsce od kwietnia do października. Wspomniane nawadnianie, przeprowadzane metodą grawitacyjną poprzez zalanie użytków zielonych, pozwala na wprowadzenie do gleby produktów nawozowych niezbędnych dla użytków zielonych, ponowne uwapnienie gleb oraz namulenie gleb kamienistych dzięki złożom mułów.
W klimacie typu śródziemnomorskiego często występuje mistral. Fakt, że od kwietnia do października opady deszczu są bliskie zera, ułatwia sianokosy, a wysuszający wiatr skraca długość suszenia siana, co ogranicza degradację składników odżywczych siana spowodowaną promieniowaniem ultrafioletowym.
Zgodnie z cyklem wzrostu traw, stada opuszczają użytki zielone równiny Crau pod koniec lutego, aby umożliwić wzrost trawy przed pierwszą ścinką. Wypas ten jest korzystny dla utrzymywania użytków zielonych równiny Crau.
Równowagę specyficznej roślinności naturalnych i trwałych użytków zielonych równiny Crau otrzymuje się i utrzymuje dzięki współdziałaniu wszystkich następujących wielowiekowych praktyk produkcji: nawadniania, znajomości techniki nawożenia, powiązania pokosu z wypasem. Jakość siana utrzymywana jest dzięki praktykom opartym na szybkim umieszczaniu siana w miejscu bez dostępu wilgoci aż do wprowadzenia go do obrotu.
Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu
(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.