Publikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012.
Dz.U.UE.C.2015.441.3
Akt nieocenianyPublikacja wniosku o zatwierdzenie zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012
(Dz.U.UE C z dnia 31 grudnia 2015 r.)
Komisja Europejska zatwierdziła niniejszą zmianę nieznaczną zgodnie z art. 6 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 664/2014 1 .
WNIOSEK O ZATWIERDZENIE ZMIANY NIEZNACZNEJ
Wniosek o zatwierdzenie zmiany nieznacznej zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 2
"KRANJSKA KLOBASA"
Nr UE SI-PGI-0105-01353 - 16.7.2015
ChNP ( ) ChOG (X) GTS ( )
Nazwa: GIZ kranjska klobasa
Adres: Dimičeva ulica 9
SI-1000 Ljubljana
SLOVENIJA
Tel. +386 15659240
E-mail: giz.mi@siol.net
Uzasadniony interes
Stowarzyszenie handlowe producentów (GIZ) kiełbasy "Kranjska klobasa" to grupa producentów, która składała już wniosek o rejestrację produktu "Kranjska klobasa"; posiada zatem uzasadniony interes w składaniu wniosku o wprowadzenie zmiany
Słowenia
Opis produktu Dowód pochodzenia
Metoda produkcji Związek Etykietowanie Inne [określić] Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, zakwalifikowana jako nieznaczna zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, która nie wymaga zmiany opublikowanego jednolitego dokumentu. Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, zakwalifikowana jako nieznaczna zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, która wymaga zmiany opublikowanego jednolitego dokumentu. Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu oznaczonego ChNP lub ChOG, zakwalifikowana jako nieznaczna zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, dla którego nie został opublikowany jednolity dokument (lub dokument mu równoważny). Zmiana specyfikacji zarejestrowanego produktu będącego GTS, zakwalifikowana jako nieznaczna zgodnie z art. 53 ust. 2 akapit czwarty rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.W punkcie zatytułowanym "Obróbka termiczna z wędzeniem na gorąco", w zdaniu "Obróbka termiczna obejmuje wędzenie, które trwa 20-30 minut" skreśla się wskazanie długości wędzenia i zastępuje się je następującym tekstem: "trwające aż do uzyskania średnio intensywnej czerwonobrązowej barwy".
Nowy tekst brzmi następująco:
"Obróbka termiczna obejmuje wędzenie trwające aż do uzyskania średnio intensywnej czerwonobrązowej barwy".
Wyjaśnienie:
Długości wędzenia nie można ograniczać, gdyż zależy ona głównie od sposobu wytwarzania dymu; wędzenie musi zatem trwać aż do uzyskania pożądanej, średnio intensywnej czerwonobrązowej barwy.
JEDNOLITY DOKUMENT
"KRANJSKA KLOBASA"
"KRANJSKA KLOBASA"
ChNP ( ) ChOG (X)
"Kranjska klobasa"
Słowenia
Klasa 1.2. Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)
"Kranjska klobasa" jest pasteryzowaną kiełbasą półsuchą przygotowywaną z grubo mielonego mięsa wieprzowego klasy I i II (karkówka, część grzbietowa, udziec) i ze słoniny wieprzowej (część grzbietowa). Mięso kiełbasy "Kranjska klobasa" soli się solą peklową, przyprawia czosnkiem i pieprzem i umieszcza w naturalnej kiszce wieprzowej zamkniętej na końcu drewnianym patyczkiem, tworząc w ten sposób parę kiełbas. Kiełbasę wędzi się na gorąco i pasteryzuje.
Po krótkim podgrzaniu w gorącej wodzie, spożywa się ją na gorąco, ponieważ w ten sposób uzyskuje swoje cechy organoleptyczne i wysoką wartość gastronomiczną. Na powierzchni kiełbasa ma kolor czerwonobrązowy i wydziela lekki zapach typowy dla produktów wędzonych; po przekrojeniu mięso ma czerwono-różowy kolor, natomiast tłuszcz jest kremowobiały i zwięzły; struktura jest zwarta, chrupiąca i soczysta, zapach intensywny i typowy dla wędzonej, solonej i ostrej wieprzowiny.
Skład chemiczny niepodgrzanej kiełbasy jest następujący:
Wykorzystywane surowce to mięso wieprzowe i słonina.
Przygotowywanie kiełbasy "Kranjska klobasa" (wybór mięsa i słoniny, mielenie mięsa i słoniny, przygotowanie mięsa, wyrabianie mięsa, umieszczanie w osłonce, suszenie kiełbas, obróbka termiczna z wędzeniem na gorąco, kontrola procesu produkcji i etykietowania) musi odbywać się w wyznaczonym obszarze geograficznym.
-
Standardowy zapis "Kranjska klobasa" zawiera:
Każdy producent, który otrzymał świadectwo produkcji kiełbasy "Kranjska klobasa", musi obowiązkowo umieścić na produkcie logo Kranjska klobasa, niezależnie od faktu, czy jest członkiem stowarzyszenia handlowego producentów kiełbasy "Kranjska klobasa".
Przygotowywanie kiełbasy "Kranjska klobasa" odbywa się na obszarze geograficznym odpowiadającym terytorium Słowenii, wyznaczonym przez Alpy i wybrzeże adriatyckie, na zachodzie przez granicę z Włochami, na północy przez granicę z Austrią, na południu przez granicę z Chorwacją i na wschodzie przez granicę z Węgrami, przechodząc przez Kotlinę Panońską.
Za czasów Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, a później Monarchii Austro-Węgierskiej, region nazywany "Kranjska" (Kraina) był jedynym całkowicie słoweńskim regionem. Pojęcie "Kranjec" (mieszkaniec Krainy) stosowano niekiedy jako synonim terminu Słoweniec i używa się go jeszcze w języku potocznym, aby określić część mieszkańców Słowenii. W Słowenii przymiotnik "kranjski" (kraiński) występuje nadal w wielu innych wyrażeniach i nazwach.
Słowo "Kranjska" pochodzi od słoweńskiej nazwy "krajina", które oznaczało region (pierwsze pisemne świadectwo z 973 r. w popularnej formie "Creina", czyli "Kraina"). Od XIV w. przeważyła słoweńska forma "Kranjska" (po niemiecku "Krain" i "Krainburg"). W 1002 r. region Kranjska stał się autonomicznym księstwem wśród innych księstw przygranicznych. Administracyjnie był połączony ze Świętym Cesarstwem Rzymskim. W XIV w. większa część obecnego terytorium Słowenii weszła we władanie Habsburgów. Terytorium Słowenii podzielono na kilka regionów: Kranjska (Kraina), Trst (Triest), Istra (Istria), Goriška, Koroška (Karyntia) i Štajerska (Styria). Po upadku Monarchii Austro-Węgierskiej, w 1918 r., Kranjska lub Kraina, utraciła swój szczególny status. Słowenia jest względnie młodym państwem, którego niepodległość sięga jedynie 1991 r., kiedy odłączyła się od Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. Obecna Republika Słowenii jest zatem "terytorialną dziedziczką" dawnego regionu Kranjska (Kraina), którego stanowi integralna część.
Definicja obszaru geograficznego wiąże się bezpośrednio z historią kiełbasy "Kranjska klobasa".
Warunki naturalne produkcji żywności, podobnie jak klimat, wywarły decydujący wpływ na rozwój specjalności kulinarnych, w sytuacji gdy produkcja rolna na własne potrzeby była dominującym modelem. Na obszarze o bardzo złożonej rzeźbie terenu składającej się z wzgórz, dolin, kotlin i równin, mieszkańcom udało się zachować obszary uprawiane służące produkcji paszy przeznaczonej do żywienia świń, które hoduje się w celu produkcji wędlin. Pierwsze świadectwa dotyczące produkcji wędlin i kiełbas sięgają bardzo zamierzchłych czasów, co ilustrują wspaniałe średniowieczne freski i wyobrażenia znajdujące się w archiwalnych dokumentach (w szczególności w napisanej w języku słoweńskim wiadomości z XVII w. przekazanej przez zarządcę zamku Vrbovec swojemu panu). Jednak wszystkie świadectwa mówią o wędlinach, kiełbasach. Typowe wędliny zawierały w szczególności półsuchą kiełbasę na bazie mięsa, która dzięki umiejętnościom i wiedzy mieszkańców regionu, w którym się narodziła, i rozpoznawalnej cesze charakterystycznej (smak) zdobyła renomę na początku XIX w., w czasach Monarchii Austro-Węgierskiej, pod nazwą "Kranjska klobasa".
Renoma kiełbasy "Kranjska klobasa" sięga czasów Monarchii Austro-Węgierskiej, która skupiała wiele narodów. "Kranjska klobasa" zalicza się niewątpliwie do najbardziej oryginalnych i typowych słoweńskich specjalności na bazie mięsa, co można stwierdzić, szukając w Internecie, gdzie kiełbasę "Kranjska klobasa" wymienia się najczęściej jako autentycznie słoweński produkt. "Kranjska klobasa" występuje również w najnowszej literaturze specjalistycznej (zob. "Meat products handbook", Gerhard Feiner, CRC Press, 2006 r. (http://en.wikipedia.org/wiki/Kransky), gdzie przedstawiono ją jako typową niesfermentowaną kiełbasę pochodzącą ze Słowenii.
Zasadniczym elementem, dzięki któremu "Kranjska klobasa" pod postacią, w jakiej zakorzeniła się na terytorium Słowenii, wyróżnia się od innych kiełbas tego samego rodzaju, jest przygotowanie zgodnie z tradycyjnym słoweńskim przepisem Felicity Kalinšek (autorki książki kucharskiej "Slovenska kuharica" z 1912 r.), w przypadku którego jedyna zmiana polegała na dostosowaniu go do współczesnych wymogów technicznych w zakresie bezpieczeństwa żywności (stosowanie soli peklowej, pasteryzacja). "Kranjska klobasa" charakteryzuje się również mięsem przygotowywanym wyłącznie z kawałków mięsa wieprzowego i słoniny wysokiej jakości, solonych i grubo mielonych, przyprawionych czosnkiem i pieprzem i wędzonych w niewysokiej temperaturze. Stosuje się tylko sól morską. Mięso umieszcza się w naturalnych kiszkach wieprzowych zamkniętych na końcach drewnianymi patyczkami, które przekłuwają kiszkę tak, aby połączyć końce i stworzyć pary kiełbas. "Kranjska klobasa" charakteryzuje się obecnością drewnianego patyczka o grubości 2,5-3 mm, długości 3-6 cm, złamanego lub przeciętego.
Przy produkcji kiełbasy "Kranjska klobasa" nie korzysta z żadnej sztuczki technicznej (na przykład masy mięsnej) ani z innych dodatków (na przykład polifosforanów) występujących w innych rodzajach kiełbas na bazie mięsa. Mięso umieszcza się wyłącznie w naturalnej kiszce wieprzowej zamkniętej na końcu drewnianym patyczkiem, aby stworzyć parę kiełbas. Obróbka termiczna w wilgotnym środowisku i wędzenie na gorąco (kiełbasa jest produktem pasteryzowanym) nadają powierzchni charakterystyczny czerwonobrązowy kolor o średniej intensywności. Ponadto "Kranjska klobasa" wyróżnia się również spośród innych kiełbas dzięki zwyczajom i zaleceniom degustacyjnym pozwalającym otrzymać optymalne połączenie smaków. Kiełbasy "Kranjska klobasa" nie podaje się gotowanej, a jedynie podgrzaną w bardzo gorącej wodzie, co nadaje jej szczególną strukturę, nieco grubą, ale chrupiącą i soczystą; przy krojeniu daje plastry o różowawoczerwonym kolorze, a także specyficzny aromat solonej wieprzowiny przyprawionej czosnkiem, pieprzem i zapachem charakterystycznym dla produktów wędzonych.
Do wędzenia tego produktu można używać tylko drewna bukowego.
Cechy charakterystyczne kiełbasy "Kranjska klobasa" wynikają z umiejętności i wiedzy mieszkańców obecnego terytorium Słowenii, które w czasach austrowęgierskich stanowiło region "Kranjska" (Kraina). Jakość kiełbasy "Kranjska klobasa" wynika także ze stosowania części mięsa wysokiej jakości i z systematycznego używania soli morskiej, odwiecznego, a nawet strategicznego konkurenta soli kamiennej na terytorium dawnej Krainy (J. Bogataj, "The Food and Cooking of Slovenia", Annes Publishing, Londyn 2008 r.).
Najstarsze wzmianki dotyczące przygotowania kiełbasy "Kranjska klobasa" (pod tą nazwą) znajdują się w dwóch książkach kucharskich: "Süddeutsche Küche" Kathariny Prato (1896 r.) i w szóstym wydaniu "Slovenska kuharica" Felicity Kalinšek (1912 r.). Nawet jeżeli u Kathariny Prato nie można tak naprawdę mówić o recepturach wytwarzania kiełbasy "Kranjska klobasa", odniesienie do wspomnianej odmiany kiełbasy jest prawdopodobnie jednym z najstarszych istniejących pisemnych odniesień (1896 r.). W książce "Slovenska kuharica" (1912 r.) Felicita Kalin-šek wyjaśnia już, w jaki sposób przygotowuje się kiełbasę "Kranjska klobasa".
W Słowenii istnieje wiele świadectw, pochodzących w szczególności z przekazów ustnych, dotyczących kiełbasy "Kranjska klobasa" lub kiełbasy z Krainy, jej obszarów produkcji i reputacji wśród innych regionalnych odmian kiełbas. Istnieje również wiele dowodów ludowych dotyczących dokładnego pochodzenia kiełbasy "Kranjska klobasa" i miejsca, w którym przygotowano ją po raz pierwszy. Wśród nich wspomina się często o miasteczku Trzin,
znajdującym się między Lublaną i Kamnikiem, gdzie wydaje się, że już w XIX w. wielu rzeźników zaopatrywało rynki w kiełbasy z Krainy, które można było znaleźć nawet w Wiedniu. Niektóre źródła ustne wskazują, że przedmiotowa kiełbasa zapożyczyła swoją nazwę od miasta Kranj, inne źródła wspominają, że produkowano ją we wszystkich dużych miastach i na wszystkich rynkach w ówczesnym regionie Krainy. Opowiada się również, że cesarz Franciszek Józef, udając się karetą z Wiednia do Triestu, zatrzymał się w miasteczku Naklo pri Kranju w słynnej oberży Marinšek służącej jako miejsce na popas przy drodze krajowej. Chciał się pokrzepić i zapytał oberżystę, co może mu zaproponować. "Mamy tylko zwykłe kiełbasy domowej produkcji i nic innego" odpowiedział oberżysta. Cesarz zamówił kiełbasę domowej produkcji, a kiedy jej spróbował, zawołał rozentuzjazmowany: "Ależ to nie jest zwykła kiełbasa, to kiełbasa z Krainy!".
Szczególną cechą kulinarną regionów Słowenii jest fakt, że kiełbasę "Kranjska klobasa" produkuje się i sprzedaje wszędzie, co dowodzi, że należy do całego terytorium słoweńskiego. Renomę kiełbasy "Kranjska klobasa" odzwierciedla również typowo słoweńskie danie, jakim jest bigos z kiełbasą z Krainy.
Oddziaływanie kiełbasy "Kranjska klobasa" przekroczyło granice, o czym świadczą tłumaczenia jej nazwy na różne języki dawnego Cesarstwa Austro-Węgierskiego (J. de Moor i N. de Rooj/ed., "European Cookery, Tradition & Innovation", Utrecht 2004 r.).
Od 2003 r. w Słowenii odbywa się festiwal kiełbasy "Kranjska klobasa", a także konkurs na najlepszą kiełbasę "Kranjska klobasa".
Odesłanie do publikacji specyfikacji
(art. 6 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia)
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.