Publikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych.
Dz.U.UE.C.2020.309.17
Akt nienormatywnyPublikacja wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych
(Dz.U.UE C z dnia 18 września 2020 r.)
Niniejsza publikacja uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu zgodnie z art. 51 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 1 w terminie trzech miesięcy od daty niniejszej publikacji.
JEDNOLITY DOKUMENT
Nr UE: PGI-HR-02383 - 3.1.2018
ChNP () ChOG (X)
"Rudarska greblica"
Chorwacja
Klasa 2.3. Chleb, ciasto, ciastka, wyroby cukiernicze, herbatniki i inne wyroby piekarnicze
"Rudarska greblica" to produkt wypiekany z cienkiego ręcznie wyrabianego ciasta nadziewanego świeżym serem z mleka krowiego. Do sera mogą być dodawane mielone orzechy włoskie, szpinak, boćwina szerokoogonkowa, pokrzywy, por, mięta i tarta żółta marchew.
Po upieczeniu "Rudarska greblica" krojona jest na prostokątne kawałki o wysokości nie większej niż 2,5 cm. "Rudar- ska greblica" ma miękką część zewnętrzną oraz soczyste i kremowe wnętrze, o konsystencji rozpływającej się w ustach. Barwa: Zewnętrzna część skórki ma barwę od ciemnożółtej do złotej. Smak: Produkt ten pozostawia na podniebieniu słony smak i roztacza aromat sera z mleka krowiego.
Ser "Rudarska greblica" może być spożywany zaledwie kilka minut po wypieku.
"Rudarska greblica" zawiera następujące składniki: drobnoziarnista mąka pszenna, olej słonecznikowy, tłuszcz ze świni, jaja, masło, świeże mleko, woda, sól, kwaśna śmietana, świeże drożdże, cukier, świeży ser z mleka krowiego, mielone orzechy włoskie, szpinak, boćwina szerokoogonowa, pokrzywy, por, mięta i tarta żółta marchew.
Wszystkie etapy produkcji "Rudarskiej greblicy", w tym przygotowanie, formowanie i wyrabianie ciasta, przygotowanie nadzienia i wypiek produktu, muszą odbywać się w całości w obrębie obszaru geograficznego, o którym mowa w pkt 4, z wyjątkiem sytuacji, gdy produkt jest wprowadzany do obrotu w postaci zamrożonej, w którym to przypadku może być pieczony poza określonym obszarem geograficznym.
"Rudarska greblica" ma charakterystyczny prostokątny kształt. Taki kształt uzyskuje się poprzez pokrojenie upieczonego produktu końcowego na kawałki o wysokości nie większej niż 2,5 cm. Po upieczeniu wprowadza się ją do obrotu jako produkt gotowy. Można ją również przechowywać w stanie zamrożonym jako produkt gotowy do pieczenia.
Obszar geograficzny "Rudarska greblica" obejmuje miejscowość Rude i sąsiadujące wioski: Cerje Samoborsko, Bra- slovje, Kotari, Manja Vas, Bukovje Podvrško oraz Prekrižje Plješivičko.
Ochrona produktu "Rudarska greblica" opiera się na renomie i tradycji produkcji oraz na umiejętnościach związanych z jej przygotowaniem.
Obszar produkcji "Rudarskiej greblicy" znajduje się w dolinie w górach Samobor, słynnej z dużej liczby ongiś bogatych w miedź kopalni, które były eksploatowane już w XIII wieku.
Zgodnie z ustną tradycją mieszkańców tego obszaru "Rudarska greblica" była wytwarzana przez żony górników już w pierwszej połowie XVI wieku. Z uwagi na to, że w tamtych czasach większość rodzin górniczych była uboga, "Rudarska greblica" stanowiła skromną rację żywnościową górników, a często nawet ich główny posiłek. Powszechne ubóstwo sprawiało, że żony górników, sporządzając "Rudarską greblicę", używały jedynie prostych składników (mąki, mleka, jaj i sera ze świeżego mleka krowiego). Dzięki swojej pomysłowości i kunsztowi udało im się stworzyć jedyny w swoim rodzaju produkt, który z biegiem czasu zaczął być kojarzony z górnictwem.
Nazwa "Rudarska greblica" wywodzi się od nazwy tradycyjnego narzędzia zwanego "greblica" [rodzaj szufelki], które służyło do dokładania węgla do pieca chlebowego w domu górnika, ponieważ kształt ciasta jest podobny do kształtu tego narzędzia.
Mimo że w przypadku sporządzania "Rudarskiej greblicy" niezwykle istotne są wiedza fachowa i specjalne umiejętności, ważne jest przestrzeganie następujących tradycyjnych zasad dotyczących wytwarzania produktu:
"Rudarska greblica" musi być:
Od lat 80. XX w. "Rudarska greblica" była reklamowana i pokazywana na wielu krajowych targach kulinarnych, dzięki czemu zyskała na znaczeniu. Z inicjatywy zespołu folklorystycznego Oštrc w Rude w mieście tym od 1985 r. odbywa się impreza pod nazwą Dani Rudarske greblice [Dni (Ciasta Górników) "Rudarskiej greblicy"], tradycyjnie w pierwszy weekend lipca (Samoborske novine (1985), "Dan Rudarske greblice"). W ciągu ostatnich kilku lat organizowano konkurs mający na celu wyłonienie najlepszej "Rudarskiej greblicy". W konkursie biorą udział mieszkanki Rude, które wywodzą się ze starych górniczych rodzin. Ich rękodzieło jest oceniane przez jury złożone z ekspertów. Najmłodsi goście mogą wziąć udział w warsztatach wytwarzania "Rudarskiej greblicy".
Tradycja produkcji "Rudarskiej greblicy" jest dziś kontynuowana przez mieszkanki Rude, które nie pozwalają o niej zapomnieć, przekazując ją młodszemu pokoleniu, przede wszystkim swoim córkom (Ekološko društvo Samobor [Stowarzyszenie Ekologiczne w Samoborze] (1992), nagroda dla Any Nikl za "Rudarską greblicę"). Jednym z tradycyjnych zwyczajów, praktykowanych od dawna na określonym obszarze produkcji, o którym mowa w pkt 4, i które dziś nadal mają miejsce, to witanie gości z "Rudarską greblicą" na stole.
Dzięki "Rudarskiej greblicy", która stała się swoistą marką miasta Rude i otaczających go wsi, rozwinęła się turystyka w tym mieście, co doprowadziło do ponownego otwarcia odrestaurowanej kopalni Sveta Barbara, która również pełni funkcję muzeum. Muzeum to zachowało piękno podziemnego świata znajdującego się pod Rude. W materiałach turystycznych muzeum znajdują się informacje na temat "Rudarskiej greblicy". Muzeum oferuje również przez cały rok możliwość skosztowania ciasta "Rudarska greblica".
Dzięki "Rudarskiej greblicy" mieszkańcy określonego obszaru znaleźli źródło utrzymania a ona sama stanowi część dziedzictwa kulturowego regionu. Kolejnym dowodem na to jest fakt, że "Rudarska greblica" stała się również przedmiotem wierszy poetów z Samoboru (Cvetković, K. (2004), "Ja rudarski trsek", Matica hrvatska).
Dziennikarka Božica Brkan wspomina umiejętności związane z przygotowaniem produktu i jego związek z Rude w artykule, który napisała dla czasopisma Iće & piće [Jedzenie i picie], jednego z najważniejszych czasopism kulinarnych w Chorwacji w 2007 r. (Brkan, B. (2007), Greblica - tenka gibanica rudarska ["Greblica", cienkie ciasto serowe górników], Iće & Piće).
Potwierdzeniem szczególnej renomy produktu i jego długiej tradycji produkcji jest również fakt, że w 2007 r. "Rudar- ska greblica" została wpisana na listę chronionych niematerialnych dóbr kultury Republiki Chorwacji, prowadzoną przez Ministerstwo Kultury (decyzja Ministerstwa Kultury w sprawie niematerialnych dóbr kultury, 2007 r.).
Związek między "Rudarską greblicą" a miastem Rude wspomniano również w publikacji Vodič kroz hrvatske gastro ikone [Przewodnik po ikonach kulinarnych Chorwacji] (2007 r.), w którym "Rudarska greblica" znajduje się wśród chorwackich ikon kulinarnych.
Specyfika "Rudarskiej greblicy" kryje się w umiejętnościach i wiedzy fachowej związanych z wytwarzaniem produktu, jak opisano w artykule w czasopiśmie Dobra hrana [Dobra żywność] (Jutarnji list, Dobra hrana, 2012 r.).
Związek przyczynowy między "Rudarską greblicą" a określonym obszarem geograficznym opiera się na renomie produktu i jego tradycyjnej metodzie produkcji, w której czynnik ludzki - umiejętności i wiedza fachowa w zakresie wytwarzania produktu - ma zasadnicze znaczenie. Ta wiedza jest przekazywana z pokolenia na pokolenie, w związku z czym znaczna część mieszkańców miasta Rude umie wytworzyć ten produkt.
Obszar geograficzny produkcji "Rudarskiej greblicy" jest znanym celem turystyki pieszej, usianym licznymi kapliczkami i schroniskami górskimi odwiedzanymi przez stowarzyszenia wspinaczkowe i turystów. Z tego względu w przewodnikach turystycznych wspomina się również o "Rudarskiej greblicy" jako obowiązkowej regionalnej atrakcji, oferowanej przez gospodarzy tego obszaru, którą musi spróbować każdy turysta i odwiedzający (biuletyn AMACIZ, 2013). Ze względu na położenie geograficzne większość mieszkańców Rude i okolic zajmuje się produkcją rolną na małą skalę. W związku z tym oferta dostawców usług gastronomicznych w regionie (Lodziarnia (2016), Slatka tvornica Medenko, [Lodziarnia i cukiernia Medenko], cennik) opiera się głównie na produktach lokalnych (Randić, M. i Ritting- Beljak, N. (2006), Svijet hrane u Hrvatskoj [Świat gastronomii w Chorwacji]).
Na obszarze geograficznym nazwa "Rudarska greblica" używana jest również w języku potocznym (Obrt Parna pekara (2016), paragon).
Odesłanie do publikacji specyfikacji produktu
(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.