Publikacja w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 49 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012.
Dz.U.UE.C.2019.185.14
Akt nienormatywnyDECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 22 maja 2019 r.
w sprawie publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wniosku o rejestrację nazwy zgodnie z art. 49 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012
(2019/C 185/09)
(Dz.U.UE C z dnia 29 maja 2019 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych 1 , w szczególności jego art. 50 ust. 2 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rumunia przekazała Komisji wniosek o ochronę nazwy "Cârnaţi de Pleşcoi" zgodnie z art. 49 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.
(2) Zgodnie z art. 50 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja zbadała ten wniosek i stwierdziła, że spełnia on warunki określone w tym rozporządzeniu.
(3) Aby umożliwić złożenie zawiadomień o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej jednolity dokument oraz odesłanie do publikacji specyfikacji produktu, o których mowa w art. 50 ust. 2 lit. a) tego rozporządzenia, w odniesieniu do nazwy "Cârnaţi de Pleşcoi",
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Jednolity dokument oraz odesłanie do publikacji specyfikacji produktu, o których mowa w art. 50 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, w odniesieniu do nazwy "Cârnaţi de Pleşcoi" (ChOG) zamieszczono w załączniku do niniejszej decyzji.
Zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 publikacja niniejszej decyzji uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec rejestracji nazwy, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, w ciągu trzech miesięcy od daty publikacji niniejszej decyzji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
| W imieniu Komisji | |
| Phil HOGAN | |
| Członek Komisji |
ZAŁĄCZNIK
JEDNOLITY DOKUMENT
JEDNOLITY DOKUMENT
Nr UE: PGI-RO-02174 - 4.7.2016
ChNP ( ) ChOG (X)
"Cârnaţi de Pleşcoi"
Rumunia
Klasa 1.2. Produkty wytworzone na bazie mięsa (podgotowanego, solonego, wędzonego itd.)
"Cârnaț i de Pleș coi" to wędzone kiełbasy wytworzone na bazie mięsa baraniego i wołowego. Produkt musi zawierać co najmniej 55 % mięsa baraniego i maksymalnie 45 % mięsa wołowego. W zależności od pory roku, a mianowicie w okresie jesiennozimowym, do 10 % mięsa baraniego można zastąpić mięsem kozim bez znaczącej zmiany właściwości organoleptycznych.
Produkuje się i wprowadza do obrotu dwa rodzaje kiełbas "Cârnaț i de Pleș coi": wędzone lub suszone i wędzone na zimno.
Obydwa rodzaje kiełbas "Cârnaț i de Pleș coi" zawierają ostrą czerwoną papryczkę, która nadaje im pikantny smak. Produkty posiadają czystą, gładką i niekleistą powierzchnię, a po przekrojeniu mają zwartą, gęstą i jednolitą konsystencję - zarówno w środku, jak i na obrzeżach.
Właściwości fizyczne i chemiczne
Wędzone kiełbasy "Cârnaț i de Pleș coi" posiadają następujące właściwości:
Suszone i wędzone na zimno "Cârnaț i de Pleș coi" posiadają następujące właściwości:
Właściwości organoleptyczne
Smak i aromat: smak przyjemny, lekko pikantny, średnio słony, charakterystyczny dla mięsa baraniego oraz wykorzystanego zestawu przypraw (czosnek, ostra papryczka, tymian). Barwa: jasnobrązowoczerwona w przypadku kiełbasy wędzonej oraz ciemnobrązowa w przypadku kiełbasy suszonej i wędzonej na zimno.
Wygląd po przekrojeniu: struktura przypominająca mozaikę, pozbawiona grudek tłuszczu i otworów; widoczna obecność czerwonej papryczki.
Do produkcji "Cârnaț i de Pleș coi" wykorzystuje się następujące surowce i składniki: mięso baranie/kozie i mięso wołowe, bulion z kości baranich/kozich i wołowych, naturalne jelita baranie i przyprawy (czosnek, ostra papryczka, tymian).
Wszystkie etapy procesu produkcji "Cârnaț i de Pleș coi" odbywają się na wyznaczonym obszarze geograficznym. Proces produkcji obejmuje następujące etapy: przygotowanie surowców/składników, krojenie i oddzielanie od kości wybranych mięs, rozdrabnianie mięs, ugniatanie, wtłaczanie w naturalną osłonkę z jelit baranich, suszenie i wędzenie.
Etykiety produktu objętego ChOG "Cârnaț i de Pleș coi" muszą obowiązkowo zawierać następujące informacje:
Obszar geograficzny obejmuje terytorium gmin Berca, Săpoca, Cernăteș ti, Mărăcineni oraz miasta Buzău.
Renoma "Cârnaț i de Pleș coi" wynika z faktu, że jest to tradycyjny produkt wytwarzany w tym regionie. Ponieważ produkcja i wprowadzanie do obrotu kiełbas stanowiły główne źródło dochodu miejscowej ludności w Pleș coi, receptura i umiejętności były przekazywane z pokolenia na pokolenie.
Tradycja chowu owiec, kóz i bydła w regionie Buzău jest związana z faktem, że występują tam trzy formy ukształtowania terenu (góry, wzgórza i równiny), a także z umiejscowieniem regionu na Łuku Karpat, które wiąże się z szeregiem niuansów klimatycznych charakterystycznych dla tego regionu - łączącego w sobie góry, wzgórza, trawiaste równiny i użytki zielone odpowiednie dla wszystkich zwierząt roślinożernych.
"Cârnaț i de Pleș coi" odróżniają się od pozostałych kiełbas tego samego rodzaju swoim specyficznym smakiem, który wynika z połączenia składników, a mianowicie mięsa baraniego/koziego i wołowego, ostrej papryczki, soli (mieszanki peklującej), czosnku i tymianu. Pikantny smak produktu wynika z połączenia czosnku, ostrej czerwonej papryczki i tymianu. Charakterystyczny i specyficzny smak tego produktu jest zatem znany na całym terytorium Rumunii i nie można go pomylić z jakimkolwiek innym produktem.
Do nadzienia składającego się z różnych rodzajów mięs, przypraw i soli (mieszanki peklującej) dodaje się bulion kostny. Następnie, po zakończeniu okresu dojrzewania, odbywa się wędzenie drewnem liściastym.
W celu odróżnienia "Cârnaț i de Pleș coi" od pozostałych kiełbas uściśla się, że praktyki opisane poniżej są charakterystyczne dla tej konkretnej receptury i bezpośrednio przyczyniają się do właściwości organoleptycznych i fizykochemicznych produktu.
Aby otrzymać wędzoną kiełbasę "Cârnaț i de Pleș coi", produkt wędzi się przez 2-3 godziny w temperaturze 50- 80 °C (wędzenie na gorąco) - aż do osiągnięcia głębokiej, brązowo-czerwonej barwy.
Etap wędzenia wędzonych kiełbas "Cârnaț i de Pleș coi" uznaje się za zakończony, gdy pod wpływem dotyku osłonka kiełbasy wytwarza dźwięk typowy dla suszonej membrany.
W celu otrzymania suszonych i wędzonych na zimno kiełbas "Cârnaț i de Pleș coi" produkt wędzi się w temperaturze 25-40 °C (wędzenie na zimno), a następnie po dwóch dniach poddaje się go pierwszemu wałkowaniu równolegle do jego osi wzdłużnej. Następnie odbywa się kolejny etap wędzenia, trwający od dwóch do trzech dni, po którym następuje kolejne wałkowanie. W zależności od umiejętności przygotowywania mięsa przekazywanych mieszkańcom z pokolenia na pokolenie wędzenie może trwać od jednego dnia do dwóch dni, aż do osiągnięcia przez produkt ciemnej, brązowo-czerwonej barwy. Wielokrotne ręczne wałkowanie produktu za pomocą drewnianego wałka (făcăleț ) równolegle do jego osi wzdłużnej, które odbywa się naprzemiennie z wędzeniem, w taki sposób, aby wyeliminować nadmiar wody, jest charakterystyczne dla mięs suszonych i wędzonych na zimno i nadaje produktowi spłaszczony kształt oraz charakterystyczną konsystencję.
Lokalna ludność z regionu Pleș coi-Berca, miejsca, w którym narodziła się legenda o zbójnikach, zachowała recepturę wytwarzania tych kiełbas. Zgodnie z legendą aby pomóc biednym, zbójnicy wykorzystywali stada bogatych pasterzy górskich przybyłych na targ w Buzău. Po zmroku przygotowywali kiełbasy i suszone mięsa, kiedy spadek temperatur umożliwiał im łatwiejsze chłodzenie wyrobów mięsnych. Mieszkańcy przejęli od zbójników tę metodę wytwarzania "Cârnaț i de Pleș coi".
W każdym gospodarstwie domowym przygotowywano kiełbasy, stanowiące zapas suchej, niepsującej się żywności. Ponieważ pewna liczba kiełbas była przeznaczona do spożycia w ciągu kilku dni, poddawano je wyłącznie procesowi wędzenia, natomiast pozostałe z nich suszono, aby mogły stanowić zapas żywności zdatnej do spożycia przez dłuższy okres, i to od nich pochodzą kiełbasy suszone na zimno.
Dzięki recepturze przekazywanej z pokolenia na pokolenie oraz umiejętnościom mieszkańców (wyznaczonego obszaru) w zakresie wytwarzania tego produktu renoma kiełbas "Cârnaț i de Pleș coi" umocniła się wśród konsumentów w Rumunii i za granicą.
Kiełbasy te były znane już w wiekach XIII i XIV, a ich popularność znacznie wzrosła po utworzeniu Hospodarstwa Wołoskiego przez Basaraba I (1324-1352). W tym okresie sprzedawano je na jarmarku "Drăgaica", na terenie dzisiejszego miasta Buzău.
Ze względu na położenie geograficzne miasta Buzău oraz fakt, że w 1431 r. stanowiło ono punkt poboru cła, jarmark miał charakter kulturalny i był odpowiednim miejscem do wymiany produktów, tradycji i obyczajów między mieszkańcami wielu regionów.
W swojej książce "Istoria jurnalismului din județ ul Buzău" ("Historia dziennikarstwa w okręgu Buzău") poświęconej jarmarkowi "Drăgaica" dziennikarz i historyk Viorel Frâncu napisał:
...
"Na skrzyżowaniu szlaków handlowych łączących Dobrudżę z Braszowem i z Transylwanią gromadzili się wszelkiego rodzaju kupcy. Pierwotnie mieszkańcy Muntenia i Ardeal wymieniali się tam zbożem i zwierzyną; święto to miało również wymiar mistyczny, związany z rozpoczęciem zbiorów, i charakteryzowało się rozmaitymi rytuałami i ceremoniami. Jarmark odbywał się na »szlaku transhumancji«. Już na pierwszych jarmarkach »Drăgaica« ludzie rozkoszowali się piernikiem, kiełbasą »Cârnaț i de Pleș coi«, winem »Tămâoasă de Pietroasele« itp.".
...
Tradycja ta przetrwała i wydarzenie organizuje się do dziś. Jarmark "Drăgaica" trwa przez dwa tygodnie poprzedzające uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela (24 czerwca).
W 1890 r. Buzău słynęło z większej liczby kawiarni niż ulic, w których to kawiarniach spożywano kiełbasy "Cârnaț i de Pleș coi", jak opisywał Constantin Trentea w swoim rękopisie zatytułowanym "Tradiț ia ș tiinț ei de carte în satul Pleș coi- Buzău 1600-1900" ("Tradycja piśmiennicza w miejscowości Pleș coi-Buzău w latach 1600-1900"), sporządzonym w Bukareszcie w 1975 r. Rękopis zawiera opis bankietu wyprawionego w dniu 28 sierpnia 1924 r. przez stowarzyszenie kulturalne "Idealul" w gminie Pleș coi (okręg Buzău) oraz informację o tym, że w czasie tego "sutego bankietu [...] grillowano słynne kiełbasy z Pleș coi".
Receptura "Cârnaț i de Pleș coi" zajmuje ważne miejsce w książce Radu Antona Romana zatytułowanej "Bucate, vinuri ș i obiceiuri româneśti" ("Rumuńskie potrawy, wina i obyczaje"), opublikowanej przez wydawnictwo Paideia w 2001 r. Radu Anton Roman był dziennikarzem, pisarzem i reżyserem telewizyjnym; znany jest głównie ze swoich programów poświęconych tematyce kulinarnej.
W "Dicț ionar de Vorbe Esenț iale" ("Słownik kluczowych wyrażeń") opracowanym przez Ioana Boldeę, który zawiera zbiór najważniejszych refleksji osobistości ze świata kultury, nauki i sztuki, Andrei Pleș u stwierdza (s. 219, pkt 4803): "Odnajduję przyjemność w czytaniu, uwielbiam wymianę pomysłów i poszukuję Boga ..., ale lubię również kiełbasę »Cârnaț i de Pleș coi«, sztubackie wygłupy, dojrzałe sery, festyny, hetery i romanse". Andrei Pleș u jest rumuńskim pisarzem i eseistą, estetą i historykiem sztuki, stylistą języka rumuńskiego.
W latach 2000-2014 lokalne i krajowe media zrealizowały serię programów poświęconych różnorodnej tematyce w celu promocji "Cârnaț i de Pleș coi". W kuchni rumuńskiej istnieje wiele przepisów na dania z kiełbasy "Cârnaț i de Pleș coi", której poświęcono również wiele stron w wydaniu almanachu "Renaș terea Buzoiană" ("Odrodzenie Buzău") z 2006 r.
Z czasem kiełbasa "Cârnaț i de Pleș coi" stała się popularną rumuńską potrawą goszczącą na świątecznych stołach -do tego stopnia, że od 2008 r. co roku organizuje się festiwal "Cârnaț i de Pleș coi". W ramach festiwalu odbywają się konkursy o różnorodnej tematyce: wybory Miss Oiț a, konkurs na najdłuższą kiełbasę "Cârnaț i de Pleș coi", konkurs w jedzeniu kiełbasy "Cârnaț i de Pleș coi" na czas o nazwie "Fomilă de Pleș coi" itp.
Odesłanie do publikacji specyfikacji
(art. 6 ust. 1 akapit drugi niniejszego rozporządzenia)
http://www.madr.ro/docs/ind-alimentara/documentatie-2016/caiet-de-sarcini-carnati-plescoi-2016.pdf
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.