Publikacja w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wniosku o rejestrację nazw zgodnie z art. 49 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 - "Schaf-Heumilch"/"Sheep’s Haymilk"/"Latte fieno di pecora"/"Lait de foin de brebis"/"Leche de heno de oveja" (GTS).
Dz.U.UE.C.2018.400.3
Akt nienormatywnyDECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI
z dnia 24 października 2018 r.
w sprawie publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wniosku o rejestrację nazw zgodnie z art. 49 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 "Schaf-Heumilch"/"Sheep's Haymilk"/"Latte fieno di pecora"/"Lait de foin de brebis"/"Leche de heno de oveja" (GTS)
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2018 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych 1 , w szczególności jego art. 50 ust. 2 lit. b),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Austria przekazała Komisji wniosek o objęcie ochroną nazw "Schaf-Heumilch"/"Sheep's Haymilk"/"Latte fieno di pecora"/"Lait de foin de brebis"/"Leche de heno de oveja" zgodnie z art. 49 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012.
(2) Zgodnie z art. 50 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 Komisja przeanalizowała ten wniosek i stwierdziła, że spełnia on warunki określone w tym rozporządzeniu.
(3) Aby umożliwić składanie zawiadomień o sprzeciwie zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012, należy opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej specyfikację produktu, o której mowa w art. 50 ust. 2 lit. b) wspomnianego rozporządzenia w odniesieniu do nazw "Schaf-Heumilch"/"Sheep's Haymilk"/"Latte fieno di pecora"/"Lait de foin de brebis"/"Leche de heno de oveja",
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Specyfikacja produktu, o której mowa w art. 50 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 w odniesieniu do nazw "Schaf-Heumilch"/"Sheep's Haymilk"/"Latte fieno di pecora"/"Lait de foin de brebis"/"Leche de heno de oveja" (GTS), znajduje się w załączniku do niniejszej decyzji.
Zgodnie z art. 51 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 publikacja niniejszej decyzji uprawnia do zgłoszenia sprzeciwu wobec rejestracji nazw, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, w ciągu trzech miesięcy od daty publikacji niniejszej decyzji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
W imieniu Komisji | |
Phil HOGAN | |
Członek Komisji |
ZAŁĄCZNIK
SPECYFIKACJA PRODUKTU BĘDĄCEGO GWARANTOWANĄ TRADYCYJNĄ SPECJALNOŚCIĄ "Schaf-Heumilch"/"Sheep's Haymilk"/"Latte fieno di pecora"/"Lait de foin de brebis"/"Leche de heno de oveja" Nr UE: TSG-AT-02289 - 22.2.2017
"Austria"
SPECYFIKACJA PRODUKTU BĘDĄCEGO GWARANTOWANĄ TRADYCYJNĄ SPECJALNOŚCIĄ "Schaf-Heumilch"/"Sheep's Haymilk"/"Latte fieno di pecora"/"Lait de foin de brebis"/"Leche de heno de oveja" Nr UE: TSG-AT-02289 - 22.2.2017
"Austria"
"Schaf-Heumilch" (de); "Sheep's Haymilk" (en); "Latte fieno di pecora" (it); "Lait de foin de brebis" (fr); "Leche de heno de oveja" (es)
Klasa 1.4. Inne produkty pochodzenia zwierzęcego (jaja, miód, różne produkty mleczne z wyjątkiem masła itp.)
Produkcja mleka w oparciu o karmienie sianem jest najbardziej naturalną formą wytwarzania mleka. Mleko pochodzi od zwierząt z tradycyjnej zrównoważonej gospodarki mleczarskiej. Najważniejsza różnica między zwykłym mlekiem a "mlekiem siennym" i tradycyjny charakter tego ostatniego polegają na tym, że w przypadku produkcji mleka w oparciu o karmienie sianem, tak jak w pierwotnej produkcji mleka, zwierzętom nie podaje się pasz kiszonych. Uprzemysłowienie rolnictwa od lat 60. XX w. doprowadziło dzięki mechanizacji do coraz powszechniejszej produkcji kiszonek (pasz kiszonych), co ograniczyło gospodarkę opartą na wykorzystaniu siana. Ponadto w świetle regulacji obowiązuje zakaz wykorzystywania zwierząt i stosowania pasz genetycznie zmodyfikowanych, które zgodnie z obowiązującymi przepisami podlegają obowiązkowi odpowiedniego znakowania. Karmienie odbywa się odpowiednio do pór roku: w okresie dostępności zielonki zwierzęta otrzymują świeżą trawę i liście, a także siano i dozwolone pasze, wymienione w pkt 4.2, zaś w okresie zimowym siano i dozwolone pasze, o których mowa w pkt 4.2.
Owce są jednymi z najstarszych udomowionych zwierząt na świecie. Już we wczesnej epoce kamienia owce dostarczały ludziom mięsa, mleka, skór i wełny. Hodowlę owiec najprawdopodobniej zapoczątkowano na stepach Azji Południowo-Zachodniej i dotarła ona do Europy przez Persję i Bałkany. Regiony alpejskie z dawien dawna stwarzają odpowiednie warunki do hodowli owiec. Specjalna forma intensywnej produkcji zwierzęcej, nazywana "Schwaigen", jest powszechnie stosowana w Tyrolu od połowy XII w. Słowo "Schwaig" pochodzi ze średniowysokoniemieckiego i oznacza specjalną formę osiedla, a przede wszystkim sposób prowadzenia gospodarstwa w regionie alpejskim. "Schwaighöfe" były często tworzone przez właścicieli gruntów jako miejsca stałego zamieszkania i służyły jako miejsca chowu bydła i owiec. W Tyrolu ich istnienie datuje się od XII w Później terminem "Schwaige" czasami określano górskie pastwiska uprawiane wyłącznie w miesiącach letnich. Alpejskich producentów mleka również nazywa się "Schwaiger" lub "Schwaigerin". Do schyłku XIV w. tyrolskie gospodarstwa "Schwaighöfe" zajmowały się głównie hodowlą owiec. Hodowla owiec na przestronnych łąkach alpejskich jest zatem w Tyrolu tradycją sięgającą setek lat.
Jednak od XIV do XIX w. hodowla owiec w Austrii znacznie traciła na popularności i stopniowo zastępowała ją hodowla świń. Obecnie produkcja mleka owczego i baraniny ponownie zyskuje na znaczeniu.
Mleko owcze zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.
Mleko "Schaf-Heumilch" jest wytwarzane w tradycyjnych warunkach produkcji zgodnie z przepisami "Heumilchregulativ" (wytycznych dotyczących "mleka siennego"). Jego główną cechą jest to, że w jego produkcji zakazane jest stosowanie pasz kiszonych oraz wykorzystywanie zwierząt i pasz genetycznie zmodyfikowanych, które zgodnie z obowiązującymi przepisami podlegają obowiązkowi odpowiedniego znakowania.
"Heumilchregulativ"
"Schaf-Heumilch" to mleko owcze produkowane przez wytwórców mleka, którzy zobowiązali się do przestrzegania niżej wymienionych kryteriów. Obowiązuje zakaz wykorzystywania zwierząt i stosowania pasz genetycznie zmodyfikowanych, które zgodnie z obowiązującymi przepisami podlegają obowiązkowi odpowiedniego znakowania.
Całe gospodarstwo rolne należy prowadzić według tych zasad produkcji "mleka siennego".
Pasze dozwolone
Pasze niedozwolone
Zasady dotyczące nawożenia
Zastosowanie chemicznych substancji pomocniczych
Zakazy w odniesieniu do dostaw
Zakaz stosowania genetycznie zmodyfikowanej żywności i pasz
Pozostałe przepisy
Tradycyjny charakter "mleka siennego" polega na tym, że w przypadku produkcji mleka w oparciu o karmienie sianem, tak jak w pierwotnej produkcji mleka, zwierzętom nie podaje się pasz kiszonych. Uprzemysłowienie rolnictwa od lat 60. XX w. doprowadziło dzięki mechanizacji do coraz powszechniejszej produkcji kiszonek (pasz kiszonych), co ograniczyło gospodarkę opartą na wykorzystaniu siana.
Hodowla zwierząt gospodarskich opierała się z jednej strony na wypasaniu na pastwiskach, a z drugiej na produkcji zielonki i siana na łąkach. Według źródeł pisanych zbiór siana - lub siana i paszy zielonej - co najmniej dwa razy w roku (fenum primum et secundum) był powszechną praktyką w Tyrolu od XIII w. (Stolz, O., Rechtsgeschichte des Bauernstandes und der Landwirtschaft in Tirol und Vorarlberg [Historia regulacji dotyczących rolników i rolnictwa w Tyrolu i Vorarlberg], 1949.)
Rejestr gruntów arcybiskupstwa Salzburg zawiera bardzo szczegółowe informacje o pogłowiu zwierząt gospodarskich w gospodarstwach "Schwaig" i we wszystkich innych majątkach należących do arcybiskupstwa w Zillertalu w 1607 r. Na końcu każdego drobiazgowego opisu poszczególnych majątków umieszczono następującą wzmiankę: "zimą trzyma tyle a tyle koni, sztuk bydła, owiec lub kóz". Rolnicy alpejscy trzymali mniej zwierząt gospodarskich zimą niż latem, kiedy można było korzystać z pastwisk. Nie ma wątpliwości, że mieszkańcy osad "Schwaig" bardzo intensywnie prowadzili wypas na pobliskich pastwiskach i był on podstawowym źródłem paszy dla zwierząt gospodarskich. Istnieją dokumenty pochodzące nawet z dawniejszych czasów, a mianowicie z XIII i XIV w., świadczące o tym, że gospodarstwa "Schwaighof" składały się z łąk i pól oraz z alpejskich pastwisk i hal. Oznacza to, że z dawien dawna w gospodarstwach "Schwaighof" produkowano siano i zielonkę. W pewnej odległości od gospodarstw rozciągają się pasma górskie, które również należą do gospodarstw "Schwaig". Pasma te składały się i składają z pastwisk, na które wypędzane są zwierzęta gospodarskie na kilkutygodniowy wypas wiosną i jesienią, a przez pozostałą część roku tereny te służą do produkcji siana. Te łąki górskie lub wysokogórskie są typowe dla Alp. Łąki te kosi się tylko raz do roku, a na niektórych obszarach nawet co 2-4 lata. Ilość zbieranego z nich siana jest mała, ale jest ono bardzo aromatyczne i pożywne. (Stolz, O., Die Schwaighöfe in Tirol [Gospodarstwa Schwaighöfe w Tyrolu], 1930.)
Do przechowywania siana potrzebna jest stodoła. Zapasy siana trzeba przechowywać do wiosny, ponieważ często opady śniegu zdarzają się już po wypędzeniu zwierząt na pastwiska alpejskie. (Trientl, A., Die Landwirtschaft in den Gebirgsländern [Rolnictwo w krajach górskich], 1892.).
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.