Decyzja 2006/540/WE w sprawie przyznania ilości substancji kontrolowanych dopuszczonych do niezbędnych zastosowań we Wspólnocie w 2006 r. zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady
Dz.U.UE.L.2006.214.35
Akt indywidualnyDECYZJA KOMISJI
z dnia 11 kwietnia 2006 r.
w sprawie przyznania ilości substancji kontrolowanych dopuszczonych do niezbędnych zastosowań we Wspólnocie w 2006 r. zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady
(Jedynie teksty w językach duńskim, niderlandzkim, angielskim, estońskim, fińskim, francuskim, niemieckim, włoskim, słoweńskim, hiszpańskim i szwedzkim są autentyczne)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2006/540/WE)
(Dz.U.UE L z dnia 4 sierpnia 2006 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową(1), w szczególności jego art. 3 ust. 1,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Wspólnota wycofała się już z produkcji i konsumpcji chlorofluorowęglowodorów, innych całkowicie fluorowcowanych chlorofluorowęglowodorów, halonów, tetrachlorku węgla, 1,1,1-trichloroetanu, wodorobromofluorowęglowodoru oraz bromochlorometanu.
(2) Każdego roku Komisja jest zobowiązana określić niezbędne zastosowania dla tych substancji kontrolowanych, ilości, jakie mogą być stosowane, jak również przedsiębiorstwa, które mogą je stosować.
(3) Decyzja IV/25 stron Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, dalej zwanego "Protokołem montrealskim", ustala kryteria stosowane przez Komisję przy określaniu wszelkich niezbędnych zastosowań oraz zezwala na produkcję i konsumpcję konieczną do zaspokojenia potrzeb wynikających z niezbędnych zastosowań substancji kontrolowanych w każdej ze stron.
(4) Decyzja XV/8 stron Protokołu montrealskiego zezwala na produkcję i konsumpcję niezbędną dla zaspokojenia potrzeb wynikających z niezbędnych zastosowań substancji kontrolowanych wymienionych w załącznikach A, B i C (grupa II i III substancji) Protokołu montrealskiego do celów laboratoryjnych i analitycznych wymienionych w załączniku IV do sprawozdania z siódmego spotkania stron, z zastrzeżeniem warunków określonych w załączniku II do sprawozdania z szóstego spotkania stron oraz decyzji VII/11, XI/15 i XV/5 stron Protokołu montrealskiego. Decyzja XVII/10 stron Protokołu montrealskiego zezwala na produkcję i konsumpcję substancji kontrolowanej wymienionej w załączniku E Protokołu montrealskiego konieczną do zaspokojenia potrzeb wynikających z zastosowań laboratoryjnych i analitycznych bromku metylu.
(5) Zgodnie z ust. 3 decyzji XII/2 stron Protokołu montrealskiego w sprawie środków ułatwiających przejście na inhalatory ciśnieniowe (MDI) niezawierające chlorofluorowęglowodorów wszystkie państwa członkowskie powiadomiły(2) Program Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP), że chlorofluorowęglowodory (CFC) nie są już niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych zawierających chlorofluorowęglowodory (CFC-MDI) z salbutamolem, przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej.
Austria, Belgia, Republika Czeska, Dania, Estonia, Niemcy, Grecja, Węgry, Łotwa, Litwa, Norwegia, Portugalia, Niderlandy, Republika Słowacka i Słowenia powiadomiły UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynne składniki należące do kategorii terapeutycznej "krótkodziałających bronchodilatorów beta-agonistycznych", w szczególności terbutalin(3), fenoterol, orcyprenalinę, reproterol, carbuterol, heksoprenalinę, pirbuterol, klenbuterol, bitolterol i prokaterol.
Belgia, Republika Czeska, Estonia, Niemcy, Węgry, Łotwa, Niderlandy, Republika Słowacka, Słowenia i Szwecja powiadomiły UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynne składniki należące do kategorii terapeutycznej "wdychanych sterydów", w szczególności beklometazon, deksametazon, flunizolid, flutikazon, budezonid(4) i triamcinolon.
Dania (beklometazon, flutikazon), Irlandia (beklometazon, flutikazon), Finlandia (beklometazon, flutikazon), Francja (beklometazon, flutikazon), Włochy (beklometazon, flutikazon, budezonid), Malta (flutikazon, budezonid), Portugalia (flutikazon, budezonid), Słowenia (beklometazon, flutikazon, budezonid), Hiszpania (beklometazon, flutikazon) i Zjednoczone Królestwo (flutikazon) powiadomiły UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynne składniki należące do kategorii terapeutycznej "wdychanych sterydów" wymienione w nawiasach po każdym państwie członkowskim.
Belgia, Republika Czeska, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Łotwa, Niderlandy, Republika Słowacka i Słowenia powiadomiły UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynne składniki należące do kategorii terapeutycznej "niesteroidowych środków przeciwzapalnych", w szczególności kromoglikan sodu i nedrokromil.
Portugalia powiadomiła UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynny składnik kromoglikan sodu. Hiszpania powiadomiła UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynny składnik nedrokromil.
Belgia, Cypr, Republika Czeska, Dania, Estonia, Finlandia, Niemcy, Grecja, Węgry, Irlandia, Łotwa, Malta, Niderlandy, Republika Słowacka, Hiszpania, Szwecja i Zjednoczone Królestwo powiadomiły UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynne składniki należące do kategorii terapeutycznej "bronchodilatorów antycholinergicznych", w szczególności bromek ipratropium i bromek oksytropium.
Portugalia powiadomiła UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynny składnik bromek ipratropium.
Niemcy powiadomiły UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynne składniki należące do kategorii terapeutycznej "długodziałających bronchodilatorów beta-agonistycznych", w szczególności formoterol i salmeterol.
Włochy powiadomiły UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających czynny składnik formoterol.
Niemcy i Niderlandy powiadomiły UNEP, że wykorzystanie chlorofluorowęglowodorów (CFC) nie jest już uważane za niezbędne przy produkcji inhalatorów ciśnieniowych (MDI) przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu we Wspólnocie Europejskiej, zawierających połączenia czynnych składników.
Artykuł 4 ust. 4 ppkt i) lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 uniemożliwia stosowanie i wprowadzanie do obrotu CFC, chyba że są one uznane za niezbędne zgodnie z warunkami opisanymi w art. 3 ust. 1 tego rozporządzenia. Wspomniane ustalenia dotyczące braku niezbędności zmniejszyły zatem popyt na CFC wykorzystywane w inhalatorach ciśnieniowych wprowadzanych do obrotu we Wspólnocie Europejskiej. Ponadto art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 uniemożliwia przywóz inhalatorów ciśnieniowych zawierających CFC oraz wprowadzenie ich do obrotu, chyba że CFC w nich zawarte są uznane za niezbędne zgodnie z warunkami opisanymi w art. 3 ust. 1.
(6) W dniu 8 lipca 2005 r. Komisja opublikowała zawiadomienie(5) skierowane do tych przedsiębiorstw we Wspólnocie 25 państw członkowskich, które wnoszą o rozważenie przez Komisję kwestii wykorzystania substancji kontrolowanych do niezbędnych zastosowań we Wspólnocie w 2006 r. oraz otrzymała deklaracje w sprawie zamierzonych niezbędnych zastosowań substancji kontrolowanych w 2006 r.
(7) W celu zapewnienia zainteresowanym przedsiębiorstwom i podmiotom gospodarczym możliwości dalszego korzystania z systemu zezwoleń w odpowiednim czasie właściwym jest, aby niniejsza decyzja była stosowana od dnia 1 stycznia 2006 r.
(8) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ustanowionego na mocy art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2037/2000,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 11 kwietnia 2006 r.
| W imieniu Komisji | |
| Stavros DIMAS | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 244 z 29.9.2000, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 29/2006 (Dz.U. L 6 z 11.1.2006, str. 27).
(2) www.unep.org/ozone/Information_for_the_Parties/ 3Bi_dec12-2-3.asp
(3) Oprócz Danii.
(4) Oprócz Szwecji.
(5) Dz.U. C 168 z 8.7.2005, str. 20.
(6) (ang. Ozone-depleting Potential) Potencjał zubożający warstwę ozonową.
ZAŁĄCZNIKI