Decyzja SCH/Com-exc(98)37,def.2 w sprawie przyjęcia środków do walki z nielegalną imigracją
Dz.U.UE.L.2000.239.203
Akt utracił mocDECYZJA KOMITETU WYKONAWCZEGO
z dnia 27 października 1998 r.
w sprawie przyjęcia środków do walki z nielegalną imigracją
(Dz.U.UE L z dnia 22 września 2000 r.)
KOMITET WYKONAWCZY,
uwzględniając art. 132 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen
uwzględniając art. 6 wspomnianej Konwencji,
- podkreślając konieczność poszanowania praw człowieka, akcentując zobowiązania wynikające dla Umawiających się Stron z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności oraz jej protokołów, z Konwencji Genewskiej dotyczącej statusu uchodźców oraz Protokołu Nowojorskiego; Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania, Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet oraz z Konwencji o prawach dziecka,
- uwzględniając podejmowane przez Unię Europejską i w jej ramach środki do walki z nielegalną imigracją, uznając konieczność wypracowania zintegrowanego podejścia do problemu,
- uznając, że polityka walki z nielegalną imigracją musi ustanawiać właściwe przepisy w zakresie rozpatrywania wniosków o udzielenie azylu, zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego publicznego,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Państwa Schengen są obecnie w szczególny sposób dotknięte znacznym napływem imigrantów.
Państwa Schengen uznają za konieczne przeciwdziałanie temu zjawisku poprzez podjęcie następujących środków:
1. Nakreślenie obrazu sytuacji i stałe jego uaktualnianie, połączone z wypracowaniem propozycji dotyczących odpowiedniego dostosowania środków przez grupę zadaniową.
2. Ścisła współpraca z właściwymi organami na terytorium państw pochodzenia i tranzytu, zgodnie z prawem krajowym Państw Schengen, w szczególności z punktu widzenia doradztwa i wsparcia ze strony oficerów łącznikowych Państw Schengen.
3. Udzielenie pomocy państwom pochodzenia i tranzytu, na warunkach ustanowionych w pkt 2, przez oficerów łącznikowych Państw Schengen, w formie doradztwa w zakresie zapobiegania nielegalnej migracji zgodnie z miejscowym prawem krajowym, w celu niedopuszczenia do nielegalnej imigracji do jednego z Państw Schengen.
4. Wzajemna regularna wymiana informacji, prowadzona między wszystkimi Państwami Schengen w sprawie wyników misji ekspertów w państwach pochodzenia i tranzytu, w szczególności w państwach kandydujących do Unii Europejskiej - czynnik do uwzględnienia w związku z działaniami wspierającymi.
5. Przeprowadzenie na wyznaczonych przejściach granicznych na granicach zewnętrznych intensywnych kontroli zgodnie ze standardami Schengen, koncentrując się na odcinkach granicy, których dotyczy napływ imigrantów.
6. Jak najszczelniejsze nadzorowanie granic lądowych i morskich poza wyznaczonymi przejściami granicznymi oraz w głębi kraju, ze szczególnym uwzględnieniem odcinków, których dotyczy napływ nielegalnych imigrantów, poprzez rozmieszczenie jednostek mobilnych.
7. Kontrola nieobjętych powszechnym dostępem obszarów portów obsługujących żeglugę międzynarodową.
8. Kontrola ruchu promowego podczas załadunku i odbijania od brzegu.
9. Intensyfikacja działań policji wewnątrz kraju na podstawie prawa krajowego, w szczególności na głównych szlakach transportowych, w miarę możliwości w uzgodnieniu z partnerami Schengen i przy ścisłej współpracy z nimi.
10. Pobieranie, zgodnie z prawem krajowym, odcisków palców każdego nielegalnie wjeżdżającego cudzoziemca, którego tożsamości nie można jednoznacznie określić na podstawie ważnych dokumentów, oraz przechowywanie ich w celu informowania organów innych państw Schengen; należy przy tym przestrzegać zasad prawa dotyczących ochrony danych obowiązujących w ramach Schengen i Unii Europejskiej.
11. Zapobieganie, zgodnie z prawem krajowym, ukrywaniu się cudzoziemców nielegalnie dostających się na terytorium państw Schengen, których tożsamość nie została jednoznacznie ustalona, do momentu całkowitego wyjaśnienia kwestii tożsamości bądź zarządzenia i podjęcia niezbędnych działań zgodnych z prawem o cudzoziemcach.
12. Natychmiastowe i konsekwentne wydalenie cudzoziemców, którzy bez zezwolenia przedostali się na terytorium państw Schengen, o ile nie przysługuje im prawo pozostania lub nie ma przeszkód wynikających z ważkich przyczyn humanitarnych lub z prawa międzynarodowego.
13. Narzucenie sankcji na przedsiębiorstwa transportowe przewożące przez państwo Schengen pasażerów nieposiadających dokumentów wymaganych przy wjeździe i tranzycie.
14. Prowadzona między centralnymi punktami kontaktowymi wyznaczonymi przez państwa Schengen wymiana informacji - we współpracy z Europolem, w stopniu, jaki jest dozwolony w odniesieniu do danych osobowych i zgodnie z porozumieniem organów ustanowionych w Konwencji o Europolu - na temat rozwoju sytuacji, podejmowanych działań i dokonanych zatrzymań, skupiając się szczególnie na organizacjach przemycających ludzi i trasach przerzutu oraz przyspieszonym przekazywaniu tych informacji odpowiednim służbom.
15. Koordynacja zwalczania przestępczości w zakresie przerzutu nielegalnych imigrantów przez granicę, prowadzona poprzez wymianę informacji między jednostkami prowadzącymi dochodzenie - we współpracy z Europolem, w stopniu, jaki jest dozwolony w odniesieniu do danych osobowych i z zgodnie z porozumieniem organów ustanowionych w Konwencji o Europolu - zgodnie z postanowieniami Konwencji z Schengen i prawem krajowym, wraz z koordynacją działań operacyjnych.
16. Zastosowanie mutatis mutandis odpowiednich środków w ramach planu działań Unii Europejskiej w sprawie zapobiegania napływowi imigrantów z Iraku i regionów z nim sąsiadujących, z dnia 26 stycznia 1998 r. (dokument UE 5573/98).