Decyzja 2005/101/WE przyjmująca na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na borealny region biogeograficzny
Dz.U.UE.L.2005.40.1
Akt utracił mocDECYZJA KOMISJI
z dnia 13 stycznia 2005 r.
przyjmująca na mocy dyrektywy Rady 92/43/EWG wykaz terenów mających znaczenie dla Wspólnoty składających się na borealny region biogeograficzny
(2005/101/WE)
(Dz.U.UE L z dnia 11 lutego 2005 r.)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory(1), w szczególności jej akapit trzeci art. 4 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Borealny region biogeograficzny, o którym mowa w art. 1 lit. c) ppkt iii) dyrektywy 92/43/EWG, zawiera części terytoriów: Finlandii, Szwecji, Litwy oraz terytorium Estonii i Łotwy, wymienionych w mapie biogeograficznej zatwierdzonej 23 października 2000 r. przez Komitet Siedliskowy powołany na mocy art. 20 dyrektywy.
(2) Niniejsza decyzja nie dotyczy terytoriów Państw Członkowskich, które przystąpiły do Wspólnoty Europejskiej dnia 1 maja 2004 r. Państwa te zaczęły przekazywać Komisji swoje propozycje dotyczące wspomnianych terenów w dniu swego przystąpienia. W związku z powyższym, Komisja nie ma możliwości włączenia informacji z tych Państw Członkowskich do niniejszego, wstępnego wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty w rozumieniu dyrektywy 92/43/EWG. Dane te będą przedmiotem decyzji Komisji w przyszłości, kiedy zostaną zebrane wszystkie stosowne informacje oraz kiedy zostanie dokonana dogłębna naukowa ocena propozycji Państw Członkowskich dotyczących wspomnianych terenów.
(3) Ponadto, w kontekście procesu zapoczątkowanego w 1995 r., koniecznym jest poczynienie postępów w tworzeniu sieci Natura 2000, która jest podstawowym elementem ochrony różnorodności biologicznej we Wspólnocie Europejskiej.
(4) Na potrzeby borealnego regionu biogeograficznego, wykaz terenów zaproponowanych jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty w rozumieniu art. 1 dyrektywy 92/43/EWG został przekazany Komisji przez Finlandię i Szwecję w okresie pomiędzy styczniem 2003 r. a sierpniem 2004 r., zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy.
(5) Do wykazów zaproponowanych terenów dołączone były informacje dotyczące każdego terenu, dostarczone na formularzach przyjętych decyzją Komisji 97/266/EWG z dnia 18 grudnia 1996 r. dotyczącą formularza zawierającego informacje o terenach proponowanych jako tereny Natura 2000(2).
(6) Powyższe informacje zawierają najnowszą i ostateczną mapę danego terenu przekazaną przez dane Państwo Członkowskie, nazwę terenu, jego położenie i rozmiar oraz dane otrzymane w wyniku zastosowania kryteriów wymienionych w załączniku III do dyrektywy 92/43/EWG.
(7) Wykaz terenów wybranych jako tereny mające znaczenie dla Wspólnoty powinien być przyjęty na podstawie projektu przygotowanego przez Komisję w porozumieniu z każdym z zainteresowanych Państw Członkowskich, wskazując także tereny będące schronieniem dla priorytetowych typów siedlisk przyrodniczych lub dla priorytetowych gatunków.
(8) Wiedza o istnieniu i rozmieszczeniu typów siedlisk przyrodniczych i gatunków jest stale rozwijana w wyniku nadzoru prowadzonego zgodnie z art. 11 dyrektywy 92/43/EWG. W związku z powyższym ocena i wybór terenów na szczeblu Wspólnoty jest dokonywana w oparciu o najlepsze obecnie dostępne informacje.
(9) Zgodnie z przyjętym orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, "aby opracować projekt wykazu terenów mających znaczenie dla Wspólnoty mogący prowadzić do utworzenia spójnej europejskiej sieci ekologicznej specjalnych obszarów objętych ochroną, Komisja musi dysponować wyczerpującym wykazem terenów, które na szczeblu krajowym mają istotne znaczenie ekologiczne z punktu widzenia celu dyrektywy dotyczącego ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory. (...) Ponadto tylko w ten sposób może zostać zrealizowany cel określony w pierwszym akapicie art. 3 ust. 1 dyrektywy, a dotyczący zachowania lub odbudowy do właściwego stanu ochrony typów siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków w ich naturalnym zasięgu, który może przekraczać granicę jednego lub kilku Państw Członkowskich".(3)
(10) Z dostępnych informacji oraz wspólnej oceny dokonanej w ramach seminariów biogeograficznych przygotowywanych przez Europejskie Centrum Tematyczne ds. Ochrony Przyrody i Różnorodności Biologicznej, a także z dwustronnych spotkań z Państwami Członkowskimi, wynika, że niektóre spośród Państw Członkowskich nie zaproponowały wystarczającej liczby terenów w celu spełnienia wymagań określonych w dyrektywie 92/43/EWG dla typów siedlisk przyrodniczych i gatunków. Dlatego też, dla tych typów siedlisk i gatunków, które zostały wymienione w załączniku 2 do niniejszej decyzji nie można stwierdzić kompletności sieci. Biorąc jednak pod uwagę opóźnienie w otrzymywaniu informacji i osiągnięciu porozumienia z Państwami Członkowskimi, Komisja uznała, że powinna przyjąć wstępny wykaz terenów, który będzie musiał zostać uaktualniony zgodnie z przepisami art. 4 dyrektywy 92/43/EWG dotyczącymi typów siedlisk i gatunków wymienionych w załączniku 2 do niniejszej decyzji, dla których wskazane Państwo Członkowskie nie zaproponowało wystarczającej ilości terenów zgodnie z wymaganiami dyrektywy 92/43/EWG.
(11) Zważywszy, że wiedza o istnieniu i rozmieszczeniu typów siedlisk przyrodniczych wymienionych w załączniku I do wspomnianej dyrektywy oraz gatunków wymienionych w załączniku II do wspomnianej dyrektywy, występujących zarówno w morskich wodach terytorialnych jak i w wodach będących poza wodami terytorialnymi, a znajdującymi się pod jurysdykcją krajową, pozostaje niepełna, nie można stwierdzić ani kompletności ani niekompletności sieci tych gatunków i siedlisk. Odpowiednie typy siedlisk i gatunki są wymienione w załączniku 3 do niniejszej decyzji. W związku z powyższym Komisja uznała, że wstępny wykaz zostanie w razie potrzeby skorygowany dla różnych typów siedlisk i dla gatunków wymienionych w załączniku 3 do niniejszej decyzji zgodnie z przepisami art. 4 dyrektywy 92/43/EWG.
(12) Załącznik 3 do niniejszej decyzji wymienia także inne typy siedlisk będące przedmiotem badań naukowych zawarte w załączniku I do wspomnianej dyrektywy oraz inne gatunki zawarte w załączniku II do wspomnianej dyrektywy.
(13) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu Siedliskowego,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 13 stycznia 2005 r.
| W imieniu Komisji | |
| Stavros DIMAS | |
| Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 206 z 22.7.1992, str. 7. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.
(2) Dz.U. L 107 z 24.4.1997, str. 1.
(3) Wyrok z dnia 11 września 2001 r., w sprawie nr C-71/99, Komisja przeciwko Niemcom, Zb.Orz. 2001, str. I-5811, punkty 27 - 28.
ZAŁĄCZNIKI