Przedsiębiorczość kobiet w małych i średnich przedsiębiorstwach (2010/2275(INI)).

A.

mając na uwadze, że ważne jest uznanie, iż dzielenie się obowiązkami rodzinnymi i domowymi przez kobiety i mężczyzn, głównie dzięki częstszemu korzystaniu z urlopów wychowawczych i ojcowskich, jest niezbędnym warunkiem wspierania i osiągnięcia równości mężczyzn i kobiet, a w związku z tym należy kobietom zapewnić równowagę między życiem zawodowym a prywatnym, która mogłaby pomóc kobietom w rozpoczęciu własnej działalności, gwarantującej im niezależność finansową i zawodową,

B.

mając na uwadze, że samozatrudnienie zwykle zapewnia większą elastyczność w zakresie godzin pracy, liczby przepracowanych godzin i miejsca pracy niż zatrudnienie, dając większe możliwości osobom dążącym do pogodzenia obowiązków służbowych z obowiązkami w zakresie opieki lub z inną działalnością lub osobom potrzebującym dostosowanego miejsca pracy,

C.

mając na uwadze, że na kategorię mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) składają się przedsiębiorstwa, które zatrudniają mniej niż 250 pracowników i których roczny obrót nie przekracza 50 milionów EUR a całkowity bilans roczny nie przekracza 43 milionów EUR,

D.

mając na uwadze, że 99 % nowo utworzonych przedsiębiorstw to mikroprzedsiębiorstwa i małe przedsiębiorstwa, a jedna trzecia z nich to firmy zakładane przez bezrobotnych, oraz mając na uwadze, że mikroprzedsiębiorstwa zatrudniające mniej niż 10 osób stanowią 91 % przedsiębiorstw europejskich,

E.

mając na uwadze opracowany przez Komisję dokument zatytułowany "Plan działania: europejski program na rzecz przedsiębiorczości" (COM(2004)0070), w którym zwrócono uwagę na potrzebę lepszych zabezpieczeń socjalnych; mając na uwadze, że Komisja planuje przedstawić komunikat w sprawie programu "Small Business Act" na początku 2011 r. oraz że szczególny nacisk należy położyć na konieczność zapewnienia kobietom-przedsiębiorcom lepszego zabezpieczenia socjalnego,

F.

mając na uwadze, że kobiety mogą napotykać przeszkody w dostępie do wsparcia informacyjnego oraz narzędzi i usług finansowych i technologicznych, co może zmniejszyć ich zdolność do rozwijania działalności gospodarczej i ubiegania się o kontrakty rządowe i gminne,

G.

mając na uwadze, że zgodnie z terminologią Komisji Europejskiej pozorne samozatrudnienie jest fikcyjnym rodzajem samozatrudnienia występującym wówczas, gdy niewłaściwej klasyfikacji statusu zatrudnienia używa się w celu obejścia przepisów z zakresu ubezpieczeń społecznych i odebrania takim pracownikom podstawowych praw pracowniczych w celu obniżenia kosztów pracy, przy czym pracownicy, których to dotyczy, pozostają w ekonomicznej zależności,

H.

mając na uwadze, że przedsiębiorcy to osoby (właściciele przedsiębiorstw), które dążą do tworzenia wartości, zakładając lub rozszerzając działalność gospodarczą, poprzez identyfikację i wykorzystywanie nowych produktów, procesów i rynków⁽⁸⁾,

I.

mając na uwadze, że kobietę-przedsiębiorcę można zdefiniować jako kobietę, która utworzyła firmę i posiada w niej udział większościowy oraz czynnie uczestniczy w procesie decyzyjnym, podejmowaniu ryzyka i codziennym zarządzaniu,

J.

mając na uwadze, że wiele przedsiębiorstw, zwłaszcza zarządzanych przez kobiety, powstało na obszarach regionów objętych celem 1, które to regiony wkrótce przestaną kwalifikować się jako obszary o niekorzystnych warunkach gospodarowania, na korzyść krajów, które niedawno przystąpiły do UE,

K.

mając na uwadze, że na terenie wielu regionów, które utracą udogodnienia, istnieją jeszcze niedostatecznie rozwinięte obszary wiejskie, natomiast regiony nowych krajów członkowskich często nie posiadają narzędzi kulturowych, społecznych i organizacyjnych pozwalających na optymalne wykorzystanie funduszy europejskich,

L.

mając na uwadze, że pomiędzy państwami członkowskimi występują duże różnice w liczbie kobiet-przedsiębiorców; mając na uwadze, że mniej kobiet niż mężczyzn postrzega prowadzenie działalności gospodarczej jako realną ścieżkę zawodową i że pomimo wzrostu w ostatnim dziesięcioleciu liczby kobiet prowadzących MŚP, w Unii Europejskiej kobiety stanowią zaledwie jedną dziesiątą przedsiębiorców, w porównaniu z jedną czwartą wśród mężczyzn; mając na uwadze, że kobiety stanowią około 60 % wszystkich absolwentów uczelni wyższych, a na rynku pracy, w szczególności w dziedzinie biznesu, w pełnym wymiarze czasu pracy wciąż pracuje niedostateczna liczba kobiet; mając na uwadze podstawowe znaczenie zachęcania kobiet do prowadzenia działalności gospodarczej w celu zmniejszenia nierówności istniejących między płciami oraz umożliwienia im tego;

M.

mając na uwadze, że dzięki ustawie z 1988 r. w sprawie prowadzenia działalności gospodarczej przez kobiety w Stanach Zjednoczonych liczba kobiet posiadających firmy wzrosła procentowo z 26 % w 1992 r. do 57 % ogółu przedsiębiorców w 2002 r.; mając na uwadze, że powodzenie tej ustawy może pomóc UE w określeniu najlepszych wzorców,

N.

mając na uwadze, że kobiety-przedsiębiorcy - jako że posiadają mniej wiedzy na temat dostępnych możliwości finansowania oraz mniej doświadczenia w zakresie zarządzania finansowego, co spowodowane jest czynnikami społecznymi - potrzebują wsparcia nie tylko na etapie ich zakładania, ale również w okresie funkcjonowania przedsiębiorstwa, zważywszy że rodzaj wymaganego wsparcia różni się w zależności od tego, czy jest to planowanie biznesowe na etapie tworzenia czy też rozwoju przedsiębiorstwa,

O.

mając na uwadze, że przedsiębiorczość kobiet oraz małe i średnie przedsiębiorstwa kierowane przez kobiety są głównym źródłem podwyższania poziomu zatrudnienia kobiet, a co za tym idzie większego wykorzystania poziomu wykształcenia kobiet oraz gwarantowania, że kobiety nie będą zatrudniane na niepewnych warunkach, mając również na uwadze, że kultura przedsiębiorczości wśród kobiet jest gwarancją dynamizmu i innowacyjności przedsiębiorstw, którego potencjał jest w zbyt małym stopniu wykorzystywany w Unii Europejskiej, zwraca również uwagę na dodatkowe korzyści dla ogółu gospodarki wynikające z większej liczby kobiet-przedsiębiorców; mając na uwadze, że w niestabilnej sytuacji gospodarczej łatwo zapomina się o działaniach na rzecz kobiet-przedsiębiorców,

P.

mając na uwadze, że w wielu przypadkach mężczyźni i kobiety nie mają takich samych możliwości w zakresie prowadzenia i rozwijania przedsiębiorstw oraz mając na uwadze, że ugruntowanie się przedsiębiorczości kobiet jest procesem długofalowym wymagającym czasu, żeby zmienić struktury i postawy w społeczeństwie; mając na uwadze, że kobiety od zawsze były przedsiębiorcze, ale zasady i tradycyjny podział ról nie zawsze pozwalały im na wykorzystywanie swoich umiejętności,

Q.

mając na uwadze, że Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) znacząco zwiększył pożyczki udzielane MŚP z 8,1 mld EUR w 2008 r. do około 11,5 mld EUR w 2009 r.; mając na uwadze, że ciągle wdrażane były instrumenty w zakresie MŚP przewidziane w ramach programu ramowego na rzecz konkurencyjności i innowacji (1,13 mld EUR przeznaczone na lata 2007-2013); mając na uwadze, że Komisja przyjęła tymczasowe ramy dotyczące pomocy państwowej 2009/2010 zapewniające państwom członkowskim większe możliwości niwelowania skutków ograniczenia akcji kredytowej,

R.

mając na uwadze, że programy gotowości inwestycyjnej zwiększają zdolność MŚP bądź przedsiębiorcy do zrozumienia zaniepokojenia banków lub innych inwestorów w związku z finansowaniem zewnętrznym,

S.

mając na uwadze, że kobiety-przedsiębiorcy stanowią heterogeniczną grupę pod względem wieku, pochodzenia i wykształcenia, do której należą zarówno młode absolwentki, jak i kobiety na zaawansowanym etapie kariery, które pragną znaleźć nowe sposoby wykorzystania swojego zmysłu przedsiębiorczego oraz swoich zdolności w zakresie zarządzania, komunikacji, uzyskiwania kompromisu i prawidłowej oceny zagrożeń, a także mając na uwadze, że kobiety-przedsiębiorcy są aktywne w licznych sektorach i przedsiębiorstwach; mając na uwadze, że mężczyźni i kobiety nie mają takich samych możliwości w zakresie prowadzenia i rozwijania przedsiębiorstw z uwagi na stereotypowe postrzeganie płci oraz bariery strukturalne, przy czym kobiety często są niesłusznie postrzegane jako pozbawione umiejętności właściwych dla przedsiębiorców, takich jak wiara w siebie, zdolność zarządzania, asertywność i chęć podejmowania ryzyka,

T.

mając na uwadze, że doradztwo i wsparcie ze strony aktywnych przedsiębiorców zarówno kobiet, jak i mężczyzn może pomóc nowo utworzonym przez kobiety przedsiębiorstwom w pokonywaniu licznych obaw związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej,

U.

mając na uwadze, że ważne jest wspieranie praktycznych zaleceń, które uwzględniają realia świata biznesu i gospodarki w warunkach rynku konkurencyjnego,

V.

mając na uwadze, że nie przeprowadzono wystarczających badań na temat przedsiębiorczości kobiet na poziomie UE, które mogłyby dostarczyć informacji pomocnych przy opracowywaniu i wdrażaniu ogólnoeuropejskiej polityki w tej dziedzinie,

W.

mając na uwadze, że w wielu państwach członkowskich osobom samozatrudnionym nie przysługują odpowiednie prawa wynikające z zabezpieczenia społecznego, takie jak urlop macierzyński i ojcowski, ubezpieczenie od bezrobocia i ubezpieczenie chorobowe, renta inwalidzka i świadczenia emerytalne oraz struktury opieki nad dziećmi, mimo że struktury te są niezbędne, aby umożliwić kobietom-przedsiębiorcom pogodzenie życia zawodowego i rodzinnego oraz aby Unia Europejska mogła stawić czoła wyzwaniu demograficznemu; mając na uwadze, że w wytycznych dotyczących polityki zatrudnienia apeluje się do państw członkowskich o wspieranie samozatrudnienia przy jednoczesnym zapewnieniu samozatrudnionym odpowiedniego zabezpieczenia społecznego,

X.

mając na uwadze, że istnieje grupa osób, głównie kobiet, wykonujących prace takie jak pomoc domowa czy prywatna opieka, które nie są oficjalnie zatrudnione ani samozatrudnione i w związku z tym pozbawione są jakiejkolwiek ochrony socjalnej,

1.

zachęca Komisję, państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne, aby lepiej wykorzystywały możliwości finansowania dostępne dla kobiet-przedsiębiorców w formie specjalnych dotacji, kapitału ryzyka, zabezpieczenia społecznego oraz obniżek stóp oprocentowania, co umożliwi sprawiedliwy i jednakowy dostęp do finansowania, jak np. europejski instrument mikrofinansowy Progress zapewniający mikrokredyty do wysokości 25.000 EUR mikroprzedsiębiorstwom i tym, którzy chcą założyć własne małe przedsiębiorstwo, ale nie mają dostępu do tradycyjnych usług bankowych, jak np. osoby bezrobotne;

2.

wzywa państwa członkowskie do ustanowienia ogólnokrajowych kampanii, obejmujących warsztaty i seminaria, w celu wspierania kobiet i skuteczniejszego informowania ich na temat Europejskiego Instrumentu Mikrofinansowania Progress i wszystkich możliwości finansowania, jakie oferuje ten instrument;

3.

wskazuje, że równość kobiet i mężczyzn jest podstawową zasadą UE, uznaną w Traktacie o Unii Europejskiej oraz w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, przy czym mimo znaczącego postępu w tej dziedzinie nadal istnieje wiele dysproporcji między kobietami a mężczyznami w zakresie przedsiębiorczości i podejmowania decyzji;

4.

ubolewa nad tym, że kryzys finansowy i gospodarczy pogłębił problemy stojące przed wieloma potencjalnymi kobietami-przedsiębiorcami, w szczególności w ciągu pierwszych trzech lat działalności; podkreśla, że rozwijanie przynoszących korzyści MŚP zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety może pomóc państwom członkowskim w osiągnięciu bardziej zrównoważonego wzrostu gospodarczego;

5.

z zadowoleniem przyjmuje odrębną część poświęconą pomocy na rzecz przedsiębiorczości kobiet w wyżej wspomnianym rozporządzeniu Komisji (WE) nr 800/2008; zwraca się do Komisji, aby zapewniła kontynuację tej pomocy w przyszłych Wspólnotowych Ramach Wsparcia, tak aby pomóc kobietomprzedsiębiorcom wzmocnić ich pozycję po wygaśnięciu rozporządzenia;

6.

wzywa państwa członkowskie do zapewnienia, aby MŚP zarządzane (założone) przez kobiety również mogły korzystać z ulg podatkowych przewidzianych dla MŚP;

7.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do wdrożenia rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego oraz do zapewnienia przedsiębiorcom, którzy stali się niewypłacalni lub mieli przerwy w karierze zawodowej, dostępu do pomocy i wsparcia w zakresie przywracania prawidłowej sytuacji finansowej, tak aby umożliwić im dalsze realizowanie podjętych już przedsięwzięć lub przebranżowienie;

8.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania wymiany najlepszych praktyk między regionami, które przestaną się kwalifikować do regionów objętych celem 1 i regionami nowych państw członkowskich, tak aby zaangażowane zostały kobiety-przedsiębiorcy, zwłaszcza w zakresie działalności rolniczej prowadzonej na małą skalę, zarówno celem przekazania zdobytych doświadczeń jednocześnie nie tracąc w sposób nagły wsparcia finansowego, jaki i celem wyszkolenia i utworzenia nowej klasy rządzącej kobiet w państwach członkowskich, które jako ostatnie przystąpiły do UE;

9.

wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz BusinessEurope do wspierania przedsiębiorczości kobiet, promowania wsparcia finansowego i struktur poradnictwa zawodowego oraz wdrożenia, we współpracy z organizacjami i szkołami przedsiębiorczości oraz krajowymi instytutami kobiet, programów gotowości inwestycyjnej mogących pomóc kobietom w tworzeniu rentownych biznesplanów oraz w znalezieniu i zdefiniowaniu potencjalnych inwestorów;

10.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do zbadania przeszkód w przedsiębiorczości kobiet i w szczególności do przeprowadzenia wszechstronnej analizy dostępu kobiet do finansów;

11.

wzywa państwa członkowskie do zachęcania banków i instytucji finansowych do rozważenia usług wspierania biznesu "przyjaznych kobietom";

12.

wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz BusinessEurope do rozważenia możliwości utworzenia programów doradztwa i programów wspierających czerpiących w szczególności z programów aktywnego starzenia się, które wykorzystują rady i doświadczenie emerytowanych przedsiębiorców - zarówno kobiet, jak i mężczyzn;

13.

apeluje do państw członkowskich o zwrócenie szczególnej uwagi na sytuację kobiet w wieku 50+ i o pomoc im w zakładaniu własnych przedsiębiorstw;

14.

nalega, aby państwa członkowskie wdrożyły politykę pozwalającą kobietom na zachowanie odpowiedniej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym oraz aby stworzyły odpowiednie struktury opieki nad dziećmi i młodzieżą, gdyż ich nieprzystępność cenowa, niedostępność i brak jakości stanowią dodatkowe przeszkody dla kobiet chcących założyć przedsiębiorstwo;

15.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania dostępu kobiet-przedsiębiorców do prowadzonych przez doświadczonych konsultantów ocen potencjału wzrostowego, które pozwalają zmierzyć potencjalne ryzyko;

16.

stwierdza, że według licznych badań przeprowadzonych w ostatnich latach kobiety-przedsiębiorcy przejawiają większą niż mężczyźni ostrożność w podejmowaniu ryzyka gospodarczego i finansowego; uważa, że wyniki tych badań powinny zostać poddane dokładniejszej analizie, celem sprawdzenia ich dokładności i podjęcia decyzji w zakresie konsekwencji, jakie należy z tego faktu wyciągnąć;

17.

wzywa państwa członkowskie i władze regionalne do wprowadzenia krajowych edukacyjnych pojęć celem podniesienia świadomości młodych kobiet w zakresie przedsiębiorczości i zarządzania przez kobiety oraz do rozwijania "przedsiębiorczości młodych osób" do programów szkół, tak aby w ciągu roku szkolnego i na zasadzie dobrowolności uczennice mogły poznać etapy istnienia przedsiębiorstwa (założenie, zarządzanie i likwidacja przedsiębiorstwa), uzupełniając ten proces mentoringiem nauczycieli i doradców w zakresie aktywnego starzenia się pracujących w lokalnych przedsiębiorstwach;

18.

uznaje, że wiele dziewcząt od najmłodszych lat zniechęca się do zajmowania się przedmiotami szkolnymi i uniwersyteckimi postrzeganymi jako przedmioty "męskie" z natury, takimi jak nauki przyrodnicze, matematyka i technologia; zaleca wprowadzenie pierwszych zajęć z podstaw przedsiębiorczości w szkołach oraz rozszerzenie zakresu potencjalnych przedmiotów i ścieżek zawodowych otwartych dla dziewcząt, tak aby mogły rozwijać wiedzę i zakres umiejętności konieczne do odniesienia sukcesu w biznesie; podkreśla znaczenie zwiększania szans zatrudnienia dziewcząt i kobiet dzięki szkoleniom w zakresie umiejętności i uczeniu się przez całe życie;

19.

zwraca się do instytucji wspólnotowych, państw członkowskich i władz regionalnych, aby wspierały przeznaczone dla kobiet roczne programy przedsiębiorczości lub nauki zawodu oraz wymiany na uniwersytetach w całej Europie, które umożliwią studentom realizację projektów rozwoju opartych na prawdziwych pojęciach z zakresu przedsiębiorczości z myślą o założeniu opłacalnego i dochodowego przedsiębiorstwa już w okresie nauki; uważa ponadto, że działalność stowarzyszeń absolwentów i studentów powinna stanowić integralną część tego procesu w celu budowania zaufania studentów i zaszczepiania wśród nich wzorów postaw; zwraca się do Komisji o sprzyjanie wymianie dobrych praktyk w tej dziedzinie;

20.

zwraca się do państw członkowskich oraz do BusinessEurope o informowanie o europejskim programie wymiany w dziedzinie przedsiębiorczości "Erasmus dla młodych przedsiębiorców" i o wspieranie tego programu, którego szczególnym celem jest sprzyjanie pobudzaniu przedsiębiorczości, internacjonalizacji i konkurencyjności potencjalnych przedsiębiorców rozpoczynających działalność w UE oraz nowo założonych mikroprzedsiębiorstw i małych przedsiębiorstw i który również umożliwia nowym przedsiębiorcom pracę u boku doświadczonego przedsiębiorcy w jego MŚP znajdującym się w innym państwie Unii Europejskiej przez okres do 6 miesięcy; zaleca przyznawanie szczególnych stypendiów - takich jak stypendia "Leonardo da Vinci" Unii Europejskiej - studentkom posiadającym wybitne zdolności i uroczyste wręczanie nagród za "najlepsze praktyki" wyróżnionym studentkom;

21.

nalega, aby państwa członkowskie promowały równy dostęp firm do zamówień publicznych oraz aby zachowały neutralność pod względem płci w polityce zamówień publicznych;

22.

wzywa państwa członkowskie do wspierania transgranicznych programów współpracy w celu tworzenia transgranicznych centrów wsparcia dla kobiet-przedsiębiorców, aby umożliwić wymianę doświadczeń, racjonalizację zasobów i wymianę informacji o najlepszych praktykach;

23.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do wykorzystywania technologii informacyjnych i komunikacyjnych, które mogą przyczyniać się do podnoszenia świadomości i wspierania kobiet w nawiązywaniu kontaktów biznesowych; domaga się zmniejszenia przepaści cyfrowej w Europie dzięki poprawie łączności szerokopasmowej, co zapewniłoby elastyczność kobietom pragnącym prowadzić z powodzeniem działalność gospodarczą z domu;

24.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do wspierania udziału kobiet w działalności lokalnych izb handlowych, wyspecjalizowanych organizacji pozarządowych, grup lobbingowych i organizacji branżowych, stanowiących podstawę świata biznesu, tak aby mogły one rozwijać i wzmacniać konkurencyjne umiejętności związane z przedsiębiorczością, a także wzywa izby handlowe, aby ze swej strony aktywnie zachęcały kobiety-przedsiębiorców do uczestnictwa oraz aby wspierały tworzenie specjalnych usług dla kobietprzedsiębiorców oraz grup je reprezentujących celem wzmocnienia ich pozycji oraz poprawy kultury przedsiębiorczości;

25.

zwraca się do państw członkowskich do podkreślania roli organizacji pozarządowych we wspieraniu i ułatwianiu przedsiębiorczości kobiet;

26.

zwraca się do Komisji o sprzyjanie wymianie dobrych praktyk, by propagować ducha przedsiębiorczości wśród kobiet; zwraca się do Komisji, państw członkowskich oraz BusinessEurope o zapewnienie kobietom-przedsiębiorcom możliwości kontaktu z odpowiednimi partnerami biznesowymi z innych branż i zachęcanie ich do takich kontaktów, tak aby mogły one dzielić się doświadczeniem i stosowanymi w praktyce rozwiązaniami oraz lepiej rozumieć szeroko pojmowany świat biznesu;

27.

wzywa państwa członkowskie do ustanowienia w ramach Europejskiej Sieci Przedsiębiorczości komitetów doradczych posiadających wiedzę ekspercką na temat wyzwań i przeszkód stojących przed kobietami-przedsiębiorcami, które mogłyby również pełnić funkcję pojedynczych punktów kontaktowych w przypadkach dyskryminacji finansowej w zakresie dostępu do kredytu ze strony podmiotów świadczących usługi;

28.

uznaje znaczenie ambasadorek, np. europejskiej sieci ambasadorek kobiecej przedsiębiorczości (ENFEA), które podkreśla rolę, jaką kobiety mogą odegrać w tworzeniu miejsc pracy i wspieraniu konkurencyjności poprzez zachęcanie kobiet i młodych dziewcząt do zakładania własnych przedsiębiorstw za pośrednictwem działalności w szkole, na uniwersytecie, w społecznościach i mediach; zwraca uwagę, że ambasadorki powinny mieć różne pochodzenie, być w różnym wieku, dysponować różnym doświadczeniem i działać w różnych branżach;

29.

wzywa Komisję do przeprowadzenia kampanii promującej aktywność zawodową kobiet w aspekcie zakładania własnych przedsiębiorstw, równocześnie informując o dostępnych instrumentach ułatwiających rozpoczęcie działalności gospodarczej;

30.

uważa, że ESDZ, a w szczególności delegatury UE w krajach trzecich, mogłyby we współpracy z misjami handlowymi państw członkowskich przyczyniać się do rozwoju sieci MŚP zarządzanych przez kobiety;

31.

wzywa Komisję do gromadzenia porównywalnych i wyczerpujących danych na temat przedsiębiorczości kobiet w Unii Europejskiej (jak np. wiek kobiet-przedsiębiorców, obszar, rozmiar i czas prowadzonej przez nie działalności gospodarczej oraz pochodzenie etniczne zgodnie z przepisami państw członkowskich w sprawie ochrony danych osobowych) przy wsparciu ze strony Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy oraz Europejskiego Instytutu ds. Równości Kobiet i Mężczyzn, w sposób niestanowiący dodatkowego obciążenia dla MŚP, a także do analizowania tych danych w rocznym sprawozdaniu dotyczącym MŚP w Unii Europejskiej w ramach przeglądu wyników MŚP; uważa, że dzięki zgromadzonym danym i informacjom decydenci powinni lepiej zrozumieć określone problemy, które napotykają kobiety-przedsiębiorcy;

32.

przychylnie odnosi się do ekspertyzy Komisji z 2008 r. na temat innowacyjności i przedsiębiorczości kobiet oraz wzywa państwa członkowskie do stosowania się do zawartych w niej zaleceń dotyczących polityki;

33.

wzywa Komisję, państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne do podjęcia środków mających na celu traktowanie kobiet-przedsiębiorców w taki sam sposób jak osoby zatrudnione w zakresie usług socjalnych i innych usług społecznych, poprawę społecznej pozycji kobiet-współprzedsiębiorców i kobiet-przedsiębiorców w MŚP poprzez zapewnienie lepszych rozwiązań dotyczących urlopu macierzyńskiego, lepszych możliwości opieki nad dzieckiem oraz nad osobami starszymi i wymagającymi opieki, jak również lepsze zabezpieczenie socjalne i walkę ze stereotypowym postrzeganiem płci, a także poprawę ich pozycji prawnej, w szczególności w branży badań naukowych, w sektorach nauki, inżynierii, nowych mediów, środowiska, technologii ekologicznej i niskoemisyjnej, rolnictwa i przemysłu na obszarach miejskich i wiejskich;

34.

wzywa państwa członkowskie do przeprowadzenia analizy utrudnień przy samozatrudnieniu kobiet romskich oraz do stworzenia programów mających na celu umożliwienie kobietom romskim prowadzącym własną działalność gospodarczą łatwo dostępnej, szybkiej i niedrogiej rejestracji, do stworzenia możliwości uzyskania kredytów, w tym mikrokredytów, na finansowanie działalności przez kobiety romskie, a także wzywa Komisję do wspierania tych działań poprzez odpowiednie mechanizmy finansowania;

35.

wzywa państwa członkowskie do czynnego zwalczania fikcyjnego samozatrudnienia poprzez efektywne zdefiniowanie samozatrudnienia i nakładanie kar w związku z fikcyjnym samozatrudnieniem;

36.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do ustanowienia programu ukierunkowanego na pomoc osobom wykonującym prace domowe, głównie kobietom, które nie są ani zatrudnione, ani samozatrudnione, w podjęciu oficjalnego samozatrudnienia lub w założeniu własnego przedsiębiorstwa;

37.

wzywa Komisję i państwa członkowskie do zaoferowania wsparcia kobietom, które planują założyć lub kupić przedsiębiorstwo, bądź przejąć firmę rodzinną, z uwzględnieniem kobiet wykonujących wolne zawody, takie jak prowadzenie prywatnej praktyki prawniczej lub lekarskiej; uważa, że wsparcie powinno obejmować odpowiednie seminaria i warsztaty szkoleniowe w celu umożliwienia tym kobietom zdobycia umiejętności z zakresu zarządzania, które pozwolą kobietom lepiej poradzić sobie przy nabywaniu przedsiębiorstwa, w szczególności oszacowania, wyceny przedsiębiorstwa oraz kwestii bankowych i prawnych; uznaje, że szczególną uwagę należy zwrócić na kobiety w wieku poniżej 25 lat oraz powyżej 50 lat, gdyż to one najbardziej odczuwają skutki kryzysu finansowego;

38.

wzywa Polskę do podkreślania znaczenia przedsiębiorczości kobiet podczas całej prezydencji, w szczególności na początku października podczas Europejskiego tygodnia MŚP; wzywa Komisję do jak najszybszego przedstawienia planu działania mającego na celu podwyższenie liczby kobiet-przedsiębiorców oraz do zorganizowania kampanii uświadamiających mających na celu zerwanie ze stereotypami, według których kobiety nie mogą być odnoszącymi sukcesy przedsiębiorcami;

39.

wzywa firmy rodzinne do zapewnienia krewnym płci żeńskiej, takim jak córki, takich samych szans przy przekazywaniu firmy;

40.

wzywa państwa członkowskie do podjęcia działań na rzecz godzenia życia rodzinnego i zawodowego, w celu ułatwiania zarówno zatrudniania kobiet jak i ścieżek kariery w ramach pracy na własny rachunek;

41.

wzywa Komisję do ochrony wizerunku kobiet we wszystkich środkach przekazu, walcząc z ogólnie przyjętą opinią, według której kobiety charakteryzują się słabością i domniemanym brakiem kompetencji i zdolności przywódczych potrzebnych do kierowania przedsiębiorstwem;

42.

wskazuje na potrzebę wspierania inicjatyw, które przyczyniają się do opracowania i wdrożenia działań pozytywnych i strategii dotyczących zasobów ludzkich na poziomie przedsiębiorstw w celu promowania równości płci, jednocześnie kładąc większy nacisk na działania uświadamiające i szkoleniowe służące promowaniu, przekazywaniu i uwzględnianiu praktyk, które sprawdziły się w organizacjach i przedsiębiorstwach;

43.

uznaje, że przegląd programu "Small Business Act" dla Europy z dnia 23 lutego 2011 r. skutkował zdecydowanym programem dla MŚP, lecz zwraca się o uwzględnianie we wszystkich działaniach wdrożeniowych UE i państw członkowskich zasady "najpierw myśl na małą skalę";

44.

wzywa państwa członkowskie do wspierania programów mających na celu umożliwienie imigrantkom samozatrudniania i rozwijania ducha przedsiębiorczości, również poprzez politykę szkoleń, doradztwa i wspierania dostępu do finansowania;

45.

występuje do państw członkowskich o nagradzanie przedsiębiorstw, które działają na rzecz równości kobiet i mężczyzn i sprzyjają godzeniu życia zawodowego z życiem rodzinnym, w celu przyczynienia się do upowszechniania dobrych praktyk w tej dziedzinie;

46.

wzywa Komisję i państwa członkowskie, aby zachęcały do zrównoważonego udziału kobiet i mężczyzn w zarządach przedsiębiorstw, w szczególności gdy państwa członkowskie posiadają w nich udziały;

47.

wzywa państwa członkowskie do wspierania w przedsiębiorstwach zarządzanych przez kobiety społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w celu umożliwienia bardziej elastycznej organizacji czasu i pracy kobiet oraz do wspierania usług przyjaznych rodzinie;

48.

wzywa Komisję do promowania przeznaczonej dla kobiet polityki i programów w zakresie szkolenia zawodowego, w tym dotyczących umiejętności posługiwania się komputerem, w celu zwiększenia ich udziału w różnych sektorach przemysłu, z uwzględnieniem środków finansowych dostępnych na szczeblu lokalnym, krajowym i wspólnotowym oraz poprzez zwiększanie zachęt do korzystania ze wspomnianych programów zarówno przez duże przedsiębiorstwa, jak i przez MŚP;

49.

zwraca się do Komisji o zwiększenie wsparcia na rzecz programów szkoleń zawodowych skierowanych do kobiet zatrudnionych w MŚP w sektorze przemysłu oraz o objęcie wsparciem badań naukowych i innowacji, zgodnie z siódmym programem ramowym oraz postanowieniami Europejskiej Karty Małych Przedsiębiorstw przyjętej w załączniku III do konkluzji Prezydencji z posiedzenia Rady Europejskiej w Santa Maria da Feira w dniach 19 i 20 czerwca 2000 r.;

50.

podkreśla potrzebę zachęcania do tworzenia sieci obejmujących kobiety w poszczególnych przedsiębiorstwach, kobiety z różnych przedsiębiorstw tej samej branży przemysłowej oraz kobiety z różnych branż przemysłowych;

51.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do opracowania i wdrożenia strategii mających na celu rozwiązanie problemu różnic w środowisku pracy i rozwoju kariery zawodowej kobiet zatrudnionych w dziedzinie nauki i technologii;

52.

uważa, że należy upowszechniać istniejące dobre praktyki dotyczące udziału kobiet w sektorze badań przemysłowych oraz w najbardziej zaawansowanych gałęziach przemysłu; w tej dziedzinie kładzie nacisk na znaczenie uwrażliwiania kadr zarządzających przedsiębiorstwami przemysłowymi, charakteryzującymi się ograniczonym udziałem kobiet, na kwestię płci, które powinno wyrażać się w celach ilościowych;

53.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i rządom państw członkowskich.

Przedsiębiorczość kobiet w małych i średnich przedsiębiorstwach (2010/2275(INI)).

Dz.U.UE.C.2013.51E.56