Protokół (nr 29) w sprawie prawa azylu dla obywateli Państw Członkowskich Unii Europejskiej (1997).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.321E.306

Akt nienormatywny

Wersja od: 29 grudnia 2006 r.

Protokół (nr 29)

w sprawie prawa azylu dla obywateli Państw Członkowskich Unii Europejskiej (1997)

(Dz.U.UE C z dnia 29 grudnia 2006 r.)

WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,

UZNAJĄC, że zgodnie z postanowieniami artykułu 6 ustęp 2 Traktatu o Unii Europejskiej Unia szanuje podstawowe prawa gwarantowane w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności podpisanej w Rzymie 4 listopada 1950 roku,

UZNAJĄC, że Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich jest właściwy do zapewnienia, by w ramach Wspólnoty Europejskiej prawo było przestrzegane w wykładni i stosowaniu artykułu 6 ustęp 2 Traktatu o Unii Europejskiej,

UZNAJĄC, że zgodnie z artykułem 49 Traktatu o Unii Europejskiej każde państwo europejskie składając wniosek o przyjęcie do Unii Europejskiej, musi przestrzegać zasad określonych w artykule 6 ustęp 1 Traktatu o Unii Europejskiej,

MAJĄC NA UWADZE, że artykuł 309 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską ustanawia mechanizm umożliwiający zawieszenie niektórych praw w razie poważnego i trwałego naruszenia tych zasad przez jedno z Państw Członkowskich,

PRZYPOMINAJĄC, że każdemu obywatelowi Państwa Członkowskiego, jako obywatelowi Unii, przysługuje szczególny status i ochrona, którą zapewniają Państwa Członkowskie, zgodnie z postanowieniami części II Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,

MAJĄC NA UWADZE, że Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską ustanawia przestrzeń bez granic wewnętrznych oraz przyznaje każdemu obywatelowi Unii prawo do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium Państw Członkowskich,

PRZYPOMINAJĄC, że kwestia ekstradycji obywateli Państw Członkowskich Unii jest poruszana w europejskiej Konwencji o ekstradycji z 13 grudnia 1957 roku i Konwencji z 27 września 1996 roku sporządzonej w oparciu o artykuł 31 Traktatu o Unii Europejskiej dotyczący ekstradycji między Państwami Członkowskimi Unii Europejskiej,

PRAGNĄC zapobiec wykorzystywaniu instytucji azylu do innych celów niż zamierzone,

UZNAJĄC, że niniejszy Protokół szanuje cele i zadania Konwencji genewskiej z 28 lipca 1951 roku dotyczące statusu uchodźców,

PRZYJĘŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską,

Artykuł 

Z uwagi na poziom ochrony podstawowych praw i wolności przez Państwa Członkowskie Unii Europejskiej, Państwa Członkowskie należy uważać za bezpieczne państwa pochodzenia w ich wzajemnych stosunkach we wszystkich aspektach prawnych czy praktycznych związanych z kwestiami azylu. W związku z tym, wszelkie wnioski o przyznanie azylu składane przez obywateli Państw Członkowskich mogą być rozpatrywane lub uznane jako możliwe do rozpatrzenia przez inne Państwo Członkowskie jedynie w następujących przypadkach:

a) jeżeli Państwo Członkowskie, którego obywatelem jest osoba składająca wniosek o azyl, powołując się na postanowienia artykułu 15 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, podejmuje, po wejściu w życie Traktatu z Amsterdamu, środki odstępujące na jego terytorium od zobowiązań tego państwa wynikających z tej konwencji;

b) jeżeli procedura wymieniona w artykule 7 ustęp 1 Traktatu o Unii Europejskiej została wszczęta oraz do momentu podjęcia decyzji w tej sprawie przez Radę;

c) jeżeli Rada, stanowiąc w oparciu o artykuł 7 ustęp 1 Traktatu o Unii Europejskiej, stwierdziła wystąpienie poważnego i trwałego naruszenia zasad wymienionych w artykule 6 ustęp 1 przez Państwo Członkowskie, którego obywatelem jest wnioskodawca;

d) jeżeli Państwo Członkowskie jednostronnie podejmuje taką decyzję w odniesieniu do wniosku obywatela innego Państwa Członkowskiego; w takim przypadku należy natychmiast powiadomić o tym Radę; wniosek taki należy rozpatrywać w oparciu o domniemanie, że jest on całkowicie nieuzasadniony, nie naruszając tym samym w żaden sposób, kompetencji decyzyjnych tego Państwa Członkowskiego.