Protokół do Umowy europejskiej w sprawie wymiany odczynników do oznaczania grup krwi. Strasburg.1962.05.14.
Dz.U.UE.L.1987.37.33
Akt obowiązującyPROTOKÓŁ DO UMOWY EUROPEJSKIEJ
w sprawie wymiany odczynników do oznaczania grup krwi
1. Swoistość
Odczynnik do oznaczania grupy krwi musi reagować ze wszystkimi badanymi próbkami krwi,(1) zawierającymi antygen odpowiadający przeciwciału lub innej substancji wskazanej na etykiecie.
Przy stosowaniu odczynnika zgodnie z techniką zalecaną przez producenta niedopuszczalne jest występowanie któregokolwiek z wymienionych poniżej czynników lub zjawisk:
a) właściwości hemolizujących,
b) przeciwciał lub innych substancji oprócz tych wymienionych na etykiecie,
c) produktów bakteryjnych, które mogą spowodować fałszywie dodatnie lub fałszywie ujemne reakcje,
d) pseudoaglutynacji przez tworzenie rulonów,
e) zjawiska prozone, świadczącego o nadmiarze przeciwciał.
2. Aktywność
Miano odczynnika określa się, sporządzając w odpowiednim środowisku kolejne dwukrotne rozcieńczenia badanego odczynnika. Do każdego rozcieńczenia dodaje się jednakową objętość zawiesiny krwinek czerwonych. Miano jest odwrotnością liczby wyrażającej najwyższe rozcieńczenie surowicy, w jakim zachodzi reakcja, z tym że przy ustalaniu rozcieńczenia nie uwzględnia się objętości zawiesiny krwinek czerwonych w całkowitej objętości.
Awidność odczynnika, w przypadku anty-A, anty-B i innych odczynników przeznaczonych do badania na szkiełku, wyraża się czasem potrzebnym do wystąpienia aglutynacji na szkiełku.
3. Międzynarodowe standardy i międzynarodowe jednostki
Światowa Organizacja Zdrowia ustanowiła międzynarodowe standardy dla odczynników anty-A i anty-B oraz niekompletnych anty-D, a w toku są prace nad ustanowieniem norm dla odczynników o innej swoistości. Międzynarodowy preparat standardowy, z definicji, zawiera pewną liczbę jednostek międzynarodowych na mg lub ml, przy czym definicja jest niezależna od obserwowanego miana wobec określonych krwinek czerwonych (2).
4. Stabilność i data ważności
Każdy odczynnik, przechowywany zgodnie z warunkami składowania zalecanymi przez producenta, powinien zachować wymagane właściwości co najmniej przez okres jednego roku.
Data ważności odczynnika w postaci płynnej, podana na etykiecie, nie może być dłuższa niż rok od daty ostatniego, zadowalającego badania aktywności. Datę ważności można przedłużać o kolejne okresy jednego roku po powtórzeniu badania aktywności.
Data ważności odczynnika w postaci suchej, podana na etykiecie, musi być zgodna z danymi uzyskanymi w badaniach w zakresie stabilności i podlega zatwierdzeniu przez krajowe organy kontroli.
5. Przechowywanie
Odczynniki do oznaczania grupy krwi można przechowywać w stanie płynnym lub suchym. Odczynniki w stanie suchym wymagają przechowywania w środowisku obojętnego gazu lub w próżni, w tym samym szklanym pojemniku, w którym były suszone, z hermetycznym zamknięciem chroniącym przed wilgocią. W badaniu, któremu poddawany jest odczynnik w stanie suchym, polegającym na dalszym jego suszeniu z pięciotlenkiem fosforu pod ciśnieniem nieprzekraczającym 0,02 mm słupa rtęci przez 24 godziny, nie może on stracić więcej niż 0,5 % masy.
Odczynniki muszą być produkowane z zachowaniem jałowych warunków; niedopuszczalne jest zanieczyszczenie bakteryjne. W celu zapobiegania rozwojowi bakterii właściwy organ krajowy może wydać decyzję o obowiązkowym dodawaniu do odczynnika (lub do rozpuszczalnika wydawanego z odczynnikiem w stanie suchym) środka bakteriobójczego lub antybiotyku z zastrzeżeniem, że w obecności dodanej substancji odczynnik musi nadal spełniać wymagania dotyczące swoistości i aktywności.
Surowice pochodzenia ludzkiego do oznaczania grupy krwi muszą zawierać co najmniej 2,5 mg białka azotowego na 1 ml surowicy płynnej lub po przywróceniu jej pierwotnej postaci przez rozpuszczenie.
Odczynniki w stanie płynnym lub odtworzone przez rozpuszczenie powinny być przezroczyste i nie zawierać osadu, żelu, ani widocznych cząstek.
6. Barwienie
Pożądane jest, aby odczynniki do oznaczania grupy krwi przeznaczone do wymiany międzynarodowej nie były sztucznie barwione, przynajmniej do czasu zawarcia międzynarodowej umowy w sprawie jednolitego systemu. Dodana substancja barwiąca nie może zakłócać swoistej reakcji.
7. Wydawanie i objętość
Odczynniki do oznaczania grup krwi są przygotowywane i wydawane w taki sposób i w takiej objętości, aby zawartość odczynnika w jednym pojemniku była wystarczająca do przeprowadzenia badania z krwinkami nieznanymi oraz dodatkowo badań z krwinkami kontrolnymi: dodatnimi i ujemnymi. Objętość w pojemniku musi być taka, aby zapewnić możliwość wykorzystania zawartości, i w razie potrzeby, do przeprowadzenia odpowiednich badań w kierunku aktywności, określonych w niniejszym Protokole.
8. Rejestr i próbki
Laboratorium produkujące prowadzi pisemny rejestr wszystkich etapów produkcji i kontroli odczynników do oznaczania grupy krwi. Laboratorium przechowuje odpowiednie próbki wszystkich wydawanych odczynników do czasu, gdy rozsądnie można założyć, że dana seria odczynników nie jest już stosowana.
9. Klasyfikacja odczynników
Odczynniki stosowane do oznaczania grupy krwi mogą zawierać substancje pochodzenia ludzkiego, zwierzęcego, roślinnego (lub mineralnego), z których część stanowi zasadniczy aktywny składnik, a inne są czynnikami wspomagającymi, zwiększającymi aktywność lub utrzymującymi stabilność odczynnika.
Z przyczyn technicznych odczynniki te podzielono na trzy kategorie, zgodnie z pochodzeniem aktywnego składnika. Nie oznacza to, że odczynniki pochodzenia ludzkiego zawierają wyłącznie substancje pochodzenia ludzkiego, ani że odczynniki pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego nie mogą zawierać substancji pochodzenia ludzkiego.
10. Oznakowania, ulotki i świadectwa
Na każdym ostatecznym pojemniku należy umieścić papierową etykietę w językach angielskim i francuskim, wydrukowaną czarną czcionką na białym tle, zawierającą następujące dane:
1. nazwa i adres producenta;
2. nazwa odczynnika zgodna z nazwą wymienioną w pozycji odpowiedniego wykazu;
3. nazwa i ilość substancji antyseptycznych i/lub antybiotyku o ile są obecne, lub wskazanie, że odczynnik nie zawiera takich substancji;
4. objętość lub, w przypadku odczynnika w stanie suchym, objętość i skład płynu stosowanego do jego odtworzenia przez rozpuszczenie;
5. data ważności;
6. numer serii.
Ponadto, etykieta ta lub etykieta na opakowaniu zawierającym kilka ostatecznych pojemników lub ulotkę towarzyszącą pojemnikom zawiera następujące informacje:
1. pełna nazwa i adres producenta;
2. nazwa odczynnika zgodna z nazwą wymienioną w pozycji odpowiedniego wykazu;
3. objętość lub, w przypadku odczynnika w stanie suchym, objętość i skład płynu stosowanego do jego odtworzenia przez rozpuszczenie;
4. data ostatniego badania aktywności;
5. data ważności (jeśli wymagana);
6. numer serii;
7. odpowiedni opis zalecanego przez producenta sposobu stosowania;
8. warunki składowania nieotwartych ampułek i środki ostrożności, jakie należy podjąć po ich otwarciu;
9. dokładny skład, włączając środek antyseptyczny i/lub antybiotyk, jeśli taki dodano;
10. oświadczenie, czy produkt zawiera lub nie zawiera materiału pochodzenia ludzkiego.
Każdej przesyłce towarzyszy świadectwo, określone w artykule 4 umowy i w załącznikach do niniejszego Protokołu. Przykładowe etykiety i ulotki są załączone do niniejszego Protokołu.
POSTANOWIENIA SZCZEGÓLNE
A. SUROWICE DO OZNACZANIA GRUPY KRWI POCHODZENIA LUDZKIEGO
a) SUROWICE DO OZNACZANIA GRUPY KRWI AB0 POCHODZENIA LUDZKIEGO
(i) Surowica (ludzka) anty-A do oznaczania grupy krwi
Surowicę anty-A otrzymuje się z krwi wybranych dawców mających grupę krwi B, którzy mogli zostać uodpornieni krwinkami czerwonymi grupy A lub specyficzną substancją grupy A. Surowica anty-A aglutynuje ludzkie krwinki czerwone zawierające antygen A, tj. krwinki grup krwi A i AB, łącznie z podgrupami A1, A2, A1B i A2B, natomiast nie aglutynuje ludzkich krwinek czerwonych niezawierających antygenu A, tj. krwinek czerwonych grup krwi 0i B.
Aktywność
Mianowanie
Surowicę anty-A mianuje się osobno wobec zawiesin krwinek A1, A2, i A2B, równolegle z międzynarodowym preparatem standardowym surowicy anty-A do oznaczania grupy krwi, odtworzonym przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonym, lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym. Aktywność surowicy w każdym przypadku nie powinna być niższa niż 64 jednostki międzynarodowe na ml.
Określenie awidności
Po zmieszaniu na szkiełku jednakowych objętości surowicy anty-A i zawiesiny krwinek A1, A2 i A2B o ułamku objętościowym 0,05 do 0,1, aglutynacja każdej zawiesiny powinna się pojawić w czasie nie dłuższym niż dwukrotność czasu, w jakim to zjawisko zachodzi podczas wykonywania testu przy użyciu międzynarodowego preparatu standardowego surowicy anty-A do oznaczania grupy krwi, odtworzonego przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonego, lub przy użyciu odniesionego do niego standardowego preparatu krajowego o równoważnej awidności.
(ii) Surowica (ludzka) anty-B do oznaczania grupy krwi
Surowicę anty-B otrzymuje się z krwi wybranych dawców mających grupę krwi A, którzy mogli zostać uodpornieni krwinkami czerwonymi grupy B lub specyficzną substancją grupy B. Surowica anty-B aglutynuje ludzkie krwinki czerwone zawierające antygen B, tj. krwinki grup B i AB, natomiast nie aglutynuje ludzkich krwinek niezawierających antygenu B, tj. krwinek czerwonych grupy 0 i A.
Aktywność
Mianowanie
Surowicę anty-B mianuje się osobno wobec zawiesiny krwinek grupy B, równolegle z międzynarodowym preparatem standardowym surowicy anty-B, odtworzonym przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonym, lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym. Aktywność surowicy w każdym przypadku nie powinna być nisza niż 64 jednostki międzynarodowe na ml.
Określenie awidności
Po zmieszaniu na szkiełku jednakowych objętości surowicy anty-B i zawiesiny krwinek grupy B o ułamku objętościowym 0,05 to 0,1, aglutynacja powinna się pojawić w czasie nie dłuższym niż dwukrotność czasu, w jakim to zjawisko występuje podczas wykonywania testu przy użyciu międzynarodowego preparatu standardowego surowicy anty-B do oznaczania grupy krwi, odtworzonego przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonego, lub przy użyciu odniesionego do niego standardowego preparatu krajowego o równoważnej mu awidności.
(iii) Surowice (ludzkie) anty-A + anty-B (grupy 0) do oznaczania grupy krwi
Surowicę anty-A + anty-B (grupy 0) otrzymuje się z krwi wybranych dawców grupy 0, którzy mogli zostać uodpornieni krwinkami grupy A i grupy B albo specyficznymi substancjami grupy A i grupy B. Surowica anty-A + anty-B (grupy 0) aglutynuje ludzkie krwinki czerwone zawierające antygeny A lub B, lub oba, tzn. krwinki grupy A łącznie z podgrupami A1 i A2, grupy B i grupy AB łącznie z podgrupami A1B i A2B, natomiast nie aglutynuje ludzkich krwinek czerwonych niezawierających antygenów A lub B, czyli krwinek grupy 0. Aglutynuje ludzkie krwinki czerwone zawierające antygen Ax (Ay lub Ao), (które na ogół nie są aglutynowane przez surowicę anty-A pochodzącą od dawców grupy B).
Aktywność
Mianowanie
Surowicę anty-A + anty-B (grupy 0) mianuje się osobno wobec zawiesin krwinek A1 iA2 równolegle z międzynarodowym preparatem standardowym surowicy anty-B do oznaczania grupy krwi, odtworzonym przez rozpuszczenie, lecz nie rozcieńczonym, lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym. Mianowania dokonuje się również wobec zawiesiny krwinek grupy B, równolegle z międzynarodowym preparatem standardowym surowicy anty-B do oznaczania grupy krwi, odtworzonym przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonym, lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym.
Aktywność surowicy w każdym przypadku nie powinna być nisza niż 64 jednostki międzynarodowe na ml.
Surowica anty-A + anty-B (grupy 0) do oznaczania grupy krwi, użyta w postaci nierozcieńczonej, musi powodować także wyraźnie wykrywalną aglutynację krwinek grupy Ax (Ay lub Ao).
Określanie awidności
Po zmieszaniu na szkiełku surowicy anty-A + anty-B (grupy 0) z jednakową objętością zawiesin krwinek A1 i A2 o ułamku objętościowym 0,05 do 0,1, aglutynacja powinna się pojawić w czasie nie dłuższym niż dwukrotność czasu, w jakim to zjawisko zachodzi podczas wykonywania testu przy użyciu międzynarodowego preparatu standardowego surowicy anty-A, odtworzonego po rozpuszczeniu, lecz nierozcieńczonego, lub przy użyciu odniesionego do niego standardowego preparatu krajowego o równoważnej mu awidności. Po zmieszaniu na szkiełku surowicy anty-A + anty-B (grupy 0) z równą objętością zawiesiny krwinek grupy B o ułamku objętościowym 0,05 do 0,1, aglutynacja powinna się pojawić w czasie nie dłuższym niż dwukrotność czasu, w jakim to zjawisko zachodzi podczas wykonywania testu przy użyciu międzynarodowego preparatu standardowego surowicy anty-B do oznaczania grupy krwi - odtworzonego przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonego, lub przy użyciu odniesionego do niego standardowego preparatu krajowego o równoważnej mu awidności. Po zmieszaniu na szkiełku surowicy anty-A + anty-B (grup O) z równą objętością zawiesiny krwinek Ax (Ay lub A0) o ułamku objętościowym 0,05 do 0,1, aglutynacja powinna wystąpić w ciągu pięciu minut w temperaturze między 18 oC a 25 oC.
b) SUROWICE DO OZNACZANIA Rh POCHODZENIA LUDZKIEGO
Surowice anty-Rh do oznaczania grup krwi, niezależnie od swoistości, mogą należeć do jednej z dwóch odmian, różniących się warunkami, w jakich uzyskuje się aglutynację odpowiednich krwinek. Niektóre surowice, znane jako "kompletne", aglutynują krwinki zawieszone w roztworze soli. W przypadku pozostałych, powszechnie zwanych "niekompletnymi", aglutynację można uzyskać jedynie w obecności niektórych koloidów, takich jak albumina pochodzenia bydlęcego lub przy użyciu innych odpowiednich technik. Te surowice stosuje się w warunkach określonych przez laboratorium, w których zostały przygotowane.
Niektóre "niekompletne" surowice będą także aglutynować na szkiełku odpowiednie krwinki czerwone zawieszone we własnej surowicy lub plazmie.
Z chwilą, gdy międzynarodowe preparaty standardowe staną się dostępne, może zaistnieć konieczność rewidowania następujących wymagań dotyczących aktywności surowic do oznaczania Rh:
(i) Surowica (ludzka) anty-D (anty-Rho) do oznaczania grupy krwi
Surowicę anty-D otrzymuje się z krwi jednego lub więcej dawców uodpornionych antygenem D z układu Rh. Reaguje ona z ludzkimi krwinkami czerwonymi zawierającymi antygen D, lecz nie reaguje z ludzkimi krwinkami, które nie zawierają antygenu D.
Aktywność
Mianowanie
Miano "kompletnych" surowic anty-D wobec krwinek CcDee w roztworze zawierającym 9 gramów chlorku sodu na 1 litr wynosi nie mniej niż 32.
"Niekompletną" surowicę anty-D mianuje się wobec krwinek CcDee równolegle z odtworzonym przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonym międzynarodowym preparatem standardowym niekompletnej anty-D (anty-Rho), lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym. Moc wynosi nie mniej niż 32 jednostki międzynarodowe. Surowica powinna reagować ze wszystkimi krwinkami czerwonymi zawierającymi antygen D, w tym również, w miarę możliwości, z krwinkami zawierającymi antygen Du.
Określanie awidności
Surowice anty-D przeznaczone do stosowania w testach na szkiełku metodą Diamonda i Abelsona powinny, po zmieszaniu na szkiełku z równą objętością 40-50 % zawiesiny krwinek CcDee w temperaturze około 40 °C, aglutynować krwinki w sposób widoczny w ciągu 30 sekund, a aglutynacja powinna zakończyć się w ciągu 120 sekund.
(ii) Surowica (ludzka) anty-C (anty Rh') do oznaczania grupy krwi
Surowicę anty-C otrzymuje się z krwi dawców uodpornionych antygenem C z układu Rh. Aglutynuje zawiesiny ludzkich krwinek czerwonych zawierających antygen C, lecz nie aglutynuje ludzkich krwinek czerwonych niezawierających antygenu C. W związku z tym uważa się, że antygen C zawiera antygen Cw.
Większość diagnostycznych surowic anty-C zawiera "kompletne" surowice anty-C wraz z "niekompletnymi" anty-D. Dlatego surowice te są swoiste dla antygenu C jedynie wówczas, gdy badane krwinki są zawieszone w roztworze zawierającym 9 gramów chlorku sodu na 1 litr.
Aktywność
Mianowanie
Miano surowic anty-C ("kompletnych" i "niekompletnych") wobec krwinek CcDdee wynosi nie mniej niż 8.
Określenie awidności
Surowice anty-C do stosowania w badaniach na szkiełku metodą Diamonda i Abelsona (niezawierające anty-D w jakiejkolwiek postaci) powinny, po zmieszaniu na szkiełku z równą objętością zawiesiny krwinek CcDdee o ułamku objętościowym 0,4 to 0,5 w temperaturze około 40 °C, aglutynować krwinki w sposób widoczny w ciągu 30 sekund, a aglutynacja powinna zakończyć się w ciągu 120 sekund.
(iii) Surowica (ludzka) anty-E (anty-rh') do oznaczania grupy krwi
Surowicę anty-E otrzymuje się z krwi dawców uodpornionych antygenem E z układu Rh. Reaguje z ludzkimi czerwonymi ciałkami zawierającymi antygen E.
Aktywność
Mianowanie
Miano surowic anty-E ("kompletnych" i "niekompletnych") wobec krwinek ccddEe wynosi nie mniej niż 8.
Określenie awidności
Surowice anty-E do stosowania w badaniach na szkiełku metodą Diamonda i Abelsona (niezawierające anty-D w jakiejkolwiek postaci) powinny, po zmieszaniu na szkiełku z równą objętością zawiesiny krwinek ccddEe o ułamku objętościowym 0,4 do 0,5 w temperaturze około 40 °C, aglutynować krwinki w sposób widoczny w ciągu 30 sekund, a aglutynacja powinna zakończyć się w ciągu 120 sekund.
(iv) Surowice (ludzkie) anty-D + C (anty-Rhorh') do oznaczania grupy krwi
Surowica (ludzka) anty-D + E (anty-Rhorh") do oznaczania grupy krwi
Surowice o swoistości anty-D + C i swoistości anty- D + E można uzyskać bezpośrednio z krwi uodpornionych dawców lub przygotowuje się je mieszając surowicę anty-D z surowicą anty-C lub anty-E. W danej surowicy oba przeciwciała muszą być równocześnie aktywne w warunkach reakcji określonych przez producenta. Każda surowica musi reagować ze wszystkimi rodzajami krwinek czerwonych, które reagowałyby z przeciwciałem będącym jej składnikiem i nie może wchodzić w reakcję z krwinkami czerwonymi niezawierającymi ani antygenu C ani D - w przypadku anty C+D, a w przypadku anty-D + E - antygenu D ani antygenu E. Miana nie powinny być niższe niż miana ustalone dla przeciwciał wchodzących w skład surowicy, z tym że w przypadku anty- D + C (która jest często spotykanym połączeniem w surowicy uodpornionych dawców) pożądane jest, aby miano anty-C wynosiło co najmniej 32, a w przypadku anty-D + E pożądane jest, aby miano anty-E wynosiło co najmniej 8. W przypadku surowicy do stosowania w badaniu na szkiełku metodą Diamonda i Abelsona, czasy aglutynacji dla wszystkich rodzajów krwinek czerwonych wchodzących w reakcję powinny być nie krótsze, niż czasy określone dla wchodzących w ich skład przeciwciał.
B. ODCZYNNIKI INNE NIŻ POCHODZENIA LUDZKIEGO
a) SUROWICE POCHODZENIA ZWIERZĘCEGO
(i) Surowica (zwierzęca) anty-A do oznaczania grupy krwi
Surowicę anty-A otrzymuje się z krwi zwierząt, które mogły zostać uodpornione krwinkami czerwonymi grupy A lub specyficznymi substancjami grupy A. Surowica anty-A aglutynuje ludzkie krwinki czerwone zawierające antygen A, tj. krwinki grupy A i AB, w tym podgrupy A1, A2, A1B i A2B, natomiast nie aglutynuje ludzkich krwinek czerwonych niezawierających antygenu A, tj. krwinek grupy 0 i B.
Aktywność
Mianowanie
Surowicę anty-A mianuje się osobno wobec zawiesin krwinek A1, A2, i A2B, równolegle z międzynarodowym preparatem standardowym surowicy anty-A do oznaczania grupy krwi ,odtworzonym przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonym, lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym (3). Aktywność surowicy w każdym przypadku nie powinna być niższa niż 64 jednostki międzynarodowe na ml.
Określenie awidności
Po zmieszaniu na szkiełku jednakowych objętości surowicy anty-A i zawiesiny krwinek A1, A2 i A2B o ułamku objętościowym 0,05 to 0,1, aglutynacja każdej zawiesiny powinna się pojawić w czasie nie dłuższym niż dwukrotność czasu, w jakim to zjawisko zachodzi podczas wykonywania testu przy użyciu międzynarodowego preparatu standardowego surowicy anty-A do oznaczania grupy krwi odtworzonego przez rozpuszczenie lecz nierozcieńczonego, lub przy użyciu odniesionego do niego standardowego preparatu krajowego o równoważnej awidności.
(ii) Surowica (zwierzęca) anty-B do oznaczani grupy krwi
Surowicę anty-B otrzymuje się z krwi zwierząt, które mogły zostać uodpornione krwinkami czerwonymi grupy B lub specyficznymi substancjami grupy B. Surowica anty-B aglutynuje ludzkie krwinki czerwone zawierające antygen B, tj. krwinki grupy B i AB, natomiast nie aglutynuje ludzkich krwinek czerwonych niezawierających antygenu B, tj. krwinek grupy 0 i A.
Aktywność
Mianowanie
Surowicę anty-B mianuje się wobec zawiesiny krwinek grupy B równolegle z międzynarodowym preparatem standardowym surowicy anty-B do oznaczania grupy krwi, odtworzonym przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonym, lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym (4). Aktywność surowicy w każdym przypadku nie powinna być nisza niż 64 Międzynarodowe Jednostki na ml.
Oznaczenie awidności
Po zmieszaniu na szkiełku jednakowych objętości surowicy anty-B i zawiesiny krwinek grupy B o ułamku objętościowym 0,05 do 0,1, aglutynacja powinna się pojawić w czasie nie dłuższym niż dwukrotność czasu, w jakim to zjawisko zachodzi podczas wykonywania testu przy użyciu międzynarodowego preparatu standardowego surowicy anty-B do oznaczania grupy krwi, odtworzonego przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonego, lub przy użyciu odniesionego do niego standardowego preparatu krajowego o równoważnej mu awidności.
(iii) Surowica antyglobulinowa (zwierzęca) skierowana przeciw ludzkim przeciwciałom (5)
Surowica antyglobulinowa skierowana przeciw ludzkim przeciwciałom, przeznaczona do stosowania w serologii grup krwi, musi zawierać przeciwciała aglutynujące skierowane do immunoglobulin IgG i przeciwciała aglutynujące skierowane przeciwko składnikom dopełniacza. Surowicę otrzymuje się z krwi zwierząt uodpornionych przez wstrzykiwanie białka ludzkiej surowicy. Musi aglutynować wszystkie ludzkie krwinki czerwone opłaszczone ludzką IgG i/ lub składnikami dopełniacza. W warunkach określonych przez producenta nie aglutynuje nieopłaszczonych ludzkich krwinek czerwonych niezależnie od grupy krwi.
Swoistość
Swoistość surowicy antyglobulinowej skierowanej przeciwko ludzkim przeciwciałom, przeznaczonej do stosowania w serologii grup krwi, musi być badana z ludzkimi krwinkami czerwonymi opłaszczonymi różnymi przeciwciałami, tzn. z krwinkami czerwonymi uczulonymi ludzkimi niekompletnymi przeciwciałami anty-D, anty-K i anty-Fya, z krwinkami czerwonymi uczulonymi niekompletnymi przeciwciałami anty-Lea wiążącymi dopełniacz w obecności świeżej ludzkiej surowicy i z krwinkami czerwonymi opłaszczonymi tak zwanymi "niekompletnymi zimnymi przeciwciałami", z krwinkami czerwonymi uczulonymi ludzką IgG, oraz z 10 różnymi próbkami nieopłaszczonych ludzkich czerwonych krwinek z antygenami A i B oraz niezawierających tych antygenów.
Aktywność
Mianowanie
Surowica antyglobulinowa, w postaci gotowej lub w rozcieńczeniu zalecanym na etykiecie, musi silnie aglutynować ludzkie krwinki czerwone opłaszczone niekompletną surowicą anty-D pochodzenia ludzkiego o mianie 4 (lub mniej) wobec krwinek D dodatnich, gdy mianowanie wykonuje się metodą z użyciem albuminy. W tym samym rozcieńczeniu surowica antyglobulinowa musi aglutynować K dodatnie ludzkie krwinki czerwone uczulone wybranymi słabymi przeciwciałami anty-K, oraz krwinki Fya dodatnie uczulone wybranymi słabymi przeciwciałami anty-Fya.
Zarazem musi, w tym samym lub w innym rozcieńczeniu wskazanym na etykiecie, aglutynować ludzkie krwinki czerwone uczulone słabymi, niekompletnymi przeciwciałami anty-Lea, wiążącymi dopełniacz w obecności świeżej surowicy.
W zastosowaniach klinicznych pożądane jest, aby opłaszczenie wszystkimi wyżej wymienionymi niekompletnymi przeciwciałami było wykrywalne w tym samym rozcieńczeniu surowicy antyglobulinowej.
b) ODCZYNNIKI POCHODZENIA ROŚLINNEGO DO OZNACZANIA GRUPY KRWI
(i) Odczynnik (roślinny) anty-A do oznaczania grupy krwi
Odczynnik anty-A otrzymuje się z nasion lub innych części przez ekstrakcję, po której, w razie potrzeby, następuje oczyszczanie. Odczynnik anty-A aglutynuje ludzkie krwinki czerwone zawierające antygeny A, tzn. krwinki grupy A i AB, w tym podgrupy A1, A2, A1B i A2B, natomiast nie aglutynuje ludzkich krwinek niezawierających antygenów A, tzn. krwinek grupy 0 i B.
Aktywność
Mianowanie
Odczynnik anty-A mianuje się osobno wobec zawiesin krwinek A1, A2 i A2B, równolegle z międzynarodowym preparatem standardowym surowicy anty-A do oznaczania grupy krwi, odtworzonym po rozpuszczeniu, lecz nierozcieńczonym, lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym (6).
Aktywność odczynnika wynosi nie mniej niż 64 jednostki międzynarodowe na 1 ml.
Określenie awidności
Po zmieszaniu na szkiełku odczynnika anty-A z taką samą objętością zawiesiny krwinek A1, A2 i A2B o ułamku objętościowym 0,05 to 0,1, aglutynacja każdej zawiesiny musi pojawić się w czasie, nie dłuższym niż dwukrotność czasu, w jakim wystąpi to samo zjawisko podczas wykonywania testu przy użyciu międzynarodowego preparatu standardowego surowicy anty-A do oznaczania grupy krwi, odtworzonego przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonego, lub odniesionego do niego standardowego preparatu krajowego o równoważnej awidności.
(ii) Odczynnik (roślinny) anty-B do oznaczania grupy krwi
Odczynnik anty-B otrzymuje się z odpowiedniej części określonej rośliny przez ekstrakcję, po której, w razie potrzeby, następuje oczyszczanie. Odczynnik anty-B aglutynuje ludzkie krwinki czerwone zawierające antygen B, tzn. krwinki grupy B i AB, natomiast nie aglutynuje ludzkich krwinek niezawierających antygenów B, tzn. krwinek grupy 0 i A.
Aktywność
Mianowanie
Odczynnik anty-B mianuje się wobec zawiesiny krwinek grupy B, równolegle z międzynarodowym preparatem standardowym surowicy anty-B do oznaczania grupy krwi, odtworzonym przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonym, lub z odniesionym do niego standardowym preparatem krajowym. (6)
Aktywność
Określenie awidności
Po zmieszaniu na szkiełku odczynnika anty-B z taką samą objętością zawiesiny krwinek grupy B o ułamku objętościowym 0,05 to 0,1, aglutynacja musi wystąpić w czasie nie dłuższym niż dwukrotność czasu, w jakim zachodzi to samo zjawisko w teście przeprowadzanym przy użyciu międzynarodowego preparatu standardowego surowicy anty-B do oznaczania grupy krwi, odtworzonego przez rozpuszczenie, lecz nierozcieńczonego, lub z odniesionymdo niego standardowym preparatem krajowym o równoważnej awidności.
______
(1) Zatwierdzając niniejszą wersję Protokołu i załączników do niego, przedstawiciele Umawiających się Stron przyjęli, że użyte w tekście angielskim Umowy wyrażenie "niezgodność krwi" można rozumieć jako "niezgodność oznaczenia grupy krwi". Uzgodnio także, użyte w tekście angielskim Umowy i Protokolu wyrażenie "oznaczanie grupy krwi" ["blood-grouping"]pisane jako wyraz złożony z łącznikiem należy rozumieć jako wyrażenie "oznaczanie grupy krwi" pisane bez łącznika
(2) Aktywność większości swoistości odczynników do oznaczania grupy krwi wyraża się mianem aglutynacji obserwowanej w ciągu rozcieńczeń wobec zawiesiny krwinek czerwonych. Mianem określa się rozcieńczenie odczynnika w ostatniej mieszaninie z danego ciągu, w której wystąpiła aglutynacja widoczna pod mikroskopem.
Aktywność odczynników do oznaczania grupy krwi, dla których istnieją międzynarodowe preparaty standardowe (aktualnie: anty-A, anty-B i niekompletne anty-D) można wyrażać w jednostkach międzynarodowych (patrz: Bull, Wld. Hlth. Org. 1954, 10, 937, 941-1950, 3, 301) na podstawie mianowania nieznanego odczynnika w porównaniu z międzynarodowym preparatem standardowym lub z odwzorowanym na nim, wtórnym standardowym preparacie krajowym.
Międzynarodowe preparaty standardowe surowic do oznaczania grup krwi są przygotowywane i wydawane w ampułkach zawierających surowicę pochodzenia ludzkiego w stanie suchym. Po odtworzeniu do objętości 1 ml, surowice anty-A i anty-B z definicji zawierają 256 międzynarodowych jednostek na ml. Są dostępne bezpłatnie w Międzynarodowym Laboratorium Standardów Biologicznych WHO przy Statens Seruminstitut w Kopenhadze.
Poniższa tabela przedstawia przykład porównawczego mianowania międzynarodowej standardowej surowicy anty-A (S) i "nieznanego" odczynnika anty-A (N) wobec krwinek czerwonych A1 i A2B.
| Surowica S | Odczynnik N | Surowica S | Odczynnik N | |
| krwinki A1 | 1:512 | 1:128 | 256 | 64 |
| krwinki A2B | 1:32 | 1:16 | 256 | 128 |
| miano roztworu (wg odczytu) | miano roztworu (wg odczytu) | liczba jednostek (wg definicji) | liczba jednostek (wg porównania) |
(3) Międzynarodowy preparat standardowy jest pochodzenia ludzkiego; ewentualnie użyty odniesiony do niego równoważny preparat może być pochodzenia ludzkiego lub innego.
(4) Międzynarodowy preparat standardowy jest pochodzenia ludzkiego; ewentualnie użyty odniesiony do niego równoważny preparat może być pochodzenia ludzkiego lub innego.
(5) Coombs, R.R.A., Mourant, A.E. i Race, R.R. (1945), Lancet, iii 5 Coombs, R.R.A., Mourant, A.E. i Race, R.R. (1945), Brit. J. exp. Path, 26, 255.
(6) Międzynarodowy preparat standardowy jest pochodzenia ludzkiego; ewentualnie zastosowany odniesiony do niego równoważny preparat może być pochodzenia ludzkiego lub innego.
Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
PRZYKŁADOWA ULOTKA
RADA EUROPY
UMOWA EUROPEJSKA W SPRAWIE WYMIANY ODCZYNNIKÓW DO OZNACZANIA GRUPY KRWI
1. Centralne Laboratorium Przetaczania Krwi, 1 Main Street, Metropolis, Westland
2. Surowica anty-E (anty-rh") (ludzka)
3. 10 ml
4. Data ostatniego badania: dzień 30 maja 1961 roku.
5. Data ważności: dzień 30 maja 1962 roku
6. Nr 5432
7. Krwinki czerwone przeznaczone do badania przemyć raz lub kilkakrotnie roztworem NaCl 9 g/l. Przygotować zawiesinę erytrocytów o stosunku objętościowym około 0,03, mieszając jedną objętość lub kroplę zagęszczonych czerwonych krwinek z 30 objętościami lub kroplami izotonicznego roztworu NaCl. Przy odpowiedniej praktyce gęstość zawiesiny można dostatecznie ocenić wzrokowo.
Małą kroplę surowicy wprowadzić do probówki sedymentacyjnej (6 mm x 30 mm) z pipety Pasteura i dodać równą kroplę zawiesiny krwinek czerwonych. (Przy pewnym doświadczeniu można osiągnąć znaczne oszczędności wprowadzając surowicę i zawiesinę krwinek z pipetek o oznaczonej objętości 10 μl). Zawartość probówki zmieszać i inkubować w temperaturze 37 °C przez dwie godziny. Następnie zawartość probówki ostrożnie przenieść na szkiełko mikroskopowe i delikatnie rozprowadzić po nim. Szkiełko bada się przy użyciu mikroskopu na obecność i stopień aglutynacji, chyba, że aglutynacja jest zauważalna nawet nieuzbrojonym okiem.
8. Przechowywać w temperaturze -20 °C lub niższej. W przypadku użycia po dniu otwarcia, dodać 0,1 ml roztworu zawierającego 100 gramów N3Na na litr.
9. Surowica anty-E ("anty-rh") pochodzenia ludzkiego: 5 ml; roztwór zawiera 300 gramów wołowej albuminy na litr: 5 ml.
10. Produkt zawiera materiał pochodzenia ludzkiego.