Protokół do Karty Energetycznej w sprawie efektywności energetycznej i związanych z nią aspektów ochrony środowiska. Lizbona.1994.12.17.
Dz.U.UE.L.1994.380.91
Akt obowiązującyPROTOKÓŁ DO KARTY ENERGETYCZNEJ
w sprawie efektywności energetycznej i związanych z nią aspektów ochrony środowiska
UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY niniejszego Protokołu,
uwzględniając Europejską Kartę Energetyczną przyjętą w Dokumencie Końcowym Konferencji Haskiej w sprawie Europejskiej Karty Energetycznej, podpisaną w Hadze dnia 17 grudnia 1991 roku; w szczególności zawarte w niej deklaracje stwierdzające potrzebę współpracy w zakresie efektywności energetycznej i związanych z nią aspektów ochrony środowiska,
uwzględniając również Traktat Karty Energetycznej, otwarty do podpisu od dnia 17 grudnia 1994 roku do dnia 16 czerwca 1995 roku;
pamiętając o pracach podjętych przez organizacje i forum międzynarodowe w zakresie efektywności energetycznej i aspektów ochrony środowiska związanych z cyklem energetycznym;
mając świadomość poprawy bezpieczeństwa dostaw oraz znaczących korzyści dla gospodarki i środowiska, wynikających z wprowadzenia efektywnego pod względem kosztów i środków wykorzystania energii; mając świadomość ich znaczenia dla procesu restrukturyzacji systemów gospodarczych i poprawy standardów życia;
uznając, że udoskonalenia w zakresie efektywności energetycznej zmniejszają negatywne skutki cyklu energetycznego dla środowiska, włącznie z globalnym ociepleniem i zakwaszeniem;
w przekonaniu, że ceny energii powinny odzwierciedlać, w miarę możliwości, rynek konkurencyjny, zapewniając kształtowanie cen w sposób ukierunkowany na rynek, włącznie z pełniejszym odzwierciedleniem kosztów ochrony środowiska i korzyści z niej wynikających oraz uznając, że takie kształtowanie cen jest koniecznym warunkiem postępu w zakresie efektywności energetycznej i związanej z nim ochrony środowiska;
doceniając istotną rolę sektora prywatnego, włącznie z małymi i średnimi przedsiębiorstwami, w promowaniu i wprowadzaniu środków efektywności energetycznej, jak również w intencji zapewnienia korzystnych ram instytucjonalnych dla rozwoju opłacalnych z ekonomicznego punktu widzenia inwestycji w efektywność energetyczną;
uznając, że może zaistnieć potrzeba uzupełnienia komercyjnych form współpracy poprzez współpracę międzyrządową, w szczególności w obszarze formułowania i analizowania polityki energetycznej, jak również w innych obszarach, które mają kluczowe znaczenie dla zwiększenia efektywności energetycznej, ale nie są właściwe do finansowania przez sektor prywatny; oraz
pragnąc podjąć wspólne, skoordynowane działania w dziedzinie efektywności energetycznej i związanej z nią ochrony środowiska naturalnego oraz uchwalić Protokół zapewniający ramy dla wykorzystywania energii w sposób jak najbardziej ekonomiczny i efektywny,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
CZĘŚĆ I
WPROWADZENIE
WPROWADZENIE
Zakres i cele Protokołu
a) propagowanie polityk efektywności energetycznej zgodnie ze zrównoważonym rozwojem;
b) stworzenie warunków ramowych, które skłonią producentów i konsumentów do korzystania z energii w sposób możliwie jak najbardziej ekonomiczny, wydajny i przyjazny dla środowiska, w szczególności poprzez organizację rynków energooszczędnych i pełniejsze odzwierciedlenie kosztów i korzyści dla środowiska; oraz
c) umocnienie współpracy w dziedzinie efektywności energetycznej.
Definicje
W niniejszym Protokole:
1. "Karta" oznacza Europejską Kartę Energetyczną przyjętą w Dokumencie Końcowym Konferencji Haskiej w sprawie Europejskiej Karty Energetycznej, podpisanej w Hadze dnia 17 grudnia 1991 roku; podpisanie Dokumentu Końcowego uważa się za podpisanie Karty.
2. "Umawiająca się Strona" oznacza państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej, która zgodziła się być związaną niniejszym Protokołem i dla której Protokół jest obowiązujący.
3. "Regionalna organizacja integracji gospodarczej" oznacza organizację utworzoną przez państwa, które przekazały jej kompetencje w niektórych sprawach, w tym regulowanych niniejszym Protokołem, włącznie z uprawnieniem do podejmowania w tych sprawach decyzji wiążących te państwa.
4. "Cykl energetyczny" oznacza całkowity łańcuch obiegu energii, włącznie z działaniami związanymi z poszukiwaniem, badaniem, produkcją, przetwarzaniem, składowaniem, transportem, dystrybucją i konsumpcją różnych form energii, obróbką i usuwaniem odpadów, jak też wycofanie z eksploatacji, zaprzestanie lub zakończenie tych działań, minimalizujące szkodliwe skutki dla środowiska.
5. "Efektywność pod względem kosztów" oznacza osiągnięcie określonego celu przy najniższym koszcie lub osiągnięcie największej korzyści przy określonym koszcie.
6. "Poprawa w zakresie efektywności energetycznej" oznacza działanie w celu utrzymania tej samej jednostki produkcji (towaru lub usługi) bez obniżania poziomu jakości lub wydajności produkcji, przy jednoczesnym zmniejszeniu ilości energii potrzebnej dla zrealizowania tej produkcji.
7. "Wpływ na środowisko naturalne" oznacza każdy skutek, jaki dana działalność wywiera na środowisko naturalne, włącznie z ludzkim zdrowiem i bezpieczeństwem, florą, fauną, glebą, powietrzem, wodą, klimatem, krajobrazem i zabytkami historycznymi lub innymi strukturami fizycznymi lub powiązaniami między tymi czynnikami; pojęcie to oznacza także wpływ zmian zachodzących w tych czynnikach na dziedzictwo kulturowe lub warunki społeczno-gospodarcze.
CZĘŚĆ II
ZASADY POLITYKI
ZASADY POLITYKI
Zasady ogólne
Umawiające się Strony kierują się następującymi zasadami:
1. Umawiające się Strony współpracują ze sobą i, we właściwych przypadkach, pomagają sobie wzajemnie w opracowaniu i wprowadzaniu polityk, postanowień ustawowych i wykonawczych dotyczących efektywności energetycznej.
2. Umawiające się Strony ustanawiają polityki efektywności energetycznej i odpowiednie ramy prawne i regulacyjne, propagujące między innymi:
a) skuteczne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych, włącznie z kształtowaniem cen w sposób ukierunkowany na rynek i pełniejszym odzwierciedleniem kosztów ochrony środowiska i korzyści z niej wynikających;
b) zmniejszenie barier utrudniających efektywność energetyczną, a tym samym stymulowanie inwestycji;
c) mechanizmy finansowania inicjatyw w zakresie efektywności energetycznej;
d) edukację i podnoszenie świadomości;
e) upowszechnianie i transfer technologii;
f) przejrzystość ram prawnych i regulacyjnych.
3. Umawiające się Strony dążą do osiągnięcia pełnych korzyści z efektywności energetycznej w całym cyklu energetycznym. W tym celu Strony formułują i wprowadzają, w zakresie swoich kompetencji, polityki efektywności energetycznej oraz wspólne lub skoordynowane działania oparte na efektywności pod względem kosztów i efektywności pod względem kosztów, należycie uwzględniając aspekty ochrony środowiska.
4. Polityki efektywności energetycznej obejmują zarówno środki krótkoterminowe, mające na celu dostosowanie dotychczasowych sposobów postępowania, jak i długoterminowe środki poprawy efektywności energetycznej w całym cyklu energetycznym.
5. Współpracując dla osiągnięcia celów niniejszego Protokołu, Umawiające się Strony uwzględniają istniejące między Umawiającymi się Stronami różnice w negatywnych skutkach i kosztach redukcji.
6. Umawiające się Strony uznają istotną rolę sektora prywatnego. Strony zachęcają instytucje użyteczności publicznej działające w sektorze energetyki, odpowiedzialne władze i wyspecjalizowane agencje do podejmowania odpowiednich działań i ścisłej współpracy między przemysłem a administracją.
7. Wspólne lub skoordynowane działania są przeprowadzane z uwzględnieniem odpowiednich zasad mających na celu ochronę i poprawę stanu środowiska naturalnego, przyjętych w umowach międzynarodowych, których stronami są Umawiające się Strony.
8. Umawiające się Strony w pełni wykorzystują prace i doświadczenie właściwych organów międzynarodowych lub innych organizacji i dokładają wszelkich starań, aby uniknąć powielania działań.
Podział odpowiedzialności i koordynacja
Umawiające się Strony dążą do zapewnienia koordynacji polityk w zakresie efektywności energetycznej między wszystkimi swoimi odpowiedzialnymi władzami.
Strategie i cele polityki
Umawiające się Strony formułują strategie i cele polityki dla poprawy efektywności energetycznej, a co za tym idzie, dla zmniejszenia wpływu cyklu energetycznego na środowisko, w ich własnych szczególnych uwarunkowaniach energetycznych. Strategie te i cele polityki powinny być przejrzyste dla wszystkich zainteresowanych stron.
Finansowanie i bodźce finansowe
Promowanie energooszczędnych technologii
Programy krajowe
a) opracowanie długoterminowych scenariuszy dotyczących zapotrzebowania na energię i dostaw energii w celu nadania odpowiedniego kierunku podejmowanym decyzjom;
b) ocena wpływu podejmowanych działań na sytuację w energetyce, środowisko i gospodarkę;
c) określenie norm, których celem jest poprawa efektywności urządzeń wykorzystujących energię i podjęcie działań w celu zharmonizowania tych norm w skali międzynarodowej, aby uniknąć zakłóceń w handlu;
d) rozwój i popieranie prywatnej inicjatywy i współpracy przemysłowej, włącznie ze spółkami joint venture;
e) promocja wykorzystania najbardziej energooszczędnych technologii, możliwych do zrealizowania z punktu widzenia ekonomicznego i przyjaznych dla środowiska;
f) zachęcanie do przyjęcia nowatorskich rozwiązań w inwestycjach mających na celu poprawę efektywności energetycznej, takich jak współfinansowanie i finansowanie przez stronę trzecią;
g) opracowanie odpowiednich bilansów energetycznych i baz danych, zawierających na przykład dane dotyczące zapotrzebowania na energię na wystarczającym poziomie szczegółowości oraz dane dotyczące technologii służących poprawie efektywności energetycznej;
h) upowszechnianie rozwoju usług doradczych i konsultacyjnych, które mogą być świadczone przez publiczne lub prywatne gałęzie przemysłu lub instytucje użyteczności publicznej, które dostarczają informacji na temat programów efektywności energetycznej i energooszczędnych technologii oraz doradzają konsumentom i przedsiębiorstwom;
i) wspieranie i promowanie współwytwarzania i środków podnoszenia efektywności regionalnych systemów produkcji i dystrybucji ciepła do budynków i zakładów przemysłowych;
j) ustanowienie, na odpowiednich poziomach, organów wyspecjalizowanych w efektywności energetycznej, wyposażonych we właściwe fundusze i personel potrzebny do opracowania i wprowadzenia polityk.
CZĘŚĆ III
WSPÓŁPRACA MIĘDZYNARODOWA
WSPÓŁPRACA MIĘDZYNARODOWA
Obszary współpracy
Współpraca między Umawiającym się Stronami może przyjmować dowolną formę uznaną za stosowną. Obszary, w których współpraca jest możliwa wymienione są w Załączniku.
CZĘŚĆ IV
POSTANOWIENIA ADMINISTRACYJNE I PRAWNE
POSTANOWIENIA ADMINISTRACYJNE I PRAWNE
Rola Konferencji Karty
Sekretariat i finansowanie
Głosowanie
a) przyjęcia zmian w niniejszym Protokole; oraz
b) zatwierdzenia przystąpienia do niniejszego Protokołu na podstawie artykułu 16.
Umawiające się Strony dokładają wszelkich starań, aby osiągnąć Porozumienie w drodze konsensusu w każdej innej sprawie wymagającej ich decyzji na mocy Protokołu. w przypadku gdy osiągnięcie Porozumienia w drodze konsensusu nie jest możliwe, decyzje w sprawach pozabudżetowych będą podejmowane większością trzech czwartych głosów Umawiających się Stron obecnych i głosujących na posiedzeniu Konferencji Karty, na którym takie kwestie są rozstrzygane.
Decyzje w sprawach budżetowych są podejmowane kwalifikowaną większością głosów Umawiających się Stron, których udział, ustalony na podstawie artykułu 11 ustęp 2, stanowi w połączeniu co najmniej trzy czwarte wszystkich ustalonych udziałów.
Stosunek do Traktatu Karty Energetycznej
CZĘŚĆ V
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Podpisanie
Niniejszy Protokół jest otwarty do podpisu w Lizbonie, od dnia 17 grudnia 1994 roku do 16 czerwca 1995 roku, przez państwa i regionalne organizacje integracji gospodarczej, których przedstawiciele podpisali Kartę i Traktat Karty Energetycznej.
Ratyfikacja, akceptacja lub zatwierdzenie
Niniejszy Protokół podlega ratyfikacji, akceptacji lub zatwierdzeniu przez sygnatariuszy. Dokumenty ratyfikacyjne, akceptacyjne lub zatwierdzające zostaną złożone u Depozytariusza.
Przystąpienie
Od dnia zamknięcia Protokołu do podpisu Protokół pozostaje otwarty do przystąpienia przez państwa i regionalne organizacje integracji gospodarczej, które podpisały Kartę i są Umawiającymi się Stronami Traktatu Karty Energetycznej, na warunkach, które zostaną zatwierdzone przez Konferencję w sprawie Karty. Dokumenty przystąpienia zostaną złożone u Depozytariusza.
Zmiany
Wejście w życie
Zastrzeżenia
Do niniejszego Protokołu nie mogą być poczynione żadne zastrzeżenia.
Wystąpienie
Depozytariusz
Depozytariuszem niniejszego Protokołu jest Rząd Republiki Portugalskiej.
Teksty autentyczne
Na dowód czego niżej podpisani, właściwie do tego celu umocowani, złożyli podpisy pod niniejszym Protokołem sporządzonym w języku angielskim, francuskim, niemieckim, włoskim, rosyjskim i hiszpańskim, z których każdy jest równie autentyczny, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony Rządowi Republiki Portugalskiej.
Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
ZAŁĄCZNIK
Przykładowa i niewyczerpująca lista możliwych obszarów współpracy na podstawie artykułu 9
Przykładowa i niewyczerpująca lista możliwych obszarów współpracy na podstawie artykułu 9
Ocena wpływu cyklu energetycznego na środowisko naturalne.
Opracowanie środków ekonomicznych, ustawodawczych i wykonawczych.
Transfer technologii, pomoc techniczna oraz branżowe spółki joint venture podlegające prawom własności międzynarodowej oraz innym umowom międzynarodowym mającym zastosowanie.
Badania naukowe i prace rozwojowe.
Edukacja, kształcenie, informacja i badania statystyczne.
Identyfikacja i ocena środków, takich jak instrumenty fiskalne lub inne instrumenty rynkowe, włącznie ze zbywalnymi pozwoleniami, w celu uwzględnienia kosztów i korzyści zewnętrznych, w szczególności dotyczących ochrony środowiska.
Prowadzenie analiz energetycznych i formułowanie polityki:
- ocena możliwości efektywności energetycznej,
- analiza i statystyka zapotrzebowania na energię,
- opracowanie środków ustawodawczych i wykonawczych,
- zintegrowane planowanie zasobów i zarządzanie popytem,
- ocena wpływu na środowisko, włącznie z największymi projektami energetycznymi.
Ocena instrumentów ekonomicznych, wprowadzanych dla poprawy efektywności energetycznej i realizacji celów w zakresie ochrony środowiska.
Analiza efektywności energetycznej rafinacji, przekształcania, transportu i dystrybucji węglowodorów.
Zwiększenie efektywności energetycznej podczas wytwarzania i przesyłu energii:
- współwytwarzanie,
- elementy elektrowni (kotły, turbiny, generatory itp.),
- integracja sieci.
Zwiększenie efektywności energetycznej w sektorze budowlanym:
- normy izolacji cieplnej, źródła słoneczne i wentylacja,
- ogrzewanie pomieszczeń i systemy klimatyzacyjne,
- wysokowydajne palniki o niskim poziomie emisji NOx,
- technologie pomiarowe i pomiary indywidualne,
- sprzęt gospodarstwa domowego i oświetlenie.
Usługi miejskie i komunalne:
- osiedlowe systemy grzewcze,
- efektywne systemy dystrybucji gazu,
- technologie planowania energetycznego,
- miasta bliźniacze lub inne odpowiednie jednostki terytorialne,
- zarządzanie energią w miastach i budynkach publicznych,
- gospodarka odpadami i odzysk ciepła odpadowego.
Zwiększenie efektywności energetycznej w sektorze przemysłowym:
- spółki joint venture,
- kaskadowanie energii, współwytwarzanie i odzysk ciepła odpadowego,
- audyty energetyczne.
Zwiększenie efektywności energetycznej w sektorze transportowym:
- normy eksploatacji pojazdów mechanicznych,
- rozwój wydajnej infrastruktury transportowej.
Informacja:
- rozwój świadomości,
- bazy danych: dostęp, specyfikacje techniczne, systemy informacyjne,
- upowszechnianie, gromadzenie i zestawianie informacji technicznych,
- badania zachowań.
Kształcenie i edukacja:
- wymiana kadry kierowniczej sektora energetycznego, urzędników, inżynierów i studentów,
- organizacja kursów międzynarodowych.
Finansowanie:
- tworzenie ram prawnych,
- finansowanie przez stronę trzecią,
- spółki joint venture,
- współfinansowanie.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.