Rozporządzenie 2018/848 w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007
Dz.U.UE.L.2018.150.1
Akt obowiązującyROZPORZĄDZENIE
PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2018/848
z dnia 30 maja 2018 r.
w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
uwzględniając opinię Komitetu Regionów 2 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 3 ,
(1) Produkcja ekologiczna jest ogólnym systemem zarządzania gospodarstwem i produkcji żywności, łączącym praktyki najkorzystniejsze dla środowiska i klimatu, wysoki stopień różnorodności biologicznej, ochronę zasobów naturalnych oraz stosowanie wysokich norm dotyczących dobrostanu zwierząt i produkcji, odpowiadających zapotrzebowaniu rosnącej liczby konsumentów na produkty wytwarzane przy użyciu naturalnych środków i procesów. Produkcja ekologiczna pełni zatem podwójną funkcję społeczną: z jednej strony w odpowiedzi na zapotrzebowanie konsumentów dostarcza na rynek produkty ekologiczne, a z drugiej strony dostarcza powszechnie dostępne dobra, przyczyniając się do ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt, jak również do rozwoju obszarów wiejskich.
(2) Przestrzeganie wysokich norm w zakresie zdrowia, środowiska i dobrostanu zwierząt przy wytwarzaniu produktów ekologicznych decyduje o wysokiej jakości tych produktów. Jak podkreślono w komunikacie Komisji z dnia 28 maja 2009 r. w sprawie polityki jakości produktów rolnych, produkcja ekologiczna stanowi element unijnych systemów jakości produkcji rolnej, wraz z oznaczeniami geograficznymi i gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 4 i produktami pochodzącymi z regionów najbardziej oddalonych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 5 . W tym ujęciu produkcja ekologiczna realizuje te same cele w ramach wspólnej polityki rolnej (WPR), które stanowią nieodłączny element wszystkich unijnych systemów jakości produktów rolnych.
(3) W szczególności, cele polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej są wpisane w cele WPR dzięki zapewnieniu rolnikom otrzymania odpowiedniej rekompensaty za przestrzeganie przepisów dotyczących produkcji ekologicznej. Poza tym rosnące zapotrzebowanie na produkty ekologiczne tworzy warunki do dalszego rozwoju i ekspansji tych produktów na rynku, zwiększając tym samym zyski rolników zajmujących się produkcją ekologiczną.
(4) Ponadto produkcja ekologiczna to system, który przyczynia się do włączenia wymogów ochrony środowiska w ramy WPR oraz propaguje zrównoważoną produkcję rolną. Dlatego w ramach WPR zostały wprowadzone środki finansowego wspierania produkcji rolnej, mianowicie na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 6 , zostały one w szczególności wzmocnione przy okazji reformy ram prawnych polityki rozwoju obszarów wiejskich wprowadzonej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 7 .
(5) Produkcja ekologiczna przyczynia się również do osiągnięcia celów unijnej polityki ochrony środowiska, w szczególności tych zawartych w komunikatach Komisji: z dnia 22 września 2006 r., zatytułowanym "Strategia tematyczna w dziedzinie ochrony gleby", z dnia 3 maja 2011 r., zatytułowanym "Nasze ubezpieczenie na życie i nasz kapitał naturalny - unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej na okres do 2020 r." oraz z dnia 6 maja 2013 r. zatytułowanym "Zielona infrastruktura - zwiększanie kapitału naturalnego Europy" oraz w przepisach dotyczących ochrony środowiska, takich jak dyrektywy 2000/60/WE 8 , 2001/81/WE 9 , 2009/128/WE 10 i 2009/147/WE 11 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz dyrektywy Rady 91/676/EWG 12 and 92/43/EWG 13 .
(6) Ze względu na cele unijnej polityki w dziedzinie produkcji ekologicznej, ramy prawne ustanowione dla realizacji tej polityki powinny służyć zapewnieniu uczciwej konkurencji i właściwemu funkcjonowaniu rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, podtrzymaniu i uzasadnieniu zaufania konsumentów do produktów znakowanych jako ekologiczne i powinny zmierzać do stworzenia takich warunków, w których polityka ta może być kształtowana zgodnie z tendencjami produkcyjnymi i rynkowymi.
(7) Priorytety polityczne strategii "Europa 2020" określone w komunikacie Komisji z dnia 3 marca 2010 r., zatytułowanym "Europa 2020 - Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu" obejmują osiągnięcie konkurencyjnej gospodarki opartej na wiedzy i innowacji oraz wspieranie gospodarki o wysokim poziomie zatrudnienia zapewniającej spójność społeczną i terytorialną, jak również przyczynianie się do procesu przechodzenia na zasobooszczędną i niskoemisyjną gospodarkę. Polityka w dziedzinie produkcji ekologicznej powinna zatem zapewnić podmiotom właściwe instrumenty pozwalające na lepsze identyfikowanie i promowanie ich produktów, chroniąc jednocześnie podmioty przed nieuczciwymi praktykami.
(8) W ostatnich latach sektor rolnictwa ekologicznego w Unii szybko się rozwijał nie tylko pod względem powierzchni wykorzystywanej pod uprawy ekologiczne, lecz również liczby gospodarstw i łącznej liczby zarejestrowanych w Unii podmiotów ekologicznych.
(9) Zważywszy na dynamiczne przemiany w sektorze produkcji ekologicznej, w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 14 wskazano na potrzebę przyszłego przeglądu unijnych przepisów dotyczących produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu doświadczeń zdobytych przy stosowaniu tych przepisów. Rezultaty przeglądu dokonanego przez Komisję wskazują, że unijne ramy prawne dotyczące produkcji ekologicznej należy poprawić, tak by zawierały przepisy odpowiadające wysokim oczekiwaniom konsumentów oraz były zrozumiałe przez osoby, do których są skierowane. Należy zatem uchylić rozporządzenie (WE) nr 834/2007 i zastąpić je nowym rozporządzeniem.
(10) Doświadczenia zdobyte do tej pory w ramach stosowania rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę sprecyzowania, do jakich produktów stosuje się niniejsze rozporządzenie. Powinno ono przede wszystkim obejmować produkty pochodzenia rolnego, w tym akwakultury i pszczelarstwa, wymienione w załączniku I do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Powinno ono ponadto obejmować przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność lub pasza, ponieważ wprowadzanie takich produktów do obrotu jako produktów ekologicznych tworzy duże możliwości zbytu produktów rolnych oraz zwraca uwagę konsumentów na ekologiczny charakter tych produktów rolnych, z których zostały one wytworzone. Niniejsze rozporządzenie powinno też obejmować niektóre inne produkty powiązane z produktami rolnymi w podobnie ścisły sposób jak przetworzone produkty rolne wykorzystywane jako żywność i pasza, ze względu na to, że te inne produkty albo tworzą znaczne możliwości zbytu produktów rolnych, albo też dlatego, że stanowią integralny element procesu produkcji. Ponadto do zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy włączyć sól morską i inne rodzaje soli stosowane w żywności i paszy, ponieważ mogą być one produkowane przy zastosowaniu naturalnych technik produkcji, a ich produkcja przyczynia się do rozwoju obszarów wiejskich, a zatem jest objęta celami niniejszego rozporządzenia. Dla zachowania jasności takie inne produkty, nieumieszczone w załączniku I do TFUE, należy umieścić w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
(11) W celu uzupełnienia lub zmiany niektórych innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia Komisji należy zgodnie z art. 290 TFUE przekazać uprawnienia do przyjmowania aktów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie swoich prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami ustanowionymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 15 . W szczególności, aby zapewnić równe uczestnictwo w przygotowywaniu aktów delegowanych, Parlament Europejski i Rada otrzymują wszystkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowywaniem aktów delegowanych.
(12) Aby uwzględnić nowe metody, nowe materiały produkcyjne lub zobowiązania międzynarodowe, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów z myślą o rozszerzeniu wykazu innych ściśle związanych z rolnictwem produktów objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia.
(13) Produkty objęte niniejszym rozporządzeniem, ale pochodzące z polowań na zwierzęta dziko żyjące i połowów ryb dziko żyjących, nie powinny być uznawane za produkty ekologiczne, ponieważ w ich przypadku nie można w pełni kontrolować procesów produkcji.
(14) Ze względu na lokalny charakter działalności w zakresie żywienia zbiorowego środki podjęte przez państwa członkowskie oraz prywatne normy w tej dziedzinie są uznawane za odpowiednie do zapewnienia funkcjonowania jednolitego rynku. Dlatego też żywność przygotowywana przez zakłady żywienia zbiorowego w ich pomieszczeniach nie powinna podlegać niniejszemu rozporządzeniu i w związku z tym nie powinna być znakowana ani reklamowana przy użyciu logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.
(15) Z projektów badawczych wynika, że zaufanie konsumentów ma zasadnicze znaczenie dla rynku żywności ekologicznej. W dłuższej perspektywie mało wiarygodne normy mogą podważyć zaufanie publiczne i doprowadzić do upadku rynku. Dlatego fundamentem zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej w Unii powinny być solidne przepisy dotyczące produkcji zharmonizowane na poziomie unijnym i które powinny odpowiadać oczekiwaniom podmiotów i konsumentów, jeżeli chodzi o jakość produktów ekologicznych oraz zgodność z zasadami i przepisami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu.
(16) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie bez uszczerbku dla powiązanych przepisów, w szczególności w dziedzinach bezpieczeństwa łańcucha żywnościowego, zdrowia i dobrostanu zwierząt, zdrowia roślin, materiału przeznaczony do reprodukcji roślin, znakowania i środowiska. 16
(17) Niniejsze rozporządzenie powinno zapewnić podstawę zrównoważonego rozwoju produkcji ekologicznej i jej pozytywnych skutków dla środowiska przy zapewnieniu skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych i uczciwej konkurencji, tym samym pomagając rolnikom w uzyskaniu należnego dochodu, zapewniając zaufanie konsumentów, chroniąc interes konsumentów oraz wspierając krótkie łańcuchy dostaw i produkcję lokalną. Cele te powinny być realizowane w zgodności z ogólnymi i szczegółowymi zasadami oraz ogólnymi i szczegółowymi przepisami dotyczącymi produkcji mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej.
(18) Mając na uwadze właściwości systemów produkcji ekologicznej, dobór odmian roślin powinien w szczególności uwzględniać wydajność agronomiczną, różnorodność genetyczną, odporność na choroby, długowieczność oraz dostosowanie do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych oraz należy uwzględnić naturalne bariery krzyżowania.
(19) Uznaje się, że w gospodarstwach rolnych obejmujących jednostki, które nie są zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, zachodzi wyższe ryzyko niezgodności z tymi przepisami. Dlatego, po odpowiednim okresie konwersji, wszystkie gospodarstwa rolne w Unii, które zamierzają stać się gospodarstwami ekologicznymi, powinny być we wszystkich aspektach zarządzane zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie do produkcji ekologicznej. Jednak prowadzenie gospodarstw obejmujących zarówno jednostki zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, jak i nie zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, powinno być dozwolone pod pewnymi warunkami, w tym w szczególności pod warunkiem wyraźnego i faktycznego rozdzielenia ekologicznych jednostek produkcyjnych, jednostek produkcyjnych w okresie konwersji oraz nieekologicznych jednostek produkcyjnych, a także produktów wytwarzanych przez te jednostki.
(20) Ponieważ w produkcji ekologicznej należy ograniczyć stosowanie środków zewnętrznych, należy wskazać pewne cele, do których produkty i substancje są często stosowane w wytwarzaniu produktów rolnych lub przetworzonych produktów rolnych. Gdy te produkty lub substancje są zwyczajowo używane do tych celów, ich użycie powinno być dozwolone wyłącznie wtedy, gdy są one dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże takie zezwolenie powinno być ważne jedynie tak długo, dopóki stosowanie takich środków zewnętrznych w produkcji nieekologicznej nie zostanie zakazane prawem Unii lub przepisami krajowymi opartymi na prawie Unii. Stosowanie produktów lub substancji innych niż substancje czynne, które zawierają lub z których składają się środki ochrony roślin, powinno być możliwe w produkcji ekologicznej, o ile ich stosowanie jest dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 17 , a wprowadzanie do obrotu lub stosowanie środka ochrony roślin nie jest zakazane przez państwa członkowskie zgodnie z tym rozporządzeniem.
(21) W przypadku gdy gospodarstwo lub części gospodarstwa mają być wykorzystywane do wytwarzania produktów ekologicznych, powinny one podlegać okresowi konwersji, w którym będą zarządzane zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale nie będą mogły wytwarzać produktów ekologicznych. Wprowadzanie do obrotu produktów jako produktów ekologicznych powinno być dozwolone jedynie po upływie okresu konwersji. Okres ten nie powinien rozpocząć się, zanim rolnik lub podmiot produkujący algi lub zwierzęta akwakultury nie powiadomi właściwych organów państwa członkowskiego, w którym znajduje się gospodarstwo, o przejściu na produkcję ekologiczną, a co za tym idzie, nie podda go systemowi kontroli, który ma zostać utworzony przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 18 i z niniejszym rozporządzeniem. Właściwe organy powinny mieć możliwość uznania z mocą wsteczną za okres konwersji okresu przed datą powiadomienia wyłącznie, gdy gospodarstwo lub jego części podlegały działaniom rolnośrodowiskowym wspieranym z funduszy unijnych lub stanowiły obszary naturalne lub użytki rolne, na których przez okres co najmniej trzech lat nie stosowano produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej.
(22) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem, jeżeli chodzi o produkcję ekologiczną i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych przepisów dotyczących podziału gospodarstw na ekologiczne jednostki produkcyjne, jednostki produkcyjne w okresie konwersji i nieekologiczne jednostki produkcyjne.
(23) Wykorzystywanie promieniowania jonizującego, klonowania zwierząt i sztucznie wyhodowanych zwierząt poliploidalnych lub organizmów zmodyfikowanych genetycznie (GMO), jak również produktów wytworzonych z GMO lub przy ich użyciu, nie jest zgodne z ideą produkcji ekologicznej i postrzeganiem produktów ekologicznych przez konsumentów. Stosowanie ich powinno zatem być zakazane w produkcji ekologicznej.
(24) Aby wspierać i ułatwiać zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzaniem, na każdym etapie produkcji, przygotowania i dystrybucji podmioty powinny podejmować, w stosownych przypadkach, środki zapobiegawcze w celu zapewnienia ochrony różnorodności biologicznej oraz jakości gleby, zapobiegania szkodnikom i chorobom oraz ich zwalczania i unikania negatywnych skutków dla środowiska, zdrowia zwierząt i roślin. Powinny także podejmować, w stosownych przypadkach, leżące w ich gestii proporcjonalne środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych produktami lub substancjami, które nie są dopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów ekologicznych.
(25) Produkty wytwarzane w okresie konwersji nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne. Aby uniknąć ryzyka dezorientacji i wprowadzenia w błąd konsumentów, produkty te nie powinny także być wprowadzane do obrotu jako produkty w okresie konwersji, z wyjątkiem materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin oraz produktów spożywczych pochodzenia roślinnego oraz produktów paszowych pochodzenia roślinnego, które zawierają tylko jeden składnik roślinny pochodzenia rolnego, a we wszystkich przypadkach - pod warunkiem że przed zbiorem zachowano okres konwersji wynoszący co najmniej 12 miesięcy. 19
(26) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zasad konwersji dla kolejnych gatunków zwierząt.
(27) Należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do roślin, zwierząt gospodarskich i akwakultury, w tym przepisy dotyczące zbioru dziko rosnących roślin i alg, jak również dotyczące produkcji przetworzonej żywności i paszy, a także wina i drożdży wykorzystywanych jako żywność lub pasza, w celu zapewnienia harmonizacji oraz realizacji celów i zasad produkcji ekologicznej.
(28) Podstawą ekologicznej produkcji roślinnej jest odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby, zatem rośliny powinny być uprawiane na i w żywej glebie w powiązaniu z podglebiem i skałą macierzystą. W związku z tym nie powinna być dozwolona produkcja hydroponiczna ani uprawa roślin w pojemnikach, workach lub na podłożach, w przypadku gdy korzenie nie mają kontaktu z żywą glebą.
(29) Dozwolone powinny jednak być niektóre praktyki uprawy niepowiązane z glebą, takie jak produkcja kiełków roślin lub główek cykorii oraz produkcja roślin ozdobnych i ziół w doniczkach, sprzedawanych w doniczkach konsumentom, co do których nie dostosowano zasady uprawy na podłożu glebowym lub nie ma ryzyka, że konsument zostanie wprowadzany w błąd co do metody produkcji. Aby ułatwić produkcję ekologiczną na wcześniejszym etapie uprawy roślin, dozwolona powinna być także uprawa siewek lub sadzonek w pojemnikach do dalszego przesadzania.
(30) Zasada uprawy roślin na gruntach rolnych oraz odżywianie roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby została ustanowiona w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007. Niektóre podmioty rozwinęły jednak działalność gospodarczą polegającą na uprawie bezglebowej roślin na wyniesionych zagonach i zostały certyfikowane jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 przez ich organy krajowe. W dniu 28 czerwca 2017 r. w ramach zwykłej procedury ustawodawczej osiągnięto porozumienie, zgodnie z którym produkcja ekologiczna powinna opierać się na odżywianiu roślin przede wszystkim poprzez ekosystem gleby i powinna mieć miejsce na podłożu glebowym, a uprawy bezglebowe roślin na wyniesionych zagonach nie powinny już od tej daty być więcej dozwolone. Aby zapewnić podmiotom, które przed tą datą rozwinęły taką działalność gospodarczą możliwość dostosowania się, należy pozwolić im, by przez okres 10 lat, począwszy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, zachowały swoje powierzchnie produkcyjne certyfikowane przed tą datą przez ich organy krajowe jako ekologiczne na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007. Z informacji przekazanych Komisji przez państwa członkowskie wynika, że taka działalność była dopuszczona w Unii przed dniem 28 czerwca 2017 r. jedynie w Finlandii, Szwecji i Danii. Stosowanie upraw bezglebowych na wyniesionych zagonach w rolnictwie ekologicznym powinno być przedmiotem sprawozdania Komisji, które ma być opublikowane pięć lat po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.
(31) Ekologiczna produkcja roślinna powinna obejmować zastosowanie technik produkcji zapobiegających przyczynianiu się do zanieczyszczania środowiska lub ograniczających je do minimum.
(32) W rolnictwie nieekologicznym dostępnych jest więcej zewnętrznych środków służących dostosowaniu się do warunków środowiskowych, aby osiągnąć optymalny wzrost upraw, natomiast systemy ekologicznej produkcji roślinnej potrzebują materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, który będzie w stanie dostosowywać się pod względem odporności na choroby, do różnorodnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, a także do szczególnych praktyk uprawy w rolnictwie ekologicznym przyczyniających się do rozwoju sektora produkcji ekologicznej. Ważne jest zatem, by udoskonalać ekologiczny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nadający się do rolnictwa ekologicznego. 20
(33) Jeżeli chodzi o zarządzanie glebą i nawożenie, należy określić techniki uprawy dozwolone w ekologicznej produkcji roślinnej oraz ustanowić warunki stosowania nawozów i środków poprawiających właściwości gleby.
(34) Należy znacząco ograniczyć stosowanie środków ochrony roślin. Pierwszeństwo należy przyznać środkom zapobiegającym szkodom powodowanym przez szkodniki i chwasty przy pomocy technik niezwiązanych ze stosowaniem środków ochrony roślin, takich jak płodozmian. Należy monitorować występowanie szkodników i chwastów, by móc decydować, czy interwencja jest zasadna z punktu widzenia ekonomicznego i ekologicznego. Należy jednak zezwolić na stosowanie niektórych środków ochrony roślin, jeżeli takie techniki nie zapewniają odpowiedniej ochrony i tylko wtedy, gdy takie środki ochrony roślin są dopuszczone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 oraz zostały ocenione i uznane za zgodne z celami i zasadami produkcji ekologicznej, w tym gdy środki te zostały dopuszczone z zastrzeżeniem rygorystycznych warunków ich stosowania, a tym samym zostały dopuszczone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(35) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do niektórych odstępstw, stosowania materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub nieekologicznego materiału przeznaczony do reprodukcji, umów między producentami rolnymi, dalszych środków dotyczących ochrony przed szkodnikami i chwastami oraz dalszych szczegółowych zasad i praktyk uprawy dotyczących określonych roślin i produkcji roślinnej. 21
(36) Badania w Unii nad materiałem przeznaczonym do reprodukcji roślin, który nie spełnia definicji odmiany pod względem jednolitości, wykazują, że stosowanie takiego zróżnicowanego materiału może być korzystne, w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej, na przykład w celu zmniejszenia rozprzestrzeniania się chorób, poprawy odporności i zwiększenia różnorodności biologicznej. 22
(37) Dlatego do użycia w produkcji ekologicznej powinien być dostępny materiał przeznaczony do reprodukcji roślin nienależący do danej odmiany, ale należący do grupy roślin w ramach jednego taksonu botanicznego o wysokim stopniu różnorodności genetycznej i fenotypowej poszczególnych jednostek rozmnożeniowych. 23
Z tego powodu podmioty powinny móc wprowadzać do obrotu materiał przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego bez konieczności przestrzegania wymogów dotyczących rejestracji i certyfikacji kategorii materiału przedbazowego, bazowego i kwalifikowanego lub wymogów dla innych kategorii, które to wymogi zostały zawarte w dyrektywach 66/401/EWG 24 , 66/402/EWG 25 , 68/193/EWG 26 , 98/56/WE 27 , 2002/53/WE 28 , 2002/54/WE 29 , 2002/55/WE 30 , 2002/56/WE 31 , 2002/57/WE 32 , 2008/72/WE 33 oraz 2008/90/WE 34 lub w aktach przyjętych na podstawie tych dyrektyw. 35
Takie wprowadzanie do obrotu powinno nastąpić po powiadomieniu odpowiedzialnych organów, o których mowa w tych dyrektywach, i po przyjęciu przez Komisję zharmonizowanych wymogów dla takiego materiału, pod warunkiem że spełnia on te wymogi.
(38) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia niektórych przepisów dotyczących produkcji i sprzedaży materiału przeznaczony do reprodukcji roślin ekologicznego materiału heterogenicznego określonych rodzajów lub gatunków. 36
(39) Aby zaspokoić potrzeby producentów ekologicznych, wspierać badania i rozwijać odmiany ekologiczne nadające się do produkcji ekologicznej przy uwzględnieniu szczególnych potrzeb i celów rolnictwa ekologicznego, takich jak zwiększona różnorodność genetyczna, odporność lub tolerancja na choroby oraz dostosowywanie się do różnych lokalnych warunków glebowych i klimatycznych, należy zgodnie z dyrektywami 66/401/EWG, 66/402/EWG, 68/193/EWG, 2002/53/WE, 2002/54/WE, 2002/55/WE, 2002/56/WE, 2002/57/WE, 2008/72/WE oraz 2008/90/WE przeprowadzić ograniczone w czasie badania naukowe. Te ograniczone w czasie badania naukowe powinny być prowadzone w okresie siedmiu lat, powinny wykorzystywać wystarczające ilości materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i powinny być przedmiotem corocznych sprawozdań. Powinny one służyć ustanowieniu kryteriów opisu cech tego materiału, oraz określić warunki produkcji i wprowadzania do obrotu tego materiału. 37
(40) Ponieważ produkcja zwierząt gospodarskich jest naturalnie związana z gospodarowaniem gruntami rolnymi, a obornik wykorzystywany jest do nawożenia wspomagającego produkcję roślin, należy zakazać produkcji zwierzęcej bez wykorzystania gruntów, z wyjątkiem produkcji pszczelarskiej. Przy doborze ras należy zachęcać do wyboru cech, które są ważne dla rolnictwa ekologicznego, takich jak wysoki stopień różnorodności genetycznej, zdolność dostosowania się do warunków miejscowych oraz odporność na choroby.
(41) Zwierzęta ekologiczne nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby rolników, którzy chcą stworzyć stado po raz pierwszy lub też powiększyć lub odbudować swoje stado. Dlatego wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej zwierząt, które były chowane nieekologicznie, powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.
(42) Zwierzęta gospodarskie należy żywić materiałami paszowymi wytworzonymi zgodnie z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, najlepiej pochodzącymi z własnego gospodarstwa rolnika, uwzględniając przy tym potrzeby fizjologiczne zwierząt gospodarskich. Jednak pod pewnymi warunkami rolnicy powinni mieć również możliwość używania paszy w okresie konwersji pochodzącej z ich własnych gospodarstw. Ponadto, aby zapewnić spełnienie minimalnych wymogów żywieniowych dotyczących zwierząt gospodarskich, należy zapewnić rolnikom możliwość używania, na ściśle określonych warunkach, niektórych materiałów paszowych pochodzenia mikrobiologicznego lub mineralnego lub niektórych dodatków paszowych i substancji pomocniczych w przetwórstwie.
(43) Zarządzanie zdrowiem zwierząt powinno opierać się głównie na zapobieganiu chorobom. Ponadto należy stosować określone środki w zakresie czyszczenia i dezynfekcji. W produkcji ekologicznej nie należy zezwalać na profilaktyczne stosowanie syntetyzowanych chemicznie alopatycznych produktów leczniczych, w tym antybiotyków. W przypadku choroby lub urazu zwierzęcia wymagających niezwłocznego leczenia stosowanie takich produktów powinno być ograniczone do niezbędnego minimum, koniecznego do powrotu zwierzęcia do dobrej kondycji. W takich przypadkach, w celu zagwarantowania konsumentom integralności produkcji ekologicznej, urzędowy okres karencji po zastosowaniu takich produktów leczniczych, zgodnie z właściwymi przepisami Unii, powinien być dwukrotnie dłuższy niż normalny okres karencji i wynosić co najmniej 48 godzin.
(44) Warunki dotyczące pomieszczeń dla ekologicznych zwierząt gospodarskich i ekologiczne praktyki gospodarskie powinny zaspokajać behawioralne potrzeby zwierząt i powinny zapewniać wysoki poziom dobrostanu zwierząt, którego niektóre aspekty powinny wykraczać poza unijne normy dobrostanu zwierząt mające zastosowanie ogólnie w produkcji zwierzęcej. W większości przypadków zwierzęta gospodarskie powinny mieć stały dostęp do obszarów na otwartej przestrzeni umożliwiających swobodne poruszanie się. Należy unikać wszelkiego rodzaju cierpienia, bólu lub stresu lub należy ograniczać je do minimum na wszystkich etapach życia zwierząt. Trzymanie na uwięzi lub okaleczanie, jak na przykład przycinanie ogonów owiec, obcinanie dziobów w pierwszych trzech dniach życia i usuwanie zawiązków rogów powinny być możliwe wyłącznie, jeżeli jest to dozwolone przez właściwe organy i jedynie pod pewnymi warunkami.
(45) Ponieważ najbardziej rozwinięta jest ekologiczna produkcja bydła, owiec, kóz, koniowatych, jeleniowatych i świń, a także drobiu, królików i pszczół, do tych gatunków powinny mieć zastosowanie dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. W odniesieniu do tych gatunków konieczne jest, by Komisja ustaliła pewne wymogi, które są ważne dla produkcji tych zwierząt, takie jak wymogi dotyczące obsady zwierząt, minimalnej powierzchni oraz warunków, a także wymogi techniczne dotyczące pomieszczeń. W odniesieniu do innych gatunków takie wymogi należy ustanowić, od momentu, gdy dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji będą miały zastosowanie również do tych gatunków.
(46) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do zmniejszenia liczby odstępstw dotyczących pochodzenia zwierząt, ograniczeń dotyczących azotu organicznego powiązanego z łączną obsadą zwierząt, dokarmiania rodzin pszczelich, dopuszczalnych środków do dezynfekcji pasiek, metod i środków do zwalczania Varroa destructor oraz szczegółowych przepisów dotyczących produkcji zwierzęcej dla kolejnych gatunków.
(47) Niniejsze rozporządzenie uwzględnia cele nowej wspólnej polityki rybołówstwa w odniesieniu do akwakultury, która odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu zrównoważonego, długoterminowego bezpieczeństwa żywnościowego, jak również wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, równocześnie zmniejszając presję na dziko żyjące stada ryb, w kontekście wzrastającego globalnego popytu na żywność pochodzącą ze środowiska wodnego. Komunikat Komisji z dnia 29 kwietnia 2013 r. w sprawie strategicznych wytycznych dotyczących zrównoważonego rozwoju akwakultury w UE uwydatnia główne wyzwania stojące przed akwakulturą w Unii oraz potencjał rozwoju tego sektora. Akwakultura została określona w tym komunikacie jako szczególnie obiecujący sektor, podkreślono w nim również przewagę konkurencyjną, jaką zapewnia certyfikacja ekologiczna.
(48) Akwakultura ekologiczna jest relatywnie nowym działem produkcji ekologicznej w porównaniu z rolnictwem ekologicznym, w przypadku którego zebrano już dużo doświadczeń na poziomie gospodarstw. Biorąc pod uwagę rosnące zainteresowanie konsumentów produktami akwakultury ekologicznej, oczekuje się zwiększenia liczby jednostek produkcji w sektorze akwakultury przechodzących na produkcję ekologiczną. Dzięki temu zwiększy się zasób doświadczeń i wiedzy technicznej oraz przyspieszony zostanie rozwój, a akwakultura ekologiczna jest udoskonalana, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w przepisach dotyczących produkcji.
(49) Akwakultura ekologiczna powinna opierać się na chowie młodych osobników pochodzących z ekologicznych jednostek produkcyjnych. Ekologiczne zwierzęta akwakultury do celów rozrodu lub odchowu nie zawsze są dostępne w wystarczającej ilości i jakości, aby zaspokoić potrzeby podmiotów produkujących zwierzęta akwakultury. Wprowadzanie do ekologicznej jednostki produkcyjnej schwytanych na wolności dzikich zwierząt lub nieekologicznych zwierząt akwakultury powinno być możliwe pod pewnymi warunkami.
(50) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do paszy dla zwierząt akwakultury oraz leczenia weterynaryjnego tych zwierząt oraz w odniesieniu do szczegółowych warunków w zakresie gospodarowania stadem podstawowym, hodowli i wychowu osobników młodocianych.
(51) Podmioty produkujące żywność lub paszę ekologiczną powinny stosować odpowiednie procedury opierające się na systematycznej identyfikacji krytycznych etapów przetwarzania w celu zapewnienia zgodności przetworzonych produktów z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Ekologiczne produkty przetworzone powinny być produkowane przy użyciu metod przetwarzania, które gwarantują zachowanie ekologicznych cech i właściwości produktów na wszystkich etapach produkcji ekologicznej.
(52) Należy ustanowić przepisy dotyczące składu przetworzonej ekologicznej żywności i paszy. W szczególności żywność ta powinna być wytwarzana głównie z ekologicznych składników pochodzenia rolnego lub innych, ekologicznych składników objętych zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia, z ograniczoną możliwością stosowania niektórych nieekologicznych składników pochodzenia rolnego określonych w niniejszym rozporządzeniu. Poza tym do stosowania w produkcji przetworzonej ekologicznej żywności i paszy należy dopuścić jedynie niektóre produkty i substancje dozwolone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(53) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do środków ostrożności i środków zapobiegawczych, które mają być podejmowane przez podmioty produkujące przetworzoną żywność lub paszę, w odniesieniu do rodzaju i składu produktów i substancji dopuszczonych do stosowania w żywności przetworzonej, a także w odniesieniu do warunków, w jakich mogą być one stosowane, oraz do obliczania zawartości procentowej składników pochodzenia rolnego, w tym określenia dodatków dopuszczonych do stosowania w produkcji ekologicznej, uznawanych za składniki pochodzenia rolnego do celów obliczania odsetka, który musi zostać osiągnięty, aby dany produkt został oznaczony jako ekologiczny w opisie handlowym produktu.
(54) Wino ekologiczne powinno podlegać odpowiednim przepisom dotyczącym ekologicznej żywności przetworzonej. Wino należy jednak do szczególnej i ważnej kategorii produktów ekologicznych, dlatego szczególnie w odniesieniu do wina ekologicznego należy ustanowić dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Wino ekologiczne powinno być wytwarzane wyłącznie z ekologicznych surowców i należy dopuścić dodawanie do niego jedynie niektórych produktów i substancji dozwolonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. W produkcji wina ekologicznego należy zakazać stosowania niektórych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych. Na inne praktyki, procesy i zabiegi należy zezwolić na ściśle określonych warunkach.
(55) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanowienia dodatkowych zakazanych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych oraz w odniesieniu do zmiany wykazu dozwolonych praktyk, procesów i zabiegów enologicznych.
(56) Pierwotnie drożdże nie były na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007 uznawane za składnik pochodzenia rolnego, dlatego nie były uwzględniane przy ustalaniu składników pochodzenia rolnego produktów ekologicznych. Rozporządzeniem Komisji (WE) nr 889/2008 38 wprowadzono jednak od dnia 31 grudnia 2013 r. obowiązek uznawania drożdży i produktów drożdżowych jako składników pochodzenia rolnego do celów produkcji ekologicznej. W związku z tym od dnia 1 stycznia 2021 r. do produkcji ekologicznych drożdży, które mają być wykorzystywane jako żywność i pasza, należy wykorzystywać wyłącznie składniki uzyskane ekologicznie. Ponadto jedynie niektóre produkty i substancje powinny zostać dopuszczone do wykorzystania przy ich produkcji i przygotowywaniu.
(57) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji drożdży.
(58) Wprawdzie niniejsze rozporządzenie powinno zharmonizować przepisy dotyczące produkcji ekologicznej w Unii dla wszystkich produktów objętych jego zakresem stosowania i powinno ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do różnych kategorii produktów, jednak dopiero na późniejszym etapie możliwe będzie przyjęcie niektórych przepisów dotyczących produkcji, takich jak dodatkowe szczegółowe przepisy dotyczące produkcji w odniesieniu do kolejnych gatunków zwierząt lub produktów spoza kategorii, dla których w niniejszym rozporządzeniu ustanowiono szczegółowe przepisy dotyczące produkcji. Z powodu braku takich przepisów dotyczących produkcji na szczeblu unijnym państwa członkowskie powinny wciąż mieć możliwość ustanawiania krajowych przepisów dotyczących ich własnej krajowej produkcji, pod warunkiem że te przepisy nie będą sprzeczne z niniejszym rozporządzeniem. Jednakże państwa członkowskie nie powinny stosować tych przepisów krajowych do produktów wytwarzanych lub wprowadzanych do obrotu w innych państwach członkowskich, gdy produkty te są zgodne z niniejszym rozporządzeniem. W przypadku braku takich krajowych szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, przy wprowadzaniu takich produktów do obrotu z odniesieniem do produkcji ekologicznej podmioty powinny co najmniej przestrzegać - w zakresie, w jakim to możliwe w odniesieniu do danych produktów - ogólnych przepisów dotyczących produkcji oraz zasad produkcji ekologicznej.
(59) Aby uwzględnić ewentualną przyszłą potrzebę ustanowienia szczegółowych przepisów dotyczących produkcji w zakresie produktów, których produkcja nie należy do żadnej z kategorii szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, jak również aby zapewnić jakość, identyfikowalność, zgodność z niniejszym rozporządzeniem oraz dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia w odniesieniu do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania szczegółowych przepisów dotyczących produkcji, a także przepisów dotyczących poddaniu obowiązkowi konwersji, w odniesieniu do takich produktów.
(60) Odstępstwa od przepisów dotyczących produkcji ekologicznej należy przewidzieć wyłącznie w przypadku okoliczności katastroficznych. Aby umożliwić kontynuowanie lub przywrócenie produkcji ekologicznej w takich przypadkach, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do ustanawiania kryteriów pozwalających zakwalifikować okoliczności katastroficzne, a także szczegółowych przepisów, w tym ewentualnych odstępstw od niniejszego rozporządzenia, stanowiących, w jaki sposób państwa członkowskie mają postępować w takich katastroficznych okolicznościach, i dotyczących niezbędnych wymogów w zakresie monitorowania i sprawozdawczości w takich przypadkach.
(61) Pod pewnymi warunkami produkty ekologiczne, produkty w okresie konwersji i produkty nieekologiczne można przechowywać i transportować jednocześnie. Należy ustanowić szczegółowe przepisy w celu zapewnienia należytego oddzielenia produktów ekologicznych, produktów w okresie konwersji i produktów nieekologicznych w trakcie obchodzenia się z nimi oraz w celu uniknięcia pomieszania produktów.
(62) Aby zapewnić integralność produkcji ekologicznej i dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania określonych aktów w odniesieniu do przepisów dotyczących pakowania i transportu produktów ekologicznych.
(63) Stosowanie w produkcji ekologicznej niektórych produktów lub substancji jako substancji czynnych, które mają być wykorzystywane jako środki ochrony roślin, wchodzące w zakres rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, nawozy, środki poprawiające właściwości gleby, odżywki, nieekologiczne składniki paszy dla zwierząt różnego pochodzenia, dodatki paszowe, substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz produkty do czyszczenia i dezynfekcji powinno być ograniczone do minimum i podlegać określonym warunkom ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. To samo podejście należy przyjąć w odniesieniu do wykorzystywania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej produktów i substancji takich jak dodatki do żywności i substancje pomocnicze w przetwórstwie oraz w odniesieniu do stosowania nieekologicznych składników pochodzenia rolnego. Dlatego też należy określić wszelkie ogólne możliwe zastosowania takich produktów i substancji w produkcji ekologicznej oraz szczegółowe możliwe zastosowania w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, z zastrzeżeniem zasad ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu i określonych kryteriów.
(64) Aby zapewnić jakość, identyfikowalność i zgodność z niniejszym rozporządzeniem ogólnie w odniesieniu do produkcji ekologicznej, oraz w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, a także, aby zapewnić dostosowanie do postępu technicznego, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dodatkowych kryteriów dotyczących udzielania zezwoleń na ogólne stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej, w szczególności w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, jak również kryteria dotyczące wycofywania takich zezwoleń.
(65) Aby zapewnić dostęp do składników pochodzenia rolnego, które nie są dostępne w wystarczającej ilości w postaci ekologicznej do produkcji ekologicznej żywności przetworzonej, państwa członkowskie powinny także mieć możliwość zezwolenia na stosowanie - pod pewnymi warunkami i przez ograniczony czas - nieekologicznych składników pochodzenia rolnego.
(66) Aby wspierać produkcję ekologiczną i z uwagi na potrzebę posiadania miarodajnych danych, należy gromadzić i przekazywać rolnikom oraz podmiotom informacje i dane dotyczące dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji, ekologicznych zwierząt i ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury. W tym celu państwa członkowskie powinny zapewnić, by na ich terytorium zostały utworzone i były regularnie aktualizowane bazy danych i systemy zawierające takie informacje, a Komisja powinna podawać takie informacje do wiadomości publicznej. 39
(67) Aby zapewnić zgodność z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej oraz zaufanie konsumentów do tej metody produkcji, konieczne jest, by podmioty informowały właściwe organy lub - w stosownych przypadkach - organy kontrolne lub jednostki certyfikujące o przypadkach podejrzeń wystąpienia niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, które są uzasadnione lub nie mogą być wykluczone, dotyczących produktów, które podmioty te wytwarzają, przygotowują, przywożą lub otrzymują od innych podmiotów. Takie podejrzenie niezgodności może pojawić się między innymi ze względu na obecność w produkcie, który ma być stosowany lub wprowadzany do obrotu jako produkt ekologiczny lub produkt w okresie konwersji, produktu lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Podmioty powinny informować właściwe organy, w przypadku gdy są one w stanie uzasadnić podejrzenie niezgodności lub nie mogą takiego podejrzenia wykluczyć. W takich przypadkach dane produkty nie powinny być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji do czasu wykluczenia podejrzenia niezgodności. Podmioty powinny współpracować z właściwymi organami oraz w stosownych przypadkach z organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi przy identyfikacji i weryfikacji przyczyn takich niezgodności.
(68) Aby uniknąć zanieczyszczenia produkcji ekologicznej produktami lub substancjami, które nie zostały dopuszczone przez Komisję do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, podmioty powinny przedsięwziąć proporcjonalne i odpowiednie środki znajdujące się pod ich kontrolą w celu identyfikacji ryzyka takiego zanieczyszczenia i zapobiegania mu. Środki takie powinny być regularnie poddawane przeglądowi i w razie konieczności dostosowywane.
(69) Aby zapewnić w całej Unii zharmonizowane podejście w odniesieniu do środków, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, zwłaszcza, jeżeli takie podejrzenie spowodowane jest obecnością produktów i substancji niedopuszczonych w produktach ekologicznych lub w produktach w okresie konwersji, a także by uniknąć niepewności dla podmiotów, właściwe organy lub - w stosownych przypadkach - organy kontrolne lub jednostki certyfikujące powinny przeprowadzać urzędowe postępowanie wyjaśniające zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu sprawdzenia zgodności z wymogami w zakresie produkcji ekologicznej. W szczególnym przypadku podejrzenia niezgodności spowodowanego obecnością niedopuszczonych produktów lub substancji postępowanie wyjaśniające powinno określić źródła i przyczyny obecności takich produktów lub substancji oraz w celu zapewnienia, aby te podmioty przestrzegały wymogów w zakresie produkcji ekologicznej, a zwłaszcza nie stosowały produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej i podejmowały proporcjonalne i odpowiednie środki ostrożności w celu uniknięcia zanieczyszczenia produkcji ekologicznej takimi produktami i substancjami. Takie postępowania wyjaśniające powinny być proporcjonalne do podejrzewanej niezgodności, a co za tym idzie - powinny być ukończone jak najszybciej, w rozsądnym terminie, z uwzględnieniem trwałości danego produktu i stopnia złożoności danego przypadku. Mogą one obejmować dowolną metodę i technikę prowadzenia kontroli urzędowych, która zostanie uznana za odpowiednią, aby sprawnie wykluczyć lub potwierdzić, bez zbędnej zwłoki, wszelkie podejrzenie niezgodności z niniejszym rozporządzeniem, w tym przy wykorzystaniu wszelkich odnośnych informacji, które pozwoliłyby wykluczenie lub potwierdzenie podejrzenia niezgodności bez konieczności przeprowadzenia kontroli na miejscu.
(70) Stwierdzenie obecności produktów lub substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej w produktach, które mają być wprowadzane do obrotu jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, a także podjęte w tym względzie środki powinny być przedmiotem dalszej obserwacji przez państwa członkowskie i Komisję. Komisja powinna zatem przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie po czterech latach od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia sprawozdanie w oparciu o zebrane przez państwa członkowskie informacje na temat postępowań wyjaśniających przeprowadzonych w sprawach dotyczących produktów i substancji niedopuszczonych w produkcji ekologicznej. Sprawozdaniu temu - w stosownych przypadkach - może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący wprowadzenia dalszej harmonizacji.
(71) W przypadku braku takiej dalszej harmonizacji państwa członkowskie, które opracowały podejścia w celu zapobiegania, by jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji były wprowadzane do obrotu produkty zawierające pewien poziom produktów lub substancji, niedopuszczone do stosowania w produkcji ekologicznej do niektórych celów, powinny mieć możliwość dalszego stosowania tych podejść. Jednak w celu zapewnienia swobodnego przepływu produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji na rynku wewnętrznym w Unii podejścia takie nie powinny zakazywać, ograniczać ani utrudniać wprowadzania do obrotu produktów wytworzonych w innych państwach członkowskich zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Takie podejścia powinny zatem być stosowane jedynie w odniesieniu do produktów wytworzonych na terytorium danego państwa członkowskiego, które zdecydowało się na dalsze stosowanie tego podejścia. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję.
(72) Oprócz obowiązków dotyczących ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu środków, które mają być podejmowane przez podmioty wytwarzające, przygotowujące, przywożące lub stosujące produkty ekologiczne i produkty w okresie konwersji oraz przez właściwe organy lub - w stosownych przypadkach - przez organy kontrolne lub jednostki certyfikujące w celu zapobiegania zanieczyszczeniu produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji produktami lub substancjami niedozwolonymi w produkcji ekologicznej, państwa członkowskie powinny również mieć możliwość podjęcia na swoim terytorium innych odpowiednich środków do zapobiegania niezamierzonej obecności niedopuszczonych produktów i substancji w produkcji ekologicznej. Państwa członkowskie, które zdecydują się na korzystanie z tej możliwości, powinny niezwłocznie poinformować o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.
(73) Znakowanie produktów rolnych i środków spożywczych powinno podlegać ogólnym przepisom ustanowionym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 40 , a w szczególności przepisom, które mają na celu zapobieganie znakowaniu mogącemu dezorientować konsumentów lub wprowadzać ich w błąd. Ponadto w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące znakowania produktów ekologicznych i produktów w okresie konwersji. Powinny one chronić zarówno interesy podmiotów związane z prawidłowym oznakowaniem ich produktów na rynku oraz by podmioty te mogły funkcjonować w warunkach uczciwej konkurencji, jak również interesy konsumentów związane z możliwością podejmowania świadomych wyborów.
(74) W związku z tym terminy używane do znakowania produktów ekologicznych powinny podlegać ochronie w całej Unii, tak aby nie mogły być używane do znakowania produktów nieekologicznych, niezależnie od wykorzystanego języka. Tej ochronie powinny podlegać także zwyczajowe terminy pochodne od tych określeń lub ich wersje skrócone, bez względu na to, czy są one używane osobno czy łącznie.
(75) Żywność przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne. Aby zachęcić do stosowania składników ekologicznych, należy również pozwolić na nawiązanie pod pewnymi warunkami do produkcji ekologicznej jedynie w wykazie składników żywności przetworzonej, w szczególności w przypadku stwierdzenia, że dana żywność jest zgodna z niektórymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej. Należy również ustanowić specjalne przepisy dotyczące znakowania, by umożliwić podmiotom wskazanie składników ekologicznych stosowanych w produktach, których jeden z głównych składników pochodzi z myślistwa lub rybołówstwa.
(76) Pasza przetworzona powinna być znakowana jako ekologiczna wyłącznie, gdy wszystkie lub niemal wszystkie składniki pochodzenia rolnego są ekologiczne.
(77) Aby sytuacja na rynku unijnym była jasna dla konsumentów, należy wprowadzić obowiązek umieszczania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej na wszystkich wytworzonych i opakowanych w Unii ekologicznych produktach żywnościowych. Ponadto należy umożliwić dobrowolne umieszczanie tego logo w przypadku niezapakowanych produktów ekologicznych wytworzonych w Unii oraz w przypadku wszelkich produktów ekologicznych przywiezionych z państw trzecich, jak również do celów informacyjnych i edukacyjnych. Należy określić wzór logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej.
(78) Jednakże by uniknąć wprowadzania konsumentów w błąd co do ekologicznego charakteru całego produktu, należy ograniczyć wykorzystanie tego logo do produktów, które zawierają wyłącznie lub niemal wyłącznie składniki ekologiczne. Dlatego też nie należy zezwalać na stosowanie tego logo do znakowania produktów w okresie konwersji lub produktów przetworzonych, w których mniej niż 95 % masy składników pochodzenia rolnego to składniki ekologiczne.
(79) By zapobiec dezorientacji konsumentów co do pochodzenia produktu z Unii lub spoza niej, w każdym przypadku zastosowania logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej należy informować konsumentów o miejscu uprawy surowców rolnych będących składnikami danego produktu. W związku z tym na etykietach produktów pochodzących z ekologicznej akwakultury także należy zezwolić na odnoszenie się do akwakultury zamiast do rolnictwa.
(80) Aby zapewnić konsumentom jasną sytuację oraz zapewnić że są im przekazywane odpowiednie informacje, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących ustanowienia dodatkowych przepisów dotyczących znakowania produktów ekologicznych oraz zmiany wykazu terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu, logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej oraz odnoszących się do niego przepisów.
(81) Niektóre produkty lub substancje stosowane w środkach ochrony roślin lub jako nawozy nie powinny wchodzić w zakres stosowania niniejszego rozporządzenia, i dlatego - nie powinny, co do zasady, podlegać przepisom niniejszego rozporządzenia, w tym przepisom dotyczącym znakowania. Ponieważ jednak te produkty i substancje odgrywają ważną rolę w rolnictwie ekologicznym, a ich stosowanie w produkcji ekologicznej podlega zezwoleniu na mocy niniejszego rozporządzenia, i ponieważ w praktyce pojawiły się pewne niejasności w odniesieniu do ich znakowania, w szczególności w odniesieniu do stosowania terminów odnoszących się do produkcji ekologicznej, należy wyjaśnić, że jeżeli stosowanie tych produktów lub substancji jest dopuszczone w produkcji ekologicznej, mogą być one odpowiednio znakowane.
(82) Produkcja ekologiczna jest wiarygodna jedynie wtedy, gdy towarzyszy jej skuteczna weryfikacja i kontrole na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji. 41
(83) Należy określić szczegółowe wymogi dotyczące podmiotów, aby zapewnić zgodność z niniejszym rozporządzeniem. W szczególności należy ustanowić przepisy przewidujące zgłaszanie właściwym organom działalności podmiotów oraz system certyfikacji służący identyfikacji podmiotów, które przestrzegają przepisów regulujących produkcję ekologiczną i znakowanie produktów ekologicznych. Przepisy te powinny co do zasady obowiązywać również wszelkich podwykonawców danych podmiotów, chyba że dane podwykonawstwo jest w pełni zintegrowane z główną działalnością podmiotu zlecającego podwykonanie i jest w tym kontekście kontrolowane. Należy zapewnić przejrzystość systemu certyfikacji poprzez zobowiązanie państw członkowskich do zapewnienia publicznej dostępności wykazów podmiotów, które zgłosiły swoją działalność, oraz opłat, które mogą zostać pobrane w związku z kontrolami przeprowadzanymi celem weryfikacji zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej.
(84) Małe sklepy detaliczne niesprzedające produktów ekologicznych innych niż opakowane produkty ekologiczne, stwarzają względnie niskie ryzyko niezgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i dlatego nie powinny one podlegać nieproporcjonalnym obciążeniom ze względu na sprzedaż produktów ekologicznych. Nie powinny one zatem podlegać obowiązkom zgłaszania i certyfikacji, ale powinny nadal podlegać kontrolom urzędowym przeprowadzanym w celu weryfikacji przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Podobnie, małe sklepy detaliczne sprzedające nieopakowane produkty ekologiczne powinny podlegać kontrolom urzędowym, ale w celu ułatwienia wprowadzania do obrotu produktów ekologicznych państwa członkowskie powinny mieć możliwość zwolnienia takich sklepów z obowiązku certyfikowania ich działalności.
(85) Małe gospodarstwa i podmioty zajmujące się indywidualnie produkcją alg lub zwierząt akwakultury w Unii borykają się ze stosunkowo wysokimi kosztami kontroli i znacznymi obciążeniami administracyjnymi w związku z certyfikacją ekologiczną. Należy zezwolić na system certyfikacji grupowej celem ograniczenia kosztów kontroli i certyfikacji oraz powiązanych obciążeń administracyjnych, wzmocnienia lokalnych powiązań, przyczynienia się do wzmocnienia rynków zbytu oraz zapewnienia równych szans w stosunku do podmiotów z państw trzecich. Z tej przyczyny należy wprowadzić i zdefiniować pojęcie "grupy podmiotów" i ustanowić przepisy odzwierciedlające potrzeby małych gospodarstw i podmiotów i ich możliwości pod względem zasobów.
(86) Aby zapewnić skuteczność, efektywność i przejrzystość produkcji ekologicznej i systemu znakowania produktów ekologicznych, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących wymogów w zakresie zachowania dokumentacji przez podmioty lub grupy podmiotów oraz dotyczących wzoru certyfikatu zgodności.
(87) W celu zapewnienia, by certyfikacja grup podmiotów odbywała się skutecznie i efektywnie, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących odpowiedzialności poszczególnych członków grupy podmiotów, kryteriów ustalania geograficznej bliskości jej członków oraz ustanawiania i funkcjonowania jej systemu kontroli wewnętrznych.
(88) Produkcja ekologiczna podlega kontrolom urzędowym i innym czynnościom urzędowym prowadzonym zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/625 w celu weryfikowania zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych. Z zastrzeżeniem przypadków, w których niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej, do produkcji ekologicznej należy jednak stosować dodatkowe przepisy, oprócz ustanowionych w tym rozporządzeniu, w odniesieniu do kontroli urzędowych i czynności przeprowadzanych przez właściwe organy oraz - w stosownych przypadkach - organy kontrolne i jednostki certyfikujące, w odniesieniu do działań, które mają podejmować podmioty i grupy podmiotów, przekazywania niektórych zadań związanych z kontrolami urzędowymi lub niektórymi zadaniami związanymi z innymi czynnościami urzędowymi i ich nadzorem, jak również w odniesieniu do działań w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzonej niezgodności, w tym zakazu wprowadzania do obrotu produktów jako produkty ekologiczne lub produkty w okresie konwersji, kiedy stwierdzona niezgodność wpływa na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji.
(89) Celem zapewnienia jednolitego podejścia na swoim terytorium, wyłącznie do właściwych organów powinno należeć przygotowanie katalogu środków, które mogą być stosowane w przypadku podejrzenia lub stwierdzenia niezgodności.
(90) W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić, w uzupełnieniu do przepisów rozporządzenia (UE) 2017/625, przepisy dotyczące wymiany niektórych istotnych informacji między właściwymi organami, organami kontrolnymi, jednostkami certyfikującymi oraz niektórymi innymi organami oraz dotyczące działań tych organów i jednostek.
(91) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących szczegółowych kryteriów i warunków przeprowadzania kontroli urzędowych przeprowadzanych celem zapewnienia identyfikowalności na wszystkich etapach produkcji, przygotowania i dystrybucji oraz zgodności z niniejszym rozporządzeniem, a także w odniesieniu do dodatkowych elementów, które mają być uwzględniane przy ustalaniu, na podstawie doświadczeń praktycznych, prawdopodobieństwa wystąpienia niezgodności.
(92) Aby wspierać przeprowadzanie kontroli urzędowych i innych czynności urzędowych prowadzonych w celu zweryfikowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących warunków przekazywania jednostkom certyfikującym zadań w zakresie kontroli urzędowych i zadań związanych z innymi czynnościami urzędowymi oprócz warunków już ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.
(93) Doświadczenia z ustaleniami dotyczącymi przywozu do Unii produktów ekologicznych stosowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 wskazują na potrzebę zmiany tych ustaleń w odpowiedzi na oczekiwania konsumentów, by przywożone produkty ekologiczne odpowiadały równie wysokim standardom jak standardy unijne, a także w celu zapewnienia lepszego dostępu unijnych produktów ekologicznych do rynku międzynarodowego. Ponadto należy zapewnić jasność w kwestii przepisów mających zastosowanie do wywozu produktów ekologicznych, w szczególności poprzez ustanowienie ekologicznych świadectw wywozowych.
(94) Należy dalej udoskonalać przepisy regulujące przywóz produktów zgodnych z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji i znakowania, w związku z którymi podmioty zostały poddane kontroli przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące uznane przez Komisję do prowadzenia kontroli i certyfikacji w dziedzinie produkcji ekologicznej w państwach trzecich. Należy w szczególności ustanowić wymogi dotyczące jednostek akredytujących, które akredytują jednostki certyfikujące do celów przywozu do Unii produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, celem zapewnienia równych szans w zakresie nadzoru nad jednostkami certyfikującymi ze strony Komisji. Ponadto niezbędne jest zapewnienie Komisji możliwości bezpośredniego kontaktowania się z jednostkami akredytującymi oraz właściwymi organami w państwach trzecich, by usprawnić odpowiednio nadzór nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi. W przypadku produktów przywożonych z państw trzecich lub z niektórych regionów najbardziej oddalonych Unii, ze szczególnymi warunkami klimatycznymi i lokalnymi, należy przewidzieć możliwość udzielania przez Komisję specjalnych zezwoleń na stosowanie produktów i substancji w produkcji ekologicznej.
(95) Powinno być nadal możliwe wprowadzanie na rynek Unii produktów ekologicznych, które nie są zgodne z unijnymi przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ale pochodzą z państw trzecich, których systemy produkcji ekologicznej i kontroli zostały uznane za równoważne z systemami unijnymi. Równocześnie jednak uznawanie równoważności państw trzecich przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 834/2007 powinno obowiązywać jedynie w przypadku zawarcia umów międzynarodowych między Unią a tymi państwami trzecimi, przewidujących wzajemne uznawanie równoważności także dla Unii.
(96) Państwa trzecie uznane do celów równoważności na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007 powinny być nadal za takie uznawane na mocy niniejszego rozporządzenia, przez ograniczony okres niezbędny do zapewnienia sprawnego przejścia na system uznawania na mocy umowy międzynarodowej, o ile nadal zapewniają one równoważność ich przepisów dotyczących produkcji ekologicznej i kontroli z odnośnymi przepisami unijnymi oraz spełniają wszystkie wymogi dotyczące nadzoru nad ich uznaniem przez Komisję. Nadzór ten powinien opierać się w szczególności na corocznych sprawozdaniach przesyłanych Komisji przez te uznane państwa trzecie.
(97) Doświadczenia z systemem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych przez Komisję do prowadzenia kontroli oraz wydawania certyfikatów w państwach trzecich na potrzeby przywozu produktów dających równoważne gwarancje pokazują, że te organy i jednostki stosują różne przepisy, i trudno byłoby uznać takie przepisy za równoważne z odpowiednimi przepisami Unii. Ponadto namnożenie standardów dla organów kontrolnych i jednostek certyfikujących utrudnia sprawowanie odpowiedniego nadzoru przez Komisję. Dlatego należy znieść system uznawania równoważności. Należy jednak dać tym organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym wystarczający czas na przygotowanie się do uzyskania uznania na potrzeby przywozu produktów spełniających wymogi przepisów unijnych. Ponadto nowe przepisy dotyczące uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów przywozu produktów zgodnych z przepisami powinny obowiązywać już od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, aby dać Komisji możliwość przygotowania się do uznawania takich organów kontrolnych i jednostek certyfikujących od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.
(98) Wprowadzanie do obrotu jako produkty ekologiczne wszelkich produktów przywożonych do Unii na podstawie jakichkolwiek regulacji przywozowych przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno zależeć od dostępności informacji niezbędnych do zapewnienia identyfikowalności produktu w łańcuchu dostaw żywności.
(99) Aby zapewnić uczciwą konkurencję między podmiotami, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących dokumentów przeznaczonych dla organów celnych w państwach trzecich, w szczególności ekologicznych świadectw wywozowych.
(100) Aby zapewnić przejrzystość procedury uznawania i nadzoru stosowanej przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami, a także skuteczność, efektywność i przejrzystość kontroli przywożonych produktów, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów w odniesieniu do dalszych kryteriów uznawania, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących w kontekście przywozu produktów ekologicznych zgodnych z wymogami niniejszego rozporządzenia, jak również dalszymi kryteriami wycofywania takiego uznania, w odniesieniu do sprawowania nadzoru nad organami kontrolnymi i jednostkami certyfikującymi uznanymi przez Komisję oraz w odniesieniu do kontroli i innych działań, które mają być prowadzone w tym celu przez organy kontrolne i jednostki certyfikujące.
(101) W przypadku stwierdzenia poważnych lub powtarzających się naruszeń w odniesieniu do certyfikacji lub kontroli i działań zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz w przypadku gdy dany organ kontrolny lub jednostka certyfikująca nie podjęły terminowo stosownych działań naprawczych żądanych przez Komisję, uznanie tych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących należy niezwłocznie wycofać.
(102) Aby zapewnić zarządzanie wykazem państw trzecich uznawanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, jakie mają być przesyłane przez te uznawane państwa trzecie, koniecznych do nadzoru nad ich uznawaniem oraz sprawowania tego nadzoru przez Komisję.
(103) Należy ustanowić przepisy, które zapewnią, by przepływ produktów ekologicznych, które są zgodne z niniejszym rozporządzeniem oraz które zostały poddane kontroli w jednym z państw członkowskich, nie mógł być ograniczany w innym państwie członkowskim.
(104) W celu uzyskania wiarygodnych informacji do wdrożenia niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie powinny regularnie dostarczać Komisji niezbędnych informacji. Dla zachowania jasności i przejrzystości państwa członkowskie powinny aktualizować wykazy właściwych organów, organów kontrolnych i jednostek certyfikujących. Wykaz organów kontrolnych i jednostek certyfikujących powinien być publicznie udostępniany przez państwa członkowskie i publikowany przez Komisję.
(105) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin nieekologicznie utrzymywanego drobiu oraz nieekologicznych zwierząt gospodarskich do celów rozrodu Komisja powinna przeanalizować kwestię dostępności takiego materiału w postaci ekologicznej na unijnym rynku. W tym celu oraz na podstawie danych dotyczących dostępności materiału ekologicznego zebranych za pośrednictwem bazy danych i systemów ustanowionych przez państwa członkowskie Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiego materiału. 42
(106) W związku ze stopniowym wycofywaniem odstępstw dotyczących stosowania nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń oraz na podstawie przekazywanych co roku przez państwa członkowskie danych dotyczących dostępności takiej paszy białkowej w postaci ekologicznej na rynku unijnym Komisja powinna po pięciu latach od rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia przedstawić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat dostępności oraz powodów ewentualnego ograniczonego dostępu podmiotów ekologicznych do takiej ekologicznej paszy białkowej.
(107) Aby uwzględnić zmiany w zakresie dostępności na rynku ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych oraz ekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących zakończenia lub przedłużenia odstępstw i zezwoleń dotyczących stosowania nieekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt nieekologicznych lub nieekologicznej paszy białkowej dla drobiu i świń. 43
(108) Należy ustanowić środki mające zapewnić sprawne wprowadzenie ram prawnych regulujących przywóz produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji do Unii, zmienionych niniejszym rozporządzeniem.
(109) Ponadto należy ustalić termin wygaśnięcia uznania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących do celów równoważności przyznanej na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, jak również ustanowić przepisy regulujące sytuację do czasu wygaśnięcia ich uznania. Należy również ustanowić zasady dotyczące wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które zostały złożone na mocy rozporządzenia (WE) nr 834/2007, a które będą nadal w trakcie rozpatrywania w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.
(110) Aby zapewnić zarządzanie wykazem organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznanych do celów równoważności na podstawie rozporządzenia (WE) nr 834/2007, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących informacji, które organy kontrolne i jednostki certyfikujące powinny przesyłać, celem dokonania nadzoru nad ich uznawaniem oraz w odniesieniu do sprawowania tego nadzoru przez Komisję.
(111) Aby ułatwić dokończenie rozpatrywania wniosków państw trzecich o uznanie do celów równoważności, które będą w toku w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, Komisji należy przekazać uprawnienia do przyjmowania niektórych aktów dotyczących przepisów proceduralnych niezbędnych do rozpatrzenia będących w toku wniosków państw trzecich.
(112) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: dokumentów, które mają być przedkładane w związku z uznawaniem wcześniejszych okresów jako części okresu konwersji; minimalnego okresu karmienia mlekiem matki w okresie ssania i niektórych przepisów technicznych dotyczących pomieszczeń dla zwierząt gospodarskich i praktyk gospodarskich; szczegółowych przepisów dla gatunków lub grup gatunków alg i zwierząt akwakultury w odniesieniu do gęstości obsady i określonych cech systemów produkcji i systemów zamkniętych; technik dopuszczonych w przetwarzaniu produktów żywnościowych i paszowych, wydawania zezwoleń dla produktów i substancji, które mogą być ogólnie stosowane w produkcji ekologicznej, a w produkcji ekologicznej żywności przetworzonej w szczególności, jak również wycofywania takich zezwoleń oraz w odniesieniu do procedur dotyczących zezwoleń i wykazów takich produktów i substancji oraz - w stosownych przypadkach - opisu, wymogów dotyczących składu i warunków stosowania takich produktów.
(113) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania baz danych do celów prowadzenia wykazu dostępnego ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji uzyskanego metodą produkcji ekologicznej, w odniesieniu do wymogów technicznych dotyczących ustanowienia i utrzymania systemów udostępniania danych dotyczących ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin lub materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin w okresie konwersji lub zwierząt ekologicznych lub ekologicznych młodocianych osobników zwierząt akwakultury, oraz specyfikacji dotyczących gromadzenia danych w tym celu; ustaleń w zakresie udziału podmiotów w tych systemach oraz szczegółów informacji, jakie mają być przekazywane przez państwo członkowskie w odniesieniu do odstępstw od stosowania ekologicznego materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zwierząt ekologicznych i paszy ekologicznej, oraz w odniesieniu do dostępności na rynku niektórych produktów ekologicznych. 44
(114) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: środków, które mają być przyjmowane przez podmioty i poddawane przez nie przeglądowi, a służące identyfikacji i zapobieganiu ryzyku zanieczyszczenia produkcji ekologicznej i produktów ekologicznych niedopuszczonymi produktami i substancjami; kroków proceduralnych, które mają być podejmowane w przypadku podejrzenia niezgodności, oraz stosownych dokumentów; metod wykrywania i oceny obecności niedozwolonych produktów i substancji, a także w odniesieniu do szczegółów i formatu informacji, które mają być przekazywane przez państwa członkowskie Komisji i pozostałym państwom członkowskim w odniesieniu do wyników postępowań wyjaśniających dotyczących obecności niedozwolonych produktów lub substancji.
(115) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: szczegółowych wymogów dotyczących znakowania i reklamy niektórych produktów w okresie konwersji oraz praktycznych ustaleń dotyczących stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczeń odnoszących się do kodów organów kontrolnych i jednostek certyfikujących oraz stosowania, prezentacji, składu i rozmiaru oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych, przydzielania kodów organom kontrolnym i jednostkom certyfikującym oraz w odniesieniu do oznaczania miejsca uprawy surowców rolnych.
(116) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze dotyczące: szczegółów i specyfikacji dotyczących formy i środków technicznych zgłaszania właściwym organom przez podmioty i grupy podmiotów prowadzonej przez nie działalności; metod publikacji wykazów takich podmiotów i grup podmiotów oraz w odniesieniu do procedur i metod publikacji opłat, które mogą być pobierane w związku z kontrolami; szczegółów i specyfikacji dotyczących formy certyfikatu dla podmiotów i grup podmiotów oraz środków technicznych, za pomocą których będzie on wydawany; a także składu i wielkości grupy podmiotów, w odniesieniu do stosownych dokumentów i systemów ewidencji, systemu wewnętrznej identyfikowalności oraz wykazu podmiotów, jak również wymiany informacji między grupami podmiotów a właściwymi organami, organami kontrolnymi lub jednostkami certyfikującymi oraz wymiany informacji między państwami członkowskimi a Komisją.
(117) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: minimalnego odsetka wszystkich kontroli urzędowych, które mają by przeprowadzone bez zapowiedzi oraz minimalnego odsetka dodatkowych kontroli, jak również minimalnej liczby próbek, które należy pobrać, i podmiotów, które należy skontrolować w danej grupie podmiotów; dokumentacji dotyczącej wykazania zgodności, oświadczeń i innych powiadomień niezbędnych do celów kontroli urzędowych, w odniesieniu do stosownych praktycznych środków zapewnienia zgodności; w odniesieniu do jednolitych ustaleń dotyczących przypadków, w których właściwe organy mają podjąć środki dotyczące podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności; w odniesieniu do informacji, które mają być przekazywane w przypadku podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w odniesieniu do odbiorców takich informacji oraz w odniesieniu do procedur do przekazywania takich informacji, w tym funkcjonalności systemu komputerowego.
(118) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: treści certyfikatów z inspekcji wydawanych przez państwa trzecie, w odniesieniu do procedury, jaką należy stosować przy wydawaniu oraz weryfikacji takich certyfikatów, w odniesieniu do środków technicznych, za pomocą których taki certyfikat jest wydawany; uznawania organów kontrolnych i jednostek certyfikujących właściwych do prowadzenia kontroli i wydawania certyfikatów ekologicznych w państwach trzecich, a także w odniesieniu do wycofywania takiego uznawania, w odniesieniu do ustanawiania wykazów tych organów kontrolnych i jednostek certyfikujących; w odniesieniu do przepisów dotyczących zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność przywożonych produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji; w odniesieniu do ustanawiania wykazu państw trzecich uznawanych na podstawie art. 33 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 oraz zmiany tego wykazu; a także przepisów służących zapewnieniu stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności, w szczególności tych, które wpływają na integralność produktów ekologicznych lub produktów w okresie konwersji przywożonych z tych państw.
(119) Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania niniejszego rozporządzenia, Komisji należy powierzyć uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do: systemu, który ma być stosowany do przekazywania informacji niezbędnych do wdrażania i monitorowania stosowania niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do szczegółów dotyczących informacji, które mają być przekazywane, i terminu, w którym takie informacje mają być przekazane; a także w odniesieniu do ustanowienia wykazu organów kontrolnych i jednostek certyfikujących uznawanych na podstawie art. 33 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 834/2007 i zmiany tego wykazu.
(120) Uprawnienia wykonawcze powierzone Komisji powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 45 .
(121) W należycie uzasadnionych przypadkach dotyczących nieuczciwych praktyk lub praktyk niezgodnych z zasadami i przepisami dotyczącymi produkcji ekologicznej, ochrony zaufania konsumentów lub ochrony uczciwej konkurencji między podmiotami Komisja - w sytuacji gdy z uwagi na pilny interes nadrzędny jest to konieczne dla zapewnienia stosowania środków w odniesieniu do przypadków podejrzenia niezgodności lub stwierdzenia niezgodności podlegających kontroli uznanych organów kontrolnych lub jednostek certyfikujących - powinna być uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych mających natychmiastowe zastosowanie.
(122) Należy wprowadzić przepis w celu zapewnienia możliwości wyczerpania zapasów produktów po rozpoczęciu stosowania niniejszego rozporządzenia, które zostały wytworzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 834/2007 przed tą datą.
(123) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, w szczególności zapewnienie uczciwej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego produktów ekologicznych, jak również zapewnienie zaufania konsumentów do tych produktów oraz do logo produkcji ekologicznej Unii Europejskiej, nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą harmonizację przepisów dotyczących produkcji ekologicznej możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, może ona przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(124) Należy wyznaczyć taką datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, która dawałaby podmiotom możliwość dostosowania się do nowych wymogów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady |
| A. TAJANI | L. PAVLOVA |
| Przewodniczący | Przewodniczący |
- zmieniony przez pkt 3 sprostowania z dnia 26 listopada 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.305.59) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 listopada 2019 r.
- zmieniony przez pkt 6 sprostowania z dnia 9 września 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.318.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2021 r.
- zmieniony przez pkt 8 sprostowania z dnia 14 lipca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.187.60) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 8 rozporządzenia nr 1693/2020 z dnia 11 listopada 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.381.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 listopada 2020 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 427/2020 z dnia 13 stycznia 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.87.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1794/2020 z dnia 16 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.402.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 2146/2020 z dnia 24 września 2020 r. (Dz.U.UE.L.2020.428.5) wprowadzający odstępstwo od stosowania jego pkt 1.8.1 części I, pkt 1.3.1 części II, pkt 1.4.1 lit. b) części II, pkt 1.4.2.1, 1.6.3 i 1.6.4 części II, pkt 1.9.1.1 lit. f) części II, pkt 1.9.6.2 lit. b) części II, pkt 1.9.6.5 lit. a) i c) części II, pkt 3.1.2.1 lit. a) części III załącznika II z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 716/2021 z dnia 9 lutego 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.151.5) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1691/2021 z dnia 12 lipca 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.334.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/474 z dnia 17 stycznia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.98.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez pkt 9 sprostowania z dnia 14 lipca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.187.60) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2018 r.
- zmieniony przez sprostowanie z dnia 15 grudnia 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.321.74) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 642/2021 z dnia 30 października 2020 r. (Dz.U.UE.L.2021.133.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez pkt 10 sprostowania z dnia 14 lipca 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.187.60) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 czerwca 2018 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1006/2021 z dnia 12 kwietnia 2021 r. (Dz.U.UE.L.2021.222.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/207 z dnia 24 listopada 2022 r. (Dz.U.UE.L.2023.29.6) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 2023 r.