Decyzja 2002/359/WE w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi, na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2002.127.16

Akt obowiązujący

Wersja od: 14 maja 2002 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 13 maja 2002 r.

w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych mających kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi, na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG

(notyfikowana jako dokument nr C(2002) 1417)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2002/359/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 14 maja 2002 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych⁽¹⁾, zmienioną dyrektywą 93/68/EWG⁽²⁾, w szczególności jej art. 13 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Komisja jest zobowiązana wybrać między dwiema procedurami zaświadczania zgodności wyrobu, przewidzianymi w art. 13 ust. 3 dyrektywy nr 89/106/EWG "możliwie najmniej uciążliwą procedurę zgodną z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa"; oznacza to, że niezbędne jest podjęcie decyzji dla danego wyrobu lub rodziny wyrobów, czy obecność systemu fabrycznej kontroli produkcji, za który odpowiedzialność ponosi producent, jest koniecznym i wystarczającym warunkiem do zaświadczania zgodności oraz czy z przyczyn dotyczących zachowania zgodności z kryteriami wspomnianymi w art. 13 ust. 4 wymagana jest interwencja zatwierdzonej jednostki certyfikującej.

(2) Artykuł 13 ust. 4 wymaga, aby określona w ten sposób procedura była wskazana w mandatach i w specyfikacjach technicznych; z tego powodu wymagane jest zdefiniowanie wyrobu lub rodziny wyrobów w sposób wykorzystywany w mandatach i specyfikacjach technicznych.

(3) Obie procedury przewidziane w art. 13 ust. 3 są opisane szczegółowo w załączniku III do dyrektywy 89/106/EWG; dlatego też niezbędne jest jasne zdefiniowanie metod, za pomocą których te dwie procedury mają być wprowadzane w życie dla każdego wyrobu lub rodziny wyrobów, w odniesieniu do załącznika III, z uwagi na fakt, że załącznik III daje preferencje niektórym systemom.

(4) Procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. a) odpowiada systemom przedstawionym w pierwszej możliwości, bez stałego nadzoru, oraz w możliwości drugiej i trzeciej przedstawionej w załączniku III, sekcja 2 ppkt ii), a procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. b) odpowiada systemom przedstawionym w załączniku III, sekcja 2 ppkt i) oraz w pierwszej możliwości, z nadzorem stałym, w załączniku III, sekcja 2 ppkt ii);

(5) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Zgodność wyrobów wymienionych w załączniku I zaświadcza się z zastosowaniem procedury, zgodnie z którą, oprócz systemu fabrycznej kontroli produkcji przez producenta, w ocenę i nadzór nad kontrolą produkcji lub samym wyrobem zaangażowana jest zatwierdzona jednostka certyfikująca.

Artykuł  2

Procedurę zaświadczania zgodności określoną w załączniku II wskazuje się w obowiązujących mandatach i specyfikacjach technicznych, określonych w art. 4 dyrektywy 89/106/EWG.

Artykuł  3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 maja 2002 r.

	W imieniu Komisji
	Erkki LIIKANEN
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 12.

⁽²⁾ Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

Zestawy instalacji rurowych oraz systemy magazynowania, rury, zbiorniki, zawory, baterie, pompy, wodomierze, urządzenia ochronne i zabezpieczające, osprzęt, spoiwa, złącza, uszczelniacze złącz, uszczelki, membrany, żywice, pokrycia, włączając w to wykładziny, środki poślizgowe i smary mające kontakt z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi.

ZAŁĄCZNIK  II

ZAŚWIADCZENIE ZGODNOŚCI

Dla wyrobu(-ów) i ich zamierzonego(-ych) zastosowania(-ań) wnosi się do Europejskiej Organizacji Zatwierdzeń Technicznych (EOTA)/Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN)/Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CENELEC) o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych specyfikacjach technicznych, określonych w art. 4 dyrektywy 89/106/EWG:

Wyrób(wyroby)	Zamierzone zastosowanie(-a)	Poziom(-y) lub klasa(-y)	Zaświadczenie zgodności systemu(-ów)
- Zestawy (instalacje rurowe i systemy magazynowania) - Rury - Zbiorniki - Zawory, baterie, pompy, wodomierze, urządzenia ochronne i zabezpieczające - Osprzęt, spoiwa, złącza, uszczelniacze złącz, uszczelki - Membrany, żywice - Pokrycia - Środki poślizgowe, smary	W instalacjach do przewozu/dystrybucji/składowania wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, włączając dodatkowo baterie odbiorców	-	1+^(1)
(1) Własności użytkowe wyrobów, z wyjątkiem tych odnoszących się do właściwości sanitarnych wyrobu (zdatność przy styczności z wodą przeznaczoną do spożycia przez ludzi), są oceniane na podstawie przepisów decyzji 1999/472/WE, opublikowanej w Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 42). System 1+: patrz CPD załącznik III ust. 2 ppkt i), z kontrolą-testowaniem próbek

Specyfikacja systemu zaświadczania zgodności powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie niektórych właściwości użytkowych wyrobu nie jest konieczne, z uwagi na fakt, że co najmniej jedno Państwo Członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących właściwości wyrobu (patrz art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/109/EWG oraz, gdy to właściwe, pkt 1.2.3 dokumentów interpretacyjnych). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia charakterystyki wyrobu, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości produktu w tym zakresie.