Decyzja 1999/469/WE w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG w zakresie betonu, zaprawy i zaczynu

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1999.184.27

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 sierpnia 2001 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 25 czerwca 1999 r.

w sprawie procedury zaświadczania zgodności wyrobów budowlanych na podstawie art. 20 ust. 2 dyrektywy Rady 89/106/EWG w zakresie betonu, zaprawy i zaczynu

(notyfikowana jako dokument nr C(1999) 1480)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(1999/469/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 17 lipca 1999 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych⁽¹⁾, zmienioną dyrektywą 93/68/EWG⁽²⁾, w szczególności jej art. 13 ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Komisja jest zobowiązana wybrać pomiędzy dwoma procedurami zaświadczania zgodności wyrobu, przewidzianymi w art. 13 ust. 3 dyrektywy nr 89/106/EWG, "możliwie najmniej uciążliwą procedurę zgodną z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa"; oznacza to, że niezbędne jest podjęcie decyzji dla danego wyrobu lub rodziny wyrobów, czy obecność systemu fabrycznej kontroli produkcji, za który odpowiedzialność ponosi producent, jest koniecznym i wystarczającym warunkiem do zaświadczenia zgodności oraz, czy z przyczyn dotyczących zachowania zgodności z kryteriami wspomnianymi w art. 13 ust. 4, wymagana jest interwencja zatwierdzonej jednostki certyfikującej.

(2) Artykuł 13 ust. 4 wymaga, aby określona w ten sposób procedura była wskazana w mandatach i w specyfikacjach technicznych; z tego powodu wymagane jest zdefiniowanie wyrobu lub rodziny wyrobów w sposób wykorzystywany w mandatach i specyfikacjach technicznych.

(3) Obydwie procedury przewidziane w art. 13 ust. 3 są opisane szczegółowo w załączniku III do dyrektywy 89/106/EWG; dlatego niezbędne jest jasne zdefiniowanie metod, przy pomocy których te dwie procedury mają być wprowadzane w życie dla każdego wyrobu lub rodziny wyrobów, w odniesieniu do załącznika III, z uwagi na fakt, że załącznik III daje preferencje niektórym systemom.

(4) Procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. a) odpowiada systemom przedstawionym w pierwszej możliwości, bez stałego nadzoru, oraz w możliwości drugiej i trzeciej przedstawionej w załączniku III sekcja 2 ppkt ii), a procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. b) odpowiada systemom przedstawionym w załączniku III sekcja 2 ppkt i) oraz w pierwszej możliwości, z nadzorem stałym, w załączniku III sekcja 2 ppkt ii).

(5) środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Budownictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

Zgodność wyrobów i rodzin wyrobów wymienionych w załączniku I zaświadcza się z zastosowaniem procedury, zgodnie z którą producent, jako jedyna osoba odpowiedzialna za system fabrycznej kontroli produkcji, zapewnia, że wyrób jest zgodny z odpowiednimi specyfikacjami technicznymi.

Artykuł  2

Zgodność wyrobów wymienionych w załączniku II zaświadcza się z zastosowaniem procedury, zgodnie z którą, oprócz systemu fabrycznej kontroli produkcji przez producenta, w ocenę i nadzór nad kontrolą produkcji lub samym wyrobem zaangażowana jest zatwierdzona jednostka certyfikująca.

Artykuł  3

Procedurę zaświadczania zgodności określoną w załączniku III wskazuje się w mandatach dotyczących norm zharmonizowanych.

Artykuł  4

Niniejsza decyzja jest skierowana do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 25 czerwca 1999 r.

	W imieniu Komisji
	Martin BANGEMANN
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 12.

⁽²⁾ Dz.U. L 220 z 30.8.1993, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ¹

Włókna

Dla wykorzystania innego niż podane w załączniku II.

Wyroby do naprawy i ochrony betonu

Do wykorzystania przy niskich wymaganiach eksploatacyjnych w budynkach i obiektach budownictwa lądowego, których klasa reakcji na ogień, jeśli w ogóle wymagana, jest inna niż A1 ⁽¹⁾, A2 ⁽¹⁾, B ⁽¹⁾, C ^(1).

______

⁽¹⁾ Wyroby/materiały, dla których podwyższenie klasyfikacji reakcji na działanie ognia jest możliwe dzięki wyraźnie rozpoznawalnemu etapowi w procesie produkcji (np. dla zastosowania dodatków opóźniających działanie ognia lub ograniczenie materiału organicznego).

ZAŁĄCZNIK  II

Włókna

Do wykorzystania konstrukcyjnego w betonie, zaprawie i zaczynie.

Wyroby do naprawy i zabezpieczania betonu

Do wykorzystania w budynkach i obiektach budownictwa lądowego, innych niż określone w załączniku I.

Domieszki:

Dodatki (Typ I)

Dodatki (Typ II)

Do stosowania w betonie, zaprawie i zaczynie.

ZAŁĄCZNIK  III ²

Uwaga: dla zestawów mających więcej niż jedno zamierzone wykorzystanie określone w następujących rodzinach, zatwierdzona jednostka, w ramach odpowiednich systemów zaświadczania zgodności, wykonuje jednocześnie wszystkie zadania z nich wynikające

RODZINA WYROBÓW

WYROBY ZWIĄZANE Z BETONEM, ZAPRAWĄ I ZACZYNEM (1/2)

Systemy zaświadczania zgodności

Dla wyrobu(-ów) i jego(ich) zamierzonego(-ych) wykorzystania(-ań), wyszczególnionych poniżej, wnosi się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego/Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki CEN/CENELEC o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych normach zharmonizowanych:

Wyrób (wyroby)	Zamierzone wykorzystanie(-a)			Poziom(-y) lub klasa(-y)			System(-y) zaświadczania zgodności
Domieszki	do betonu, zaprawy i zaczynu			-			2+
Dodatki (Typ I)	do betonu, zaprawy i zaczynu			-			2+
Dodatki (Typ II)	do betonu, zaprawy i zaczynu			-			1+
Włókna		do wykorzystania konstrukcyjnego w betonie, zaprawie i zaczynie			-			1
		do innego wykorzystania w betonie, zaprawie i zaczynie			-			3
Wyroby do naprawy i zabezpieczania betonu		do wykorzystania przy niskich wymaganiach eksploatacyjnych w budynkach i obiektach budownictwa lądowego			-			4
		do innego wykorzystania w budynkach i obiektach budownictwa lądowego			-			2+
System 1+: patrz dyrektywa 89/106/EWG załącznik III sekcja 2 ppkt i), z kontrolą próbek losowych.
System 1: patrz dyrektywa 89/106/EWG załącznik III sekcja 2 ppkt i), bez kontroli próbek losowych.
System 2+: patrz dyrektywa 89/106/EWG załącznik III sekcja 2 ppkt ii), pierwsza możliwość, włącznie z certyfikacją fabrycznej kontroli
produkcji przez zatwierdzoną jednostkę, na podstawie wstępnej inspekcji fabryki i fabrycznej kontroli produkcji oraz stały
nadzór, ocenę i akceptację fabrycznej kontroli produkcji.
System 3: patrz dyrektywa 89/106/EWG załącznik III sekcja 2 ppkt ii), druga możliwość.
System 4+: patrz dyrektywa 89/106/EWG załącznik III sekcja 2 ppkt ii), trzecia możliwość.

Specyfikacja systemu zaświadczania zgodności powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie właściwości użytkowych wyrobu dla pewnej cechy charakterystycznej nie jest konieczne, z uwagi na fakt, że co najmniej jedno Państwo Członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących takiej cechy (patrz art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG oraz, gdy to właściwe, pkt 1.2.3 dokumentów interpretacyjnych). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia takiej cechy charakterystycznej wyrobu, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości użytkowych wyrobu w tym zakresie.

RODZINA WYROBÓW

WYROBY ZWIĄZANE Z BETONEM, ZAPRAWĄ I ZACZYNEM (2/2)

System zaświadczania zgodności

Dla wyrobu(-ów) i jego(ich) zamierzonego(-ych) wykorzystania(-ań), wyszczególnionych poniżej, wnosi się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego/Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki CEN/CENELEC o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych normach zharmonizowanych:

Wyrób (wyroby)	Zamierzone wykorzystanie(-a)	Poziom(-y) lub klasa(-y)	System(-y) zaświadczania zgodności
Wyroby do naprawy i zabezpieczania betonu	do wykorzystania podlegającego przepisom przeciwpożarowym	A1 ^(1), A2 ^(1), B ^(1), C ^(1)		1
		A1 ^(2), A2 ^(2), B ^(2), C ^(2), D, E		3
		(A1 to E) ^(3), F		4
^(1) Wyroby/materiały, dla których podwyższenie klasyfikacji reakcji na działanie ognia jest możliwe dzięki wyraźnie rozpoznawalnemu etapowi w procesie produkcji (np. dla zastosowania dodatków opóźniających działanie ognia lub ograniczenie materiału organicznego).
^(2) Wyroby/materiały nieobjęte przypisem 1.
^(3) Wyroby/materiały, które nie wymagają badania na reakcję na działanie ognia (np. Wyroby/materiały klas A1 zgodnie z decyzją Komisji 96/603/WE).
System 1: patrz dyrektywa 89/106/EWG załącznik III sekcja 2 ppkt i), bez kontroli próbek losowych.
System 3: patrz dyrektywa 89/106/EWG załącznik III sekcja 2 ppkt ii), druga możliwość.
System 4: patrz dyrektywa 89/106/EWG załącznik III sekcja 2 ppkt ii), trzecia możliwość

Specyfikacja systemu zaświadczania zgodności powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie właściwości użytkowych dla pewnej cechy charakterystycznej wyrobu nie jest konieczne, z uwagi na fakt, że co najmniej jedno Państwo Członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących takiej cechy (patrz art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG oraz, gdy to właściwe, pkt 1.2.3 dokumentów interpretacyjnych). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia takiej cechy, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości użytkowych wyrobu w tym zakresie.

¹ Załącznik I zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2001/596/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.209.33) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.

² Załącznik III zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2001/596/WE z dnia 8 stycznia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.209.33) zmieniającej nin. decyzję z dniem notyfikacji.