POSTĘPOWANIA SĄDOWE TRYBUNAŁ EFTA Wniosek do Trybunału EFTA z dnia 13 sierpnia 2019 r. o wydanie opinii doradczej złożony przez Książęcy Sąd Apelacyjny w ramach postępowania karnego przeciwko H i I.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2020.23.8

Akt nienormatywny

Wersja od: 23 stycznia 2020 r.

Wniosek do Trybunału EFTA z dnia 13 sierpnia 2019 r. o wydanie opinii doradczej złożony przez Książęcy Sąd Apelacyjny w ramach postępowania karnego przeciwko H i I

(Sprawa E-6/19)

(2020/C 23/08)

(Dz.U.UE C z dnia 23 stycznia 2020 r.)

W dniu 20 sierpnia 2019 r. do kancelarii Trybunału EFTA wpłynął wniosek z dnia 13 sierpnia 2019 r., złożony do Trybunału EFTA przez Fürstliches Obergericht (Książęcy Sąd Apelacyjny), dotyczący wydania opinii doradczej w ramach postępowania karnego przeciwko H i I, w odniesieniu do następujących kwestii:

1. W odniesieniu do art. 13 ust. 1 lit. m) rozporządzenia (WE) nr 561/2006:

a) Czy przepis ten ma zastosowanie również do "pustych przejazdów" specjalistycznych pojazdów do przewozu pieniędzy lub przedmiotów wartościowych, o których mowa w tym artykule, tj. przejazdów, jakie te pojazdy muszą wykonać w celu odbioru pieniędzy lub przedmiotów wartościowych, oraz przejazdów powrotnych po ich dostarczeniu?

b) Czy przepis ten ma zastosowanie również do pojazdów eskortujących specjalistyczne pojazdy do przewozu pieniędzy lub przedmiotów wartościowych?

2. Czy w świetle art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 konieczne lub proporcjonalne jest nakładanie przez państwo członkowskie kar za naruszenia postanowień niniejszego rozporządzenia, jeżeli przejazdy, o których mowa, zostały wykonane przez specjalistyczne pojazdy do przewozu pieniędzy lub przedmiotów wartościowych na terytorium innych państw członkowskich, a te państwa członkowskie wprowadziły wyjątek, o którym mowa w art. 13 ust. 1 lit. m) tego rozporządzenia, w taki sposób, że nie powstaje naruszenie właściwego prawa krajowego państw członkowskich, których to dotyczy?

3. Czy art. 6 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 należy interpretować w ten sposób, że nawet w przypadku wprowadzenia przez państwo członkowskie wyjątku, o którym mowa w art. 13 ust. 1 lit. m) tego rozporządzenia, cały czas określony w art. 4 lit. e) tego rozporządzenia oraz czas spędzony na prowadzeniu pojazdów (w każdym przypadku w odniesieniu do podróży z udziałem specjalistycznych pojazdów do przewozu pieniędzy lub przedmiotów wartościowych) należy zapisywać jako "inną pracę" zgodnie z art. 6 ust. 5 wspomnianego rozporządzenia?

W razie udzielenia na to pytanie odpowiedzi twierdzącej, czy art. 6 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 należy stosować również w przypadku wyłączenia pojazdów, o których mowa, z zakresu stosowania rozporządzenia zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 (obecny art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 165/2014)?