Porozumienie międzyinstytucjonalne w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych.
Dz.U.UE.L.2020.433I.28
Akt obowiązującyPOROZUMIENIE MIĘDZYINSTYTUCJONALNE MIĘDZY PARLAMENTEM EUROPEJSKIM, RADĄ UNII EUROPEJSKIEJ I KOMISJĄ EUROPEJSKĄ W SPRAWIE DYSCYPLINY BUDŻETOWEJ, WSPÓŁPRACY W KWESTIACH BUDŻETOWYCH I NALEŻYTEGO ZARZĄDZANIA FINANSAMI ORAZ W SPRAWIE NOWYCH ZASOBÓW WŁASNYCH, W TYM RÓWNIEŻ HARMONOGRAMU WPROWADZANIA NOWYCH ZASOBÓW WŁASNYCH
z dnia 16 grudnia 2020 r.
między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych
(Dz.U.UE L z dnia 22 grudnia 2020 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI, RADA UNII EUROPEJSKIEJ I KOMISJA EUROPEJSKA,
zwane dalej "instytucjami",
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 295,
UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:
CZĘŚĆ I
WRF ORAZ INSTRUMENTY SZCZEGÓLNE
WRF ORAZ INSTRUMENTY SZCZEGÓLNE
Aktualizacja prognoz dotyczących środków na płatności
Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji
Równocześnie z wnioskiem dotyczącym decyzji w sprawie uruchomienia Europejskiego Funduszu Dostosowania do Globalizacji Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie wniosek o przesunięcie środków do odpowiednich linii budżetowych.
Przesunięć środków związanych z Europejskim Funduszem Dostosowania do Globalizacji dokonuje się zgodnie z rozporządzeniem finansowym.
Rezerwa na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej
Decyzja w sprawie uruchomienia kwot zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia w sprawie WRF podejmowana jest wspólnie przez Parlament Europejski i Radę na wniosek Komisji zgodnie z odpowiednim aktem podstawowym.
Przed przedstawieniem jakiegokolwiek wniosku o przesunięcie środków z rezerwy na rzecz solidarności i pomocy nadzwyczajnej na pomoc na podstawie art. 9 ust. 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie WRF, Komisja bada możliwość realokacji środków.
Pobrexitowa rezerwa dostosowawcza
Przesunięć środków związanych z pobrexitową rezerwą dostosowawczą dokonuje się zgodnie z rozporządzeniem finansowym.
Jednolity margines
Kwoty te mogą zostać uruchomione przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej określonej w art. 314 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).
Instrument elastyczności
We wniosku tym określa się potrzeby wymagające sfinansowania oraz kwotę. Taki wniosek można przedstawić w odniesieniu do projektu budżetu lub projektu budżetu korygującego.
Instrument elastyczności może zostać uruchomiony przez Parlament Europejski i Radę w ramach procedury budżetowej określonej w art. 314 TFUE.
CZĘŚĆ II
POPRAWA WSPÓŁPRACY MIĘDZYINSTYTUCJONALNEJ W KWESTIACH BUDŻETOWYCH
POPRAWA WSPÓŁPRACY MIĘDZYINSTYTUCJONALNEJ W KWESTIACH BUDŻETOWYCH
Przejrzystość budżetu
W przypadku niewystarczających postępów w osiąganiu celu dotyczącego wydatków klimatycznych w ramach co najmniej jednego spośród odnośnych programów, instytucje, zgodnie z ich obowiązkami instytucjonalnymi i odpowiednim prawodawstwem, przeprowadzą wzajemne konsultacje w sprawie odpowiednich środków, jakie należy podjąć w celu zapewnienia, aby wydatki Unii na cele klimatyczne podczas całego okresu obowiązywania WRF 2021-2027 odpowiadały co najmniej 30 % łącznej kwoty budżetu Unii i wydatków w ramach Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy;
Skuteczna metodyka, o której mowa w akapicie pierwszym lit. d), będzie przejrzysta, kompleksowa, zorientowana na rezultaty i oparta na wynikach, będzie obejmować coroczne konsultacje przeprowadzane przez Komisję z Parlamentem Europejskim i Radą oraz będzie wskazywać odpowiednie środki, które należy podjąć w przypadku niewystarczających postępów w realizacji mających zastosowanie celów.
Żadna z metodyk, o których mowa w niniejszym punkcie, nie powinna prowadzić do nadmiernych obciążeń administracyjnych właścicieli projektów lub beneficjentów.
Kwota ta stanowi główną kwotę odniesienia dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas corocznej procedury budżetowej.
W przypadku programów, o których mowa w załączniku II do rozporządzenia w sprawie WRF, główną kwotę odniesienia automatycznie zwiększa się o dodatkowe alokacje, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie WRF.
Parlament Europejski i Rada, oraz Komisja przy sporządzaniu projektu budżetu, zobowiązują się do niedopuszczenia przez cały okres trwania danego programu do odstępstwa od tej kwoty o więcej niż 15 %, chyba że pojawią się nowe, obiektywne, długoterminowe okoliczności, w odniesieniu do których podane zostanie wyraźne i precyzyjne uzasadnienie, z uwzględnieniem rezultatów uzyskanych przy realizacji danego programu, w szczególności na podstawie dokonanych ocen. Każde zwiększenie wynikające z tego rodzaju zmian nie wykracza poza pułap wyznaczony dla danego działu, bez uszczerbku dla wykorzystania instrumentów, o których mowa w rozporządzeniu w sprawie WRF oraz w niniejszym porozumieniu.
Akapit czwarty nie ma zastosowania do dodatkowych alokacji, o których mowa w akapicie trzecim.
Niniejszy punkt nie ma zastosowania do środków na spójność przyjętych zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i wstępnie przydzielonych poszczególnym państwom członkowskim i które obejmują pulę środków finansowych na cały okres trwania danego programu ani do dużych projektów, o których mowa w art. 18 rozporządzenia w sprawie WRF.
W przypadku gdy Rada chce uwzględnić finansową kwotę odniesienia, przyjmuje się, że kwota ta wskazuje na wolę prawodawcy i nie wpływa na uprawnienia budżetowe Parlamentu Europejskiego i Rady określone w TFUE. Odpowiedni przepis zostaje włączony w tym celu do wszystkich prawnie wiążących aktów Unii zawierających taką finansową kwotę odniesienia.
Komisja zobowiązuje się regularnie informować Parlament Europejski o przygotowaniach i prowadzeniu negocjacji dotyczących umów w sprawie połowów, z uwzględnieniem skutków tych umów dla budżetu.
Instytucje zobowiązują się podjąć wszelkie starania w trakcie procedury ustawodawczej odnoszącej się do umów w sprawie połowów, aby przeprowadzać wszelkie procedury możliwie najszybciej.
Kwoty przewidziane w budżecie na nowe umowy w sprawie połowów lub przedłużenie umów w sprawie połowów, które wchodzą w życie po dniu 1 stycznia danego roku budżetowego, zapisuje się w rezerwie.
Jeżeli środki finansowe odnoszące się do umów w sprawie połowów, łącznie z rezerwą, okażą się niewystarczające, Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne informacje dotyczące przyczyn danej sytuacji oraz środków, które mogłyby zostać przyjęte w ramach ustanowionych procedur. W razie konieczności Komisja proponuje odpowiednie środki.
Co kwartał Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie szczegółowe informacje dotyczące realizacji obowiązujących umów w sprawie połowów oraz prognozę finansową na pozostałą część roku.
Łączną kwotę wydatków operacyjnych na WPZiB rozdziela się pomiędzy artykuły rozdziału budżetu dotyczącego WPZiB zgodnie z propozycją zawartą w akapicie trzecim. Każdy artykuł obejmuje działania już przyjęte, działania przewidywane, lecz jeszcze nie przyjęte, oraz kwoty na przyszłe, tj. nieprzewidziane, działania, które Rada ma przyjąć w trakcie danego roku budżetowego.
W rozdziale budżetu dotyczącym WPZiB artykuły, w ramach których mają być ujęte działania w zakresie WPZiB, mogą mieć następujące nazwy:
Na podstawie rozporządzenia finansowego Komisja posiada uprawnienia do samodzielnego dokonywania przesunięć środków pomiędzy artykułami w ramach rozdziału budżetu dotyczącego WPZiB; stosownie do tego zapewnia się elastyczność uznaną za niezbędną do szybkiej realizacji działań w ramach WPZiB. W przypadku gdyby kwota zapisana w rozdziale budżetu dotyczącym WPZiB okazała się w ciągu roku budżetowego niewystarczająca do pokrycia niezbędnych wydatków, Parlament Europejski i Rada, na wniosek Komisji, pilnie przystępują do poszukiwania rozwiązania.
Komisja jest zapraszana do udziału w tych spotkaniach.
W przypadku gdy Rada przyjmie decyzję w dziedzinie WPZiB pociągającą za sobą wydatki, Wysoki Przedstawiciel natychmiast, a w każdym razie nie później niż w terminie pięciu dni roboczych, przesyła Parlamentowi Europejskiemu szacunki dotyczące przewidywanych kosztów (zwane dalej "oceną skutków finansowych"), w szczególności kosztów odnoszących się do ram czasowych, zatrudnionego personelu, korzystania z pomieszczeń i innej infrastruktury, środków transportu, potrzeb szkoleniowych i ustaleń dotyczących bezpieczeństwa.
Raz na kwartał Komisja informuje Parlament Europejski i Radę o realizacji działań w zakresie WPZiB oraz przedstawia prognozy finansowe dotyczące pozostałej części danego roku budżetowego.
CZĘŚĆ III
NALEŻYTE ZARZĄDZANIE FINANSAMI W ODNIESIENIU DO UNIJNYCH ŚRODKÓW FINANSOWYCH
NALEŻYTE ZARZĄDZANIE FINANSAMI W ODNIESIENIU DO UNIJNYCH ŚRODKÓW FINANSOWYCH
Komisja powinna rozważyć sposoby powiązania programowania finansowego ze swoim programowaniem legislacyjnym, aby zapewnić bardziej precyzyjne i wiarygodne prognozy. W odniesieniu do każdego wniosku ustawodawczego Komisja powinna wskazać, czy jest on ujęty w programowaniu przedstawionym w tym samym czasie co przedstawienie projekt budżetu czy po ostatecznym przyjęciu budżetu. Komisja powinna informować Parlament Europejski i Radę w szczególności o:
W razie potrzeby Komisja powinna wskazać zmiany w programowaniu, jakie pociągną za sobą nowe wnioski ustawodawcze.
Stosuje się następującą procedurę:
Taka sama procedura będzie stosowana w przypadku każdej zmiany aktu prawnego dotyczącego agencji, która mogłaby mieć wpływ na zasoby danej agencji.
W przypadku znacznej zmiany zakresu zadań agencji bez zmiany aktu prawnego, na mocy którego utworzona została dana agencja, Komisja informuje Parlament Europejski i Radę, przedkładając zmienioną ocenę skutków finansowych, tak aby umożliwić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie osiągnięcie na czas porozumienia w sprawie finansowania agencji.
CZĘŚĆ IV
OCHRONA BUDŻETU UNII: JAKOŚĆ I PORÓWNYWALNOŚĆ DANYCH DOTYCZĄCYCH BENEFICJENTÓW
OCHRONA BUDŻETU UNII: JAKOŚĆ I PORÓWNYWALNOŚĆ DANYCH DOTYCZĄCYCH BENEFICJENTÓW
W imieniu Parlamentu Europejskiego | W imieniu Rady | W imieniu Komisji, |
za Przewodniczącą, | ||
David Maria SASSOLI | Michael ROTH | |
Przewodniczący | Przewodniczący | Johannes HAHN |
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK I
WSPÓŁPRACA MIĘDZYINSTYTUCJONALNA W TRAKCIE PROCEDURY BUDŻETOWEJ
WSPÓŁPRACA MIĘDZYINSTYTUCJONALNA W TRAKCIE PROCEDURY BUDŻETOWEJ
Część B. Priorytety procedury budżetowej
Część C. Sporządzenie projektu budżetu i aktualizacja preliminarzy
Komisja bierze pod uwagę:
Część D. Procedura budżetowa przed procedurą pojednawczą
Część E. Procedura pojednawcza
Do dokumentów bazowych przeznaczonych dla komitetu pojednawczego dołącza się również inne dokumenty, w tym również pismo Komisji w sprawie wykonalności dotyczące stanowiska Rady i poprawek Parlamentu Europejskiego oraz wszelkie pisma z innych instytucji dotyczące stanowiska Rady lub poprawek Parlamentu Europejskiego.
Wstępne wnioski wyciąga się wspólnie podczas lub w bezpośrednim następstwie każdej rundy rozmów trójstronnych; jednocześnie ustala się porządek obrad kolejnego posiedzenia. Wnioski te zostają zapisane przez instytucję organizującą daną rundę rozmów trójstronnych i zostają uznane za tymczasowo zatwierdzone po upływie 24 godzin, bez uszczerbku dla ostatecznej decyzji komitetu pojednawczego.
Komitet pojednawczy może również zatwierdzić wnioski i ewentualne wspólne oświadczenia odnoszące się do budżetu.
Budżet podlega ostatecznej weryfikacji prawnojęzykowej po przyjęciu wspólnego projektu; załączniki do wspólnego projektu zostają połączone z liniami budżetowymi, które nie zostały zmienione w trakcie procedury pojednawczej.
Instytucja organizująca posiedzenie zapewnia powielenie i rozprowadzenie dokumentów roboczych.
Służby instytucji współpracują w zakresie rejestrowania wyników negocjacji w celu sfinalizowania wspólnego projektu.
Część F. Budżety korygujące
Zasady ogólne
Harmonogram prac
Parlament Europejski i Rada biorą pod uwagę stosunkowo pilny charakter budżetu korygującego oraz konieczność zatwierdzenia go w odpowiednim czasie, tak aby mógł on wejść w życie w roku budżetowym, którego dotyczy.
Współpraca podczas czytań
W stosownych przypadkach, oraz gdy istnieje ryzyko rozbieżności, Parlament Europejski lub Rada, przed zajęciem ostatecznego stanowiska w sprawie budżetu korygującego przez każdą z tych instytucji, lub też Komisja, w dowolnym momencie, mogą zaproponować zwołanie specjalnej rundy rozmów trójstronnych w celu poddania dyskusji rozbieżności oraz podjęcia próby osiągnięcia kompromisu.
Współpraca po czytaniach
Część G. Wykonanie budżetu, płatności i zobowiązania pozostające do realizacji (RAL)
Aby zapewnić kontrolowalny poziom i profil płatności we wszystkich działach, zasady dotyczące umorzeń, w szczególności umorzeń automatycznych, stosuje się ściśle w odniesieniu do wszystkich działów.
Podczas procedury budżetowej instytucje regularnie spotykają się, aby wspólnie ocenić aktualną sytuację i prognozy wykonania budżetu w bieżącym roku i w przyszłych latach budżetowych. Ocena ta przybiera formę specjalnych międzyinstytucjonalnych posiedzeń na odpowiednim szczeblu, przed którymi Komisja przedstawia szczegółowo aktualną sytuację, w podziale na poszczególne fundusze i państwa członkowskie, dotyczącą realizacji płatności, przesunięć środków, otrzymanych wniosków o zwrot kosztów oraz zmienionych prognoz, w tym również, w stosownych przypadkach, prognoz długoterminowych. W szczególności, aby zapewnić możliwość wypełniania przez Unię wszystkich jej zobowiązań finansowych wynikających z istniejących i przyszłych zobowiązań w okresie 2021-2027 zgodnie z art. 323 TFUE, Parlament Europejski i Rada analizują i poddają dyskusji szacunki Komisji dotyczące wymaganego poziomu środków na płatności.
Część H. Współpraca w odniesieniu do Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy 10
Zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w ramach Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy
Pożyczki udzielane w ramach Instrumentu Unii Europejskiej na rzecz Odbudowy
ZAŁĄCZNIK II
WSPÓŁPRACA MIĘDZYINSTYTUCJONALNA W ZAKRESIE HARMONOGRAMU WPROWADZANIA NOWYCH ZASOBÓW WŁASNYCH
WSPÓŁPRACA MIĘDZYINSTYTUCJONALNA W ZAKRESIE HARMONOGRAMU WPROWADZANIA NOWYCH ZASOBÓW WŁASNYCH
Część A. Zasady wdrażania
Część B. Harmonogram wprowadzania nowych zasobów własnych
Etap pierwszy: 2021
Etap drugi: 2022 i 2023
Etap trzeci: 2024-2026
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.