Porozumienie dotyczące przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań (wersja 2). Genewa.1958.03.20.
Dz.U.UE.L.1997.346.81
Akt utracił mocPOROZUMIENIE
dotyczące przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań(*)
(Zawierająca zmiany, które weszły w życie dnia 16 października 1995 roku)
Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
WSTĘP
UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
PODJĄWSZY DECYZJĘ o wprowadzeniu poprawek do Porozumienia dotyczącego przyjęcia jednolitych warunków homologacji i wzajemnego uznawania homologacji wyposażenia i części pojazdów samochodowych, sporządzonego w Genewie dnia 20 marca 1958 r., oraz
PRAGNĄC określić jednolite wymagania techniczne, którym powinny odpowiadać niektóre pojazdy kołowe, wyposażenie i części, aby mogły być użytkowane w swych państwach, oraz
PRAGNĄC przyjęcia w swych państwach niniejszych wymagań, jeśli to będzie możliwe, oraz
PRAGNĄC ułatwić używanie w swych państwach pojazdów, wyposażenia i części, jeżeli zostały one homologowane zgodnie z tymi wymaganiami przez właściwe władze innej Umawiającej się Strony,
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:
W rozumieniu niniejszego porozumienia:
– określenie "pojazd kołowy, wyposażenie i części" obejmuje każdy pojazd kołowy, wyposażenie i części, których właściwości mają wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego, ochronę środowiska oraz oszczędność energii;
– określenie "homologacja typu zgodnie z danym regulaminem" oznacza procedurę administracyjną, za pomocą której właściwe władze jednej z Umawiających się Stron oświadczają, po przeprowadzeniu wymaganych weryfikacji, że pojazd, wyposażenie lub części przedstawione przez producenta odpowiadają wymaganiom danego regulaminu, w wyniku czego producent potwierdza, że każdy pojazd, wyposażenie lub części wprowadzane na rynek zostały wyprodukowane tak, że są identyczne z wyrobem homologowanym.
Stosowanie regulaminów może następować poprzez różne procedury administracyjne alternatywne do homologacji typu. Jedyną powszechnie znaną procedurą alternatywną stosowaną w niektórych państwach członkowskich Europejskiej Komisji Gospodarczej jest samocertyfikacja, za pomocą której producent oświadcza, bez uprzedniej kontroli administracyjnej, że każdy produkt wprowadzany na rynek odpowiada danemu regulaminowi; właściwe władze administracyjne mogą sprawdzać, w drodze losowego badania rynku, czy wyroby samocertyfikowane są zgodne z wymaganiami danego regulaminu.
Regulamin uznaje się za przyjęty, chyba że w ciągu 6 miesięcy od jego notyfikacji przez Sekretarza Generalnego więcej niż jedna trzecia aktualnych w chwili tej notyfikacji Umawiających się Stron powiadomi Sekretarza Generalnego o braku zgody na stosowanie tego regulaminu.
Regulamin obejmuje:
a) pojazdy kołowe, wyposażenie i części, których dotyczy,
b) wymagania techniczne, które w razie potrzeby mogą mieć różne poziomy,
c) metody badań, za pomocą których określa się wymagania dotyczące właściwości,
d) warunki dotyczące udzielania homologacji typu, jej wzajemnego uznawania, z uwzględnieniem oznakowań homologacyjnych, oraz warunki dotyczące zapewnienia zgodności produkcji,
e) datę(-y) wejścia w życie danego regulaminu.
Regulamin może w razie potrzeby zawierać wskazówki dotyczące wymagań, które powinny być spełnione w odniesieniu do laboratoriów akredytowanych przez właściwe władze do wykonywania badań homologacyjnych typów pojazdów kołowych, wyposażenia i części.
Udzielone homologacje pozostają ważne do chwili ich wycofania.
Jeżeli Umawiająca się Strona zaprzestaje udzielania homologacji w zakresie regulaminu, powinna:
– utrzymywać właściwą kontrolę nad zgodnością produkcji dla tych wyrobów, dla których udzieliła wcześniej homologacji typu,
– podejmować niezbędne kroki określone w artykule 4 w razie powiadomienia przez Umawiającą się Stronę stosującą dalej ten regulamin o wystąpieniu niewystarczającej zgodności produkcji;
– kontynuować powiadamianie właściwych władz pozostałych Umawiających się Stron o cofnięciu homologacji określonym w artykule 5;
– kontynuować udzielanie rozszerzeń dla istniejących homologacji.
Każda Umawiająca się Strona szeroko stosująca regulaminy w homologacji typu powinna udzielać homologacji typu oraz nadawać znaki homologacji, opisane w każdym regulaminie, danym typom pojazdów kołowych, wyposażeniu i częściom, przewidzianym w regulaminie, pod warunkiem że posiada ona możliwości techniczne i akceptuje ustalenia dotyczące zapewniania zgodności produkcji z typem homologowanym, które określono w aneksie 2. Każda Umawiająca się Strona stosująca regulamin w homologacji typu odmówi udzielenia homologacji typu i nadania znaków homologacji przewidzianych w tym regulaminie, jeżeli wyżej wymienione warunki nie będą spełnione.
Pojazdy kołowe, wyposażenie lub części, dla których homologacje typu zostały udzielone przez Umawiające się Strony zgodnie z artykułem 2 niniejszego porozumienia, wyprodukowane bądź na terytorium Umawiającej się Strony stosującej dany regulamin, bądź na terytorium innego państwa wyznaczonego przez Umawiającą się Stronę, która dokonała należycie homologacji tych typów pojazdów kołowych, wyposażenia i części, będą uważane za zgodne z ustawodawstwem wszystkich Umawiających się Stron stosujących regulamin w homologacji typu.
Jeżeli właściwe władze Umawiającej się Strony stosującej regulamin w homologacji typu stwierdzą, że niektóre pojazdy kołowe, wyposażenie lub części noszące znaki homologacji nadane zgodnie z tym regulaminem przez jedną z Umawiających się Stron nie odpowiadają homologowanym typom, powiadomią one właściwe władze tej Umawiającej się Strony, która dokonała homologacji. Ta Umawiająca się Strona podejmie niezbędne kroki w celu doprowadzenia wyrobów tych wytwórców do zgodności z homologowanymi typami oraz powiadomi inne Umawiające się Strony stosujące regulamin w homologacji typu o podjętych krokach, które, w razie konieczności, mogą obejmować cofnięcie homologacji. W razie gdy może zachodzić zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego lub środowiska naturalnego, Umawiająca się Strona, która dokonała homologacji, powinna po otrzymaniu takiej informacji o niezgodności z typem homologowanym powiadomić o tym pozostałe Umawiające się Strony. Umawiające się Strony mogą zabronić sprzedaży i używania takich pojazdów kołowych, wyposażenia lub części na swoim terytorium.
Właściwe władze każdej Umawiającej się Strony stosującej regulaminy w homologacji typu powinny przesyłać co miesiąc właściwym władzom innych Umawiających się Stron wykaz pojazdów kołowych, wyposażenia lub części, którym odmówiono homologacji lub cofnięto homologację w tym miesiącu. Ponadto, otrzymując wystąpienie od właściwej władzy innej Umawiającej się Strony stosującej regulamin w homologacji typu, powinny przesyłać do tych właściwych władz kopie wszystkich odnośnych informacji, na podstawie których podjęto decyzję o udzieleniu, odmowie lub cofnięciu homologacji pojazdu kołowego, wyposażenia lub części w zakresie danego regulaminu.
W celu określenia liczby głosów, o których mowa w ustępie 2 artykułu 1 oraz w artykule 12, regionalne organizacje wspólnot gospodarczych oddają głosy w liczbie odpowiadającej ich państwom członkowskim będącym członkami Europejskiej Komisji Gospodarczej.
W celu określenia liczby głosów, o których mowa w ustępie 2 artykułu 1 oraz w artykule 12, regionalne organizacje wspólnot gospodarczych oddają głosy w liczbie odpowiadającej ich państwom członkowskim będącym członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Regulaminy załączone do niniejszego porozumienia mogą być zmienione zgodnie z następującą procedurą:
1. Poprawki do regulaminów powinny być ustalone przez Komitet Administracyjny, określony w artykule 1 ustęp 2, zgodnie z przepisami określonymi w aneksie 1. W razie konieczności poprawka może zawierać istniejące wymagania jako alternatywę. Umawiające się Strony powinny określić, które z alternatyw w ramach regulaminów będą stosować. Umawiające się Strony stosujące alternatywę(-y) w ramach regulaminu nie są zobowiązane do uznawania homologacji zgodnych z poprzednią(-nimi) alternatywą(-ami) w ramach tego samego regulaminu. Umawiające się Strony stosujące tylko najnowsze poprawki nie są zobowiązane do uznawania homologacji zgodnych z poprzednimi poprawkami lub pierwotną wersją regulaminu. Umawiające się Strony stosujące wcześniejsze serie poprawek lub regulamin w pierwotnej wersji powinny uznawać homologacje udzielone zgodnie z późniejszymi seriami poprawek. Po ustaleniu poprawki do regulaminu Komitet Administracyjny przekazuje ją Sekretarzowi Generalnemu. Sekretarz Generalny niezwłocznie przesyła notyfikację o poprawce Umawiającym się Stronom stosującym regulamin.
2. Poprawkę do regulaminu uznaje się za przyjętą, jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od dnia notyfikacji o niej przez Sekretarza Generalnego nie więcej niż jedna trzecia Umawiających się Stron stosujących regulamin powiadomi Sekretarza Generalnego o braku zgody na jej stosowanie. Jeżeli po tym okresie Sekretarz Generalny nie otrzymał oświadczeń o braku zgody na jej stosowanie więcej niż jednej trzeciej Umawiających się Stron stosujących regulamin, to niezwłocznie zawiadamia o przyjęciu poprawki oraz jej wejściu w życie w stosunku do Umawiających się Stron stosujących regulamin, które nie zgłosiły swojego sprzeciwu. Jeżeli regulamin z przyjętą poprawką nie zawiera alternatyw oraz przynajmniej jedna piąta z Umawiających się Stron stosujących regulamin bez przyjętej poprawki następnie oświadczy, że życzy sobie w dalszym ciągu stosować regulamin bez przyjętej poprawki, to regulamin bez wprowadzonych poprawek będzie uważany jako alternatywa w odniesieniu do regulaminu z przyjętą poprawką i będzie oficjalnie włączony do regulaminu od daty przyjęcia poprawki lub od daty jej wejścia w życie. W takim przypadku zobowiązania Umawiających się Stron są takie same, jak określono w ustępie 1.
3. Jeżeli nowa Umawiająca się Strona przystąpi do porozumienia w okresie między zawiadomieniem przez Sekretarza Generalnego o poprawce a jej wejściem w życie, niniejszy regulamin nie wejdzie w życie w stosunku do tej Umawiającej się Strony wcześniej niż w dwa miesiące po formalnym przyjęciu przez nią tej poprawki albo w dwa miesiące po upływie okresu sześciu miesięcy od czasu zawiadomienia tej Strony przez Sekretarza Generalnego.
Tekst niniejszego porozumienia i aneksów może być zmieniony zgodnie z następującą procedurą:
1. Każda Umawiająca się Strona może zaproponować jedną lub więcej poprawek do niniejszego porozumienia i aneksów. Tekst każdej proponowanej poprawki do porozumienia i aneksów będzie przekazany Sekretarzowi Generalnemu, który prześle go wszystkim Umawiającym się Stronom i zawiadomi wszystkie inne państwa wymienione w artykule 6 ustęp 1.
2. Każda proponowana poprawka, rozesłana zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, będzie uważana za przyjętą, jeżeli żadna Umawiająca się Strona nie wniesie sprzeciwu w okresie sześciu miesięcy od dnia przekazania proponowanej poprawki przez Sekretarza Generalnego.
3. Sekretarz Generalny zawiadomi możliwie jak najszybciej wszystkie Umawiające się Strony, czy został wniesiony jakikolwiek sprzeciw co do proponowanej poprawki. Jeżeli zostanie wniesiony jakikolwiek sprzeciw co do proponowanej poprawki, będzie się uważać, że poprawka nie została przyjęta i nie będzie mieć żadnej mocy. Jeżeli nie zostanie wniesiony żaden sprzeciw, poprawka wejdzie w życie w stosunku do wszystkich Umawiających się Stron w trzy miesiące po upływie sześciomiesięcznego okresu, wymienionego w ustępie 2 niniejszego artykułu.
Oprócz notyfikacji przewidzianych w artykułach 1, 12 i 13 niniejszego porozumienia Sekretarz Generalny zawiadomi Umawiające się Strony o:
a) przystąpieniach zgodnie z artykułem 6,
b) datach wejścia w życie niniejszego porozumienia zgodnie z artykułem 7,
c) wypowiedzeniach zgodnie z artykułem 8,
d) notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 9,
e) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 11 ustępy 1 i 2,
f) wejściu w życie każdej poprawki zgodnie z artykułem 12 ustępy 1 i 2,
g) wejściu w życie każdej poprawki zgodnie z artykułem 13 ustęp 3.
______
(*) Poprzedni tytuł Porozumienia:
Porozumienie dotyczące przyjęcia jednolitych warunków homologacji typów oraz wzajemnego uznawania homologacji sprzętu i części samochodowych, sporządzone w Genewie dnia 20 marca 1958 roku.
ZAŁĄCZNIKI
Aneks 1
SKŁAD ORAZ PRZEPISY PROCEDURALNE KOMITETU ADMINISTRACYJNEGO
SKŁAD ORAZ PRZEPISY PROCEDURALNE KOMITETU ADMINISTRACYJNEGO
Członkami Komitetu Administracyjnego są wszystkie Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r.
Sekretarz Wykonawczy Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych powinien zapewniać obsługę sekretarską Komitetu.
Komitet na swojej pierwszej dorocznej sesji wybiera przewodniczącego i jego zastępcę.
Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych zwołuje Komitet pod auspicjami Europejskiej Komisji Gospodarczej, gdy zachodzi potrzeba przyjęcia nowego regulaminu lub wprowadzenia poprawek do regulaminu.
Proponowany nowy regulamin poddaje się pod głosowanie. Każda Umawiająca się Strona porozumienia posiada jeden głos. W celu podjęcia decyzji wymagane jest kworum nie mniejsze niż połowa Umawiających się Stron. Dla określenia kworum regionalne organizacje wspólnot gospodarczych oddają głosy w liczbie równej ich państwom członkowskim. Przedstawiciel regionalnej organizacji wspólnoty gospodarczej może głosować głosami suwerennych państw tej wspólnoty. Nowy regulamin uchwala się większością dwóch trzecich obecnych i głosujących.
Proponowane poprawki do regulaminów poddaje się pod głosowanie. Każda Umawiająca się Strona porozumienia stosująca regulamin posiada jeden głos. W celu podjęcia decyzji wymagane jest kworum nie mniejsze niż połowa Umawiających się Stron stosujących regulamin. Dla określenia kworum regionalne organizacje wspólnot gospodarczych oddają głosy w liczbie równej ich państwom członkowskim. Przedstawiciel regionalnej organizacji wspólnoty gospodarczej może głosować głosami suwerennych państw tej wspólnoty, które stosują regulamin. Poprawki do regulaminów ustala się większością dwóch trzecich obecnych i głosujących.
Aneks 2
PROCEDURY ZGODNOŚCI PRODUKCJI
PROCEDURY ZGODNOŚCI PRODUKCJI
1.1. Władza homologacyjna Umawiającej się Strony, przed udzieleniem homologacji typu, powinna sprawdzić istnienie zadowalających przedsięwzięć i procedur dla zapewniania skutecznej kontroli, tak aby pojazdy, wyposażenie lub części znajdujące się w produkcji odpowiadały homologowanemu typowi.
1.2. Wymogi określone w punkcie 1.1 muszą być sprawdzane przez władzę udzielającą homologacji typu lub w jej imieniu przez władzę homologacyjną innej Umawiającej się Strony. W takim przypadku ta druga władza homologacyjna przygotowuje oświadczenie o zgodności, określając zakresy i zakłady produkcyjne, które oceniono jako istotne dla wyrobów zgłoszonych do homologacji typu.
1.3. Władza homologacyjna uznaje także rejestrację wytwórcy w zakresie spełniania normy ISO 9002 [obejmującą zakresem wyrób(wyroby) zgłoszone do homologacji] lub w zakresie równoważnej normy akredytacyjnej jako spełnienie wymogów punktu 1.1. Wytwórca jest zobowiązany przedstawić szczegóły dotyczące takiej rejestracji i zobowiązać się do informowania władzy homologacyjnej o jakichkolwiek zmianach jej ważności lub zakresu.
1.4. Otrzymując wystąpienie od władzy innej Umawiającej się Strony dana władza homologacyjna powinna przesłać oświadczenie o zgodności wymienione w ostatnim zdaniu punktu 1.2 lub oświadczyć, że nie ma ona prawa do wydawania takiego oświadczenia.
2. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI
2.1. Każdy pojazd, wyposażenie lub część homologowana zgodnie z regulaminem załączonym do niniejszego porozumienia muszą być tak wytwarzane, aby spełniając wymagania niniejszego aneksu i wymienionego regulaminu odpowiadały homologowanemu typowi.
2.2. Władza homologacyjna Umawiającej się Strony, udzielając homologacji typu, zgodnie z regulaminem załączonym do niniejszego porozumienia, sprawdza istnienie właściwych zarządzeń oraz udokumentowanych planów kontroli uzgodnionych z wytwórcą dla każdej homologacji, tak aby te badania lub związane z nimi kontrole konieczne dla sprawdzania ciągłości zgodności z homologowanym typem, zawierające - zwłaszcza tam, gdzie są stosowane - badania określone w wymienionym regulaminie, mogły być przeprowadzane w określonych odstępach czasu.
2.3. Posiadacz homologacji jest zobowiązany w szczególności:
2.3.1. Zapewnić istnienie procedur skutecznej kontroli zgodności wyrobów (pojazdów, wyposażenia lub części) z homologowanym typem.
2.3.2. Posiadać dostęp do aparatury badawczej niezbędnej do sprawdzania zgodności każdego homologowanego typu.
2.3.3. Zapewnić, aby wyniki badań były rejestrowane i aby załączone dokumenty były dostępne w czasie określonym w porozumieniu z władzą homologacyjną. Okres ten nie może przekraczać 10 lat.
2.3.4. Prowadzić analizę wyników każdego rodzaju badań w celu sprawdzenia i zapewnienia stabilności charakterystyk wyrobów, określając przy tym dopuszczalne tolerancje wykonawcze.
2.3.5. Zapewnić, aby dla każdego typu wyrobu były przeprowadzane przynajmniej kontrole podane w niniejszym aneksie oraz badania podane w stosowanych regulaminach.
2.3.6. Zapewnić, aby jakikolwiek zestaw próbek lub badanych części, będący dowodem niezgodności w świetle danego typu badania, stanowił podstawę do pobrania następnej próbki i ponownego przeprowadzenia badania. Należy podejmować wszelkie niezbędne kroki w celu przywrócenia zgodności produkcji.
2.4. Władza, która udzieliła homologacji typu, może w dowolnej chwili sprawdzać metody kontroli zgodności stosowane w każdym zakładzie wytwórczym. Zwykła częstotliwość tych sprawdzeń powinna być spójna z przedsięwzięciami (o ile one istnieją), które zostały uznane według punktów 1.2 lub 1.3 niniejszego aneksu, oraz powinna zapewniać, aby związane czynności kontrolne były przeprowadzane w okresach wynikających z ustalonego przez władzę homologacyjną stopnia zaufania do wytwórcy.
2.4.1. Podczas każdej kontroli wyniki badań oraz zapis przebiegu produkcji muszą być udostępnione osobie przeprowadzającej kontrolę.
2.4.2. Jeżeli wyniki i zakres badań są odpowiednie, to osoba kontrolująca może pobrać losowo próbki przeznaczone do zbadania w laboratorium wytwórcy (lub w placówce technicznej, jeżeli regulamin załączony do porozumienia tak stanowi). Minimalna liczba próbek może być określana według wyników kontroli prowadzonej samodzielnie przez wytwórcę.
2.4.3. Gdy poziom kontroli wydaje się niezadowalający lub jeżeli wydaje się konieczna weryfikacja ważności badań przeprowadzonych zgodnie z punktem 2.4.2, prowadzący kontrolę jest zobowiązany wybrać próbki i przesłać je placówce technicznej przeprowadzającej badania homologacji typu.
2.4.4. Władza homologacyjna może przeprowadzać dowolne kontrole lub badania przewidziane w niniejszym aneksie lub w stosowanym regulaminie załączonym do porozumienia.
2.4.5. W przypadku stwierdzenia negatywnych wyników sprawdzeń podczas kontroli, władza homologacyjna jest zobowiązana zapewnić podjęcie wszelkich niezbędnych kroków w celu niezwłocznego przywrócenia zgodności produkcji.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.