Poprawki do wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zapobiegania zaburzeniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania (COM(2010)0527 - C7-0301/2010 - 2010/0281(COD)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.390E.76

Akt nienormatywny

Wersja od: 18 grudnia 2012 r.

Zapobieganie zaburzeniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowanie ***I

P7_TA(2011)0287

Poprawki Parlamentu Europejskiego przyjęte w dniu 23 czerwca 2011 r. do wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie zapobiegania zaburzeniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania (COM(2010)0527 - C7-0301/2010 - 2010/0281(COD))⁽¹⁾

(2012/C 390 E/17)

(Dz.U.UE C z dnia 18 grudnia 2012 r.)

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

[Poprawka nr 2]

POPRAWKI PARLAMENTU^(*)

do wniosku Komisji

______

⁽¹⁾ Sprawa została odesłana do komisji zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi (A7-0183/2011).

^(*) Poprawki: tekst nowy lub zmieniony został zaznaczony kursywą i wytłuszczonym drukiem; symbol ▐ sygnalizuje skreślenia.

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 6,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (¹),

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²), stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Koordynacja polityki gospodarczej państw członkowskich w Unii powinna się odbywać w kontekście ogólnych wytycznych dotyczących polityki gospodarczej i wytycznych dotyczących zatrudnienia oraz powinna zapewniać poszanowanie zasad przewodnich dotyczących stabilnych cen, zdrowych i zrównoważonych finansów publicznych i warunków pieniężnych oraz trwałej równowagi płatniczej.

(1a) Utworzenie trwałego i dynamicznego jednolitego rynku należy traktować jak element właściwego i sprawnego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej.

(1b) Ulepszone zasady zarządzania gospodarczego powinny opierać się na szeregu wzajemnie powiązanych i spójnych strategii politycznych na rzecz zrównoważonego wzrostu, takich jak: unijna strategia na rzecz wzrostu i zatrudnienia, europejski okres oceny na rzecz ściślejszej koordynacji polityki gospodarczej i budżetowej, skuteczna procedura zapobiegania przekraczaniu deficytu publicznego i korygowania go (pakt stabilności i wzrostu), solidna procedura zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania, lepsze regulowanie rynku finansowego i nadzór nad nim.

(2) Należy wyciągnąć wnioski z doświadczeń zdobytych w czasie pierwszego dziesięciolecia funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej, a zwłaszcza należy określić zasady lepszego zarządzania gospodarką w Unii opartego na większej odpowiedzialności krajów za ich własny rozwój.

(2a) Poprawa zarządzania gospodarką winna obejmować szersze angażowanie Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych w odpowiednim czasie. Właściwa komisja Parlamentu Europejskiego może umożliwić udział w wymianie poglądów państwom członkowskim, których - zgodnie z art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2 i art. 10 ust. 4 niniejszego rozporządzenia - dotyczy zalecenie lub decyzja Rady.

(2b) Komisja powinna odgrywać większą rolę w procedurze wzmocnionego nadzoru, jeżeli chodzi o oceny dotyczące danego państwa członkowskiego, monitorowanie, inspekcje, zalecenia i ostrzeżenia.

(3) W szczególności należy poszerzyć zakres nadzoru nad polityką gospodarczą państw członkowskich, który nie powinien ograniczać się do nadzoru budżetowego, ale obejmować bardziej szczegółowe i formalne ramy służące zapobieganiu nadmiernym zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i zapewnić państwom członkowskim, w których takie zakłócenia występują, pomoc w opracowaniu planów naprawczych, zanim rozbieżności się utrwalą. Poszerzeniu ram nadzoru gospodarczego powinno towarzyszyć pogłębienie nadzoru budżetowego.

(4) W celu zapewnienia pomocy w usuwaniu takich zakłóceń równowagi konieczne jest opracowanie procedury, która będzie szczegółowo ustalona w ustawodawstwie.

(5) Nadzór wielostronny, o którym mowa w art. 121 ust. 3 i 4 traktatu, należy uzupełnić o przepisy szczegółowe dotyczące wykrywania zakłóceń równowagi makroekonomicznej, jak również zapobiegania nadmiernym zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania w ramach Unii, co powinno być skorelowane z dorocznym cyklem tego nadzoru.

(6) Procedura ta powinna uruchomić mechanizm ostrzegania, mający na celu wczesne wykrywanie narastających zakłóceń równowagi makroekonomicznej. Jej podstawą powinno być stosowanie orientacyjnej i przejrzystej tabeli wskaźników, zwierającej orientacyjne wartości progowe, w połączeniu z analizą ekonomiczną. Analiza ta powinna uwzględniać między innymi nominalną i realną konwergencję wewnątrz strefy euro i poza nią.

(6a) Komisja powinna ściśle współpracować z Radą i Parlamentem Europejskim przy opracowywaniu tabeli wskaźników oraz zestawu wskaźników makroekonomicznych i makrofinansowych dla państw członkowskich. Wskaźniki i wartości progowe powinny być określane i w razie konieczności modyfikowane, tak aby dostosować je do zakłóceń równowagi makroekonomicznej o zmiennym charakterze, między innymi w związku ze zmianami zagrożeń dla stabilności makroekonomicznej bądź zwiększeniem dostępności odpowiednich danych statystycznych. Komisja powinna przedstawić właściwym komitetom Rady i komisjom Parlamentu Europejskiego propozycje uwag dotyczących planów określania i dostosowywania wskaźników i wartości progowych. Komisja powinna informować Radę i Parlament Europejski o zmianach wskaźników i wartości progowych oraz wyjaśniać powody wprowadzenia takich modyfikacji.

(7) Aby tabela wskaźników skutecznie funkcjonowała jako element mechanizmu ostrzegania, powinna ona obejmować ograniczony zestaw wskaźników ekonomicznych, finansowych i strukturalnych, istotnych dla wykrywania zakłóceń równowagi makroekonomicznej, oraz odpowiednie orientacyjne wartości progowe. Wskaźniki i wartości progowe powinny być określane i w razie konieczności modyfikowane, tak aby dostosować je do zakłóceń równowagi makroekonomicznej o zmiennym charakterze, między innymi stosownie do zmiennych zagrożeń dla stabilności makroekonomicznej bądź zwiększonej dostępności odpowiednich danych statystycznych. Nie należy postrzegać wskaźników jako celów polityki gospodarczej, lecz jako narzędzia pozwalające na uwzględnienie zmieniającego się charakteru zakłóceń równowagi makroekonomicznej w Unii Europejskiej.

(7a) Przy opracowywaniu tabeli wskaźników należy również odpowiednio uwzględnić różnorodność sytuacji gospodarczej, w tym skutki nadrabiania zaległości.

(8) Przekroczenie jednej lub kilku orientacyjnych wartości progowych nie musi koniecznie wskazywać na pojawienie się zakłóceń równowagi makroekonomicznej, ponieważ polityka gospodarcza powinna uwzględniać wzajemne powiązania między zmiennymi makroekonomicznymi. Nie należy wyciągać wniosków z automatycznego odczytu tabeli wskaźników: za sprawą analizy ekonomicznej wszystkie informacje, zarówno pochodzące z tabeli, jak i spoza niej, powinny zostać przedstawione w odpowiedniej perspektywie i uwzględnione w kompleksowej analizie.

(9) Na podstawie procedury wielostronnego nadzoru i mechanizmu ostrzegania lub w przypadku nieoczekiwanych istotnych zmian gospodarczych wymagających pilnej analizy w związku z niniejszym rozporządzeniem Komisja powinna wskazać państwa członkowskie, dla których należy sporządzić szczegółową ocenę sytuacji. Szczegółową ocenę sytuacji należy przeprowadzać, nie zakładając z góry, że istotnie wystąpiło zakłócenie, i powinna ona obejmować dogłębną analizę źródeł zakłóceń równowagi w ocenianym państwie członkowskim, z należytym uwzględnieniem specyficznych dla danego państwa uwarunkowań gospodarczych i sytuacji gospodarczej oraz szerszego zestawu narzędzi analitycznych, wskaźników i informacji jakościowych dotyczących tego kraju. Przy sporządzaniu szczegółowej oceny sytuacji przez Komisję państwo członkowskie będzie z nią współpracować, udostępniając jej jak najbardziej wyczerpujące i prawidłowe informacje. Ponadto Komisja należycie uwzględnia wszelkie inne informacje, które są istotne zdaniem danego państwa członkowskiego i które to państwo członkowskie przedstawiło Komisji i Radzie. Szczegółowa ocena sytuacji powinna być przedmiotem dyskusji w Radzie oraz w Eurogrupie w przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro. Szczegółowa ocena sytuacji powinna, w stosownych przypadkach, uwzględniać skierowane przez Radę do ocenianych państw członkowskich zalecenia lub wezwania przyjęte zgodnie z postanowieniami art. 121, 126 i 148 traktatu oraz na mocy art. 6, 7, 8 i 10 niniejszego rozporządzenia, a także plany polityczne ocenianych państw członkowskich, przedstawione w ich krajowych programach reform, oraz najlepsze praktyki międzynarodowe w zakresie wskaźników i metodyki. Jeżeli Komisja postanowi przeprowadzić szczegółową ocenę sytuacji w przypadku nieoczekiwanych istotnych zmian gospodarczych wymagających pilnej analizy, powinna poinformować o tym zainteresowane państwo członkowskie.

(10) Procedura monitorowania niekorzystnych zakłóceń równowagi makroekonomicznej i ich korygowania, obejmująca elementy zapobiegawcze i naprawcze, wymagać będzie rozszerzonych narzędzi nadzoru, opartych na narzędziach stosowanych w ramach procedury nadzoru wielostronnego. Mogą one obejmować rozszerzone inspekcje nadzoru prowadzone w państwach członkowskich przez Komisję - we współpracy z Europejskim Bankiem Centralnym (EBC) w przypadku państw członkowskich należących do strefy euro i biorących udział w ERM II - oraz obowiązek przedstawiania dodatkowych sprawozdań przez dane państwo w przypadku poważnych zakłóceń równowagi, w tym zakłóceń zagrażających prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej. W stosownych przypadkach do dialogu należy włączać partnerów społecznych i inne zainteresowane podmioty na szczeblu krajowym.

(11) W ramach oceny zakłóceń równowagi należy uwzględnić, na ile są one poważne ▐ oraz jakie mają potencjalne negatywne gospodarcze i finansowe skutki uboczne, które potęgują podatność gospodarki UE na zagrożenia i stanowią ryzyko dla prawidłowego funkcjonowania unii walutowej. Działania służące wyeliminowaniu zakłóceń równowagi makroekonomicznej i rozbieżności w konkurencyjności wymagane są we wszystkich państwach członkowskich, w szczególności w strefie euro. Jednak wyzwania polityczne w poszczególnych państwach członkowskich mogą się znacznie różnić pod względem charakteru, znaczenia i pilności. W związku z podatnością na zagrożenia i rozmiarem wymaganego dostosowania szczególnie pilna jest potrzeba działań politycznych w państwach członkowskich wykazujących trwale wysoki deficyt na rachunku obrotów bieżących i spadek konkurencyjności. Również w państwach członkowskich, które gromadzą wysokie nadwyżki na rachunku obrotów bieżących, strategie polityczne powinny służyć określeniu i wdrażaniu reform strukturalnych, które pomogą zwiększyć ich popyt krajowy i potencjał wzrostu gospodarczego.

(11a) Należy także wziąć pod uwagę zdolność dostosowawczą gospodarki danego państwa członkowskiego oraz jego stosowanie się w przeszłości do zaleceń wydanych na podstawie niniejszego rozporządzenia i innych zaleceń wydanych na podstawie art. 121 traktatu w ramach wielostronnego nadzoru, zwłaszcza do ogólnych wytycznych polityki gospodarczej dla państw członkowskich i dla Unii.

(12) W przypadku stwierdzenia zakłóceń równowagi makroekonomicznej do danego państwa członkowskiego należy skierować zalecenia - w stosownych przypadkach opracowane z udziałem stosownych komitetów - zawierające wytyczne w zakresie podjęcia odpowiednich działań politycznych. Działania polityczne danego państwa członkowskiego powinny nastąpić w odpowiednim czasie i z wykorzystaniem wszystkich dostępnych narzędzi, którymi dysponują władze publiczne. W stosownych przypadkach należy również angażować zainteresowane podmioty na szczeblu krajowym, w tym partnerów społecznych, zgodnie z postanowieniami TFUE oraz z krajowymi uwarunkowaniami prawnymi i politycznymi. Działania te powinny być dostosowane do specyficznej sytuacji danego państwa członkowskiego i obejmować główne obszary polityki gospodarczej, w tym - stosownie do okoliczności - politykę budżetową i płacową, rynki pracy, rynki produktowe i rynki usług oraz regulacje dotyczące sektora finansowego. Należy uwzględnić zobowiązania w ramach umów ERM II.

(13) Wczesne ostrzeżenia i zalecenia kierowane przez Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego do państw członkowskich lub do Unii dotyczą zagrożeń o charakterze makrofinansowym. W stosownych przypadkach powinny one również uzasadniać podjęcie przez Komisję odpowiednich działań następczych w kontekście nadzoru nad zakłóceniami równowagi. Należy ściśle przestrzegać zasad niezależności i poufności w Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego.

(14) W przypadku stwierdzenia poważnych zakłóceń równowagi makroekonomicznej, w tym zakłóceń zagrażających prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej, należy wszcząć procedurę w sytuacji nadmiernego zakłócenia równowagi, która może obejmować skierowanie zaleceń do danego państwa członkowskiego, dodatkowe wymogi w zakresie nadzoru i monitorowania, a w odniesieniu do państw członkowskich, których walutą jest euro - możliwość egzekwowania zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [.../...] (³) w przypadku uporczywego niepodejmowania działań naprawczych.

(15) Każde państwo członkowskie, wobec którego wszczęta zostanie procedura w sytuacji nadmiernego zakłócenia równowagi, powinno opracować plan działań naprawczych, w którym przedstawi szczegóły działań mających na celu wdrożenie zaleceń Rady. Plan działań naprawczych powinien obejmować harmonogram realizacji przewidywanych środków. Plan powinien zostać zatwierdzony przez Radę w drodze zalecenia. Zalecenie to należy przekazać Parlamentowi Europejskiemu.

(15a) Radzie należy przyznać uprawnienia do podejmowania indywidualnych decyzji stwierdzających brak zgodności z zaleceniami przyjętymi przez Radę w ramach planu działań naprawczych. W ramach koordynacji polityki gospodarczej państw członkowskich prowadzonej przez Radę zgodnie z postanowieniami art. 121 ust. 1 traktatu decyzje takie stanowią nieodłączne działania następcze w odniesieniu do zaleceń przyjętych przez Radę na mocy art. 121 ust. 4 traktatu w związku z planem działań naprawczych.

(16) Ponieważ cel, jakim są skuteczne ramy wykrywania zakłóceń równowagi makroekonomicznej i zapobiegania im, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie ze względu na głębokie współzależności natury handlowej i finansowej pomiędzy nimi oraz ze względu na skutki uboczne polityki gospodarczej poszczególnych krajów dla Unii i całej strefy euro, natomiast możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w przywołanym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu.

(16a) Stosując niniejsze rozporządzenie, Rada i Komisja powinny w pełni uwzględniać rolę parlamentów narodowych i partnerów społecznych, a także respektować różnice w systemach krajowych, dotyczących np. kształtowania płac.

(16b) Jeżeli Rada uzna, że w danym państwie członkowskim nie występuje już nadmierne zakłócenie równowagi, procedurę w sytuacji nadmiernego zakłócenia równowagi zamyka się po uchyleniu przez Radę zaleceń wydanych na mocy art. 7, 8 i 10 na zalecenie Komisji. Decyzję taką podejmuje się na podstawie kompleksowej analizy przeprowadzonej przez Komisję, wykazującej, że państwo członkowskie zastosowało się do zaleceń Rady i że nie istnieją już przyczyny leżące u podstaw zakłócenia ani związane z nim zagrożenia określone w zaleceniu otwierającym procedurę w sytuacji nadmiernego zakłócenia równowagi; uwzględnia się przy tym m.in. zmiany sytuacji makroekonomicznej, perspektywy i skutki uboczne. Zamknięcie procedury w sytuacji nadmiernego zakłócenia równowagi należy zasygnalizować poprzez podanie stosownego oświadczenia do wiadomości publicznej,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

Przedmiot i definicje

Artykuł  1

Przedmiot

1. W niniejszym rozporządzeniu określa się szczegółowe przepisy w zakresie wykrywania zakłóceń równowagi makroekonomicznej w Unii, jak również zapobiegania nadmiernym zakłóceniom równowagi makroekonomicznej oraz ich korygowania.

1a. Niniejsze rozporządzenie stosuje się w ramach europejskiego okresu oceny zgodnie z postanowieniami rozporządzenia UE nr [.../...] w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityki gospodarczej.

1b. Niniejsze rozporządzenie stosuje się z pełnym poszanowaniem postanowień art. 152 TFUE, zaś zalecenia wydawane na mocy niniejszego rozporządzenia są wydawane w pełnym poszanowaniu praktyk i instytucji państw członkowskich w zakresie kształtowania płac. Stosowanie niniejszego rozporządzenia uwzględnia postanowienia art. 28 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, a co za tym idzie nie narusza prawa do negocjowania, zawierania i egzekwowania układów zbiorowych pracy ani do podejmowania działań zbiorowych zgodnie z ustawami i praktykami krajowymi.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

a) "zakłócenia równowagi" oznaczają dowolną tendencję prowadzącą do rozwoju sytuacji makroekonomicznej, który ma lub może mieć niekorzystny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie gospodarki państwa członkowskiego lub unii gospodarczej i walutowej, lub całej Unii;

b) "nadmierne zakłócenia równowagi" oznaczają poważne zakłócenia równowagi, w tym zakłócenia zagrażające lub mogące zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu unii gospodarczej i walutowej.

ROZDZIAŁ  II

Wykrywanie zaburzeń równowagi

Artykuł  3

Tabela wskaźników

1. ▐ Tabela wskaźników wraz ze wskaźnikami stosowana jest jako narzędzie ułatwiające wczesne stwierdzanie i monitorowanie zakłóceń równowagi.

2. Tabela wskaźników składa się z niewielkiej liczby odpowiednich, praktycznych, prostych, wymiernych i dostępnych wskaźników makroekonomicznych i makrofinansowych dla państw członkowskich. Tabela pozwala na wczesne stwierdzenie zakłóceń równowagi makroekonomicznej pojawiających się w krótkim czasie, jak i zakłóceń równowagi, które pojawiają się w wyniku tendencji strukturalnych i długotrwałych trendów.

2a. Tabele wskaźników powinny między innymi obejmować wskaźniki przydatne we wczesnym wykrywaniu:

a) wewnętrznych zakłóceń równowagi, w tym takich, które mogą wynikać z poziomu zadłużenia publicznego i prywatnego, zmian sytuacji na rynku finansowym i rynku aktywów, w tym na rynku mieszkaniowym, zmian płynności kredytowej sektora prywatnego oraz zmian w zakresie bezrobocia,

b) zewnętrznych zakłóceń równowagi, w tym takich, które mogą wynikać ze zmian na rachunku obrotów bieżących oraz zmian pozycji inwestycji zagranicznych netto państw członkowskich, realnych kursów walut, udziałów w rynkach eksportowych oraz zmian cen i kosztów, jak również konkurencyjności pozacenowej, przy uwzględnieniu różnych komponentów produktywności.

2b. W analizie ekonomicznej tabeli wyników w ramach mechanizmu ostrzegania Komisja zwraca szczególną uwagę na zmiany sytuacji w gospodarce realnej, w tym na wzrost gospodarczy, zatrudnienie i bezrobocie, nominalną i realną konwergencję wewnątrz strefy euro i poza nią, zmiany sytuacji w zakresie produktywności i odnośne czynniki wpływające na jej rozwój, takie jak badania i rozwój oraz inwestycje krajowe i zagraniczne, jak również zmiany w poszczególnych sektorach, w tym w sektorze energetycznym, które wpływają na PKB oraz na wyniki rachunku obrotów bieżących.

Tabela wskaźników zawiera również orientacyjne wartości progowe tych wskaźników, które służą jako poziomy ostrzegawcze. Wybór wskaźników i wartości progowych sprzyja wspieraniu konkurencyjności w UE.

Tabela wskaźników, a zwłaszcza progi ostrzegawcze są w stosownych przypadkach symetryczne i są zróżnicowane dla państw członkowskich należących do strefy euro oraz nienależących do tej strefy, jeżeli jest to uzasadnione szczególnymi cechami unii walutowej i stosowną sytuacją gospodarczą. Przy opracowywaniu tabeli wskaźników należy również odpowiednio uwzględnić różnorodność sytuacji gospodarczej, w tym skutki nadrabiania zaległości.

2c. W trakcie opracowywania wskaźników dotyczących stabilności rynku finansowego w należytym stopniu uwzględnia się prace Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego. Komisja zwróci się do Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego o przedstawienie stanowiska w sprawie opracowania wskaźników stosownych z punktu widzenia stabilności rynku finansowego.

3. Zestawienie wskaźników i wartości progowych, które mają zostać uwzględnione w tabeli ▐ , podaje się do wiadomości publicznej.

4. ▐ Adekwatność tabeli wskaźników, w tym zestaw wskaźników, ustalone wartości progowe i przyjętą metodykę, należy regularnie oceniać i w razie konieczności dostosowywać lub modyfikować. Zmiany w zakresie metodyki stanowiącej podstawę tabeli wskaźników oraz w zakresie zestawu wskaźników i odpowiednich wartości progowych podaje się do wiadomości publicznej.

4a. Wartości wskaźników w tabeli należy aktualizować przynajmniej raz do roku.

Artykuł  4

Mechanizm ostrzegania

1. Mechanizm ostrzegania ma ułatwiać wczesne wykrywanie i monitorowanie zakłóceń. Komisja przygotowuje roczne sprawozdanie zawierające jakościową ocenę gospodarczo-finansową opartą na tabeli wskaźników wraz z zestawem wskaźników porównanych z orientacyjnymi wartościami progowymi. Sprawozdanie, w tym wartości wskaźników w tabeli, podawane jest do wiadomości publicznej.

2. ▐ Sprawozdanie Komisji zawiera ocenę gospodarczo-finansową, w której kształtowanie się wskaźników przedstawione jest w odpowiedniej perspektywie, w razie potrzeby z wykorzystaniem ▐ innych istotnych wskaźników gospodarczo-finansowych przy ocenie rozwoju zakłóceń równowagi. Nie wyciąga się wniosków z mechanicznego odczytu tabeli wskaźników: Ocena uwzględnia zmiany zakłóceń w Unii i w strefie euro. W sprawozdaniu stwierdza się również, czy przekroczenie ▐ wartości progowych w co najmniej jednym państwie członkowskim oznacza możliwość pojawienia się zakłóceń równowagi. Ocena państw członkowskich wykazujących znaczny deficyt na rachunku obrotów bieżących może odbiegać od oceny państw członkowskich, które wykazują znaczne nadwyżki na rachunku obrotów bieżących.

3. W sprawozdaniu wskazuje się państwa członkowskie, w których zdaniem Komisji mogą występować zakłócenia równowagi lub które mogą być na nie narażone.

3a. Sprawozdanie jest terminowo przekazywane Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu.

4. W ramach wielostronnego nadzoru określonego w art. 121 ust. 3 traktatu Rada omawia sprawozdanie Komisji i przeprowadza jego ogólną ocenę. Eurogrupa omawia sprawozdanie w zakresie, w jakim dotyczy ono ▐ państw członkowskich, których walutą jest euro.

Artykuł  5

Szczegółowa ocena sytuacji

1. Uwzględniając należycie wynik prowadzonych w Radzie i w Eurogrupie dyskusji, o których mowa w art. 3 ust. 4, lub w przypadku istotnych i nieoczekiwanych zmian gospodarczych, wymagających natychmiastowej analizy dla potrzeb niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje szczegółową ocenę sytuacji w każdym państwie członkowskim, w którym jej zdaniem mogą występować zakłócenia równowagi lub które mogą być na nie narażone. ▐

Szczegółowa ocena opiera się na dokładnej analizie konkretnej sytuacji danego państwa członkowskiego, w tym różnej sytuacji wyjściowej państw członkowskich; W ocenie uwzględnia się szeroki wachlarz zmiennych gospodarczych oraz stosuje narzędzia analityczne i informacje jakościowe dotyczące specyfiki danego państwa. Ocena uwzględnia specyfikę danego państwa w zakresie stosunków pracy i dialogu społecznego.

Ponadto Komisja należycie uwzględnia wszelkie inne informacje istotne zdaniem danego państwa członkowskiego, które je przedstawiło.

Ocenę przeprowadza się w połączeniu z inspekcjami nadzorczymi w danym państwie członkowskim zgodnie z postanowieniami art. 11e.

2. Szczegółowa ocena obejmuje stwierdzenie, czy w danym państwie członkowskim występują zakłócenia i czy są to zakłócenia nadmierne. Zawiera ona analizę przyczyn wykazanych zakłóceń w kontekście utrzymującej się sytuacji gospodarczej, w tym głębokich wzajemnych powiązań handlowych i finansowych pomiędzy państwami członkowskimi oraz skutków ubocznych polityki gospodarczej poszczególnych państw. W ocenie analizowane są zmiany sytuacji istotne dla strategii Unii na rzecz wzrostu i zatrudnienia. W ocenie uwzględniać się również istotne zaminy sytuacji gospodarczej w Unii i w całej strefie euro. Uwzględnia się w niej w szczególności:

a) w stosownych przypadkach, zalecenia lub wezwania Rady skierowane do państw członkowskich poddawanych ocenie, przyjęte zgodnie z art. 121, 126 i 148 traktatu oraz na mocy art. 6, 7, 8 i 10 niniejszego rozporządzenia;

b) plany polityczne ocenianego państwa członkowskiego, zapisane w krajowych programach reform, a w stosownych przypadkach w programie stabilności lub konwergencji ▐ ;

c) wszelkie ▐ ostrzeżenia lub zalecenia wydane przez Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego odnoszące się do ryzyka systemowego, które dotyczą danego państwa członkowskiego lub są do niego kierowane; przestrzegana jest zasada poufności Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.

2a. Szczegółową ocenę sytuacji podaje się do wiadomości publicznej. Komisja informuje Radę i Parlament Europejski o wynikach szczegółowej oceny.

Artykuł  6

Działania prewencyjne

1. Jeśli na podstawie szczegółowej oceny sytuacji, o której mowa w art. 5 niniejszego rozporządzenia, Komisja uzna, że w danym państwie członkowskim występują zakłócenia równowagi, informuje o tym odpowiednio Radę i Eurogrupę oraz Parlament Europejski. Rada może na zalecenie Komisji skierować do danego państwa członkowskiego konieczne zalecenia zgodnie z procedurą określoną w art. 121 ust. 2 TFUE.

2. O swoim zaleceniu Rada informuje Parlament Europejski. Zalecenie Rady podaje się do wiadomości publicznej.

2a. Zalecenia Rady i Komisji są wydawane w pełnym poszanowaniu postanowień art. 152 TFUE i z uwzględnieniem postanowień art. 28 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

3. Rada co roku dokonuje przeglądu tego zalecenia w kontekście europejskiego okresu oceny i w stosownych przypadkach może je dostosować zgodnie z postanowieniami ust. 1.

ROZDZIAŁ  III

Procedura nadmiernego zaburzenia równowagi

Artykuł  7

Wszczęcie procedury nadmiernego zaburzenia równowagi

1. Jeśli na podstawie szczegółowej oceny sytuacji, o której mowa w art. 5, Komisja uzna, że w danym państwie członkowskim występują nadmierne zakłócenia równowagi, Komisja informuje o tym odpowiednio Radę i Eurogrupę oraz Parlament Europejski.

Komisja informuje również właściwe europejskie organy nadzoru oraz Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego, które podejmują niezbędne działania.

2. Rada może, na zalecenie Komisji, przyjąć zalecenie zgodnie z art. 121 ust. 4 traktatu, w którym stwierdza istnienie nadmiernych zakłóceń i zaleca danemu państwu członkowskiemu podjęcie działań naprawczych.

W zaleceniu wskazuje się charakter zakłóceń równowagi i ich implikacje oraz określa zestaw zaleceń politycznych, do których należy się zastosować, oraz termin, w którym dane państwo członkowskie musi przedłożyć plan działań naprawczych. Zgodnie z art. 121 ust. 4 traktatu Rada może podać swoje zalecenie do wiadomości publicznej.

Artykuł  8

Plan działań naprawczych

1. Każde państwo członkowskie, wobec którego wszczęto procedurę w sytuacji nadmiernego zakłócenia równowagi, przedstawia Radzie i Komisji plan działań naprawczych na podstawie zalecenia wydanego zgodnie z art. 7, w terminie określonym w tym zaleceniu. W planie działań naprawczych określa się konkretne działania polityczne, jakie dane państwo członkowskie realizuje lub zamierza realizować, oraz zamieszcza się harmonogram ich realizacji. Plan działań naprawczych bierze pod uwagę gospodarcze i społeczne skutki tych działań politycznych i jest zgodny z ogólnymi wytycznymi polityki gospodarczej i wytycznymi dotyczącymi zatrudnienia.

2. W terminie dwóch miesięcy od przedstawienia planu działań naprawczych Rada dokonuje jego oceny na podstawie sprawozdania Komisji. Jeżeli na podstawie zalecenia Komisji plan zostanie uznany za wystarczający, to Rada zatwierdza go w drodze zalecenia, które zawiera wykaz konkretnych wymaganych działań i terminów ich realizacji, oraz ustala harmonogram nadzoru, należycie uwzględniając kanały przekazywania informacji oraz fakt, że od chwili przyjęcia planu działań naprawczych do faktycznego przywrócenia równowagi może upłynąć wiele czasu.

2a. Jeżeli podjęte lub przewidziane w planie działań naprawczych działania lub harmonogram ich realizacji zostaną uznane za niewystarczające na podstawie zalecenia Komisji, to Rada przyjmuje zalecenie, w którym wzywa dane państwo członkowskie do przedłożenia nowego planu działań naprawczych, zasadniczo w terminie dwóch miesięcy. Nowy plan działań naprawczych podlega ocenie zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule.

3. Plan działań naprawczych, sprawozdanie Komisji oraz zalecenie Rady, o których mowa w ust. 2 i 2a, podaje się do wiadomości publicznej.

Artykuł  9

Monitorowanie działań naprawczych

1. Komisja monitoruje realizację zalecenia przyjętego na mocy art. 8 ust. 2. W tym celu państwo członkowskie regularnie przedstawia Radzie i Komisji sprawozdania z postępów, z częstotliwością określoną przez Radę w zaleceniu, o którym mowa w art. 8 ust. 2.

2. Rada podaje do wiadomości publicznej sprawozdania z postępów składane przez państwa członkowskie.

3. W ramach monitorowania realizacji planu działań naprawczych przez dane państwo członkowskie Komisja może przeprowadzić w nim gruntowne inspekcje nadzoru, a gdy inspekcje te dotyczą państw członkowskich, których walutą jest euro, lub państw członkowskich uczestniczących w ERM II, inspekcje te prowadzone są we współpracy z EBC.

4. W przypadku istotnej, poważnej zmiany sytuacji gospodarczej Rada może, na zalecenie Komisji, zmienić zalecenia przyjęte na mocy art. 8 ust. 2, zgodnie z procedurą określoną w tym samym artykule. W stosownych przypadkach dane państwo członkowskie wzywane jest do przedstawienia zmienionego planu działań naprawczych, który podlega ocenie zgodnie z procedurą określoną w art. 8.

Artykuł  10

Ocena działań naprawczych

1. Na podstawie sprawozdania Komisji Rada ocenia, czy dane państwo członkowskie podjęło zalecane działania naprawcze zgodnie z zaleceniem wydanym na mocy art. 8 ust. 2.

2. Sprawozdanie Komisji podaje się do wiadomości publicznej.

3. Rada ▐ dokonuje oceny w terminie wyznaczonym w swoich zaleceniach przyjętych zgodnie z art. 8 ust. 2.

4. W przypadku uznania, że dane państwo członkowskie nie podjęło zalecanych działań naprawczych, Rada na zalecenie Komisji przyjmuje decyzję, w której stwierdza, że dane państwo członkowskie nie zastosowało się do zalecenia, i wyznacza nowy termin podjęcia działań naprawczych. W takim przypadku informowana jest Rada Europejska, a ustalenia z inspekcji nadzoru, o których mowa w art. 9 ust. 3, podaje się do wiadomości publicznej.

Uznaje się, że zalecenie Komisji stwierdzające niezastosowanie się do zalecenia zostało przyjęte przez Radę, jeżeli w terminie dziesięciu dni od przyjęcia zalecenia przez Komisję Rada kwalifikowaną większością głosów nie podejmie decyzji o odrzuceniu go. Dane państwo członkowskie może wnioskować o zwołanie posiedzenia Rady w celu poddania decyzji pod głosowanie.

Zgodnie z postanowieniami art. 11e Parlament Europejski może, z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, zwrócić się do przewodniczącego Rady, Komisji, a w stosownych przypadkach do przewodniczącego Eurogrupy o wzięcie udziału w posiedzeniu właściwej komisji w celu przedyskutowania decyzji stwierdzającej niezastosowanie się do zaleceń.

5. W przypadku uznania, na podstawie sprawozdania Komisji, że dane państwo członkowskie podjęło zalecane działania naprawcze, Rada stwierdza, że procedura dotycząca nadmiernego zakłócenia równowagi jest w toku i podejmuje decyzję o jej zawieszeniu, a monitorowanie kontynuowane jest zgodnie z harmonogramem przyjętym w zaleceniach na mocy art. 8 ust. 2. Rada podaje do wiadomości publicznej powody zawieszenia procedury w uznaniu działań naprawczych podjętych przez państwo członkowskie.

▐

Artykuł  11

Zamknięcie procedury nadmiernego zaburzenia równowagi

Na zalecenie Komisji Rada uchyla zalecenia wydane na mocy art. 7, 8 i 10, gdy tylko uzna, że w danym państwie członkowskim nie występują już nadmierne zakłócenia równowagi opisane w zaleceniu, o którym mowa w art. 7 ust. 2, i podaje do wiadomości publicznej oświadczenie stwierdzające ten fakt.

Artykuł  11a

Głosowanie w Radzie

W odniesieniu do środków, o których mowa w art. 7 do 11, Rada stanowi bez uwzględniania głosu członka Rady reprezentującego zainteresowane państwo członkowskie.

Artykuł  11b

Inspekcje nadzoru

1. Zgodnie z celami niniejszego rozporządzenia Komisja zapewnia stały dialog z organami państw członkowskich. W tym celu Komisja w szczególności prowadzi inspekcje mające na celu ocenę bieżącej sytuacji gospodarczej w danym państwie członkowskim i stwierdzenie zagrożeń bądź trudności w stosowaniu się do celów niniejszego rozporządzenia.

2. Istnieje możliwość prowadzenia wzmocnionego nadzoru nad państwami członkowskimi, które zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 2 niniejszego rozporządzenia otrzymały zalecenie w związku z występowaniem nadmiernych zakłóceń równowagi, w celu monitorowania sytuacji na miejscu.

3. Jeżeli dane państwo członkowskie należy do strefy euro i uczestniczy w ERM II, Komisja może w stosownych przypadkach zwrócić się do przedstawicieli Europejskiego Banku Centralnego o udział w inspekcji nadzoru.

4. Komisja zdaje Radzie sprawozdanie z wyników inspekcji, o której mowa w ust. 2, i w stosownych przypadkach może podjąć decyzję o podaniu wyników do publicznej wiadomości.

5. Organizując inspekcje nadzoru, o których mowa w ust. 2, Komisja przekazuje danym państwom członkowskim wstępne ustalenia z inspekcji, by umożliwić im ustosunkowanie się do nich.

Artykuł  11c

Dialog gospodarczy

1. Aby poprawić dialog między instytucjami Unii, a w szczególności Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją, oraz aby zapewnić większą przejrzystość i rozliczalność, właściwa komisja Parlamentu Europejskiego może zwrócić się do przewodniczącego Rady, Komisji, a w stosownych przypadkach do przewodniczącego Rady Europejskiej lub przewodniczącego Eurogrupy o udział w posiedzeniu komisji i o przedyskutowanie:

a) dostarczonych przez Radę informacji poświęconych ogólnym wytycznym dotyczącym polityki gospodarczej zgodnie z postanowieniami art. 121 ust. 2 TFUE;

b) ogólnych wytycznych przekazanych państwom członkowskim przez Komisję na początku rocznego cyklu nadzoru;

c) wszelkich wniosków Rady Europejskiej w zakresie przyszłych kierunków polityki gospodarczej w kontekście europejskiego okresu oceny;

d) wyników wielostronnego nadzoru sprawowanego zgodnie z postanowieniami niniejszego rozporządzenia;

e) wszelkich wniosków Rady Europejskiej w zakresie przyszłych kierunków wielostronnego nadzoru i jego wyników;

f) ewentualnego przeglądu procedury sprawowania wielostronnego nadzoru na koniec europejskiego okresu oceny;

g) zaleceń przyjętych zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 2, 8 ust. 2 i 10 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.

2. Właściwa komisja Parlamentu Europejskiego może umożliwić udział w wymianie poglądów państwom członkowskim objętym zaleceniem lub decyzją Rady przyjętymi zgodnie z postanowieniami art. 7 ust. 2, 8 ust. 2 i 10 ust. 4.

3. Komisja i Rada będą regularnie informować Parlament Europejski o skutkach stosowania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  11d

Przegląd

1. W ciągu trzech lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie co pięć lat Komisja publikuje sprawozdanie w sprawie jego stosowania.

Sprawozdanie to zawiera między innymi:

a) ocenę skuteczności niniejszego rozporządzenia,

b) opis postępów w zapewnieniu ściślejszej koordynacji gospodarczych strategii politycznych i trwałej konwergencji wyników gospodarczych państw członkowskich zgodnie z postanowieniami traktatu.

2. W stosownych przypadkach do sprawozdania dołącza się wniosek w sprawie nowelizacji niniejszego rozporządzenia.

3. Sprawozdanie przekazywane jest Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł  11e

Sprawozdanie

W każdym kolejnym roku Komisja publikuje roczne sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszego rozporządzenia zawierające aktualizację tabeli wskaźników przewidzianą postanowieniami art. 4 i przedstawia je Radzie i Parlamentowi Europejskiemu w ramach europejskiego okresu oceny.

ROZDZIAŁ  IV

Przepisy końcowe

Artykuł  12

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
Przewodniczący	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 150 z 20.5.2011, s. 1.

⁽²⁾ Dz.U. C

⁽³⁾ Dz.U. L [...] z [...], s. [...]