Pomoc państwa - Włochy - Pomoc państwa SA.36112 (2016/C) (ex 2015/NN) - Domniemana pomoc na rzecz Zarządu Portu Neapol i stoczni Cantieri del Mediterraneo - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2016.369.78
Akt nieocenianyPomoc państwa SA.36112 (2016/C) (ex 2015/NN) - Domniemana pomoc na rzecz Zarządu Portu Neapol i stoczni Cantieri del Mediterraneo
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 7 października 2016 r.)
Pismem z dnia 28 czerwca 2016 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Włochy o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środka pomocy, w odniesieniu do którego Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma na następujący adres lub numer faksu Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej:
European Commission
Directorate-General for Competition
State aid Greffe
B-1049 Bruxelles/Brussel
Faks: +32 22961242
Otrzymane uwagi zostaną przekazane Włochom. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
TEKST STRESZCZENIA
Port Neapol znajduje się w regionie Kampania i jest zarządzany przez Zarząd Portu Neapol. W porcie istnieją trzy suche doki będące własnością państwa (suche doki nr 1, 2 i 3), które wykorzystywane do wykonywania działalności w zakresie remontu statków przez stocznię Cantieri del Mediterraneo (CAMED) na podstawie 30-letniej koncesji oraz przez jakąkolwiek inną stocznię remontową na podstawie uprzednio określonych odpowiednich i obiektywnych zasad.
Zgodnie z umową koncesyjną Zarząd Portu Neapol zobowiązał się do przeprowadzenia prac modernizacyjnych suchych doków. Całkowity koszt tych inwestycji wynosi 51 929 854,5 EUR i jest podzielony na trzy części: a) strukturalna renowacja niektórych części doku nr 3; b) dostosowanie pompowni doków nr 1 i 2, odnowa ścian nabrzeża przyległych do doku nr 2; oraz c) naprawa i wzmocnienie wewnętrznego nabrzeża doku nr 3. Finansowanie publiczne już udzielone lub przyznane na ten projekt (44 138 854,50 EUR) przyjęło formę bezpośrednich dotacji dla Zarządu Portu Neapol z budżetu krajowego Włoch. Władze włoskie wyjaśniły, że pozostała kwota w wysokości 7 791 000 EUR będzie zapewniona przez Zarząd Portu Neapol z jego zasobów własnych.
Na obecnym etapie Komisja wstępnie stwierdza, że środek kwalifikuje się jako pomoc państwa dla Zarządu Portu Neapol w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, ponieważ zasoby państwowe zostały przyznane na modernizację infrastruktury służącej do remontu statków, która jest wykorzystywana do celów handlowych przez Zarząd Portu. Ponadto z uwagi na fakt, że nie przeprowadzono przetargu, a opłaty za użytkowanie gruntów płacone Zarządowi Portu przez CAMED są obliczane na podstawie stałych parametrów prawnych, Komisja nie może na obecnym etapie wykluczyć, że ustalenia umowne między Zarządem Portu Neapol a stocznią CAMED mogą przyznawać stoczni CAMED ewentualną korzyść gospodarczą przewyższającą normalne warunki rynkowe poprzez udostępnienie jej zmodernizowanych suchych doków po cenach, które byłyby potencjalnie niższe niż stawki rynkowe.
Na obecnym etapie Komisja ma również wątpliwości, czy usługa ta kwalifikuje się jako usługa świadczona w ogólnym interesie gospodarczym (UOIG), jak utrzymują władze włoskie, gdyż definicja UOIG nie jest wystarczająco precyzyjna, by umożliwić Komisji stwierdzenie, że nie zawiera ona oczywistego błędu. Komisja ma również wątpliwości, czy spełnione są pozostałe kryteria z orzeczenia w sprawie Altmark.
Jeśli chodzi o zgodność z rynkiem wewnętrznym, Komisja uważa, że suche doki nie stanowią infrastruktury transportowej, tylko urządzenia produkcyjne stoczni, ponieważ są one wykorzystywane do budowy lub remontu statków, a nie do celów transportowych. W związku z tym na obecnym etapie Komisja jest zdania, że sprawa nie może zostać oceniona bezpośrednio na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) jako pomoc na inwestycje w infrastrukturę transportową. Ponieważ Komisja nie może wykluczyć, że popełniono oczywisty błąd w definiowaniu misji publicznej, a akt powierzający nie zawiera opisu mechanizmu rekompensaty ani parametrów służących do obliczania, monitorowania i przeglądu kwot rekompensaty, ani ustaleń dotyczących unikania i odzyskiwania ewentualnej nadmiernej rekompensaty, Komisja ma na obecnym etapie również wątpliwości co do zgodności środków z rynkiem wewnętrznym na podstawie komunikatu Komisji - Zasady ramowe Unii Europejskiej dotyczące pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych (zasady ramowe dotyczące UOIG z 2011 r.). Komisja nie może wykluczyć, że przynajmniej część środków można by uznać za zgodne z rynkiem wewnętrznym na podstawie właściwych zasad pomocy państwa w sektorze stoczniowym mających zastosowanie w chwili przyznawania środków (tzw. ramy dotyczące przemysłu stoczniowego). Jednakże z uwagi na brak jednoznacznej daty przyznania pomocy Komisja nie jest w stanie dokonać pełnej oceny zgodności i zwraca się do Włoch o dostarczenie odpowiednich informacji. W tym kontekście Komisja ma jednak już teraz wątpliwości co do pełnej zgodności tych środków z ramami dotyczącymi przemysłu stoczniowego, gdyż środki publiczne już przyznane wydają się przekraczać dopuszczalne maksymalne intensywności pomocy przewidziane w tych ramach.
Zgodnie z art. 16 rozporządzenia Rady (UE) 2015/1589 wszelka niezgodna z prawem pomoc może podlegać odzyskaniu od beneficjenta.
TEKST PISMA