Pomoc państwa - Włochy - Pomoc państwa C 31/2005 (ex N 329/2004) - Legge Regionale n. 21/03. Artt. 14, 15 i 16 - Regione Sicilia - Zaproszenie do przedkładania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2005.263.30

Akt nienormatywny
Wersja od: 22 października 2005 r.

POMOC PAŃSTWA - WŁOCHY

Pomoc państwa C 31/2005 (ex N 329/2004) - Legge Regionale n. 21/03. Artt. 14, 15 i 16 - Regione Sicilia

Zaproszenie do przedkładania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(2005/C 263/05)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(Dz.U.UE C z dnia 22 października 2005 r.)

Pismem z dnia 6 września 2005 r., zamieszczonego w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu Komisja powiadomiła Włochy o swojej decyzji o wszczęciu postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE dotyczącej wyżej wspomnianych środków.

Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środków, względem których Komisja wszczyna postępowanie wyjaśniające, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma, kierując je do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w DG ds. Konkurencji na następujący adres lub numer faksu:

European Commission

Directorate-General for Competition

Directorate State Aid I

BE-1049 Brussels

Faks: (32-2) 296 95 80

Uwagi te zostaną przekazane Włochom. Zainteresowane strony przekazujące uwagi mogą wystąpić z odpowiednio umotywowanym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

STRESZCZENIE

OPIS ŚRODKA POMOCY

Pomoc składa się z dwóch programów: artykuły 14 i 15 udzielają określonym przedsiębiorstwom zwolnienia z pobieranego we Włoszech podatku regionalnego od działalności produkcyjnej IRAP (Imposta regionale sulle attività produttive), na mocy art. 16 powołuje się Eurośródziemnomorskie Centrum Finansowe.

Postanowieniem artykułów 14 i 15 udziela się pewnym nowopowstającym (od 2004 r.) i niektórym istniejącym przedsiębiorstwom pięcioletniego zwolnienia od IRAP. Ściślej, art. 14 przewiduje zwolnienie od IRAP w ciągu pięciu kolejnych lat, które obejmuje (i) nowe przedsiębiorstwa, począwszy od 2004 r., rozpoczynające działalność w sektorach turystycznym, hotelarskim, dóbr kultury, rolno-żywnościowym, technologii informatyki i łączności oraz rzemiosła; (ii) wszystkie nowe przedsiębiorstwa o obrotach poniżej 10 mln EUR, rozpoczynające działalność w sektorze przemysłowym w roku 2004. Art. 15 z kolei przewiduje pięcioletnie, od 2004 r. począwszy, zwolnienie wszystkich przedsiębiorstw (z wyłączeniem przedsiębiorstw sektora chemicznego i petrochemicznego) od podatku IRAP z tytułu nadwyżki podstawy opodatkowania w stosunku do przeciętnej z lat 2001-2003.

Jednocześnie art. 16 powołuje Eurośródziemnomorskie Centrum Finansów i Usług Ubezpieczeniowych. W Centrum tym działają filie przedsiębiorstw finansowych i ubezpieczeniowych gromadzące fundusze na rynkach międzynarodowych z zamiarem wykorzystania ich wyłącznie poza Włochami i z wykluczeniem osób zamieszkałych we Włoszech. Korzyści dotyczą wyłącznie przedsiębiorstw prowadzących, działalność gospodarczą z krajami trzecimi, będącymi partnerami deklaracji barcelońskiej przyjętej w dniach 27- 28 listopada 1995 r. Przyznane im korzyści polegają na: (i) obniżeniu o 50 % stawki podatku IRAP należnego od działalności prowadzonej w ramach Centrum; (ii) zwolnieniu z opłat za koncesje regionalne; (iii) ustaleniu stałej opłaty zamiast obciążenia opłatą rejestracyjną, podatkiem hipotecznym i katastralnym; oraz (iv) zwolnieniu dochodów osiągniętych na Sycylii od włoskiego podatku od spółek.

Władze Włoch szacują, że ogólny wpływ na budżet ulg z tytułu art. 14 i 15 do roku 2009 powinien sięgać około 170 mln EUR. Nie są znane żadne szacunkowe dane o skutkach budżetowe art. 16.

OCENA ŚRODKA POMOCY

Komisja uznaje, że wyżej opisany program ma charakter pomocy państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE.

Beneficjenci uzyskają, na mocy przepisów art. 14 i 15, korzyść gospodarczą polegającą na zwolnieniu od podatku IRAP przez okres pięciu lat. Środek jest wybiórczy, jako że wyklucza określone przedsiębiorstwa (nowopowstałe przedsiębiorstwa w określonych sektorach) i określone gałęzie przemysłu (na przykład: produkcję chemiczną i petrochemiczną). Artykuł 16 z kolei udziela beneficjentom korzyści w postaci obniżenia stawki IRAP, zwolnienia z opłat za koncesje regionalne i ustalenia stałej opłaty zamiast obciążenia opłatą rejestracyjną, podatkiem hipotecznym i katastralnym. Jest to korzyść wybiórcza również z racji ograniczenia jej do przedsiębiorstw prowadzących handel w ramach Centrum Finansowego.

Korzyści te daje się, w sposób oczywisty, przypisać woli państwa, jako polegające na odstąpieniu od naliczenia należnego podatku na rzecz władz Sycylii. I wreszcie środki stanowią zakłócenie konkurencji i handlu między Państwami Członkowskimi, ponieważ ich beneficjenci konkurują z innymi przedsiębiorstwami na rynkach otwartych dla konkurencji.

Komisja wyraża wątpliwość, czy pomoc państwa ustanawiana przedmiotowymi artykułami 14, 15 i 16 może być uznana za zgodną ze wspólnym rynkiem. Na obecnym etapie postępowania do przedmiotowej pomocy nie mogą mieć zastosowania odstępstwa przewidziane w art. 87 ust. 2 ani w art. 87 ust. 3 lit. c) i d). Władze Włoch przedstawiły pewne argumenty wskazujące, że uznanie zgodności ze wspólnym rynkiem w odniesieniu do programu operacyjnej pomocy państwa, możliwe przy powołaniu się na odstępstwo, o którym jest mowa w art. 87 ust. 3 lit. a) Traktatu WE, miałoby zastosowanie w przedmiotowym przypadku o ile Sycylia spełnia wymogi stawiane regionom objętym tym odstępstwem.

Jednakże Komisja zwraca uwagę, że ten środek pomocy winno się uznać za operacyjną pomoc państwa, ponieważ przyznane korzyści podatkowe nie są powiązane z określonymi inwestycjami, tworzeniem miejsc pracy ani z konkretnymi projektami, ale stanowią zmniejszenie obciążeń, którymi dane przedsiębiorstwa powinny zostać obłożone z uwagi na prowadzoną działalność. Zgodnie z ustaloną praktyką Komisja zasadniczo uznaje operacyjną pomoc państwa za niedozwoloną. Pomoc taką można wyjątkowo przyznać, pod warunkiem, że (i) jest to uzasadnione z racji wkładu w rozwój regionalny i przez wzgląd na naturę pomocy oraz gdy (ii) jej poziom pozostaje proporcjonalny do niedogodności, jakie ma złagodzić. Do Państwa Członkowskiego należy wykazanie istnienia takich niedogodności i oszacowanie ich wagi. Komisja zaś na obecnym etapie postępowania ma wątpliwości co do rzeczywistego spełnienia przez Włochy wymienionych warunków, tzn. wykazania przez Włochy istnienia istotnych niedogodności i oszacowania ich wagi.

Wreszcie, władze włoskie twierdzą, że - jakkolwiek przypadek art. 16 jest podobny do ustawy 19/991 ustanawiającej centrum finansowe w Trieście, w 2003 r. uznanej przez Komisję za bezprawną wbrew wydanej w 1995 r. decyzji o jej zgodności w myśl art. 87 ust. 3 lit. b) Traktatu WE - w przypadku przedmiotowej pomocy nie zachodzą warunki uchylenia przez Komisję poprzedniej decyzji o zgodności. Komisja wszakże zwraca uwagę na fakt, iż decyzja o zgodności z 1995 r. nie została przyjęta na podstawie art. 87 ust. 3 lit. b) TWE, oraz że powody uchylenia wcześniejszej decyzji różniły się od przywołanych przez władze Włoch, i że zachodzą również w przedmiotowej sprawie.

Z uwagi na fakt, iż na obecnym etapie procedury środek ten, będący pomocą, nie spełnia wymogów żadnego z odstępstw określonych w Traktacie, w ramach wstępnej oceny zgodnie z art. 6 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999, ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE, Komisja żywi wątpliwości co do jego zgodności ze wspólnym rynkiem.

Zważywszy na wymienione wątpliwości w sprawie zgodności pomocy z Traktatem WE, Komisja podjęła decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

TEKST POWIADOMIENIA

grafika

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.