Pomoc państwa - Włochy - Pomoc państwa C 25/09 (ex N 673/08) - ulgi podatkowe dla włoskiego sektora kinowego - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.
Dz.U.UE.C.2009.196.9
Akt nienormatywnyPomoc państwa C 25/09 (ex N 673/08) - ulgi podatkowe dla włoskiego sektora kinowego
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2009/C 196/09)
(Dz.U.UE C z dnia 20 sierpnia 2009 r.)
Pismem z dnia 22 lipca 2009 r., zamieszczonym w języku oryginału na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Włochy o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE dotyczącego części wyżej wspomnianego środka pomocy.
Komisja postanowiła nie zgłaszać zastrzeżeń co do pozostałych środków, zgodnie z opisem następującym po niniejszym streszczeniu.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środka pomocy, w odniesieniu do którego Komisja wszczyna postępowanie, do dnia 31 października Okres konsultacji odpowiada wydłużonemu terminowi wyznaczonemu dla władz włoskich ze względu na liczbę zainteresowanych podmiotów oraz skomplikowany przedmiot sprawy. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
Commission européenne/Europese Commissie
Direction générale de la concurrence/Directoraat-general Concurrentie
Greffe des aides d'État/Griffie Staatsteun
1049 Bruxelles/Brussel
BELGIQUE/BELGIË
Fax +32 22961282
E-mail: stateaidgreffe@ec.europa.eu
Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom włoskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
STRESZCZENIE
1. OPIS ŚRODKA
W ramach zgłoszenia pakietu zachęt podatkowych dla sektora kinowego władze włoskie poinformowały Komisję o planowanej uldze podatkowej w wymiarze 30 %, przeznaczonej na wsparcie instalacji sprzętu do projekcji cyfrowej w kinach. Komisja ma wątpliwości co do konieczności udzielenia takiego środka pomocy oraz jego proporcjonalności i adekwatności.
Celem władz włoskich jest zachęcenie kin do przejścia z projekcji opartej na taśmie 35 mm na projekcję cyfrową, tak aby kina mogły mieć większą elastyczność w układaniu repertuaru, co pozwoliłoby im pokazywać więcej filmów z kategorii kina ambitnego. Zapewniłoby to im także możliwość wyświetlania filmów, które w przyszłości mają być rozpowszechniane jedynie w formacie cyfrowym ze względu na niższe koszty takiej dystrybucji.
Podstawą prawną omawianego środka jest art. 327 lit. c) pkt 1 włoskiej ustawy nr 244 z dnia 24 grudnia 2007 r.(1) (ustawa finansowa na 2008 r.). Planowana ulga podatkowa miałaby zostać wprowadzona decyzją ministra po zatwierdzeniu przez Komisję, a skorzystać z niej można byłoby do dnia 31 grudnia 2010 r.
Planowana 30 % ulga podatkowa z tytułu kosztów instalacji sprzętu do projekcji cyfrowej byłaby dostępna dla operatorów kinowych(2) odprowadzających podatek we Włoszech w odniesieniu do wszystkich rodzajów zobowiązań podatkowych. Bezwarunkowe wsparcie otrzymałyby kina mieszczące od 1 do 4 sal oraz multipleksy mieszczące od 5 do 10 sal, zlokalizowane w miastach o liczbie mieszkańców nieprzekraczającej 50.000. W przypadku innych multipleksów, mieszczących do 24 sal projekcyjnych, warunkiem uzyskania pomocy byłby obowiązek zarezerwowania 50 % repertuaru dla filmów z kategorii kina ambitnego, a także dostosowanie co najmniej 50 % sal do wymogów projekcji cyfrowej.
Łączny budżet przeznaczony na ten środek pomocy wynosiłby 16,8 mln EUR. Ulga podatkowa byłaby ograniczona do kwoty 50.000 EUR na każdą salę projekcyjną.
2. OCENA ŚRODKA
Zważywszy, że państwo włoskie musiałoby zrezygnować z części wpływów podatkowych, omawiany środek pomocy wiąże się z wykorzystaniem zasobów państwa. Środek ten zapewnia operatorom kinowym korzyść ekonomiczną w postaci zachęty podatkowej ze strony państwa, której nie otrzymaliby oni w normalnych warunkach rynkowych. Omawiany środek ma charakter selektywny, ponieważ mogą z niego skorzystać jedynie przedsiębiorstwa zajmujące się prowadzeniem kin. Tego rodzaju przedsiębiorstwa konkurują z innymi podmiotami, które prawdopodobnie nie będą miały możliwości skorzystania z omawianego środka, a zatem zakłóca on konkurencję lub grozi jej zakłóceniem. Zważywszy, że operatorzy kinowi, dostawcy sprzętu projekcyjnego, dystrybutorzy i producenci filmów w formacie cyfrowym mogą prowadzić działalność także poza terytorium Włoch, omawiany program może wpłynąć na warunki wymiany handlowej wewnątrz Wspólnoty. W związku z tym zgłoszony program stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 Traktatu WE.
Chcąc ocenić zgodność środka z Traktatem WE, Komisja musi przeanalizować jego proporcjonalność i adekwatność, a także konieczność jego zastosowania.
Władze włoskie zaznaczyły, że publiczność nie zauważy różnicy między projekcją z taśmy 35 mm a projekcją cyfrową. Według ich oszacowań koszt wyposażenia jednej sali zgodnie z wymogami projekcji cyfrowej wynosi 100.000 EUR, a z przedstawionych przez nie danych wynika, że obecnie we Włoszech istnieje 3.957 sal projekcyjnych, zaś 91 % z 1.997 włoskich kin mieści od 1 do 4 sal. Władze włoskie zwróciły również uwagę na fakt, że kina należące do tej grupy - zwłaszcza kina z jedną salą, które stanowią 74 % wszystkich włoskich kin - przeżywają trudności finansowe w związku z obecnymi warunkami ekonomicznymi.
Zważywszy, że środek pomocy ma postać ulgi podatkowej, a niezbędny poziom inwestycji w jedną salę projekcyjną wynosi 100.000 EUR, mniejsze kina mogą nie mieć wystarczających zobowiązań podatkowych ani kapitału, aby skorzystać z pomocy. Z kolei duże multipleksy, które najprawdopodobniej będą mogły z niej skorzystać, mogą mieć dostęp do komercyjnych źródeł finansowania projekcji cyfrowej, w tym do porozumień z dystrybutorami dotyczących podziału kosztów, a także innych modeli biznesowych.
Władze włoskie przedstawiły także dane dotyczące Microcinema - działającej we Włoszech i obejmującej 67 sal sieci kin cyfrowych wykorzystujących projektory 1.3k - w której kino ambitne stanowi dużą część repertuaru. Ponadto niektóre mniejsze multipleksy pokryły już koszty instalacji sprzętu do projekcji cyfrowej ze środków własnych.
W związku z tym zastrzeżenia Komisji są następujące:
– maksymalny kwalifikowalny koszt instalacji sprzętu do projekcji cyfrowej (166.667 EUR) może być nieproporcjonalny, zważywszy, że szacowany standardowy koszt wyposażenia jednej sali w taki sprzęt wynosi 100.000 EUR;
– szacowany standardowy koszt wyposażenia jednej sali, w wysokości 100.000 EUR, może nie odpowiadać rzeczywistym kosztom, które trzeba ponieść w związku z instalacją sprzętu do projekcji cyfrowej we wszystkich włoskich kinach;
– szacowany standardowy koszt wyposażenia jednej sali, w wysokości 100.000 EUR, może nie być inwestycją dostępną dla wszystkich włoskich kin, nawet po odliczeniu ulgi podatkowej w wymiarze 30 %;
– planowany środek pomocy może zapewniać pomoc państwa dla przedsiębiorstw, które w innym wypadku zrealizowałyby całość inwestycji na własny koszt lub byłyby w stanie pozyskać sprzęt do projekcji cyfrowej, wykorzystując do tego celu inne modele biznesowe;
– władze włoskie nie mogłyby zagwarantować, że operatorzy kinowi, którzy skorzystają z pomocy, wprowadzą elastyczność w układaniu repertuaru, którą umożliwia projekcja cyfrowa, tak aby włoska publiczność miała zapewniony większy wybór filmów z kategorii kina ambitnego;
– planowana pomoc nie jest skierowana do mniejszych włoskich kin, którym będzie groziło zamknięcie, kiedy dystrybutorzy zastąpią nośniki analogowe cyfrowymi;
– planowana jednorazowa inwestycja nie zapewni trwałego, jednolitego rozwiązania dla problemu dotyczącego wprowadzenia technologii cyfrowej we włoskich kinach;
– pomoc dla operatorów kinowych mogłaby być dla nich zachętą do zainwestowania w jeden standard cyfrowy kosztem innych;
– operatorzy kinowi nie mieliby obowiązku wyświetlania - jako warunku uzyskania wsparcia - filmów wydanych w otwartym formacie cyfrowym w ramach możliwości sprzętu objętego wsparciem;
– planowana pomoc mogłaby doprowadzić do sztucznego wzrostu cen sprzętu projekcyjnego przeznaczonego dla kin;
– planowana pomoc mogłaby przyspieszyć zamknięcie najmniej dochodowych kin; a także
– zakłócenie konkurencji wynikające z zastosowania planowanego środka pomocy oraz jego potencjalny wpływ na warunki wymiany handlowej wewnątrz UE nie zostałyby wyrównane przez korzyści społeczne i kulturalne płynące z omawianego programu.
Zgodnie z wnioskiem władz włoskich zainteresowane strony - ze względu na ich liczbę oraz skomplikowany charakter tematyki kina cyfrowego - mogą zgłaszać uwagi dotyczące powyższych zastrzeżeń do dnia 31 października 2009 r.
______
(1) Gazzetta Ufficiale della Repubblica Italiana 28.12.2007, serie generale n. 300, supplemento ordinario n. 196.
(2) Operator kinowy to przedsiębiorstwo, które prowadzi co najmniej jedno kino. Każde z kin prowadzonych przez operatora może mieścić jedną lub więcej sal projekcyjnych.
TEKST PISMA
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................