Pomoc państwa - Włochy - Pomoc C 52/2005 (ex NN 88/2005) - dotacja na dekodery cyfrowe - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 traktatu WE.
Dz.U.UE.C.2006.118.10
Akt nienormatywnyPomoc C 52/2005 (ex NN 88/2005) - dotacja na dekodery cyfrowe
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 traktatu WE
(2006/C 118/04)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 19 maja 2006 r.)
Pismem z dnia 21 grudnia 2005 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja poinformowała Włochy o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 traktatu WE w odniesieniu do wyżej wymienionego środka pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Competition
State aid Greffe
B-1049 Brussels
Nr faksu: (32-2) 296 12 42
Uwagi te zostaną przekazane władzom włoskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio umotywowanym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
STRESZCZENIE
W latach 2004 i 2005 Włochy wypłaciły konsumentom dotacje przeznaczone na zakup lub wypożyczenie dekoderów cyfrowych, nie powiadamiając o tym środku pomocy Komisji. Komisja podjęła działania po otrzymaniu dwóch skarg od operatorów telewizji naziemnej i satelitarnej.
Artykuł 4 ustawy o finansach z 2004 r. i ust. 211 ustawy o finansach z 2005 r. przewidują przyznanie dotacji ze środków publicznych użytkownikom, którzy kupują bądź wypożyczają dekoder umożliwiający odbiór programów nadawanych, korzystając z naziemnej technologii cyfrowej oraz powiązanych usług interaktywnych. Dotację przyznaje się także w przypadku dekoderów wykorzystujących technologię C-DVB, pod warunkiem, że operator telewizji kablowej w swojej ofercie handlowej wyraźnie podaje, którzy dostawcy treści telewizyjnych zawarli umowy dotyczące przekazu sygnału T-DVB przez kabel z operatorami telewizji kablowej. Budżet na dwa lata wynosił 220 mln EUR.
Mimo że bezpośrednimi beneficjentami dotacji są użytkownicy końcowi, wymieniony środek pomocy może przynosić pośrednie korzyści producentom dekoderów, nadawcom telewizyjnym korzystającym z naziemnych platform cyfrowych i operatorom sieci, które odbierają sygnał. Ponieważ potencjalna korzyść pośrednia może wchodzić w zakres stosowania art. 87 ust. 1, należy sprawdzić, czy spełnione są warunki konieczne do tego, aby wymieniony środek mógł zostać uznany za pomoc. Środek jest finansowany z budżetu państwa i w związku z tym w sposób oczywisty wiąże się z użyciem zasobów państwowych. Operatorzy na rynku nadawczym prowadzą działalność międzynarodową, w związku z czym potencjalne zakłócenia wpływają na wymianę handlową. Środek wydaje się mieć charakter selektywny, gdyż nie dotyczy tych operatorów telewizji satelitarnej i naziemnej, którzy nie mogą obecnie prowadzić działalności.
W związku z tym, chociaż korzyść dla głównych beneficjentów jest jedynie pośrednia, na obecnym etapie analizy Komisja nie może wykluczyć, że środek stanowi pomoc państwa na rzecz operatorów telewizyjnych wykorzystujących technologię TDVB/ C-DVB i operatorów sieci naziemnej. Główny problem stanowi zakłócenie konkurencji na następujących rynkach odbiorców telewizyjnych: rynku reklamy telewizyjnej w programach niekodowanych stacji telewizyjnych i rynku abonamentów płatnych stacji. W każdym razie fakt, że omawiany środek stanowi pomoc państwa, nie może być poddany w wątpliwość przez zastosowanie orzeczenia w sprawie Altmark w odniesieniu do możliwości przyznania rekompensaty za koszty poniesione w związku ze świadczeniem usług publicznych, ponieważ nie jest spełnione żadne z czterech kryteriów niezbędnych do takiego zastosowania. Wreszcie Komisja ma wątpliwości co do tego, czy środek stanowi pomoc na rzecz producentów dekoderów.
Komisja ma wątpliwości, czy omawiany środek - zakładając, że stanowi on pomoc państwa - jest zgodny ze wspólnym rynkiem. Biorąc pod uwagę charakter środka, wydaje się, że podstawą do uznania jego zgodności ze wspólnym rynkiem byłyby:
– artykuł 87 ust. 2 lit. a), pomoc o charakterze socjalnym przyznawana indywidualnym konsumentom,
– artykuł 86 ust. 2, dopuszczający odstępstwo w przypadku usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym,
– artykuł 87 ust. 3 lit. c), pomoc przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych.
Jednakże wydaje się, że w omawianym przypadku nie można zastosować odstępstwa na mocy art. 87 ust. 2, gdyż w praktyce Komisji termin "charakter socjalny" odnosi się do pomocy przeznaczonej dla najmniej uprzywilejowanej części ludności, co nie ma miejsca w omawianym przypadku.
Ponadto wydaje się, że nie można zastosować tutaj odstępstwa na mocy art. 86 ust. 2. Pomoc jest przyznawana konsumentom i nie jest przeznaczona na rekompensatę za dodatkowe koszty netto ponoszone w związku ze świadczeniem usług publicznych, które zostały wcześniej jasno określone i stały się przedmiotem formalnego zobowiązania.
Wreszcie wydaje się, że w omawianym przypadku nie można zastosować odstępstwa na mocy art. 87 ust. 3 lit. c). Wymagałoby to zrównoważenia niekorzystnego wpływu środka na konkurencję pozytywnymi skutkami jego zastosowania. W omawianym przypadku wydaje się, że przejście na nadawanie cyfrowe i interoperacyjność to cele, których osiągnięcie leży we wspólnym interesie. Omawiany środek ułatwia przejście na nadawanie cyfrowe, nie odnosi się jednak do kwestii interoperacyjności, lecz tylko uniemożliwia platformie satelitarnej czerpanie korzyści. Podobnie występowanie zewnętrznych skutków przejścia na nadawanie cyfrowe i problemów ze spójnością wynikających z narzucenia konsumentowi przejścia na telewizję cyfrową może zasadniczo usprawiedliwić fakt, że nadawcy czerpią pośrednie korzyści z dotacji przyznanej konsumentom. Jednakże wydaje się, że niektóre aspekty omawianego środka nie są ani konieczne, ani proporcjonalne, i mogą wywołać niepotrzebne zakłócenie konkurencji z korzyścią dla obecnych nadawców telewizji naziemnej, na rynku wyraźnie charakteryzującym się istnieniem ścisłego oligopolu, gdzie takie zakłócenia mogłyby bardzo poważnie wpłynąć na konkurencję.
W związku z powyższym na obecnym etapie analizy Komisja nie jest przekonana, że środek - zakładając, że stanowi on pomoc - może być uznany za zgodny ze wspólnym rynkiem.
TEKST PISMA
Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
.................................................