Pomoc państwa - Niemcy - Pomoc państwa SA.38418 (2014/C) (ex 2014/N) - Filmförderungsgesetz - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2014.437.57
Akt nieocenianyPOMOC PAŃSTWA - NIEMCY
Pomoc państwa SA.38418 (2014/C) (ex 2014/N) - Filmförderungsgesetz Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 5 grudnia 2014 r.)
Pismem z dnia 17 października 2014 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Niemcy o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Competition
1049 Brussels
Belgique//België
Faks: + 32 2 2961242
stateaidgreffe@ec.europa.eu
Uwagi te zostaną przekazane władzom niemieckim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
1. OPIS ŚRODKA
W dniu 4 marca 2014 r. Niemcy zgłosiły zmiany do ustawy federalnej o wspieraniu produkcji filmowej (Filmförderungsgesetz, FFG). Zgłoszony środek rozszerza zasięg istniejącego programu pomocy na rzecz produkcji i dystrybucji filmów, który Komisja zatwierdziła w dniu 3 grudnia 2013 r. 1 . Istniejący program przewiduje dotacje bezpośrednie i nieoprocentowane pożyczki, które są finansowane z opłat parafiskalnych od obrotów kin, nadawców telewizyjnych i dystrybutorów filmów wideo. Wśród potencjalnych beneficjentów pomocy państwa na rzecz dystrybucji filmów są również dystrybutorzy filmów wideo.
Celem zgłoszonych zmian jest udostępnienie odnośnej pomocy również dystrybutorom filmów wideo na żądanie mającym siedzibę poza terytorium Niemiec, którzy prowadzą dystrybucję filmów przez internet w języku niemieckim dla klientów w Niemczech. Pobierana przez Niemcy opłata parafiskalna od obrotów dystrybutorów filmów wideo, która jest przeznaczona na finansowanie pomocy na rzecz dystrybucji filmów wideo, zostanie rozszerzona i objęci zostaną nią również zagraniczni dystrybutorzy filmów wideo na żądanie. Podatek ten zostałby nałożony na ich obroty związane z produktami potencjalnie objętymi pomocą, tj. filmami oferowanymi przez internet w języku niemieckim klientom w Niemczech.
2. OCENA ŚRODKA
Selektywne finansowanie przez niemiecką Federalną Radę Filmową, instytucję utworzoną na podstawie prawa publicznego, działalności gospodarczej w zakresie produkcji i dystrybucji filmów, stanowi pomoc państwa zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE. Jest ona przyznawana ze środków pochodzących z dochodów uzyskiwanych z opłat parafiskalnych. Poza tym rynek produkcji i dystrybucji filmów ma charakter międzynarodowy. Środek może zatem wywierać wpływ na konkurencję i wymianę handlową miedzy państwami członkowskimi.
Środek stanowi zmianę programu pomocy, który Komisja zatwierdziła do dnia 31 grudnia 2016 r. 2 . Proponowana zmiana dotyczy jedynie pomocy na rzecz dystrybucji filmów wideo oraz podatku nałożonego na zagranicznych dystrybutorów filmów wideo na żądanie. Komisja stwierdziła już, że taka pomoc na rzecz dystrybucji filmów jest zgodna z art. 107 ust. 3 lit. d) TFUE. Rozszerzenie zakresu potencjalnych beneficjentów na przedsiębiorstwa mające siedzibę w innym państwie nie wpływa negatywnie na ocenę zgodności na podstawie tego artykułu.
Komisja musi jednak uwzględnić w analizie pomocy państwa zgodność podatku nałożonego na dostawców filmów wideo na żądanie z pozostałymi przepisami prawa UE innymi niż przepisy dotyczące konkurencji, jeśli ten nowy system finansowania stanowi integralną część pomocy na rzecz tych przedsiębiorstw. Ma to miejsce w przypadku, gdy dochody z podatków są obowiązkowo przeznaczane na finansowanie odnośnej pomocy i wpływają bezpośrednio na wielkość tej pomocy.
Zgłoszony program pomocy przewiduje, że 30 % wpływów z podatku nałożonego na dostawców filmów wideo przeznacza się na finansowanie wsparcia dystrybucji filmów wideo. Nie istnieje ponadto inne źródło finansowania dla tego rodzaju pomocy. Z tego powodu istnieje powiązanie między finansowaniem dystrybucji filmów wideo a dochodami z podatku od tej działalności, przez co odnośne dochody z tego podatku są jedynym źródłem jej finansowania i mają bezpośredni wpływ na dostępną kwotę tej pomocy. Komisja nie może zatem uznać za zgodną z rynkiem wewnętrznym pomocy, której część stanowi przedmiotowa opłata, jeśli tego rodzaju podatek jest sprzeczny z innymi postanowieniami Traktatu.
Komisja ma wątpliwości co do zgodności z rynkiem wewnętrznym zgłoszonej zmiany istniejącego środka pomocy państwa. Opłata parafiskalna może w szczególności naruszać art. 2, art. 3 i art. 13 ust. 1 dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych 3 , zgodnie z którymi dostawcy audiowizualnych usług medialnych podlegają wyłącznej jurysdykcji tego państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę.
TEKST PISMA