Pomoc państwa - Francja - Pomoc państwa nr C 43/2006 (ex N 410/06 & NN42/06) - Reforma sposobu finansowania systemu emerytalnego urzędników państwowych zatrudnionych w przedsiębiorstwie La Poste - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 traktatu WE.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2006.296.6

Akt nienormatywny

Wersja od: 6 grudnia 2006 r.

POMOC PAŃSTWA - FRANCJA

Pomoc państwa nr C 43/2006 (ex N 410/06 & NN42/06) - Reforma sposobu finansowania systemu emerytalnego urzędników państwowych zatrudnionych w przedsiębiorstwie La Poste

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 traktatu WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2006/C 296/03)

(Dz.U.UE C z dnia 6 grudnia 2006 r.)

Pismem z dnia 12 października 2006 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Francję o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 traktatu WE dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.

Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środków pomocy, w odniesieniu do których Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:

Commission européenne

Direction générale de la Concurrence

Greffe Aides d'Etat

SPA 3 6/5

B-1049 Bruxelles

Faks: (32-2) 296 12 42

Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom francuskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio umotywowanym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

TEKST STRESZCZENIA

1.

OPIS ŚRODKÓW POMOCY

Na mocy art. 30 ustawy z 1990 r. dotyczącej organizacji usług publicznych świadczonych przez przedsiębiorstwo La Poste et des Télécommunications, władze francuskie zapewniają pracownikom przedsiębiorstwa La Poste statut urzędnika państwowego i są odpowiedzialne za wypłacanie im emerytur. Ten sam artykuł stanowi, że La Poste zapewnia równowagę finansową systemu zabezpieczeń socjalnych w odniesieniu do tej części urzędników państwowych, których zatrudnia. Umowa programowa dotycząca celów i postępów ("contrat d'objectif et de progrès"), zawarta między władzami francuskimi a La Poste na lata 1998-2001, określiła pułap kosztów podlegających zwrotowi przez La Poste, przenosząc obowiązek wypłaty pozostałej części na państwo.

Dnia 23 czerwca 2006 r. władze francuskie powiadomiły o reformie sposobu finansowania systemu emerytalnego urzędników państwowych zatrudnionych w przedsiębiorstwie La Poste.

Reforma ta przewiduje, że La Poste będzie od 2007 r. płacić tzw. "składkę pracodawcy" o charakterze zwalniającym z zaległych zobowiązań, której wysokość będzie zgodna z zasadami konkurencji. W odniesieniu do takich rodzajów ryzyka, które są wspólne dla pracowników przedsiębiorstw prywatnych i urzędników państwowych, będzie ona obliczana w sposób, który pozwoli na wyrównanie poziomu obowiązkowych obciążeń socjalnych i podatkowych⁽¹⁾, uzależnionych od wysokości wynagrodzenia, między La Poste i innymi przedsiębiorstwami sektora pocztowego i bankowego, podlegających przepisom prawa powszechnego dotyczącym świadczeń socjalnych.

Zgłoszona reforma nie będzie miała wpływu na indywidualną sytuację urzędników La Poste, mianowicie na ich prawo do emerytury, składkę lub status.

2.

STANOWISKO WŁADZ FRANCUSKICH

Zdaniem władz francuskich środki, o których mowa, nie oferują przedsiębiorstwu La Poste przewagi nad konkurencją. Według władz francuskich z orzecznictwa wynika, że pojęcie pomocy państwa obejmuje tylko takie działania, które zmniejszają koszty zazwyczaj obciążające budżet danego przedsiębiorstwa. Zgłoszone środki, zdejmując z budżetu La Poste nadmierne obciążenia, jednocześnie zmieniły niekorzystną sytuację strukturalną przedsiębiorstwa, wynikającą z ustawy z 2 lipca 1990 r.

3.

OCENA

Aby stwierdzić istnienie elementów pomocy państwa na rzecz La Poste w rozumieniu art. 87 ust. 1 traktatu WE, Komisja musi ustalić, czy środki, o których mowa, przynoszą La Poste korzyść ekonomiczną przy jednoczesnym spełnieniu kryteriów dotyczących wykorzystania środków państwowych, zakłócenia konkurencji i wpływu na wymianę handlową między państwami członkowskimi.

Na tym etapie Komisja stwierdza, że środki, o których mowa, zwalniają przedsiębiorstwo La Poste z obciążeń emerytalnych, z których powinno było się wywiązać zgodnie z ustawą z 1990 r. Komisja ma na obecnym etapie wątpliwości, czy obciążenia La Poste, mające ulec zmniejszeniu, w całości odpowiadają "nadmiernym" obciążeniom w rozumieniu orzecznictwa wspólnotowego. W szczególności w wyroku w sprawie Combus⁽²⁾ wydaje się, że za "nadmierne" obciążenia Trybunał uznaje obciążenia wynikające ze specjalnego statusu pracowników przedsiębiorstwa, które w wyniku reformy podlega takim samym jak konkurencja przepisom prawa powszechnego dotyczącym zarządzania personelem⁽³⁾.

Tymczasem w tym konkretnym przypadku władze francuskie nie podjęły żadnych kroków prawnych w celu zniesienia lub zmiany specjalnego statusu urzędników La Poste i sposobu nabywania przez nich praw emerytalnych.

Władze francuskie utrzymują ponadto, że celem reformy jest stopniowe dostosowanie do obciążeń konkurentów obciążeń La Poste z tytułu emerytur wypłacanych urzędnikom państwowym zatrudnionym w przedsiębiorstwie La Poste. Na tym etapie Komisja ma wątpliwości, czy po wprowadzeniu w życie omawianej reformy będzie możliwe zapewnienie skutecznego funkcjonowania konkurencji.

Wreszcie, zdaniem władz francuskich, w przeszłości La Poste nie korzystała z innych środków wyrównawczych, które w momencie przyznawania miały na celu neutralizację skutków dodatkowych obciążeń nałożonych przez system ad hoc La Poste w zakresie finansowania emerytur urzędników. Tymczasem od 1998 r. La Poste nie zwraca skarbowi państwa całkowitych kosztów emerytur wypłacanych urzędnikom, wbrew zobowiązaniom wynikającym z art. 30 ustawy z 1990 r.

Biorąc pod uwagę powyższe względy, Komisja nie może na tym etapie wykluczyć, że opisywane środki stanowią korzyść ekonomiczną dla La Poste i zawierają elementy pomocy państwa.

Komisja ma wątpliwości, czy w przypadku, gdy opisywane środki stanowią pomoc państwa, można je uznać za zgodne ze wspólnym rynkiem na mocy art. 87 ust. 3 lit. c) traktatu WE⁽⁴⁾.

W przeszłości Komisja zatwierdziła środki pomocy państwa zwalniające przedsiębiorstwa z danego sektora z zobowiązań emerytalnych specyficznych dla sektora, przekraczające obciążenia wynikające z powszechnego systemu ubezpieczeń i które określono w okresie obowiązywania monopolu⁽⁵⁾.

Celem omawianych środków jest stopniowe dostosowanie do obciążeń emerytalnych konkurentów obciążeń La Poste z tytułu emerytur wypłacanych urzędnikom państwowym zatrudnionym w przedsiębiorstwie La Poste. Tymczasem Komisja nie może na tym etapie stwierdzić, czy sytuacja La Poste jest porównywalna do sytuacji konkurentów, co pozwoliłoby wykazać, że pomoc jest niezbędna aby w pełni wykorzystać możliwości płynące z liberalizacji rynku usług pocztowych.

Zgodnie z art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 wszelka pomoc niezgodna z prawem może podlegać zwrotowi.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

TEKST PISMA

grafika

______

⁽¹⁾ Sposób wyrównania poziomu obowiązkowych obciążeń socjalnych i podatkowych opiera się na odtworzeniu kosztu wynagrodzeń u przedsiębiorstwa-konkurenta, zatrudniającego pracowników podlegających przepisom prawa powszechnego dotyczącym składek na ubezpieczenia społeczne (w tym emerytalnych), zapewniającego im wynagrodzenie netto równe wynagrodzeniu urzędników La Poste i którego struktura zatrudnienia i działalność gospodarcza jest identyczna z La Poste.

⁽²⁾ Wyrok z dnia 16 marca 2004 r., Danske Busvognmćnd przeciwko Komisji, T-175/01.

⁽³⁾ Combus, przedsiębiorstwo odpowiedzialne za zarządzanie komunalnym transportem autobusowym w Danii, zatrudniało urzędników, którzy pozostawali urzędnikami państwowymi, i jednocześnie mogli być oddelegowani do pracy w przedsiębiorstwie Combus. Ponieważ urzędnicy ci pracowali dla przedsiębiorstwa Combus, było ono zobowiązane zwrócić skarbowi państwa przekazywane im przez państwo wynagrodzenie i emerytury. We wrześniu 1998 r. władze publiczne i przedsiębiorstwo zawarły umowę dotyczącą warunków zmiany statusu urzędnika na pracownika kontraktowego w odniesieniu do urzędników zatrudnionych przez Combus. Najważniejszy zapis umowy dotyczył możliwości wyboru przez urzędnika, począwszy od 1 kwietnia 1999 r., między zatrudnieniem jako pracownik kontraktowy przez Combus a zatrudnieniem na innym odpowiednim stanowisku w duńskich kolejach. Jako rekompensatę za zrzeczenie się praw wynikających ze statusu urzędnika w związku z podjęciem pracy w charakterze pracownika kontraktowego w przedsiębiorstwie Combus, urzędnikom wypłacono jednorazowo kwotę w wysokości 100 mln koron duńskich. Sumę tę wypłacono im w 1998 r.

⁽⁴⁾ Na mocy tego artykułu pomoc państwa można uznać za zgodną ze wspólnym rynkiem jeżeli jest to pomoc przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych, o ile nie zmienia warunków wymiany handlowej w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 49 z 22 lutego 2005 r., Decyzja Komisji z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie [środków] pomocy państwa przyznanych przez Francję przedsiębiorstwu EDF oraz sektorowi elektrycznemu i gazowemu

ZAŁĄCZNIKI

ANNEXE  1

Description du calcul du taux d'équité concurrentielle

grafika

ANNEXE  2

Comparaison des cotisations salariales s'appliquant aux fonctionnaires et aux employés de droit commun

grafika

ANNEXE  3

Comparaison des cotisations patronales La Poste/employeur de droit privé

grafika