Pomoc państwa - Francja - Pomoc państwa C 56/07 (ex C 49/07, ex E 15/05) - Nieograniczona gwarancja na rzecz przedsiębiorstwa La Poste - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2008.135.7

Akt nienormatywny
Wersja od: 3 czerwca 2008 r.

POMOC PAŃSTWA - FRANCJA

Pomoc państwa C 56/07 (ex C 49/07, ex E 15/05) - Nieograniczona gwarancja na rzecz przedsiębiorstwa La Poste

Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(2008/C 135/05)

(Dz.U.UE C z dnia 3 czerwca 2008 r.)

Pismem z dnia 29 listopada 2007 r. zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Francję o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE dotyczącego nieograniczonej gwarancji na rzecz przedsiębiorstwa La Poste.

Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środka pomocy, w odniesieniu do którego Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:

Commission européenne

Direction générale de la Concurrence

Greffe aide d'Etat

SPA 3 6/5

B-1049 Bruxelles

Faks: (32-2) 296 12 42

Otrzymane uwagi zostaną przekazane władzom francuskim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio umotywowanym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.

TEKST STRESZCZENIA

1. PROCEDURA

Dnia 4 października 2006 r., zgodnie z art. 18 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999(1), Komisja zaleciła Francji wycofanie, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2008 r., gwarancji przyznanej przedsiębiorstwu La Poste z racji jego statusu i obejmującej wszystkie jego zobowiązania.

2. OPIS ŚRODKA

Powody przyznania przedsiębiorstwu La Poste nieograniczonej gwarancji są następujące:

(i) brak możliwości zastosowania w przypadku La Poste postępowań upadłościowych i likwidacyjnych

Zgodnie z art. 1 francuskiej ustawy nr 90-568 z dnia 2 lipca 1990 r. przedsiębiorstwo La Poste jest podmiotem prawa publicznego. Procedur prawa handlowego mających na celu przekształcenie lub likwidację nie stosuje się w odniesieniu do podmiotów prawa publicznego. W związku z tym przedsiębiorstwo La Poste nie podlega przepisom prawa powszechnego regulującym kwestie przekształceń i likwidacji zagrożonych przedsiębiorstw;

(ii) zastosowanie zasady ostatecznej odpowiedzialności państwa za długi podmiotów prawa publicznego

W ramach procedury stosowanej w odniesieniu do podmiotów prawa publicznego, przewidzianej w ustawie z dnia 16 lipca 1980 r., francuski Skarb Państwa mógłby przejąć obowiązek spłaty zadłużenia przedsiębiorstwa La Poste, w przypadku gdyby przedsiębiorstwo to nie było w stanie samo zrealizować swoich zobowiązań.

Komisja stwierdziła także, że niewykluczone jest, że przedsiębiorstwo La Poste mogłoby również zostać objęte dwoma środkami, z jakich korzystają niektóre przedsiębiorstwa posiadające status EPIC (zakładu publicznego o charakterze przemysłowym i handlowym). Są to:

(iii) przejęcie zobowiązań rozwiązanego EPIC przez inny zakład publiczny lub przez Skarb Państwa

W razie likwidacji zakładu publicznego, w którym środki administrowane są przez księgowego środków publicznych (fr. comptable public) jego zadłużenie przejmowane jest przez Skarb Państwa lub inną jednostkę publiczną. Dzięki temu wierzyciel ma gwarancję, że jego wierzytelność nie zostanie umorzona;

(iv) bezpośredni dostęp do zasobów Skarbu Państwa.

3. STANOWISKO WŁADZ FRANCUSKICH I PRZEDSTAWIONE PROPOZYCJE

Władze francuskie kwestionują z jednej strony fakt istnienia nieograniczonej gwarancji, a z drugiej strony fakt istnienia korzyści ekonomicznych dla przedsiębiorstwa La Poste.

Jednakże, w celu rozwiania wątpliwości Komisji dotyczących zastosowania zasady odpowiedzialności państwa za długi podmiotów prawa publicznego na podstawie ustawy z 1980 r., władze francuskie zaproponowały wprowadzenie zmian w dekrecie nr 81-501 z dnia 12 maja 1981 r.(2), tak, aby stało się jasne, że organ nadzorczy wygospodarowuje niezbędne środki w budżecie samej jednostki lub zakładu, a tym samym wykluczona zostanie w zasadzie możliwość bezpośredniego dostępu do środków z budżetu państwa(3).

Ponadto władze francuskie zaproponowały, że, wspólnie z przedsiębiorstwem La Poste, zobowiążą się do umieszczania w każdej umowie dotyczącej finansowania następującego zapisu: "emisja/program/pożyczka nie podlega żadnego rodzaju gwarancji, czy to bezpośredniej, czy pośredniej ze strony Skarbu Państwa. W razie niewypłacalności przedsiębiorstwa La Poste, Skarb Państwa nie będzie zobowiązany do przejęcia jego zobowiązań finansowych w celu spłacenia wierzytelności".

4. OCENA

Zgodnie z obwieszczeniem Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwowej w formie gwarancji(4), pomoc może zostać uznana za pomoc państwa, nawet w przypadku gdy wykluczone jest postępowanie upadłościowe lub likwidacja, lub gdy pomoc przybiera formę bezpośredniej gwarancji Skarbu Państwa lub pokrycia strat ze środków państwowych. Podmioty prawa publicznego we Francji wyłączone są z zakresu stosowania przepisów prawa publicznego dotyczących procedur mających na celu przekształcenie lub likwidację. Ponadto Komisja uważa, że na mocy ustawy z dnia 16 lipca 1980 r. Skarb Państwa może występować jako ostateczny gwarant dla całości zobowiązań przedsiębiorstwa La Poste.

Komisja przyznaje, że przedstawione przez władze francuskie propozycje zmierzają do ograniczenia możliwości zwrócenia się przez wierzyciela bezpośrednio do Skarbu Państwa o odzyskanie swojej wierzytelności. Jednakże przepisy te nie rozwiązują kwestii gwarancji instytucjonalnej, jaka została przyznana przedsiębiorstwu La Poste z racji jego statusu podmiotu prawa publicznego, równoważnego ze statusem EPIC. W przypadku tego typu gwarancji, którą należy odróżnić od bezpośredniej gwarancji Skarbu Państwa dotyczącej konkretnego zobowiązania, wierzyciele zyskują pewność, że ich wierzytelność nie przestanie istnieć.

W szczególności, mimo że przedsiębiorstwo La Poste nie posiada księgowego środków publicznych, nie jest wykluczone, iż w przypadku gdyby stało się ono niewypłacalne lub zostałoby rozwiązane, ciężar zadłużenia zostałby przejęty przez inny zakład publiczny, co oznaczałoby zaangażowanie środków publicznych i dałoby wierzycielom pewność, że ich wierzytelności nie zostaną umorzone.

Komisja podkreśla, że nie ma przeszkód, aby Francja sprecyzowała niejasne obecnie ramy prawne w tej dziedzinie, definiując procedurę postępowania upadłościowego, która miałaby zastosowanie do przedsiębiorstwa La Poste, i w ramach której wierzyciele La Poste podlegaliby takim samym warunkom, co wierzyciele przedsiębiorstw będących podmiotami prawa prywatnego. W przypadku niewprowadzenia tego rodzaju zmian w ustawodawstwie Komisja uzna, że celem władz francuskich jest wywołanie w podmiotach rynkowych przekonania, że w przypadku wyczerpania zasobów przedsiębiorstwa La Poste, ich wierzytelności nie zostaną mimo wszystko umorzone dzięki gwarancji udzielonej przez Skarb Państwa, dotyczącej samego istnienia danej jednostki lub przejęcia zobowiązań przedsiębiorstwa La Poste przez inny zakład publiczny.

Z dostępnych informacji wynika, że opisywana gwarancja jest nieograniczona pod względem czasu trwania, wysokości i zakresu. Ponadto nie pobiera się od niej żadnych opłat.

Zdaniem Komisji taka sytuacja jest źródłem korzyści dla przedsiębiorstwa La Poste, przybierających formę głównie korzystniejszych warunków finansowania, jakie otrzymywałoby ono na rynkach finansowych.

Zgodnie z art. 2.1.3 wyżej wymienionego obwieszczenia Komisji, bardziej korzystne warunki finansowania uzyskiwane przez przedsiębiorstwa, których forma prawna wyklucza postępowanie upadłościowe lub likwidację, bądź przewiduje bezpośrednią gwarancję państwa, czy też pokrywanie strat ze środków państwowych, są także uznawane za pomoc w formie gwarancji.

Taka korzyść, finansowana ze środków publicznych, stanowiłaby zatem pomoc państwa w rozumieniu obwieszczenia Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwowej w formie gwarancji(5).

Gwarancja Skarbu Państwa na rzecz przedsiębiorstwa La Poste, obejmująca działalność przedsiębiorstwa, istniała już przed dniem 1 stycznia 1958 r. (data przystąpienia Francji) ponieważ wspomniane przedsiębiorstwo było organem administracji publicznej - chodzi zatem o pomoc istniejącą.

Ponadto Komisja uważa, że wymieniona nieograniczona gwarancja na rzecz przedsiębiorstwa La Poste nie spełnia żadnego z warunków zastosowania odstępstw przewidzianych w Traktacie WE i w związku z tym jest ona niezgodna ze wspólnym rynkiem.

______

(1) Dz.U. L 83 z 27.3.1999, str. 1.

(2) Dekret z dnia 12 maja 1981 r. przyjęty w celu wykonania ustawy z dnia 16 lipca 1980 r. w sprawie okresowych kar pieniężnych nakładanych w ramach procedur administracyjnych oraz wykonywania wyroku przez osoby prawne w rozumieniu prawa publicznego.

(3) Zmienione przepisy dekretu przyjęłyby brzmienie: "Jeśli po upływie tego terminu wezwanie do wypełnienia zobowiązania nie zostało wykonane, przedstawiciel Skarbu Państwa lub organu odpowiedzialnego za sprawowanie nadzoru zapisuje wydatki w budżecie osoby prawnej prawa publicznego lub przedsiębiorstwa publicznego będącego w zwłoce. Uwalnia on konieczne środki w budżecie osoby prawnej prawa publicznego lub przedsiębiorstwa publicznego poprzez zmniejszenie środków przeznaczonych na inne wydatki i jeszcze niewykorzystanych, albo poprzez zwiększenie zasobów" (zmiany podkreślono).

(4) Obwieszczenie Komisji w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE do pomocy państwowej w formie gwarancji (Dz.U. C 71 z 11.3.2000, str. 14).

TEKST PISMA

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.