Pomoc państwa - Dania - Pomoc państwa nr C 5/07 (ex N 469/05) - Złagodzenie obowiązku powiadamiania nałożonego na przedsiębiorstwa żeglugi morskiej objęte duńskim systemem podatku tonażowego - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE.
Dz.U.UE.C.2007.135.6
Akt nienormatywnyPomoc państwa nr C 5/07 (ex N 469/05) - Złagodzenie obowiązku powiadamiania nałożonego na przedsiębiorstwa żeglugi morskiej objęte duńskim systemem podatku tonażowego
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 88 ust. 2 Traktatu WE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2007/C 135/06)
(Dz.U.UE C z dnia 19 czerwca 2007 r.)
Pismem z dnia 7 stycznia 2007 r., przedstawionym w języku oryginału na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła Królestwo Danii o swojej decyzji wszczęcia postępowania określonego w art. 88 ust. 2 Traktatu WE, dotyczącego wyżej wymienionej pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi w ciągu jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma, kierując je do Dyrekcji Generalnej ds. Energii i Transportu na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Energy and Transport
Directorate A - Unit 4
B-1049 Bruksela
Faks: (32-2) 296 41 04
Uwagi te zostaną przekazane Królestwu Danii. Zainteresowane strony przekazujące uwagi mogą wystąpić z odpowiednio umotywowanym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości poufnością.
STRESZCZENIE
1. PROCEDURA
1. Pismem z dnia 13 września 2005 r.(1), Dania powiadomiła Komisję o zmianie duńskiego systemu podatku tonażowego. System ten został początkowo zatwierdzony decyzją z dnia 12 marca 2002 r.(2) (sprawa N 563/01).
2. Zmiana ta została zarejestrowana jako zgłoszona pomoc pod numerem N 469/05. Zgłoszona zmiana została wprowadzona ustawą nr 408 z dnia 1 czerwca 2005 r.
3. W pismach z dnia 28 października 2005 r., 19 maja i 29 sierpnia 2006 r.(3), Komisja zwróciła się do władz duńskich o przedstawienie dodatkowych informacji, które zostały przedstawione w odpowiedziach z dnia 22 listopada 2005 r. oraz 30 czerwca 2006 r.(4).
2. OPIS ŚRODKA
2.1. Nazwa
4. Złagodzenie obowiązku powiadamiania nałożonego na przedsiębiorstwa żeglugi morskiej objęte systemem podatku tonażowego
2.2. Opis zgłoszonych środków
5. Ustawa Nb 408 z dnia 1 czerwca 2005 r. zwalnia duńskie przedsiębiorstwa żeglugi morskiej opodatkowane duńskim podatkiem tonażowym(5) z obowiązku dostarczania organom podatkowym wszystkich niezbędnych informacji o prowadzonych przez nie transakcjach finansowych z przedsiębiorstwami zagranicznymi należącymi do tej samej grupy.
6. W takim przypadku weryfikacja transakcji handlowych między dwoma przedsiębiorstwami należącymi do tej samej grupy dokonywana jest zgodnie z zasadą pełnej konkurencji (arm's length). Zasada ta przewiduje weryfikację zgodności cen w transakcjach między przedsiębiorstwami powiązanymi należącymi do tej samej grupy przedsiębiorstw z cenami rynkowymi. Weryfikacji takiej wymagają zarówno:
– zasady dotyczące cen transferowych, do których wdrażania zachęca się kraje OECD w celu zapobiegania uchylaniu się od płacenia podatków poprzez transakcje handlowe między podmiotami będącymi przedsiębiorstwami powiązanymi w tej samej grupie i podlegającymi opodatkowaniu w dwóch różnych krajach(6); jak i
– jeden ze środków zabezpieczających(7) przewidzianych w systemie. Przedmiotowy środek zabezpieczający określony jest w sekcji 2.11.1 wspomnianej decyzji z dnia 12 marca 2002 r. pod nagłówkiem "Zasada pełnej konkurencji" i przewiduje sprawdzanie transakcji handlowych między przedsiębiorstwami opodatkowanymi podatkiem tonażowym a ich przedsiębiorstwami powiązanymi.
7. Obowiązek powiadamiania wspomniany w pkt 4 powyżej, z którego duńskie przedsiębiorstwa żeglugi morskiej opodatkowane duńskim podatkiem tonażowym zostałyby zwolnione w razie wdrożenia zgłoszonych środków, nie dotyczy jedynie przedsiębiorstw opodatkowanych podatkiem tonażowym. Jego zadaniem w systemie podatkowym jest umożliwienie organom podatkowym sprawdzenia, czy jedno z dwóch przedsiębiorstw należących do tej samej grupy, ale objętych dwoma różnymi systemami opodatkowania przedsiębiorstw, nie manipuluje cenami transferowymi w celu przeniesienia większości swoich zysków do drugiego przedsiębiorstwa, podlegającego korzystniejszemu opodatkowaniu. Powiadomienia te mają zatem podstawowe znaczenie dla sprawdzania cen transferowych wewnątrz grupy przedsiębiorstw, zarówno w kontekście zasad dotyczących cen transferowych (jeżeli transakcje mają charakter transgraniczny), jak i obowiązku stosowania środków zabezpieczających (bez względu na to, czy transakcje mają charakter transgraniczny), co jest właściwe systemowi podatku tonażowego.
8. Władze duńskie są zdania, że jeżeli jedno z dwóch przedsiębiorstw jest duńskim przedsiębiorstwem żeglugi morskiej opodatkowanym duńskim podatkiem tonażowym, a drugie jest przedsiębiorstwem powiązanym z siedzibą za granicą (spółką-matką, córką lub siostrzaną), to duńskie przedsiębiorstwo nie jest zainteresowane przenoszeniem zysków do zagranicznych przedsiębiorstw powiązanych i manipulowaniem cenami transferowymi. Dlatego też jeżeli jedno z dwóch przedsiębiorstw powiązanych jest objęte duńskim systemem podatku tonażowego, a drugie opodatkowane jest w innym kraju, prowadzenie przez duńskie organy podatkowe weryfikacji ewentualnych nadużyć w drodze manipulacji cenami transferowymi nie leży, zdaniem władz duńskich, w interesie skarbu duńskiego. Władze duńskie uważają, że kontrole takie leżą jedynie w interesie innych państw członkowskich i państw trzecich.
2.3. Opis istniejącego systemu
9. System podatku tonażowego opisano we wspomnianej powyżej decyzji Komisji z dnia 12 marca 2002 r. w sprawie N 563/01. Jego główne cechy przypomniano poniżej.
10. Dochód pochodzący z wszystkich kwalifikowalnych operacji i podlegający opodatkowaniu w ramach systemu podatku tonażowego stanowi zryczałtowaną kwotę odpowiadającą sumie ustalonych kwot, obliczaną dla każdej jednostki pływającej poprzez odniesienie do jej tonażu, bez względu na faktyczny zysk wypracowany przez przedsiębiorstwo żeglugi morskiej, w następujący sposób:
Do 1.000 NT 7 DKK (~ 0,90 EUR) na 100 NT dziennie
1.001 - 10.000 NT 5 DKK (~ 0,70 EUR) na 100 NT dziennie
10.001 - 25.000 NT 3 DKK (~ 0,40 EUR) na 100 NT dziennie
> 25.000 NT 2 DKK (~ 0,30 EUR) na 100 NT dziennie
11. Obliczony w ten sposób dochód podlega opodatkowaniu według zwykłej stawki podatku od przedsiębiorstw. Dla każdej jednostki pływającej podlegającej opodatkowaniu podatkiem tonażowym dochód podlegający opodatkowaniu oblicza się poprzez odniesienie do tonażu netto w następujący sposób: na 100 ton netto (NT) i na każdy rozpoczęty okres 24 godzin, bez względu na to, czy dana jednostka pływająca funkcjonuje, czy nie.
12. System ten, wdrożony dnia 1 stycznia 2002 r., jest otwarty dla przedsiębiorstw podlegających opodatkowaniu w Danii (mających w Danii stałe miejsce prowadzenie działalności) i świadczących usługi transportu morskiego. System jest otwarty także dla przedsiębiorstw zagranicznych zarejestrowanych w Danii w związku z przeniesieniem tam swojej bazy administracyjnej. Systemem objęte mogą być jedynie dochody uzyskane z operacji transportu morskiego.
13. Przedsiębiorstwa żeglugi morskiej mają swobodę wyboru tego systemu lub pozostania poza nim. Wyboru należy dokonać nie później niż w terminie złożenia zeznania podatkowego za rok, w stosunku do którego podatek tonażowy ma zostać zastosowany po raz pierwszy. Decyzja o wyborze systemu podatku tonażowego lub pozostaniu poza nim jest wiążąca na okres 10 lat. W Danii przedsiębiorstwa żeglugi morskiej należące do tej samej grupy muszą dokonać takiego samego wyboru w odniesieniu do systemu podatku tonażowego. Jeżeli przedsiębiorstwo żeglugi morskiej wybiera system podatku tonażowego, to zostają nim objęte wszystkie jednostki pływające i operacje spełniające odnośne wymogi.
2.4. Okres obowiązywania
14. Pismem z dnia 5 kwietnia 2006 r. władze duńskie zobowiązały się do ponownego zgłoszenia, przed upływem dziesięciu lat, zgłoszonego środka dotyczącego złagodzenia obowiązku powiadamiania w stosunku do przedsiębiorstw żeglugi morskiej opodatkowanych duńskim podatkiem tonażowym. Przyjmuje się więc, że zgłoszony środek wygasa z końcem 2015 r.
2.5. Budżet
15. Zmiana nie wywiera wpływu budżetowego na obecny system. Przewidywana zmiana nie wpłynie na pomoc indywidualną.
2.6. Inne programy pomocy państwa mające zastosowanie do transportu morskiego w Danii
16. Z posiadanej przez Komisję wiedzy wynika, że oprócz systemu podatku tonażowego Dania stosuje obecnie tylko jeden inny program na korzyść przewoźników morskich: umożliwia on zwolnienie armatorów z płatności podatku dochodowego i składek na ubezpieczenia społeczne marynarzy pracujących na pokładach kwalifikujących się jednostek pływających(8).
2.7. Stanowisko władz duńskich
17. Władze duńskie są zdania, że gdyby przedsiębiorstwo wielonarodowe chciało uniknąć płatności podatku od przedsiębiorstw poprzez transakcje handlowe między duńskim przedsiębiorstwem powiązanym podlegającym opodatkowaniu podatkiem tonażowym a jednym z jego nie-duńskich przedsiębiorstw powiązanych, takie uchylanie się od płacenia podatków byłoby ze szkodą dla drugiego kraju, a nie ze szkodą dla Danii.
18. Dlatego też w interesie duńskich organów podatkowych nie leży prowadzenie systematycznego nadzoru nad transakcjami między przedsiębiorstwami opodatkowanymi duńskim podatkiem tonażowym a ich ewentualnymi zagranicznymi przedsiębiorstwami powiązanymi, gdyż taki nadzór nie prowadziłby do odzyskania żadnego dodatkowego dochodu dla skarbu duńskiego. Dlatego właśnie Dania zaproponowała zwolnienie przedsiębiorstw opodatkowanych duńskim podatkiem tonażowym z obciążeń administracyjnych, które ze swojej perspektywy postrzega ona jako zbędne.
19. W świetle powyższego władze duńskie wydają się wychodzić z niewyrażonego wprost założenia, że odpowiedzialność za kontrolę ewentualnego uchylania się od płacenia podatków przez jakiekolwiek przedsiębiorstwo z siedzibą za granicą z pomocą przedsiębiorstwa z siedzibą w Danii opodatkowanego duńskim podatkiem tonażowym spada na organy podatkowe takiego innego kraju. Założenie to implikuje, że organy podatkowe takiego innego kraju, czy to państwa członkowskiego, czy to kraju trzeciego, powinny mieć w przepisach podatkowych zasady dotyczące cen transferowych i że powinny efektywnie wdrażać takie zasady, zwłaszcza w odniesieniu do transakcji z przedsiębiorstwami objętymi duńskim systemem podatku tonażowego.
3. WSTĘPNA OCENA ISTNIENIA POMOCY
20. Nie ma sensu ustalanie, czy zgłoszone środki jako takie stanowią pomoc państwa w rozumieniu artykułu 87 ust. 1 Traktatu WE, gdyż należy rozpatrywać je w powiązaniu z całym systemem podatku tonażowego. Komisja powinna zatem rozpatrzyć cały system podatku tonażowego w postaci, jaką miałby, gdyby zgłoszone środki zostały wdrożone.
21. Na obecnym etapie analizy Komisja uznaje, że zgłoszone środki nie zmieniają pomocowego charakteru systemu podatku tonażowego.
22. Główną kwestią jest ustalenie, czy przewidywane środki wpłynęłyby na ocenę zawartą we wspomnianej powyżej decyzji Komisji z dnia 12 marca 2002 r. dotyczącej ogólnej zgodności systemu ze wspólnym rynkiem.
4. WĄTPLIWOŚCI DOTYCZĄCE ZGODNOŚCI ŚRODKA ZE WSPÓLNYM RYNKIEM
4.1. Środek zabezpieczający, którego dotyczą zgłoszone środki
23. Jednym z głównych warunków zgodności systemu podatku tonażowego ze wspólnym rynkiem jest istnienie szeregu środków zabezpieczających, mających na celu zagwarantowanie, że pośrednich korzyści z systemu nie będą czerpały podmioty prowadzące działalność inną niż transport morski w danym państwem członkowskim, w jakimkolwiek innym państwie członkowskim lub w kraju trzecim. Możliwość objęcia podatkiem tonażowym jest bowiem jasno określona w wytycznych żeglugowych(9), mających zastosowanie do pewnych rodzajów działalności żeglugowej, stosujących się do transportu morskiego. Gdyby zmieniony system podatku tonażowego mógł potencjalnie skutkować odnoszeniem korzyści z opodatkowania podatkiem tonażowym przez podmioty prowadzące działalność inną niż żegluga morska, zgodność systemu wzbudzałaby wątpliwości, tak jak wyszczególniono to poniżej.
24. Środki zabezpieczające związane z duńskim systemem podatku tonażowego opisano w sekcji 2.11 wspomnianej powyżej decyzji Komisji z dnia 12 marca 2002 r.
25. Jednym z głównych środków zabezpieczających jest weryfikacja, zgodnie z zasadą pełnej konkurencji, transakcji handlowych między przedsiębiorstwami opodatkowanymi podatkiem tonażowym i ich ewentualnymi przedsiębiorstwami powiązanymi (lub częściami tych przedsiębiorstw, opodatkowanymi zwykłym podatkiem od przedsiębiorstw), niezależnie od tego, czy takie przedsiębiorstwa powiązane są przedsiębiorstwami krajowymi, czy zagranicznymi. Warto przypomnieć, że istnieją inne rodzaje środków zabezpieczających, odnoszące się do "kapitalizacji zgrubnej" ("thick capitalisation"),(10) czyli przenoszenia kosztów i dochodów tam, gdzie część działalności przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu w ramach systemu podatku tonażowego, a pozostała część zwykłemu podatkowi od przedsiębiorstw.
26. Wszystkie systemy podatku tonażowego zatwierdzone przez Komisję w ciągu ostatnich pięciu lat(11) przewidują środki zabezpieczające, w tym takie, jak zgłoszony, czyli weryfikację transakcji między podmiotami opodatkowanymi podatkiem tonażowym i podmiotami opodatkowanymi inaczej.
27. Systemy podatku tonażowego muszą być objęte środkami zabezpieczającymi, pozwalającymi unikać wywierania wpływu na rodzaje działalności gospodarczej inne niż transport morski. W tym celu Komisja wymaga zwykle od państw członkowskich szeregu środków zabezpieczających, takich jak:
– weryfikacja transakcji handlowych między wydzielonymi obszarami działalności w oparciu o zasadę pełnej konkurencji;
– zasady uczciwego podziału kosztów nakładów kapitałowych między kwalifikowalne a niekwalifikowalne rodzaje działalności;
– zasady uczciwego podziału dochodów między kwalifikowalne a niekwalifikowalne rodzaje działalności;
– opcja "wszystko albo nic" dla grup żeglugi morskiej ("wszystkie kwalifikowalne podmioty danej grupy wybierają podatek tonażowy, jeżeli co najmniej jeden z nich dokona takiego wyboru").
28. Środki takie mają na celu m.in. zapobieganie uchylaniu się od płacenia podatków od działalności niezwiązanej z transportem morskim. Wdrożenie tych środków ma istotne znaczenie dla oceny zgodności systemu tonażowego ze wspólnym rynkiem, gdyż pomagają one zagwarantować, że podmioty prowadzące działalność nieobjętą wspólnotowymi zasadami w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego nie będą czerpać z takiego systemu nienależnych korzyści. Środki zabezpieczające jako takie uważa się za integralną część systemu podatku tonażowego.
29. W szczególności środek zabezpieczający odnoszący się do podatku tonażowego oparty na zasadzie pełnej konkurencji uwzględniony jest w decyzjach Komisji zatwierdzających systemy podatku tonażowego (motyw 26), w tym w decyzji, o której obecnie mowa, i gwarantuje on, że jedynie działalność w dziedzinie transportu morskiego prowadzona przez przedsiębiorstwa podlegające opodatkowaniu w Danii może być objęta duńskim systemu podatku tonażowego.
4.2. Zmiana skuteczności rozpatrywanego środka zabezpieczającego
30. Należy przypomnieć, że środki zabezpieczające mają zasadnicze znaczenie dla zapewnienia odporności systemów podatku tonażowego na nadużycia. Komisja zażądała wprowadzenia takich środków we wszystkich systemach podatku tonażowego zatwierdzonych w ciągu ostatnich pięciu lat.
31. W szczególności bez skutecznego wdrożenia środka zabezpieczającego odnoszącego się do transakcji handlowych, sektory inne niż transport morski, czy to w danym państwie członkowskim, czy w innych krajach, mogą korzystać z możliwości uchylenia się od płacenia podatku od przedsiębiorstw poprzez transakcje handlowe z przedsiębiorstwami powiązanymi podlegającymi opodatkowaniu w ramach systemu podatku tonażowego danego państwa członkowskiego.
32. Komisja rozumie, że władze duńskie zamierzają nadal weryfikować, stosując środek zabezpieczający oparty na zasadzie pełnej konkurencji, transakcje przeprowadzane między dwoma przedsiębiorstwami powiązanymi, z których jedno opodatkowane jest podatkiem tonażowym, tak jak to miało miejsce dotychczas, ale tylko w przypadku, kiedy oba przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w Danii.
33. W rezultacie weryfikacja transakcji wewnątrzkrajowych w obrębie przedsiębiorstwa opodatkowanego podatkiem tonażowym pozostaje obowiązkiem duńskich organów podatkowych, natomiast weryfikacja transakcji transgranicznych między przedsiębiorstwem opodatkowanym podatkiem tonażowym w Danii a zagranicznym przedsiębiorstwem powiązanym jest obowiązkiem odnośnego innego kraju.
34. Na obecnym etapie analizy Komisja ma jednak wątpliwości, czy pierwotny system podatku tonażowego zmieniony zgłoszonymi środkami pozostanie zgodny ze wspólnym rynkiem, gdyż zgłoszone środki mogą mieć niekorzystny wpływ na zastosowanie wspomnianego powyżej środka zabezpieczającego. Środek ten ma zasadnicze znaczenie dla zgodności systemu(12).
35. Komisja obawia się także, że zgłoszone środki ułatwiałyby uchylanie się od płacenia podatków w pozostałych państwach członkowskich przez przedsiębiorstwa podlegające opodatkowaniu w takich państwach członkowskich, ponieważ prawdopodobieństwo wykrycia przez duńskie organy podatkowe oszukańczych transakcji miedzy takimi przedsiębiorstwami a ich przedsiębiorstwami powiązanymi opodatkowanymi podatkiem tonażowym w Danii będzie mniejsze, jeżeli duńskie organy podatkowe nie będą już systematycznie informowane o transakcjach handlowych między przedsiębiorstwami opodatkowanymi duńskim podatkiem tonażowym a ich zagranicznymi przedsiębiorstwami powiązanymi.
36. Komisja uważa, że gdyby środki zabezpieczające okazały się nieefektywne lub prawdopodobne byłoby, że okażą się nieefektywne, system podatku tonażowego, przysparzając korzyści podmiotom prowadzącym działalność inną niż transport morski, może niekorzystnie wpłynąć na warunki wymiany handlowej w stopniu sprzecznym ze wspólnym interesem, i system taki, w tego rodzaju sytuacji, byłby w rezultacie niezgodny ze wspólnym rynkiem.
37. Komisja obawia się, że w przedmiotowym przypadku zmiana środka zabezpieczającego, którego dotyczy zgłoszenie, doprowadzi do sytuacji, w której podmioty podlegające opodatkowaniu w innych krajach, a zatem nieobjęte systemem podatku tonażowego w Danii, czerpać będą z niego nienależne im korzyści poprzez transakcje prowadzone po nierzetelnych cenach z przedsiębiorstwami powiązanymi mającymi siedziby w Danii i opodatkowanymi duńskim podatkiem tonażowym.
38. W związku z powyższym oraz oprócz tego Komisja pragnie zapoznać się z poglądami osób trzecich z wszystkich państw członkowskich na poniższe zagadnienia.
39. Po pierwsze należy ustalić, czy po wdrożeniu zgłoszonych środków Dania mogłaby nadal zagwarantować, że jej organy podatkowe będą w stanie wykrywać wszelkie próby uchylania się od płacenia podatków przez zagraniczne przedsiębiorstwa powiązane przedsiębiorstw żeglugi morskiej podlegających opodatkowaniu duńskim podatkiem tonażowym i informować odnośne inne kraje o takich próbach. Jeżeli nie, Komisja zastanawia się, czy inne kraje, w tym państwa członkowskie inne niż Dania powinny ponosić ciężar sprawdzania wszystkich transakcji transgranicznych z przedsiębiorstwami opodatkowanymi duńskim podatkiem tonażowym (z których większość to prawdopodobnie przedsiębiorstwa z siedzibą w Danii).
40. Po drugie Komisja zastanawia się, czy zasadne byłoby także nierówne traktowanie, pod względem obowiązku powiadamiania, beneficjentów mających jedynie krajowe przedsiębiorstwa powiązane niekwalifikujące się do objęcia podatkiem tonażowym i beneficjentów mających tylko zagraniczne przedsiębiorstwa powiązane. W świetle orzecznictwa w sprawie Matry(13), takie nierówne traktowanie może bowiem wpływać także na zgodność systemu.
41. Po trzecie Komisja zastanawia się, czy mechanizmy współpracy między państwami członkowskimi, takie jak wymienione poniżej, byłyby właściwsze dla lepszego zabezpieczenia systemów podatku tonażowego przed nadużyciami:
– obowiązek wzajemnej pomocy, w świetle art. 10 Traktatu WE(14) oraz wykraczającej poza wymagania ewentualnej dwustronnej umowy o współpracy podatkowej i poza zalecenia zawarte w wytycznych OECD, w odniesieniu do transakcji transgranicznych z przedsiębiorstwem objętym podatkiem tonażowym, w celu zapobiegania wywieraniu przez systemy podatku tonażowego, w skali wspólnotowej, wpływu na niekwalifikowalne rodzaje działalności.
– zobowiązanie organów podatkowych państw członkowskich, które ustanowiły system podatku tonażowego, do systematycznego powiadamiania swoich odpowiedników w drugim państwie członkowskim o zaistniałych podejrzeniach nieprawidłowych transakcji prowadzonych ze szkodą dla wpływów podatkowych drugiego państwa członkowskiego i na korzyść przedsiębiorstwa z siedzibą w takim państwie członkowskim i opodatkowanego tamtejszym podatkiem tonażowym.
42. Komisja pragnie zatem wezwać osoby trzecie ze wszystkich państw członkowskich do przedstawienia swoich poglądów na wszystkie wymienione powyżej zagadnienia.
43. Z tego powodu potrzebne jest postępowanie wyjaśniające na podstawie art. 4 ust. 4 rozporządzenia w sprawie pomocy państwa(15), które pomoże Komisji wyjaśnić wspomniane kwestie oraz ich ewentualny wpływ na zgodność systemu, zanim przedstawi ona swoją ostateczną opinię dotyczącą zgodności zgłoszonych środków ze wspólnym rynkiem.
______
(1) Zarejestrowane pod numerem TREN(2005) A/23228.
(2) Tekst decyzji dostępny jest w języku urzędowym pod następującym adresem internetowym:
http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/transports-2001/n563-01.pdf.
Decyzją z dnia 1 grudnia 2004 r. (sprawa N 171/2004) Komisja zatwierdziła objęcie wykazem kwalifikowalnych rodzajów działalności pomocniczej (pozostających w ścisłym związku lub bezpośrednio powiązanych ze świadczeniem usług transportowych) wynajmu lokali komercyjnych, znajdujących się na pokładach, takich jak sklepy lub kioski, czy to przedsiębiorstwom trzecim, czy niezależnej części przedsiębiorstwa żeglugi morskiej, niezależnie od tego czy działalność prowadzona w takich kioskach jest kwalifikowalna, czy nie. Tekst drugiej decyzji dostępny jest w języku urzędowym pod następującym adresem internetowym:
http://ec.europa.eu/community_law/state_aids/transports-2004/n171-04.pdf.
(3) Numery TREN (2005) D/122520, TREN (2006) D/209990 i D/ 217824.
(4) Zarejestrowane pod numerem TREN(2005) A/29975.
(5) Opisano w znajdującej się dalej sekcji 2.3.
(6) We wszystkich krajach rozwiniętych zasady dotyczące cen transferowych są zwykle określone przepisami w sprawie podatku od przedsiębiorstw. Wytyczne OECD dotyczące cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych i organów podatkowych zachęcają kraje OECD do kontrolowania transakcji handlowych między podmiotami należącymi do przedsiębiorstw wielonarodowych a ich zagranicznymi przedsiębiorstwami powiązanymi. Przestrzeganie takich zasad może być także wymagane w związku z stosowaniem dwustronnych umów o współpracy podatkowej. Zasady dotyczące cen transferowych przewidują sprawdzanie prawidłowości cen w transakcjach między dwoma przedsiębiorstwami powiązanymi w rozumieniu wspomnianych powyżej wytycznych OECD. Organy podatkowe mają możliwość ustalania takich cen na poziomie bardziej zbliżonym do cen rynkowych, jeżeli władze takie podejrzewają uchylanie się od płacenia podatków oraz odpowiedniego przeliczania korzyści czerpanych przez odnośny podmiot.
(7) Komisja zażądała wprowadzenia takich środków zabezpieczających we wszystkich systemach zatwierdzonych w ciągu ostatnich pięciu lat.
(8) Sprawa NN 116/98, zatwierdzona przez Komisję decyzją z dnia 13 listopada 2002 r. Tekst decyzji dostępny jest w języku urzędowym pod następującym adresem internetowym:
http://europa.eu.int/comm/secretariat_general/sgb/state_aids/transports-1998/nn116-98.pdf.
(9) Komunikat Komisji C(2004) 43 - Wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa dla transportu morskiego, Dz.U. C 13 z 17.1.2004, str. 3, patrz pkt 3.1. Patrz także poprzednie wytyczne w tej dziedzinie, Dz.U. C 205 z 5.7.1997, str. 5.
(10) Strategia "kapitalizacji zgrubnej" polega na lokowaniu większej części kapitału w części przedsiębiorstwa opodatkowanej podatkiem tonażowym, a większości zadłużenia w pozostałej części przedsiębiorstwa opodatkowanej zwykłym podatkiem od przedsiębiorstw, co pozwala zwiększyć nakłady inwestycyjne do celów podatkowych.
(11) Patrz w szczególności następujące decyzje Komisji:
(1) system brytyjski zatwierdzony dnia 2 sierpnia 2000 r. (sprawa N 790/99);
(2) system hiszpański zatwierdzony dnia 27 lutego 2002 r. (sprawa N 736/01);
(3) system duński zatwierdzony dnia 12 marca 2002 r. (sprawa N 563/01);
(4) system fiński zatwierdzony dnia 16 października 2002 r. (sprawa N 195/02);
(5) system irlandzki zatwierdzony dnia 11 grudnia 2002 r. (sprawa N 504/02);
(6) system hiszpański mający zastosowanie do prowincji Vizcaya, zatwierdzony dnia 5 lutego 2003 r. (sprawa N 572/ 02);
(7) system francuski zatwierdzony dnia 13 maja 2003 r. (sprawa N 737/02);
(8) system belgijski zatwierdzony dnia 19 marca 2003 r. (sprawa N 433/02);
(9) system włoski zatwierdzony dnia 20 października 2004 r. (sprawa N 114/04).
(12) Patrz odnośny ustęp w sekcji 3.3.decyzji Komisji z dnia 12 marca 2002 r.: "Ponadto »zasada pełnej konkurencji«, »zasady dotyczące przychodów/kosztów finansowych«, »zasady dotyczące kapitalizacji zgrubnej«, zasady dotyczące operacji między wydzielonymi obszarami działalności oraz zasady dotyczące transakcji wewnątrz grupy przedsiębiorstw zapewniają oczywiste punkty odniesienia, pozwalające określić, które rodzaje działalności podlegają opodatkowaniu podatkiem tonażowym, a co za tym idzie oczywiste punkty odniesienia dla przejrzystej rachunkowości, której wymagają »wytyczne«."
(13) Patrz orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Matry z dnia 15 czerwca 1993 r., sprawa C-225/91, Matra przeciwko Komisji, a w szczególności pkt 41: "41 Pod tym względem należy zaznaczyć, że o ile postępowanie określone w art. 92 i 93 pozostawia znaczną swobodę decyzyjną Komisji, a w pewnych okolicznościach także Radzie, w odniesieniu do podjęcia decyzji o zgodności systemu pomocy państwa z wymogami wspólnego rynku, to z ogólnego programu Traktatu wynika jasno, że postępowanie takie nie może nigdy przynieść wyniku sprzecznego ze szczegółowymi postanowieniami Traktatu (orzeczenie w sprawie 73/79, Komisja przeciwko Włochom [1980] Zb.Orz. 1533, ust. 11). Trybunał stwierdził także, że aspekty pomocy sprzeczne ze szczegółowymi postanowieniami Traktatu innymi niż art. 92 i 93 mogą być tak nierozerwalnie powiązane z przedmiotem pomocy, że niemożliwa jest ich osobna ocena (orzeczenie w sprawie 74/76 Iannelli przeciwko Meroniemu [1977] Zb.Orz. 557)."
(14) Artykuł 10
Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe środki ogólne lub szczególne w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji Wspólnoty. Ułatwiają one Wspólnocie wypełnianie jej zadań. Powstrzymują się one od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby zagrozić urzeczywistnieniu celów niniejszego Traktatu.
(15) Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE. Dz.U. L 83 z 22.3.1999, str. 1.
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
TEKST PISMA