Pomoc państwa - Dania - Pomoc państwa C 35/10 (ex N 302/10) - Podatki od gier hazardowych w Internecie w duńskiej ustawie w sprawie podatków od gier hazardowych - Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Dz.U.UE.C.2011.22.9
Akt nienormatywnyPomoc państwa C 35/10 (ex N 302/10)
Podatki od gier hazardowych w Internecie w duńskiej ustawie w sprawie podatków od gier hazardowych
Zaproszenie do zgłaszania uwag zgodnie z art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(2011/C 22/07)
(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2011 r.)
Pismem z dnia 14 grudnia 2010 r., zamieszczonym w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Komisja powiadomiła władze Królestwa Danii o swojej decyzji w sprawie wszczęcia postępowania określonego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego wyżej wspomnianego środka pomocy.
Zainteresowane strony mogą zgłaszać uwagi na temat środka pomocy, w odniesieniu do którego Komisja wszczyna postępowanie, w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego streszczenia i następującego po nim pisma. Uwagi należy kierować do Kancelarii ds. Pomocy Państwa w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji Komisji Europejskiej na następujący adres lub numer faksu:
European Commission
Directorate-General for Competition
State aid Greffe
Rue Joseph II 70/Jozef II-straat 70
1049 Bruxelles/Brussel
BELGIQUE/BELGIË
Faks +32 22961242
Otrzymane uwagi zostaną przekazane Królestwu Danii. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
TEKST STRESZCZENIA
1. PROCEDURA
W dniu 6 lipca 2010 r. władze duńskie zgłosiły, zgodnie z art. 108 ust. 3 TFUE, wniosek legislacyjny L 203 w sprawie podatków od gier hazardowych w celu uzyskania pewności prawnej. Równolegle Komisja otrzymała dwie oddzielne skargi: jedną od duńskiego stowarzyszenia przemysłu automatów rozrywkowych (dnia 23 lipca 2010 r.) oraz kolejną od podmiotu zarządzającego stacjonarnym kasynem o nazwie "the Royal Casino" w dniu 6 sierpnia 2010 r.
2. OPIS ŚRODKA, W ODNIESIENIU DO KTÓREGO KOMISJA WSZCZYNA POSTĘPOWANIE
W 2009 r. rząd duński postanowił wprowadzić reformę istniejących przepisów dotyczących rynku gier hazardowych. Uprzednio sektorem tym zarządzał głównie państwowy
monopol, realizowany przez przedsiębiorstwo Danske Spil A/S. Pozostałe przedsiębiorstwa, nieposiadające państwowego zezwolenia jak Danske Spil A/S, nie miały prawa działać na tym rynku ani reklamować w Danii usług związanych z grami hazardowymi, pod groźbą kary grzywny. Niezależnie od tego zakazu swoje usługi oferowały w Danii zdalne (internetowe) serwisy gier hazardowych. Z definicji uznawano, że świadczą one usługi związane z hazardem nielegalnie. Obchodzenie ograniczeń wynikających z monopolu państwowego, utrata dochodów z podatków oraz brak jakiejkolwiek kontroli nad działalnością, którą uznawano za nielegalną, sprawiły, że rząd duński zaproponował otwarcie rynku hazardu internetowego, wychodząc z założenia, iż jest to jedyny sposób, aby odzyskać kontrolę nad osobami uprawiającymi hazard oraz internetowymi serwisami gier hazardowych.
Nowe przepisy likwidują monopol i wprowadzają regulowany, częściowo zliberalizowany rynek gier hazardowych. Obejmują
one między innymi ustawę nr 848 w sprawie gier hazardowych z dnia 1 lipca 2010 r. oraz zgłoszoną Komisji ustawę nr 698 w sprawie podatków od gier hazardowych z dnia 25 czerwca 2010 r. Wymienione akty powinny wejść w życie w dniu 1 stycznia 2011 r. Jednak ze względu na fakt, iż wejście w życie tych ustaw zależy od uprzedniej zgody Komisji, minister ds. podatków ma prawo zdecydować, w jakim terminie te dwa akty prawne zaczną obowiązywać.
Nowy system podatkowy zakłada zróżnicowanie obciążeń podatkowych dotyczących stacjonarnych oraz internetowych operatorów gier hazardowych: stawka podatkowa w przypadku kasyn stacjonarnych (oferujących gry takie jak ruletka, blackjack, bakarat, punto banco, poker oraz automaty do gier znajdujące się w kasynach) wynosić będzie do 75 % dochodów z gier brutto (definiowanych jako wysokość zakładów po odjęciu wygranych) oraz 71 % dochodów z gier brutto w przypadku stacjonarnych automatów do gier (tj. "automatów z nagrodami" takich jak automaty na monety w salach do hazardu i restauracjach), podczas gdy udostępnianie tych gier w Internecie podlegać będzie podatkowi liniowemu wynoszącemu 20 % dochodów z gier brutto.
3. OCENA ŚRODKA
Władze duńskie stwierdzają, że planowany przez nie model liberalizacji rynku gier hazardowych został zgłoszony Komisji zgodnie z zasadami określonymi w dyrektywie w sprawie procedury informacyjnej 98/34/WE i podkreślają, że Komisja w swoim piśmie z dnia 19 kwietnia 2010 r. wyraziła zadowolenie z planowanej liberalizacji w kontekście wspomnianego zgłoszenia.
Władze duńskie nie zaprzeczają, że omawiany środek spełnia kryteria zawarte w definicji zasobów państwowych ani że beneficjenci potencjalnych korzyści finansowych są przedsiębiorstwami w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE. Uważają one jednak, że środek nie stanowi pomocy państwa, ponieważ nie ma charakteru selektywnego i w związku z tym nie przysparza żadnych korzyści. Władze duńskie uważają także, że różnice w opodatkowaniu hazardu internetowego i stacjonarnego są uzasadnione w świetle "natury lub ogólnych założeń systemu".
Chociaż władze duńskie przyznają, że internetowe i stacjonarne usługi w zakresie zakładów należą do tego samego rynku i powinny zatem być opodatkowane na tym samym poziomie (20 %), uważają, że rynki internetowych i stacjonarnych gier hazardowych stanowią dwa całkowicie odmienne rynki, które nie są porównywalne, przez co ten sam poziom opodatkowania nie jest uzasadniony. Ze względu na rzekomo oddzielny i zróżnicowany charakter tych rynków, różne stawki podatkowe wobec internetowej i stacjonarnej działalności związanej z hazardem dotyczyłyby przedsiębiorstw, które nie znajdują się w sytuacji porównywalnej z prawnego lub rzeczywistego punktu widzenia.
W opinii władz duńskich stacjonarne i internetowe gry hazardowe są różne także pod względem technicznym. W kasynach stacjonarnych najważniejsze elementy gier są obsługiwane całkowicie ręcznie, podczas gdy gry internetowe realizowane są zdalnie przez zainstalowane oprogramowanie komputerowe. Ponadto władze duńskie utrzymują, że stacjonarne i zdalne usługi w zakresie gier hazardowych nie powinny być traktowane jako wzajemnie konkurencyjne, lecz jako formy działalności, które są od siebie odrębne lub nawet uzupełniające.
W tym kontekście władze duńskie podkreślają, że hazard w kasynach stacjonarnych wiąże się z dodatkowymi komplikacjami i wydatkami: kosztem transportu, czasem poświęconym na dojazd do kasyna oraz koniecznością respektowania zasad dotyczących ubioru, pokrycia opłat za wejście do kasyna lub poszanowania zakazu palenia. Te dodatkowe komplikacje miałyby świadczyć o tym, że hazard w kasynach stacjonarnych stanowi rozrywkę o szczególnym charakterze, w którym bardzo istotne są aspekty społeczne. Różnić miałby się również znacznie rodzaj świadczonych usług. Władze duńskie argumentują w tym kontekście, że fizyczna obecność konsumentów w przypadku gier stacjonarnych wiąże się ze społecznym doświadczaniem hazardu i obejmuje także inne usługi (takie jak zakup napojów lub przekąsek). Powołują się one również na fakt, że profil konsumentów korzystających ze stacjonarnych i zdalnych usług w zakresie gier hazardowych jest odmienny pod względem wieku, płci i poziomu wykształcenia.
Opiniom przedstawionym przez władze duńskie silnie sprzeciwiają się obydwa przedsiębiorstwa, które złożyły skargi. Reprezentują one całkowicie odmienny pogląd: ich zdaniem hazard internetowy i stacjonarny obejmuje dokładnie te same rodzaje gier, a więc te same segmenty jednego rynku. Dlatego też stosowanie niższej stawki podatkowej wobec operatorów internetowych gier hazardowych miałoby być jawną dyskryminacją operatorów stacjonarnych gier hazardowych oraz stanowić pomoc państwa wyłącznie na rzecz operatorów internetowych.
Na obecnym etapie Komisja ma wątpliwości, czy przedsiębiorstwa oferujące usługi w zakresie hazardu stacjonarnego i internetowego istotnie nie są porównywalne z rzeczywistego lub prawnego punktu widzenia na potrzeby ustalenia wysokości opodatkowania w ramach zgłoszonego środka. W związku z powyższym Komisja uważa, że ustawa w sprawie podatków od gier hazardowych może stanowić środek o charakterze selektywnym w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
Uzasadniając różnice w opodatkowaniu względami związanymi z naturą lub ogólnymi założeniami systemu podatkowego władze duńskie stwierdziły, że zastosowanie wobec hazardu internetowego znacznie niższej stawki (20 %) wynika z potrzeby starannego zrównoważenia konieczności zachowania zgodności z ogólnymi celami duńskich przepisów podatkowych oraz potrzebą wprowadzenia stawki podatkowej na tyle niskiej, aby skłoniła ona operatorów internetowych gier hazardowych do ubiegania się o zezwolenie w Danii i zaniechanie świadczenia internetowych usług związanych z hazardem z innych krajów, w których obowiązują niższe stawki podatkowe. Przedsiębiorstwa, które złożyły skargi, podkreślały między innymi, że nieograniczona liczba zezwoleń dla kasyn internetowych w połączeniu z tak niską stawką podatkową przy utrzymaniu ściśle ograniczonej liczby zezwoleń dla kasyn stacjonarnych i dalszym obciążaniu ich wyższą stawką podatkową nie może być w żadnym przypadku zgodne z naturą bądź założeniami duńskiego systemu opodatkowania gier hazardowych.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem przepisy podatkowe obowiązujące w innych państwach członkowskich nie mogą być wykorzystywane jako uzasadnienie odwołujące się do natury i ogólnych założeń systemu podatkowego. Chęć poprawy konkurencyjności przedsiębiorstw także była regularnie odrzucana w orzecznictwie jako potencjalne uzasadnienie.
Na obecnym etapie Komisja ma wątpliwości, czy omawiany środek jest uzasadniony z punktu widzenia logiki systemu podatkowego.
Podsumowując obecny etap sprawy Komisja przyjmuje, że omawiany środek może wiązać się z pomocą państwa. Komisja wątpi również, czy środek spełnia wymóg zgodności z rynkiem wewnętrznym w rozumieniu art. 107 ust. 2 i ust. 3 TFUE.
TEKST PISMA