Podwyżka norweskich ceł na produkty rolne (2013/2547(RSP)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2016.75.118

Akt nienormatywny

Wersja od: 26 lutego 2016 r.

Podwyżka norweskich ceł na produkty rolne

P7_TA(2013)0326

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lipca 2013 r. w sprawie podwyżki norweskich ceł na produkty rolne (2013/2547(RSP))

(2016/C 075/18)

(Dz.U.UE C z dnia 26 lutego 2016 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (porozumienie EOG),

- uwzględniając Porozumienie w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Norwegii dotyczące dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi na podstawie art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (umowa dwustronna) ¹ ,

- uwzględniając swoje stanowisko z dnia 13 września 2011 r. w sprawie projektu decyzji Rady w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów między Unią Europejską a Królestwem Norwegii dotyczącego dodatkowych preferencji w handlu produktami rolnymi na podstawie art. 19 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym ² ,

- uwzględniając pismo z dnia 9 marca 2011 r. od norweskiego ministra handlu i przemysłu do komisarza ds. rynku wewnętrznego i usług w sprawie Aktu o jednolitym rynku,

- uwzględniając konkluzje z 38. posiedzenia Rady EOG z dnia 26 listopada 2012 r.,

- uwzględniając pytanie do Komisji w sprawie "znacznej podwyżki norweskich ceł na produkty rolne" (O-000048/2013 - B7-0210/2013),

- uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że zgodnie z art. 19 porozumienia EOG "umawiające się strony zobowiązują się do dalszych wysiłków nad osiągnięciem stopniowej liberalizacji handlu produktami rolnymi";

B. mając na uwadze, że porozumienie EOG zapewnia podstawę dla równego dostępu Norwegii do rynku wewnętrznego oraz że strony porozumienia uznały porozumienie za korzystne dla obu stron;

C. mając na uwadze, że zasadniczo stosunki gospodarcze i polityczne między UE i Norwegią są doskonałe; mając na uwadze, że pojawiające się różnice między partnerami powinny być rozstrzygane w drodze dialogu;

D. mając na uwadze, że porozumienie dwustronne pozostające w mocy od stycznia 2012 r. odnowiło preferencyjne, wzajemne i korzystne dla obu stron ramy prawne dotyczące preferencji dla handlu produktami rolnymi, m.in. mięsem i produktami mlecznymi;

E. mając na uwadze, że w drodze takiego porozumienia UE i Królestwo Norwegii rozszerzyły zakres wzajemnej liberalizacji handlu produktami rolnymi, przyznając bezcłowy dostęp, ustanawiając kontyngenty taryfowe i obniżając należności przywozowe dla szerokiej gamy produktów rolnych;

F. mając na uwadze, że od 1 stycznia 2013 r. europejscy eksporterzy niektórych serów, jagnięciny i wołowiny borykają się na rynku norweskim z należnościami ad valorem w wysokości 277 %, 429 % i 344 %; mając na uwadze, że przed tym środkiem nałożono na kwiaty hydrangea (hortensje) nowe opłaty przywozowe w wysokości 72 %;

G. mając na uwadze, że te środki - mimo że dopuszczalne w norweskim harmonogramie Światowej Organizacji Handlu - sprzeciwiają się literze i duchowi umowy dwustronnej, zwłaszcza jej art. 10, który stwierdza, że "strony będą podejmowały działania dla zapewnienia, że przyznawane wzajemnie korzyści nie zostaną naruszone przez inne ograniczające środki przywozowe";

H. mając na uwadze, że wzrost gospodarczy, zatrudnienie i stopa inflacji nie sygnalizują żadnego negatywnego wpływu światowego kryzysu gospodarczego i finansowego na gospodarkę norweską;

1. ubolewa nad niedawnymi środkami nałożonymi przez rząd norweski, które uznaje za protekcjonistyczne i ograniczające handel, co wyraźnie narusza literę i ducha umowy dwustronnej;

2. podkreśla, że rząd Norwegii zaproponował te środki, nie skonsultowawszy ich wcześniej z partnerami z UE, co byłoby właściwe przy bliskich stosunkach dwustronnych istniejących między UE i Norwegią;

3. kwestionuje ekonomiczną logikę stojącą za tymi środkami, które w konsekwencji mogą ograniczyć handel, co zaszkodzi wszystkim zainteresowanym stronom, a zwłaszcza norweskim konsumentom, a w dalszej perspektywie także norweskim rolnikom; wzywa Komisję, by oceniła potencjalne negatywne skutki zwiększenia taryf dla unijnych eksporterów i rolników;

4. wzywa rząd i parlament Norwegii do wycofania tych środków;

5. wzywa rząd norweski i Komisję, by odnotowały ostatnie ambitne działania Islandii na rzecz liberalizacji handlu produktami rolnymi z Unią; nalega na rząd norweski, by poszedł za jej przykładem;

6. wzywa rząd Norwegii, by zaakceptował zmianę protokołu 3 do porozumienia EOG, który dotyczy handlu przetworzonymi produktami rolnymi, aby ocenić, czy cła na ww. produkty można uznać za sprawiedliwe i uzasadnione;

7. wzywa Komisję, by kontynuowała negocjacje z władzami norweskimi, żeby opracować wzajemnie zadowalające rozwiązanie w kwestii importu/eksportu produktów rolnych;

8. zwraca się do Komisji, by określiła, jakie działania zamierza podjąć, w razie gdyby Norwegia odmówiła uchylenia swojej decyzji, w szczególności w odniesieniu do ochrony miejsc pracy i produkcji unijnego rolnictwa, gdyby zaistniały potrzeby w tym względzie;

9. wzywa Komisję, by w razie braku współpracy rozważyła możliwość zaproponowania dalszych działań w celu wycofania przedmiotowych środków;

10. przypomina o dużym zaangażowaniu Norwegii na rzecz rynku wewnętrznego, zwłaszcza w ramach niedawnych inicjatyw, takich jak Akt o jednolitym rynku I i II; podkreśla, że norweski rząd sam przyznał, że skuteczny jednolity rynek jest podstawą przyszłego wzrostu i zatrudnienia oraz że obecny kryzys nie powinien być wykorzystywany jako pretekst do powrotu do protekcjonizmu i prowadzenia działań zakłócających handel;

11. wyraża nadzieję, że Norwegia pozostanie integralnym elementem rynku wewnętrznego i nie zastosuje dalszych dezintegrujących i jednostronnych środków;

12. zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, rządowi i parlamentowi Norwegii oraz instytucjom Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

¹ Dz.U. L 327 z 9.12.2011, s. 2.

² Dz.U. C 51 E z 22.2.2013, s. 168.