Dyrektywa 95/59/WE w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1995.291.40

Akt utracił moc

Wersja od: 27 lutego 2010 r.

DYREKTYWA RADY 95/59/WE

z dnia 27 listopada 1995 r.

w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 99,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ⁽²⁾,

a także mając na uwadze co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 72/464/EWG z dnia 19 grudnia 1972 r. w sprawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych ⁽³⁾ oraz druga dyrektywa Rady 79/32/EWG z dnia 18 grudnia 1978 r. w prawie podatków innych niż podatki obrotowe, wpływających na spożycie wyrobów tytoniowych ⁽⁴⁾ zostały zmienione w znacznym stopniu i przy wielu okazjach. Ze względów racjonalności i jasności powyższe dyrektywy powinny zostać skonsolidowane w tekst jednolity.

(2) Celem Traktatu jest ustanowienie unii gospodarczej, w obrębie, której istnieje zdrowa konkurencja i której cechy są podobne do tych występujących na rynku krajowym. W odniesieniu do wyrobów tytoniowych, osiągnięcie tego celu przewiduje, że stosowanie w Państwach Członkowskich podatków, wpływających na spożycie produktów w tym sektorze, nie zakłóca warunków konkurencji i nie hamuje swobodnego przepływu tego towaru w ramach Wspólnoty.

(3) Jeśli chodzi o podatek akcyzowy, harmonizacja struktur musi w szczególności zapobiegać zakłócaniu konkurencji różnych kategorii wyrobów tytoniowych należących do tego samej grupy, przez skutki nałożenia podatku, i w konsekwencji otwarciem rynków krajowych Państw Członkowskich.

(4) Struktura podatku akcyzowego na papierosy musi zawierać, oprócz specyficznych składników obliczonych na jednostkę produktu, proporcjonalny składnik oparty na cenie sprzedaży detalicznej, obejmujący wszystkie podatki. Podatek obrotowy, nakładany na papierosy, posiada taki sam efekt jak proporcjonalny podatek akcyzowy i fakt ten powinien być wzięty pod uwagę w przypadku gdy ustalany jest stosunek między specyficznym składnikiem podatku akcyzowego a całkowitym ciężarem podatkowym.

(5) W odniesieniu do papierosów, wyżej wymieniony cel jest najlepiej osiągany przez system, który przewiduje rozkład ciężaru podatkowego, i w tym celu nakładany na te produkty podatek powinien składać się z proporcjonalnego podatku akcyzowego połączonego ze specyficznym podatkiem akcyzowym, którego kwota jest ustalona przez każde Państwo Członkowskie zgodnie z kryteriami wspólnotowymi.

(6) Struktury podatków akcyzowych na wyroby tytoniowe, powinny zostać zharmonizowane w etapach.

(7) Bezwzględna konieczność konkurencji zakłada istnienie systemu swobodnie kształtujących się cen dla wszystkich grup wyrobów tytoniowych.

(8) Istnieje kilka typów wyrobów tytoniowych, rozróżnianych według ich cech oraz według sposobu ich użycia.

(9) Te różne typy wyrobów tytoniowych powinny być zdefiniowane.

(10) Z przyczyn ekonomicznych dla określonych Państw Członkowskich powinny zostać przewidziane tymczasowe odstępstwa.

(11) Należy dokonać rozróżnienia między tytoniem drobnokrojonym przeznaczonym do skręcania papierosów a innym tytoniem do palenia.

(12) Producentem jest osoba fizyczna lub prawna, która faktycznie przygotowuje produkty tytoniowe i ustala maksymalną cenę sprzedaży detalicznej dla każdego Państwa Członkowskiego, w którym dane produkty są przeznaczone do konsumpcji.

(13) Większość Państw Członkowskich przyznaje wyłączenia od podatku akcyzowego lub dokonuje zwrotów tego podatku w odniesieniu do niektórych typów wyrobów tytoniowych w zależności ich wykorzystania. Wyłączenia lub zwroty w przypadku szczególnych sposobów wykorzystania powinny być sprecyzowane w niniejszej dyrektywie.

(14) Tytoń zrolowany nadający się do palenia po prostej obróbce, powinny również zostać uznane za papierosy do celów jednolitego opodatkowania tych produktów.

(15) Republika Federalna Niemiec powinna być uprawniona do opodatkowania tytoniu zrolowanego stawką lub kwotą, stosowaną wobec tytoniu drobnokrojonego przeznaczonego do skręcania papierosów, najpóźniej do dnia 31 grudnia 1998 r.

(16) Niniejsza dyrektywa nie może naruszać zobowiązań Państw Członkowskich dotyczących terminów wprowadzenia dyrektyw, określonych w załączniku I część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

TYTUŁ  I

Zasady ogólne

Artykuł  1

1. Struktura podatków akcyzowych, które są nakładane przez Państwa Członkowskie na wyroby tytoniowe, jest harmonizowana w kilku etapach.

2. Niniejsza dyrektywa ustanawia zasady ogólne tej harmonizacji, jak również szczególne kryteria stosowane w etapach harmonizacji.

3. O przejściu z jednego etapu harmonizacji do drugiego decyduje Rada na wniosek Komisji, mając na uwadze skutki wywarte podczas etapu przez środki wprowadzonych przez Państwa Członkowskie do ich systemów podatków akcyzowych w celu zapewnienia zgodności z przepisami podczas tego etapu. Przejście z jednego etapu do drugiego może być odroczone, szczególnie, jeżeli prawdopodobne jest spowodowanie nieproporcjonalnych strat w dochodach Państwa Członkowskiego.

Artykuł  2

1. Za wyroby tytoniowe uznaje się, co następuje:

a) papierosy;

b) cygara i cygaretki;

c) tytoń do palenia:

– drobnokrojony do skręcania papierosów,

– inny tytoń do palenia,

jak zdefiniowany w art. 3-7.

2. Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje przepisy niezbędne dla określenia sposobu, w jaki wyroby tytoniowe powinny zostać zdefiniowane i sklasyfikowane w grupy.

3. Bez uszczerbku dla istniejących przepisów wspólnotowych, definicje, wymienione w art. 3-7, nie naruszają wyboru systemu lub poziomu opodatkowania, który jest stosowany wobec różnych grup produktów, określonych w tych artykułach.

Artykuł  3 ¹

1.  Za cygara lub cygaretki uznaje się produkty opisane poniżej, jeśli mogą one być oraz, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, są przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym:

a) tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu;

b) tytoń zrolowany ze spreparowanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w normalnym kolorze cygara z odzyskanego tytoniu pokrywającym produkt w całości, w stosownych przypadkach, łącznie z filtrem, ale nie, w przypadku cygar z ustnikiem, ustnik, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 g i nie więcej niż 10 g, a obwód równy co najmniej jednej trzeciej długości wynosi nie mniej niż 34 mm.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 Niemcy i Węgry do dnia 31 grudnia 2014 r. mogą nadal stosować art. 3 dyrektywy 95/59/WE zmienionej dyrektywą 2002/10/WE.

Artykuł  4

1. 2  Za papierosy uznaje się, co następuje:

a) tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu art. 3;

b) tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w "tutkach" z bibuły papierosowej;

c) tytoń zrolowany, który w drodze prostej nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.

Do dnia 31 grudnia 2001 r. włącznie Republika Federalna Niemiec jest uprawniona do opodatkowania tytoniu zrolowanego wymienionego w lit. b) stawką lub kwotą, stosowaną dla tytoniu drobnokrojonego przeznaczonego do skręcania papierosów.

2. 3  Tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 1, do celów podatku akcyzowego uznaje się za dwa papierosy w przypadku, gdy - wyłączając filtr lub ustnik - jest on dłuższy niż 8 cm, ale nie dłuższy niż 11 cm, za trzy papierosy w przypadku, gdy - wyłączając filtr lub ustnik - jest on dłuższy niż 11 cm, ale nie dłuższy niż 14 cm itd.

Artykuł  5

Za tytoń do palenia uznaje się:

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;

2. ⁴  odpady tytoniowe, oddane do sprzedaży detalicznej, które nie podlegają art. 3 i 4, a nadają się do palenia. Do celów niniejszego artykułu za "odpady tytoniowe" uznaje się pozostałości liści tytoniu i produkty uboczne uzyskane podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych.

Artykuł  6

Tytoń do palenia, określony w art. 5, w którym więcej niż 25 % w masie drobin tytoniu posiada szerokość cięcia mniejszą niż 1,5 mm, jest uznawany za tytoń drobnokrojony przeznaczony do skręcania papierosów. Państwa Członkowskie, które w dniu 1 stycznia 1993 r. nie stosują szerokości cięcia wynoszącej 1,5 mm, stosują niniejszy przepis do dnia 31 grudnia 1997 r.

Państwa Członkowskie mogą uznać za tytoń drobnokrojony przeznaczony do skręcania papierosów, tytoń do palenia, którego więcej niż 25 % w masie drobin tytoniu posiada szerokość cięcia 1,5 mm lub więcej i który został sprzedany lub miał być sprzedany do celów skręcania papierosów.

Artykuł  7

1. 6  Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w art. 3, są traktowane jako cygara i cygaretki.

2.  Produkty składające się w całości lub w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w art. 4 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Bez uszczerbku dla akapitu pierwszego, nie traktuje się jak wyrobów tytoniowych, produktów, które nie zawierają tytoniu i wykorzystywane są wyłącznie w celach medycznych.

Artykuł  8

1. Papierosy wyprodukowane we Wspólnocie i te przywożone z państw nieczłonkowskich, podlegają proporcjonalnemu podatkowi akcyzowemu obliczonemu według maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej, włączając opłaty celne, a także specyficznemu podatkowi akcyzowemu obliczonemu na jednostkę produktu.

2. Stawka proporcjonalnego podatku akcyzowego oraz kwota specyficznego podatku akcyzowego muszą być takie same dla wszystkich papierosów.

3. Na ostatnim etapie harmonizacji struktur, we wszystkich Państwach Członkowskich ustanawia się w odniesieniu do papierosów ten sam stosunek między specyficznymi podatkami akcyzowymi a sumą proporcjonalnego podatku akcyzowego i podatkiem obrotowym, w taki sposób by rozpiętość cen sprzedaży detalicznej jasno odzwierciedlała różnicę w cenach dostawy producenta.

4. 7  W stosownym przypadku podatek akcyzowy od papierosów może obejmować minimalny składnik podatku, pod warunkiem że rygorystycznie przestrzega się stosowania mieszanej struktury podatkowej oraz przedziału dla specyficznego składnika podatku akcyzowego określonego w art. 16.

Artykuł  9

1. Za producenta uznaje się osobę fizyczną lub prawną mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę we Wspólnocie, która przekształca tytoń w produkty przemysłowe na sprzedaż.

Producenci lub, gdzie to właściwe, ich przedstawiciele lub uprawnieni pełnomocnicy we Wspólnocie oraz importerzy tytoniu z państw nieczłonkowskich, mają swobodę w ustalaniu maksymalnej ceny sprzedaży detalicznej dla każdego z produktów, dla każdego Państwa Członkowskiego, w którym dane produkty są przeznaczone do konsumpcji.

Przepisy akapitu drugiego nie mogą jednakże utrudniać wprowadzenia krajowych regulacji prawnych odnoszących się do kontroli poziomu cen lub przestrzegania nałożonych cen, pod warunkiem że są one zgodne z ustawodawstwem wspólnotowym.

2. W celu ułatwienia nałożenia podatku akcyzowego, Państwa Członkowskie mogą dla każdej grupy wyrobów tytoniowych, ustalić skalę cen sprzedaży detalicznej pod warunkiem że każda skala będzie posiadała wystarczający zakres i będzie wystarczająco różnorodna, aby faktycznie odpowiadać różnorodności produktów wspólnotowych. Każda skala jest ważna dla wszystkich produktów należących do grupy wyrobów tytoniowych, których dotyczy, bez rozróżnienia na podstawie jakości, prezentacji, pochodzenia produktów lub użytych materiałów, cech charakterystycznych przedsiębiorstw lub jakichkolwiek innych kryteriów.

Artykuł  10

1. Na ostatnim etapie, przynajmniej przepisy dotyczące pobierania podatków akcyzowych zostają zharmonizowane. Podczas poprzedzających etapów podatek akcyzowy jest, w zasadzie, pobierany za pomocą znaków skarbowych Państwa Członkowskie są zobowiązane do udostępniania takich znaków skarbowych producentom i pośrednikom w innych Państwach Członkowskich. Jeśli Państwa Członkowskie pobierają podatki akcyzowe za pomocą innych środków, gwarantują, aby żadne przeszkody czy to administracyjne, czy też techniczne nie wpływały na handel między Państwami Członkowskimi.

2. Importerzy i krajowi producenci wyrobów tytoniowych podlegają systemowi ustalonemu w ust. 1 w odniesieniu do szczegółowych przepisów dotyczących nakładania i płacenia opłat celnych.

Artykuł  11

Zwolnienie od podatku akcyzowego lub zwrot zapłaconego podatku akcyzowego może nastąpić dla:

a) denaturowanych wyrobów tytoniowych, używanych do celów przemysłowych lub w ogrodnictwie,

b) wyrobów tytoniowych, niszczonych pod nadzorem administracyjnym,

c) wyrobów tytoniowych, które są wyłącznie przeznaczone do testów naukowych i testów związanych z jakością produktu,

d) wyrobów tytoniowych, które są ponownie obrobione przez producenta.

Państwa Członkowskie określają warunki i formalności, którym podlegają wymienione powyżej zwolnienia lub zwroty.

TYTUŁ  II

Przepisy szczególne stosowane podczas pierwszego etapu harmonizacji

Artykuł  12

1. Zgodnie z art. 1 ust. 3, pierwszy etap harmonizacji struktur podatków akcyzowych od wyrobów tytoniowych obejmie okres sześćdziesięciu miesięcy od dnia 1 lipca 1973 r.

2. Podczas pierwszego etapu harmonizacji stosuje się art. 13 i 14.

Artykuł  13

1. Kwota specyficznego podatku akcyzowego nałożonego na papierosy po raz pierwszy zostanie ustalona w odniesieniu do papierosów z najbardziej popularnej kategorii cenowej, zgodnie z danymi dostępnymi w dniu 1 stycznia 1973 r.

2. Nie naruszając rozwiązania, które ostatecznie zostanie przyjęte, biorąc pod uwagę stosunek między specyficznymi składnikami a składnikami proporcjonalnymi, wielkość wymieniona w ust. 1 nie może być niższa niż 5 % lub wyższa niż 75 % łącznej kwoty proporcjonalnego podatku akcyzowego i specyficznego podatku akcyzowego nałożonego na te papierosy.

3. Jeżeli podatek akcyzowy nałożony na kategorię cenową wymienioną w ust. 1 jest zmieniony po dniu 1 stycznia 1973 r., to kwota specyficznego podatku akcyzowego jest ustalana w odniesieniu do nowego ciężaru podatkowego nałożonego na papierosy wymienione w ust. 1.

Artykuł  14

Niezależnie od przepisów art. 8 ust. 1, każde Państwo Członkowskie może wyłączyć opłaty celne z podstawy opodatkowania proporcjonalnego podatku akcyzowego od papierosów.

TYTUŁ  III

Przepisy szczególne stosowane podczas drugiego etapu harmonizacji

Artykuł  15

1. Drugi etap harmonizacji struktur podatków akcyzowych od wyrobów tytoniowych, rozpoczyna się od dnia 1 lipca 1978 r.

2. Podczas drugiego etapu harmonizacji stosuje się art. 16.

Artykuł  16 ⁸

1.  Udział specyficznego składnika podatku akcyzowego w kwocie całego obciążenia podatkowego na papierosy jest ustalany w odniesieniu do średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży.

2. Średnią ważoną detaliczną cenę sprzedaży oblicza się w odniesieniu do całkowitej wartości wszystkich papierosów dopuszczonych do konsumpcji, na podstawie detalicznej ceny sprzedaży obejmującej wszystkie podatki, podzielonej przez całkowitą liczbę papierosów dopuszczonych do konsumpcji. Jest ona określana najpóźniej do dnia 1 marca każdego roku na podstawie danych dotyczących wszystkich takich dopuszczeń do konsumpcji, które miały miejsce w poprzednim roku kalendarzowym.

3. Do dnia 31 grudnia 2013 r. specyficzny składnik podatku akcyzowego od papierosów nie może wynosić mniej niż 5 % i nie więcej niż 76,5 % wielkości całego obciążenia podatkowego wynikającego z dodania następujących wartości:

a) specyficznego podatku akcyzowego;

b) proporcjonalnego podatku akcyzowego i podatku od wartości dodanej nałożonych na średnią ważoną cenę detaliczną sprzedaży.

4. Od dnia 1 stycznia 2014 r. specyficzny składnik podatku akcyzowego od papierosów nie może wynosić mniej niż 7,5 % i nie więcej niż 76,5 % wielkości całego obciążenia podatkowego wynikającego z dodania następujących wartości:

a) specyficznego podatku akcyzowego;

b) proporcjonalnego podatku akcyzowego i podatku od wartości dodanej nałożonych na średnią ważoną cenę detaliczną sprzedaży.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 i 4, w przypadku gdy zachodzi zmiana średniej ważonej detalicznej ceny sprzedaży papierosów w państwie członkowskim, doprowadzając tym samym specyficzny składnik podatku akcyzowego, wyrażony jako procent całkowitego obciążenia podatkowego, do poziomu poniżej 5 % lub 7,5 %, w zależności od przypadku, lub powyżej 76,5 % całkowitego obciążenia podatkowego, wówczas państwo członkowskie, którego to dotyczy, może powstrzymać się od dostosowania kwoty specyficznego podatku akcyzowego do dnia 1 stycznia drugiego roku następującego po roku, w którym zaistniała zmiana.

6. Niezależnie od przepisów art. 8 ust. 1 państwa członkowskie mogą wyłączyć opłaty celne z podstawy obliczania proporcjonalnego podatku akcyzowego nakładanego na papierosy.

7. Z zastrzeżeniem ust. 3, 4, 5 i 6 państwa członkowskie mogą nakładać minimalną stawkę podatku akcyzowego na papierosy.

TYTUŁ  IV

Przepisy końcowe

Artykuł  17 ⁹

(skreślony)

Artykuł  18

Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, które przyjmują w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł  19

1. Dyrektywy wymienione w załączniku I część A, tracą moc, nie naruszając zobowiązań Państw Członkowskich dotyczących terminów wprowadzenia dyrektywy, wymienionych w załączniku I część B.

2. Odniesienie do uchylonych dyrektyw są traktowane jako odniesienia do niniejszej dyrektywy i są odczytywane zgodnie z tabelą korelacji, określoną w załączniku II.

Artykuł  20

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł  21

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 listopada 1995 r.

	W imieniu Rady
	P. SOLBES MIRA
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 56 z 6.3.1995, str. 164.

⁽²⁾ Dz.U. C 133 z 31.5.1995, str. 1.

⁽³⁾ Dz.U. L 303 z 31.12.1972, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 92/78/EWG (Dz.U. L 316 z 31.10.1992, str. 5).

⁽⁴⁾ Dz.U. L 10 z 16.1.1979, str. 8. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 92/78/EWG.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

CZĘŚĆ  A

DYREKTYWY UCHYLONE

(określone w art. 19)

1. Dyrektywa 72/464/EWG

2. Dyrektywa 79/32/EWG

i ich następujące zmiany:

– Dyrektywa 74/318/EWG

– Dyrektywa 75/786/EWG

– Dyrektywa 76/911/EWG

– Dyrektywa 77/805/EWG

– Dyrektywa 80/369/EWG

– Dyrektywa 80/1275/EWG

– Dyrektywa 81/463/EWG

– Dyrektywa 82/2/EWG

– Dyrektywa 82/877/EWG

– Dyrektywa 84/217/EWG

– Dyrektywa 86/246/EWG

– Dyrektywa 92/78/EWG.

CZĘŚĆ  B

Dyrektywa	Termin przeniesienia
- 72/464/EWG	1.7.1973 r. ^(1)
- 79/32/EWG	1.1.1980 r.
- 74/318/EWG
- 75/786/EWG
- 76/911/EWG
- 77/805/EWG
- 80/369/EWG
- 80/1275/EWG
- 81/463/EWG
- 82/2/EWG
- 82/877/EWG
- 84/217/EWG
- 86/246/EWG	1.1.1986 r.
- 92/78/EWG	31.12.1992 r.
^(1) Wielka Brytania i Irlandia otrzymały zgodę na odroczenie tego terminu do dnia 31 grudnia 1977 r.

ZAŁĄCZNIK  II

TABELA KORELACJI

Niniejsza dyrektywa	Dyrektywa 72/464/EWG	Dyrektywa 79/32/EWG
tytuł I	tytuł I
artykuł 1 ust. 1 i 2	artykuł 1 ust. 1 i 2
artykuł 1 ust. 3	artykuł 1 ust. 4
artykuł 2 ust. 1 i 2	artykuł 3 ust. 1 i 2	artykuł 1 ust. 1
artykuł 2 ust. 3		artykuł 1 ust. 2
artykuł 3		artykuł 2
artykuł 4		artykuł 3
artykuł 5		artykuł 4
artykuł 6		artykuł 4a
artykuł 7		artykuł 7
artykuł 8	artykuł 4
artykuł 9	artykuł 5
artykuł 10	artykuł 6
artykuł 11	artykuł 6a
tytuł II	tytuł II
artykuł 12	artykuł 7
artykuł 13	artykuł 8
artykuł 14	artykuł 9
tytuł III	tytuł IIa
artykuł 15	artykuł 10a
artykuł 16	artykuł 10b
tytuł IV	tytuł III
artykuł 17	artykuł 11
artykuł 18	artykuł 12 ust. 12
artykuł 19	-	-
artykuł 20	-	-
artykuł 21	artykuł 13	artykuł 10

¹ Art. 3 zmieniony przez art. 3 pkt 1 dyrektywy nr 2010/12/UE z dnia 16 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 lutego 2010 r.

² Art. 4 ust. 1 zmieniony przez art. 3 pkt 1 dyrektywy nr 1999/81/WE z dnia 29 lipca 1999 r. (Dz.U.UE.L.99.211.47) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 1 stycznia 1999 r.

³ Art. 4 ust. 2 zmieniony przez art. 3 pkt 2 dyrektywy nr 2010/12/UE z dnia 16 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 lutego 2010 r.

⁴ Art. 5 pkt 2 zmieniony przez art. 3 pkt 3 dyrektywy nr 2010/12/UE z dnia 16 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 lutego 2010 r.

⁵ Art. 6 zmieniony przez art. 3 pkt 4 dyrektywy nr 2010/12/UE z dnia 16 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 lutego 2010 r.

⁶ Art. 7 ust. 1 zmieniony przez art. 3 pkt 5 dyrektywy nr 2010/12/UE z dnia 16 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 lutego 2010 r.

⁷ Art. 8 ust. 4 zmieniony przez art. 3 pkt 6 dyrektywy nr 2010/12/UE z dnia 16 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 lutego 2010 r.

⁸ Art. 16 zmieniony przez art. 3 pkt 7 dyrektywy nr 2010/12/UE z dnia 16 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 lutego 2010 r.

⁹ Art. 17 skreślony przez art. 3 pkt 8 dyrektywy nr 2010/12/UE z dnia 16 lutego 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.50.1) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 27 lutego 2010 r.