Rozporządzenie delegowane 1394/2014 ustanawiające plan w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów pelagicznych na wodach południowo-zachodnich
Dz.U.UE.L.2014.370.31
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) NR 1394/2014
z dnia 20 października 2014 r.
ustanawiające plan w zakresie odrzutów w odniesieniu do niektórych połowów pelagicznych na wodach południowo-zachodnich
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE 1 , w szczególności jego art. 15 ust. 6 i art. 18 ust. 1 i 3,
(1) Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich połowach UE poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku połowów gatunków podlegających limitom połowowym.
(2) Art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 upoważnia Komisję do przyjęcia planów w zakresie odrzutów w drodze aktu delegowanego na okres nie dłuższy niż trzy lata na podstawie wspólnych zaleceń opracowanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.
(3) Belgia, Hiszpania, Francja, Niderlandy i Portugalia mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem na wodach południowo-zachodnich. Powyższe państwa członkowskie, po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Zasobów Pelagicznych, Komitetem Doradczym ds. Połowów Dalekomorskich i Komitetem Doradczym ds. Wód Południowo-Zachodnich. przedstawiły Komisji wspólną rekomendację obejmującą konkretne środki. Wkład naukowy pozyskano od odpowiednich podmiotów naukowych. Środki zawarte we wspólnej rekomendacji są zgodne z art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i w związku z tym, zgodnie z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, należy je włączyć do niniejszego rozporządzenia.
(4) W odniesieniu do wód południowo-zachodnich, zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, obowiązek wyładunku powinien mieć zastosowanie do wszystkich statków prowadzących połowy dużych i małych gatunków pelagicznych, w odniesieniu do gatunków poławianych w ramach tych połowów, które podlegają limitom połowowym, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2015 r.
(5) Zgodnie ze wspólną rekomendacją plan w zakresie odrzutów powinien obejmować połowy niektórych małych gatunków pelagicznych i połowy dużych gatunków pelagicznych, tj. połowy ostroboka, makreli, szprota, sardeli, tuńczyka białego, błękitka i ostroboka peruwiańskiego w obszarach ICES VIII, IX i X oraz w obszarach CECAF 34.1.1,34.1.2 i 34.2.0, począwszy od dnia 1 stycznia 2015 r.
(6) Wspólna rekomendacja zawiera wyłączenie z obowiązku wyładunku w odniesieniu do sardeli, ostroboka, ostroboka peruwiańskiego i makreli, złowionych w połowach przy użyciu okrężnicy w obszarach ICES VIII, IX i X oraz w obszarach CECAF 34.1.1, 34.1.2 i 34.2, w oparciu o dowody naukowe świadczące o wysokiej zdolności do przeżycia, zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Dowody naukowe na potwierdzenie wysokiej przeżywalności przedstawiono w ramach wspólnej rekomendacji, w której odniesiono się do konkretnego badania naukowego na temat przeżywalności ryb po uwolnieniu z połowów przy użyciu okrężnicy w południowych wodach europejskich. W badaniu stwierdzono, że odsetek przeżywalności zależy od czasu skupiania się i gęstości zarybienia w sieci, które są zwykle w tych połowach ograniczone. Informacja ta została poddana weryfikacji przez STECF (w czasie drugiego posiedzenia plenarnego w 2014 r.). STECF stwierdził, że, zakładając, iż wyniki badania są reprezentatywne dla wskaźników przeżywalności w komercyjnych operacjach połowowych, odsetek ryb uwolnionych pozostających przy życiu będzie prawdopodobnie większy niż 50 %. Zakaz uwalniania makreli i śledzia przed pełnym wybraniem sieci na burtę statku rybackiego, powodujący utratę martwych lub ginących ryb, został ustanowiony w art. 19b ust. 2 rozporządzenia Rady (UE) nr 850/98 2 . Niniejsze wyłączenie w oparciu o zdolność do przeżycia nie narusza obowiązującego zakazu, ponieważ uwolnienie ryb nastąpi na etapie operacji połowowej, w którym ryby będą mieć wysoki wskaźnik przeżywalności po uwolnieniu. W związku z tym takie wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(7) Wspólna rekomendacja obejmuje również cztery wyłączenia de minimis z obowiązku wyładunku w odniesieniu do niektórych połowów i do pewnego poziomu. Dowody dostarczone przez państwa członkowskie zostały zweryfikowane przez STECF, który stwierdził, że wspólna rekomendacja zawiera uzasadnione argumenty dotyczące wzrostu kosztów postępowania z przypadkowymi połowami, poparte w niektórych przypadkach jakościową oceną kosztów. W świetle powyższego oraz wobec braku odmiennych informacji naukowych, należy ustanowić wyłączenia de minimis zgodnie z udziałami procentowymi zaproponowanymi we wspólnej rekomendacji i na poziomie nieprzekraczającym wielkości dozwolonych na podstawie art. 15 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(8) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do błękitka (Micromesistius poutassou), maksymalnie do 7 % w 2015 r. i 2016 r. oraz 6 % w 2017 r., z całkowitych rocznych ukierunkowanych połowów na skalę przemysłową tego gatunku trawlerami pelagicznymi w obszarze ICES VIII, połączonych z przetwarzaniem na statkach złowionych ryb w celu wytworzenia bazy do surimi, opiera się na fakcie, iż zwiększenie selektywności nie jest możliwe oraz że koszty postępowania z przypadkowymi połowami są nieproporcjonalne. STECF stwierdza, że wyłączenie jest wystarczająco uzasadnione. Dlatego też wyłączenie to należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(9) Podstawą wyłączenia de minimis w odniesieniu do tuńczyka długopłetwego (Thunnus alalunga), maksymalnie do 7 % w 2015 i 2016 r. oraz 6 % w 2017 r., z całkowitych rocznych ukierunkowanych połowów tego gatunku przy użyciu tuk pelagicznych (PTM) w obszarze ICES VIII są nieproporcjonalne koszty postępowania z przypadkowymi połowami. Są to koszty magazynowania i przeładunku na morzu i na lądzie. STECF w swojej ocenie wspomniał o ryzyku selekcji jakościowej. Wyłączenie to nie narusza jednak art. 19a rozporządzenia nr 850/98. Dlatego też wyłączenie to należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(10) Podstawą wyłączenia de minimis w wysokości maksymalnie 5 % w 2015 r. i 2016 r. oraz 4 % w 2017 r. z całkowitych rocznych połowów sardeli (Engraulis encrasicolus), makreli (Scomber scombrus) oraz ostroboka (Trachurus spp.) włokiem pelagicznym w obszarze ICES VIII jest również trudność zwiększenia selektywności przy tego rodzaju połowach. STECF stwierdza, że wyłączenie jest dobrze uzasadnione w odniesieniu do makreli oraz ostroboka i zwraca uwagę na częściowe ryzyko selekcji jakościowej w przypadku sardeli. Wyłączenie to nie narusza jednak art. 19a rozporządzenia nr 850/98. Dlatego też wyłączenie to należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(11) Ostatnie wyłączenie de minimis dotyczy połowów przy użyciu okrężnicy w obszarach ICES VIII, IX i X oraz CECAF 34.1.1, 34.1.2 i 34.2.0 ukierunkowanych na następujące gatunki: w wysokości maksymalnie 5 % w 2015 r. i 2016 r. oraz 4 % w 2017 r. z całkowitych rocznych połowów ostroboka (Trachurus spp.) oraz makreli (Scomber scombrus); i w wysokości maksymalnie 2 % w 2015 r. i 2016 r. oraz 1 % w 2017 r. z całkowitych rocznych połowów sardeli (Engraulis encrasicolus). STECF stwierdził, że wyłączenie to jest poparte uzasadnionymi argumentami, które wskazują na trudności w zakresie poprawy selektywności w odniesieniu do tego rodzaju połowów. Dlatego też wyłączenie to należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(12) Wreszcie wspólna rekomendacja zawiera ustalenie minimalnego rozmiaru odniesienia do celów ochrony (MCRS) wynoszącego 9 cm w przypadku dwóch rodzajów połowów sardeli w celu zapewnienia ochrony młodocianych osobników tego gatunku. STECF dokonał oceny tego środka i stwierdził, że nie wpłynie on negatywnie na młode sardele; zwiększy poziom połowów, które mogą zostać sprzedane w celu spożycia przez ludzi bez zwiększania śmiertelności połowowej; oraz może przynieść korzyści w zakresie kontroli i egzekwowania przepisów. W związku z tym MCRS dla sardeli w odnośnych połowach powinien wynosić 9 cm.
(13) W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu dla statków Unii, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2015 r. w celu zapewnienia zgodności z ramami czasowymi określonymi w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Zgodnie z art. 15 ust. 6 tego rozporządzenia niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie przez okres nie dłuższy niż trzy lata,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
| W imieniu Komisji | |
| José Manuel BARROSO | |
| Przewodniczący |