Pakistan: zabójstwo Salmana Taseera, gubernatora Pendżabu.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2012.136E.90

Akt nienormatywny
Wersja od: 11 maja 2012 r.

Pakistan: zabójstwo Salmana Taseera, gubernatora Pendżabu

P7_TA(2011)0026

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 20 stycznia 2011 r. w sprawie Pakistanu, w szczególności zabójstwa gubernatora Salmana Taseera

(2012/C 136 E/16)

(Dz.U.UE C z dnia 11 maja 2012 r.)

Parlament Europejski,

uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie praw człowieka i demokracji w Pakistanie, w szczególności rezolucje z dnia 20 maja 2010 r.(1) oraz 12 lipca 2007 r.(2), 25 października 2007 r(3). i 15 listopada 2007 r.(4),
uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie rocznego sprawozdania dotyczącego sytuacji praw człowieka na świecie w roku 2009 i polityki UE w tej dziedzinie(5).,
uwzględniając przyjęte w dniu 16 listopada 2009 r. przez Radę wnioski w sprawie wolności religii i przekonań, w których Rada podkreśla strategiczne znaczenie tej wolności i zwalczania nietolerancji religijnej,
uwzględniając wspólne oświadczenie UE i Pakistanu z dnia 4 czerwca 2010 r., w którym obydwie strony zdecydowanie potwierdziły wolę wspólnego rozwiązywania kwestii dotyczących bezpieczeństwa regionalnego i globalnego, promowania poszanowania praw człowieka oraz współpracy na rzecz dalszego wzmocnienia demokratycznego rządu Pakistanu i jego instytucji,
uwzględniając oświadczenie swojego przewodniczącego z dnia 19 listopada 2010 r. w sprawie kary śmierci, na którą została skazana Asia Bibi,
uwzględniając oświadczenie wiceprzewodniczącej Komisji i wysokiej przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton z dnia 4 stycznia 2011 r. w sprawie zabójstwa gubernatora Salmana Taseera, a także jej oświadczenie z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie kary śmierci w Pakistanie,
uwzględniając art. 18 Powszechnej deklaracji praw człowieka z 1948 r.,
uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji i dyskryminacji ze względu na wyznanie lub przekonania,
uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,
A.
mając na uwadze, że gubernator prowincji Pendżab Salman Taseer był jednym z najbardziej konsekwentnych i widocznych krytyków pakistańskich przepisów zakazujących bluźnierstwa oraz ich nadużywania przez grupy ekstremistów w takich przypadkach jak sprawa z udziałem chrześcijanki Asii Bibi, którą skazano na karę śmierci pod zarzutem bluźnierstwa na mocy przepisów zawartych w części 295 C pakistańskiego kodeksu karnego,
B.
mając na uwadze, że w dniu 4 stycznia 2011 r. Salman Taseer został zamordowany w Islamabadzie przez jednego ze swoich własnych ochroniarzy Malika Mumtaza Husseina Qadriego, który nie zgadzał się ze sprzeciwem Taseera wobec pakistańskich praw dotyczących bluźnierstwa,
C.
mając na uwadze, że żaden z pozostałych ochroniarzy, którzy byli świadkami zabójstwa Taseera, nie uczynił nic, aby podjąć próbę powstrzymania mordercy; mając na uwadze, że mordercę nagrodzono wiwatami oraz że wspierały go setki prawników, kiedy pojawił się w sądzie, zaś dziesiątki tysięcy demonstrantów przemaszerowały ulicami Karaczi, wyrażając aprobatę dla jego czynów; mając na uwadze, że czołowy imam ogłosił podobno fatwę przeciwko byłej pakistańskiej minister Sherry Rehman, reformatorce politycznej i znanej dziennikarce, określając ją jako kolejny cel dla morderców,
D.
mając na uwadze, że po tym tragicznym wydarzeniu duża grupa duchowieństwa reprezentowanego przez partię Jamaat e-Ahl e-Sunnat Pakistan, organizację przemawiającą w imieniu umiarkowanej sekty Barelwi wydała oświadczenie potępiające zabójstwo i aprobatę dla sprawcy, w którym stwierdzono, że "żaden muzułmanin nie powinien brać udziału w pogrzebie Salmana Taseera ani nawet modlić się w jego intencji lub wyrażać w jakiejkolwiek postaci żal bądź współczucie z powodu tego wydarzenia", zabraniając muzułmanom odmawiania modlitw pogrzebowych, a duchownym - odprawiania ceremonii pogrzebowej ku czci zamordowanego gubernatora,
E.
mając na uwadze, że rozdział o prawach podstawowych, zawarty w konstytucji Pakistanu z 1973 r., gwarantuje "wolność wyznawania religii i prowadzenia instytucji o charakterze religijnym" (art. 20), równość wszystkich obywateli (art. 25) oraz "uzasadnione prawa i interesy mniejszości" (art. 26),
F.
mając na uwadze, że 25 grudnia 2009 r. prezydent Asif Ali Zardari powtórzył zobowiązanie Pakistańskiej Partii Ludowej do poszanowania prawa wszystkich mniejszości do równego traktowania,
G.
mając na uwadze, że przepisy prawne znane jako "prawa zakazujące bluźnierstwa", wprowadzone w 1982 i 1986 r., podważają podstawowe prawa religijne i prawa mniejszości przynależne im z mocy konstytucji oraz są nadużywane przez grupy ekstremistów oraz osoby pragnące dokonać osobistych porachunków, a także doprowadziły do eskalacji przemocy wobec członków mniejszości religijnych i krytycznie nastawionych obywateli, którzy ośmielają się otwarcie protestować przeciwko niesprawiedliwości,
H.
mając na uwadze, że choć ogromna większość osób oskarżonych w oparciu o prawa zakazujące bluźnierstwa to muzułmanie, oskarżenia kierowane przeciwko jednostkom reprezentującym wyznania mniejszościowe mogą wywołać niewspółmierną przemoc w stosunku do całej ich społeczności,
I.
mając na uwadze, że 30 grudnia 2010 r. rząd Pakistanu publicznie wycofał się ze swojego programowego zobowiązania dotyczącego przeglądu przepisów prawnych mających charakter dyskryminacyjny oraz ogłosił w formie politycznego oświadczenia, że nie zamierza znieść praw zakazujących bluźnierstwa ani ich nowelizować,
J.
mając na uwadze, że morderstwo gubernatora Salmana Taseera podnosi kwestię bezpieczeństwa sędziów rozpatrujących sprawy o bluźnierstwo, zwłaszcza że muzułmańscy ekstremiści wywierali już naciski na sędziów w pakistańskich sądach niższej instancji, a nawet sędziowie w sądach wyższej instancji mogą niechętnie wydawać bezstronne orzeczenia w sprawach dotyczących prześladowań religijnych z obawy przed zamachami terrorystycznymi na swoje życie,
K.
mając na uwadze, że od czasu zabójstwa gubernatora Taseera umiarkowani krytycy, mniejszości religijne i obrońcy praw człowieka czują się coraz bardziej zagrożeni,
L.
mając na uwadze, że zgodnie z art. 3 ust. 5 Traktatu o Unii Europejskiej wspieranie demokracji oraz poszanowanie praw człowieka i swobód obywatelskich to podstawowe zasady i cele Unii Europejskiej stanowiące podstawę jej stosunków z krajami trzecimi, mając na uwadze, że pomoc UE w dziedzinie handlu i rozwoju jest uzależniona od przestrzegania praw człowieka i praw mniejszości,
1.
zdecydowanie potępia brutalne zamordowanie gubernatora pakistańskiej prowincji Pendżab Salmana Taseera w dniu 4 stycznia 2011 r. na targu w Islamabadzie oraz pochwala jego odwagę i siłę moralną, gdyż mimo polaryzacji atmosfery politycznej w Pakistanie zajął on stanowisko w obronie tolerancji religijnej i ludzkiego traktowania osób słabszych, a także składa kondolencje rodzinie ofiary i narodowi Pakistanu;
2.
wzywa władze Pakistanu do przeprowadzenia dokładnego śledztwa obejmującego wszystkie aspekty morderstwa, a także do szybkiego postawienia sprawców przed wymiarem sprawiedliwości przy jednoczesnym ścisłym poszanowaniu zasady praworządności;
3.
zauważa, że wiele grup działających na rzecz praw człowieka skrytykowało brak poparcia dla odważnej postawy gubernatora Taseera ze strony pakistańskich przywódców, czy to polityków, czy też wojskowych, a także wyraża konsternację i ogromne zaniepokojenie z powodu silnego poparcia ze strony ludności, a nawet prawników, dla nietolerancji religijnej i zwyczajnych morderstw, wyrażanego podczas demonstracji i w postaci publicznego poparcia dla zabójcy; wzywa rząd Pakistanu do niedopuszczenia do tego, aby ekstremiści zagłuszyli umiarkowane głosy w kraju;
4.
jest głęboko zaniepokojony, że część sił zbrojnych, sądownictwa i elit politycznych poparłaby skrycie, a może nawet jawnie, politykę ustępstw wobec politycznych i religijnych ekstremistów w Pakistanie;
5.
wyraża zaniepokojenie faktem, że zabójcą gubernatora Taseera w Islamabadzie był policjant wyznaczony do jego ochrony; wzywa rząd Pakistanu do usunięcia islamskich ekstremistów z pakistańskich służb bezpieczeństwa oraz do zapewnienia przestrzegania przez służby bezpieczeństwa konstytucji i zasad praworządności;
6.
popiera wszelkie działania podjęte przez rząd Pakistanu w ramach walki z rozprzestrzenianiem się agresywnego ekstremizmu;
7.
jest zaniepokojony faktem, że pakistańskie przepisy zakazujące bluźnierstwa, którym otwarcie sprzeciwiał się niedawno zamordowany gubernator Salman Taseer, są wciąż stosowane do prześladowania grup wyznaniowych, w tym chrześcijan takich jak Asia Bibi, matka pięciorga dzieci, którą skazano na śmierć;
8.
wzywa władze Pakistanu do natychmiastowego uwolnienia Asii Bibi oraz do podjęcia działań gwarantujących bezpieczeństwo jej jak dotychczas ukrywającej się rodzinie; wzywa prezydenta Asifa Aliego Zadariego do skorzystania w stosunku do Asii Bibi z przysługującego mu z mocy konstytucji prawa łaski po rozpatrzeniu złożonego w jej imieniu odwołania;
9.
ubolewa nad faktem, że dwie największe wyznaniowe partie polityczne w Pakistanie oświadczyły, iż za swoje poglądy Salman Taseer zasługiwał na śmierć, i podsyciły tym samym strach, a także zbagatelizowały terroryzm i przestępstwa na tle politycznym i religijnym;
10.
jest zaniepokojony faktem, że zabójstwo gubernatora Taseera może prowadzić w Pakistanie do ograniczania wolności słowa, w tym w Internecie, jako że religioznawcy z partii Jamaat e-Ahl e-Sunnat Pakistan otwarcie twierdzą, że "zwolennicy są równie winni jak ci, którzy dopuścili się bluźnierstwa", dodając, że "ta przykładna śmierć powinna być przestrogą dla polityków, środków masowego przekazu i innych";
11.
z zadowoleniem przyjmuje potępienie zabójstwa przez znaczącą część pakistańskiej prasy i zauważa działania podjęte przez pakistański organ ds. regulacji mediów wobec niektórych stacji telewizyjnych w związku ze sposobem przedstawiania informacji na temat tego zdarzenia;
12.
popiera wezwania liczących się pakistańskich dziennikarzy do przeanalizowania roli mediów w tworzeniu forum dla skrajnych kaznodziejów i innych ekstremistów, którzy otwarcie grozili gubernatorowi Taseerowi i innym osobom publicznym o podobnych poglądach;
13.
wyraża głębokie zaniepokojenie, że przepisy zakazujące bluźnierstwa - pociągające za sobą w Pakistanie karę śmierci i często wykorzystywane do uzasadniania cenzury, kryminalizacji, prześladowań, a w niektórych przypadkach zabójstw członków mniejszości politycznych, rasowych i religijnych - stanowią pole do wszelkich nadużyć, które dotykają ludność wszystkich wyznań w Pakistanie;
14.
ponawia swój apel do rządu Pakistanu o przeprowadzenie szczegółowego przeglądu przepisów zakazujących bluźnierstwa, jak również ich bieżącego stosowania w tym obowiązkowego orzekania kary śmierci lub dożywocia przewidzianego w części 295 C kodeksu karnego wobec osób uznanych za winne bluźnierstwa przeciwko prorokowi Mohammedowi, w celu wprowadzenia zmian;
15.
pochwala w szczególności wysiłki ministra do spraw mniejszości Shahbaza Bhattiego, który przedstawił projekt ustawy przewidujący zniesienie kary śmierci za bluźnierstwo; oczekuje, że władze Pakistanu zrobią co tylko w ich mocy, by chronić życie wszystkich osób, szczególnie prawników, sędziów i działaczy na rzecz praw człowieka i w obronie praworządności, którym - za świeckie lub odmienne poglądy - grozi niebezpieczeństwo ze strony radykalnych sił muzułmańskich;
16.
oczekuje, że rząd Pakistanu podejmie wszelkie niezbędne środki, by zapewnić wszystkim sędziom w Pakistanie bezpieczeństwo i umożliwić im wypełnianie swoich konstytucyjnych obowiązków bez obaw przed zastraszeniem, przemocą czy nękaniem;
17.
pozytywnie ocenia podpisanie przez Pakistan dokumentów pozwalających na ratyfikację Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych NZ (MPPOiP) oraz konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur (CAT); wzywa rząd Pakistanu do wycofania zastrzeżeń do tych dwóch porozumień i do zagwarantowania wolności religii zapisanej w pakcie praw obywatelskich i politycznych ONZ, co pozwoli chronić obywateli Pakistanu i umożliwić im swobodne praktykowanie wiary;
18.
wzywa rząd do zapewnienia mniejszościom poszanowania praw człowieka, przewidzianych w konstytucji oraz w Powszechnej deklaracji praw człowieka, a mianowicie w art. 18, który stanowi, że "każdy ma prawo do wolności myśli sumienia i religii";
19.
popiera wszelkie inicjatywy zmierzające do wspierania dialogu i wzajemnego poszanowania wśród wspólnot; wzywa władze polityczne i religijne do propagowania tolerancji i podejmowania inicjatyw przeciwko nienawiści oraz brutalnemu ekstremizmowi;
20.
wzywa rząd Pakistanu do wdrożenia proponowanych reform systemu edukacji i do uregulowania medres oraz nadzoru nad nimi; zwraca się do władz Pakistanu o usunięcie materiałów propagandowych podżegających do nienawiści, promujących wyższość religijną i zniesławianie religii z podręczników zatwierdzonych przez wydział ministerstwa edukacji odpowiedzialny za krajowy program nauczania;
21.
wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych do włączenia zagadnienia tolerancji religijnej w społeczeństwie do dialogu politycznego z Pakistanem, ponieważ kwestia ta ma zasadnicze znaczenie dla długofalowej walki z ekstremizmem religijnym;
22.
wzywa państwa członkowskie i Komisję do dalszego udzielania wsparcia finansowego organizacjom działającym w dziedzinie praw człowieka i obrońcom tych praw oraz do określenia praktycznych metod wspierania ruchów społeczeństwa obywatelskiego w Pakistanie w walce z przepisami o bluźnierstwie i innymi przepisami o charakterze dyskryminacyjnym;
23.
wzywa Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, by nakłaniała rząd Pakistanu do stania na straży klauzuli demokracji i praw człowieka znajdującej się w umowie o współpracy zawartej między Unią Europejską a Islamską Republiką Pakistanu; zwraca się do Komisji o przedstawienie sprawozdania z wdrażania umowy o współpracy oraz klauzuli dotyczącej demokracji i praw człowieka;
24.
zwraca się do Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych o wsparcie rządu Pakistanu w tworzeniu jego resortu praw człowieka oraz w ustanowieniu znaczącej, niezależnej i wiarygodnej krajowej komisji praw człowieka;
25.
zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/ wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz rządowi i parlamentowi Pakistanu.
______

(1) Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0194.

(2) Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. 583.

(3) Dz.U. C 263 E z 16.10.2008, s. 666.

(4) Dz.U. C 282 E z 6.11.2008, s. 434.

(5) Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0489

© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.