P7_TC1-COD(2013)0024 Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr …/2014 w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych.

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.378.308/2

Akt nienormatywny

Wersja od: 9 listopada 2017 r.

Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 11 marca 2014 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr .../2014 w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego ¹ ,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ² ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą ³ ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Przepływy brudnych nielegalnych pieniędzy realizowane za pośrednictwem transferów środków pieniężnych mogą szkodzić naruszają strukturę i szkodzą stabilności i wiarygodności sektora finansowego oraz stanowić stanowią zagrożenie dla rynku wewnętrznego i międzynarodowego rozwoju oraz bezpośrednio lub pośrednio podważają zaufanie obywateli do praworządności. Finansowanie terroryzmu i przestępczości zorganizowanej pozostaje poważnym problemem, którego rozwiązania należy poszukiwać na szczeblu Unii. Terroryzm wstrząsa i przestępczość zorganizowana niszczą instytucje demokratyczne i wstrząsają podwalinami naszego społeczeństwa. Przepływy nielegalnych pieniędzy znacznie ułatwia istnienie sekretnych struktur korporacyjnych działających w jurysdykcjach zapewniających tajemnicę transakcji i za pośrednictwem takich jurysdykcji, które często określa się też mianem rajów podatkowych. Działania przestępców i ich wspólników podejmowane czy to w celu ukrycia pochodzenia korzyści z przestępstwa, czy też w celu przekazania pieniędzy na działalność przestępczą lub cele terrorystyczne, mogą stanowić stanowią poważne zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania, integralności i stabilności systemu transferu środków pieniężnych oraz dla zaufania do całego systemu finansowego. [Popr. 1]

(2) Jeśli na poziomie Unii i na szczeblu międzynarodowym nie zostaną przyjęte określone środki koordynujące, osoby zajmujące się praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu mogą próbować będą wykorzystywać swobodę przepływu kapitału, która stanowi nieodłączny aspekt zintegrowanego obszaru finansowego, aby ułatwić prowadzenie swojej działalności przestępczej. Współpraca międzynarodowa w ramach Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF) oraz powszechne wdrażanie jej zaleceń mają na celu zapobieganie arbitrażowi regulacyjnemu i zakłócaniu konkurencji. Działanie Unii, ze względu na jego skalę, powinno zapewnić jednolitą transpozycję w całej Unii zalecenia 16. FATF o przekazach pieniężnych Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), przyjętego w lutym 2012 r., a w szczególności zapobiec odmiennemu traktowaniu płatności krajowych realizowanych w obrębie państwa członkowskiego i płatności transgranicznych pomiędzy państwami członkowskimi lub rozbieżnościom w traktowaniu takich płatności. Nieskoordynowane działanie w obszarze transgranicznych transferów środków pieniężnych podejmowane przez państwa członkowskie na własną rękę mogłoby mieć znaczący wpływ na sprawne funkcjonowanie systemów płatniczych na poziomie UE i w związku z tym wyrządzić szkodę wewnętrznemu rynkowi usług finansowych. [Popr. 2]

(2a) Wdrożenie i egzekwowanie niniejszego rozporządzenia, w tym zalecenia 16. FATF, nie powinny powodować nieuzasadnionych lub nieproporcjonalnych kosztów ponoszonych przez dostawców usług płatniczych lub obywateli korzystających z ich usług, a w całej Unii należy w pełni zagwarantować swobodny przepływ legalnego kapitału. [Popr. 3]

(3) W zmienionej unijnej strategii walki z finansowaniem terroryzmu z dnia 17 lipca 2008 r. podkreślono konieczność dalszych starań mających na celu zapobieganie finansowaniu terroryzmu i uniemożliwianie podejrzanym terrorystom wykorzystywania ich własnych środków finansowych. Z uznaniem należy przyjąć fakt, że FATF ciągle dąży do udoskonalenia swoich zaleceń oraz prowadzi działania zmierzające do wypracowania wspólnego porozumienia co do sposobów ich wdrożenia. We wspomnianej zmienionej strategii Unii zauważono, że wdrożenie tych zaleceń przez wszystkich członków FATF i członków organów regionalnych pełniących podobną rolę jak FATF podlega regularnej ocenie i z tego też względu ważne jest sformułowanie wspólnego podejścia do ich wdrażania przez państwa członkowskie.

(4) W celu zapobiegania finansowaniu terroryzmu podjęto środki mające na celu zamrożenie funduszy i zasobów ekonomicznych pewnych osób, grup i podmiotów, w tym rozporządzenie (WE) nr 2580/2001 ⁴  oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 ⁵ . W tym samym celu podjęto środki zmierzające do zabezpieczenia systemu finansowego przed przesyłaniem środków pieniężnych i innych zasobów ekonomicznych do celów terrorystycznych. Szereg takich środków przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady .../.../UE ^{6 ( *} . Środki te nie zapobiegają jednak całkowicie możliwości uzyskania przez terrorystów i innych przestępców dostępu do systemów płatniczych w celu transferu swoich funduszy.

(5) W celu upowszechnienia spójnego podejścia do zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w kontekście międzynarodowym oraz zwiększenia skuteczności zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu dalsze działania Unii winny uwzględniać rozwój wydarzeń na tym szczeblu, tj. międzynarodowe standardy dotyczące zwalczania prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz proliferacji przyjęte przez FATF w 2012 r., a w szczególności zalecenie 16. oraz zmienione uwagi interpretacyjne w sprawie jego stosowania. [Popr. 4]

(5a) Szczególną uwagę należy zwrócić na zobowiązania Unii określone w art. 208 TFUE, aby powstrzymać rosnącą tendencję do przenoszenia działań mających na celu pranie brudnych pieniędzy z krajów rozwiniętych, w których istnieją surowe przepisy w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy, do krajów rozwijających się, gdzie te przepisy mogą być mniej restrykcyjne. [Popr. 5]

(6) Możliwość pełnego śledzenia transferów środków pieniężnych może być niezwykle ważnym i cennym narzędziem służącym zapobieganiu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz badaniu i wykrywaniu przypadków tego procederu. W celu zapewnienia przekazywania informacji na każdym etapie procesu realizacji płatności należy przewidzieć system zobowiązujący dostawców usług płatniczych do dołączania do transferów środków pieniężnych informacji o płatniku i odbiorcy, które powinny być dokładne i aktualne. W związku z tym bardzo ważne jest, żeby instytucje finansowe udzielały odpowiednich, dokładnych i aktualnych informacji o transferach środków pieniężnych dokonywanych dla ich klientów, aby właściwe organy mogły skuteczniej zapobiegać praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. [Popr. 6]

(7) Przepisy niniejszego rozporządzenia obowiązują bez uszczerbku dla przepisów prawa krajowego dokonujących transpozycji dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych ⁷ . Na przykład dane osobowe gromadzone do celów spełnienia wymogów niniejszego rozporządzenia nie powinny być dalej przetwarzane w sposób sprzeczny z dyrektywą 95/46/WE. Należy w szczególności zakazać dalszego przetwarzania tych danych do celów handlowych. Wszystkie państwa członkowskie uznają zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu za działania podejmowane z ważnych względów publicznych. Dlatego też przy stosowaniu niniejszego rozporządzenia należy zezwolić - zgodnie z art. 26 ust. 1 lit. d) dyrektywy 95/46/WE - na przykazywanie danych osobowych do państwa trzeciego, które nie zapewnia odpowiedniego stopnia ochrony zgodnie z art. 25 tej dyrektywy. Ważne jest, aby dostawcom usług płatniczych działającym w wielu jurysdykcjach, posiadającym oddziały lub jednostki zależne poza terytorium Unii niesłusznie nie uniemożliwiać wymiany informacji o podejrzanych transakcjach w tej samej organizacji. Powyższe pozostaje bez uszczerbku dla umów międzynarodowych między Unią a państwami trzecimi, które mają na celu zwalczanie prania pieniędzy i obejmują odpowiednie zabezpieczenia dla obywateli zapewniające równoważny lub odpowiedni poziom ochrony. [Popr. 7]

(8) Osoby, które dokonują jedynie konwersji dokumentów papierowych na dane w formie elektronicznej i działają na podstawie umowy z dostawcą usług płatniczych, nie są objęte zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia; to samo dotyczy każdej osoby fizycznej lub prawnej, która jedynie dostarcza dostawcom usług płatniczych systemy przekazywania komunikatów lub inne systemy wspierające przekazywanie środków pieniężnych, lub też systemy rozliczeniowe i systemy rozrachunku.

(9) Z zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia należy wyłączyć transfery środków pieniężnych, które wiążą się z małym ryzykiem prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu. Wyłączenia tego rodzaju powinny objąć karty kredytowe lub debetowe, telefony komórkowe lub inne urządzenia cyfrowe lub informatyczne, wypłaty z bankomatów, płatności podatków, grzywien lub innych należności oraz transfery środków pieniężnych, w przypadku których zarówno płatnik, jak i odbiorca są dostawcami usług płatniczych działającymi we własnym imieniu. Ponadto w celu uwzględnienia specyfiki krajowych systemów płatniczych państwa członkowskie mogą objąć wyłączeniem również elektroniczne polecenia przelewu, pod warunkiem że zawsze istnieje możliwość prześledzenia drogi transferu środków pieniężnych z powrotem do płatnika, a także transfery środków pieniężnych w postaci czeków realizowanych za pomocą komputerowej analizy ich obrazu lub weksli. Zwolnienie to nie może jednak obowiązywać w przypadku, gdy karta debetowa lub kredytowa, telefon komórkowy lub inne urządzenie cyfrowe lub informatyczne (w systemie abonamentowym lub przedpłaconym) wykorzystywane są do realizacji transferu między dwiema osobami. Biorąc pod uwagę dynamiczny postęp technologiczny, należy rozważyć możliwość rozszerzenia zakresu rozporządzenia, aby objąć nim e-pieniądz oraz inne nowe metody płatnicze. [Popr. 8]

(10) Dostawcy usług płatniczych powinni dopilnowywać, aby nie brakowało informacji o płatniku i odbiorcy oraz by były one kompletne. Aby sprawność systemów płatniczych nie uległa pogorszeniu, należy zróżnicować wymogi w zakresie weryfikacji dla transferów środków pieniężnych realizowanych za pośrednictwem rachunku i transferów środków pieniężnych realizowanych bez pośrednictwa rachunku. Aby wypośrodkować między ryzykiem wyparcia transakcji poza oficjalny obieg wskutek stosowania zbyt surowych wymogów identyfikacyjnych a potencjalnym zagrożeniem terrorystycznym, którego źródłem mogą być transfery środków pieniężnych opiewające na niewielkie kwoty, w przypadku transferów środków pieniężnych realizowanych bez pośrednictwa rachunku obowiązek weryfikacji, czy informacje o płatniku są dokładne, powinien być stosowany jedynie w przypadku ograniczać się do imienia i nazwiska lub nazwy płatnika pojedynczych transferów środków pieniężnych na kwotę ponad do 1 000 EUR. W przypadku transferów środków pieniężnych realizowanych za pośrednictwem rachunku dostawcy usług płatniczych nie powinni być zobowiązani do weryfikowania informacji o płatniku przekazywanych wraz z każdym transferem środków pieniężnym, jeżeli wypełnione zostały obowiązki wynikające z dyrektywy .../.../UE ^* . [Popr. 9]

(11) Mając na względzie przepisy unijnego prawa regulujące płatności, a mianowicie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 ⁸ , rozporządzenie (UE) nr 260/2012 ⁹  oraz dyrektywę 2007/64/WE ¹⁰ , wystarczającym rozwiązaniem jest ustanowienie wymogu dołączania do transferów środków pieniężnych dokonywanych w ramach Unii uproszczonych informacji na temat płatnika.

(12) Aby umożliwić organom odpowiedzialnym za zwalczanie procederu prania pieniędzy i finansowania terroryzmu w państwach trzecich ustalenie źródła środków pieniężnych wykorzystywanych w tych celach, transferom środków pieniężnych z Unii poza Unię powinny towarzyszyć pełne informacje o płatniku i odbiorcy. Organom tym należy przyznać dostęp do pełnych informacji o płatniku jedynie w celach zapobiegania przypadkom prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, badania tych przypadków i ich wykrywania.

(12a) Organy odpowiedzialne za zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz odpowiednie organy sądowe i organy ścigania w państwach członkowskich powinny zacieśnić współpracę między sobą oraz z odpowiednimi organami państw trzecich, w tym krajów rozwijających się, aby w dalszym ciągu poprawiać przejrzystość, wymianę informacji i najlepszych praktyk. Unia powinna wspierać programy budowania potencjału w krajach rozwijających się w celu ułatwienia takiej współpracy. Należy usprawnić systemy gromadzenia dowodów oraz udostępniania danych i informacji mających znaczenie dla ścigania przestępstw bez naruszania w jakikolwiek sposób zasad pomocniczości lub proporcjonalności lub praw podstawowych w Unii. [Popr. 10]

(12b) Dostawcy usług płatniczych płatnika, odbiorcy i pośredniczący dostawcy usług powinni dysponować odpowiednimi środkami technicznymi i organizacyjnymi w celu ochrony danych osobowych przed przypadkową utratą, zmianą, nieuprawnionym ujawnieniem lub udostępnieniem. [Popr. 11]

(13) W przypadku transferów środków pieniężnych wykonywanych przez pojedynczego płatnika do kilku odbiorców, wysyłanych w niedrogi sposób w postaci przelewów zbiorczych obejmujących pojedyncze transfery środków pieniężnych z Unii do odbiorców spoza Unii, należy postanowić, że takie pojedyncze transfery środków pieniężnych mogą zawierać jedynie numer rachunku bankowego płatnika lub jego unikatowy identyfikator transakcji, pod warunkiem że przelew zbiorczy zawiera pełne informacje o płatniku i odbiorcy.

(14) Aby być w stanie sprawdzić, czy wymagane informacje o płatniku i odbiorcy są dołączane do transferów środków pieniężnych, oraz pomóc w identyfikowaniu podejrzanych transakcji, dostawca usług płatniczych odbiorcy i pośredniczący dostawca usług płatniczych powinni posiadać skuteczne procedury pozwalające wykryć ewentualny brak lub niekompletność informacji o płatniku i odbiorcy, zwłaszcza w przypadku licznych usług płatniczych, w celu poprawy możliwości śledzenia transferów środków pieniężnych. Skuteczne kontrole stwierdzające, czy informacje są dostępne i kompletne, w szczególności gdy zaangażowanych jest kilku dostawców usług płatniczych, mogą przyczynić się do skrócenia procedur śledczych i zwiększenia ich skuteczności, co z kolei poprawi możliwość śledzenia transferów środków pieniężnych. Właściwe organy państwa członkowskiego powinny zatem zadbać o to, by dostawcy usług płatniczych zamieszczali wymagane informacje o transakcji w transferach pieniężnych lub powiązanych komunikatach na każdym etapie łańcucha płatności. [Popr. 12]

(15) Ze względu na potencjalne ryzyko finansowania terroryzmu, jakie generują transfery anonimowe, na dostawców usług płatniczych należy nałożyć wymóg żądania podania informacji o płatniku i odbiorcy. Zgodnie z uwzględniającym ryzyko podejściem opracowanym przez FATF należy określić obszary charakteryzujące się wyższym i niższym ryzykiem w celu skuteczniejszego zwalczania zagrożeń związanych z praniem pieniędzy i finansowaniem terroryzmu. Dostawca usług płatniczych odbiorcy oraz pośredniczący dostawca usług powinni zatem ustanowić skuteczne uwzględniające ryzyko procedury oraz oceniać i ważyć ryzyko, aby zasoby mogły być kierowane wprost na obszary wysokiego ryzyka, jeśli chodzi o pranie pieniędzy. Takie skuteczne, uwzględniające ryzyko procedury mające zastosowanie w przypadkach, gdy transfer środków pieniężnych nie zawiera informacji o płatniku i odbiorcy, aby być w stanie pomogą dostawcom usług płatniczych skuteczniej stwierdzić, czy dany transfer należy zrealizować, odrzucić lub zawiesić, oraz określić jakie odpowiednie dalsze kroki należy podjąć. W przypadku gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii, w odniesieniu do transgranicznych relacji pomiędzy bankami korespondentami a tym dostawcą usług płatniczych stosować należy wzmocnione wymogi należytej staranności w stosunkach z klientami zgodnie z dyrektywą .../.../UE ^* . [Popr. 13]

(16) Dostawca usług płatniczych odbiorcy oraz pośredniczący dostawca usług płatniczych powinni zachowywać szczególną czujność - dokonując oceny ryzyka - gdy stwierdzą brak lub niekompletność informacji o płatniku i odbiorcy oraz powinni zgłaszać właściwym organom podejrzane transakcje zgodnie z obowiązkiem przekazywania informacji określonym w dyrektywie .../.../UE ^*  oraz z krajowymi środkami dokonującymi transpozycji.

(17) Przepisy dotyczące transferów środków pieniężnych, którym nie towarzyszą informacje o płatniku lub odbiorcy lub którym towarzyszą niekompletne informacje o płatniku lub odbiorcy, mają zastosowanie bez uszczerbku dla spoczywających na dostawcach usług płatniczych i pośredniczących dostawcach usług płatniczych obowiązkach zawieszenia lub odrzucenia transferów środków pieniężnych, które naruszają przepisy prawa cywilnego, administracyjnego lub karnego. Konieczność dysponowania informacjami identyfikującymi płatnika lub odbiorcę w transakcjach z osobami fizycznymi, osobami prawnymi, trustami, fundacjami, towarzystwami ubezpieczeń wzajemnych, holdingami i podobnymi istniejącymi lub przyszłymi porozumieniami prawnymi stanowi kluczowy czynnik śledzenia przestępców, którzy w przeciwnym razie mogliby wykorzystywać struktury korporacyjne do ukrywania swojej tożsamości. [Popr. 14]

(18) Do czasu usunięcia ograniczeń technicznych, które mogą uniemożliwiać pośredniczącym dostawcom usług płatniczych wywiązanie się z obowiązku przekazywania wszystkich otrzymanych informacji o płatniku, pośredniczący dostawcy usług płatniczych powinni ewidencjonować te informacje. Wspomniane ograniczenia techniczne powinny zostać usunięte z chwilą modernizacji systemów płatniczych. Aby przezwyciężyć ograniczenia techniczne, można zachęcać do stosowania schematu polecenia przelewu SEPA w międzybankowych przelewach między państwami członkowskimi a państwami trzecimi. [Popr. 15]

(19) Jako że w przypadku dochodzeń w sprawach karnych ustalenie wymaganych informacji lub zaangażowanych osób może zająć miesiące, a nawet lata po wykonaniu pierwotnego transferu środków pieniężnych oraz w celu umożliwienia dostępu do istotnych dowodów w kontekście dochodzeń, dostawców usług płatniczych należy zobowiązać do ewidencjonowania informacji o płatniku i odbiorcy do celów zapobiegania praniu pieniędzy lub finansowaniu terroryzmu oraz badania i wykrywania przypadków tego procederu. Okres ten powinien być ograniczony do pięciu lat, po którym wszystkie dane osobowe należy usunąć, chyba że prawo krajowe stanowi inaczej. Dalsze przechowywanie danych powinno być dozwolone przez okres maksymalnie dziesięciu lat wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu i ich wykrywania oraz do prowadzenia dochodzeń w takich sprawach. Dostawcy usług płatniczych powinni dbać o to, by dane przechowywane na mocy niniejszego rozporządzenia były wykorzystywane wyłącznie do określonych w nim celów. [Popr. 16]

(20) W celu umożliwienia podejmowania szybkich działań w walce z terroryzmem dostawcy usług płatniczych powinni niezwłocznie odpowiadać na żądania o udzielenie informacji o płatniku kierowane przez organy odpowiedzialne za zwalczanie procederu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w państwach członkowskich, w których mają siedzibę.

(21) Liczba dni roboczych w państwie członkowskim dostawcy usług płatniczych płatnika określa liczbę dni przewidzianą na udzielenie odpowiedzi na żądanie o udzielenie informacji o płatniku.

(22) W celu zwiększenia zgodności z wymogami niniejszego rozporządzenia i zgodnie z komunikatem Komisji z dnia 9 grudnia 2010 r. zatytułowanym "Wzmocnienie systemów sankcji w branży usług finansowych" należy wzmocnić uprawnienia właściwych organów do przyjmowania środków nadzorczych oraz nakładania sankcji. Należy przewidzieć sankcje administracyjne, a zważywszy na znaczenie walki z procederem prania pieniędzy i finansowania terroryzmu państwa członkowskie powinny określić sankcje, które są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powinny o nich informować Komisję oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) ("EUNB"), ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady ¹¹ , Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ("EUNUiPPE"), ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1094/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady ¹²  oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ("EUNGiPW"), ustanowiony rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady ¹³ .

(23) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania przepisów art. XXX rozdziału V należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję ¹⁴ . [Popr. 17]

(24) Liczne państwa i terytoria, które nie są częścią terytorium Unii, łączy unia walutowa z państwem członkowskim, wchodzą w skład obszaru walutowego państwa członkowskiego, albo podpisały konwencję walutową z Unią reprezentowaną przez państwo członkowskie, i działają w nich dostawcy usług płatniczych uczestniczący bezpośrednio lub pośrednio w systemach płatniczych i systemach rozrachunku takiego państwa członkowskiego. W celu uniknięcia znaczącego negatywnego wpływu na gospodarkę tych państw lub terytoriów, jaki mogłoby mieć stosowanie niniejszego rozporządzenia do transferów środków pieniężnych pomiędzy zainteresowanymi państwami członkowskimi a tymi państwami lub terytoriami, należy przewidzieć możliwość traktowania takich transferów środków pieniężnych jak transferów środków pieniężnych w obrębie danego państwa członkowskiego.

(25) Mając na względzie zmiany, jakie należałoby wprowadzić w rozporządzeniu Parlamentu europejskiego i Rady (WE) nr 1781/2006 z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym ¹⁵ , ze względów przejrzystości rozporządzenie to należy uchylić.

(26) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać w wystarczającym stopniu osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na szczeblu unijnym, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(27) Niniejsze rozporządzenie respektuje prawa podstawowe zapisane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, zwłaszcza prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego (art. 7), prawo do ochrony danych osobowych (art. 8) i prawo do skutecznego środka prawnego i dostępu do bezstronnego sądu (art. 47), i jest zgodne z zapisanymi w niej zasadami, zwłaszcza z zasadą ne bis in idem.

(28) W celu zapewnienia sprawnego wprowadzenia nowych ram w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia należy ustalić tak, by zbiegła się z upływem terminu transpozycji dyrektywy .../.../UE ^* .

(28a) Europejski Inspektor Ochrony Danych wydał opinię w dniu 4 lipca 2013 r. ¹⁶ ,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ  I

PRZEDMIOT, DEFINICJE I ZAKRES STOSOWANIA

Artykuł  1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa przepisy dotyczące informacji o płatniku i odbiorcy, które towarzyszą transferom środków pieniężnych, do celów zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, wykrywania tych przypadków i ich badania, w przypadku transferu środków pieniężnych.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1) "finansowanie terroryzmu" oznacza finansowanie terroryzmu zdefiniowane w art. 1 pkt 4) dyrektywy .../.../UE ^* ;

2) "pranie pieniędzy" oznacza czynności o charakterze prania pieniędzy, o których mowa w art. 1 pkt 2) i 3) dyrektywy .../.../UE ^* ;

3) "płatnik" oznacza osobę fizyczną lub prawną wykonującą transfer środków pieniężnych ze swojego rachunku lub składającą zlecenie transferu środków pieniężnych płatnika zgodnie z definicją w art. 4 pkt 7 dyrektywy 2007/64/ WE; [Popr. 18]

4) "odbiorca" oznacza osobę fizyczną lub prawną będącą zamierzonym odbiorcą przekazywanych środków pieniężnych odbiorcę zgodnie z definicją w art. 4 pkt 8 dyrektywy 2007/64/WE; [Popr. 19]

5) "dostawca usług płatniczych" oznacza osobę fizyczną lub prawną świadczącą w ramach prowadzonej działalności zawodowej usługę polegającą na transferze środków pieniężnych dostawcę usług płatniczych zgodnie z definicją w art. 4 pkt 9 dyrektywy 2007/64/WE; [Popr. 20]

6) "pośredniczący dostawca usług płatniczych" oznacza dostawcę usług płatniczych niebędącego dostawcą usług płatniczych ani płatnika, ani odbiorcy, otrzymującego i przekazującego transfer środków pieniężnych w imieniu dostawcy usług płatniczych płatnika lub odbiorcy lub innego pośredniczącego dostawcy usług płatniczych;

7) "transfer środków pieniężnych" oznacza transakcję realizowaną drogą elektroniczną w imieniu płatnika przez dostawcę usług płatniczych w celu udostępnienia środków pieniężnych odbiorcy za pośrednictwem dostawcy usług płatniczych, w szczególności "usługę przekazu pieniężnego" oraz "polecenie zapłaty" w rozumieniu dyrektywy 2007/64/WE, bez względu na to, czy płatnik i odbiorca jest tą samą osobą; [Popr. 21]

8) "przelew zbiorczy" oznacza pakiet kilku pojedynczych transferów środków pieniężnych zgrupowanych na potrzeby transmisji;

9) "unikatowy identyfikator transakcji" oznacza kombinację liter lub symboli określoną przez dostawcę usług płatniczych zgodnie z protokołami systemów płatności i rozrachunku lub systemów przekazywania komunikatów wykorzystywanych do transferu środków pieniężnych, która zapewnia możliwość prześledzenia przebiegu transakcji z powrotem do płatnika i odbiorcy;

10) "transfer środków pieniężnych między osobami" oznacza transakcję między dwiema osobami fizycznymi, które jako konsumenci działają w celach innych niż ich działalność handlowa, gospodarcza czy zawodowa. [Popr. 22]

Artykuł  3

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie stosuje się do transferów środków pieniężnych w dowolnej walucie, wysyłanych lub otrzymywanych przez dostawców usług płatniczych mających siedzibę w Unii.

2. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do transferów środków pieniężnych wykonywanych przy użyciu karty kredytowej lub, debetowej lub przedpłaconej, talonu lub też telefonu komórkowego, e-pieniądza lub dowolnego innego urządzenia cyfrowego lub informatycznego zdefiniowanego w dyrektywie 2014/.../UE (dyrektywa o usługach płatniczych), w przypadku gdy spełnione są następujące warunki: [Popr. 23]

a) karta lub urządzenie są wykorzystywane do dokonania zapłaty za towary i usługi na rzecz przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w danej branży; [Popr. 24]

b) numer karty lub urządzenia towarzyszy wszystkim transferom będącym następstwem danej transakcji.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się jednak w przypadku, gdy karta kredytowa lub, debetowa lub przedpłacona, talon lub też telefon komórkowy, e-pieniądz lub dowolne inne urządzenie cyfrowe lub informatyczne są wykorzystywane do wykonania transferu środków pieniężnych między osobami. [Popr. 25]

3. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do osób fizycznych lub prawnych, które nie prowadzą działalności innej niż konwersja dokumentów papierowych na dane w formie elektronicznej i działają na podstawie umowy z dostawcą usług płatniczych, ani do osób fizycznych lub prawnych, które nie prowadzą działalności innej niż dostarczanie dostawcom usług płatniczych systemów przesyłania komunikatów lub innych systemów wspierających transfer środków pieniężnych lub systemów rozliczeniowych i systemów rozrachunku. [Popr. 26]

Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do transferów środków pieniężnych, w przypadku gdy:

a) transfer środków pieniężnych wiąże się z wypłatą przez płatnika gotówki z jego własnego rachunku;

b) środki pieniężne są przekazywane na rzecz organów publicznych jako płatność z tytułu podatków, grzywien lub innych należności w państwie członkowskim;

c) płatnik i odbiorca są dostawcami usług płatniczych działającymi we własnym imieniu.

ROZDZIAŁ  II

OBOWIĄZKI DOSTAWCÓW USŁUG PŁATNICZYCH

SEKCJA  1

OBOWIĄZKI DOSTAWCY USŁUG PŁATNICZYCH PŁATNIKA

Artykuł  4

Informacje towarzyszące transferom środków pieniężnych

1. Dostawca usług płatniczych płatnika zapewnia, by transferowi środków pieniężnych towarzyszyły następujące informacje na temat płatnika:

a) nazwisko lub nazwa płatnika;

b) numer rachunku płatnika, jeżeli do obsługi transferu środków pieniężnych wykorzystano rachunek, lub unikatowy identyfikator transakcji, jeżeli do tego celu rachunku nie wykorzystano;

c) adres płatnika, lub krajowy numer identyfikacyjny lub numer identyfikacyjny klienta lub data i miejsce urodzenia. [Popr. 27]

2. Dostawca usług płatniczych płatnika zapewnia, by transferom środków pieniężnych towarzyszyły następujące informacje na temat odbiorcy:

a) nazwisko lub nazwa odbiorcy; oraz

b) numer rachunku odbiorcy, jeżeli do obsługi transakcji wykorzystano rachunek, lub unikatowy identyfikator transakcji, jeżeli do tego celu rachunku nie wykorzystano.

3. Przed transferem środków pieniężnych dostawca usług płatniczych płatnika stosuje środki należytej staranności wobec klienta zgodnie z dyrektywą .../.../UE ^*  oraz weryfikuje dokładność i kompletność informacji, o których mowa w ust. 1, na podstawie dokumentów, danych lub informacji uzyskanych z wiarygodnego i niezależnego źródła. [Popr. 28]

4. W przypadku transferu środków pieniężnych z rachunku płatnika uznaje się, że weryfikacja, o której mowa w ust. 3, miała miejsce w następujących przypadkach:

a) w przypadku gdy tożsamość płatnika zweryfikowano w związku z otwarciem rachunku zgodnie z art. 11 dyrektywy .../.../UE ^* , a informacje uzyskane w ramach tej weryfikacji zachowano zgodnie z art. 39 tej dyrektywy; lub

b) w przypadku gdy do płatnika stosuje się art. 12 ust. 5 dyrektywy .../.../UE ^* .

5. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 3, w przypadku transferów środków pieniężnych niewykonywanych z rachunku dostawca usług płatniczych płatnika nie weryfikuje jednak informacji, o których mowa w ust. 1, jeżeli kwota transferu nie przekracza 1 000 EUR i dany transfer środków pieniężnych zdaje się nie być powiązany z innymi transferami środków pieniężnych, opiewającymi - wraz z przedmiotowym transferem sprawdza przynajmniej imię i nazwisko lub nazwę płatnika w przypadku transferów środków pieniężnych na kwotę do 1 000 EUR oraz wszystkie informacje dotyczące płatnika i odbiorcy, o których mowa w ust. 1, jeżeli na transakcję składa się kilka operacji, które wydają się być powiązane lub opiewają na kwotę przekraczającą 1 000 EUR. [Popr. 29]

Artykuł  5

Transfery środków pieniężnych w obrębie Unii

1. Bez uszczerbku dla wymogów informacyjnych określonych w art. 5 ust. 2 lit. b) i art. 5 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 260/2012, na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 4 ust. 1 i 2, w przypadku gdy dostawca (dostawcy) usług płatniczych zarówno płatnika, jak i odbiorcy ma (mają) siedzibę na terenie Unii, w momencie realizacji transferu środków pieniężnych podaje podaje się wyłącznie numer imię i nazwisko lub nazwę oraz numer rachunku płatnika i odbiorcy lub jego unikatowy identyfikator unikatowy identyfikator transakcji. [Popr. 30]

2. Niezależnie od przepisów ust. 1 w przypadku ustalenia wyższego ryzyka, o którym mowa w art. 16 ust. 2 lub 3 dyrektywy .../.../UE ^*  lub w załączniku III do tej dyrektywy, dostawca usług płatniczych płatnika udostępnia wymaga pełnych informacji o płatniku i odbiorcy lub na wniosek dostawcy usług płatniczych odbiorcy lub pośredniczącego dostawcy usług płatniczych udostępnia informacje o płatniku lub odbiorcy zgodnie z art. 4 w terminie trzech dni roboczych od otrzymania tego wniosku. [Popr. 31]

Artykuł  6

Transfery środków pieniężnych poza Unię

1. W przypadku przelewów zbiorczych wykonywanych przez pojedynczego płatnika, w sytuacji gdy dostawcy usług płatniczych odbiorców mają siedzibę poza obszarem Unii, do pojedynczych transferów zgrupowanych w ramach przelewu zbiorczego nie stosuje się art. 4 ust. 1 i 2, pod warunkiem że przelew zbiorczy zawiera informacje, o których mowa w tym artykule, a pojedyncze transfery opatrzone są numerem rachunku płatnika lub jego unikatowym identyfikatorem transakcji.

2. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 4 ust. 1 i 2, w przypadku gdy dostawca usług płatniczych odbiorcy ma siedzibę poza obszarem Unii, transferom środków pieniężnych do maksymalnej wysokości 1 000 EUR towarzyszą wyłącznie następujące informacje: [Popr. 32]

a) imię i nazwisko lub nazwa płatnika;

b) imię i nazwisko lub nazwa odbiorcy;

c) numer rachunku zarówno płatnika, jak i odbiorcy, lub unikatowy identyfikator transakcji.

Informacje te nie muszą być weryfikowane pod kątem prawidłowości, chyba że istnieje podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

SEKCJA  2

OBOWIĄZKI DOSTAWCY USŁUG PŁATNICZYCH ODBIORCY

Artykuł  7

Wykrywanie brakujących informacji o płatniku i odbiorcy

1. Dostawca usług płatniczych odbiorcy sprawdza, czy pola dotyczące informacji o płatniku i odbiorcy w systemie przekazywania komunikatów lub systemie płatności i rozrachunku wykorzystywanym do realizacji transferu środków pieniężnych zostały wypełnione z użyciem znaków lub danych wejściowych dopuszczalnych zgodnie z wewnętrznie ustanowionymi uwzględniającymi ryzyko procedurami przeciwdziałania nadużyciom w ramach konwencji tego systemu przekazywania komunikatów lub systemu płatności i rozrachunku. [Popr. 33]

2. Dostawca usług płatniczych odbiorcy posiada skuteczne procedury pozwalające wykryć ewentualny brak następujących informacji o płatniku i odbiorcy:

a) w odniesieniu do transferów środków pieniężnych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę w obrębie Unii - informacji wymaganych na mocy art. 5;

b) w odniesieniu do transferów środków pieniężnych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii - informacji o płatniku i odbiorcy, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, oraz, w stosownych przypadkach, informacji wymaganych na mocy art. 14; oraz

c) w odniesieniu do przelewów zbiorczych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii - informacji, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 w odniesieniu do przelewu zbiorczego.

3. W przypadku transferów środków pieniężnych na kwotę ponad 1 000 EUR, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii, dostawca usług płatniczych odbiorcy weryfikuje tożsamość odbiorcy, jeżeli jego tożsamość nie została jeszcze zweryfikowana.

4. W przypadku transferów w maksymalnej wysokości 1 000 EUR, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii, dostawca usług płatniczych odbiorcy nie musi weryfikować informacji dotyczących odbiorcy, chyba że istnieje podejrzenie prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Państwa członkowskie mogą obniżyć lub znieść ten próg, jeżeli w krajowej ocenie ryzyka zalecono nasilenie kontroli transferów środków pieniężnych niewykonywanych z rachunku. Państwa członkowskie korzystające z tego odstępstwa informują o tym Komisję. [Popr. 34]

4a. W przypadku gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę w państwie trzecim o podwyższonym poziomie ryzyka, w odniesieniu do transgranicznych relacji pomiędzy bankami korespondentami a tym dostawcą usług płatniczych stosuje się wzmocnione wymogi należytej staranności w stosunkach z klientami zgodnie z dyrektywą .../.../UE ^* . [Popr. 35]

Artykuł  8

Transfery środków pieniężnych z brakującymi lub niekompletnymi informacjami o płatniku i odbiorcy

1. Dostawca usług płatniczych odbiorcy w oparciu o czynniki ryzyka określone w art. 16 ust. 2 dyrektywy .../.../UE ^*  i w załączniku III do tej dyrektywy ustanawia skuteczne, uwzględniające ryzyko procedury pozwalające stwierdzić, kiedy należy wykonać, odrzucić lub zawiesić transfer środków pieniężnych, w przypadku którego brakuje wymaganych kompletnych informacji o płatniku i odbiorcy, oraz określić odpowiednie dalsze kroki. [Popr. 36]

Dostawca usług płatniczych płatnika i dostawca usług płatniczych odbiorcy w każdym przypadku przestrzegają obowiązującego prawa lub przepisów administracyjnych dotyczących prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, w szczególności rozporządzenia (WE) nr 2580/2001, rozporządzenia (WE) nr 881/2002 i dyrektywy .../.../UE ^* . [Popr. 37]

Jeśli dostawca usług płatniczych odbiorcy, otrzymując transfer środków pieniężnych, stwierdzi brak lub niekompletność informacji o płatniku i odbiorcy wymaganych na mocy art. 4 ust. 1 i 2, art. 5 ust. 1 i art. 6 lub uzna, że informacji tych nie udzielono z użyciem znaków lub danych wejściowych dopuszczalnych w ramach konwencji systemu przekazywania komunikatów lub systemu płatności i rozrachunku, odrzuca lub zawiesza taki transfer lub i zwraca się o przekazanie pełnych informacji o płatniku i odbiorcy przed zrealizowaniem transakcji płatniczej. [Popr. 38]

2. Jeśli dany dostawca usług płatniczych regularnie nie przekazuje wymaganych kompletnych informacji o płatniku, dostawca usług płatniczych odbiorcy podejmuje kroki, które mogą początkowo polegać na wystosowaniu ostrzeżeń i wyznaczeniu terminów, a następnie albo odrzuca wszystkie kolejne transfery środków pieniężnych od tego dostawcy usług płatniczych, albo podejmuje decyzję o ewentualnym ograniczeniu lub zerwaniu swoich stosunków handlowych z tym dostawcą usług płatniczych. [Popr. 39]

Dostawca usług płatniczych odbiorcy informuje o tym fakcie organy odpowiedzialne za zwalczanie procederu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Artykuł  9

Ocena i sprawozdawczość

Dokonując oceny tego, czy dany transfer środków pieniężnych lub jakakolwiek związana z nim transakcja budzą podejrzenia i muszą zostać zgłoszone jednostce analityki finansowej, dostawca usług płatniczych odbiorcy, zgodnie z uwzględniającymi ryzyko procedurami dostawców usług płatniczych, jako jedną z okoliczności okoliczność uwzględnia brakujące lub niekompletne informacje o płatniku i odbiorcy. Dostawca usług płatniczych w swoich skutecznych uwzględniających ryzyko procedurach skupia się również na innych czynnikach ryzyka określonych w art. 16 ust. 3 dyrektywy .../.../UE ^*  i w załączniku III do tej dyrektywy oraz podejmuje odpowiednie środki. [Popr. 40]

SEKCJA  3

OBOWIĄZKI POŚREDNICZĄCYCH DOSTAWCÓW USŁUG PŁATNICZYCH

Artykuł  10

Zachowanie informacji o płatniku i odbiorcy wraz z transferem środków pieniężnych

Pośredniczący dostawcy usług płatniczych zapewniają zachowywanie wraz z transferem środków pieniężnych wszystkich otrzymanych informacji o płatniku i odbiorcy, które towarzyszą temu transferowi.

Artykuł  11

Wykrywanie brakujących informacji o płatniku i odbiorcy

1. Pośredniczący dostawca usług płatniczych sprawdza, czy pola dotyczące informacji o płatniku i odbiorcy w systemie przekazywania komunikatów lub systemie płatności i rozrachunku wykorzystywanym do realizacji transferu środków pieniężnych zostały wypełnione z użyciem znaków lub danych wejściowych dopuszczalnych w ramach konwencji tego systemu.

2. Pośredniczący dostawca usług płatniczych posiada skuteczne procedury pozwalające wykryć ewentualny brak lub niekompletność następujących informacji o płatniku i odbiorcy: [Popr. 41]

a) w odniesieniu do transferów środków pieniężnych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę w obrębie Unii - informacji wymaganych na mocy art. 5;

b) w odniesieniu do transferów środków pieniężnych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii - informacji o płatniku i odbiorcy, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, lub, w stosownych przypadkach, informacji wymaganych na mocy art. 14; oraz

c) w odniesieniu do przelewów zbiorczych, w sytuacji gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii - informacji, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2 w odniesieniu do przelewu zbiorczego.

Artykuł  12

Transfery środków pieniężnych z brakującymi lub niekompletnymi informacjami o płatniku i odbiorcy

1. Pośredniczący dostawca usług płatniczych ustanawia skuteczne, uwzględniające ryzyko procedury pozwalające stwierdzić, kiedy należy wykonać, odrzucić lub zawiesić transfer środków pieniężnych, w przypadku którego brakuje wymaganych informacji o płatniku i odbiorcy czy brakuje informacji o płatniku i odbiorcy lub czy otrzymane informacje na ich temat są niekompletne, oraz określić podejmuje odpowiednie dalsze kroki. [Popr. 42]

Jeśli pośredniczący dostawca usług płatniczych, otrzymując transfer środków pieniężnych, stwierdzi brak lub niekompletność informacji o płatniku i odbiorcy wymaganych na mocy art. 4 ust. 1 i 2, art. 5 ust. 1 i art. 6 lub uzna, że informacji tych nie udzielono z użyciem znaków lub danych wejściowych dopuszczalnych zgodnie z konwencjami systemu przekazywania komunikatów lub systemu płatności i rozrachunku, odrzuca lub zawiesza taki transfer lub i zwraca się o przekazanie pełnych informacji o płatniku i odbiorcy przed zrealizowaniem transakcji płatniczej. [Popr. 43]

2. Jeśli dany dostawca usług płatniczych regularnie nie przekazuje wymaganych informacji o płatniku, pośredniczący dostawca usług płatniczych podejmuje kroki, które mogą początkowo polegać na wystosowaniu ostrzeżeń i wyznaczeniu terminów, a następnie albo odrzuca wszystkie przyszłe transfery środków pieniężnych od tego dostawcy usług płatniczych, albo podejmuje decyzję o ewentualnym ograniczeniu lub zerwaniu swoich stosunków handlowych z tym dostawcą usług płatniczych.

Pośredniczący dostawca usług płatniczych informuje o tym fakcie organy odpowiedzialne za zwalczanie procederu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Artykuł  13

Ocena i sprawozdawczość

Dokonując oceny tego, czy dany transfer środków pieniężnych lub jakakolwiek związana z nim transakcja budzą podejrzenia i muszą zostać zgłoszone jednostce analityki finansowej, pośredniczący dostawca usług płatniczych jako okoliczność uwzględnia brakujące lub niekompletne informacje o płatniku i odbiorcy.

Artykuł  14

Ograniczenia techniczne

1. Niniejszy artykuł stosuje się w przypadku, gdy dostawca usług płatniczych płatnika ma siedzibę poza terytorium Unii, a pośredniczący dostawca usług płatniczych ma siedzibę w Unii.

2. Pośredniczący dostawca usług płatniczych może stosować system płatności z ograniczeniami technicznymi, który nie pozwala na dołączanie do transferu środków pieniężnych informacji o płatniku, do przesyłania transferów środków pieniężnych do dostawcy usług płatniczych odbiorcy, chyba że w momencie otrzymania transferu środków pieniężnych stwierdzi brak lub niekompletność informacji na temat płatnika wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia.

3. W przypadku gdy pośredniczący dostawca usług płatniczych w momencie otrzymania transferu środków pieniężnych stwierdzi brak lub niekompletność informacji o płatniku wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia, stosuje on system płatniczy z ograniczeniami technicznymi tylko wówczas, jeśli jest w stanie powiadomić o tym fakcie dostawcę usług płatniczych odbiorcy, czy to za pośrednictwem systemu przekazywania komunikatów lub systemu płatniczego zapewniającego możliwość przesłania informacji na ten temat, czy też przy zastosowaniu innej procedury, pod warunkiem że obaj dostawcy usług płatniczych zatwierdzili lub uzgodnili taki sposób komunikacji.

4. W przypadku gdy pośredniczący dostawca usług płatniczych stosuje system płatniczy z ograniczeniami technicznymi, udostępnia on dostawcy usług płatniczych odbiorcy na jego wniosek wszelkie otrzymane informacje o płatniku, niezależnie od tego, czy są one kompletne czy też nie, w terminie trzech dni roboczych od otrzymania tego wniosku.

ROZDZIAŁ  III

WSPÓŁPRACA I PROWADZENIE DOKUMENTACJI

Artykuł  15

Obowiązki w zakresie współpracy i równoważność [Popr. 44]

1. Dostawcy usług płatniczych oraz pośredniczący dostawcy usług płatniczych udzielają, niezwłocznie i zgodnie z wymogami proceduralnymi określonymi w prawie krajowym państwa członkowskiego, w którym mają siedzibę, pełnej odpowiedzi wyłącznie na zapytania organów odpowiedzialnych w tym państwie członkowskim za zwalczanie procederu prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, dotyczące informacji wymaganych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Muszą zostać wprowadzone specjalne zabezpieczenia gwarantujące, że taka wymiana informacji odbywa się zgodnie z wymogami ochrony danych. Żadne inne organy ani osoby zewnętrzne nie mają dostępu do danych przechowywanych przez dostawców usług płatniczych. [Popr. 45]

1a. Jako że znaczna część nielegalnych przepływów finansowych trafia do rajów podatkowych, Unia powinna zwiększyć nacisk na te kraje, aby współpracowały w celu zwalczania takich nielegalnych przepływów finansowych i poprawienia przejrzystości. [Popr. 46]

1b. Dostawcy usług płatniczych mający siedzibę w Unii stosują niniejsze rozporządzenie do swoich jednostek zależnych i oddziałów działających w państwach trzecich, których nie uznaje się za równoważne.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących uznania ram prawnych i nadzorczych jurysdykcji znajdujących się poza Unią za równoważne wymogom niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 22a. [Popr. 47]

Artykuł  15a

Ochrona danych

1. W odniesieniu do przetwarzania danych osobowych w ramach niniejszego rozporządzenia dostawcy usług płatniczych wypełniają swoje zadania do celów niniejszego rozporządzenia zgodnie z prawem krajowym transponującym dyrektywę 95/46/WE.

2. Dostawcy usług płatniczych dbają o to, by dane przechowywane na mocy niniejszego rozporządzenia były wykorzystywane wyłącznie do określonych w nim celów i w żadnym przypadku nie były wykorzystywane do celów handlowych.

3. Organy odpowiedzialne za ochronę danych posiadają uprawnienia, obejmujące prawo pośredniego dostępu, do badania - z urzędu bądź na podstawie skargi - wszelkich roszczeń dotyczących problemów z przetwarzaniem danych osobowych. Uprawnienia te powinny w szczególności obejmować dostęp do zbioru danych przechowywanych przez dostawcę usług płatniczych i właściwe organy krajowe. [Popr. 48]

Artykuł  15b

Przekazywanie danych osobowych do państw trzecich lub organizacji międzynarodowych

Przekazanie danych osobowych do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej, które nie zapewniają odpowiedniego stopnia ochrony w rozumieniu art. 25 dyrektywy 95/46/WE, może nastąpić jedynie w sytuacji, gdy:

a) wprowadzone są odpowiednie środki ochrony i zabezpieczenia danych oraz

b) organ nadzorczy po dokonaniu oceny wyżej wspomnianych środków i zabezpieczeń udzielił uprzedniego zezwolenia na przekazanie danych. [Popr. 49]

Artykuł  16

Prowadzenie dokumentacji

Informacji o płatniku i odbiorcy nie można przechowywać dłużej, niż jest to bezwzględnie konieczne. Dostawca usług płatniczych płatnika oraz dostawca usług płatniczych odbiorcy przechowują dokumentację zawierającą informacje, o których mowa w art. 4, 5, 6 i 7 przez maksymalnie pięć lat. W przypadkach, o których mowa w art. 14 ust. 2 i 3, pośredniczący dostawca usług płatniczych przechowuje przez okres pięciu lat dokumentację zawierającą wszystkie otrzymane informacje. Po upływie tego okresu dane osobowe zostają usunięte, chyba że przepisy prawa krajowego stanowią inaczej, w którym to przypadku prawo krajowe określa okoliczności, w jakich dostawcy usług płatniczych mogą lub muszą w dalszym ciągu przechowywać te dane. Państwa członkowskie mogą dopuścić dalsze przechowywanie danych lub wymagać ich dalszego przechowywania przez dalszy okres tylko w wyjątkowych okolicznościach, gdy podano uzasadnione powody i tylko wówczas, jeśli jest to konieczne do zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, lub też wykrywania lub badania tych przypadków. Maksymalny okres przechowywania danych po wykonaniu transferu środków pieniężnych nie może przekroczyć dziesięciu lat, a dane osobowe przechowuje się zgodnie z prawem krajowym transponującym dyrektywę 95/46/WE. [Popr. 50]

Dostawcy usług płatniczych płatnika, odbiorcy i pośredniczący dostawcy usług dysponują odpowiednimi środkami technicznymi i organizacyjnymi w celu ochrony danych osobowych przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem lub przypadkową utratą, zmianą, nieuprawnionym ujawnieniem lub udostępnieniem. [Popr. 51]

Informacje o płatniku lub odbiorcy gromadzone przez dostawców usług płatniczych płatnika, odbiorcy i pośredniczących dostawców usług płatniczych są usuwane po upływie okresu przechowywania danych. [Popr. 52]

Artykuł  16a

Dostęp do informacji i poufność

1. Dostawcy usług płatniczych dbają o to, by informacje gromadzone do celów niniejszego rozporządzenia były dostępne wyłącznie dla wyznaczonych osób lub ograniczone do osób absolutnie niezbędnych do wykonania podjętego zadania.

2. Dostawcy usług płatniczych dbają o przestrzeganie poufności przetwarzanych danych.

3. Osoby mające dostęp do danych osobowych płatnika lub odbiorcy i zajmujące się ich przetwarzaniem przestrzegają zasad poufności przetwarzania danych i wymogów ochrony danych.

4. Właściwe organy dopilnowują, aby osoby, które regularnie gromadzą lub przetwarzają dane osobowe, były objęte specjalistycznym szkoleniem z zakresu ochrony danych. [Popr. 53]

ROZDZIAŁ  IV

SANKCJE I MONITOROWANIE

Artykuł  17

Sankcje

1. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące środków i sankcji administracyjnych mających zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2. W przypadku gdy dostawcy usług płatniczych podlegają określonym obowiązkom, państwa członkowskie zapewniają możliwość stosowania - w przypadku naruszenia tych obowiązków - sankcji wobec członków ich organów zarządzających oraz wszelkich innych osób fizycznych, które w świetle prawa krajowego ponoszą odpowiedzialność za naruszenie.

3. Państwa członkowskie zgłaszają przepisy, o których mowa w ust. 1, Komisji oraz wspólnemu komitetowi EUNB, EUNUiPPE i EUNGiPW do dnia ... ^* . Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję oraz wspólny komitet EUNB, EUNUiPPE i EUNGiPW o wszelkich późniejszych zmianach tych przepisów.

4. Właściwe organy muszą posiadać wszelkie uprawnienia dochodzeniowe, które są niezbędne do wykonywania ich funkcji. Wykonując swoje uprawnienia do nakładania sankcji, właściwe organy współpracują ściśle ze sobą w celu zapewnienia pożądanej skuteczności sankcji lub środków oraz koordynują swoje działania w przypadku postępowań obejmujących sprawy transgraniczne.

Artykuł  18

Przepisy szczegółowe

1. Przepisy niniejszego artykułu stosuje się do następujących naruszeń:

a) wielokrotne nieuwzględnienie wymaganych informacji o płatniku i odbiorcy przez dostawcę usług płatniczych, z naruszeniem art. 4, 5 i 6; [Popr. 54]

b) poważne uchybienie obowiązkowi zapewnienia prowadzenia dokumentacji zgodnie z art. 16 ze strony dostawców usług płatniczych;

c) niewprowadzenie przez dostawcę usług płatniczych skutecznych, uwzględniających ryzyko polityk i procedur wymaganych na mocy art. 8 i 12;

ca) poważne uchybienie zachowaniu zgodności z art. 11 i 12 przez pośredniczących dostawców usług płatniczych. [Popr. 55]

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, możliwe do zastosowania środki administracyjne i sankcje obejmują co najmniej:

a) publiczne oświadczenie wskazujące osobę fizyczną lub prawną oraz charakter naruszenia;

b) nakaz zobowiązujący osobę fizyczną lub prawną do zaprzestania danego postępowania oraz do powstrzymania się od ponownego podejmowania tego postępowania;

c) w przypadku dostawcy usług płatniczych - cofnięcie udzielonego dostawcy zezwolenia;

d) nałożenie na członka organu zarządzającego dostawcy usług płatniczych bądź na jakąkolwiek inną osobę fizyczną, których uznano za odpowiedzialnych za naruszenie, czasowego zakazu sprawowania funkcji w przedsiębiorstwie dostawcy usług płatniczych;

e) w przypadku osoby prawnej - administracyjne sankcje finansowe do maksymalnej wysokości 10 % całkowitego rocznego obrotu tej osoby prawnej w poprzednim roku obrotowym; jeżeli osoba prawna jest jednostką zależną jednostki dominującej, całkowity roczny obrót stanowi kwota całkowitego rocznego obrotu wynikająca ze skonsolidowanego sprawozdania finansowego ostatecznej jednostki dominującej za poprzedni rok obrotowy;

f) w przypadku osoby fizycznej - administracyjne sankcje finansowe do maksymalnej wysokości 5 000 000 EUR lub, w państwach członkowskich, w których euro nie jest walutą urzędową, równowartość tej kwoty w walucie krajowej na dzień ... ^* ;

g) administracyjne sankcje finansowe do maksymalnej wysokości równej dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia, o ile można je ustalić.

Artykuł  19

Publikacja informacji o nałożonych sankcjach

Właściwe organy publikują bez zbędnej zwłoki informacje o sankcjach i środkach administracyjnych nałożonych w przypadkach, o których mowa w art. 17 i art. 18 ust. 1, w tym informacje o rodzaju i charakterze naruszenia oraz tożsamości osób odpowiedzialnych za naruszenie, publikuje się bez zbędnej zwłoki, chyba że opublikowanie tych informacji stanowiłoby poważne zagrożenie dla stabilności rynków finansowych jeżeli po dokonaniu oceny w poszczególnych przypadkach jest to konieczne i proporcjonalne. [Popr. 56]

W przypadku gdy publikacja wspomnianych informacji wyrządziłaby niewspółmierną szkodę zaangażowanym stronom, właściwe organy publikują informacje o nałożonych sankcjach w sposób anonimowy.

W przypadku nałożenia lub zastosowania przez właściwy organ państwa członkowskiego kary administracyjnej lub innego środka zgodnie z art. 17 i 18 organ ten powiadamia EUNB o tej karze lub środku oraz o okolicznościach ich nałożenia lub zastosowania. EUNB wprowadza takie zgłoszenie do centralnej bazy danych o karach administracyjnych ustanowionej zgodnie z art. 69 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE ¹⁷  i stosuje do danego zgłoszenia takie same procedury jak do wszelkich innych opublikowanych kar. [Popr. 57]

Artykuł  20

Stosowanie sankcji przez właściwe organy

Przy ustalaniu rodzaju sankcji lub środków administracyjnych oraz wysokości administracyjnych sankcji finansowych, właściwe organy uwzględniają wszelkie istotne okoliczności, w tym:

a) wagę naruszenia i czas jego trwania;

b) stopień odpowiedzialności osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie;

c) sytuację finansową odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej, której wyznacznikiem jest wysokość całkowitych obrotów odpowiedzialnej osoby prawnej lub rocznych dochodów odpowiedzialnej osoby fizycznej;

d) skalę korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez odpowiedzialną osobę fizyczną lub prawną, o ile można je ustalić;

e) straty poniesione przez osoby trzecie w wyniku naruszenia, jeżeli można je ustalić;

f) gotowości odpowiedzialnej osoby fizycznej lub prawnej do współpracy z właściwym organem;

g) uprzednie naruszenia popełnione przez odpowiedzialną osobę fizyczną lub prawną.

Artykuł  21

Zgłaszanie naruszeń

1. Państwa członkowskie ustanawiają skuteczne mechanizmy sprzyjające zgłaszaniu właściwym organom naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia:. W celu ochrony danych przed przypadkowym lub bezprawnym zniszczeniem, przypadkową utratą, zmianą lub bezprawnym ujawnieniem wdraża się odpowiednie środki techniczne i organizacyjne. [Popr. 58]

2. Mechanizmy, o których mowa w ust. 1, obejmują co najmniej:

a) szczególne procedury odbierania zgłoszeń o naruszeniach oraz działania następcze;

b) stosowną ochronę informatorów i osób, które ujawniają potencjalne lub popełnione naruszenia; [Popr. 59]

c) ochronę danych osobowych zarówno osoby dokonującej zgłoszenia naruszeń, jak i osoby, której zarzuca się popełnienie naruszenia, zgodnie z zasadami określonymi w dyrektywie 95/46/WE.

3. Dostawcy usług płatniczych we współpracy z właściwymi organami ustanawiają odpowiednie procedury wewnętrzne zapewniające ich pracownikom możliwość zgłaszania naruszeń wewnątrz firmy za pośrednictwem specjalnego bezpiecznego, niezależnego i zapewniającego anonimowość kanału. [Popr. 60]

Artykuł  22

Monitorowanie

1. Państwa członkowskie zobowiązują właściwe organy do skutecznego monitorowania przestrzegania wymogów niniejszego rozporządzenia i podejmowania niezbędnych środków w celu zapewnienia przestrzegania tych wymogów.

EUNB może zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 wydać wytyczne dotyczące procesów wdrażania niniejszego rozporządzenia, uwzględniając najlepsze praktyki państw członkowskich. [Popr. 61]

1a. Komisja koordynuje i starannie monitoruje stosowanie niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do dostawców usług płatniczych spoza Unii oraz w stosownych przypadkach zacieśnia współpracę z organami państw trzecich odpowiedzialnymi za badanie naruszeń przepisów i nakładanie za nie kar na podstawie art. 18. [Popr. 62]

1b. Do dnia 1 stycznia 2017 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat stosowania rozdziału IV ze szczególnym uwzględnieniem przypadków transgranicznych, dostawców usług płatniczych z państw trzecich oraz wykonywania przez ich krajowe właściwe organy uprawnień dochodzeniowych i uprawnień w zakresie nakładania kar. W przypadku zagrożenia naruszeniem przepisów w zakresie przechowywania danych Komisja podejmuje odpowiednie i skuteczne działania, w tym przedstawia wniosek w sprawie zmiany niniejszego rozporządzenia. [Popr. 63]

Artykuł  22a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 15 ust. 1a, powierza się Komisji na czas nieokreślony od ... ^* .

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 15 ust. 1a, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 15 ust. 1a wchodzi w życie tylko wtedy, kiedy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub kiedy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten zostaje przedłużony o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady. [Popr. 64]

ROZDZIAŁ  V

UPRAWNIENIA WYKONAWCZE

Artykuł  23

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowania Terroryzmu ("komitet"). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011, pod warunkiem że przepisy wykonawcze przyjęte zgodnie z określoną w nim procedurą nie zmieniają podstawowych przepisów niniejszego rozporządzenia. [Popr. 65]

ROZDZIAŁ  VI

ODSTĘPSTWA

Artykuł  24

Umowy z terytoriami lub państwami wymienionyminiewymienionymi w art. 355 Traktatu [Popr. 66]

1. Bez uszczerbku dla art. 15 ust. 1a Komisja, w przypadku udokumentowanej równoważności, może upoważnić państwo członkowskie do zawarcia umów z państwem lub terytorium, które nie stanowi części terytorium Unii, o którym mowa w art. 355 Traktatu, zawierających odstępstwa od przepisów niniejszego rozporządzenia, aby umożliwić traktowanie transferów środków pieniężnych pomiędzy tym państwem lub terytorium a danym państwem członkowskim jak transferów środków pieniężnych w obrębie tego państwa członkowskiego. [Popr. 67]

Upoważnienie do zawarcia tych umów może zostać udzielone tylko wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

a) dane państwo lub terytorium łączy unia walutowa z danym państwem członkowskim, wchodzi ono w skład obszaru walutowego tego państwa członkowskiego lub podpisało konwencję walutową z Unią reprezentowaną przez państwo członkowskie;

b) dostawcy usług płatniczych w danym państwie lub na danym terytorium uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w systemach płatności i rozrachunku w tym państwie członkowskim;

oraz

c) dane państwo lub terytorium wymaga od dostawców usług płatniczych podlegających jego jurysdykcji stosowania takich samych zasad jak te, które ustanowiono na mocy niniejszego rozporządzenia.

2. Państwo członkowskie pragnące zawrzeć umowę, o której mowa w ust. 1, kieruje odpowiedni wniosek do Komisji i przekazuje jej wszystkie niezbędne informacje.

Po otrzymaniu przez Komisję wniosku państwa członkowskiego transfery środków pieniężnych pomiędzy tym państwem członkowskim a państwem lub terytorium, którego dotyczy wniosek, są tymczasowo - do czasu podjęcia decyzji zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule - traktowane jak transfery środków pieniężnych w obrębie tego państwa członkowskiego.

Jeśli Komisja uzna, że nie posiada wszystkich niezbędnych informacji, zwraca się do danego państwa członkowskiego w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania wniosku i określa wymagane dodatkowo informacje.

Gdy Komisja dysponuje już wszystkimi informacjami, jakie uzna za konieczne do rozpatrzenia wniosku, w ciągu jednego miesiąca powiadamia państwo członkowskie, które złożyło wniosek, o tym fakcie i przekazuje wniosek pozostałym państwom członkowskim.

3. W ciągu trzech miesięcy od powiadomienia, o którym mowa w ust. 2 akapit czwarty, Komisja, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 23 ust. 2, podejmuje decyzję, czy udzielić państwu członkowskiemu upoważnienia do zawarcia umowy, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

W każdym przypadku Komisja podejmuje decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, w ciągu 18 miesięcy od otrzymania wniosku.

3a. Zapewnia się nieprzerwane stosowanie już obowiązujących zatwierdzonych decyzji dotyczących terytoriów zależnych lub stowarzyszonych, a mianowicie decyzji wykonawczej Komisji 2012/43/UE ¹⁸ , decyzji Komisji 2010/259/ WE ¹⁹  oraz decyzji Komisji 2008/982/WE ²⁰ . [Popr. 68]

ROZDZIAŁ  VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  25

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 1781/2006 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku.

Artykuł  26

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia ... ^* .

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ...

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
Przewodniczący	Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Tabela korelacji, o której mowa w art. 25.

Rozporządzenie (WE) nr 1781/2006	Niniejsze rozporządzenie
Artykuł 1	Artykuł 1
Artykuł 2	Artykuł 2
Artykuł 3	Artykuł 3
Artykuł 4	Artykuł 4 ust. 1
Artykuł 5	Artykuł 4
Artykuł 6	Artykuł 5
Artykuł 7	Artykuł 7
Artykuł 8	Artykuł 7
Artykuł 9	Artykuł 8
Artykuł 10	Artykuł 9
Artykuł 11	Artykuł 16
Artykuł 12	Artykuł 10
	Artykuł 11
	Artykuł 12
	Artykuł 13
Artykuł 13	Artykuł 14
Artykuł 14	Artykuł 15
Artykuł 15	Artykuły 17-22
Artykuł 16	Artykuł 23
Artykuł 17	Artykuł 24
Artykuł 18	-
Artykuł 19	-
	Artykuł 25
Artykuł 20	Artykuł 26

¹ Dz.U. C 166 z 12.6.2013, s. 2.

² Dz.U. C 271 z 19.9.2013, s. 31.

³ Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 11 marca 2014 r.

⁴ Rozporządzenie Rady (WE) nr 2580/2001 z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (Dz.U. L 344 z 28.12.2001, s. 70).

⁵ Rozporządzenie Rady (WE) nr 881/2002 z dnia 27 maja 2002 r. wprowadzające niektóre szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom związanym z siecią Al-Kaida (Dz.U. L 139 z 29.5.2002, s. 9).

⁶ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady .../.../UE z dnia ... w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu (Dz.U. L ..., s. ...).

^* Numer, data i odniesienie do Dz.U. dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

⁷ Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

^* Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

⁸ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 924/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie płatności transgranicznych we Wspólnocie oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2560/2001 (Dz.U. L 266 z 9.10.2009, s. 11).

⁹ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 260/2012 z dnia 14 marca 2012 r. ustanawiające wymogi techniczne i handlowe w odniesieniu do poleceń przelewu i poleceń zapłaty w euro oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 924/2009 (Dz.U. L 94 z 30.3.2012, s. 22).

¹⁰ Dyrektywa 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego zmieniająca dyrektywy 97/7/WE, 2002/65/WE, 2005/60/WE i 2006/48/WE i uchylająca dyrektywę 97/5/WE (Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1).

^* Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^**) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

¹¹ Rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/78/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 12).

¹² Rozporządzenie (UE) nr 1094/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/79/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 48).

¹³ Rozporządzenie (UE) nr 1095/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/ WE oraz uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

¹⁴ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

¹⁵ Dz.U. L 345 z 8.12.2006, s. 1.

^* Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

¹⁶ Dz.U. C 32 z 4.2.2014, s. 9.

^* Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^* Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^* Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^**) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^**) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^***) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^* Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^**) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^**) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^***) Numer dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.

^* Dwa lata od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

^* Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

¹⁷ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).

^* Dwa lata od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

¹⁸ Decyzja wykonawcza Komisji 2012/43/UE z dnia 25 stycznia 2012 r. upoważniająca Królestwo Danii do zawierania umów z Grenlandią i Wyspami Owczymi w sprawie traktowania przekazów pieniężnych pomiędzy Danią a każdym z tych terytoriów jak przekazów pieniężnych w obrębie Danii, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 24 z 27.1.2012, s. 12).

¹⁹ Decyzja Komisji 2010/259/UE z dnia 4 maja 2010 r. upoważniająca Republikę Francuską do zawarcia umowy z Księstwem Monako pozwalającej na traktowanie przekazów pieniężnych pomiędzy Republiką Francuską a Księstwem Monako jak przekazów pieniężnych w obrębie Republiki Francuskiej, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 112 z 5.5.2010, s. 23).

²⁰ Decyzja Komisji 2008/982/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. upoważniająca Zjednoczone Królestwo do zawarcia umowy z Baliwatem Jersey, Baliwatem Guernsey i wyspą Man w sprawie traktowania przekazów pieniężnych pomiędzy Zjednoczonym Królestwem a każdym z tych terytoriów jak przekazów pieniężnych w obrębie Zjednoczonego Królestwa zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 352 z 31.12.2008, s. 34).

^* Data transpozycji dyrektywy przyjętej na podstawie COD 2013/0025.