P7_TA(2014)0441 Ochrona euro i innych walut przed fałszowaniem za pośrednictwem prawa karnego ***I Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej ochrony euro i innych walut przed fałszowaniem za pośrednictwem prawa karnego i zastępującej decyzję ramową Rady 2000/383/WSiSW (COM(2013)0042 – C7-0033/2013 – 2013/0023(COD)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2017.443.1009/1

Akt nienormatywny

Wersja od: 22 grudnia 2017 r.

Ochrona euro i innych walut przed fałszowaniem za pośrednictwem prawa karnego ***I

P7_TA(2014)0441

Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej ochrony euro i innych walut przed fałszowaniem za pośrednictwem prawa karnego i zastępującej decyzję ramową Rady 2000/383/WSiSW (COM(2013)0042 - C7-0033/2013 - 2013/0023(COD))

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

(2017/C 443/109)

(Dz.U.UE C z dnia 22 grudnia 2017 r.)

Parlament Europejski,

- uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie (COM(2013)0042),

- uwzględniając art. 294 ust. 2 oraz art. 83 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zgodnie z którymi wniosek został przedstawiony Parlamentowi przez Komisję (C7-0033/2013),

- uwzględniając art. 294 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

- uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 23 maja 2013 r. ¹ ,

- uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego z dnia 28 maja 2013 r. ² ,

- uwzględniając zobowiązanie złożone przez przedstawiciela Rady w piśmie z dnia 19 lutego 2014 r. do przyjęcia stanowiska Parlamentu zgodnie z art. 294 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

- uwzględniając art.55 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych oraz opinię Komisji Gospodarczej i Monetarnej (A7-0018/2014),

1. przyjmuje poniższe stanowisko w pierwszym czytaniu;

2. zwraca się do Komisji o ponowne przekazanie mu sprawy, jeśli uzna ona za stosowne wprowadzić znaczące zmiany do swojego wniosku lub zastąpić go innym tekstem;

3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji, a także parlamentom narodowym.

¹ Dz.U. C 271 z 19.9.2013, s. 42.

² Dz.U. C 179 z 25.6.2013, s. 9.