Opinia w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyposażenia morskiego i uchylającej dyrektywę 96/98/WE.
Dz.U.UE.C.2013.161.93
Akt nienormatywnyCOM(2012) 772 final - 2012/0358 (COD)
(2013/C 161/18)
(Dz.U.UE C z dnia 6 czerwca 2013 r.)
Sprawozdawca: Anna BREDIMA
Dnia 15 stycznia 2013 r. Rada i Parlament Europejski, działając na podstawie art. 100 ust. 2 oraz art. 304 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, postanowiły zasięgnąć opinii Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie
wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wyposażenia morskiego i uchylającej dyrektywę 96/98/WE
COM(2012) 772 final - 2012/0358 (COD).
Sekcja Transportu, Energii, Infrastruktury i Społeczeństwa Informacyjnego, której powierzono przygotowanie prac Komitetu w tej sprawie, przyjęła swoją opinię 27 lutego 2013 r.
Na 488. sesji plenarnej w dniach 20-21 marca 2013 r. (posiedzenie z 20 marca) Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny stosunkiem głosów 113 do 1 - 1 osoba wstrzymała się od głosu - przyjął następującą opinię:
1. Wnioski
1.1 Komitet z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji dotyczący nowej dyrektywy w sprawie wyposażenia morskiego oraz popiera jego nadrzędny cel. Wniosek zapewnia zharmonizowane wdrażanie norm Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) dotyczących tego wyposażenia oraz gwarantuje odpowiednie funkcjonowanie wewnętrznego rynku wyposażenia morskiego, a tym samym zwiększa bezpieczeństwo na morzu i poprawia zapobieganie zanieczyszczeniom.
1.2 EKES w pełni popiera podejście zawarte w dyrektywie, która:
a) wymaga zapewnienia zgodności wyposażenia morskiego, umieszczanego na pokładzie statków pływających pod banderą UE, z instrumentami IMO;
b) obejmuje swym zakresem wszelkie inne wyposażenie, które może podlegać instrumentom prawa UE;
c) stanowi o wzajemnym uznawaniu wyposażenia spełniającego wymogi oraz przewiduje możliwość zatwierdzenia równoważnego wyposażenia;
d) zapewnia swobodny przepływ wyposażenia morskiego w UE oraz zniesienie technicznych barier w handlu na rynku wewnętrznym;
e) wprowadza mechanizm służący uproszczeniu i doprecyzowaniu procesu transpozycji zmian norm IMO do europejskich i krajowych ram prawnych.
1.3 Komitet jest zdania, że IMO opracowuje normy i procedury badań wyposażenia morskiego na długo przed jego obowiązkowym zamontowaniem na statku. Wspólne działania państw członkowskich w ramach IMO zapewnią realizację celów dyrektywy bez potrzeby odwołania się do jednostronnych, tymczasowych norm UE w zakresie wyposażenia, które mogą być niezgodne z normami IMO i wymagać zastąpienia bądź nadania im statusu praw nabytych. Dalsze stosowanie regionalnych norm opartych na zróżnicowanym wdrażaniu norm IMO może negatywnie wpłynąć na konkurencyjność floty UE i obniżyć poziom bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska.
1.4 Zdaniem EKES-u potrzeba większej jasności w odniesieniu do zakresu i stosowania niektórych przepisów dyrektywy w związku z wymogami dotyczącymi wzajemnego uznawania i zatwierdzenia wyposażenia zawartymi w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 613/91 w sprawie transferu statków z jednego rejestru do drugiego wewnątrz Wspólnoty, rozporządzeniu w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących inspekcji i przeglądów na statkach oraz Porozumieniu z 2004 r. między Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnym uznawaniu certyfikatów zgodności w zakresie wyposażenia statków.
2. Wniosek Komisji
2.1 Komisja wskazała cztery obszary, w których dyrektywa 96/98/WE w sprawie wyposażenia morskiego nie spełnia do końca wyznaczonych celów. Wśród dotkniętych tymi problemami zainteresowanych podmiotów znajdują się europejscy producenci wyposażenia morskiego (w tym MŚP), stocznie, pasażerowie i załoga statków oraz administracja publiczna. Komisja przedstawia konkretne propozycje w celu skorygowania niedociągnięć i uchylenia dyrektywy. Korzyści płynące z nowej dyrektywy będą dwojakie: znacząco poprawi się wdrażanie norm IMO w Unii Europejskiej, zmniejszą się zagrożenia dla bezpieczeństwa oraz ułatwione zostanie sprawne funkcjonowanie wewnętrznego rynku wyposażenia morskiego dzięki skróceniu i uproszczeniu procedur dotyczących transpozycji zmian tych norm. Jednocześnie dyrektywa uprości otoczenie regulacyjne i da impuls do rozwoju przemysłu wyposażenia morskiego.
3. Uwagi ogólne
3.1 Przemysł produkcji wyposażenia morskiego wnosi dużą wartość dodaną, przoduje wśród innych sektorów oraz jest eksporterem netto o wysokim poziomie inwestycji w badania i rozwój. Obejmuje 5 do 6 tys. przedsiębiorstw i zatrudnia 300 tys. osób. Proponowana dyrektywa będzie oznaczać większe bezpieczeństwo statków UE oraz załogi, a także wesprze przemysł w tworzeniu miejsc pracy i generowaniu wzrostu.
3.2 Pojęcie wyposażenia morskiego obejmuje wszelki sprzęt na statku dostarczany w momencie budowy statku bądź montowany w późniejszym terminie. Obejmuje także wyposażenie instalacji morskich i szereg produktów, począwszy od urządzeń nawigacyjnych i sprzętu przeładunkowego po sprzęt przeciwpożarowy i ratunkowy, jak również specjalistyczne urządzenia do celów ochrony środowiska, np. sprzęt do gospodarki wodą balastową albo płuczki do oddzielania tlenków siarki. Wartość wyposażenia morskiego stanowi 40-80 % wartości nowych statków. Wniosek zmniejszy koszty ponoszone przez przedsiębiorstwa i wzmocni konkurencyjność przemysłu UE.
3.3 EKES przypomina swoją opinię w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy 96/98/WE(1) w sprawie wyposażenia morskiego, w której zdecydowanie poparł te same cele, które przyświecają obecnemu wnioskowi.
3.4 EKES w pełni popiera podejście zawarte w proponowanej dyrektywie oraz jej cele, które pozwolą wzmocnić obecne ramy regulacyjne, a przede wszystkim ułatwią transpozycję w odpowiednim czasie zmian norm IMO do prawodawstwa UE.
3.5 EKES docenia nadanie priorytetu międzynarodowym przepisom w zakresie bezpieczeństwa morskiego, co odpowiada globalnemu charakterowi żeglugi. Przepisy upoważniające Komisję do przyjmowania aktów wykonawczych w celu uaktualnienia prawodawstwa UE, do ustanawiania wspólnych kryteriów i procedur w celu wdrożenia tych wymogów i norm oraz do publikowania odnośnych informacji przyczyniają się do realizacji celów dyrektywy.
4. Uwagi szczegółowe
4.1 Artykuł 2 - Definicje
EKES zgadza się z włączeniem do wykazu konwencji międzynarodowych Międzynarodowej konwencji o kontroli i zarządzaniu wodami balastowymi oraz osadami ze statków (2004), która ma wejść w życie w najbliższej przyszłości. Sugeruje usunięcie z wykazu Międzynarodowej konwencji o liniach ładunkowych (1996), gdyż nie zawiera ona żadnych postanowień odnośnie do wyposażenia.
4.2 Artykuł 3 - Zakres
4.2.1 Z uwagi na jasność prawa należałoby wyraźnie stwierdzić, że dyrektywa nie ma zastosowania do wyposażenia, które w momencie jej wejścia w życie znajdowało się już na pokładzie statku.
4.2.2 EKES rozumie, że niezwykle użyteczne przepisy punktu 2, zgodnie z którymi wyposażenie podlega wyłącznie nowej dyrektywie, odnoszą się do aspektów związanych ze zgodnością. Należy wyjaśnić, czy to jasne stwierdzenie obejmuje również aspekty związane z wzajemnym uznawaniem i zatwierdzaniem wyposażenia zgodnie z rozporządzeniem nr 613/91/EWG w sprawie transferu statków z jednego rejestru do drugiego wewnątrz Wspólnoty i rozporządzeniem 391/2009/WE w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących inspekcji i przeglądów na statkach.
4.3 Artykuł 4 - Wymogi dotyczące wyposażenia morskiego
Przepisy dotyczące automatycznego zastosowania konwencji IMO i innych instrumentów w ich najnowszej wersji oznaczają, że nie istnieje już konieczność zmian w dyrektywie ani włączenia wykazów wyposażenia uwzględnionych obecnie w załącznikach A.I i A.II.
4.4 Artykuł 5 - Stosowanie
Aby uniknąć błędnej interpretacji wyrażenia "instrumentów międzynarodowych mających zastosowanie do wyposażenia, które zostało już umieszczone na tych statkach", należy wyjaśnić, że odnosi się ono do wymogów obowiązujących w momencie montowania, chyba że wymogi przyjęte w późniejszym terminie przez IMO dotyczą wyposażenia już umieszczonego na statku.
4.5 Artykuł 6 - Funkcjonowanie rynku wewnętrznego
Artykuł ten stanowi podstawę swobodnego przepływu wyposażenia morskiego wewnątrz Unii, w oparciu o koncepcję wzajemnego uznawania przez państwa członkowskie wyposażenia spełniającego wymogi zawarte w dyrektywie. Odnosi się on także do umieszczania wyposażenia morskiego na pokładzie statku pływającego pod banderą UE, prawdopodobnie także poza UE. Niemniej przesłanie może zostać nieco osłabione w wyniku zastosowania art. 7 ust. 2 (obowiązek wymiany nierównoważnego wyposażenia), art. 32 ust. 6 (prawo przyjmującego państwa członkowskiego do ponownego przeprowadzenia prób innowacyjnego wyposażenia) i art. 34 ust. 4 (możliwość niezatwierdzenia równoważnego wyposażenia wymienionego poza UE).
4.6 Artykuł 7 - Przeniesienie statku do rejestru państwa członkowskiego
W ustępie 2 stwierdzono, że jeżeli wyposażenie nie zostało uznane przez organ administracji za równoważne, musi zostać wymienione. EKES zastanawia się, czy w tym wypadku - z uwzględnieniem przepisów IMO dotyczących wzajemnego uznawania certyfikatów - państwo otrzymujące nie powinno stosować się do procedury przewidzianej w art. 5 rozporządzenia nr 613/1991 (zgodnie z którą w przypadku przeniesienia bandery między państwami członkowskimi wymagane jest uprzednie powiadomienie Komisji).
4.7 Artykuł 8 - Normy dotyczące wyposażenia morskiego
EKES zastanawia się, czy faktycznie jest tak, że to Unia, a nie jej państwa członkowskie powinna dążyć do opracowania przez IMO odpowiednich norm międzynarodowych. Tak czy inaczej IMO opracowuje normy i procedury badań wyposażenia morskiego na długo przed jego obowiązkowym zamontowaniem na statku. Wspólne działania państw członkowskich w ramach IMO zapewnią realizację celów dyrektywy bez potrzeby odwołania się do jednostronnych, tymczasowych norm UE w zakresie wyposażenia, które mogą być niezgodne z normami IMO i wymagać zastąpienia bądź nadania im statusu praw nabytych.
4.8 Artykuły 9 do 11 - Znak koła sterowego
Zatwierdzone wyposażenie zamontowane na statku będzie mogło swobodnie przemieszczać się we wszystkich państwach członkowskich, gdyż otrzyma znak wspólnotowy - znak koła sterowego - świadczący o jego zgodności z wymogami IMO i dyrektywy w sprawie wyposażenia morskiego. EKES popiera możliwość uzupełnienia lub zastąpienia znaku koła sterowego przez znacznik elektroniczny, co ułatwi kontrole na statkach zawijających do portów UE i pomoże przeciwdziałać fałszerstwu.
4.9 Artykuł 26 - Koordynacja jednostek notyfikowanych
EKES popiera powołanie jednostek notyfikowanych w formie sektorowego zespołu, który może działać analogicznie do Międzynarodowego Stowarzyszenia Towarzystw Klasyfikacyjnych z jego uznanymi w UE organizacjami wypełniającymi również zadania jednostek notyfikowanych.
Bruksela, 20 marca 2013 r.
| Przewodniczący | |
| Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego | |
| Staffan NILSSON |
(1) Opinia EKES-u w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Rady w sprawie wyposażenia morskiego (Dz.U. C 97 z 1.4.1996, s. 22); opinia EKES-u w sprawie transferu statków z jednego rejestru do drugiego (Dz.U. C 80 z 30.3.2004, s. 88-91).