Opinia Europejskiego Komitetu Regionów - Unijne ramy gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa.
Dz.U.UE.C.2016.120.40
Akt nienormatywnyOpinia Europejskiego Komitetu Regionów - Unijne ramy gromadzenia danych dotyczących rybołówstwa
(Dz.U.UE C z dnia 5 kwietnia 2016 r.)
Sprawozdawca: | Olgierd GEBLEWICZ, marszałek województwa zachodniopomorskiego (PL/EPL) |
Dokument źródłowy: | Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie ustanowienia unijnych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa (przekształcenie) |
COM(2015) 294 final |
I.
ZALECANE POPRAWKI
ZALECANE POPRAWKI
Motyw 10
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
(10) Definicję "użytkowników końcowych" należy dostosować do definicji "użytkowników końcowych danych naukowych" zawartą w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013, tak by obejmowała również organy naukowe zainteresowane aspektami środowiskowymi zarządzania rybołówstwem. | (10) Definicję "użytkowników końcowych" należy dostosować do definicji "użytkowników końcowych danych naukowych" zawartej w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013 oraz do zaleceń STECF, tak by obejmowała również organy naukowe zainteresowane aspektami środowiskowymi zarządzania rybołówstwem. |
Uzasadnienie
Definicja "użytkownika końcowego" jest zbyt ogólna, zwłaszcza w przypadku, gdy użytkownicy końcowi mogą definiować potrzeby w zakresie danych. W związku z tym użytkowników końcowych danych należy podzielić na użytkowników końcowych, którzy mogą definiować potrzeby w zakresie danych, oraz na takich, którzy mogą jedynie uzyskać dostęp do danych.
W swoim przeglądzie wieloletniego programu gromadzenia danych (zob. sprawozdanie STECF na temat przeglądu wieloletniego programu gromadzenia danych (STECF-13-06) część 1, s. 6 oraz sprawozdanie na temat przeglądu ram gromadzenia danych (STECF-14-07) część 4, s. 43-45 i 106) STECF sugeruje wprowadzenie następujących trzech typów użytkowników końcowych:
Wszystkie trzy typy użytkowników końcowych mogą uzyskać dostęp do danych, ale tylko użytkownicy typu 1 i 2 mogą zostać zaangażowani w procedury dotyczące potrzeb w zakresie danych.
Poprawka 2
Motyw 14
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
(14) Potrzeby w zakresie danych związane z obszarami polityki rybołówstwa nieobjętymi bezpośrednio przepisami rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, takie jak potrzeby związane z rozporządzeniem (WE) nr 1100/2007 i rozporządzeniem (WE) nr 2347/2002, również należy objąć niniejszym rozporządzeniem. | (14) Potrzeby w zakresie danych związane z obszarami polityki rybołówstwa nieobjętymi bezpośrednio przepisami rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, takie jak potrzeby związane z rozporządzeniem (WE) nr 1100/2007, rozporządzeniem (WE) nr 812/2004 i rozporządzeniem (WE) nr 2347/2002, również należy objąć niniejszym rozporządzeniem. |
Uzasadnienie
Ze względu na potrzebę zachowania zgodności z art. 77 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 508/2014.
Poprawka 3
Artykuł 4
Ustanowienie wieloletnich programów unijnych
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
Artykuł 4 Ustanowienie wieloletnich programów unijnych 1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 23, aktów delegowanych ustanawiających wieloletnie unijne programy gromadzenia biologicznych, technicznych, środowiskowych, społecznych i ekonomicznych danych dotyczących sektora rybołówstwa. 2. Wieloletnie programy unijne ustanawia się po konsultacji z regionalnymi grupami koordynacyjnymi, o których mowa w art. 8, Komitetem Naukowo-Technicznym i Ekonomicznym ds. Rybołówstwa (STECF) oraz wszelkimi innymi stosownymi naukowymi organami doradczymi. 3. Ustanawiając wieloletni program unijny, Komisja uwzględnia: a) zapotrzebowanie na informacje do celów zarządzania wspólną polityką rybołówstwa; b) potrzebę i znaczenie danych w podejmowaniu decyzji dotyczących zarządzania rybołówstwem oraz ochrony ekosystemu, w tym wrażliwych gatunków i siedlisk; c) potrzebę wsparcia oceny skutków środków polityki; d) koszty i korzyści; e) istniejące szeregi czasowe; f) potrzebę uniknięcia wielokrotnego gromadzenia tych samych danych; g) specyfikę regionalną; h) międzynarodowe zobowiązania Unii i jej państw członkowskich. | Artykuł 4 Ustanowienie wieloletnich programów unijnych 1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 23, aktów delegowanych ustanawiających wieloletnie unijne programy gromadzenia biologicznych, technicznych, środowiskowych, społecznych i ekonomicznych danych dotyczących sektora rybołówstwa. 2. Wieloletnie programy unijne ustanawia się po konsultacji z regionalnymi grupami koordynacyjnymi, o których mowa w art. 8, Komitetem Naukowo-Technicznym i Ekonomicznym ds. Rybołówstwa (STECF) oraz wszelkimi innymi stosownymi naukowymi organami doradczymi. 3. Ustanawiając wieloletni program unijny, Komisja uwzględnia: a) zapotrzebowanie na informacje do celów zarządzania wspólną polityką rybołówstwa i ich dostępność; b) potrzebę i znaczenie danych w podejmowaniu decyzji dotyczących zarządzania rybołówstwem oraz ochrony ekosystemu, w tym wrażliwych gatunków i siedlisk; c) potrzebę wsparcia oceny skutków środków polityki; d) koszty i korzyści; e) istniejące szeregi czasowe; f) potrzebę uniknięcia wielokrotnego gromadzenia tych samych danych; g) specyfikę regionalną; h) międzynarodowe zobowiązania Unii i jej państw członkowskich. |
Uzasadnienie
Aby ograniczyć dodatkowe koszty gromadzenia danych, a także ze względu na to, iż wszystkie rodzaje i typy danych są już przetwarzane, gromadzenie danych nie może pociągać za sobą nowych obowiązków bez uzgodnienia z wszystkimi podmiotami.
Poprawka 4
Artykuł 6
Krajowe plany prac
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
1. Bez uszczerbku dla ich obecnych obowiązków w zakresie gromadzenia danych, wynikających z przepisów unijnych, państwa członkowskie gromadzą dane w ramach programu operacyjnego, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 508/2014, oraz planu prac sporządzonego zgodnie z wieloletnim programem unijnym i z art. 21 rozporządzenia (UE) nr 508/2014. 2. Plany prac państw członkowskich muszą zawierać szczegółowy opis: a) częstotliwości, z jaką dane będą zbierane; b) źródła danych, procedur oraz metod gromadzenia danych oraz ich przetwarzania do postaci zbiorów danych, które zostaną dostarczone użytkownikom końcowym; c) ram zapewniania jakości i kontroli jakości w celu zapewnienia odpowiedniej jakości danych zgodnie z art. 13; d) formy, w jakiej dane są potrzebne, i terminu, w którym należy je pozyskać; e) międzynarodowych i regionalnych uzgodnień dotyczących współpracy, w tym umów dwustronnych i wielostronnych zawartych na potrzeby realizacji celów niniejszego rozporządzenia; oraz f) sposobu, w jaki zostały uwzględnione międzynarodowe zobowiązania Unii i jej państw członkowskich. 3. Przygotowując plan prac, każde państwo członkowskie koordynuje swoje działania z innymi państwami członkowskimi, w szczególności położonymi w tym samym regionie morskim, w celu zapewnienia skutecznego pozyskania danych w odpowiednim zakresie i uniknięcia powielania działań związanych z gromadzeniem danych. 4. Każde państwo członkowskie zapewnia zgodność swojego planu prac z obowiązującymi wspólnymi zaleceniami regionalnych grup koordynacyjnych, w przypadku gdy takie wspólne zalecenia zostały zatwierdzone przez Komisję w postaci regionalnego planu prac zgodnie z art. 8. | 1. Bez uszczerbku dla ich obecnych obowiązków w zakresie gromadzenia danych, wynikających z przepisów unijnych, państwa członkowskie gromadzą dane w ramach programu operacyjnego, o którym mowa w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 508/2014, oraz planu prac sporządzonego zgodnie z wieloletnim programem unijnym i z art. 21 rozporządzenia (UE) nr 508/2014. 2. Plany prac państw członkowskich muszą zawierać szczegółowy opis: a) częstotliwości, z jaką dane będą zbierane; b) źródła danych, procedur oraz metod gromadzenia danych oraz ich przetwarzania do postaci zbiorów danych, które zostaną dostarczone użytkownikom końcowym; c) ram zapewniania jakości i kontroli jakości w celu zapewnienia odpowiedniej jakości danych zgodnie z art. 13; d) formy, w jakiej dane są potrzebne, i terminu, w którym należy je pozyskać, zgodnie z określeniem przez głównych użytkowników końcowych; e) międzynarodowych i regionalnych uzgodnień dotyczących współpracy, w tym umów dwustronnych i wielostronnych zawartych na potrzeby realizacji celów niniejszego rozporządzenia; oraz f) sposobu, w jaki zostały uwzględnione międzynarodowe zobowiązania Unii i jej państw członkowskich. 3. Przygotowując plan prac, każde państwo członkowskie koordynuje swoje działania i współpracuje z innymi państwami członkowskimi, w szczególności położonymi w tym samym regionie morskim, w celu zapewnienia skutecznego pozyskania danych w odpowiednim zakresie i uniknięcia powielania działań związanych z gromadzeniem danych. 4. Każde państwo członkowskie zapewnia zgodność swojego planu prac z obowiązującymi wspólnymi zaleceniami regionalnych grup koordynacyjnych, w przypadku gdy takie wspólne zalecenia zostały zatwierdzone przez Komisję w postaci regionalnego planu prac zgodnie z art. 8. |
Uzasadnienie
W rozporządzeniu proponuje się, by główni użytkownicy końcowi danych byli zaangażowani w definiowanie potrzeb w zakresie danych oraz mogli uruchamiać transmisje danych w razie potrzeby. W związku z tym główni użytkownicy końcowi powinni mieć możliwość definiowania potrzeb w zakresie danych i uruchamiania transmisji danych w dowolnym momencie. W czasie gdy państwa członkowskie opracowują plany prac, określają potrzeby w zakresie danych i terminy transmisji danych, mogą nie być znane końcowe terminy przygotowania danych do użytku przez głównych użytkowników końcowych.
Ważne jest, aby państwa członkowskie w tym samym regionie nie tylko koordynowały działania, ale także aktywnie współpracowały, por. motyw 46 rozporządzenia podstawowego ("Państwa członkowskie powinny współpracować ze sobą i z Komisją w celu koordynowania działalności w zakresie gromadzenia danych"). Powinno być to zgodne także z tytułem i treścią art. 8 analizowanego projektu rozporządzenia.
Poprawka 5
Artykuł 7
Korespondenci krajowi
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
1. Każde państwo członkowskie wyznacza krajowego korespondenta i informuje o tym Komisję. Krajowy korespondent pełni funkcję punktu kontaktowego do celów wymiany informacji między Komisją a danym państwem członkowskim w odniesieniu do przygotowywania i wdrażania planów prac. | 1. Każde państwo członkowskie wyznacza krajowego korespondenta i informuje o tym Komisję. Krajowy korespondent pełni funkcję punktu kontaktowego do celów wymiany informacji między Komisją a danym państwem członkowskim w odniesieniu do przygotowywania i wdrażania planów prac i będzie uwzględniony w wymianie wszelkich informacji istotnych dla programu gromadzenia danych DC MAP, w tym o przekazywaniu danych, sporządzaniu sprawozdań i odnośnych spotkaniach. |
2. Korespondent krajowy wykonuje ponadto następujące zadania: | 2. Korespondent krajowy wykonuje ponadto następujące zadania: |
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
a) koordynuje przygotowywanie sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 10; | a) koordynuje przygotowywanie sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 10; |
b) zapewnia przekazywanie informacji w danym państwie członkowskim; oraz | b) zapewnia przekazywanie informacji w danym państwie członkowskim; oraz |
c) zapewnia obecność stosownych ekspertów na posiedzeniach organizowanych przez Komisję i ich udział w odpowiednich regionalnych grupach koordynacyjnych, o których mowa w art. 8. | c) zapewnia obecność stosownych ekspertów na posiedzeniach organizowanych przez Komisję i ich udział w odpowiednich regionalnych grupach koordynacyjnych, o których mowa w art. 8. |
d) zapewnia, w razie potrzeby, konsultacje z samorządami terytorialnymi obszarów przybrzeżnych posiadającymi kompetencje prawne lub gospodarcze w dziedzinie rybołówstwa i udziela im informacji. | |
3. Jeżeli w danym państwie członkowskim w realizacji planu plac uczestniczy kilka podmiotów, korespondent krajowy jest odpowiedzialny za koordynację tych prac. | 3. Jeżeli w danym państwie członkowskim w realizacji planu plac uczestniczy kilka podmiotów, korespondent krajowy jest odpowiedzialny za koordynację tych prac. |
Uzasadnienie
Jako że samorządy lokalne i regionalne posiadają odpowiednią wiedzę na temat rybołówstwa i mogą posiadać kompetencje prawne lub gospodarcze w dziedzinie rybołówstwa, potrzebują koniecznych informacji dotyczących kondycji tego sektora. Pełnią one także bardzo istotną rolę we wdrażaniu rozporządzenia (UE) nr 508/2014, które jest narzędziem realizacji WPRyb.
Poprawka 6
Artykuł 8
Koordynacja i współpraca
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
1. Zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 państwa członkowskie koordynują swoje działania z pozostałymi państwami członkowskimi i dokładają wszelkich starań, aby skoordynować swoje działania z państwami trzecimi, które sprawują zwierzchnictwo lub jurysdykcję nad wodami w tym samym regionie morskim. W tym celu stosowne państwa członkowskie w każdym regionie morskim powołują regionalną grupę koordynacyjną. | 1. Zgodnie z art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 państwa członkowskie koordynują swoje działania z pozostałymi państwami członkowskimi i dokładają wszelkich starań, aby skoordynować swoje działania z państwami trzecimi, które sprawują zwierzchnictwo lub jurysdykcję nad wodami w tym samym regionie morskim w rozumieniu ustalonym przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) bądź FAO. W tym celu stosowne państwa członkowskie w każdym regionie morskim powołują regionalną grupę koordynacyjną. |
2. Regionalna grupa koordynacyjna składa się z ekspertów z państw członkowskich, przedstawicieli Komisji i stosownych użytkowników końcowych danych. | 2. Regionalna grupa koordynacyjna składa się z ekspertów z państw członkowskich, przedstawicieli Komisji, stosownych użytkowników końcowych danych oraz przedstawicieli samorządów terytorialnych obszarów przybrzeżnych posiadających kompetencje prawne lub gospodarcze w dziedzinie rybołówstwa, jak również przedstawicieli samorządów terytorialnych na obszarach, gdzie rybołówstwo odgrywa ważną rolę. |
3. Regionalne grupy koordynacyjne opracowują i uzgadniają regulamin wewnętrzny swojej działalności. | 3. Regionalne grupy koordynacyjne opracowują i uzgadniają regulamin wewnętrzny swojej działalności. |
4. Regionalne grupy koordynacyjne koordynują ze sobą i z Komisją działania w kwestiach mających wpływ na kilka regionów. | 4. Regionalne grupy koordynacyjne koordynują ze sobą i z Komisją działania w kwestiach mających wpływ na kilka regionów w rozumieniu ustalonym przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) bądź FAO, włączając w to wody europejskie geograficznie usytuowane na obszarze Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku (CECAF). |
5. Regionalne grupy koordynacyjne mogą przygotowywać w formie projektu regionalnego planu prac wspólne zalecenia dotyczące procedur, metod, zapewniania jakości i kontroli jakości gromadzenia i przetwarzania danych, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. a) i b) oraz ust. 4, a także koordynowanych regionalnie strategii pobierania próbek. W swej działalności regionalna grupa koordynacyjna uwzględnia, w stosownych przypadkach, opinię STECF. Wspomniane zalecenia są przedkładane Komisji, która sprawdza, czy projekt wspólnego zalecenia jest zgodny z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz z wieloletnim programem unijnym, i jeśli tak jest - zatwierdza regionalny plan prac w drodze aktów wykonawczych. | 5. Regionalne grupy koordynacyjne mogą przygotowywać w formie projektu regionalnego planu prac wspólne zalecenia dotyczące procedur, metod, zapewniania jakości i kontroli jakości gromadzenia i przetwarzania danych, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. a) i b) oraz ust. 4, a także koordynowanych regionalnie strategii pobierania próbek. W swej działalności regionalna grupa koordynacyjna uwzględnia, w stosownych przypadkach, opinię STECF. Wspomniane zalecenia są przedkładane Komisji, która sprawdza, czy projekt wspólnego zalecenia jest zgodny z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz z wieloletnim programem unijnym, i jeśli tak jest - zatwierdza regionalny plan prac w drodze aktów wykonawczych. |
6. Jeżeli regionalne plany prac zostały zatwierdzone przez Komisję, zastępują one odpowiednie części planów prac sporządzonych przez poszczególne państwa członkowskie. Państwa członkowskie aktualizują odpowiednio swoje plany prac. | 6. Jeżeli regionalne plany prac zostały zatwierdzone przez Komisję, zastępują one odpowiednie części planów prac sporządzonych przez poszczególne państwa członkowskie. Państwa członkowskie aktualizują odpowiednio swoje plany prac. |
7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające przepisy dotyczące procedur, formy i harmonogramów składania i zatwierdzania regionalnych planów prac, o których mowa w ust. 5. | 7. Komisja może przyjmować akty wykonawcze ustanawiające przepisy dotyczące procedur, formy i harmonogramów składania i zatwierdzania regionalnych planów prac, o których mowa w ust. 5. |
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. | Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. |
Uzasadnienie
Jako że samorządy lokalne i regionalne posiadają odpowiednią wiedzę na temat rybołówstwa i są - ze względu na swe kompetencje prawne lub gospodarcze - zaangażowane w zarządzanie tym sektorem, potrzebują koniecznych informacji dotyczących kondycji tego sektora. Pełnią one także bardzo istotną rolę we wdrażaniu rozporządzenia (UE) nr 508/2014, które jest narzędziem finansowym realizacji WPRyb. Odniesienie do ICES ma na celu doprecyzowanie pojęcia "regionu morskiego".
ICES określiła obszary morskie wyłącznie w strefie północnego Atlantyku; nie obejmują one Morza Śródziemnego ani Morza Czarnego. Podział FAO obejmuje wszystkie oceany.
Poprawka 7
Artykuł 16
Procedura zapewniania dostępności danych szczegółowych i zagregowanych
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
1. Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie procedury i technologie elektroniczne, aby zapewnić skuteczne stosowanie art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, i odstępują od wprowadzania wszelkich zbędnych ograniczeń możliwie najszerszego rozpowszechniania danych szczegółowych i zagregowanych. | 1. Państwa członkowskie wprowadzają odpowiednie procedury i technologie elektroniczne, aby zapewnić skuteczne stosowanie art. 25 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, i odstępują od wprowadzania wszelkich zbędnych ograniczeń możliwie najszerszego rozpowszechniania danych szczegółowych i zagregowanych. |
2. W przypadku danych obejmujących informacje dotyczące zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych państwa członkowskie zapewniają istnienie odpowiednich zabezpieczeń. Zgodnie z art. 23 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych określających odpowiednie zabezpieczenia, które należy stosować przy przetwarzaniu takich informacji. | 2. W przypadku danych obejmujących informacje dotyczące zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych państwa członkowskie zapewniają istnienie odpowiednich zabezpieczeń. |
3. Państwa członkowskie zapewniają, by stosowne dane szczegółowe i zagregowane były aktualizowane oraz udostępniane użytkownikom końcowym w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku o te dane. W przypadku wniosków złożonych przez inne zainteresowane strony państwa członkowskie zapewniają, by dane były aktualizowane i udostępniane w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku o te dane. | 3. Państwa członkowskie zapewniają, by stosowne dane szczegółowe i zagregowane były aktualizowane oraz udostępniane użytkownikom końcowym, w rozumieniu ustalonym przez STECF, w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku o te dane, jeśli wniosek zostanie złożony zgodnie z ustalonym harmonogramem rocznym. W przypadku wniosków złożonych przez głównych użytkowników końcowych poza harmonogramem rocznym lub przez inne podmioty niż główni użytkownicy końcowi państwa członkowskie zapewniają, by dane były aktualizowane i udostępniane w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wniosku o te dane. |
4. W przypadku wniosku o szczegółowe dane na potrzeby publikacji naukowej państwa członkowskie mogą zażądać, w celu ochrony interesu zawodowego podmiotów gromadzących dane, odroczenia publikacji danych o 3 lata od daty, do której dane te się odnoszą. Państwa członkowskie informują użytkowników końcowych i Komisję o wszelkich takich decyzjach i ich uzasadnieniu. | 4. W przypadku wniosku o szczegółowe dane na potrzeby publikacji naukowej państwa członkowskie mogą zażądać, w celu ochrony interesu zawodowego podmiotów gromadzących dane, odroczenia publikacji danych o 3 lata od daty, do której dane te się odnoszą. Państwa członkowskie informują użytkowników końcowych i Komisję o wszelkich takich decyzjach i ich uzasadnieniu. |
Uzasadnienie
Ze względu na zachowanie zgodności z definicją użytkowników końcowych. Kwestia ochrony danych indywidualnych ma kluczowe znaczenie. Stosowane środki i gwarancje nie powinny być rozpatrywane przez samą tylko Komisję Europejską. STECF (Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa) dostarcza jasnej definicji odbiorców końcowych.
Poprawka 8
Artykuł 17
Kompatybilne systemy przechowywania i wymiany danych
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
1. W celu zmniejszenia kosztów i ułatwienia dostępu do danych użytkownikom końcowym i innym zainteresowanym stronom państwa członkowskie, Komisja, naukowe organy doradcze oraz wszelcy stosowni użytkownicy końcowi pracują wspólnie nad stworzeniem kompatybilnych systemów przechowywania i wymiany danych, z uwzględnieniem przepisów dyrektywy 2007/2/WE. Systemy te muszą również ułatwiać dostarczanie informacji innym zainteresowanym stronom. Regionalne plany prac, o których mowa w art. 8 ust. 6, mogą stanowić podstawę porozumienia w sprawie takich systemów. | 1. W celu zmniejszenia kosztów i ułatwienia dostępu do danych użytkownikom końcowym państwa członkowskie, Komisja, naukowe organy doradcze oraz wszelcy stosowni użytkownicy końcowi pracują wspólnie nad stworzeniem kompatybilnych systemów przechowywania i wymiany danych, z uwzględnieniem przepisów dyrektywy 2007/2/ WE. Systemy te muszą również ułatwiać dostarczanie informacji innym stronom, a nie tylko głównym użytkownikom końcowym, zgodnie z definicją Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF). Regionalne plany prac, o których mowa w art. 8 ust. 6, mogą stanowić podstawę porozumienia w sprawie takich systemów. |
2. W stosownych przypadkach należy wprowadzić zabezpieczenia, jeżeli systemy przechowywania i wymiany danych, o których mowa w ust. 1, obejmują informacje dotyczące zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych. Zgodnie z art. 23 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych określających odpowiednie zabezpieczenia, które należy stosować przy przetwarzaniu takich informacji. | 2. W stosownych przypadkach należy wprowadzić zabezpieczenia, jeżeli systemy przechowywania i wymiany danych, o których mowa w ust. 1, obejmują informacje dotyczące zidentyfikowanych lub możliwych do zidentyfikowania osób fizycznych. |
3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych ustanawiających przepisy dotyczące procedur, formatów, kodów i harmonogramów, które należy wykorzystywać w celu zapewnienia kompatybilności systemów przechowywania i wymiany danych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. | 3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów wykonawczych ustanawiających przepisy dotyczące procedur, formatów, kodów i harmonogramów, które należy wykorzystywać w celu zapewnienia kompatybilności systemów przechowywania i wymiany danych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 24 ust. 2. |
Uzasadnienie
Ze względu na zachowanie zgodności z definicją użytkowni ków końcowych.
Kwestia ochrony danych indywidualnych ma znaczenie podstawowe. Stosowane środki i gwarancje nie powinny być rozpatrywane przez samą tylko Komisję Europejską.
II.
ZALECENIA POLITYCZNE
ZALECENIA POLITYCZNE
Typ 1: główni użytkownicy końcowi, dla których opracowano ramy gromadzenia danych, w tym Komisja, wszelkie organy takie jak ICES i STECF, wyznaczone przez Komisję do zapewniania regularnego doradztwa z myślą o bezpośrednim wspieraniu procesów decyzyjnych dotyczących WPRyb, oraz inne organy ds. zarządzania zasobami rybnymi, takie jak organizacje RFMO i GFCM, które wykorzystują ramy gromadzenia danych do wdrażania polityki zarządzania zasobami rybnymi.
Typ 2: inne organy, takie jak komitety doradcze lub podwykonawcy, od których Komisja może wymagać doradztwa lub analiz opartych na ramach gromadzenia danych.
Typ 3: wszystkie inne organy, takie jak władze lokalne i regionalne, dla których rybołówstwo ma istotne znaczenie, organizacje pozarządowe, organizacje zrzeszające rybaków oraz uniwersytety zainteresowane wykorzystywaniem ram gromadzenia danych do własnych celów.
Bruksela, dnia 10 lutego 2016 r.
Przewodniczący Europejskiego Komitetu Regionów | |
Markku MARKKULA |
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.