Opinia Europejskiego Komitetu Regionów - Nieuczciwe praktyki handlowe w łańcuchu dostaw żywności.
Dz.U.UE.C.2018.387.48
Akt nienormatywnyOpinia Europejskiego Komitetu Regionów - Nieuczciwe praktyki handlowe w łańcuchu dostaw żywności
(Dz.U.UE C z dnia 25 października 2018 r.)
Sprawozdawca: | Jacques BLANC (FR/EPL), mer La Canourgue |
Dokument źródłowy: | Wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie nieuczciwych praktyk handlowych w relacjach między przedsiębiorstwami w łańcuchu dostaw żywności - |
COM(2018) 173 final |
I.
ZALECANE POPRAWKI
ZALECANE POPRAWKI
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
Przedmiot i zakres stosowania 1. Niniejsza dyrektywa ustanawia minimalny wykaz zakazanych nieuczciwych praktyk handlowych między nabywcami i dostawcami w łańcuchu dostaw żywności i określa minimalne zasady dotyczące ich egzekwowania oraz ustalenia dotyczące koordynacji między organami egzekwowania prawa. 2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do niektórych nieuczciwych praktyk handlowych, które występują w związku ze sprzedażą produktów spożywczych przez dostawcę będącego małym i średnim przedsiębiorstwem na rzecz nabywcy, który nie jest małym ani średnim przedsiębiorstwem. 3. Niniejszą dyrektywę stosuje się do umów dostawy zawartych po dniu wejścia w życie przepisów transponujących niniejszą dyrektywę, określonych w art. 12 ust. 1, akapit drugi. | Przedmiot i zakres stosowania 1. Niniejsza dyrektywa ustanawia minimalny wykaz zakazanych nieuczciwych praktyk handlowych między nabywcami i dostawcami w łańcuchu dostaw żywności i określa minimalne zasady dotyczące ich egzekwowania oraz ustalenia dotyczące koordynacji między organami egzekwowania prawa. 2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do nieuczciwych praktyk handlowych, które występują w związku ze sprzedażą produktów spożywczych przez dostawcę na rzecz nabywcy, który nie jest małym ani średnim przedsiębiorstwem. 3. Niniejszą dyrektywę stosuje się do umów dostawy zawartych po dniu wejścia w życie przepisów transponujących niniejszą dyrektywę, określonych w art. 12 ust. 1, akapit drugi. |
Uzasadnienie
Ograniczenie zakresu stosowania dyrektywy miałoby negatywny wpływ na organizacje producentów lub duże spółdzielnie, które nie spełniają kryteriów MŚP, podmioty te bowiem nie byłyby chronione przed nieuczciwymi praktykami handlowymi. Te organizacje producentów lub spółdzielnie z pewnością nie mają takiej samej siły przetargowej jak podmioty kupujące ich produkty, zważywszy na koncentrację występującą na dalszych etapach łańcucha dostaw. Ponadto ewentualność taka wyraźnie kontrastowałaby z długofalowymi działaniami podejmowanymi przez Komisję w celu koncentracji podaży poprzez zastosowanie wspólnej organizacji rynków, gdyż pośrednio penalizowałaby organizacje producentów, które nie wchodzą w zakres definicji MŚP. Zakaz stosowania nieuczciwych praktyk handlowych nie obejmowałby też nieuczciwych praktyk handlowych, których dostawca przemysłowy - np. średniej wielkości przedsiębiorstwo sprzedające produkty składające się w znacznej części z produktów rolnych - doświadczałby ze strony dystrybutora. Tymczasem jest to nieuzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, zważywszy na konieczność ochrony ogniw najbardziej narażonych na nieuczciwe praktyki handlowe.
Poprawka 2
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
Definicje Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje: termin "nabywca" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, która kupuje produkty spożywcze w drodze handlu. Pojęcie "nabywca" może obejmować grupę takich osób fizycznych i prawnych; [...] | Definicje Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje: a) termin "nabywca" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, niezależnie od miejsca prowadzenia działalności, która kupuje produkty spożywcze w drodze handlu. Pojęcie "nabywca" może obejmować grupę takich osób fizycznych i prawnych; b) termin "nieuczciwa praktyka handlowa" oznacza działanie, które polega na poddaniu lub usiłowaniu poddania partnera handlowego zobowiązaniom powodującym zachwianie równowagi między prawami i obowiązkami stron; [...] |
Uzasadnienie
Poprawka 3
Artykuł 3 ustęp 1
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
Zakaz stosowania nieuczciwych praktyk handlowych 1. Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie zakazu stosowania następujących praktyk handlowych: a) nabywca płaci dostawcy łatwo psujących się produktów spożywczych później niż w ciągu 30 dni kalendarzowych od daty otrzymania faktury od dostawcy lub później niż w ciągu 30 dni kalendarzowych od daty dostarczenia łatwo psujących się produktów spożywczych, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. Zakaz ten ma zastosowanie bez uszczerbku dla: | Zakaz stosowania nieuczciwych praktyk handlowych 1) Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie zakazu stosowania przynajmniej następujących praktyk handlowych: a) nabywca płaci dostawcy produktów spożywczych później niż w ciągu 30 dni kalendarzowych od daty otrzymania faktury od dostawcy lub później niż w ciągu 30 dni kalendarzowych od daty dostarczenia produktów spożywczych, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. Zakaz ten ma zastosowanie bez uszczerbku dla: |
- skutków opóźnień w płatnościach i środków zaradczych określonych w dyrektywie 2011/7/UE; - możliwości zastosowania przez nabywcę i dostawcę klauzuli dotyczącej podziału wartości w rozumieniu art. 172 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013. b) nabywca anuluje zamówienia łatwo psujących się produktów spożywczych w tak krótkim czasie, że nie można racjonalnie oczekiwać, iż dostawca znajdzie alternatywny sposób zbytu lub wykorzystania tych produktów; c) nabywca jednostronnie i z mocą wsteczną zmienia warunki umowy w sprawie dostaw dotyczące częstotliwości, terminu lub wielkości dostaw, standardów jakości lub cen produktów spożywczych; d) dostawca płaci za marnotrawstwo produktów spożywczych, do którego dochodzi w siedzibie nabywcy i które nie jest spowodowane zaniedbaniem ani winą dostawcy. | - skutków opóźnień w płatnościach i środków zaradczych określonych w dyrektywie 2011/7/UE; - możliwości zastosowania przez nabywcę i dostawcę klauzuli dotyczącej podziału wartości w rozumieniu art. 172 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013; - porozumień zawartych przez organizacje międzybranżowe uznane na podstawie art. 157 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady. b) nabywca anuluje zamówienia łatwo psujących się produktów spożywczych w tak krótkim czasie, że nie można racjonalnie oczekiwać, iż dostawca znajdzie alternatywny sposób zbytu lub wykorzystania tych produktów; c) nabywca jednostronnie i z mocą wsteczną zmienia warunki umowy w sprawie dostaw dotyczące częstotliwości, terminu lub wielkości dostaw, standardów jakości lub cen produktów spożywczych; d) dostawca płaci za marnotrawstwo produktów spożywczych, do którego dochodzi w siedzibie nabywcy i które nie jest spowodowane zaniedbaniem ani winą dostawcy. e) nabywca odsprzedaje produkt w stanie niezmienionym po cenie niższej od rzeczywistej ceny zakupu, uwzględniającej opłaty i koszty transportu; f) nabywca stosuje ceny zakupu produktów spożywczych nadmiernie niskie w stosunku do kosztów produkcji poniesionych przez dostawcę; g) nabywca fakturuje usługę, która nie odpowiada żadnej usłudze rzeczywiście zapewnionej lub której koszt jest wyraźnie nieproporcjonalny w stosunku do wartości zapewnionej usługi; h) jedna ze stron umowy narzuca kryteria i sposób ustalania cen, które sprawiają, że cena nie jest ani określona, ani możliwa do określenia. |
Uzasadnienie
Nieuczciwe praktyki dotyczą - i utrudniają sytuację - zarówno dostawców towarów łatwo psujących się, jak i dostawców towarów o długim terminie trwałości. Zakres dyrektywy należy zatem poszerzyć.
W porozumieniach branżowych, przyjętych przez członków jednomyślnie, można ewentualnie przewidzieć przepisy inne niż te zawarte w projekcie dyrektywy, w szczególności odnośnie do terminów płatności.
Poprawka 4
Artykuł 3 ustęp 3
Tekst zaproponowany przez Komisję | Poprawka KR-u |
Jeżeli nabywca żąda zapłaty w sytuacjach opisanych w ust. 2 lit. b), c) i d), nabywca powinien, na żądanie dostawcy, podać dostawcy szacunkową wysokość płatności jednostkowej lub ogólnej, w zależności od tego, która z tych wartości jest odpowiednia, a także - w przypadku sytuacji opisanych w ust. 2 lit. b) i d) - również kalkulację kosztów oraz podstawę tej kalkulacji. | Jeżeli nabywca żąda zapłaty ściśle związanej z zapewnioną usługą w sytuacjach opisanych w ust. 2 lit. b), c) i d), nabywca powinien podać dostawcy szacunkową wysokość płatności jednostkowej lub ogólnej, w zależności od tego, która z tych wartości jest odpowiednia, a także - w przypadku sytuacji opisanych w ust. 2 lit. b) i d) - również kalkulację kosztów oraz podstawę tej kalkulacji. |
Uzasadnienie
Płatności wymagane od dostawców muszą podlegać ścisłym uregulowaniom i być systematycznie uzasadniane.
II.
ZALECENIA POLITYCZNE
ZALECENIA POLITYCZNE
Bruksela, dnia 4 lipca 2018 r.
Karl-Heinz LAMBERTZ | |
Przewodniczący | |
Europejskiego Komitetu Regionów |
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.