Decyzja wykonawcza 2016/413 określająca lokalizację infrastruktury naziemnej systemu ustanowionego w ramach programu Galileo i ustanawiająca środki konieczne do zapewnienia jego funkcjonowania oraz uchylająca decyzję wykonawczą 2012/117/UE
Dz.U.UE.L.2016.74.45
Akt obowiązującyDECYZJA WYKONAWCZA KOMISJI (UE) 2016/413
z dnia 18 marca 2016 r.
określająca lokalizację infrastruktury naziemnej systemu ustanowionego w ramach programu Galileo i ustanawiająca środki konieczne do zapewnienia jego funkcjonowania oraz uchylająca decyzję wykonawczą 2012/117/UE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1285/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie realizacji i eksploatacji europejskich systemów nawigacji satelitarnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 876/2002 i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 683/2008 1 , w szczególności jego art. 12 ust. 3 lit. c),
(1) Artykuł 12 rozporządzenia (UE) nr 1285/2013 przewiduje, że Komisja ponosi ogólną odpowiedzialność za program Galileo, oraz nadaje jej uprawnienia wykonawcze w celu określenia lokalizacji infrastruktury naziemnej systemu ustanowionego w ramach tego programu i zapewnienia jego funkcjonowania. W skład tej infrastruktury wchodzą centra i stacje naziemne.
(2) Decyzją wykonawczą 2012/117/UE 2 Komisja określiła w dużej mierze lokalizację infrastruktury naziemnej systemu ustanowionego w ramach programu Galileo.
(3) Decyzję wykonawczą 2012/117/UE przyjęto na podstawie przepisów art. 12 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 683/2008 3 , które to rozporządzenie zostało uchylone i zastąpione rozporządzeniem (UE) nr 1285/2013. Aby zapewnić ciągłość programu i uwzględnić ograniczenia i nowe potrzeby powstałe w trakcie jego rozwoju, należy ponownie określić lokalizację infrastruktury naziemnej systemu ustanowionego w ramach programu Galileo i ustanowić środki konieczne do zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania. Należy przypomnieć, że przy wyborze liczby i lokalizacji centrów i stacji, o których mowa w decyzji wykonawczej 2012/117/UE, bierze się pod uwagę ograniczenia geograficzne i techniczne związane z ich optymalnym rozmieszczeniem na całej Ziemi oraz ewentualne istnienie wcześniejszych instalacji i urządzeń przystosowanych do realizacji wyznaczonych zadań, a także przestrzeganie wymogów bezpieczeństwa właściwych dla każdego centrum i każdej stacji i wymogów bezpieczeństwa narodowego każdego państwa członkowskiego.
(4) Należy jednak uwzględnić ograniczenia i nowe potrzeby powstałe w trakcie rozwoju programu w odniesieniu do niektórych elementów związanych z centrami i stacjami wymienionymi w decyzji wykonawczej 2012/117/UE.
(5) Po pierwsze zatem, jeśli chodzi o centra, oraz w trosce o lepszą eksploatację systemu, pojawiła się konieczność realizacji siódmego centrum - centrum zintegrowanego wsparcia logistycznego (zwanego dalej "centrum ILS") - którego zadaniem będzie przechowywanie w sposób scentralizowany różnorodnych urządzeń i części zamiennych infrastruktury.
(6) Wybór lokalizacji centrum ILS był przedmiotem otwartej i przejrzystej procedury przebiegającej dwuetapowo. Komisja skierowała najpierw do państw członkowskich zaproszenie do wyrażenia zainteresowania, po czym wybrano kandydatury Belgii i Republiki Czeskiej. W drugim etapie, w celu wybrania jednego z dwóch kandydatów, poproszono oba państwa członkowskie o przedstawienie szczegółowych propozycji. W wyniku oceny tych propozycji - prowadzonej pod kątem kryteriów bezpieczeństwa, zagrożeń, harmonogramu i kosztów - przez komisję składającą się z przedstawicieli Komisji Europejskiej, Europejskiej Agencji Kosmicznej i Agencji Europejskiego GNSS, propozycja Belgii okazała się bardziej odpowiednia, gdyż architektura i projekt budynku w Transinne są faktycznie w pełni zoptymalizowane, by zapewnić logistykę systemu ustanowionego w ramach programu Galileo. Centrum powinno być zrealizowane w 2016 r. i być przedmiotem umowy z Belgią.
(7) W 2014 r. zakończono także realizację dwóch centrów kontrolnych (GCC), które powinny stanowić przedmiot umów z Niemcami i Włochami; realizację centrum monitorowania bezpieczeństwa systemu Galileo (GSMC) rozpoczęto w 2013 r. i była ona przedmiotem umów podpisanych w 2013 r. z Francją i Zjednoczonym Królestwem; jego ukończenie powinno jednak nastąpić w 2017 r., a nie w 2015 r.; realizacja centrum usług GNSS (GSC) była przedmiotem umowy podpisanej z Hiszpanią w dniu 30 czerwca 2014 r., a nie w 2013 r.; realizacja centrum usług SAR trwała od 2012 r. do 2014 r. i powinna być przedmiotem umowy ramowej na świadczenie usług z francuskim krajowym centrum badań przestrzeni kosmicznej (CNES), a nie umowy z Francją; realizacja centrum referencyjnego Galileo (GRC), mieszczącego się w Noordwijk w Niderlandach w pobliżu ESTEC, ale nie na terenie ESTEC, powinna trwać od 2015 r. do 2017 r., a nie od 2013 r. do 2016 r., i być przedmiotem umowy z Niderlandami w 2016 r.; realizacja stacji testów orbitalnych w Redu nie stała się przedmiotem umowy ze spółką Spaceopal.
(8) Po drugie, jeśli chodzi o stacje, realizacja stacji TTC na Reunion i w Numei miała faktycznie miejsce w latach 2012-2014, ale realizacja stacji TTC w Papeete na Tahiti powinna nastąpić dopiero w 2016/2017 r. Ponadto, o ile w latach 2012-2014 nastąpiło faktycznie rozmieszczenie stacji GSS w Kirunie, Jan Mayen, na Azorach, Wyspach Kerguelena, Saint Pierre i Miquelon, Wyspie Wniebowstąpienia i na Falklandach, to realizację stacji GSS na Wyspach Kanaryjskich i na Maderze anulowano, realizację stacji GSS na Wallis przełożono na 2016/2017 r., a ewentualna realizacja stacji GSS w Tokio, na Ziemi Adeli i w Diego Garcia pozostaje w fazie badań, podczas gdy zrealizowano stację GSS w Redu.
(9) Realizacja zgodnie z planem stacji SAR odbyła się i była przedmiotem umów i protokołu ustaleń, należy jednak zaznaczyć, że to były to dwa rodzaje stacji: z jednej strony były to stacje zwane "Meolut" (Medium Earth Orbit Local User terminal), które otrzymywały sygnały alarmowe przekazywane przez satelity i które znajdują się w Makarios, Maspalomas i na Svalbardzie; z drugiej strony były to stacje składające się ze znacznika referencyjnego SAR, które wysyłają referencyjne sygnały alarmowe pozwalające skalibrować system i dokonać pomiarów osiągów i które również znajdują się w Makarios, Maspalomas i Svalbardzie, ale także w Tuluzie i w Santa Maria na Azorach.
(10) Ponadto, ponieważ niniejsza decyzja zastępuje decyzję wykonawczą 2012/117/UE, należy uchylić tę ostatnią decyzję. W celu zapewnienia jasności prawa i należytego zarządzania administracyjnego elementy zawarte w załączniku do decyzji wykonawczej 2012/117/UE i nowe elementy określone w niniejszej decyzji zostają skonsolidowane w załączniku.
(11) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na podstawie art. 36 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1285/2013,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
| W imieniu Komisji | |
| Jean-Claude JUNCKER | |
| Przewodniczący |
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (UE) 2018/115 z dnia 24 stycznia 2018 r. (Dz.U.UE.L.2018.20.14) zmieniającej nin. decyzję z dniem 14 lutego 2018 r.
- zmieniony przez art. 1 decyzji nr (UE) 2019/488 z dnia 25 marca 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.84.4) zmieniającej nin. decyzję z dniem 30 marca 2019 r.