Rozporządzenie 1307/2014 w sprawie określenia kryteriów i zasięgów geograficznych obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności do celów art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady odnoszącej się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.2014.351.3

Akt obowiązujący

Wersja od: 9 grudnia 2014 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 1307/2014

z dnia 8 grudnia 2014 r.

w sprawie określenia kryteriów i zasięgów geograficznych obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności do celów art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady odnoszącej się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 98/70/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 1998 r. odnoszącą się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniającą dyrektywę Rady 93/12/EWG ¹ , zmienioną dyrektywą 2009/30/WE ² , w szczególności jej art. 7b ust. 3 lit. c) akapit drugi,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającą i w następstwie uchylającą dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE ³ , w szczególności jej art. 17 ust. 3 lit. c) akapit drugi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywy 98/70/WE i 2009/28/WE stanowią, że biopaliwa i biopłyny mogą być zaliczane na poczet realizacji wyznaczonych celów, a podmioty gospodarcze mogą korzystać z pomocy publicznej wyłącznie pod warunkiem, że spełnią kryteria zrównoważonego rozwoju ustanowione w tych dyrektywach. W ramach tego systemu biopaliwa i biopłyny mogą być zaliczane na poczet realizacji celów lub być objęte wsparciem publicznym wyłącznie w sytuacji, gdy nie zostały wyprodukowane z surowców pozyskanych z terenów, które w styczniu 2008 r. lub później stanowiły obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności, chyba że w przypadku nienaturalnych obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności udowodnione zostanie, iż zbiory surowców są konieczne, aby zachować ich status obszarów trawiastych.

(2) W art. 17 ust. 3 lit. c) akapit ostatni dyrektywy 2009/28/WE i art. 7b ust. 3 lit. c) akapit ostatni dyrektywy 98/70/WE wymaga się, aby Komisja ustanowiła kryteria i zasięgi geograficzne w celu ustalenia, które obszary trawiaste kwalifikują się jako obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności na podstawie przepisów art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE i art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy 2009/28/WE.

(3) Obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności różnią się w zależności od stref klimatycznych i mogą obejmować, między innymi, wrzosowiska, pastwiska, łąki, sawanny, stepy, formacje krzewiaste, tundry i prerie. Na obszarach tych występują specyficzne cechy, np. jeśli chodzi o stopień pokrycia powierzchni drzewami oraz intensywność wypasu lub koszenia. Do celów art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE i art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy 2009/28/WE należy zatem stosować szeroką definicję obszarów trawiastych.

(4) W dyrektywach 98/70/WE i 2009/28/WE dokonuje się rozróżnienia między naturalnymi i nienaturalnymi obszarami trawiastymi o wysokiej bioróżnorodności i podaje się definicje obydwu pojęć. W definicjach tych należy zatem uwzględnić kryteria operacyjne. Do celów niniejszego rozporządzenia należy uznać zdegradowane obszary trawiaste za zubożałe pod względem bioróżnorodności.

(5) Zgodność z przepisami art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE i art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy 2009/28/WE weryfikuje się zgodnie z art. 7c ust. 1 i 3 dyrektywy 98/70/WE i art. 18 ust. 1 i 3 dyrektywy 2009/28/WE.

(6) Kompleksowe informacje na temat zasięgów geograficznych obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności nie są dostępne na poziomie międzynarodowym. W niniejszym rozporządzeniu przewidziano zatem zasięgi geograficzne tylko w przypadku tych obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności, w odniesieniu do których informacje są już dostępne.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zrównoważonego Charakteru Biopaliw i Biopłynów powołanego na mocy art. 25 ust. 2 dyrektywy 2009/28/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Do celów art. 7b ust. 3 lit. c) dyrektywy 98/70/WE i art. 17 ust. 3 lit. c) dyrektywy 2009/28/WE zastosowanie mają następujące kryteria i definicje:

1) "obszary trawiaste" oznaczają ekosystemy lądowe zdominowane przez roślinność trawiastą lub krzewiastą stale od co najmniej pięciu lat. Pojęcie to obejmuje łąki lub pastwiska, które są wykaszane w celu uzyskania siana, ale nie obejmuje gruntów uprawianych do celów innej produkcji roślinnej ani gruntów uprawnych tymczasowo ugorowanych. Nie obejmuje ono również obszarów stale zalesianych zdefiniowanych w art. 17 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2009/28/WE, o ile nie są one systemami rolno-leśnymi obejmującymi systemy użytkowania gruntów, w których drzewa uprawiane są razem z innymi roślinami uprawnymi, lub systemami produkcji zwierzęcej w warunkach rolniczych. Dominacja roślinności trawiastej lub krzewiastej oznacza, że całkowita powierzchnia gruntu pokryta tą roślinnością jest większa od powierzchni pokrytej przez korony drzew;

2) "interwencja człowieka" oznacza kontrolowany wypas, koszenie, wycinkę, zbiory bądź spalanie;

3) "naturalne obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności" oznaczają obszary trawiaste, które:

a) bez interwencji człowieka pozostałyby obszarami trawiastymi; oraz

b) zachowują naturalny skład gatunkowy oraz cechy i procesy ekologiczne;

4) "nienaturalne obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności" oznaczają obszary trawiaste, które:

a) bez interwencji człowieka przestałyby być obszarami trawiastymi; oraz

b) nie są zdegradowane, tzn. nie charakteryzują się długotrwałą utratą bioróżnorodności w wyniku np. nadmiernego wypasu, mechanicznych uszkodzeń roślinności, erozji gleby lub pogarszania jakości gleby; oraz

c) są bogate gatunkowo, czyli są:

(i) siedliskami o dużym znaczeniu dla gatunków krytycznie zagrożonych, zagrożonych lub wrażliwych, sklasyfikowanych na czerwonej liście gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody lub w innych podobnych wykazach dotyczących gatunków bądź siedliskami określonymi w przepisach krajowych lub uznanymi przez właściwy organ w kraju pochodzenia surowca; lub

(ii) siedliskami o dużym znaczeniu dla gatunków endemicznych lub gatunków o ograniczonym zasięgu występowania; lub

(iii) siedliskami o dużym znaczeniu dla wewnątrzgatunkowego zróżnicowania genetycznego; lub

(iv) siedliskami o dużym znaczeniu dla mających globalne znaczenie skupisk gatunków wędrownych lub stadnych; lub

(v) ekosystemami o znaczeniu regionalnym lub krajowym bądź ekosystemami wysoce zagrożonymi lub unikalnymi.

Artykuł  2

Nie naruszając przepisów art. 3, niżej określone zasięgi geograficzne w Unii Europejskiej uważa się zawsze za obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności:

1) siedliska wymienione w załączniku I do dyrektywy Rady 92/43/EWG ⁴ ;

2) siedliska o dużym znaczeniu dla gatunków zwierząt i roślin istotnych dla Unii wymienionych w załącznikach II i IV do dyrektywy 92/43/EWG;

3) siedliska o dużym znaczeniu dla gatunków dzikiego ptactwa wymienionych w załączniku I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE ⁵ .

Obszary trawiaste o wysokiej bioróżnorodności w Unii Europejskiej nie ograniczają się do zasięgów geograficznych, o których mowa w ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu. Kryteria obszarów trawiastych o wysokiej bioróżnorodności określone w art. 1 mogą spełniać również inne obszary trawiaste.

Artykuł  3

Jeżeli istnieją dowody wskazujące, że zbiory surowców są niezbędne w celu utrzymania statusu obszarów trawiastych, dalsze dowody w celu wykazania zgodności z przepisami art. 7b ust. 3 lit. c) ppkt (ii) dyrektywy 98/70/WE i art. 17 ust. 3 lit. c) ppkt (ii) dyrektywy 2009/28/WE nie są konieczne.

Artykuł  4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 października 2015 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 grudnia 2014 r.

	W imieniu Komisji
	Jean-Claude JUNCKER
	Przewodniczący

¹ Dz.U. L 350 z 28.12.1998, s. 58.

² Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 88.

³ Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 16.

⁴ Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7.

⁵ Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7.