Rozporządzenie 2026/97 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej
Dz.U.UE.L.1997.288.1
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 2026/97
z dnia 6 października 1997 r.
w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 113,
uwzględniając rozporządzenia ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz rozporządzenia przyjęte na podstawie art. 235 Traktatu stosowane w przypadku towarów wyprodukowanych z produktów rolnych, w szczególności przepisy tych rozporządzeń pozwalających na odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą środki ochronne na granicach mają być zastąpione wyłącznie środkami przewidzianymi w tych rozporządzeniach,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzeniem (EWG) nr 2423/88(2) Rada przyjęła wspólne zasady ochrony przed dumpingiem i subsydiowanym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej.
(2) Zasady te zostały przyjęte zgodnie z istniejącymi zobowiązaniami międzynarodowymi, w szczególności zobowiązaniami wynikającymi z art. VI Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu ("GATT"), Porozumienia o stosowaniu art. VI GATT ("Kodeks Antydumpingowy z 1979 r.") oraz Porozumienia o interpretacji i zastosowaniu art. VI, XVI i XXIII GATT (Kodeks Subsydiów i Ceł Wyrównawczych).
(3) Wnioski Rundy Urugwajskiej w sprawie wielostronnych negocjacji handlowych doprowadziły do ustanowienia Światowej Organizacji Handlu ("WTO").
(4) Załącznik 1A do Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu ("Porozumienie WTO"), zatwierdzonego decyzją 94/800/WE(3), zawiera między innymi Układ Ogólny w sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 r. ("GATT 1994"), Porozumienie w sprawie rolnictwa ("Porozumienie w sprawie rolnictwa"), Porozumienie o stosowaniu art. VI GATT 1994 (zwanego dalej "Porozumieniem Antydumpingowym z 1994 r.") oraz nowe Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych ("Porozumienie w sprawie subsydiów").
(5) Aby osiągnąć większą przejrzystość i skuteczność stosowania przez Wspólnotę zasad określonych odpowiednio w Porozumieniu Antydumpingowym z 1994 r. oraz Porozumieniu w sprawie subsydiów, uznano za konieczne przyjęcie dwóch oddzielnych rozporządzeń, które szczegółowo określają wymogi zastosowania każdego z tych instrumentów obrony handlu.
(6) Słuszne wydaje się więc wprowadzenie zmian do zasad Wspólnoty regulujących stosowanie środków wyrównawczych w świetle nowych zasad wielostronnych, mając na względzie między innymi procedury wszczęcia postępowania oraz prowadzenia kolejnych czynności dochodzeniowych, obejmujących ustalenie i traktowanie okoliczności faktycznych, wprowadzenie środków tymczasowych, nałożenie i pobór ceł wyrównawczych, okres trwania i przegląd środków wyrównawczych oraz publiczne ujawnienie informacji dotyczących czynności dochodzeniowych w sprawach środków wyrównawczych.
(7) Z uwagi na zakres zmian wprowadzonych przez nowe Porozumienia oraz w celu zapewnienia odpowiedniego i przejrzystego wdrożenia nowych zasad należy, w miarę możliwości, dostosować język nowych porozumień do ustawodawstwa Wspólnoty.
(8) Ponadto słuszne wydaje się szczegółowe wyjaśnienie, kiedy subsydium może być uznane za istniejące, zgodnie z jakimi przepisami będzie stanowić podstawę środków wyrównawczych (w szczególności, czy subsydium zostało udzielone na szczególnych zasadach) oraz jakie kryteria należy stosować do wyliczenia kwoty subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych.
(9) Określając istnienie subsydium, należy wykazać wkład finansowy rządu bądź innego organu publicznego na terytorium kraju bądź też wsparcie w jakiejś formie dochodu bądź ceny w rozumieniu art. XVI GATT z 1994 r. oraz że korzyść z tego wynikająca została przyznana przedsiębiorstwu przyjmującemu.
(10) Konieczne jest szczegółowe wyjaśnienie, jakiego rodzaju subsydia nie stanowią podstawy środków wyrównawczych oraz jakie stosuje się procedury, jeżeli w trakcie czynności dochodzeniowych stwierdza się, że przedsiębiorstwo będące przedmiotem dochodzenia otrzymało subsydia niestanowiące podstawy środków wyrównawczych.
(11) Porozumienie w sprawie subsydiów stanowi, że przepisy dotyczące subsydiów niestanowiących podstawy środków wyrównawczych przestają obowiązywać pięć lat po dacie wejścia w życie Porozumienia WTO, chyba że zostaną przedłużone na mocy wspólnej umowy członków Światowej Organizacji Handlu; może okazać się konieczne wprowadzenie odpowiednich zmian do niniejszego rozporządzenia w przypadku nieprzedłużenia ważności tych przepisów.
(12) Środki wymienione w załączniku 2 do Porozumienia w sprawie rolnictwa nie stanowią podstawy środków wyrównawczych w zakresie przewidzianym w tym Porozumieniu.
(13) Pożądane jest sformułowanie jasnej i szczegółowej informacji dotyczącej czynników, które mogą być istotne dla stwierdzenia, czy subsydiowanie przywozu spowodowało istotne szkody lub może spowodować szkody; wykazując, że ilość i poziom cen przywożonych towarów są źródłem szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy, należy zwrócić uwagę na wpływ innych czynników, w szczególności warunków rynkowych występujących we Wspólnocie.
(14) Zalecane jest zdefiniowanie terminu "przemysł wspólnotowy" oraz ewentualne wykluczenie stron związanych z wywozem z takiego przemysłu oraz zdefiniowanie terminu "związany"; konieczne jest również wprowadzenie przepisu o nałożeniu cła wyrównawczego na rzecz producentów w regionie Wspólnoty oraz ustanowienie wytycznych w zakresie definicji takiego regionu.
(15) Konieczne jest określenie strony, która może wnieść skargę dotyczącą ceł wyrównawczych, oraz zakresu, w jakim powinna być ona poparta przez przemysł wspólnotowy, oraz informacji na temat subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, szkody oraz związku przyczynowego, jaki taka skarga powinna zawierać; jest również celowe określenie procedur odrzucenia skarg lub wszczęcia postępowania.
(16) Konieczne jest określenie sposobu powiadamiania zainteresowanych stron o kwestiach wymaganych przez organy władzy oraz możliwości przedstawiania przez nich odpowiednich dowodów oraz obrony własnych interesów; pożądane jest również jasne określenie zasad i procedur, jakie należy stosować w trakcie dochodzenia, w szczególności zasad, dzięki którym zainteresowane strony przedstawiają się, mogą zaprezentować swoje opinie i przedstawić informacje w określonym terminie, jeżeli takie opinie i informacje mają zostać uwzględnione; słuszne jest również określenie warunków dostępu do informacji oraz komentowania przez zainteresowane strony informacji przedstawionych przez inne zainteresowane strony; ponadto Państwa Członkowskie oraz Komisja powinny współpracować w gromadzeniu informacji.
(17) Konieczne jest określenie warunków nakładania tymczasowych opłat celnych, w tym warunków, w których mogą być one nałożone nie wcześniej niż 60 dni przed wszczęciem postępowania i nie później niż dziewięć miesięcy po tym terminie; Komisja może nałożyć takie cła tylko na okres czterech miesięcy.
(18) Konieczne jest określenie procedur akceptacji zobowiązań eliminujących lub kompensujących subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych oraz szkody zamiast nakładania tymczasowych lub ostatecznych opłat celnych; słuszne jest również określenie konsekwencji naruszenia lub wycofania się ze zobowiązań oraz nałożenie tymczasowych opłat celnych w sytuacji podejrzenia naruszenia lub w razie konieczności przeprowadzenia dochodzenia w celu uzupełnienia wyników badań; akceptując zobowiązania, należy zwracać uwagę, aby proponowane zobowiązania oraz ich egzekwowanie nie prowadziły do zachowań antykonkurencyjnych.
(19) Konieczne jest wprowadzenie przepisu stanowiącego, że zakończenie spraw, bez względu na przyjęcie bądź nie środków ostatecznych, nastąpi zazwyczaj w ciągu 12 miesięcy, a w żadnym wypadku nie później niż 13 miesięcy od wszczęcia dochodzenia.
(20) Dochodzenie bądź postępowanie powinno zostać zakończone w przypadku, gdy kwota subsydiów jest minimalna, lub jeżeli, szczególnie w przypadku towarów przywożonych z krajów rozwijających się, ilość subsydiowanych towarów lub szkoda jest nieistotna i właściwe jest określenie tych kryteriów; w przypadku zastosowania środków, trzeba zapewnić zakończenie postępowania oraz ustalić, że środki będą mniejsze niż kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, jeżeli ta mniejsza kwota usunie szkodę; należy określić metodę wyliczenia poziomu środków w przypadkach pobierania próbek.
(21) Konieczne jest zapewnienie działającego z mocą wsteczną poboru tymczasowych opłat celnych, jeżeli uznane zostanie to za właściwe, oraz określenie okoliczności, które mogą uruchomić z mocą wsteczną stosowanie opłat celnych w celu uniknięcia podważenia środków ostatecznych, które mają być zastosowane; należy ponadto zapewnić, by opłaty celne mogły być stosowane z mocą wsteczną w przypadku naruszenia bądź wycofania się ze zobowiązań.
(22) Konieczne jest zapewnienie, by środki uległy przedawnieniu po okresie pięciu lat, o ile przegląd nie wykaże, że należy je utrzymać; konieczne jest również zapewnienie, w przypadkach dostarczenia wystarczających dowodów o zmienionych okolicznościach, przeglądów tymczasowych lub dochodzenia mających na celu określenie, czy zagwarantowano zwrot ceł wyrównawczych.
(23) Nawet jeżeli Porozumienie w sprawie subsydiów nie zawiera przepisów dotyczących obejścia środków wyrównawczych, istnieje możliwość takiego obejścia, podobnego, lecz nie identycznego z obejściem środków antydumpingowych; wydaje się więc słuszne wprowadzenie w życie w niniejszym rozporządzeniu przepisu zakazującego obchodzenie.
(24) Słuszne jest zezwolenie na zawieszenie środków wyrównawczych w przypadku tymczasowej zmiany warunków rynkowych, która sprawia, że dalsze stosowanie tych środków jest czasowo niewłaściwe.
(25) Konieczne jest zapewnienie, by przywożone towary podlegające badaniu były przedmiotem rejestracji w momencie przywozu, aby umożliwić zastosowanie środków przeciwko takiemu przywozowi towarów.
(26) Aby zapewnić należyte zastosowanie środków, konieczne jest, aby Państwa Członkowskie monitorowały i składały sprawozdanie Komisji na temat przywozu produktów podlegających dochodzeniu lub zastosowaniu środków oraz kwot pobranych opłat celnych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.
(27) Konieczne jest zapewnienie regularnych konsultacji ze strony Komitetu Doradczego na określonych etapach dochodzenia; Komisja powinna składać się z przedstawicieli Państw Członkowskich oraz przedstawiciela Komisji pełniącego funkcję przewodniczącego.
(28) Wskazane jest zapewnienie wizyt kontrolnych mających na celu sprawdzenie dostarczonych informacji na temat subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych bądź szkód, przy czym takie wizyty powinny być uzależnione od właściwych odpowiedzi na otrzymane kwestionariusze.
(29) Niezbędne jest zapewnienie dostarczenia próbek w przypadku dużej liczby stron bądź transakcji w celu umożliwienia zakończenia dochodzenia w wyznaczonym terminie.
(30) Konieczne jest zapewnienie, w przypadku gdy strony nie współpracują ze sobą w sposób zadowalający, wykorzystania innych informacji do ustalenia wyników badań oraz wykorzystania mniej korzystnych informacji niż w przypadku gdyby strony ze sobą współpracowały.
(31) Należy wprowadzić postanowienie o takim traktowaniu poufnych informacji, aby tajemnice handlowe oraz tajemnice rządowe nie były ujawniane.
(32) Niezbędne jest wprowadzenie przepisów o należytym ujawnianiu istotnych faktów i okoliczności stronom, które kwalifikują się do takiego traktowania, oraz aby ujawnianie takie uwzględniało proces podejmowania decyzji we Wspólnocie, w okresie umożliwiającym stronom obronę ich interesów.
(33) Rozsądne jest stworzenie systemu administracyjnego, w ramach którego można przedstawiać argumenty, czy środki te są w interesie Wspólnoty, w tym w interesie konsumentów, oraz określać terminy, w których informacje takie można przedstawiać łącznie z prawem ujawniania zainteresowanych stron.
(34) Stosując zasady Porozumienia w sprawie subsydiów, istotne jest, w celu utrzymania równowagi praw i obowiązków, określonych w tym Porozumieniu, aby Wspólnota uwzględniła ich interpretację przez głównych partnerów handlowych Wspólnoty, zgodnie z ustawodawstwem lub ustaloną praktyką.
(35) Rozporządzeniem (WE) nr 3284/94 z dnia 22 grudnia 1994 r. w sprawie ochrony przed przywozem subsydiowanych towarów z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(4) Rada zastąpiła rozporządzenie (WE) nr 2423/88 oraz wprowadziła nowy system ochrony przed subsydiowaniem przywozu z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej.
(36) Problemy przygotowania projektu tekstu rozporządzenia (WE) nr 3284/94 uwidoczniły się w momencie publikacji; ponadto niniejsze rozporządzenie zostało już zmienione.
(37) W celu zachowania jasności, przejrzystości i pewności prawnej rozporządzenie to powinno być uchylone i zastąpione, bez uszczerbku dla wszczętych postępowań w sprawie ceł wyrównawczych na mocy niniejszego rozporządzenia lub rozporządzenia (EWG) nr 2423/88,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Zasady
Do celów niniejszego rozporządzenia "władza publiczna" oznacza każdy organ publiczny na terytorium kraju pochodzenia lub wywozu.
Definicja subsydium
Subsydium uważa się, że istnieje, jeżeli:
1) a) władze publiczne kraju pochodzenia lub wywozu wniosły wkład finansowy, to znaczy, gdy:
i) praktyka władz publicznych zakłada bezpośrednie przekazanie środków finansowych (na przykład dotacje, pożyczki, dopłaty do kapitału własnego), potencjalne bezpośrednie transfery środków finansowych lub zobowiązań (na przykład gwarancje pożyczek);
ii) należny dochód władz publicznych normalnie pobierany zostaje utracony lub niepobrany (na przykład bodźce finansowe w rodzaju ulg podatkowych); w tym zakresie, zwolnienie przywożonych produktów z opłat celnych i podatków, którymi objęty jest podobny produkt przeznaczony do krajowej konsumpcji lub umorzenie takich ceł lub podatków w kwotach nieprzekraczających tych, które zostały naliczone, nie jest traktowany jako subsydium pod warunkiem, że takie zwolnienie jest przyznawane zgodnie z przepisami załączników I-III;
iii) władze publiczne zapewniają towary i usługi inne niż ogólna infrastruktura bądź też nabywają towary;
iv) władze publiczne:
– dokonują płatności na rzecz mechanizmu finansującego,
lub
– powierzają lub wyznaczają prywatnej jednostce wykonywanie jednej lub wielu rodzajów funkcji określonych w i), ii) oraz iii), które zazwyczaj są w przyznane rządowi, a praktyka nie różni się pod żadnym względem od praktyk zazwyczaj stosowanych przez rząd;
lub
b) ma miejsce jakakolwiek forma wsparcia w zakresie dochodów lub cen w rozumieniu art. XVI GATT z 1994 r.; oraz
2) świadczenie jest niniejszym przyznane.
Subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych
a) jeżeli organ przyznający lub ustawodawstwo, na podstawie którego działa organ przyznający, wyraźnie ogranicza dostęp do subsydiów niektórym przedsiębiorstwom, subsydium takie jest szczególne;
b) jeżeli organ przyznający lub ustawodawstwo, na podstawie którego działa organ przyznający, określa obiektywne kryteria lub zasady regulujące uprawnienie do otrzymania subsydium i jego kwotę, szczególność nie występuje, pod warunkiem że uprawnienie jest automatyczne, zaś kryteria i warunki są ściśle przestrzegane.
Do celów niniejszego artykułu obiektywne kryteria i warunki oznaczają kryteria i warunki, które są neutralne, nie traktują priorytetowo niektórych przedsiębiorstw w stosunku do innych przedsiębiorstw i które mają charakter ekonomiczny i zastosowania horyzontalnego, jak np. liczba pracowników lub wielkość przedsiębiorstwa.
Kryteria lub warunki muszą być wyraźnie określone przez prawo, przepisy wykonawcze lub inny urzędowy dokument w sposób umożliwiający weryfikację;
c) jeżeli, bez względu na brak szczególności wynikającej ze stosowania zasad ustanowionych w lit. a) i b), istnieją powody, aby sądzić, że subsydium może być faktycznie szczególne, można rozważyć inne czynniki. Czynnikami takimi są: korzystanie z programu subsydiów przez ograniczoną liczbę niektórych przedsiębiorstw; pierwszeństwo wykorzystania przez niektóre przedsiębiorstwa; udzielanie nieproporcjonalnie dużych kwot subsydium niektórym przedsiębiorstwom; oraz sposób działania według uznania przy podejmowaniu decyzji w sprawie subsydium przez organ przyznający subsydium. W tym względzie należy uwzględnić w szczególności informacje na temat częstotliwości odrzucania lub zatwierdzania wniosków o udzielenie subsydium oraz uzasadnienie takich decyzji.
Stosując akapit pierwszy, należy brać pod uwagę stopień zróżnicowania działalności gospodarczej podlegający jurysdykcji organu przyznającego, a także okres działania programu subsydiów.
a) subsydia uwarunkowane, prawnie lub faktycznie, wyłącznie jednym lub jednym z kilku innych warunków, wynikami wywozu, włączając w tym określone w załączniku I.
Subsydia są traktowane jako faktycznie uwarunkowane wynikami wywozu, gdy stan faktyczny wskazuje, że przyznanie subsydium, bez prawnego uwarunkowania od wyników wywozu, jest w istocie związany z aktualną lub przewidywaną wielkością wywozu lub przychodami z wywozu. Sam fakt, że subsydium jest przyznawane przedsiębiorstwom prowadzącym wywóz, nie stanowi podstawy do traktowania jako subsydium wywozowego w rozumieniu niniejszego przepisu;
b) subsydia uwarunkowane, wyłącznie jednym lubmiędzy innymi warunkami, preferencyjnym wykorzystywaniem towarów krajowych w stosunku do towarów przywożonych.
(uchylony)
Kalkulacja kwoty subsydium stanowiącego podstawę dla środków wyrównawczych
Do celów niniejszego rozporządzenia kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych jest wyliczona w kategoriach korzyści dla odbiorcy, których istnienie stwierdzono w okresie prowadzenia dochodzenia w sprawie subsydiowania. Zazwyczaj okres ten jest najbliższym okresem obrachunkowym beneficjanta, lecz może być też innym przynajmniej sześciomiesięcznym okresem poprzedzającym wszczęcie dochodzenia, dla którego dostępne są dane finansowe i inne istotne dane.
Kalkulacja świadczenia na rzecz odbiorcy
Dla kalkulacji świadczenia na rzecz odbiorcy stosuje się następujące zasady:
a) uczestnictwo władz publicznych w kapitale akcyjnym nie jest traktowane jako przyznanie świadczenia na rzecz odbiorcy, chyba że inwestycja może być uznana za niezgodną z normalną praktyką inwestycyjną (włączając rezerwę na kapitał podwyższonego ryzyka) prywatnych inwestorów na terytorium kraju pochodzenia i/lub wywozu;
b) pożyczka udzielona przez władze publiczne nie jest traktowana jako przyznanie korzyści, chyba że istnieje różnica między kwotą, jaką przedsiębiorstwo otrzymujące pożyczkę płaci od pożyczki rządowej, oraz kwotą, jaką firma zapłaciłaby za porównywalną pożyczkę komercyjną, jaką mogłaby faktycznie uzyskać na rynku. W tym przypadku korzyść est różnicą między tymi kwotami;
c) pożyczka gwarantowana przez władze publiczne nie jest traktowana jakoprzyznanie korzyści, chyba że istnieje różnica między kwotą, jaką firma otrzymująca gwarancję płaci od pożyczki gwarantowanej przez rząd oraz kwotą, jaką firma zapłaciłaby za porównywalną pożyczkę komercyjną w przypadku braku gwarancji rządowej. W tym przypadku świadczenie jest różnicą między tymi kwotami, skorygowaną o wszelkie różnice w opłatach;
d) 2 dostarczenie towarów i usług bądź nabycie towarów przez władze publiczne nie jest traktowane jako udzielenie świadczenia, chyba że dostawa odbywa się za kwotę niższą od odpowiedniego wynagrodzenia lub też jeżeli zakup odbywa się za kwotę wyższą od odpowiedniego wynagrodzenia. Odpowiedniość wynagrodzenia jest określona w odniesieniu do aktualnych warunków rynkowych w stosunku do przedmiotowego produktu lub usługi w kraju dostawy lub nabycia (włączając cenę, jakość, dostępność, zbywalność towaru, transport oraz inne warunki zakupu lub sprzedaży).
Jeżeli nie istnieją takie aktualne warunki rynkowe w stosunku do przedmiotowego produktu lub usługi w kraju dostawy lub nabycia, które mogą być stosowane jako właściwe wskaźniki, stosuje się następujące zasady:
i) warunki istniejące w przedmiotowym kraju zostają dostosowane na podstawie rzeczywistych kosztów, cen i innych czynników dostępnych w tym kraju poprzez właściwe kwoty, które odzwierciedlają normalne warunki rynkowe; lub
ii) w stosownych okolicznościach stosowane są warunki istniejące na rynku innego kraju lub na światowym rynku, które są dostępne dla odbiorców.
Przepisy ogólne dotyczące wyliczeń
Ustalając tę kwotę, należy odliczyć od ogólnej kwoty subsydium następujące elementy:
a) opłaty pobierane przy składaniu wniosków lub inne koszty obowiązkowo poniesione w celu zakwalifikowania się do uzyskania subsydium lub koszty jego uzyskania;
b) podatki wywozowe, opłaty celne oraz inne opłaty nałożone na wywóz produktu na teren Wspólnoty szczególnie przeznaczone na skompensowanie subsydium.
W przypadku zgłoszenia przez zainteresowaną stronę roszczenia odliczenia strona ta musi udowodnić zasadność roszczenia.
Jeżeli aktywa nie podlegają amortyzacji, subsydium jest wyceniane jako nieoprocentowana pożyczka i traktowane zgodnie z art. 6 lit. b).
Ustalenie szkody
a) wielkości przywozu towarów po cenach subsydiowanych oraz wpływu przywozu towarów po cenach subsydiowanych na ceny podobnych produktów na rynku Wspólnoty; oraz
b) wpływu tych towarów przywożonych na wspólnotowy przemysł.
a) kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych ustalona w stosunku do przywozu z każdego kraju jest większa niż kwota minimalna określona w art. 14 ust. 5 i że wielkość przywożonych towarów z każdego kraju nie jest nieistotna; oraz
b) łączna ocena wpływu przywozu jest właściwa w świetle warunków konkurencji między przywożonymi produktami a warunkami konkurencji między przywożonymi produktami i podobnym produktem wspólnotowym.
Stwierdzając istnienie zagrożenia szkodą majątkową, należy zwrócić uwagę między innymi na takie czynniki, jak:
a) charakter przedmiotowego subsydium lub subsydiów oraz skutki handlowe, jakie mogą z nich wyniknąć;
b) znaczne tempo wzrostu przywozu towarów po cenach subsydiowanych na rynek Wspólnoty, wskazujące na prawdopodobieństwo znacznego wzrostu przywozu;
c) dostatecznie swobodnie rozporządzalna przez eksportera zdolność do sprzedaży lub znaczny rychły wzrost takiej zdolności, wskazujący na prawdopodobieństwo istotnego wzrostu wywozu towarów po cenach subsydiowanych na teren Wspólnoty, uwzględniając dostępność do innych rynków eksportowych dla wchłonięcia dodatkowego wywozu;
d) fakt, czy ceny przywożonych produktów mogą, w istotnym stopniu, obniżyć ceny bądź uniemożliwić wzrost cen, który miałby miejsce w przeciwnym wypadku i mógłby prawdopodobnie zwiększyć popyt na dalszy przywóz; oraz
e) badanie zapasów produktu.
Żaden z czynników przedstawionych powyżej nie stanowi sam w sobie decydującej wskazówki, lecz wszystkie czynniki razem wzięte prowadzą do wniosku, że dalszy wywóz towarów po cenach subsydiowanych stanowi bezpośrednie zagrożenie oraz w przypadku niepodjęcia działań ochronnych, może wystąpić majątkowa szkoda.
Definicja wspólnotowego przemysłu
a) producenci są związani z eksporterami lub importerami lub sami są importerami produktu, co do którego istnieje domniemanie, że przywóz nastąpił po cenach subsydiowanych, termin "wspólnotowy przemysł" może być interpretowany jako odnoszący się do pozostałych producentów;
b) w wyjątkowych okolicznościach, w odniesieniu do danej produkcji, terytorium Wspólnoty można podzielić na dwa lub więcej konkurencyjnych rynków, a producentów działających na każdym z tych rynków można uznać za odrębną branżę, jeżeli:
i) producenci działający na takim rynku sprzedają całą lub prawie całą produkcję danego produktu na tym rynku; oraz
ii) popyt na tym rynku nie jest w istotnym stopniu zaspokojony przez producentów danego produktu usytuowanych gdzie indziej we Wspólnocie.
W takich okolicznościach zaistnienie szkody można stwierdzić nawet w przypadku, gdy znaczna część całego wspólnotowego przemysłu nie została poszkodowana, jeżeli przywóz towarów po cenach subsydiowanych koncentruje się na takim odizolowanym rynku oraz jeżeli przywóz towarów po cenach subsydiowanych wyrządza szkodę producentom całej lub prawie całej produkcji danego produktu na takim rynku.
a) jeden z nich, bezpośrednio bądź pośrednio, kontroluje drugiego; lub
b) obaj, bezpośrednio bądź pośrednio, są kontrolowani przez stronę trzecią; lub
c) razem, bezpośrednio lub pośrednio, kontrolują stronę trzecią, jeżeli istnieją podstawy, aby wierzyć lub podejrzewać, że w wyniku takiego stosunku zachowanie danego producenta będzie inne niż w przypadku niepowiązanych producentów.
Do celów niniejszego ustępu uważa się, że jedna strona sprawuje kontrolę nad drugą stroną, gdy pierwsza strona jest w stanie w sposób prawny i operacyjny nakładać na drugą stronę ograniczenia bądź wydawać jej polecenia.
Wszczęcie postępowania
Skargę można wnieść do Komisji lub Państwa Członkowskiego, które przekaże ją do Komisji. Komisja prześle Państwom Członkowskim kopię każdej otrzymanej skargi. Skargę uważa się za wniesioną w pierwszym dniu roboczym po jej doręczeniu Komisji listem poleconym lub wystawieniu potwierdzenia odbioru przez Komisję.
Gdy przy braku jakiejkolwiek skargi Państwo Członkowskie jest w posiadaniu dostatecznych dowodów zarówno na subsydiowanie, jak i na szkodę wynikającą dla wspólnotowego przemysłu, niezwłocznie powiadomi o takich dowodach Komisję.
a) tożsamość strony wnoszącej skargę oraz opis przez stronę wnoszącą skargę wielkości i wartości produkcji we Wspólnocie podobnego produktu. W przypadku wniesienia skargi w imieniu wspólnotowego przemysłu skarga ma wskazywać przemysł, w imieniu którego wnoszona jest skarga w formie wykazu wszystkich znanych producentów podobnego produktu we Wspólnocie (lub stowarzyszeń producentów podobnego produktu we Wspólnocie) oraz, o ile to możliwe, opis wielkości i wartości produkcji podobnego produktu we Wspólnocie przez tych producentów;
b) pełen opis produktu, co do którego istnieje domniemanie subsydiowania, nazwa danego kraju lub krajów pochodzenia i/lub wywozu, tożsamość każdego znanego eksportera lub zagranicznego producenta oraz wykaz znanych osób przywożących przedmiotowy produkt;
c) dowody w odniesieniu do istnienia, kwoty, charakteru oraz stosowania środków wyrównawczych w odniesieniu do subsydiów;
d) informacje na temat domniemanego przywozu towarów po obniżonych cenach, wpływu takiego przywozu na ceny podobnego produktu na wspólnotowym rynku oraz wynikającego z tego wpływu przywozu na wspólnotowy przemysł, na co wskazują odnośne czynniki i wskaźniki oddziałujące na stan wspólnotowego przemysłu, które zostały wymienione w art. 8 ust. 3 i 5.
Dochodzenie
5. Zainteresowane strony, które ujawnią się zgodnie z art. 10 ust. 14, będą wysłuchane jeśli, w okresach opisanych w ogłoszeniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, sporządziły pisemny wniosek świadczący, że są stronami zainteresowanymi, które mogłyby być pokrzywdzone przez wyniki postępowania oraz że istnieją szczególne powody, dla których powinny być wysłuchane.
Środki tymczasowe
a) procedura sądowa została wszczęta zgodnie z art. 10;
b) doręczono w tym celu powiadomienie i umożliwiono zainteresowanym stronom przedstawienie informacji i uwag zgodnie z art. 10 ust. 14;
c) wstępnie ustalono, że przywożony produkt korzysta z subsydiów stanowiących podstawę dla środków wyrównawczych oraz że konsekwencją tego jest szkoda dla wspólnotowego przemysłu; oraz
d) interesy Wspólnoty wymagają interwencji w celu ochrony przed taką szkodą.
Cła tymczasowe zostają nałożone nie wcześniej niż 60 dni od wszczęcia procedury sadowej, lecz nie później niż dziewięć miesięcy od wszczęcia procedury sadowej.
Kwota tymczasowych ceł wyrównawczych nie może przekraczać ogólnej kwoty subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych ustalonej w sposób tymczasowy, lecz powinna być mniejsza od tej kwoty, jeżeli takie niższe opłaty celne byłyby odpowiednie do usunięcia szkody dla wspólnotowego przemysłu.
Zobowiązania
a) kraj pochodzenia lub wywozu wyraża zgodę na zniesienie albo ograniczenie subsydiów albo podejmuje inne działania dotyczące ich skutków; albo
b) eksporter zobowiązuje się skorygować swoje ceny albo zaprzestać wywozu do danego obszaru tak długo, jak wywóz ten będzie korzystać z subsydiów stanowiących podstawę dla środków wyrównawczych, tak aby Komisja, po konsultacjach szczegółowych z Komitetem Doradczym, była w pełni przekonana o wyeliminowaniu negatywnych skutków tych subsydiów.
W przypadku takim oraz tak długo, jak zobowiązania takie obowiązują, cła tymczasowe nałożone przez Komisję zgodnie z artykułem 12 ust. 3 oraz cła ostateczne nałożone przez Radę zgodnie z artykułem 15 ust. 1 nie mają zastosowania do odnośnego przywozu przedmiotowych towarów wytwarzanych przez przedsiębiorstwa, o których mowa w decyzji Komisji o przyjęciu zobowiązań, wraz z późniejszymi zmianami takiej decyzji.
Podwyżki cen wynikające ze zobowiązań nie mogą być wyższe od niezbędnych do wyeliminowania marginesu dumpingu, natomiast powinny być niższe od marginesu dumpingu, jeżeli spowodują usunięcie szkody dla przemysłu wspólnotowego.
Każda zainteresowana strona albo Państwo Członkowskie może przedstawić informację zawierającą dostateczny dowód naruszenia zobowiązania. Późniejszej oceny, czy nastąpiło naruszenie zobowiązania, dokonuje się zazwyczaj w terminie sześciu miesięcy, jednak nie później niż w ciągu dziewięciu miesięcy od należycie uzasadnionego wniosku. Komisja może wnioskować o pomoc do organów Państw Członkowskich właściwych do monitorowania zobowiązań.
Zakończenie postępowania bez podjęcia środków
a) w odniesieniu do dochodzeń dotyczących przywozu z krajów rozwijających się minimalny próg wynosi 2 % ad walorem; oraz
b) tych krajów rozwijających się, członków Światowej Organizacji Handlu (WTO), określonych w załączniku VII do Porozumienia w sprawie subsydiów oraz krajów rozwijających się członków Światowej Organizacji Handlu (WTO), które całkowicie zniosły subsydia wywozowe określone w art. 3 ust. 4 lit. a) niniejszego rozporządzenia, minimalny próg subsydium wynosi 3 % ad valorem; w przypadku gdy stosowanie niniejszego przepisu zależy od zniesienia subsydiów wywozowych, stosuje się je z dniem powiadomienia Komitetu ds. Subsydiów i Środków Wyrównawczych Światowej Organizacji Handlu (WTO) o zniesieniu subsydiów wywozowych i do czasu, w którym subsydia wywozowe nie są udzielane przez dane kraje rozwijające się; przepis ten wygasa po ośmiu latach od daty wejścia w życie Porozumienia WTO,
pod warunkiem że jest to jedyne zakończone postępowanie, w którym kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych jest niższa niż odpowiedni minimalny poziom dla eksporterów indywidualnych, którzy nadal są objęci postępowaniem i mogą być przedmiotem powtórnego postępowania w przypadku kolejnego przeglądu przeprowadzonego w danym kraju na podstawie z art. 18 i 19.
Nałożenie ostatecznych opłat celnych
Działanie z mocą wsteczną
a) występują krytyczne okoliczności, w których w przypadku subsydiowanego produktu, szkoda, która jest trudna do naprawienia, jest spowodowana masowym przywozem w stosunkowo krótkim okresie produktu korzystającego z subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych zgodnie z warunkami niniejszego rozporządzenia;
oraz
b) uważa się za niezbędne, w celu wykluczenia ponownego wystąpienia takiej szkody, dokonanie oceny nałożonych ceł wyrównawczych na ten przywóz.
Czas trwania
Środek wyrównawczy pozostaje w mocy tak długo, i w takim zakresie, w jakim jest to niezbędne dla zwalczania subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych, które wyrządzają szkodę.
Przeglądy w przypadku wygaśnięcia
Przeglądy okresowe
Pod warunkami wskazanymi powyżej przegląd okresowy może także być wszczęty z inicjatywy Komisji lub na wniosek Państwa Członkowskiego.
Przeglądy w trybie przyspieszonym
Każdy eksporter, którego wywóz podlega ostatecznym wyrównawczym opłatom celnym, lecz który nie był przedmiotem indywidualnego dochodzenia podczas pierwotnego dochodzenia z przyczyn innych niż odmowa współpracy z Komisją, ma prawo, na wniosek, do przeglądu w trybie przyspieszonym w celu niezwłocznego ustalenia przez Komisję indywidualnej stawki ceł wyrównawczych dla tego eksportera. Przegląd taki zostaje podjęty po konsultacjach z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu producentom Wspólnoty przedstawienia uwag.
Refundacje
Ogólne przepisy dotyczące przeglądów i refundacji
Komisja przedstawia Radzie propozycję działania nie później niż miesiąc przed upłynięciem powyższych terminów.
W przypadku nieukończenia dochodzenia w powyższych terminach środki:
– wygasają w odniesieniu do dochodzeń na podstawie art. 18,
– wygasają w przypadku dochodzeń prowadzonych na podstawie art. 18 i 19 równolegle, kiedy w tym samym postępowaniu dochodzenie na podstawie art. 18 zostało wszczęte w trakcie dochodzenia na podstawie art. 19 albo kiedy takie przeglądy wszczęto w tym samym czasie, albo
– nie ulegają zmianie w dochodzeniach na podstawie art. 19 i 20.
Zawiadomienie o aktualnym wygaśnięciu lub utrzymaniu środków zgodnie z niniejszym ustępem jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Obejście
Praktyka, proces lub prace, o których mowa w ust. 1, polegają między innymi na nieznacznej modyfikacji przedmiotowego towaru tak, aby podlegał on zakwalifikowaniu pod takie regulacje celne, które zazwyczaj nie są objęte środkami, pod warunkiem że zmiana taka nie zmienia istotnej charakterystyki tego towaru; wysyłka towaru objętego środkiem za pośrednictwem państw trzecich oraz reorganizowanie przez eksporterów lub producentów ich struktury lub kanałów sprzedaży w kraju objętym środkiem, aby ostatecznie wyeksportować własne towary do Wspólnoty za pośrednictwem producentów korzystających z indywidualnej stawki celnej niższej od stawki mającej zastosowanie dla towarów tych wytwórców.
Zwolnienia te przyznawane są w drodze decyzji Komisji po zasięgnięciu opinii Komitetu Doradczego albo decyzji Rady nakładającej środki i pozostają w mocy w okresie i na warunkach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.
Pod warunkiem spełnienia wymagań ustanowionych w art. 20, zwolnienia można przyznać także po zakończeniu dochodzenia prowadzącego do rozszerzenia środków.
Po upływie co najmniej roku od rozszerzenia środka oraz w przypadku złożenia wniosku lub możliwości złożenia wniosku o zwolnienie przez znacząca liczbę stron Komisja może zadecydować o wszczęciu przeglądu rozszerzenia środka. Każdy taki przegląd jest prowadzony zgodnie z postanowieniami art. 22 ust. 1 mającego zastosowanie do przeglądu na podstawie art. 19.
Przepisy ogólne
Konsultacje
a) istnienia nieuczciwych praktyk cenowych i metod ustalania ich wysokości;
b) istnienia i rozmiarów szkody;
c) związku przyczynowego między przywozem subsydiowanym i szkodą;
d) środków, które w tych okolicznościach są właściwe dla zapobiegania lub zaradzenia szkodzie, spowodowanej przez subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych i sposobów na wprowadzanie tych środków w życie.
Wizyty kontrolne
Ustalanie wzorca
a) rozsądnej liczby stron, produktów czy transakcji wybranych wyrywkowo, używając wzorców statystycznie reprezentatywnych na podstawie informacji dostępnych w momencie wyboru; lub
b) największej reprezentatywnej ilości produkcji, sprzedaży i wywozu, która może być należycie zbadana w dostępnym okresie.
Odmowa współpracy
W przypadku gdy okaże się, że zainteresowana strona przedstawiła fałszywe lub wprowadzające w błąd informacje, informacje te nie zostaną uwzględnione i wykorzystany zostanie dostępny stan faktyczny.
Zainteresowane strony powinny być świadome konsekwencji odmowy współpracy.
Poufność
Ujawnienie
5. Oświadczenia złożone po dokonaniu ostatecznego ujawnienia będą wzięte pod uwagę tylko, jeśli zostaną zgłoszone w formie pisemnej w terminie określonym przez Komisję osobno dla każdego przypadku, który to termin nie może być krótszy, niż 10 dni, z uwzględnieniem pilnego charakteru sprawy.
Interes Wspólnoty
2. Aby zapewnić solidną podstawę, na której władze mogą uwzględnić wszystkie opinie i informacje przy podejmowaniu decyzji, czy wprowadzić środki w interesie Wspólnoty, strony wnoszące skargi, importerzy i reprezentujące ich stowarzyszenia, organizacje reprezentujące użytkowników i konsumentów, mogą, w terminach określonych w powiadomieniu o wszczęciu dochodzenia w sprawie cła wyrównawczego, ujawnić się i przedłożyć Komisji informacje. Informacje te, lub ich odpowiednie podsumowania, będą udostępnione innym stronom określonym w niniejszym ustępie, a strony te są uprawnione do ustosunkowania się do tych informacji.
Związki między środkami w zakresie ceł wyrównawczych a wielostronnymi środkami zaradczymi
Jeśli przywożone produkty podlegają jakimkolwiek środkom przeciwdziałającym, nałożonym w wyniku stosowania procedur rozstrzygania sporów zawartych w Porozumieniu w sprawie subsydiów, a środki te są odpowiednie dla eliminacji szkód spowodowanych przez subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych, wszelkie cła wyrównawcze nałożone na ten produkt będą natychmiast odpowiednio zawieszone lub uchylone.
Przepisy końcowe
Niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody w stosowaniu:
a) specjalnych zasad ustanowionych w umowach zawartych między Wspólnotą a państwami trzecimi;
b) rozporządzenia Wspólnoty w zakresie sektora rolniczego oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiającego zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych(6), (EWG) nr 2730/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie glukozy i laktozy(7) oraz (EWG) nr 2783/75 z dnia 29 października 1975 r. w sprawie wspólnego systemu handlu albuminą jaj kurzego i albuminą mleka(8); niniejsze rozporządzenie obowiązuje jako uzupełnienie do tych rozporządzeń oraz odstępstwo od tych przepisów, które stanowią przeszkodę dla stosowania ceł wyrównawczych;
c) specjalnych środków, pod warunkiem że takie działanie nie jest sprzeczne z zobowiązaniami wynikającymi z Układu GATT.
Uchylenie obowiązującego ustawodawstwa i środków przejściowych
Rozporządzenie (WE) nr 3284/94 traci moc.
Uchylenie rozporządzenia (WE) nr 3284/94 nie przesądza jednakże o ważności wszczętego postępowania.
Odniesienia do rozporządzeń (EWG) nr 2423/88 oraz (WE) nr 3284/94 są rozumiane, gdzie sytuacja tego wymaga, jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 6 października 1997 r.
W imieniu Rady | |
J. POOS | |
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 99 z 26.3.1997, str. 1.
(2) Dz.U. L 209 z 2.8.1998, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 522/94 (Dz.U. L 66 z 10.3.1994, str. 10).
(3) Dz.U. L 336 z 23.12.1994, str. 1.
(4) Dz.U. L 349 z 31.12.1994, str. 22. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1252/95 (Dz.U. L 122 z 2.6.1995, str. 2).
(5) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 82/97 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 17 z 21.1.1997, str. 1).
(6) Dz.U. L 318 z 20.12.1993, str. 18.
(7) Dz.U. L 281 z 1.11.1975, str. 20. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2931/95 (Dz.U. L 307 z 20.12.1995, str. 10).
(8) Dz.U. L 282 z 1.11.1975, str. 104. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2916/95 (Dz.U. L 305 z 19.12.1995, str. 49).
ZAŁĄCZNIKI
ZAŁĄCZNIK I
PRZYKŁADOWY WYKAZ SUBSYDIÓW WYWOZOWYCH
PRZYKŁADOWY WYKAZ SUBSYDIÓW WYWOZOWYCH
b) Systemy zatrzymywania wpływów walutowych lub inne podobne praktyki obejmujące premię za wywóz.
c) Opłaty za transport wewnętrzny i fracht od przesyłek przeznaczonych na wywóz, dokonywanych lub powierzonych przez rządy na warunkach korzystniejszych niż w przypadku przesyłek krajowych.
d) Przekazywanie przez władze publiczne lub ich organy administracji, bezpośrednio lub pośrednio w ramach programów zleconych przez rząd, produktów przywożonych lub krajowych oraz usług przeznaczonych do produkcji towarów wywożonych, na warunkach korzystniejszych niż w przypadku przekazywania podobnych produktów lub usług stanowiących bezpośrednią konkurencję do wykorzystania do produkcji towarów przeznaczonych na rynek krajowy, jeśli (w przypadku produktów) warunki takie są bardziej korzystnie niż komercyjne warunki(1) możliwe do uzyskania dla eksporterów na rynkach światowych.
e) Pełne lub częściowe wyłączenie, zwolnienie lub odroczenie, szczególnie odnoszące się do wywozu, podatków bezpośrednich(2) lub składek na opiekę społeczną zapłaconych lub należnych przedsiębiorstwom przemysłowym i handlowym(3).
f) Przyznawanie specjalnych odliczeń bezpośrednio związanych z wywozem lub wynikami w wywozie w wysokości przekraczającej odliczenia odnoszące się do produktów przeznaczonych do konsumpcji krajowej przy ustalaniu podstawy obciążenia podatkami bezpośrednimi.
g) Wyłączenie lub zwolnienie produkcji i dystrybucji produktów wywożonych z podatków pośrednich(2) przekraczających podatki nakładane na produkcję i dystrybucję podobnych produktów sprzedawanych do konsumpcji krajowej.
h) Wyłączenie, zwolnienie lub odroczenie kumulatywnych podatków pośrednich(2) pobieranych w pierwszej fazie obrotu od towarów lub usług przeznaczonych do produkcji towarów wywożonych, przekraczające wyłączenie, zwolnienie lub odroczenie takich kumulatywnych podatków pośrednich pobieranych w pierwszej fazie obrotu od towarów i usług przeznaczonych do produkcji takich produktów sprzedawanych do konsumpcji krajowej; zastrzega się jednak, że jeśli kumulatywne podatki pośrednie pobierane w pierwszej fazie obrotu obciążają nakłady na produkcję wywożonego produktu (z uwzględnieniem normalnego odliczenia za odpady(4), to wyłączenie, zwolnienie lub odroczenie kumulatywnych podatków pośrednich pobieranych w pierwszej fazie obrotu można stosować w odniesieniu do produktów wywożonych nawet wówczas, gdy wyłączenia, zwolnienia lub odroczenia nie stosuje się dla takich produktów sprzedawanych do konsumpcji krajowej. Pozycję tę należy interpretować zgodnie z wytycznymi w sprawie wykorzystywania nakładów w procesie produkcji zawartymi w załączniku II.
i) Zwolnienie lub zwrot opłat przywozowych(2) przekraczający opłaty pobierane od przywożonych środków wykorzystywanych do produkcji produktu na wywóz (z uwzględnieniem normalnego odliczenia za odpady); zastrzega się jednak, że w określonych przypadkach firma może wykorzystać środki do produkcji z rynku krajowego równe przywożonym środkom pod względem jakości i właściwości jako ich substytut w celu skorzystania z tego przepisu, jeśli zarówno działania w przywozie jak i odpowiadające im działania w wywozie mają miejsce w rozsądnym terminie nieprzekraczającym dwóch lat. Pozycję tę należy interpretować zgodnie z wytycznymi w sprawie wykorzystania środków w procesie produkcji zawartymi w załączniku II oraz wytycznymi przy ustalania systemów substytucji ceł zwrotnych jako subsydiów eksportowych zawartymi w załączniku III.
j) Udzielenie przez władze publiczne (lub specjalne instytucje kontrolowane przez władze publiczne) gwarancji kredytów eksportowych lub programy ubezpieczeń, ubezpieczenia lub programy gwarancji przed wzrostem kosztów wywożonych produktów lub programy ubezpieczenia ryzyka kursowego według stawek premiowych, które są niewystarczające na pokrycie długoterminowych kosztów operacyjnych i strat z tytułu programów.
k) Udzielenie przez władze publiczne (lub specjalne instytucje kontrolowane i/lub działające w imieniu władz publicznych) kredytów eksportowych o oprocentowaniu niższym od tego, które muszą zapłacić z tytułu zaangażowanych funduszy (lub które należałoby zapłacić za pożyczanie na międzynarodowym rynku kapitałowym dla uzyskania funduszy o tych samych terminach wymagalności i innych warunkach kredytowych oraz denominowanych w tej samej walucie, co kredyt eksportowy) lub opłacanie przez nie całości lub części kosztów ponoszonych przez eksporterów lub instytucje finansowe dla uzyskania kredytów, w stopniu w jaki są wykorzystane jako zabezpieczenie korzyści materialnej w zakresie warunków kredytów eksportowych.
Zastrzega się jednak, że jeśli członek WTO (Światowej Organizacji Handlu) jest stroną międzynarodowej instytucji ds. kredytów eksportowych, w której uczestniczy przynajmniej 12 członków założycieli na dzień 1 stycznia 1979 r. (lub następca instytucji, który został przyjęty przez tych członków założycieli), lub jeśli w praktyce członek WTO stosuje przepisy dotyczące oprocentowania stosownej instytucji, wówczas praktyka w zakresie kredytów eksportowych, która jest zgodna z tymi przepisami, nie będzie uważana za subsydium wywozowe.
l) Wszelkie inne opłaty pokrywane ze środków publicznych stanowią subsydium wywozowe w rozumieniu art. XVI GATT z 1994 r.
______
(1) Wyrazy "dostępne na warunkach handlowych" oznaczają, że wybór między produktami krajowymi a przywożonymi jest nieograniczony i zależy jedynie od względów o charakterze handlowym.
(2) Do celów niniejszego rozporządzenia:
- wyrazy "podatki bezpośrednie" oznaczają podatki od wynagrodzeń, zysków, udziałów, opłat licencyjnych czynszów i innych form dochodu oraz podatki od nieruchomości,
- wyrazy "opłaty przywozowe" oznaczają cła, inne opłaty celne i inne opłaty skarbowe pobierane od przywozu, nie wymienione w niniejszej uwadze,
- wyrazy "podatki pośrednie" oznaczają podatek od sprzedaży, podatki akcyzowe, podatki obrotowe, podatki od wartości dodanej, podatki z tytułu koncesji, opłaty skarbowe, opłaty od przelewów, podatki od zapasów i wyposażenia, podatki graniczne, oraz wszelkie inne podatki inne niż podatki bezpośrednie i opłaty przywozowe,
- wyrazy "podatki pośrednie wstępnej fazy" oznaczają podatki pobierane od towarów lub usług bezpośrednio lub pośrednio wykorzystywanych w wytwarzaniu produktu,
- wyrazy podatki pośrednie "kumulatywne" oznaczają podatki z różnych etapów pobierane w przypadku braku mechanizmu kolejnego kredytowania podatku, jeśli opodatkowane towary lub usługi na jednym etapie produkcji są wykorzystywane w kolejnym etapie produkcji,
- wyrazy "kumulatywne podatki pośrednie" oznaczają podatki wielofazowe nakładane wówczas, gdy nie istnieje mechanizm kolejnego uznawania podatku, jeśli towary lub usługi podlegające opodatkowaniu w jednej fazie produkcji są wykorzystywane w kolejnej fazie produkcji,
- wyrazy "zwolnienie" z podatków obejmują refundację lub ulgi podatkowe,wyrazy "zwolnienie lub zwroty" obejmują pełne
(3) Odroczenie może nie oznaczać subsydium wywozowego w przypadku, gdy pobierane są kwoty odsetek.
(4) Litera h) nie ma zastosowania do systemów podatku od wartości dodanej oraz korekty podatku granicznego; problem nadmiernego zwolnienia z podatku od wartości dodanej jest omówiony wyłącznie w lit. g).
ZAŁĄCZNIK II
WYTYCZNE DOTYCZĄCE WYKORZYSTANIA ŚRODKÓW W PROCESIE PRODUKCJI (1)
WYTYCZNE DOTYCZĄCE WYKORZYSTANIA ŚRODKÓW W PROCESIE PRODUKCJI (1)
1. Systemy ulg w podatkach pośrednich umożliwiają wyłączenie, zwolnienie lub odroczenie kumulatywnych podatków pośrednich pobieranych we wstępnej fazie od środków produkcji wykorzystywanych do produkcji produktu wywożonego (z uwzględnieniem normalnego odliczenia za odpady). Podobnie systemy zwrotu ceł przywozowych umożliwiają zwolnienie lub zwrot opłat przywozowych pobieranych od środków produkcji wykorzystywanych do produkcji produktu wywożonego (z uwzględnieniem normalnego odliczenia za odpady).
2. Przykładowy wykaz subsydiów wywozowych w załączniku I odnosi się do wyrazów "środki do produkcji wykorzystywane do produkcji produktu wywożonego" w lit. h) i i). Zgodnie z lit. h) systemy ulg w podatkach pośrednich mogą stanowić subsydium wywozowe w stopniu, w jakim powodują wyłączenie, zwolnienia, lub odroczenie kumulatywnych podatków pośrednich pobieranych we wstępnej fazie w wysokości przekraczającej sumę podatków faktycznie pobranych od środków produkcji wykorzystywanych do produkcji produktu wywożonego. Zgodnie z lit. i) systemy zwrotu ceł przywozowych mogą stanowić subsydium wywozowe w stopniu, w jakim powodują zwolnienia lub zwrot opłat wywozowych w wysokości przekraczającej sumę takich opłat faktycznie pobranych od środków do produkcji wykorzystywanych do produkcji produktu wywożonego. Obie litery określają, że normalne odliczenie za odpady musi być dokonana w ustaleniach dotyczących wykorzystania środków produkcji do produkcji produktu wywożonego. Litera i) przewiduje również substytucję, tam gdzie jest to stosowne.
II
3. Sprawdzając, czy środki do produkcji są wykorzystane do produkcji produktu wywożonego, jako część dochodzenia w sprawie cła wyrównawczego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, Komisja musi normalnie postępować, opierając się na następującej podstawie.
4. W przypadku domniemania, że system ulg w podatku pośrednim lub system zwrotu ceł przywozowych stanowi subsydium w formie nadmiernej ulgi lub nadmiernego zwrotu podatków pośrednich lub opłat przywozowych od środków do produkcji wykorzystywanych do produkcji produktu wywożonego, Komisja w normalnym trybie musi stwierdzić, czy władze publiczne kraju wywozu posiadają i stosują system lub procedurę sprawdzania, które środki do produkcji były wykorzystane do produkcji produktu wywożonego i w jakiej ilości. Jeśli zostanie stwierdzone, że stosowany jest taki system lub procedura, wówczas Komisja musi w normalnym trybie zbadać, czy taki system lub procedura są uzasadnione, skuteczne dla celów, dla których zostały powołane i czy są oparte na ogólnie przyjętych praktykach handlowych w kraju wywozu. Komisja może uznać za konieczne przeprowadzenie, zgodnie z art. 26 ust. 2, określonych testów praktycznych w celu zweryfikowania informacji lub upewnienia się, że system lub procedura są skutecznie stosowane.
5. W przypadku gdy nie istnieje taki system lub procedura, gdy jest on nieuzasadniony lub gdy jest wprowadzany i uznany za uzasadniony, ale stwierdzono, że nie został zastosowany lub zastosowany w sposób nieskuteczny, dalsze badania przeprowadzone w kraju wywozu w oparciu o faktycznie zaangażowane środki do produkcji będą musiały być normalnie przeprowadzone w celu stwierdzenia, czy miały miejsca nadpłaty. Jeśli Komisja uzna to za niezbędne, dalsze badania mogą być prowadzone zgodnie z ust. 4.
6. Komisja musi normalnie traktować środki do produkcji jako fizycznie włączone, o ile takie środki są wykorzystywane w procesie produkcji i są fizycznie obecne w produkcie wywożonym. Środki do produkcji nie muszą znajdować się w produkcie finalnym w tej samej formie, w jakiej wprowadzono je do procesu produkcji.
7. Wyznaczając wielkość określonego środka do produkcji, jaka jest wykorzystana w produkcji produktu wywożonego, należy uwzględnić "normalne odliczenie na odpady" i odpady takie należy normalnie traktować jako wykorzystane w produkcji produktu wywożonego. Termin "odpady" odnosi się do tej części danego środka do produkcji, która nie pełni niezależnej funkcji w procesie produkcji, nie jest wykorzystywana do produkcji produktu wywożonego (z takich względów jak nieproduktywność) i która nie jest odzyskiwana, wykorzystywana lub sprzedawana przez tego samego producenta.
8. Określenie przez Komisję, czy żądane odliczenie na odpady jest "normalne", musi uwzględnić proces produkcji, przeciętne doświadczenie w danej branży przemysłu w kraju wywozu i inne czynniki techniczne. Komisja musi mieć na uwadze, że istotną kwestią jest to, czy władze w kraju wywozu w sposób uzasadniony wyliczyły ilość odpadów w przypadku, gdy ilość ta ma być uwzględniona w podatku, obniżeniu cła lub zwolnieniu.
______
(1) Środki do produkcji wykorzystywane w procesie produkcji są środkami fizycznie włączonymi, energia elektryczna, paliwa i olej zużyte w procesie produkcji i katalizatory, które są wykorzystane w procesie ich użycia do otrzymania wywożonego produktu.
ZAŁĄCZNIK III
WYTYCZNE DLA OKREŚLENIA SYSTEMÓW SUBSTYTUCJI CEŁ ZWROTNYCH JAKO SUBSYDIÓW WYWOZOWYCH
WYTYCZNE DLA OKREŚLENIA SYSTEMÓW SUBSTYTUCJI CEŁ ZWROTNYCH JAKO SUBSYDIÓW WYWOZOWYCH
Systemy ceł zwrotnych umożliwiają refundację lub zwrot opłat przywozowych od środków wykorzystywanych w procesie produkcji innego produktu i w przypadku gdy wywóz tego ostatniego zawiera krajowe środki do produkcji tej samej jakości i o tych samych właściwościach jak zgłoszone dla przywiezionych środków do produkcji. Zgodnie z lit. i) załącznika I systemy substytucji ceł zwrotnych mogą stanowić subsydium wywozowe w stopniu, w jaki powodują nadwyżkę zwrotu opłat przywozowych pobranych początkowo od przywożonych środków do produkcji, dla których wystąpiono z żądaniem zwrotu.
II
Przy analizie każdego systemu substytucji ceł zwrotnych jako elementu badania cła wyrównawczego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem Komisja musi normalnie postępować w oparciu o następującą podstawę:
1. litera i) załącznika I określa, że środki do produkcji z rynku krajowego mogą zostać zastąpione środkami przywożonymi do produkcji produktu przeznaczonego do wywozu pod warunkiem że środki te są równe co do ilości, są tej samej jakości oraz mają te same właściwości jak zastępowane środki przywożone. Ważne jest istnienie systemu lub procedury weryfikacji, ponieważ umożliwiają one władzom publicznym kraju wywozu zapewnienie i wykazanie, że ilość środków do produkcji, dla których zgłaszany jest wniosek o zwrot cła, nie przekracza ilości podobnych produktów wywożonych, w dowolnej formie, oraz że nie występuje zwrot opłat przywozowych w wysokości przekraczającej sumę pierwotnie pobranych opłat od danych przywożonych środków do produkcji;
2. gdy istnieje domniemanie, że system substytucji ceł zwrotnych oznacza subsydium, Komisja normalnie musi najpierw stwierdzić, czy władze publiczne kraju wywozu posiadają i stosują system weryfikacji lub procedurę. Jeśli zostanie stwierdzone, że stosowany jest taki system lub procedura, wówczas Komisja normalnie musi zbadać procedury weryfikacji, aby stwierdzić, czy są one uzasadnione, skuteczne dla zamierzonych celów i oparte na ogólnie przyjętych praktykach handlowych w kraju wywozu. W stopniu, w jakim procedury są określone dla spełnienia tego testu i są skutecznie stosowane, zakłada się, że nie istnieje żadne subsydium. Komisja może uznać za niezbędne przeprowadzenie, zgodnie z art. 26 ust. 2, określonych testów praktycznych w celu zweryfikowania informacji lub w celu upewnienia się, że procedury weryfikacji są skutecznie stosowane;
3. w przypadku gdy nie istnieją procedury weryfikacji, gdy są nieuzasadnione lub gdy te procedury są ustanowione i uznane za uzasadnione jednak, jak stwierdzono, nie są stosowane albo nie są stosowane skutecznie, może wystąpić subsydium. W takich przypadkach wymagane będzie przeprowadzenie przez kraj wywozu dalszych badań w oparciu o zawarte transakcje w celu stwierdzenia, czy miały miejsce nadpłaty. Jeśli Komisja uzna to za konieczne, dalsze badanie może być prowadzone zgodnie z pkt 2;
4. istnienie przepisów dotyczących substytucji ceł zwrotnych, na mocy których eksporterzy mają prawo wyboru konkretnych wysyłek w przywozie, dla których występują z żądaniem zwrotu, nie powinno samo w sobie być uważane za podstawę do przekazania subsydium;
5. należałoby przyjąć, że nadmierny zwrot opłat przywozowych w rozumieniu lit. i) załącznika 1 występuje w przypadku, gdy władze publiczne wypłacają odsetki od dowolnych kwot refundowanych w ramach systemów ceł zwrotnych w wysokości, w jakiej odsetki są faktycznie płacone lub należne.
ZAŁĄCZNIK IV
WSPARCIE KRAJOWE: PODSTAWA WYŁĄCZENIA ZE ZOBOWIĄZAŃ DO OBNIŻKI
1. Środki wsparcia krajowego, na podstawie których zgłaszane są wnioski o wyłącznie ze zobowiązań do obniżki, muszą spełniać podstawowy wymóg, iż nie powodują żadnych lub co najwyżej minimalne zakłócenia w handlu lub skutków dla produkcji. Zatem, wszelkie środki, na podstawie których zgłaszane jest wyłączenie, muszą spełniać następujące podstawowe kryteria:
a) wsparcie, o którym mowa, jest świadczone w ramach programu rządowego finansowanego ze środków publicznych (w tym utracone dochody publiczne), które nie obejmują transferów od klientów;
oraz,
b) wsparcie, o którym mowa, nie spowoduje wsparcia cenowego dla producentów;
oraz szczególne kryteria polityki i warunki wymienione poniżej.
Państwowe programy usług
2 Usługi ogólne
Polityka w tej dziedzinie obejmuje wydatki (lub utracone dochody) związane z programami, w ramach których oferowane są usługi lub świadczenia na rzecz rolnictwa lub społeczności wiejskiej. Nie obejmują one bezpośrednich wypłat dla producentów lub przetwórców. Programy takie, które obejmują, lecz nie ograniczają się do poniższego wykazu, muszą spełnić następujące ogólne kryteria ust. 1 oraz szczególne warunki polityki określone poniżej:
a) badania, w tym badania ogólne, badania związane z programami ochrony środowiska oraz programy badawcze związane z poszczególnymi produktami;
b) kontrole w zakresie szkodników i chorób, w tym ogólne i specyficzne dla danego produktu metody kontroli w zakresie szkodników i chorób, jak np. systemy wczesnego ostrzegania, kwarantanna i zniszczenie;
c) usługi szkoleniowe, w tym placówki szkolenia ogólnego i specjalistycznego;
d) usługi w zakresie upowszechniania wiedzy i doradztwa, w tym udzielanie środków dla ułatwienia przepływu informacji i wyników badań dla producentów i konsumentów;
e) usługi w zakresie kontroli, w tym usługi kontroli ogólnej i kontroli poszczególnych produktów do celów związanych ze zdrowiem, bezpieczeństwem, klasyfikacją i standaryzacją;
f) usługi w zakresie marketingu i promocji, w tym informacji rynkowej, doradztwa i promocji odnoszącej się do poszczególnych produktów, z wyłączeniem wydatków na niewymienione cele, które mogą być wykorzystane przez sprzedawców dla obniżenia ceny sprzedaży lub przyznania nabywcom bezpośrednich korzyści ekonomicznych; oraz
g) usługi w zakresie infrastruktury, w tym związane z siecią elektryczną, drogami i innymi środkami transportu, urządzeniami rynkowymi i portowymi, urządzeniami wodociągowymi, zaporami i systemami odwadniania oraz prace infrastrukturalne związane z programami ochrony środowiska. W każdym przypadku wydatki będą przeznaczane jedynie na zaopatrzenie lub inwestycje w środki trwałe, z wyłączeniem subsydiowanego zaopatrzenia gospodarstw rolnych w urządzenia inne niż dla stworzenia sieci ogólnie dostępnych obiektów użyteczności publicznej. Wydatki nie będą obejmować subsydiów na środki do produkcji lub koszty operacyjne, lub preferencyjne opłaty dla użytkownika.
3. Utrzymywanie zapasów przez władze publiczne do celów bezpieczeństwa żywnościowego (1)
Wydatki (lub utracone dochody) związane z gromadzeniem i utrzymywaniem zapasów produktów stanowią integralną część programu bezpieczeństwa żywnościowego określonego w ustawodawstwie krajowym. Może on obejmować pomoc rządową dla prywatnego składowania produktów jako część takiego programu.
Wielkość zapasów musi odpowiadać ustalonym wcześniej celom związanym wyłącznie z bezpieczeństwem żywnościowym. Proces gromadzenia zapasów i ich zbywania musi być przejrzysty pod względem finansowym. Zakupy żywności przez rząd są dokonywane po bieżących cenach rynkowych, a sprzedaż żywności z zapasów odbywa się po cenach nie niższych niż bieżące ceny rynkowe dla produktów danej jakości.
4. Krajowa pomoc żywnościowa (2)
Wydatki (lub utracone dochody) związane z przekazywaniem krajowej pomocy żywnościowej dla ludności potrzebującej.
Uprawnienia do otrzymania pomocy żywnościowej muszą spełniać wyraźnie określone kryteria związane z celami w zakresie wyżywienia. Pomoc taka jest świadczona w formie bezpośredniego przekazywania żywności osobom uprawnionym lub zapewnienie osobom uprawnionym środków na zakup żywności po cenach rynkowych lub subsydiowanych. Zakupy żywności przez władze publiczne są dokonywane według bieżących cen rynkowych, a finansowanie i administrowanie taką pomocą musi być przejrzyste.
5. Bezpośrednie wypłaty dla producentów
Wsparcie udzielone w formie bezpośrednich wypłat (lub utracone dochody, w tym świadczenia niepieniężne) dla producentów, którzy zgłaszają wnioski o wyłączenie ze zobowiązań do obniżki, musi spełniać podstawowe wymagania określone w ust. 1 oraz kryteria specyficzne stosujące się do indywidualnych rodzajów bezpośrednich wypłat, określonych w ust. 6-13. W przypadku zgłoszenia wniosku o wyłączenie z obniżki dla jakiejkolwiek istniejącej lub nowego rodzaju bezpośredniej wypłaty innej niż wymienione w ust. 6-13 muszą one spełniać kryteria z ust. 6 lit. b)-e), niezależnie do ogólnych kryteriów określonych w ust. 1.
6. Wsparcie dochodów oddzielonych od produkcji
a) Uprawnienia do takich wypłat są ustalone na podstawie wyraźnie określonych kryteriów, takich jak dochód, status producenta lub właściciela, wykorzystanie czynnika produkcji lub poziom produkcji w określonym i stałym okresie bazowym.
b) Kwota takich wypłat w dowolnym roku nie jest związana, ani oparta na rodzaju lub wielkości produkcji (włączając jednostki inwentarza żywego) realizowanej przez producenta w dowolnym roku po upływie okresu bazowego.
c) Kwota takich wypłat w dowolnym roku nie jest związana, ani oparta na cenach krajowych lub międzynarodowych stosowanych do produkcji w dowolnym roku po upływie okresu bazowego.
d) Wysokość takich wypłat w dowolnym roku nie jest związana, ani oparta na zaangażowanych czynnikach produkcji w dowolnym roku po upływie okresu podstawowego.
e) Do otrzymania takich wypłat nie jest wymagana żadna produkcja.
7. Finansowy udział rządu w programie ubezpieczenia dochodu i programie gwarancji dochodu netto
a) Upwypłat kompensuje mniej niż 70 % utraty dochodu producenta w roku, w którym producent uzyskuje uprawnienia do otrzymania tej pomocy.
c) Kwota każdej takiej wypłaty odnosi się wyłącznie do dochodu; nie jest związana z rodzajem lub wielkością produkcji (włączając jednostki żywego inwentarza) realizowanej przez producenta, cenami krajowymi lub międzynarodowymi stosowanymi do takiej produkcji, zaangażowanymi czynnikami produkcji.
d) W przypadku gdy producent otrzymuje w tym samym roku wypłaty na mocy niniejszego ustępu i ust. 8 (pomoc z tytułu klęsk żywiołowych), łączna kwota wypłat nie przekracza 100 % ogólnej straty producenta.
8. Wypłrawnienia do takich wypłat są ustalone na podstawie utraty dochodów, biorąc pod uwagę wyłącznie dochód osiągany z rolnictwa, która przekracza 30 % średniego dochodu brutto lub równoważnik w przeliczeniu na dochód netto (z wyłączeniem jakichkolwiek wypłat w ramach tego samego lub podobnych programów) z okresu trzech poprzednich lat lub wartość średnią za trzy lata na podstawie ostatnich pięciu lat, wyłączając wartość najwyższą i najniższą. Każdy producent spełniający ten warunek jest uprawniony do otrzymania wypłat.
b) Kwota aty (dokonywane bezpośrednio lub z udziałem finansowym rządu w programach ubezpieczenia zbiorów) jako pomoc w sytuacji klęsk żywiołowych
a) Uprawnienia do takich wypłat powstają jedynie w wyniku formalnego uznania przez władze państwowe, że wystąpiła lub ma miejsce klęska żywiołowa lub podobna klęska (w tym wybuch choroby, epidemia szkodników, wypadki nuklearne i działania wojenne na terytorium danego państwa); ponadto są one ustalane na podstawie straty produkcyjnej, która przekracza 30 % średniej wartości produkcji z trzech poprzednich lat lub średniej wartości za okres trzech lat na podstawie ostatnich pięciu lat, wyłączając wartość najwyższą i najniższą.
b) Wypłaty dokonane w związku z klęską żywiołową odnoszą się wyłącznie do utraty dochodu, inwentarza żywego (w tym wypłaty związane z weterynaryjnym leczeniem zwierząt), ziemi lub innych czynników produkcji w wyniku danej klęski żywiołowej.
c) Wypłaty kompensują nie więcej niż koszt całkowity poniesionych strat i nie zawierają instrukcji ani lub specyfikacji co do rodzaju i ilości produkcji w przyszłości.
d) Płatności dokonywane podczas klęski żywiołowej nie przekraczają poziomu wymaganego dla zapobiegania lub złagodzenia dalszych strat określonych w kryterium b).
e) W przypadku gdy producent otrzymuje w tym samym roku wypłaty na mocy niniejszego ustępu i ust. 7 (program ubezpieczenia dochodów i program gwarancji dochodów netto), łączna kwota wypłat nie przekracza 100 % ogólnej straty producenta.
9. Pomoc w zakresie strukturalnego dostosowania w ramach programów emerytalnych dla producentów
a) Uprawnienia do takich wypłat są ustalane przez odniesienie do wyraźnie określonych kryteriów w programach, mających na celu przyspieszenie przejścia na emeryturę osób zaangażowanych w produkcję rolną przeznaczoną na rynek lub ich przeniesienie się do działalności niezwiązanej z rolnictwem.
b) Wypłaty są uzależnione od całkowitego i stałego wycofania się odbiorców z produkcji produktów rolnych przeznaczonych na rynek.
10. Pomoc w zakresie strukturalnego dostosowania w ramach programów ograniczenia wykorzystania zasobów
a) Uprawnienia do takich wypłat są ustalane przez odniesienie do wyraźnie określonych kryteriów w programach, mających na celu wycofanie ziemi lub innych zasobów, włączając inwentarz żywy, z produkcji rolnej przeznaczonej na rynek.
b) Wypłaty są uzależnione od wycofania ziemi z produkcji rolnej przeznaczonej na rynek przez okres minimum trzech lat, a w przypadku inwentarza żywego - od uboju lub ostatecznego jego zbycia.
c) Z wypłatami nie wiążą się żadne wymagania ani określenie alternatywnego wykorzystania ziemi lub innych zasobów zaangażowanych w produkcję produktów rolnych przeznaczoną na rynek.
d) Wypłaty nie są związane ani z żadnym rodzajem lub wielkością produkcji ani z cenami krajowymi lub międzynarodowymi stosowanymi do produkcji realizowanej z wykorzystaniem ziemi lub innych zasobów pozostających w produkcji.
11. Pomoc w zakresie strukturalnego dostosowania w ramach pomocy inwestycyjnej
a) Uprawnienia do takich wypłat są ustalane przed odniesienie do wyraźnie określonych kryteriów programów rządowych mających na celu finansową i rzeczową restrukturyzację działalności producenta w odpowiedzi na obiektywnie przedstawioną strukturalną, szczególnie niekorzystną sytuację. Uprawnienia do korzystania z tych programów są także ustalane w oparciu o wyraźnie określony rządowy program reprywatyzacji gruntów rolnych.
b) Kwota takich wypłat w dowolnym roku nie jest związana ani oparta na rodzaju lub wielkości produkcji (łącznie z jednostkami żywego inwentarza) realizowanej przez producenta w dowolnym roku po upływie okresu bazowego, z wyjątkiem określonym w kryterium e).
c) Kwota takich wypłat w dowolnym roku nie jest związana ani oparta na cenach krajowych lub międzynarodowych stosowanych do produkcji podejmowanej w dowolnym roku po upływie okresu bazowego.
d) Wypłaty są realizowane jedynie przez okres niezbędny do realizacji inwestycji, w odniesieniu do której zostały one przekazane.
e) Wypłaty nie stanowią upoważnienia ani w żaden inny sposób nie wyznaczają, jakie produkty rolne są produkowane przez odbiorcę, z wyjątkiem wymagania, aby nie produkował on określonego produktu.
f) Wypłaty są ograniczone do kwot niezbędnych dla skompensowania strukturalnych niekorzystnych warunków gospodarowania
12. Wypłaty w ramach programów ochrony środowiska
a) Uprawnienia do takich wypłat są ustalane jako element wyraźnie określonego rządowego programu ochrony środowiska lub zachowania zasobów i uzależnione od spełnienia specyficznych warunków w ramach programu rządowego, włączając warunki odnoszące się do metod produkcji lub środków do produkcji.
b) Kwota wypłat jest ograniczona do wydatków nadzwyczajnych lub utraty dochodu, które mają miejsce w wyniku stosowania programu rządowego.
13. Wypłaty w ramach programów pomocy regionalnej
a) Uprawnienia do takich wypłat są ograniczone do producentów w regionach o szczególnie niekorzystnych warunkach. Każdy taki region musi stanowić wyraźnie określony przyległy obszar geograficzny o możliwej do zdefiniowania tożsamości gospodarczej i administracyjnej, uznany za znajdujący się w szczególnie niekorzystnej sytuacji w oparciu o neutralne i obiektywne kryteria wyraźnie przedstawione w przepisach prawa lub rozporządzeniu i wykazujący, że trudności regionu wynikają nie tylko z bieżących okoliczności.
b) Kwota takich wypłat w dowolnym roku nie jest związana, ani oparta na rodzaju lub wielkości produkcji (łącznie z jednostkami żywego inwentarza) realizowanej przez producenta w dowolnym roku po upływie okresu bazowego w celu innym niż ograniczenie produkcji.
c) Kwota takich wypłat w dowolnym roku nie jest związana ani oparta na cenach krajowych lub międzynarodowych stosowanych do produkcji w dowolnym roku po upływie okresu bazowego.
d) Wypłaty są dokonywane tylko na rzecz producentów w uprawnionych regionach, jednak będą one ogólnie dostępne dla wszystkich producentów w takich regionach.
e) W przypadku czynników produkcji wypłaty są dokonywane według stawek degresywnych ponad poziomem progowym dla danego czynnika.
f) Wypłaty są ograniczone do wydatków nadzwyczajnych lub utraty dochodu, które mają miejsce w związku z podjęciem produkcji rolnej na wskazanym obszarze.
______
(1) Do celów ust. 3 niniejszego załącznika rządowe programy gromadzenia zapasów dla zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego w krajach rozwijających się, których działanie jest przejrzyste i prowadzone zgodnie z oficjalnie publikowanymi obiektywnymi kryteriami lub wytycznymi uważane są za zgodne z przepisami niniejszego ustępu, włączając programy, w ramach których zapasy środków spożywczych do celów bezpieczeństwa żywnościowego są nabywane lub wprowadzane na rynek po cenach regulowanych pod warunkiem, że różnica między ceną nabycia a zewnętrzną ceną referencyjną jest uwzględniona w AMS.
(2) Do celów ust. 3 i 4 niniejszego załącznika przekazywanie środków spożywczych po subsydiowanych cenach w celu spełnienia wymagań żywnościowych ubogiej biednej ludności miejskiej i wiejskiej w krajach rozwijających się w sposób regularny i po rozsądnych cenach uważa się za zgodne z przepisami niniejszego ustępu.
© Unia Europejska, http://eur-lex.europa.eu/
Za autentyczne uważa się wyłącznie dokumenty Unii Europejskiej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.