Rozporządzenie 1019/2002 w sprawie norm handlowych w odniesieniu do oliwy z oliwek
Dz.U.UE.L.2002.155.27
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1019/2002
z dnia 13 czerwca 2002 r.
w sprawie norm handlowych w odniesieniu do oliwy z oliwek
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady nr 136/66/EWG z dnia 22 września 1966 r. w sprawie ustanowienia wspólnej organizacji rynku w sektorze olejów i tłuszczów(1), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1513/2001(2), w szczególności jego art. 35a,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Oliwa z oliwek posiada określone właściwości, zwłaszcza właściwości organoleptyczne oraz odżywcze, które, biorąc pod uwagę jej koszty produkcji, przeznaczają jej miejsce na rynku stosunkowo wysokich cen, w porównaniu z większością innych tłuszczów roślinnych. W świetle sytuacji tego rynku, należy ustanowić nowe normy handlowe dla oliwy z oliwek, obejmujące, w szczególności, przepisy właściwego etykietowania, uzupełniające te ustanowione w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżania prawodawstwa Państw Członkowskich dotyczące etykietowania, prezentacji oraz reklamy środków spożywczych(3), ostatnio zmienionej dyrektywą Komisji 2001/101/WE(4), w szczególności przepisy ustanowione w jej art. 2.
(2) W celu zagwarantowania autentyczności sprzedawanej oliwy z oliwek, opakowanie dla sprzedaży detalicznej powinno być małe i mieć odpowiedni system zamknięcia. Jednakże Państwa Członkowskie powinny mieć prawo zatwierdzania większych opakowań dla placówek zbiorowych.
(3) Poza obowiązkowymi opisami różnych kategorii oliwy z oliwek, określonych w art. 35 rozporządzenia nr 136/66/EWG, konsumenci powinni być informowani o oferowanych rodzajach oliwy z oliwek.
(4) Wskutek tradycji rolniczych oraz lokalnych praktyk wyciskania i sporządzania mieszanek, nadająca się do bezpośredniego obrotu oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia, może mieć zupełnie inny smak i jakość, w zależności od jej geograficznego pochodzenia. Może to spowodować różnice w cenie w ramach tej samej kategorii, które zakłócają sytuację na rynku. Nie ma zasadniczych różnic wynikających z pochodzenia w innych kategoriach jadalnej oliwy z oliwek i w związku z tym oznaczenie pochodzenia bezpośrednio na opakowaniu takiej oliwy może sprawić, że konsument uwierzy, że różnice jakościowe jednak istnieją. Aby nie zakłócać sytuacji na rynku jadalnej oliwy z oliwek, normy Wspólnoty powinny zatem być ustalone odnośnie do oznaczania pochodzenia, które powinno być ograniczone do ekstra oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia, które spełniają te szczegółowe warunki. Celem jest system polegający na obowiązkowym oznaczaniu pochodzenia odnośnie do kategorii oliwy z oliwek. Jednakże z uwagi na brak uzgodnień dotyczących lokalizowania i kontrolowania wszystkich ilości oliwy z oliwek znajdującej się w obrocie handlowym, obecnie nie jest możliwe wprowadzenie takiego systemu, a zatem uzgodnienia fakultatywne będą musiały być wprowadzone odnośnie do ekstra oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia i oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia.
(5) Istniejące znaki towarowe obejmujące wskazania geograficzne mogą nadal pozostać w użyciu, pod warunkiem, że zostały oficjalnie zarejestrowane w przeszłości, zgodnie z pierwszą dyrektywą Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w ramach ujednolicania prawodawstwa Państw Członkowskich odnośnie do znaków towarowych(5), ostatnio zmienioną decyzją 92/10/EWG(6) lub rozporządzeniem Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie znaku towarowego(7), zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 3288/94(8).
(6) Regionalne oznaczenie pochodzenia może odbywać się w ramach chronionego oznaczania pochodzenia (COP) lub chronionego wskazania geograficznego (CWG), zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2081/92 z dnia 14 lipca 1992 r. w sprawie ochrony wskazań geograficznych oraz ochrony oznaczeń pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych(9), ostatnio zmienionym rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2796/2000(10). Oznaczenia wskazujące pochodzenie regionalne powinny być zarezerwowane dla CWG lub CPO, tak aby uniknąć nieporozumienia między konsumentami, potencjalnie prowadzącego do zakłóceń na rynku. W przypadku przywożonej oliwy z oliwek, przepisy dotyczące niepreferencyjnego pochodzenia, o których mowa w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny(11), ostatnio zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 2700/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady(12), muszą być przestrzegane.
(7) Jeśli oznaczenie pochodzenia oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia odnosi się do Wspólnoty lub Państwa Członkowskiego, trzeba mieć na uwadze, że nie tylko wykorzystane oliwki, ale także techniki tłoczenia oraz praktyki, mają wpływ na jakość i smak oliwy. Oznaczenie pochodzenia musi wobec tego odnosić się do obszaru geograficznego, z którego oliwa z oliwek została uzyskana, który stanowi w zasadzie obszar, w którym oliwa została pozyskana z oliwek. Jednakże w niektórych przypadkach oliwa jest pozyskiwana w miejscu, które nie jest tym samym, co miejsce zbioru oliwek i ta informacja powinna znaleźć się na opakowaniu lub etykietach na opakowaniu, aby zagwarantować, że konsumenci nie są wprowadzani w błąd, a rynek oliwy z oliwek nie jest zakłócany.
(8) We Wspólnocie i Państwach Członkowskich zasadnicza ilość oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia, która znajduje się w obrocie handlowym, składa się z mieszanek oliwy z oliwek, tym samym zagwarantowując niezmienną jakość oraz typowy organoleptyczny charakter, jakiego rynek oczekuje. Typowy charakter oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia na obszarach, o których mowa, jest gwarantowany pomimo, lub czasem z uwagi na, dodatek małej ilości oliwy z oliwek pochodzących z innego obszaru. W celu zezwolenia na regularne dostawy na rynek, zgodnie z tradycyjną wymianą handlową, oraz uwzględnienia fluktuacji w wielkości produkcji typowej dla uprawy oliwek, oznaczenie pochodzenia, wymieniające Wspólnotę lub Państwo Członkowskie, powinno być wobec tego utrzymane, kiedy produkt jest mieszanką zawierającą małą ilość oliwy z oliwek z innych obszarów. Jednakże konsumenci muszą być informowani w takich przypadkach, że produkt nie pochodzi w całości ze strefy objętej oznaczeniem pochodzenia.
(9) W ramach dyrektywy 2000/13/WE, oznaczenia wskazane na etykietkach nie mogą wprowadzać kupującego w błąd, zwłaszcza pod względem cech charakterystycznych oliwy z oliwek, o którą chodzi, lub poprzez przypisywanie jej właściwości, których nie posiada, albo poprzez sugerowanie, że posiada specjalne cechy, podczas gdy w rzeczywistości większość oliw ma takie cechy. Pewne powszechnie używane oznaczenia zastępcze, które są typowe dla oliwy z oliwek, także wymagają zharmonizowanych przepisów w celu dokładnego określenia takich stwierdzeń oraz zagwarantowania, że ich trafność może podlegać weryfikacji. W związku z tym, pojęcia "tłoczenie na zimno" oraz "uzyskiwanie na zimno" powinny odpowiadać określonej pod względem technicznym metodzie tradycyjnej produkcji. Właściwości organoleptyczne muszą być oparte na obiektywnych wnioskach. Odniesienie do kwasowości, w wyizolowaniu, niesłusznie sugeruje skalę absolutnej jakości, co jest mylące dla konsumentów, jako że ten wskaźnik reprezentuje jakościową wartość tylko w odniesieniu do innych cech charakterystycznych oliwy z oliwek, o której mowa. Wskutek tego, w świetle rozprzestrzeniania niektórych oznaczeń i ich znaczenia gospodarczego, należy ustalić obiektywne kryteria odnośnie do ich używania, w celu wprowadzenia przejrzystości na rynku oliwy z oliwek.
(10) Należy podjąć kroki dla zapewnienia, że środki spożywcze zawierające oliwę z oliwek, nie wykorzystują konsumentów, poprzez podkreślanie jakości oliwy z oliwek bez jasnego określenia prawdziwego składu produktu. Zawartość procentowa oliwy z oliwek i niektóre oznaczenia typowe dla produktów zawierających wyłącznie mieszankę olejów roślinnych, muszą wobec tego być wyraźnie wskazane na etykietce. Ponadto, należy wziąć pod uwagę specjalne postanowienia przyjęte w niektórych rozporządzeniach, typowe dla produktów oliwy z oliwek.
(11) Nazwy kategorii oliwy z oliwek odpowiadają cechom fizyko-chemicznym i organoleptycznym, które są wymienione w załączniku do rozporządzenia nr 136/66/EWG oraz w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2568/91 z dnia 11 lipca 1991 r. w sprawie cech charakterystycznych oliwy z oliwek oraz oliwy z osadu oliwkowego i w sprawie odpowiednich metod przeprowadzania analizy(13), ostatnio zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 796/2002(14). Wszystkie pozostałe oznaczenia pojawiające się na etykietce muszą być potwierdzone przez obiektywne składniki, w celu zapewnienia, że konsumenci nie są wprowadzani w błąd, i że, konkurencja na rynkach oliwy, o której mowa, nie jest zakłócana.
(12) W ramach systemu kontroli, ustanowionego w art. 35a ust. 2 rozporządzenia nr 136/66/EWG, Państwa Członkowskie muszą określić dowód do okazania oraz kary finansowe ponoszone w przypadku innych określeń niż te, jakie mogą być użyte na etykietce. Bez wyrokowania o jakichkolwiek możliwościach a priori, taki dowód mógłby zawierać ustalony stan faktyczny, rezultaty analiz lub wiarygodne zapisy, oraz informacje administracyjne lub księgowe.
(13) Z uwagi na to, że kontrole przedsiębiorstw odpowiedzialnych za etykietowanie muszą być przeprowadzane w Państwie Członkowskim, w którym zostały one ustanowione, musi istnieć procedura odnośnie do współpracy administracyjnej pomiędzy Komisją a Państwami Członkowskimi, w przypadku gdy oliwa znajduje się w obrocie handlowym.
(14) W celu oceny uzgodnień, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, zainteresowane Państwa Członkowskie muszą składać sprawozdanie dotyczące okoliczności oraz napotkanych trudności.
(15) W celu przyznania okresu na dostosowanie do nowych norm oraz na stworzenie środków koniecznych na ich zastosowanie, okres zastosowania rozporządzenia Komisji (WE) nr 2815/98 z dnia 22 grudnia 1998 r. dotyczącego norm handlowych w odniesieniu do oliwy z oliwek(15), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2152/2001(16), powinien zostać wydłużony, a zastosowanie niniejszego rozporządzenia powinno zostać odroczone.
(16) Komitet Zarządzający ds. Olejów i Tłuszczów nie przedstawił opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 13 czerwca 2002 r.
W imieniu Komisji | |
Franz FISCHLER | |
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. 172 z 30.9.1966, str. 3025/66.
(2) Dz.U. L 201 z 26.7.2001, str. 4.
(3) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29.
(4) Dz.U. L 310 z 28.11.2001, str. 19.
(5) Dz.U. L 40 z 11.2.1989, str. 1.
(6) Dz.U. L 6 z 11.1.1992, str. 35.
(7) Dz.U. L 11 z 14.1.1994, str. 1.
(8) Dz.U. L 349 z 31.12.1994, str. 83.
(9) Dz.U. L 208 z 24.7.1992, str. 1.
(10) Dz.U. L 324 z 21.12.2000, str. 26.
(11) Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1.
(12) Dz.U. L 311 z 12.12.2000, str. 17.
(13) Dz.U. L 248 z 5.9.1991, str. 1.
(14) Dz.U. L 128 z 15.5.2002, str. 8.
(15) Dz.U. L 349 z 24.12.1998, str. 56.
(16) Dz.U. L 288 z 1.11.2001, str. 36.
(17) Dz.U. L 93 z 31.3.2006, s. 12.
(18) Dz.U. L 163 z 17.6.1992, s. 1.
(19) Dz.U. L 212 z 22.7.1989, s. 79.
- zmieniony przez art. 3 rozporządzenia nr 406/2004 z dnia 4 marca 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.67.10) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 maja 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 596/2010 z dnia 7 lipca 2010 r. (Dz.U.UE.L.10.173.27) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 lipca 2010 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1964/2002 z dnia 4 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.300.3) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 listopada 2002 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1176/2003 z dnia 1 lipca 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.164.12) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 lipca 2003 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1750/2004 z dnia 8 października 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.312.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 października 2004 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1044/2006 z dnia 7 lipca 2006 r. (Dz.U.UE.L.06.187.20) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 11 lipca 2006 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 632/2008 z dnia 2 lipca 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.173.16) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 2008 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 1183/2008 z dnia 28 listopada 2008 r. (Dz.U.UE.L.08.319.51) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 listopada 2008 r.