Rozporządzenie 2789/1999 ustanawiające normę handlową w odniesieniu do winogron deserowych

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1999.336.13

Akt utracił moc

Wersja od: 6 stycznia 2005 r.

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2789/1999

z dnia 22 grudnia 1999 r.

ustanawiające normę handlową w odniesieniu do winogron deserowych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28 października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw⁽¹⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1257/1999⁽²⁾, w szczególności jego art. 2 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Winogrona deserowe należą do produktów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2200/96, w odniesieniu do których muszą zostać przyjęte normy. Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1730/87 ustanawiające normy jakości w odniesieniu do winogron deserowych⁽³⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 888/97⁽⁴⁾, było wielokrotnie zmieniane i nie może już zapewnić jasności z prawnego punktu widzenia.

(2) Rozporządzenie (EWG) nr 1730/87 powinno zostać uchylone, a zawarte w nim przepisy ponownie sformułowane. W tym celu, a także dla zachowania przejrzystości na rynku światowym, należy uwzględnić normy w odniesieniu do winogron deserowych, zalecane przez Grupę Roboczą ds. Normalizacji Produktów Łatwo Psujących się i Rozwoju Jakości Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ (EKG ONZ).

(3) Stosowanie wymienionych norm powinno spowodować usunięcie produktów o nieodpowiedniej jakości z rynku, ukierunkowanie produkcji na zaspokajanie wymogów konsumentów oraz ułatwienie stosunków handlowych opartych na uczciwej konkurencji, wspomagając w ten sposób poprawę rentowności produkcji.

(4) Norma ta ma zastosowanie na wszystkich etapach obrotu. Transport na duże odległości, przechowywanie dłużej niż przez pewien okres oraz różne procesy, którym poddawane są produkty, mogą powodować pewne zmiany ze względu na zachodzące w produkcie procesy biologiczne lub ich stosunkowo nietrwały charakter. Tego rodzaju pogorszenie jakości powinno zostać wzięte pod uwagę przy stosowaniu norm na etapach obrotu, które następują po wysyłce towaru. Ponieważ produkty klasy "ekstra" muszą być szczególnie starannie sortowane i pakowane, w ich przypadku należy uwzględnić jedynie ewentualną utratę świeżości i jędrności.

(5) Rośnie popyt na małe opakowania zawierające winogrona deserowe różnego pochodzenia i różnych odmian. Dlatego należy zezwolić na ten rodzaj prezentacji winogron deserowych i odpowiednio dostosować przepisy dotyczące oznakowania.

(6) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Świeżych Owoców i Warzyw,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Norma handlowa w odniesieniu do winogron deserowych objętych kodem CN 0806 10 10 jest określona w Załączniku.

Normę stosuje się na wszystkich etapach obrotu, zgodnie z warunkami ustanowionymi w rozporządzeniu (WE) nr 2200/96.

Jednakże na etapach następujących po wysyłce produkty mogą wykazywać, w porównaniu z wymaganiami normy:

– niewielki ubytek świeżości i jędrności,

– w przypadku produktów innych niż klasa "ekstra" nieznaczne pogorszenie spowodowane ich rozwojem i ich skłonnością do psucia się.

Artykuł  2

Rozporządzenie (EWG) nr 1730/87 niniejszym traci moc.

Artykuł  3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu jego wejścia w życie.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 grudnia 1999 r.

	W imieniu Komisji
	Franz FISCHLER
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 297 z 21.11.1996, str. 1.

⁽²⁾ Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 80.

⁽³⁾ Dz.U. L 163 z 23.6.1987, str. 25.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 126 z 17.5.1997, str. 11.

ZAŁĄCZNIK  ¹

NORMA W ODNIESIENIU DO WINOGRON DESEROWYCH

I. DEFINICJA PRODUKTU

Niniejszą normę stosuje się do odmian winogron deserowych wyhodowanych z Vitis vinifera L. w stanie świeżym dostarczanych konsumentowi, z wyłączeniem winogron deserowych do przetwórstwa przemysłowego.

II. PRZEPISY DOTYCZĄCE JAKOŚCI

Celem normy jest określenie wymogów jakości dla winogron deserowych po ich przygotowaniu i zapakowaniu.

A. Wymagania minimalne

We wszystkich klasach, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla każdej klasy i dopuszczalnej tolerancji, kiście i poszczególne owoce muszą być:

– w dobrym stanie; wyłączając produkty zaczynające gnić lub psuć się w taki sposób, że nie nadają się do spożycia,

– czyste, praktycznie pozbawione jakichkolwiek widocznych ciał obcych,

– praktycznie wolne od szkodników,

– praktycznie wolne od szkód wyrządzonych przez szkodniki,

– wolne od nieprawidłowej wilgoci zewnętrznej,

– wolne od obcego zapachu i/lub smaku.

Ponadto poszczególne owoce muszą być:

– całe,

– kształtne,

– prawidłowo rozwinięte.

Przebarwienia spowodowane przez słońce nie stanowią wady.

Kiście muszą być zrywane ostrożnie.

Sok gronowy posiada wskaźnik refraktometryczny, co najmniej na poziomie:

– 12° Brix dla odmian Alphonse Lavallée, Cardinal oraz Victoria,

– 13° Brix dla wszystkich innych odmian pestkowych,

– 14° Brix dla wszystkich odmian bezpestkowych.

Dodatkowo, wszystkie odmiany muszą posiadać zadawalający stosunek cukier/kwasowość.

Stopień rozwoju oraz stan winogron deserowych musi być taki, aby umożliwiał im:

– dobre zniesienie transportu i przeładunku, oraz

– przybycie w zadowalającym stanie do miejsca przeznaczenia.

B. Klasyfikacja

Winogrona deserowe klasyfikuje się w trzech; niżej określonych klasach:

i) Klasa "ekstra"

Winogrona deserowe w tej klasie muszą być najwyższej jakości. Pod względem kształtu, rozwoju i wybarwienia, kiście muszą posiadać cechy charakterystyczne dla danej odmiany, uwzględniając region, z którego pochodzą; muszą też być wolne od wad. Poszczególne owoce muszą być twarde, mocno osadzone, równomiernie rozmieszczone na całej długości łodyżki i posiadać praktycznie nienaruszony charakterystyczny nalot.

ii) Klasa I

Winogrona deserowe w tej klasie muszą być dobrej jakości. Pod względem kształtu, rozwoju i wybarwienia kiście muszą posiadać cechy charakterystyczne dla danej odmiany, uwzględniając region, z którego pochodzą. Poszczególne owoce muszą być twarde, mocno osadzone i posiadać możliwie nienaruszony charakterystyczny nalot. Jednakże owoce mogą być mniej równomiernie rozmieszczone na całej długości łodyżki niż w przypadku klasy "ekstra".

Dopuszcza się jednak następujące nieznaczne wady, pod warunkiem że nie mają one wpływu na ogólny wygląd produktu, jego jakość, utrzymanie jakości oraz prezentację w opakowaniu:

– nieznaczne wady kształtu,

– nieznaczne wady zabarwienia,

– bardzo nieznaczne odparzenia spowodowane działaniem słońca, ograniczone do samej skórki.

iii) Klasa II

Do tej klasy zalicza się winogrona, które nie kwalifikują się do włączenia do żadnej z wyższych klas, lecz które spełniają minimalne wymogi określone powyżej.

Kiście mogą wykazywać nieznaczne wady kształtu, stopnia rozwoju i wybarwienia, pod warunkiem, że nie wpływają one niekorzystnie na podstawowe właściwości dla produktu danej odmiany, uwzględniając region, z którego pochodzą.

Poszczególne owoce muszą być wystarczające twarde i wystarczająco mocno osadzone oraz o ile to możliwe, muszą posiadać nadal swój charakterystyczny nalot. Ich rozmieszczenie może być mniej równomierne niż w przypadku winogron klasy I.

Dopuszcza się następujące wady, pod warunkiem, że winogrona deserowe zachowują swe podstawowe właściwości w odniesieniu do jakości, utrzymania jakości i prezentacji:

– wady kształtu,

– wady wybarwienia,

– nieznaczne odparzenia spowodowane działaniem słońca, ograniczone do samej skórki,

– nieznaczne stłuczenia,

– nieznaczne wady skórki.

III. PRZEPISY DOTYCZĄCE WIELKOŚCI

Wielkość oznacza się na podstawie masy kiści.

Następująca minimalna masa kiści jest określona odpowiednio dla winogron deserowych uprawianych pod szkłem i dla winogron uprawianych w gruncie, osobno dla odmian wielkoowocowych i drobnoowocowych.

	"Winogrona deserowe uprawiane pod szkłem (jeśli wymieniono to na etykiecie)	Winogrona deserowe uprawiane w gruncie
		Wszystkie odmiany z wyjątkiem odmian drobnoowocowych wymienionych w dodatku	Odmiany drobnoowocowe wymienione w dodatku
Klasa extra	300 g	200 g	150 g
Klasa I	250 g	150 g	100 g
Klasa II	150 g	100 g	75 g

IV. PRZEPISY DOTYCZĄCE TOLERANCJI

Dopuszcza się tolerancje w odniesieniu do jakości i wielkości w każdym opakowaniu w przypadku produktu niespełniającego wymogów wskazanej klasy.

A. Tolerancje dotyczące jakości

i) Klasa "ekstra"

5 % masy kiści mogą stanowić kiście niespełniające wymagań dla tej klasy, lecz spełniające wymogi dla klasy I lub, wyjątkowo, mieszczące się w przedziale tolerancji dla wymienionej klasy.

ii) Klasa I

10 % masy kiści mogą stanowić kiście niespełniające wymagań dla tej klasy, lecz spełniające wymogi dla klasy II lub, wyjątkowo, mieszczące się w przedziale tolerancji dla wymienionej klasy.

iii) Klasa II

10 % masy kiści mogą stanowić kiście niespełniające wymagań dla tej klasy ani wymagań minimalnych, z wyjątkiem produktów zaczynających gnić lub z innym spadkiem jakości powodującym ich nieprzydatność do spożycia.

B. Tolerancje dotyczące wielkości

i) klasa ekstra i klasa I

10% wagowo kiści niespełniających wymogów wielkości dla danej klasy, ale spełniających wymogi klasy bezpośrednio niższej;

ii) klasa II

10% wagowo kiści niespełniających wymogów wielkości danej klasy, ale ważących nie mniej niż 75 g.

iii) Klasa extra oraz klasa I i II: w każdym opakowaniu przeznaczonym dla konsumenta, o masie netto nieprzekraczającej 1 kg, dopuszcza się występowanie jednej kiści ważącej poniżej 75 g, w celu dostosowania wskazanej masy, o ile kiść ta spełnia wszystkie pozostałe wymagania dla wymienionej klasy.

V. PRZEPISY DOTYCZĄCE PREZENTACJI

A. Jednorodność

Zawartość każdego opakowania musi być jednorodna i obejmować jedynie kiście tego samego pochodzenia, odmiany, jakości i stopnia dojrzałości.

W przypadku winogron pakowanych w małe opakowania konsumenckie o wadze netto nieprzekraczającej 1 kg nie jest wymagana jednorodność odmiany i pochodzenia.

W przypadku klasy "ekstra" kiście muszą być mniej więcej jednakowej wielkości i barwy.

Włączenie do każdego opakowania kiści o różnych kolorach do celów dekoracyjnych jest dozwolone w przypadku odmiany Chasselas.

Widoczna część zawartości opakowania musi być reprezentatywna dla całej zawartości.

Bez naruszania dotychczasowych przepisów w tym zakresie produkty objęte niniejszym rozporządzeniem mogą być mieszane, w opakowaniach przeznaczonych do sprzedaży o wadze netto równej trzem kilogramom lub mniejszej, z różnymi rodzajami świeżych owoców i warzyw na warunkach przewidzianych w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 48/2003⁽¹⁾.

B. Opakowanie

Winogrona deserowe muszą być pakowane w sposób należycie je chroniący.

W przypadku klasy "ekstra" kiście muszą być pakowane w jednej warstwie.

Materiały użyte wewnątrz opakowania muszą być nowe, czyste i takiej jakości, która pozwala na uniknięcie spowodowania jakiegokolwiek zewnętrznego lub wewnętrznego uszkodzenia produktu. Dopuszcza się stosowanie materiałów, w szczególności papieru lub pieczęci, ze specyfikacją handlową, pod warunkiem że nadruki lub etykiety zostały wykonane przy użyciu nietoksycznego tuszu lub kleju.

Opakowania muszą być wolne od jakichkolwiek ciał obcych, jakkolwiek dopuszczalne jest pozostawienie fragmentu pędu winorośli o długości nie większej niż 5 cm na łodydze kiści jako formy szczególnej prezentacji.

Naklejki umieszczane indywidualnie na produktach nie mogą, po usunięciu, pozostawiać widocznych śladów kleju ani prowadzić do uszkodzeń skórki.

VI. PRZEPISY DOTYCZĄCE OZNAKOWANIA

Każde opakowanie musi nosić następujące oznaczenia literowe zgrupowane na tej samej stronie opakowania, wykonane w sposób czytelny i trwały oraz widoczne z zewnątrz:

A. Identyfikacja

Nazwa i adres podmiotu pakującego i/lub wysyłającegoWzmiankę tę można zastąpić:

– dla wszystkich opakowań z wyjątkiem opakowań indywidualnych, oficjalnie wydanym lub zaaprobowanym oznaczeniem kodu określającego podmiot pakujący i/lub wysyłający, umieszczonym w bliskim sąsiedztwie określenia "Podmiot pakujący i/lub wysyłający" (lub odpowiednich skrótów);

– dla wyłącznie opakowań indywidualnych, nazwą i adresem sprzedawcy mającego swoją siedzibę w ramach Wspólnoty, umieszczonymi w bliskim sąsiedztwie określenia "Pakowane dla:" lub określenia równoważnego. W tym przypadku etykieta powinna zawierać kod określający podmiot pakujący i/lub wysyłający. Sprzedawca powinien podać wszelkie informacje potrzebne jednostce kontrolującej co do znaczenia tego kodu.

B. Rodzaj produktu

– "Winogrona deserowe", jeśli zawartość opakowania nie jest widoczna z zewnątrz,

– nazwa odmiany lub, gdy ma to zastosowanie, odmian.

– "pod szkłem", gdzie stosowne

C. Pochodzenie produktu

– Kraj (lub, gdy ma to zastosowanie, kraje) pochodzenia i, fakultatywnie, region uprawy lub krajowa, regionalna lub lokalna nazwa miejsca pochodzenia.

D. Specyfikacja handlowa

– Klasa.

E. Oznakowanie kontroli urzędowej (fakultatywnie)

Na opakowaniach zbiorczych nie muszą być umieszczone szczegóły wymienione w pierwszym akapicie, jeżeli opakowania te zawierają opakowania detaliczne, wyraźnie widoczne z zewnątrz, a na każdym z opakowań detalicznych umieszczone są te szczegóły. Na opakowaniach takich nie mogą być umieszczone żadne wskazówki wprowadzające w błąd. Jeżeli opakowania te umieszczone są na paletach, szczegóły te podaje się na informacji umieszczonej w oczywistym miejscu na co najmniej dwóch stronach palety.

DODATEK 

Wyczerpujący wykaz odmian drobnoowocowych

Odmiana	Inne nazwy, pod którymi te odmiany są znane
Admirable de Courtiller	Admirable, Csiri Csuri
Albillo	Acerba, Albuela, Blanco Ribera, Cagalon
Angelo Pirovano	I. Pirovano 2
Annamaria	I. Ubizzoni 4
Baltali
Beba	Beba de los Santos, Eva
Catalanesca	Catalanesa, Catalana, Uva Catalana
Chasselas blanc	Chasselas doré, Fendant, Franceset, Franceseta, Gutedel, Krachgutedel, White van der Laan
Chasselas rouge	Roter Gutedel
Chelva	Chelva de Cebreros, Guareña, Mantuo, Villanueva
Ciminnita	Cipro bianco
Clairette	Blanquette, Malvoisie, Uva de Jijona
Colombana bianca	Verdea, Colombana de Peccioli
Dehlro
Delizia di Vaprio	I. Pirovano 46 A
Exalta
Flame Seedless	Red Flame
Gros Vert	Abbondanza, St Jeannet, Trionfo dell'Esposizione, Verdal, Trionfo di Gerusalemme
Jaoumet	Madeleine de St Jacques, Saint Jacques
Madeleine	Angevine, Angevine Oberlin, Madeleine Angevine Oberlin, Republicain
Mireille
Molinera	Besgano, Castiza, Molinera gorda
Moscato d'Adda	Muscat d'Adda
Moscato d'Amburgo	Black Muscat, Hambro, Hamburg, Hamburski Misket, Muscat d'Hambourg, Moscato Preto
Moscato di Terracina	Moscato di Maccarese
Œillade	Black Malvoisie, Cinsaut, Cinsault, Ottavianello, Sinso
Panse precoce	Bianco di Foster, Foster 's white, Sicilien
Perla di Csaba	Càbski Biser, Julski muskat, Muscat Julius, Perle de Csaba
Perlaut
Perlette
Pizzutello bianco	Aetonychi aspro, Coretto, Cornichon blanc, Rish Baba, Sperone di gallo, Teta di vacca
Precoce de Malingre
Primus	I. Pirovano 7
Prunesta	Bermestia nera, Pergola rossa, Pergolese di Tivoli
Regina dei Vigneti	Königin der Weingärten, Muskat Szölöskertek Kizalyneja, Szölöskertek Kizalyneh, Rasaki ourgarias, Regina Villoz, Reina de las Viñas, Reine des Vignes, I. Mathiasz 140, Queen of the Vineyards
Servant	Servan, Servant di Spagna
Sideritis	Sidiritis
Sultanines	Bidaneh, Kishmich, Kis Mis, Sultan, Sultana, Sultani, Cekirdesksiz, Sultanina bianca, Sultaniye, Thompson Seedless oraz mutacje
Valenci blanc	Valensi, Valency, Panse blanche
Valenci noir	Planta Mula, Rucial de Mula, Valenci negro
Yapincak

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 7 z 11.1.2003, str. 65.

¹ Załącznik :

-zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 716/2001 z dnia 10 kwietnia 2001 r. (Dz.U.UE.L.01.100.9) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2001 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 46/2003 z dnia 10 stycznia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.7.61) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 31 stycznia 2003 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2137/2002 z dnia 29 listopada 2002 r. (Dz.U.UE.L.02.325.30) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 marca 2003 r.

- zmieniony przez art. 1-3 rozporządzenia nr 907/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.163.50) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 20 maja 2004 r.

- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 46/2003 z dnia 10 stycznia 2003 r. (Dz.U.UE.L.03.7.61) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 stycznia 2005 r.