Decyzja 98/139/WE ustanawiająca niektóre szczegółowe zasady dotyczące kontroli na miejscu, przeprowadzanych w dziedzinie weterynarii przez ekspertów Komisji w Państwach Członkowskich

Dzienniki UE

Dz.U.UE.L.1998.38.10

Akt obowiązujący

Wersja od: 5 lutego 1998 r.

DECYZJA KOMISJI

z dnia 4 lutego 1998 r.

ustanawiająca niektóre szczegółowe zasady dotyczące kontroli na miejscu, przeprowadzanych w dziedzinie weterynarii przez ekspertów Komisji w Państwach Członkowskich

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

(98/139/WE)

(Dz.U.UE L z dnia 12 lutego 1998 r.)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 64/433/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy świeżym mięsem⁽¹⁾, ostatnio zmieniona dyrektywą 95/23/WE⁽²⁾, w szczególności jej art. 12, oraz odpowiadające przepisy innych dyrektyw i decyzji w dziedzinie weterynarii, szczególnie te dotyczące problemów zdrowotnych wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy produktami pochodzenia zwierzęcego, ustanawiające wymagania dotyczące zdrowia zwierząt stosowane w handlu wewnątrzwspólnotowym żywymi zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego, dotyczące badania zwierząt i świeżego mięsa na obecność pozostałości, wprowadzające środki kontroli lub zwalczania niektórych chorób, ustalające normy dotyczące dobrostanu zwierząt, wprowadzające środki finansowe dla zwalczania niektórych chorób oraz dotyczące wydatków w dziedzinie weterynarii,

a także mając na uwadze, co następuje:

Komisja, we współpracy z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, powinna przyjąć ogólne przepisy wykonawcze ustanawiające warunki, zgodnie z którymi muszą być przeprowadzane kontrole na miejscu określone w danych dyrektywach i decyzjach;

w ramach kontroli na miejscu, przewidzianych w art. 12 dyrektywy 64/433/EWG oraz art. 10 dyrektywy Rady 71/118/EWG z dnia 15 lutego 1971 r. w sprawie problemów zdrowotnych wpływających na produkcję i wprowadzanie do obrotu świeżego mięsa drobiowego⁽³⁾, ostatnio zmienionej dyrektywą 96/23/WE⁽⁴⁾, Komisja może bez uprzedzenia sprawdzić stosowanie przepisów dyrektywy Rady 85/73/EWG z dnia 29 stycznia 1985 r. w sprawie finansowania badania i kontroli sanitarnej objętej dyrektywami 89/662/EWG, 90/425/EWG, 90/675/EWG i 91/496/EWG⁽⁵⁾, ostatnio zmienionej dyrektywą 96/43/WE⁽⁶⁾;

w związku z koniecznością zapewnienia jednolitego stosowania prawodawstwa wspólnotowego, kontrole na miejscu powinny zostać wprowadzone do programów, które zostaną opracowane po dyskusji z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi i wymianie poglądów w Stałym Komitecie Weterynaryjnym;

podczas przeprowadzania kontroli na miejscu współpraca ta powinna być kontynuowana, a dodatkowo ekspertom Komisji mogą towarzyszyć eksperci wyznaczeni przez Komisję, podlegający określonym obowiązkom, i którym zwrócone zostaną wydatki związane z podróżą i utrzymaniem;

w celu zapewnienia skuteczności należy ustalić terminy wysyłki przez Komisję wyników kontroli na miejscu tym Państwom Członkowskim, w których te kontrole były podjęte, oraz terminy do zajęcia stanowiska przez te Państwa Członkowskie;

niezbędne jest zapewnienie, że wyniki tych kontroli na miejscu zostaną wzięte pod uwagę przez zainteresowane Państwa Członkowskie;

dla zapewnienia przejrzystości Parlament Europejski, konsument i producent powinni być powiadamiani, w granicach przewidzianych przez Traktat, w szczególności przy poszanowaniu obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej, przewidzianego w art. 214 Traktatu, o wynikach i zaleceniach dotyczących podjęcia działań wynikających z przeprowadzonych kontroli na miejscu;

powinny zostać przyjęte również przepisy dotyczące szybkiej procedury umożliwiającej przyjęcie decyzji wspólnotowych, gdy będzie to konieczne, w szczególności w przypadkach gdy kontrole na miejscu ujawnią poważne ryzyko zdrowotne lub jeśli zostanie ustalone, że środki, które w wyniku kontroli zostały uznane za niezbędne, nie zostały podjęte;

do celów przejrzystości decyzja Komisji 96/345/WE⁽⁷⁾ powinna zostać uchylona;

środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu Weterynaryjnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł  1

1. Niniejsza decyzja ustanawia niektóre zasady odnoszące się do kontroli na miejscu, przeprowadzanych w Państwach Członkowskich przez ekspertów Komisji w dziedzinie weterynarii.

Do celów niniejszej decyzji "kontrole na miejscu w dziedzinie weterynarii" (zwane dalej "kontrolami") oznaczają działania sprawdzające niezbędne do zapewnienia, że przepisy prawodawstwa Wspólnoty są przestrzegane w jednolity sposób.

2. Przepisy niniejszej decyzji mają zastosowanie bez uszczerbku dla postanowień wszelkich umów w sprawie środków sanitarnych stosowanych w handlu żywymi zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego, zawartych między Wspólnotą Europejską a państwami trzecimi.

Artykuł  2

Kontrole są przeprowadzane w każdym Państwie Członkowskim. Komisja ustala ogólny program kontroli dla danego prawodawstwa i przedstawia go w Stałym Komitecie Weterynaryjnym w celu wymiany poglądów.

Ogólny program zawiera informacje o wszystkich działaniach, jakie mają zostać podjęte przez Komisję w kontekście przeprowadzanych kontroli.

Artykuł  3

1. Programy kontroli są organizowane i przeprowadzane we współpracy z danym Państwem Członkowskim, które w tym celu wyznacza jednego lub większą liczbę ekspertów.

2. Komisja może odroczyć lub przyspieszyć niektóre kontrole lub przeprowadzić dodatkowe kontrole, jeżeli uzna je za konieczne, szczególnie z powodów zdrowotnych, przyczyn dotyczących dobrostanu zwierząt lub na postawie wyników poprzednich kontroli, po dyskusji z danym Państwem Członkowskim.

3. W każdym przypadku Komisja powiadamia dane Państwo Członkowskie przynajmniej dziesięć dni roboczych przed rozpoczęciem programu kontroli.

Artykuł  4

1. Poza ekspertami z poddawanego inspekcji Państwa Członkowskiego, ekspertom Komisji podczas przeprowadzanych kontroli może towarzyszyć jeden lub większa liczba ekspertów umieszczonych w wykazie zgodnie z przepisami ust. 2 z jednego lub większej liczby innych Państw Członkowskich.

W czasie organizowania kontroli Państwo Członkowskie, w którym kontrole te będą przeprowadzane, może odmówić zgody na udział w nich eksperta z innego Państwa Członkowskiego. Ta możliwość może być wykorzystana tylko jeden raz.

2. Każde Państwo Członkowskie proponuje Komisji przynajmniej dwóch ekspertów posiadających szczególną wiedzę w wyznaczonych obszarach kompetencji, i przekazuje ich nazwiska, obszary specjalizacji, dokładny urzędowy adres i numery faksu i telefonu.

Komisja przechowuje wykaz tych ekspertów i zasięga opinii właściwego organu Państwa Członkowskiego eksperta, przed wystosowaniem do eksperta zaproszenia do towarzyszenia ekspertom Komisji podczas kontroli określonych w ust. 1.

Jeżeli Państwo Członkowskie uzna, że jeden z proponowanych przez nie ekspertów nie powinien być dłużej umieszczony w wykazie, powiadamia o tym Komisję. Jeśli w związku z tym liczba ekspertów spadnie poniżej wymaganego minimum, wówczas Państwo Członkowskie proponuje Komisji jedno lub więcej zastępstw.

Artykuł  5

1. Podczas przeprowadzania kontroli ekspert Państwa Członkowskiego lub eksperci wyznaczeni przez Komisję przestrzegają przepisów administracyjnych Komisji.

2. Zebrane informacje lub wnioski wyciągnięte w czasie przeprowadzania kontroli przez eksperta lub ekspertów Państwa Członkowskiego, nie mogą w żadnym przypadku zostać wykorzystane do celów osobistych lub wyjawione osobom spoza właściwych departamentów Komisji lub Państw Członkowskich.

3. Wydatki związane z podróżami i utrzymaniem, poniesione przez eksperta lub ekspertów Państwa Członkowskiego są zwracane zgodnie z przepisami dotyczącymi wydatków na podróże i utrzymanie poniesionych przez osoby, które nie są urzędnikami Komisji, a które to osoby są powołane do wykonywania zadań eksperta.

Artykuł  6

1. Państwo Członkowskie, na którego terytorium przeprowadzane są kontrole zgodnie z niniejszą decyzją, zapewnia ekspertom Komisji i ekspertom wyznaczonym przez Komisję wszelką pomoc, jakiej będą potrzebować przy wykonywaniu ich zadań. W szczególności zapewnia dostęp do określonych osób, informacji i dokumentacji jak również miejsc, zakładów, urządzeń i środków transportu, na takich samych zasadach jak urzędnikom właściwego organu, do celów przeprowadzenia kontroli.

2. Podczas kontroli eksperci przestrzegają przepisów administracyjnych, obowiązujących urzędników właściwego organu Państwa Członkowskiego określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla przepisów art. 5 ust. 1.

Artykuł  7

1. Po zakończeniu kontroli eksperci Komisji powiadamiają ustnie dane Państwo Członkowskie o ich wnioskach i, w miarę potrzeby, o środkach korygujących, które uznają za niezbędne oraz o stopniu ich pilności.

W ciągu 20 dni roboczych Komisja potwierdza rezultaty kontroli w pisemnym sprawozdaniu, z zastrzeżeniem otrzymania wszelkich dodatkowych informacji, o które wnioskowano podczas kontroli, ale niedostępnych w tym czasie.

Państwo Członkowskie przedstawia swoją opinię w ciągu 25 dni roboczych od otrzymania pisemnego sprawozdania od Komisji.

Jednakże w nagłych przypadkach lub gdy w czasie przeprowadzania kontroli na miejscu stwierdzono poważne ryzyko dotyczące zdrowia lub dobrostanu zwierząt, Państwo Członkowskie zostaje powiadomione o wynikach misji w pisemnym sprawozdaniu tak szybko jak tylko jest to możliwe, a w każdym przypadku w ciągu dziesięciu dni roboczych od zakończenia misji. Państwo Członkowskie przedstawia swoją stanowisko także tak szybko jak jest to możliwe, a w każdym przypadku w ciągu dziesięciu dni roboczych od otrzymania pisemnego sprawozdania od Komisji.

Przy dostarczaniu informacji o wynikach misji Komisja przestrzega w szczególności wymagań ustanowionych w art. 214 Traktatu.

Niniejsze przepisy pozostają bez uszczerbku dla kompetencji Komisji do podejmowania tymczasowych środków ochronnych, zgodnie z przepisami prawodawstwa wspólnotowego w dziedzinie weterynarii.

2. Państwa Członkowskie podejmują wszelkie środki korygujące, w celu uwzględnienia wyników przeprowadzonych kontroli.

3. Jeżeli podczas kontroli eksperci Komisji stwierdzą wyraźne przypadki niestosowania prawodawstwa wspólnotowego w Państwie Członkowskim lub w jednym lub większej liczbie regionów tego Państwa Członkowskiego, wówczas to Państwo Członkowskie musi przeprowadzić, na wniosek Komisji, staranne dochodzenie dotyczące ogólnej sytuacji na danym obszarze. Jeśli jest to właściwe, Państwo Członkowskie, po konsultacji z Komisją, może ograniczyć dochodzenie do regionu lub regionów, których dotyczyły kontrole. Państwo Członkowskie powiadamia Komisję, w wyznaczonym przez nią czasie, o wynikach kontroli i środkach podjętych w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji.

4. Jeśli dane Państwo Członkowskie nie podejmuje po kontroli środków korygujących w przewidzianym czasie; w szczególności, jeśli kontrole ujawniły poważne ryzyko dla zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt lub dobrostanu zwierząt, Komisja, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 dyrektywy Rady 89/662/EWG⁽⁸⁾, podejmuje wszystkie środki, które uzna za niezbędne.

Artykuł  8

1. Komisja regularnie powiadamia wszystkie Państwa Członkowskie w Stałym Komitecie Weterynaryjnym, w formie pisemnych sprawozdań, o wynikach kontroli przeprowadzanych na miejscu w każdym Państwie Członkowskim i zaleceniach dotyczących działań, jakie z nich wynikają.

Komisja powiadamia Parlament Europejski o tych wynikach i zaleceniach.

Komisja również regularnie podaje do publicznej wiadomości te ustalenia i zalecenia.

2. Przy podejmowaniu działań przewidzianych w niniejszym artykule Komisja i Państwa Członkowskie przestrzegają w szczególności wymagań ustanowionych w art. 214 Traktatu.

Artykuł  9

Przepisy niniejszej decyzji zostaną ponownie zbadane przed dniem 31 grudnia 1998 r., na podstawie sprawozdania Komisji skierowanego do Państw Członkowskich.

Artykuł  10

Decyzja 96/345/WE niniejszym traci moc.

Artykuł  11

Niniejsza decyzja skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 4 lutego 1998 r.

	W imieniu Komisji
	Emma BONINO
	Członek Komisji

______

⁽¹⁾ Dz.U. 121 z 29.7.1964, str. 2012/64.

⁽²⁾ Dz.U. L 243 z 11.10.1995, str. 7.

⁽³⁾ Dz.U. L 55 z 8.3.1971, str. 23.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 125 z 23.5.1996, str. 10.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 32 z 5.2.1985, str. 14.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 162 z 1.7.1996, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 133 z 4.6.1996, str. 29.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 395 z 30.12.1989, str. 13.