Rozporządzenie 2093/2002 nakładające ostateczne cło antydumpingowe oraz stanowiące o ostatecznym poborze nałożonego cła tymczasowego na przywóz przędzy teksturowanej z poliestrów (PTY) pochodzącej z Indii
Dz.U.UE.L.2002.323.1
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 2093/2002
z dnia 26 listopada 2002 r.
nakładające ostateczne cło antydumpingowe oraz stanowiące o ostatecznym poborze nałożonego cła tymczasowego na przywóz przędzy teksturowanej z poliestrów (PTY) pochodzącej z Indii
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1), w szczególności jego art. 9,
uwzględniając wniosek przedłożony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. ŚRODKI TYMCZASOWE
(1) Rozporządzeniem (WE) nr 1412/2002(2) (rozporządzeniem tymczasowym) Komisja wprowadziła tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty przędzy teksturowanej z włókna ciągłego z poliestrów (zwanej dalej PTY) pochodzącej z Indii.
(2) Równocześnie rozporządzeniem (WE) nr 1411/2002(3) Komisja wprowadziła tymczasowe cło wyrównawcze na przywóz PTY pochodzącej z Indii.
(3) Przypomina się, że okres badany w sprawie dumpingu i szkody obejmował okres od dnia 1 października 2000 r. do dnia 30 września 2001 r. (okres IP). W rozporządzeniu tymczasowym znaleziono błąd maszynowy, potwierdza się również, że, jak wynika to z poniższych tabel, badanie tendencji istotnych dla analizy szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 1996 r. (a nie od dnia 1 października 1997 r., jak wynika z treści rozporządzenia tymczasowego) do końca okresu IP (badanego okresu). Wyboru takiego okresu dokonano w świetle analizy ogólnej ewolucji sytuacji gospodarczej przemysłu Wspólnoty z uwzględnieniem wpływu wprowadzenia w 1996 r. środków antydumpingowych wobec Indonezji, Malezji, Tajwanu i Tajlandii.
B. DALSZA PROCEDURA
(4) Po wprowadzeniu tymczasowego cła antydumpingowego na przywóz PTY pochodzącej z Indii niektóre zainteresowane strony przedstawiły uwagi na piśmie. Stronom, które o to wnioskowały, umożliwiono także wypowiedzenie się w formie ustnej.
(5) Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji, które uważała za niezbędne dla swych ostatecznych ustaleń.
(6) Wszystkie strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego i ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w postaci cła tymczasowego. Ponadto stronom przyznano okres, w którym mogą przedstawić uwagi związane z ogłoszeniem tych informacji.
(7) Oprócz wizyt weryfikacyjnych przeprowadzonych przez Komisję na etapie tymczasowym, firma Unifi Textured yarns Ltd., producent PTY we Wspólnocie z siedzibą w Irlandii, została również zwizytowana po nałożeniu środków tymczasowych.
(8) Uwagi w formie pisemnej i ustnej przedłożone przez strony zostały rozważone i, gdy uznano to za właściwe, ustalenia tymczasowe odpowiednio zmieniono.
C. ROZWAŻANY PRODUKT I PRODUKT PODOBNY
(9) Zdaniem indyjskich producentów eksportujących Komisja w swojej analizie nie uwzględniła istnienia trzech różnych segmentów rynku PTY we Wspólnocie, co miałoby być udokumentowane przez znacząco różne poziomy średnich cen sprzedaży PTY pochodzącej z Indii, z innych państw trzecich oraz PTY produkowanej przez przemysł Wspólnoty. Według producentów eksportujących ten stan rzeczy potwierdza fakt, że średnia cena PTY produkowanej przez przemysł Wspólnoty w okresie IP była o ponad 50 % wyższa od indyjskiej ceny importowej, co rzekomo wskazuje na to, że PTY produkowana we Wspólnocie nie jest pod wszystkimi względami podobna do PTY pochodzącej z Indii.
(10) Należy przypomnieć tymczasowe ustalenie, w myśl którego nie ma znaczących różnic w podstawowych cechach fizycznych i użytkowych PTY różnych rodzajów i jakości, jak również to, że w tych okolicznościach, do celów niniejszego postępowania, wszystkie rodzaje PTY należy traktować jako jeden produkt. Poza tym tymczasowo ustalono podobieństwo podstawowych cech fizycznych i użytkowych PTY produkowanej w Indiach i wywożonej do Wspólnoty z PTY wytwarzaną przez przemysł Wspólnoty, w związku z czym należy ją traktować jako produkt podobny w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 384/96 (rozporządzenia podstawowego). W tym względzie różnice w cenach sprzedaży nie mogą same w sobie stanowić kryterium określenia produktu podobnego.
(11) Poza tym, w kwestii argumentu segmentacji rynku, nie znaleziono i nie przedstawiono żadnego dowodu istnienia wyraźnej linii podziału w oparciu o obiektywne kryteria, które przemawiałyby za wnioskiem, że produkt przywożony z Indii oraz produkt wytwarzany we Wspólnocie to różne produkty. Cena sprzedaży jako taka nie jest uważana za wystarczający element ustanawiający segmenty rynku, w szczególności w świetle praktyk dumpingowych i subsydiowania. W sprawie stwierdzonych różnic w rodzaju produktu, które rzeczywiście dotyczą różnych elementów składających się na cenę, jest to uwzględniane w kalkulacjach zaniżających ceny i eliminujących poziom szkód, zgodnie z wyjaśnieniem zamieszczonym poniżej w motywie 48 niniejszego rozporządzenia.
(12) Z powyższych powodów argument ten odrzucono, stosownie potwierdzając wnioski, w myśl których PTY należy traktować jako pojedynczy produkt oraz przeprowadzić analizę ogólną na tym etapie.
(13) Z braku dalszych uwag potwierdza się definicje rozważanego produktu i produktu podobnego jak określono w motywach 11-13 rozporządzenia tymczasowego.
D. POBIERANIE PRÓBEK
(14) Nie wpłynęły żadne uwagi na temat pobierania próbek przez indyjskich producentów eksportujących, w związku z czym potwierdza się wnioski określone w motywach 14-23 rozporządzenia tymczasowego.
E. DUMPING
1. Wartość normalna
(15) Po przyjęciu środków tymczasowych trzej badani indyjscy producenci eksportujący z różnych powodów zakwestionowali ustalenia dla określenia kosztów produkcji oraz kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (SG&A) stosowanych w teście normalnego przebiegu handlu oraz do obliczania wartości normalnej.
(16) Jeden z producentów eksportujących domniemywał, że popełniono pewne błędy maszynowe dotyczące wskaźnika konsumpcji i okazjonalnego podwójnego liczenia jednostkowych surowców, co wpłynęło na koszt produkcji rozważanego produktu.
(17) Zarzut ten częściowo odrzucono w świetle braku przedstawienia przez producenta eksportującego istotnych informacji o niektórych surowcach w czasie pozwalającym na ich weryfikację. Pewne informacje otrzymano dopiero po wizycie weryfikacyjnej. Poza tym w każdym przypadku Komisja opierała swoje ustalenia na informacjach przedstawionych przed weryfikacją na miejscu.
(18) Ten sam producent eksportujący twierdził, że należycie przedstawił szczegóły kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w odniesieniu do produktu, ale Komisja mimo to zawyżyła te koszty, ponieważ niektóre "koszty przedsiębiorstwa" (tj. koszty administracyjne), wskazane w sprawozdaniu rocznym spółki i wpisane w koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, faktycznie dotyczyły kosztów produkcji. Producent eksportujący twierdził, że w obliczaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych pominięto zyski wynikające z różnic w kursach wymiany walut.
(19) Artykuł 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego stanowi, że "(...) przedstawione dowody w sprawie właściwego przydziału kosztów zostaną uwzględnione, jeśli zostanie wykazane, że w przeszłości koszty te faktycznie naliczano w ten sposób". Przy obliczeniach kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych Komisja opierała się na informacjach z audytu zawartych w sprawozdaniu rocznym spółki, ponieważ spółka ta jedynie częściowo wypełniła odpowiednie części kwestionariusza, w związku z czym brakowało informacji, które mogłyby pozwolić na rozpatrzenie innego sposobu naliczania kosztów. Koszty przedsiębiorstwa w sprawozdaniu rocznym stanowiły część grupy kosztów wyraźnie oddzielonych od kosztów wytwarzania. W związku z tym stwierdzono, że wszystkie te koszty przedsiębiorstwa nie zostały wpisane w przedstawione przez spółkę koszty wytwarzania i że należy je wpisać w koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne. W sprawie zysków z różnic w kursach wymiany walut kwotę tę wpisano w koszty wytwarzania w sprawozdaniu rocznym spółki. W związku z tym stwierdzono, że kwota ta już została wpisana w koszty wytwarzania, które przedstawiła spółka. W konsekwencji roszczenie odrzucono i w odniesieniu do tego punktu potwierdza się pierwotne obliczenia.
(20) Inny producent eksportujący zażądał innej metody naliczenia kosztów finansowania wpisanych w koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne. Producent eksportujący twierdził, że podczas gdy w przypadku kapitału obrotowego właściwą metodą naliczania jest obrót, to w przypadku pożyczek terminowych, zaciągniętych w ramach inwestycji w urządzenia produkcyjne, najwłaściwszą metodą naliczania byłaby produkcja odpowiednich produktów. Twierdził ponadto, że w świetle szeregu kolejnych produktów produkowanych na tych samych urządzeniach, należy uważać, aby uniknąć podwójnego liczenia.
(21) Pierwsze roszczenie, dotyczące metody obliczania, zostało przyjęte, ponieważ wskazano, że w przypadku tych kosztów jest to metoda właściwsza. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne zostały więc skorygowane zanim zastosowano je w teście zwykłego przebiegu handlu i do obliczenia wartości normalnej. W sprawie drugiego roszczenia, musiało ono zostać odrzucone, ponieważ informacja skorygowana podczas weryfikacji na miejscu nie wykazała podwójnego naliczenia, a więc roszczenie to okazało się bezzasadne.
(22) W opinii wszystkich producentów eksportujących niewłaściwe jest wpisywanie w koszty z tytułu sprzedaży krajowej kosztów transportu morskiego, ponieważ kosztów takich nie poniesiono.
(23) Roszczenie to uznano i koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne skorygowano przed ich zastosowaniem w teście zwykłego przebiegu handlu i w obliczaniu wartości normalnej.
(24) Kolejny producent eksportujący stwierdził, że: 1) Komisja liczyła podwójnie i w konsekwencji proporcjonalnie zwiększyła koszty finansowe w ramach kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych; 2) Komisja odeszła od naliczania kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w odniesieniu do produktu lub rynku wewnętrznego i przywróciła naliczanie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w układzie działowym, uwzględniając tym samym w naliczeniu produkty inne niż rozważany produkt; 3) zarówno jeśli chodzi o obliczanie kosztów wytwarzania, jak i kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych Komisja odstąpiła od okresu IP skupiając się na ostatnim roku budżetowym kończącym się w okresie IP; oraz 4) Komisja pogrupowała niektóre rodzaje produktów, wskutek czego odstąpiła od własnych numerów kontroli produktów, stosowanych do celów zapewnienia uczciwej konkurencji.
(25) Jeśli chodzi o punkt pierwszy, roszczenie uznano, a więc skorygowano koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne związane z tymi kosztami. Jeśli chodzi o punkt drugi, ponownie przywołuje się przepisy art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, zgodnie z motywem 19. Podczas weryfikacji na miejscu nie przedstawiono Komisji żadnych zapisów wskazujących, że spółka w przeszłości stosowała naliczanie kosztów według produktu lub rynku wewnętrznego. Stąd też to roszczenie odrzucono potwierdzając metodę naliczania kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych w systemie działowym. Jeśli chodzi o punkt trzeci, w odniesieniu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, roszczenie częściowo przyjęto i Komisja, po otrzymaniu informacji z audytu dotyczących ostatniego roku budżetowego, który obejmował drugą połowę okresu IP, przystąpiła do nowego obliczenia tych kosztów, włączając najnowsze dostępne istotne informacje. Jeśli chodzi o koszt wytwarzania, roszczenie odrzucono, ponieważ obliczenie Komisji opierało się na całkowitej produkcji produktu pośredniego, podczas gdy producent eksportujący dostarczył dane dotyczące tylko części produkcji całkowitej. Stąd też stwierdzono, że obliczenie Komisji opierało się na bardziej reprezentatywnej podstawie obejmującej całą produkcję. Jeśli chodzi o punkt czwarty, roszczenie odrzucono, ponieważ Komisja nie przeprowadziła grupowania różnych rodzajów produktu poza zakresem numerów kontroli produktu, używanych do zapewnienia uczciwego porównania. Grupy niektórych rodzajów produktów pośrednich wykorzystywanych w produkcji rozważanego produktu sporządzono zgodnie z tabelą zapewnioną przez producenta eksportującego w celu obliczenia kosztu produkcji stosowanego w teście normalnego przebiegu handlu i do określenia wartości normalnej.
2. Cena eksportowa
(26) Nie przedstawiono roszczeń dotyczących określenia ceny eksportowej. Na tej podstawie potwierdza się ustalenia określone w akapicie 32 rozporządzenia tymczasowego.
3. Porównanie
i) Zwrot cła na mocy systemu "paszportowego" uprawnienia celnego (DEPB)
(27) Wszyscy indyjscy producenci eksportujący powtórzyli swoje roszczenie, że wnioskowana korekta na mocy art. 2 ust. 10 lit. b) lub, odpowiednio, na mocy art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego w sprawie normalnej wartości za korzyści uzyskane w ramach systemu "paszportowego" uprawnienia celnego (DEPB) powinna zostać przeprowadzona po dokonaniu wywozu (motyw 34 rozporządzenia tymczasowego).
(28) Należy pamiętać, że art. 2 ust. 10 stwierdza, że "należy uwzględnić w każdym przypadku, w zależności od specyfiki, różnice w czynnikach, których wpływ na porównywalność cen stwierdzono i przedstawiono". Na mocy art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego uwzględnia się korektę pod warunkiem spełnienia jednocześnie dwóch warunków: po pierwsze, opłaty przywozowe nałożono na produkt podobny i na jego fizyczne składniki w przypadku, gdy jest on przeznaczony do konsumpcji w kraju wywozu, i, po drugie, opłaty przywozowe są zwracane lub niepobierane wówczas, gdy produkt jest wywożony do Wspólnoty. Te warunki stanowią podstawę ustanawiania jakichkolwiek różnic wpływających na porównywalność cen dla danych czynników. Na etapie przejściowym nie znaleziono ostatecznych dowodów w odniesieniu do pierwszego wymogu. W konsekwencji nie można uwzględnić korekty za zwrot cła. Na mocy art. 2 ust. 10 lit. k) "korektę można uwzględnić także za różnice w innych czynnikach, (......) jeśli zostanie udowodnione, że wpływają one na porównywalność ceny, zgodnie z wymogiem tego ustępu, w szczególności, że klienci ciągle płacą różną cenę na rynku krajowym z powodu różnicy w tych czynnikach". W obecnym przypadku nie wykazano żadnego z wyżej wymienionych wymogów, ponieważ producenci eksportujący nie przedstawili żadnych ostatecznych dowodów uzasadniających ich roszczenie. Stąd też nie można także uwzględnić korekty za różnice w innych czynnikach, a ustalenia określone w motywie 34 rozporządzenia tymczasowego niniejszym potwierdza się.
ii) Zwrot cła w na podstawie systemu pozwoleń zaliczkowych (ALS)
(29) Dwóch indyjskich producentów eksportujących powtórzyło swoje roszczenie, że korekta, której domagają się na mocy art. 2 ust. 10 lit. b) lub, inaczej, na mocy art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego w sprawie wartości normalnej za korzyści uzyskiwane w ramach systemu ALS, powinna zostać uwzględniona (motyw 34 rozporządzenia tymczasowego). Ponadto obaj producenci eksportujący twierdzili, że w kontekście równoległego postępowania antysubsydyjnego Komisja zbadała bardziej szczegółowo i zaakceptowała ten system jako niepodlegający wyrównaniom. Z tego względu oraz celem rozwiązania problemu domniemanej sprzeczności między dwoma postępowaniami rozważana korekta powinna zostać uwzględniona. Producenci eksportujący twierdzili ponadto, że wymóg udowodnienia, że surowce do produkcji w kraju wywozu zawierają komponent podlegający ocleniu, nakłada nieuzasadniony ciężar dowodu.
(30) Przypomina się, że każde postępowanie antydumpingowe jest oceniane w zależności od specyfiki i rozpatrywane w oparciu o charakterystyczne dla niego okoliczności faktyczno-prawne, które mogą różnić się w zależności od postępowania. Stąd też argument dotyczący paralelizmu między dwoma różnymi postępowaniami uważa się za niewłaściwy. W każdym przypadku w motywie 66 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1411/2002, stwierdza się, że "oba systemy (system pozwoleń zaliczkowych i system pozwoleń zaliczkowych dla natychmiastowej dostawy) można uważać za podlegające środkom wyrównawczym. Jednakże badane spółki mogły przedstawić, że ilości przywożonych materiałów, zwolnionych z należności przywozowych, nie przekroczyły ilości stosowanych dla towarów wywożonych." Jednakże ten cytat ustanawia tylko ogólną zasadę. W tym względzie przywołuje się wymogi ustanowione w art. 2 ust. 10, art. 2 ust. 10 lit. b) i art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego zgodnie z treścią motywu 28. Ponownie jak w przypadku rozporządzenia tymczasowego, nie wykazano spełnienia wymogów rozporządzenia podstawowego, ponieważ producenci eksportujący nie przedstawili żadnych ostatecznych dowodów, które mogłyby uzasadnić pełne kwoty ich odnośnych roszczeń. Zauważa się także, że wymóg, aby producent eksportujący przedstawił dowód, że surowce dla produkcji w kraju wywozu zawierają komponent podlegający ocleniu, nie nakłada nieuzasadnionego ciężaru dowodu. W czasie przyjęcia środków tymczasowych stosownie uwzględniono korektę tych opłat, gdy zostały one uzasadnione poprzez dokumentację księgową producentów eksportujących; w przeciwnym wypadku roszczenia odrzucono. Wskazywało to na fakt, że spółki były w stanie przedstawić, jak wymagano w kwestionariuszu, istnienie wszelkich opłat przywozowych ponoszonych z tytułu podobnego produktu i z tytułu jego składników fizycznych, w przypadku gdy jest on przeznaczony do konsumpcji w Indiach. W konsekwencji i z powodów określonych w motywie 28 korekta za zwrot cła nie mogła być uwzględniona, co niniejszym potwierdzają ustalenia określone w motywie 34 rozporządzenia tymczasowego.
iii) Akcyza
(31) Jeden z producentów eksportujących powtórzył swoje roszczenie o korektę, na mocy art. 2 ust. 10 lit. b), o kwotę odpowiadającą podatkowi pośredniemu płatnemu z tytułu podobnego produktu w przypadku, gdy jest on przeznaczony do konsumpcji w Indiach, i refundowanemu w odniesieniu do produktu wywożonego do Wspólnoty.
(32) W czasie przyjęcia środków tymczasowych stwierdzono, że spółka rzeczywiście otrzymała zwrot akcyzy przy wywozie danego produktu. Ponieważ jednak spółka nie wykazała zwrotu pełnej kwoty tego podatku pośredniego, roszczenie skorygowano w dół. Po przyjęciu środków tymczasowych producent eksportujący przedstawił, zgodnie z żądaniem Komisji, dalsze dodatkowe informacje i dokumentację w celu uzasadnienia roszczenia, które poddano weryfikacji. W kontekście obecnej sprawy informacje uznano za ostateczne i w rezultacie przyznano pełną kwotę roszczenia. W konsekwencji ustalenia określone w motywie 35 rozporządzenia tymczasowego zmodyfikowano.
iv) Podatek od sprzedaży
(33) Inny producent eksportujący powtórzył swoje roszczenie, że w rezultacie polityki Rządu Indii zmierzającej do zachęcania do budowy zakładów produkcyjnych na obszarach mniej rozwiniętych, firmy były zwalnianie z opłaty podatku od sprzedaży, i zażądał uwzględnienia korekty w tym celu. Przedstawione informacje i weryfikacja na miejscu potwierdziły, że ze wszystkich faktur sprzedaży w kraju wynikało, że dany producent eksportujący jest zwolniony z tego podatku, który nie był oddzielnie odzyskiwany w fakturach. Tak więc nie wykazano, aby spółka pobierała podatek od sprzedaży krajowej i deponowała go w Skarbie Państwa oraz że producent nie płacił podatku od produktu podobnego sprzedawanego na rynku krajowym. W konsekwencji potwierdza się ustalenia określone w motywie 36 rozporządzenia tymczasowego.
v) Poziom handlu
(34) Jeden z indyjskich producentów eksportujących powtórzył swoje roszczenie o korektę z tytułu różnicy w poziomie handlu między sprzedażą produktu na rynku krajowym i rynkach wywozu (motyw 37 rozporządzenia tymczasowego).
(35) Jednakże informacja przedstawiona w kwestionariuszu i podczas weryfikacji na miejscu wskazała na brak zgodnych i wyraźnych różnic w funkcji i cenach dla różnych poziomów handlu na rynku krajowym Indii. Nie przedstawiono żadnych nowych informacji. W rezultacie potwierdza się ustalenia określone w motywie 37 rozporządzenia tymczasowego.
4. Marża dumpingowa
(36) Przy braku jakichkolwiek uwag lub nowych informacji potwierdza się metodologię określoną w motywach 39-44 rozporządzenia tymczasowego.
(37) Porównanie skorygowanej średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową według typu produktu na zasadach ex-factory wykazała istnienie dumpingu w przypadku wszystkich badanych producentów eksportujących. Skorygowano także, na mocy art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego, średnią ważoną marżę dumpingu obliczoną dla spółek współpracujących nieobjętych próbką. Skorygowane obliczenia wpłynęły także na pozostałą marżę dumpingową. W świetle wysokiego poziomu współpracy pozostała marża dumpingowa jest określona na poziomie najwyższej marży dumpingu ustalonej dla współpracującego producenta eksportującego.
(38) Ostateczne marże dumpingowe jako procent ceny importowej CIF, cło nieopłacone przedstawiono poniżej:
| Indo Rama Synthetics Limited | 10,7 %, |
| Reliance Industries Limited | 6,1 %, |
| Welspum Syntex Limited | 17,0 %, |
| Współpracujący producenci eksportujący nieobjęci próbką | 8,9 %, |
| Pozostałe marże dumpingowe | 17,0 %. |
F. PRZEMYSŁ WSPÓLNOTY
(39) Niedługo po wprowadzeniu środków tymczasowych Dupont SA, jeden ze współpracujących producentów wspólnotowych objęty definicją przemysłu Wspólnoty na etapie tymczasowym, ostatecznie zaprzestał produkcji PTY we Wspólnocie, rzekomo z powodu niskich cen przywozu na rynek Wspólnoty. W świetle ostateczności tej decyzji przestano uważać za właściwe traktowanie Dupont SA jako części przemysłu wspólnotowego. W konsekwencji, do celów ostatecznych ustaleń, rozpatrywano, czy przemysł Wspólnoty należy rozumieć jako złożony z dwóch pozostałych współpracujących producentów wspólnotowych, tj. UNIFI Textured yarns Ltd i Sinterama Spa.
(40) W związku z tym zweryfikowano, czy te dwie spółki nadal mają większościowe udziały w produkcji Wspólnoty, jak określono w art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Okazało się, że udział łącznej produkcji obu pozostałych współpracujących producentów wspólnotowych w całkowitej produkcji podobnego produktu we Wspólnocie w okresie IP wynosi 30 %. Jest to więcej niż próg 25 % określony w wyżej wymienionym artykule. W efekcie obie te spółki stanowią przemysł Wspólnoty w pełnej zgodności z art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.
(41) Indyjscy producenci eksportujący twierdzili, że tymczasową analizę szkody oparto wyłącznie na mniejszej części producentów wspólnotowych. Swoje roszczenie uzasadnili oni faktem, że skarżący się producenci wspólnotowi, którzy rzeczywiście współpracowali w trakcie dochodzenia, nie reprezentują większości produkcji Wspólnoty.
(42) Argument ten nie jest właściwy; został on odrzucony, ponieważ dwie pozostałe spółki reprezentują ponad 25 % ogólnej produkcji Wspólnoty. W związku z tym stwierdza się, że tych dwóch współpracujących producentów wspólnotowych stanowi przemysł Wspólnoty w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
G. SZKODA
1. Konsumpcja Wspólnoty
(43) Z braku jakichkolwiek nowych informacji potwierdza się tymczasowe ustalenia dotyczące konsumpcji we Wspólnocie zgodnie z motywami 54-55 rozporządzenia tymczasowego. W przedmiotowym okresie konsumpcja we Wspólnocie przedstawiała się następująco:
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Konsumpcja UE | 285.640 | 341.660 | 369.031 | 353.376 | 360.176 | 339.352 |
| 1996 = 100 | 100 | 120 | 129 | 124 | 126 | 119 |
2. Przywóz z Indii
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Przywóz z Indii | 7.583 | 16.992 | 18.064 | 11.824 | 18.752 | 22.683 |
| 1996 = 100 | 100 | 224 | 238 | 156 | 247 | 299 |
| Udział w rynku | 2,7 % | 5,0 % | 4,9 % | 3,3 % | 5,2 % | 6,7 % |
| Ceny | 1,9 | 2,0 | 1,7 | 1,4 | 1,8 | 1,7 |
| 1996 = 1997 | 100 | 107 | 91 | 75 | 95 | 93 |
(44) W wartościach bezwzględnych w analizowanym okresie wielkość przywozu z Indii prawie potroiła się z 7.583 ton w 1996 r. do 22.683 ton w okresie IP. Należy zauważyć, że od 1999 r. do okresu IP, w czasie, gdy ogólna konsumpcja Wspólnoty zmniejszyła się, wielkość przywozu z Indii prawie się podwoiła.
(45) Przywóz z Indii zwiększył swój udział w rynku Wspólnoty z 2,7 % w 1996 r. do 6,7 % w okresie IP. Równolegle z gwałtownym wzrostem wielkości przywozowych między 1999 r. a okresem IP ich udział w rynku wzrósł z 3,3 % do 6,7 %, podczas gdy ogólna konsumpcja Wspólnoty zmalała.
(46) Jeśli chodzi o średnią cenę importową, po raz pierwszy wzrosła ona w okresie 1996-1997, po czym zmalała. Najniższy poziom cen zanotowano w 1999 r.
(47) Z braku jakichkolwiek uwag dotyczących wielkości i cen przywozu z Indii potwierdza się tymczasowe ustalenia określone w akapitach 56-58 rozporządzenia tymczasowego.
(48) Jeśli chodzi o zaniżanie ceny, w świetle wyżej wymienionych zmian dotyczących składu przemysłu Wspólnoty, dokonano przeglądu obliczeń. Jednakże nie zmieniono metodologii obliczania marż zaniżania określonych w motywach 59 i 61 rozporządzenia tymczasowego. Przypomina się, że do celów analizowania zaniżania cen, ceny różnych rodzajów PTY pochodzącej z Indii porównano z cenami podobnych rodzajów PTY produkowanych i sprzedawanych przez przemysł Wspólnoty. Porównanie ogólnych średnich cen, jak sugerowali indyjscy producenci eksportujący, nie uwzględniłoby istnienia różnych rodzajów produktu i doprowadziłoby do mylących rezultatów.
(49) Na tej podstawie skorygowane marże zaniżania cen dla producentów eksportujących, którzy współpracowali w dochodzeniu, wyrażone jako procent cen przemysłu wspólnotowego, wyniosły 23-28 %.
3. Stan przemysłu Wspólnoty
(50) Po wyżej opisanym wykluczeniu jednego współpracującego producenta wspólnotowego z definicji przemysłu Wspólnoty, tymczasowo określone wskaźniki szkody odpowiednio skorygowano. Poniższe dane wskazują ewolucję wskaźników szkody w analizowanym okresie, odnoszących się do dwóch pozostałych współpracujących producentów wspólnotowych. Do celów poufności, ponieważ przemysł Wspólnoty reprezentują tylko dwaj producenci wspólnotowi, dane zapisano w formie wskaźników.
Produkcja, zdolności produkcyjne i wykorzystanie zdolności produkcyjnych (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Wielkość produkcji | 100 | 112 | 117 | 112 | 122 | 118 |
| Zdolności produkcyjne | 100 | 110 | 116 | 118 | 130 | 135 |
| Wykorzystanie zdolności produkcyjnych | 100 | 101 | 101 | 95 | 94 | 88 |
(51) W omawianym okresie wielkość produkcji przemysłu Wspólnoty wzrosła o 18 %. Należy zauważyć, że główny wzrost miał miejsce w latach 1996-1998. W okresie późniejszym krzywa wielkości produkcji uległa zmianie i osiągnęła, w okresie IP, poziom porównywalny do poziomu z 1998 r.
(52) Zdolności produkcyjne ustalono na podstawie teoretycznej maksymalnej produkcji na godzinę zainstalowanych maszyn, mnożąc przez teoretyczną liczbę godzin pracy w roku, przy uwzględnieniu przerw na konserwację i innych podobnych przerw w produkcji.
(53) Wzrost zdolności produkcyjnych nastąpił w dwóch etapach. Pierwszy wzrost rzędu 16 % miał miejsce w latach 1996-1998. Zauważa się, że w tym okresie wielkość produkcji przemysłu Wspólnoty także zwiększyła się w porównywalnym zakresie, powodując stabilny i wysoki poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych. Drugi wzrost nastąpił między 1999 r. a końcem okresu IP, kiedy zdolności produkcyjne wzrosły o około 14 %. W tym czasie poziom produkcji pozostał względnie stabilny, co tłumaczy obniżenie stopy wykorzystania zdolności produkcyjnych.
Zapasy (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Zapasy | 100 | 62 | 10 | 5 | 25 | 72 |
(54) Obniżenie poziomu zapasów w okresie 1996-1999 tłumaczy znaczny wzrost wielkości sprzedaży, tj. w porównaniu z wielkością produkcji w tym samym okresie. W okresie późniejszym poziom zapasów wzrósł w rezultacie znacznego spadku wielkości sprzedaży przy jednoczesnym niewielkim wzroście produkcji.
Wielkość sprzedaży, udział w rynku i wzrost (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Wielkość sprzedaży | 100 | 116 | 121 | 116 | 116 | 106 |
| Udziały w rynku | 100 | 98 | 94 | 94 | 92 | 89 |
(55) W omawianym okresie wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnoty wzrosła o 6 %. Najwyższą wartość osiągnęła w 1998 r. (wzrost rzędu 21 % w porównaniu z 1999 r.), a następnie spadła o 13 % w kolejnym okresie.
(56) W okresie 1996-1998 wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnoty wzrastała mniej znacząco w porównaniu z ewolucją ogólnego spożycia we Wspólnocie. W konsekwencji spadek ten był bardziej widoczny niż spadek całkowitego popytu na PTY zaobserwowany we Wspólnocie w okresie między 1998 r. a okresem IP. Wyjaśnia to fakt, że udziały w rynku ciągle malały.
(57) Indyjscy producenci eksportujący twierdzili, że Komisja powinna uwzględnić ewolucję udziału rynkowego wszystkich producentów wspólnotowych w analizowanym okresie, a nie tylko ewolucję udziału rynkowego przemysłu Wspólnoty. Wówczas powstałby obraz ogólnego wzrostu udziału rynkowego.
(58) Należy zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, przez szkodę rozumie się szkodę majątkową dla przemysłu Wspólnoty. W związku z tym określenie szkody ogranicza się do ogólnej sytuacji gospodarczej współpracujących producentów wspólnotowych składających się na przemysł Wspólnoty w definicji motywu 42. Poza tym tabela zamieszczona w motywie 86 wskazuje, że udział rynkowy innych producentów wspólnotowych w analizowanym okresie także znacząco zmalał. W rzeczywistości rolę innych producentów wspólnotowych oceniono w kontekście związku przyczynowości. W związku z tym argument odrzucono.
Cena sprzedaży (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Średnia cena sprzedaży | 100 | 100 | 100 | 93 | 90 | 95 |
(59) W latach 1996-1998 średnia cena sprzedaży w przemyśle Wspólnotowym pozostała stabilna, a następnie zmalała o 5 %. Przypomina się, że takie porównanie cen dla porównywalnych rodzajów produktu sprzedawanego na rynku Wspólnoty w okresie IP ustaliło marże zaniżenia cen rzędu 23-28 %.
Rentowność (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Rentowność | 100 | 125 | 106 | 40 | - 223 | - 254 |
(60) Rentowność przemysłu Wspólnoty wyrażona za pomocą zysków ze sprzedaży netto na rynku Wspólnoty gwałtownie spadła w badanym okresie z poziomu dodatniego w 1996 r. do znacznego poziomu ujemnego w okresie IP.
Inwestycje i możliwość pozyskiwania kapitału (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Inwestycje | 100 | 59 | 183 | 90 | 69 | 18 |
(61) Poziom inwestycji był szczególnie wysoki w latach 1996 i 1998; należy go wiązać ze wzrostem zdolności produkcyjnych. W porównaniu z tymi latami inwestycje w okresie IP były bardzo ograniczone.
(62) Na początku badanego okresu możliwość pozyskiwania kapitału przez przemysł Wspólnoty z zewnętrznych źródeł finansowania lub spółek matek nie podlegała żadnym wpływom. Jednakże uwzględniając poziom strat w okresie IP, w tym okresie zdolność pozyskiwania kapitału została poważnie zagrożona.
Zwrot z inwestycji (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Zwrot z aktywów | 100 | 170 | 130 | 25 | - 5 | - 45 |
(63) Zwrot z aktywów netto (wyrażający rentowność jako procent całkowitych aktywów przemysłu Wspólnoty) uważano w tym przypadku za właściwy wskaźnik.
(64) Ewolucja zwrotu z aktywów netto była zgodna z danymi na temat rentowności i wskazywała wyraźne pogorszenie sytuacji finansowej przemysłu Wspólnoty, szczególnie po 1998 r.
(65) Indyjscy producenci eksportujący zakwestionowali poziom zwrotu z aktywów na podstawie odnośnych zmian ceny PTY i głównego surowca używanego do produkcji PTY (głównie POY).Twierdzono, że średnia cena sprzedaży PTY wzrosła bardziej niż cena zakupu POY, stąd też powinno to spowodować pozytywną zmianę zwrotu z aktywów.
(66) Należy przede wszystkim zauważyć, że w okresie od 1999 r. do okresu IP średnia cena PTY i POY kształtowały się podobnie. Po drugie, należy uwzględnić inne elementy kosztów, tj. inne wykorzystane materiały oraz koszt wytwarzania. Wszystkie te elementy zweryfikowano i uwzględniono w określeniu rentowności oraz zwrotu z inwestycji w badanym okresie. W związku z tym należy uwzględnić ewolucję wartości aktywów. Dlatego też argument odrzucono.
Przepływ środków pieniężnych (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Przepływ środków pieniężnych | 100 | 163 | 67 | 195 | 72 | 43 |
(67) Dane dotyczące przepływów środków pieniężnych potwierdziły pogorszenie się sytuacji finansowej przemysłu Wspólnoty. Jednakże w badanym okresie sytuacja ta kształtowała się na poziomie dodatnim i osiągnęła poziom maksymalny w 1999 r. Ten poziom dotyczy głównie wpływów gotówkowych w 1999 r. ze znacznej liczby transakcji sprzedaży zanotowanych w 1998 r., które zostały rzeczywiście zrealizowane w 1999 r.
Zatrudnienie, płace i produktywność (1996 = 100)
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Pracownicy | 100 | 106 | 120 | 129 | 131 | 123 |
| Płace | 100 | 117 | 125 | 142 | 141 | 145 |
| Produktywność | 100 | 105 | 98 | 87 | 93 | 95 |
(68) W badanym okresie liczba pracowników wzrosła o 23 %. W tym samym okresie koszty zatrudnienia wzrosły o 45 %.
(69) W badanym okresie produktywność spadła o 5 %.
Poprawa sytuacji po okresie dumpingu
(70) W okresie 1996-1998 wyniki finansowe przemysłu Wspólnoty były satysfakcjonujące i wskazywały przynajmniej częściową poprawę sytuacji po okresie przywozu towarów po cenach dumpingowych z państw trzecich, w stosunku do których w 1996 r. wprowadzono środki antydumpingowe. W okresie późniejszym, między 1999 r. a okresem IP, w świetle wzrostu przywozu z Indii towarów po cenach dumpingowych, sytuacja przemysłu Wspólnoty ponownie stała się niepewna.
Rzeczywiste marże dumpingowe
(71) Ostateczne marże dumpingowe są znaczne. Mając na względzie wielkość i ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych, wpływu tych marż dumpingowych nie można uważać za nieistotny.
4. Wniosek w sprawie szkody
(72) Niniejszym potwierdza się wniosek tymczasowy, że przemysł Wspólnoty poniósł szkodę majątkową w okresie IP w rozumieniu art. 3 rozporządzenia podstawowego. Niepewna sytuacja przemysłu Wspólnoty uwidoczniła się po 1998 r. Istotnie, w latach 1996-1998 wielkość produkcji przemysłu Wspólnoty wzrosła (+ 17 %), a stopa wykorzystania zdolności produkcyjnej była wysoka, wielkość sprzedaży także wzrosła (+ 21 %), przy czym ceny sprzedaży pozostały stabilne, a przemysł był nadal rentowny (jeśli chodzi o zwrot z obrotu netto, zwrot z całkowitych aktywów i przepływów środków pieniężnych). W konsekwencji przemysł Wspólnoty mógł zwiększyć swoje inwestycje, liczba pracowników i przepływ środków pieniężnych były korzystne w tym okresie. Ten pozytywny rozwój sytuacji tłumaczy się połączeniem pozytywnego wpływu wprowadzenia środków antydumpingowych wobec Indonezji, Tajlandii, Tajwanu i Malezji, z przywróceniem właściwych warunków handlu na rynku Wspólnoty i ze wzrostem konsumpcji PTY we Wspólnocie.
(73) Po 1998 r. sytuacja przemysłu Wspólnoty zaczęła się znacznie pogarszać. Mimo stabilnej wielkości produkcji wykorzystanie zdolności produkcyjnych zmniejszyło się o siedem punktów procentowych, wielkość sprzedaży zmniejszyła się o 13 %, podczas gdy ceny sprzedaży także zmniejszyły się o 5 %. W konsekwencji przemysł Wspólnoty zaczął ponosić znaczne straty, co wpłynęło także na poziom inwestycji.
(74) Indyjscy producenci eksportujący twierdzili, że w badanym okresie niektóre z wyżej wymienionych wskaźników szkody wykazywały tendencję wzrostową i nie wskazywały na szkodę.
(75) Po pierwsze, należy zauważyć, że, w odniesieniu do art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, żaden z czynników gospodarczych wymienionych w tym artykule nie jest decydującą wytyczną, by stwierdzić, czy przemysł Wspólnoty ponosi szkodę majątkową. Co ważniejsze, prawdą jest, że sytuacja gospodarcza przemysłu Wspólnoty poprawiła się w okresie 1996-1998, zarówno dane, jak i wyżej wymienione wnioski jasno wskazują na znaczne pogorszenie się sytuacji przemysłu Wspólnoty w okresie następnym oraz szkody majątkowe ponoszone przez przemysł Wspólnoty w okresie IP. Dlatego też argument ten odrzucono potwierdzając powyższy wniosek, w myśl którego przemysł Wspólnoty poniósł szkodę majątkową.
H. PRZYCZYNOWOŚĆ
1. Wprowadzenie
(76) Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego ponownie zbadano, czy szkoda majątkowa ponoszona przez przemysł Wspólnoty, jak określono w motywie 42, została spowodowana przywozem towarów z Indii po cenach dumpingowych. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja ponownie zbadała także inne znane czynniki, które mogły zaszkodzić przemysłowi Wspólnoty, w celu upewnienia się, że jakiejkolwiek szkody spowodowanej tymi czynnikami nie przypisano błędnie okoliczności, jaką był przywóz towarów po cenach dumpingowych.
2. Wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych
(77) Między 1996 r. a okresem IP wielkość przywozu pochodzącego z Indii potroiła się z 7.583 ton do 22.683 ton. Wzrost nastąpił w dwóch etapach: po raz pierwszy w latach 1996-1998 nastąpił wzrost o 138 %, a następnie w okresie od 1999 r. do okresu IP nastąpił wzrost o 92 %, z 11.824 ton do 22.683 ton, tj. wzrost rzędu 10.800 ton. Należy zauważyć, że pierwszy wzrost miał miejsce wówczas, gdy rynek Wspólnoty nadal rozszerzał się, drugi miał miejsce w czasie, gdy konsumpcja Wspólnoty spadała (- 14.000 ton). W tym samym okresie, tj. od 1999 r. do okresu IP, wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnoty zmniejszyła się o około 13 %.
(78) To samo można zaobserwować w wartościach względnych. Indyjski udział rynkowy wzrósł z 2,7 % w 1996 r. do 6,7 % w okresie IP. Wzrost ten nastąpił w dwóch fazach: w latach 1996-1998 z 2,7 % do 4,9 % i między 1999 r. a okresem IP z 3,3 % do 6,7 %.
(79) W 1999 r. indyjska cena importowa była na niskim poziomie sięgającym średnio 1,4 EUR za tonę, co stanowi spadek rzędu 17 % w porównaniu z rokiem poprzednim oraz 26 % w porównaniu do 1996 r. Realizując politykę niskich cen, indyjscy eksporterzy mogli podnieść wielkość sprzedaży i odzyskać stracony udział rynkowy w 2000 r. i okresie IP. Ówczesne ceny sięgały poziomu z 1998 r., ale nadal były średnio niższe niż w latach 1996 i 1997.
(80) Należy przypomnieć, że podczas okresu IP ustalono znaczne marże zaniżania cen, między 23 % a 28 %. To wyraźnie wskazuje silną presję cenową, jaką przywóz indyjski wywarł na rynek Wspólnoty w okresie IP. Istotnie, przy udziale rynkowym równym 6,7 % w okresie IP taki poziom zaniżania cen miał znaczny ujemny wpływ na przejrzysty rynek Wspólnoty, mający tendencję zniżkową, i na wrażliwy cenowo produkt.
(81) Jednocześnie w latach 1996-1998 przemysł Wspólnoty odnotował spadek udziału w rynku rzędu około 1 % i o następny punkt procentowy między 1999 r. a okresem IP. Ten spadek należy postrzegać w świetle rozwoju cen przemysłu Wspólnoty. Istotnie, w celu utrzymania pozycji rynkowej w 1999 r. musiano zaniżyć te ceny o 7 % w porównaniu do 1998 r. Należy przypomnieć, że w tym samym roku indyjskie ceny importowe zmniejszyły się o 17 %. Później cena przemysłu Wspólnoty utrzymywała się relatywnie stabilna, jednakże na poziomie niewystarczającym do utrzymania pozytywnej sytuacji finansowej. W przeciwieństwie do przemysłu indyjskiego, między 2000 r. a okresem IP, przemysł Wspólnoty nie mógł poprawić swojej średniej ceny sprzedaży we Wspólnocie.
(82) W okresie 1996-1998, mimo zwiększającego się przywozu z Indii, przemysł Wspólnoty rozwijał się dobrze, ponieważ uczciwe warunki handlu na rozszerzającym się rynku Wspólnoty zostały przywrócone po wprowadzeniu ceł antydumpingowych na przywóz PTY pochodzącej z różnych państw (patrz niżej). Jednakże począwszy od 1999 r. sytuacja finansowa przemysłu Wspólnoty znacznie się pogorszyła. Jak wyjaśniono powyżej, wielkość sprzedaży i ceny zaczęły maleć, co znacznie wpłynęło na rentowność, zwrot z inwestycji oraz przepływ środków pieniężnych. Nałożyło się to na okres, kiedy ceny indyjskie znacznie spadły i wielkość przywozu zaczęła znacznie wzrastać, tzn. od 1999 r. do okresu IP wielkość przywozu podwoiła się.
3. Wpływ wszelkich innych znanych czynników
Przywozy pochodzące z innych państw trzecich
(83) Ponieważ żadna zainteresowana strona nie przesłała żadnych informacji lub uwag, potwierdza się wniosek, sformułowany w motywie 91 rozporządzenia tymczasowego, że przywozy pochodzące z Indonezji i Tajwanu prawdopodobnie także przyczyniły się do szkody poniesionej przez przemysł Wspólnoty w okresie IP.
(84) Na tym bardzo przejrzystym rynku znaczny przywóz taniej PTY, pochodzącej z jakiegokolwiek kraju, może spowodować szkodę dla przemysłu Wspólnoty w stopniu, jaki można uważać za materialny. Jeśli wpływ przywozu z Indii można byłoby jednakże określić ilościowo, w porównaniu do wpływu przywozu z Indonezji i Tajwanu, powinno się uwzględnić znaczny wzrost przywozu z Indii od 1999 r. do okresu IP zarówno w kwestii danych względnych i bezwzględnych, jak również indyjskiej średniej ceny importowej w okresie IP, która była średnio niższa niż indonezyjskie i tajwańskie ceny importowe, uwzględniając fakt, że przywozy te częściowo podlegają cłom antydumpingowym. W takich okolicznościach można wyciągnąć wniosek, że wpływ przywozu indyjskiego był z pewnością nie mniej ważny niż wpływ przywozów z Indonezji i Tajwanu oraz że w takim razie istniał prawdziwy i materialny związek między przywozami z Indii i niepewną sytuacją przemysłu Wspólnoty.
(85) W kwestii przywozu z pozostałych państw trzecich, z braku jakichkolwiek uwag, potwierdza się tymczasowy wniosek, w myśl którego przywozów tych nie należy uważać za szkodliwie wpływające na przemysł Wspólnoty.
Inni producenci wspólnotowi
(86) Poniższa tabela, w oparciu o informacje otrzymane od niektórych spółek i zawarte w zażaleniu, pokazuje ewolucję wielkości sprzedaży i udziałów w rynku innych producentów wspólnotowych.
| 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | IP | |
| Tonaż | 134.366 | 144.831 | 150.544 | 136.097 | 142.797 | 131.924 |
| Udziały rynkowe | 47,0 % | 42,4 % | 40,8 % | 38,5 % | 39,6 % | 38,9 % |
(87) Z powyższych danych można wnioskować, że wielkość sprzedaży innych producentów wspólnotowych odnośnie do sprzedaży PTY od 1996 r. do okresu IP znacznie zmalała, jeśli chodzi o wartości względne i bezwzględne. Ponadto należy przypomnieć, że znaczna część innych producentów wspólnotowych stanowiła właściwie w części grupę składających skargę. Spółki te nie mogły w pełni współpracować w obecnym dochodzeniu z powodu braku środków, ale w pełni wspierały postępowanie i całkowicie lub częściowo współpracowały w innych podobnych ostatnich postępowaniach.
(88) Zgodnie z powyższym uznaje się, że inni producenci wspólnotowi nie przyczynili się do szkody ponoszonej przez przemysł Wspólnoty w okresie IP.
Inwestycje przemysłu Wspólnoty
(89) Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że ogromne inwestycje zrealizowane przez przemysł Wspólnoty w badanym okresie w rzeczywistości spowodowały pogorszenie się jego sytuacji finansowej.
(90) Jak wyjaśniono powyżej, inwestycje zrealizowane przez przemysł Wspólnoty dotyczyły wzrostu jego zdolności produkcyjnej. Pierwszy wzrost zdolności nastąpił w czasie, w którym konsumpcja Wspólnoty wzrastała, w latach 1996-1998. W związku z tym przemysł Wspólnoty zwiększył wielkość swojej produkcji i wraz z rozszerzeniem się rynku wspólnotowego mógł zwiększyć także wielkość sprzedaży. W świetle tego pozytywnego rozwoju przemysł Wspólnoty rozszerzył swoje zdolności produkcyjne po raz drugi między 1999 r. a okresem IP. Wzrost wyniósł blisko 10.000 ton. Jednakże tym razem przemysł Wspólnoty nie mógł zwiększyć swojej produkcji i wielkości sprzedaży w celu zagospodarowania nowo utworzonych zdolności produkcyjnych, stąd też stopa wykorzystania zdolności produkcyjnych znacznie spadła. Ponieważ przemysł PTY jest przemysłem kapitałochłonnym i koszty stałe są znaczne, spadek wielkości produkcji i sprzedaży od 1999 r. do okresu IP miał bezpośredni ujemny wpływ na sytuację finansową przemysłu Wspólnoty. Zaznacza się, że cena głównego surowca była w tym okresie stabilna.
(91) Wzrost zdolności od 1999 r. do okresu IP istotnie miał negatywny wpływ na sytuację finansową przemysłu Wspólnoty, ponieważ nałożył się on na spadek wielkości produkcji i sprzedaży przemysłu Wspólnoty. Jednakże spadek ten był spowodowany presją, jaką na rynek Wspólnoty wywierał przywóz PTY z Indii. Mimo spadku konsumpcji we Wspólnocie o około 14.000 ton od 1999 r. do okresu IP, indyjska wielkość przywozu PTY wzrosła w tym samym okresie o około 10.000 ton w wyniku agresywnej polityki cenowej. Istotnie, ceny importowe PTY z Indii znacznie zaniżały ceny przemysłu Wspólnoty w okresie IP, a właściwa wielkość przywozu wzrosła tak bardzo, że przemysł Wspólnoty nie był w stanie zwiększyć sprzedaży lub ograniczyć tendencji spadku wielkości sprzedaży i produkcji, a w konsekwencji ograniczyć negatywny skutek wytworzenia nadmiernych zdolności produkcyjnych.
(92) Uważa się, że jeśli koszty dotyczące inwestycji, a stąd też i wzrost utworzonych zdolności produkcyjnych, naprawdę miały negatywny wpływ na sytuację finansową przemysłu Wspólnoty od 1999 r. do okresu IP, wpływ ten jednakże nasilił się poprzez fakt, że przemysł Wspólnoty musiał obniżyć wielkość sprzedaży, produkcji i ceny sprzedaży. To z kolei spowodowane było presją niskich cen przywozu indyjskiego, którego wielkość zwiększyła się ponaddwukrotnie w tym samym okresie, gdy ogólnie konsumpcja Wspólnoty spadła.
(93) Jest więc oczywiste, że w przypadku braku przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii przemysł Wspólnoty byłby w stanie utrzymać sprzedaż i ceny z 1998 r. oraz podnieść wielkość produkcji i sprzedaży. To doprowadziłoby do korzyści skali i, w ramach uczciwego handlu, przemysł Wspólnoty byłby w stanie zaabsorbować większość, jeśli nie całość, dodatkowych kosztów stałych związanych z inwestycjami.
Spadek popytu
(94) O ile podczas badanego okresu konsumpcja Wspólnoty zwiększała się, od 1999 r. do okresu IP uległa zmniejszeniu. Nawet jeżeli ta tendencja spadkowa nałożyła się na spadek wielkości sprzedaży przemysłu Wspólnoty, należy najpierw zauważyć, że wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnoty proporcjonalnie zmniejszyła się bardziej niż konsumpcja Wspólnoty. Po drugie, w tym samym okresie przywóz pochodzący z Indii wzrósł ponaddwukrotnie. Tak więc mimo, że nie można wyłączyć szkodliwego wpływu spadku popytu na sytuację przemysłu Wspólnoty, należy uznać go za nieznaczny w porównaniu z wpływem, jaki wywarł przywóz towarów po cenach dumpingowych.
Globalny spadek koniunktury
(95) Indyjscy producenci eksportujący twierdzili, że przemysł Wspólnoty poniósł szkody z powodu globalnego spadku koniunktury od końca 2000 r., co należy uwzględnić i określić liczbowo do celów analizy związku przyczynowego.
(96) Po pierwsze należy zauważyć, że z powyższej analizy wynika, że sytuacja gospodarcza przemysłu Wspólnoty zaczęła się pogarszać już przed końcem 2000 r. Po drugie, w sytuacji globalnego spadku koniunktury należy się spodziewać, że wszystkie podmioty gospodarcze we Wspólnocie odczują jego wpływ w równym stopniu. Jednakże w czasie recesji indyjscy producenci eksportujący zdołali znacznie podnieść wielkość swojej sprzedaży we Wspólnocie. Jak wyjaśniono powyżej, wielkość sprzedaży przemysłu Wspólnoty zmniejszała się proporcjonalnie bardziej niż konsumpcja Wspólnoty. Ponadto wpływ globalnego spadku koniunktury jest już odzwierciedlony w wyżej wymienionym spadku popytu.
(97) W świetle powyższego, nawet jeśli nie można wykluczyć, że spadek koniunktury miał także wpływ na sytuację przemysłu Wspólnoty, uważa się, że w porównaniu ze skutkiem obniżenia cen, jakie wywarł przywóz towarów po cenach dumpingowych, jej znaczenie jest niewielkie.
Wyniki wywozu przemysłu Wspólnoty
(98) Indyjscy producenci eksportujący twierdzili, że utrata udziału rynkowego przemysłu Wspólnoty jest spowodowana faktem, że postawił on na sprzedaż wywozową zamiast na sprzedaż krajową. Wzrost wielkości wywozu przemysłu Wspólnoty pokazuje, że jest on konkurencyjny na rynkach w uczciwych warunkach handlowych. Należy także przypomnieć, że podczas gdy wielkość wywozu wzrosła czterokrotnie w badanym okresie, był to wzrost nieznaczny w porównaniu z całkowitą sprzedażą przemysłu Wspólnoty. Wreszcie zauważa się, że rentowność przemysłu Wspólnoty określa się jedynie poprzez odniesienie do sprzedaży na rynku Wspólnoty. Przy braku jakichkolwiek uwag do tych zagadnień potwierdza się tymczasowe wnioski określone w motywach 96-98 rozporządzenia tymczasowego.
Cena surowca
(99) Nie otrzymano uwag w tej kwestii, w związku z czym potwierdza się wnioski na mocy motywów 93-95 rozporządzenia tymczasowego, a mianowicie, że cena surowca przemysłu Wspólnoty nie może być przyczyną szkody odniesionej przez przemysł Wspólnoty.
Inne argumenty przedstawione przez zainteresowane strony
(100) Indyjscy producenci eksportujący twierdzili, że spadek wielkości produkcji w okresie IP należy przypisać umyślnemu zamknięciu zakładu produkcyjnego jednego z dwóch producentów wspólnotowych, stanowiącego część składową przemysłu Wspólnoty. W toku dochodzenia okazało się jednakże, że zamknięcie zakładu nie nastąpiło w okresie IP. Dany producent potwierdził, że zakładu nie zamknięto i stwierdził, że jakiekolwiek redukcje wielkości produkcji w okresie IP były skutkiem wzrostu udziału taniej PTY na rynku Wspólnoty. Argument ten więc odrzucono.
4. Wnioski w sprawie związku przyczynowego
(101) Podsumowując potwierdza się, że przywóz towarów po cenach dumpingowych miał szkodliwy wpływ na przemysł Wspólnoty, w szczególności od 1999 r. do okresu IP, który charakteryzował się spadającą wielkością sprzedaży, obniżonymi cenami sprzedaży, utratą udziału rynkowego i znacznym pogorszeniem sytuacji finansowej, w szczególności jeśli chodzi o rentowność i zwrot z inwestycji. Istotnie, podczas tego samego okresu wielkość przywozu z Indii znacznie wzrosła zarówno względnie jak i bezwzględnie, przy cenach, które znacznie zaniżały cenę wspólnotową.
(102) Zbadano następujące inne czynniki: przywóz pochodzący z innych państw trzecich, sprzedaż innych producentów wspólnotowych, inwestycje przemysłu Wspólnoty, spadek popytu, globalny spadek koniunktury, cenę surowca i wyniki wywozu przemysłu Wspólnoty. Okazało się, że niektóre z tych czynników miały także szkodliwy wpływ na sytuację przemysłu Wspólnoty. Wpływ tych czynników pogorszył znaczny negatywny wpływ spowodowany gwałtownym wzrostem przywozu pochodzącego z Indii, który sam w sobie także spowodował szkody majątkowe w przemyśle Wspólnoty.
(103) Mając na uwadze powyższą analizę, która w sposób właściwy rozróżniła i oddzieliła od siebie wpływ wszystkich znanych czynników, a ich wpływ na sytuację przemysłu Wspólnoty od szkodliwego wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych, i po upewnieniu się, że szkody spowodowanej innymi czynnikami nie przypisuje się przywozowi towarów po cenach dumpingowych, niniejszym stwierdza się, że wyżej wspomniane inne czynniki same w sobie nie zmieniają faktu istnienia prawdziwego i znacznego powiązania przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a stwierdzoną szkodą majątkową.
I. INTERES WSPÓLNOTY
(104) W świetle wydarzeń, które miały miejsce po sformułowaniu tymczasowych ustaleń, tj. w świetle zamknięcia zakładu Dupont SA, ponownie zbadano, cz, mimo wniosków w sprawie szkodliwego dumpingu, istnieją nieodparte powody mogące prowadzić do wniosku, że wprowadzenie ostatecznych środków antydumpingowych nie leży w interesie Wspólnoty.
1. Przemysł Wspólnoty a inni producenci wspólnotowi
(105) Jak wyjaśniono w rozporządzeniu tymczasowym, nie ma powodu wątpić w żywotność i konkurencyjność przemysłu Wspólnoty w sytuacji obowiązywania normalnych warunków rynkowych. Stan faktyczny jednakże pokazał, że przy braku uczciwych warunków handlu istnienie przemysłu Wspólnoty jest poważnie zagrożone. Istotnie, nieuczciwy handel na rynku Wspólnoty już spowodował zamknięcie zakładu Dupont SA, który nie mógł przetrwać obecnego załamania rynku. W przypadku zaniechania wprowadzenia tych środków nie można wykluczyć, że inni producenci wspólnotowi znaleźliby się w tej samej sytuacji.
(106) Należy pamiętać, że mimo faktu, że tylko dwóch producentów wspólnotowych było w stanie współpracować do celów dochodzenia, postępowanie miało pełne poparcie producentów wspólnotowych reprezentujących około 75 % produkcji Wspólnoty. Jak wyjaśniono powyżej, inni producenci wspólnotowi także doświadczyli spadku udziału w rynku i wielkości sprzedaży na rynku Wspólnoty.
(107) Potwierdza się tymczasowe wnioski, w myśl których wprowadzenie środków leży w interesie przemysłu Wspólnoty i innych producentów wspólnotowych.
2. Importerzy
(108) Nie otrzymano odpowiedzi od jakiegokolwiek importera lub podmiotu gospodarczego na etapie tymczasowym. W rozporządzeniu tymczasowym stwierdzono, że wprowadzenie środków nie wpłynęłoby znacznie na ich sytuację.
(109) Z braku jakichkolwiek dalszych uwag przedstawionych przez strony zainteresowane na temat wprowadzenia środków tymczasowych, potwierdza się powyższe wnioski.
3. Dostawcy surowca
(110) Z braku jakichkolwiek uwag potwierdza się tymczasowy wniosek, w myśl którego wprowadzenie środków leży w interesie przemysłu przetwórczego.
4. Użytkownicy
(111) Na etapie tymczasowym współpracował tylko jeden użytkownik. Z braku jakichkolwiek uwag lub reakcji po wprowadzeniu środków tymczasowych, potwierdza się wniosek, w myśl którego wprowadzenie środków nie wpłynie na funkcjonowanie i konkurencyjność użytkowników.
5. Podsumowanie
(112) Niezastosowanie środków antydumpingowych poważnie zagroziłoby istnieniu przemysłu Wspólnoty i innych producentów wspólnotowych. Powyższy wniosek wzmacnia fakt, że z powodu nieuczciwych warunków handlu, panujących na rynku Wspólnoty, jeden z producentów wspólnotowych musiał ostatnio zamknąć swój zakład we Wspólnocie.
(113) Przeciwnie, brak ostatecznych środków powodowałby dalszy spadek rentowności przemysłu Wspólnoty, zaobserwowany w badanym okresie, co wiązałoby się z dalszym ryzykiem zamykania kolejnych zakładów PTY we Wspólnocie.
(114) W świetle powyższego Komisja stwierdza brak uzasadnionych argumentów przemawiających za nienakładaniem ostatecznych środków antydumpingowych.
J. OSTATECZNE ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
1. Poziom eliminacji szkody
(115) W oparciu o metodologię określoną w motywach 122-125 rozporządzenia tymczasowego obliczono poziom eliminacji szkody w celu określenia poziomu ostatecznych środków, które należy zastosować.
(116) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że poziom zysku stosowany do obliczenia ceny niepowodującej szkody został wybrany arbitralnie, ponieważ opierał się na najwyższej marży zysku zanotowanej w badanym okresie.
(117) Należy pamiętać, że poziom zysku do celów obliczenia ceny niepowodującej szkody powinien odpowiadać poziomowi, którego osiągnięcia przemysł Wspólnoty mógł się spodziewać w sytuacji braku szkodliwego dumpingu. Rok 1998 uznano za rozsądny wybór odniesienia, ponieważ uważano, że w tym roku przywóz z Indii nie wywierał jeszcze wpływu na załamanie cen w przemyśle Wspólnoty oraz że przywóz z innych krajów na podstawie środków znajdował się na poziomie podobnym do poziomu z okresu IP. Fakt, że jeden producent wspólnotowy musiał zostać wyłączony z definicji przemysłu Wspólnoty, a więc na analizowany okres ustalono nowe dane dotyczące rentowności, nie zmienia tymczasowych wniosków, że poziom zysku tego przemysłu przy braku przywozu towarów po cenach dumpingowych, w uczciwych warunkach rynkowych, mógłby sięgnąć 8 %.
(118) Uwzględniając powyższe, uznaje się metodologię stosowaną do ustalenia poziomu eliminacji szkody określoną w akapitach 122-125 rozporządzenia tymczasowego.
(119) Jak powyżej w odniesieniu do marż zaniżania cen, dokonano przeglądu i odpowiedniej korekty marż szkody.
2. Środki ostateczne
(120) W świetle powyższego i zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego ostateczne cło antydumpingowe należy wprowadzić na poziomie wykrytych marż dumpingowych, ponieważ we wszystkich przypadkach były one niższe niż marże szkody.
(121) Jednakże w odniesieniu do równoległego postępowania antysubsydyjnego w odniesieniu do Indii, zgodnie z art. 24 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2026/97 z dnia 6 października 1997 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(4) (zwanego dalej "podstawowym rozporządzeniem antysubsydyjnym") i art. 14 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, żaden produkt nie może być przedmiotem jednocześnie środków antydumpingowych i cła wyrównawczego do celów rozpatrywania tej samej sytuacji powstałej w wyniku dumpingu lub subsydiowania wywozu. Konieczne jest zatem ustalenie, czy i w jakim stopniu kwoty i marże dumpingowe powstają w tej samej sytuacji.
(122) Ostateczne cło wyrównawcze, odpowiadające kwocie subsydium, które zostało uznane jako niższe niż marża szkody w przypadku wszystkich eksporterów, zostało nałożone na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2094/2002(5). Wszystkie zbadane programy subsydiów, w odniesieniu do których uznano, że były to programy wyrównawcze, stanowiły subsydia eksportowe w rozumieniu art. 3 ust. 4 lit. a) podstawowego rozporządzenia antysubsydyjnego. W związku z tym ostateczne marże dumpingowe ustalone dla współpracujących producentów eksportujących z Indii są częściowo spowodowane istnieniem tych subsydiów eksportowych. W tych okolicznościach nie uważa się za właściwe jednoczesne wprowadzenie zarówno ceł wyrównawczych i antydumpingowych w pełnym wymiarze ostatecznie ustalonych kwot subsydium wywozowego i marż dumpingowych. Stąd też ostateczne cło antydumpingowe należy dostosować, aby odzwierciedlało ono rzeczywistą marżę dumpingową pozostałą po wprowadzeniu ostatecznego cła wyrównawczego, zmniejszającego skutki subsydium eksportowego.
(123) Na podstawie powyższego stawki ostatecznego cła są następujące:
| Nazwa spółki | Marża dumpingowa | Stawka ostatecznego cła wyrównawczego subsydium eksportowego | Stawka ostatecznego cła antydumpingowego |
| Indo Rama Synthetics Limited | 10,7 % | 4,1 % | 6,6 % |
| Reliance Industries Limited | 6,1 % | 0 % | 6,1 % |
| Welspun Syntex Limited | 17,0 % | 9,1 % | 7,9 % |
| Spółki współpracujące nieobjęte próbą | 8,9 % | 5,2 % | 3,7 % |
| Pozostałe spółki | 17,0 % | 9,1 % | 7,9 % |
(124) Stawki cła antydumpingowego dla indywidualnych spółek, wskazane w niniejszym rozporządzeniu, ustalono na podstawie ustaleń obecnego dochodzenia. W związku z tym odzwierciedlają one stan spółek w momencie przeprowadzania dochodzenia. Te stawki celne (w przeciwieństwie do ogólnokrajowego cła obowiązującego wszystkie inne spółki) obowiązują wyłącznie w przywozie produktów pochodzących z danego państwa i produkowanych przez te spółki, a więc przez konkretne wymienione podmioty prawne. Produkty przywożone produkowane przez jakąkolwiek inną spółkę niewyszczególnioną w części właściwej niniejszego rozporządzenia poprzez podanie nazwy i adresu, w tym podmioty związane z tymi konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawkom celnym obowiązującym "pozostałe spółki".
(125) Każde roszczenie zawierające żądanie zastosowania tych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla spółek (np. po zmianie w nazwie podmiotu lub po ustanowieniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy bezzwłocznie kierować do Komisji(6) wraz ze wszystkimi istotnymi informacjami, w szczególności wszelkimi zmianami zakresu działalności spółki, dotyczącymi np. produkcji, sprzedaży krajowej i wywozowej, związanymi np. ze zmianą nazwy lub ze zmianą w podmiotach zajmujących się produkcją i sprzedażą. Komisja, gdzie stosowne, po konsultacji z Komitetem Doradczym, stosownie uzupełni rozporządzenie poprzez aktualizację wykazu spółek korzystających z indywidualnych stawek celnych.
(126) Z uwagi na to, że do badania dumpingu zastosowano pobieranie próbek, w niniejszym postępowaniu nie można rozpocząć badania nowych eksporterów na mocy art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego celem ustalenia indywidualnych marż dumpingowych. Jednakże celem zapewnienia równego traktowania dla każdego rzeczywiście nowego indyjskiego producenta eksportującego i współpracujących spółek nieobjętych próbką, postanawia się, że należy ustanowić przepis dotyczący obowiązku średniego cła ważonego, nałożonego na te ostatnie spółki, które mają zostać zastosowane do każdego nowego indyjskiego producenta eksportującego, któremu w przeciwnym wypadku przysługiwałoby cło indywidualne na podst. art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.
3. Pobieranie ceł tymczasowych
(127) W świetle rozpiętości marż dumpingowych wykrytych z uwzględnieniem poziomu szkody spowodowanej względem przemysłu Wspólnoty, uważa się za konieczne ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych tymczasowym cłem antydumpingowym, nałożonym na mocy rozporządzenia tymczasowego, tj. rozporządzenia (WE) nr 1412/2002, według stawki ostatecznie nałożonego cła,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 26 listopada 2002 r.
| W imieniu Rady | |
| B. BENDTSEN | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1972/2002 (Dz.U. L 305 z 7.11.2002, str. 1).
(2) Dz.U. L 205 z 2.8.2002, str. 50.
(3) Dz.U. L 205 z 2.8.2002, str. 26.
(4) Dz.U. L 288 z 21.10.1997, str. 1.
(5) Dz.U. L 323 z 28.11.2002, str. 21.
(6) Komisja Europejska, Dyrekcja Generalna ds. Handlu, Dyrekcja B, J-79 5/17, B-1049 Bruksela.