Rozporządzenie 960/2003 nakładające ostateczne cło wyrównawcze na przywóz zapisywalnych dysków kompaktowych pochodzących z Indii
Dz.U.UE.L.2003.138.1
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 960/2003
z dnia 2 czerwca 2003 r.
nakładające ostateczne cło wyrównawcze na przywóz zapisywalnych dysków kompaktowych pochodzących z Indii
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2026/97 z dnia 6 października 1997 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1), w szczególności jego artykuł 15,
uwzględniając wniosek Komisji, przedstawiony po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. PROCEDURA
1. Obecne postępowanie
(1) Dnia 17 maja 2002 r. Komisja ogłosiła, poprzez ogłoszenie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(2), wszczęcie postępowania antysubsydyjnego w odniesieniu do przywozu do Wspólnoty zapisywalnych dysków kompaktowych ("płyt CD-R") pochodzących z Indii i rozpoczęła dochodzenie.
(2) Wszczęcie równoległego postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu tego samego produktu pochodzącego z tego samego kraju zostało ogłoszone w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich(3) w tym samym terminie.
(3) Postępowanie to zostało wszczęte na skutek skargi złożonej w kwietniu 2002 r. przez Komitet ds. Europejskich Producentów Płyt CD-R ("CECMA"), działający w imieniu producentów reprezentujących większą część całości produkcji wspólnotowej płyt CD-R. Skarga zawierała dowód na subsydiowanie przedmiotowego produktu oraz wynikającą z tego istotną szkodę, który został uznany za wystarczający, aby uzasadnić wszczęcie postępowania.
(4) Komisja powiadomiła oficjalnie skarżących producentów wspólnotowych oraz pozostałych znanych producentów wspólnotowych, producenta eksportującego, importerów oraz stowarzyszenie użytkowników, o których wiadomo, że są zainteresowani, oraz przedstawicieli Indii o wszczęciu postępowania. Strony zainteresowane otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie i wnioskowania o przesłuchanie w terminie określonym w ogłoszeniu o wszczęciu postępowania.
(5) Rząd Indii, jedyny producent eksportujący w Indiach w okresie dochodzenia, jak i skarżący oraz pozostali producenci wspólnotowi, importerzy, stowarzyszenie konsumentów i dostawcy przedstawili swoje opinie na piśmie. Wszystkim stronom, które wnioskowały o to w wymienionym terminie i wskazały, że istniały szczególne powody, dla których powinny zostać przesłuchane, przyznano taką możliwość.
(6) Niektóre strony utrzymywały, że skarżący producenci wspólnotowi nie spełnili wymagań art. 10 ust. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 2026/97 ("rozporządzenie podstawowe") oraz, że wszczęcie postępowania nie było uzasadnione. W tym względzie należy zauważyć, że warunki dla wszczęcia dochodzenia, w szczególności dotyczące progów 25 % i 50 % określonych w art. 10 ust. 8, zostały spełnione, i dlatego wszczęcie dochodzenia było uzasadnione.
(7) Twierdzono, że jeden ze skarżących producentów wspólnotowych nie powinien był zostać wzięty pod uwagę w celu ustalenia reprezentatywności wnioskodawców ponieważ przedsiębiorstwo to rzekomo straciło prawo do produkcji przedmiotowego produktu z powodów związanych z prawami własności intelektualnej.
(8) Należy zauważyć, że przedmiotowe przedsiębiorstwo de facto produkowało i sprzedawało przedmiotowy produkt na rynku Wspólnoty w okresie dochodzenia oraz współpracowało przy dochodzeniu. Sam fakt, że producent ten był zaangażowany w postępowanie prawne nie oznacza jego automatycznego wykluczenia z definicji przemysłu wspólnotowego. Ponadto ustalono, że to przedsiębiorstwo złożyło apelację od decyzji sądu, zgodnie z którą straciło ono swoją licencję. Zważywszy, że nie podjęto ostatecznej decyzji, nie można było w żadnym wypadku stwierdzić, że przedsiębiorstwo ostatecznie straciło prawo do produkcji płyt CD-R. Dlatego argument ten został odrzucony.
(9) Komisja zbierała, poprzez kwestionariusze wysłane do wszystkich znanych stron, i zweryfikowała wszystkie informacje, które uważała za niezbędne w celu ustalenia subsydium, szkody oraz interesu Wspólnoty. W tym względzie Komisja przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach rządu Indii w New Delhi i następujących firm:
a) Producent eksportujący w Indiach
- Moser Baer India Ltd, New Delhi, Indie;
b) Producenci we Wspólnocie
- Computer Support Italcard S.R.L., Mediolan, Włochy
- C.D.A Datenträger Albrechts GmbH, Albrechts, Niemcy
- CPO Magnetic Products B.V., Oosterhout, Niderlandy
- Fuji Magnetics G.m.b.H., Kleve, Niemcy
- Mitsui Advanced Media SA, Ensisheim, Francja
- MPO Media SAS, Averton, Francja
- TDK Recording Media Europe SA, Bascharage, Luksemburg
- Prime Disc Technologies GmbH, Wiesbaden, Niemcy
- IMAG Optical Storage Ltd, Limerick, Irlandia
- Multimedia Info-Tech Ltd, Belfast, Irlandia Północna;
c) Dostawcy we Wspólnocie
- Bayer AG, Leverkusen, Niemcy
- Steag Hamatech, Sternenfels, Niemcy.
(10) Dochodzenie subsydium i szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2001 r. do dnia 31 marca 2002 r. ("okres dochodzenia"). Badanie tendencji istotnych dla oceny objęło okres od dnia 1 stycznia 1998 r. do końca okresu dochodzenia ("rozważany okres").
2. Środki tymczasowe
(11) Zważywszy na konieczność dalszego badania niektórych aspektów subsydium, żadne tymczasowe cła wyrównawcze nie zostały nałożone na płyty CD-R pochodzące z Indii.
3. Dalsza procedura
(12) Wszystkie strony zostały powiadomione o zasadniczych faktach i względach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznych ceł wyrównawczych. Stronom przyznano termin, w którym mogły składać oświadczenia w następstwie tego ujawnienia. Pisemne i ustne opnie przedłożone przez strony zostały rozważone, i, gdy było to właściwe, ustalenia zostały odpowiednio zmienione.
4. Obowiązujące środki na przywóz płyt CD-R pochodzących z Tajwanu
(13) W czerwcu 2002 r., przez rozporządzenie (WE) nr 1050/2002(4) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz płyt CD-R pochodzących z Tajwanu.
B. PRZEDMIOTOWY PRODUKT I PRODUKT PODOBNY
1. Przedmiotowy produkt
(14) Przedmiotowy produkt jest taki sam jak w postępowaniu antydympingowym przeciwko Tajwanowi tj. płyty CD-R obecnie sklasyfikowane pod kodem CN ex 8523 90 00.
(15) Płyta CD-R jest poliwęglanowym dyskiem, pokrytym warstwą barwnika, warstwą odblaskowego materiału takiego jak złoto lub srebro oraz warstwą ochronną. Zapis na takim dysku może zostać dokonany tylko raz i dlatego jest to tak zwany dysk typu "WORM" (Write Once Read Many - jednokrotny zapis, wielokrotny odczyt). Dysk jest optycznym nośnikiem przechowywania cyfrowych danych lub muzyki. Zapisu dokonuje się przez wystawienie warstwy barwnika na działanie podczerwonej wiązki laserowej w nagrywarce płyt CD-R.
Płyty CD-R można rozróżnić zgodnie z typem przechowywanych danych (płyty CD-R dla przechowywania danych oraz płyty CD-R dla przechowywania muzyki), zdolności składowej, materiału odblaskowego (głównie srebro) oraz tego czy płyta CD-R jest nadrukowana czy też nie.
Produkt jest także sprzedawany w różnej jakości i wchodzi na rynek w różnych rodzajach opakowań zbiorczych, wśród których najczęściej spotykane są typowe lub wąskie kasetki mieszczące jedną płytę CD-R, foliowane paczki mieszczące 10-100 płyt CD-R, pudełka mieszczące 10-100 płyt, koperty mieszczące jedną płytę CD-R opakowaną w celofan, karton lub papierową koszulkę itp.
Pomimo, że zastosowanie i jakość różnych typów płyt CD-R może się różnić, nie niesie to za sobą żadnych istotnych różnic w podstawowych właściwościach fizycznych i technicznych różnych typów. Dlatego są one uważane za jeden produkt do celu niniejszego dochodzenia.
2. Produkt podobny
(16) Dochodzenie wykazało, że płyty CD-R produkowane i sprzedawane na rynku krajowym Indii mają podobne podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz zastosowania w porównaniu z produktami wywożonymi z tego kraju do Wspólnoty. Podobnie, płyty CD-R produkowane przez wnioskodawców i pozostałych producentów wspólnotowych oraz sprzedawane na rynku Wspólnoty mają podobne podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz zastosowania w porównaniu z tymi wywożonymi do Wspólnoty z przedmiotowego kraju.
(17) W konsekwencji, płyty CD-R sprzedawane na rynku krajowym Indii i wywożone do Wspólnoty jak i płyty CD-R produkowane i sprzedawane we Wspólnocie są uważane za produkt podobny w rozumieniu art. 1 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.
C. SUBSYDIA
1. Wstęp
(18) Na podstawie informacji zawartych w skardze i odpowiedzi na kwestionariusze Komisji, zostały zbadane następujące systemy, rzekomo związane z przyznawaniem subsydiów wywozowych:
i) - system zwolnienia z podatku dochodowego;
ii) - system stref przetwórstwa eksportowego ("EPZ")/system jednostek nastawionych na wywóz ("EOU").
(19) Oprócz powyższych programów skarga wymienia trzy inne systemy: system "paszportowy" uprawnienia celnego (DEPB), system wspierania przywozu dóbr inwestycyjnych promujący wywóz (EPCG) i system pozwoleń zaliczkowych jako możliwe źródło subsydiów dla indyjskich producentów eksportujących płyt CD-R. Jednakże dochodzenie wykazało, że jest tylko jeden producent eksportujący płyt CD-R w Indiach prowadzący EOU. Ten producent eksportujący w pełni współpracował w dochodzeniu i nie korzystał z żadnych innych systemów poza wymienionymi w motywie 16. W praktyce, nie potrzebuje wykorzystywać innych systemów ponieważ otrzymuje takie same korzyści w ramach systemu EOU. Dlatego systemy te nie były dalej brane pod uwagę w kontekście tego dochodzenia.
System zwolnienia z podatku dochodowego oparty jest na ustawie o podatku dochodowym z 1961 r., która jest zmieniana co roku przez ustawę o finansach.
Bieżący system EPZ/EOU jest oparty o ustawę o handlu zagranicznym (Rozwój i regulacja) z 1992 r. (nr 22 z 1992 r.), która weszła w życie dnia 7 sierpnia 1992 r. ("ustawa o handlu zagranicznym"). Ustawa o handlu zagranicznym (sekcja 5) upoważnia rząd Indii do wydawania zawiadomień dotyczących polityki wywozu i przywozu. Zawiadomienia są streszczane w dokumentach "Polityka wywozu i przywozu" wydawanych przez Ministerstwo Handlu co pięć lat i uaktualnianych co rok. Jeden z dokumentów "Polityka wywozu i przywozu" jest istotny dla okresu dochodzenia w tym przypadku tj. plan pięcioletni odnoszący się do okresu 1.4.1997 r.-31.3.2002 r. Ponadto rząd Indii ustala procedury regulujące politykę handlu zagranicznego zawarte w "Zbiorze procedur wywozu i przywozu 1.4.1997 r.-31.3.2002 r." (tom I).
System zwolnienia z podatku dochodowego (ITES)
a) Podstawa prawna
(20) Ustawa o podatku dochodowym z 1961 r. stanowi podstawę prawną, na której działa IETS. Ustawa, która jest zmieniana co rok przez doroczną ustawę o finansach, ustala podstawę do poboru podatków jak i różnych zwolnień/odliczeń, których można żądać. Wśród zwolnień, których mogą żądać przedsiębiorstwa są te objęte sekcjami 10A, 10B oraz 80HHC tej ustawy, które zapewniają zwolnienie z podatku dochodowego od zysków ze sprzedaży eksportowej.
b) Kwalifikowalność
(21) Zwolnienie określone w sekcji 10A może być żądane przez przedsiębiorstwa znajdujące się w strefach przetwórstwa eksportowego (EPZ). Zwolnienie określone w sekcji 10B może być żądane przez jednostki nastawione na wywóz (EOU). Zwolnienie określone w sekcji 80HHC może być żądane przez każde przedsiębiorstwo wywożące towary.
c) Praktyczne wykonywanie
(22) Aby skorzystać z wymienionych odliczeń/zwolnień podatkowych przedsiębiorstwo musi złożyć wniosek o odliczenie/zwolnienie przy składaniu zeznania podatkowego do władz podatkowych na koniec roku podatkowego. Rok podatkowy trwa od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca. Zeznania podatkowe musi być złożone władzom najpóźniej do dnia 30 listopada następnego roku. Ostateczna ocena władz może trwać do trzech lat po złożeniu zeznania podatkowego. Przedsiębiorstwo może żądać jednego z dostępnych zwolnień określonych w trzech wyżej wymienionych sekcjach.
d) Wnioski w sprawie systemu zwolnienia z podatku dochodowego (ITES)
(23) Litera e) ilustracyjnego wykazu subsydiów wywozowych (załącznik I do rozporządzenia podstawowego) odnosi się do "pełnego lub częściowego zwolnienia ... odnoszącego się w szczególności do wywozu, z podatku bezpośredniego" jako stanowiącego subsydium wywozowe. W ramach ITES, rząd Indii przyznaje finansowe wkłady dla przedsiębiorstwa poprzez utracone przychody rządu w formie podatków bezpośrednich, które byłyby należne, w wypadku gdyby zwolnienia z podatku dochodowego nie zostały zażądane przez przedsiębiorstwo. Ten wkład finansowy stanowiłaby korzyść dla odbiorcy poprzez zmniejszenie zobowiązania z tytułu podatku dochodowego.
(24) Subsydium jest prawnie uzależnione od wyników osiąganych w wywozie w rozumieniu art. 3 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego ponieważ zwalnia ono z podatku jedynie zyski ze sprzedaży eksportowej i dlatego uznaje się ją za specyficzną.
e) Obliczanie kwoty subsydium
(25) Badane przedsiębiorstwo produkuje płyty CD-R jako EOU. Zatem może żądać zwolnienia z podatku dochodowego w ramach sekcji 10B w sprawie zysków ze sprzedaży eksportowej dla EOU. Przedsiębiorstwo, pomimo, że załączyło obliczenie dla zwolnienia określonego w 10B w swoim zeznaniu podatkowym, ostatecznie nie żądało zwolnienia z podatku dochodowego w ramach 10B, ponieważ w zeznaniu podatkowym nie wykazano zysków do opodatkowania za cały okres dochodzenia. Zauważa się, że przedsiębiorstwo zarządza innymi jednostkami wytwarzającymi inne produkty poza EOU. Jednakże obliczenia podatku dochodowego w zeznaniu podatkowym sporządzonym przez przedsiębiorstwo oraz załączona specyfikacja pokazały, że przedsiębiorstwo znacząco podniosło amortyzację środków trwałych przez przeniesienie aktywów z kategorii (maszyny) o niższej stopie amortyzacji w obliczeniu podatku w roku poprzednim do kategorii (formy) o znacznie wyższej stopie amortyzacji w obliczeniu podatku za okres dochodzenia.
(26) Komisja uważała zmianę klasyfikacji aktywów do celów podatkowych za będącą prawnie wątpliwą, w szczególności ponieważ przedsiębiorstwo zmieniło klasyfikację aktywów jedynie do celów podatkowych, a nie w swojej dokumentacji księgowej, co, jak się okazuje, jest wymagane przez prawo. W rzeczywistości zarówno ustawa o przedsiębiorstwach indyjskich (stosowana w odniesieniu do celów rachunkowości) oraz indyjska ustawa o podatku dochodowym (stosowana w odniesieniu do podatków) przewidują taką samą stopę amortyzacji dla kategorii, do której przeniesiono aktywa do celów podatkowych. Z tego powodu Komisja zażądała wyjaśnień od indyjskich władz podatkowych oraz przedsiębiorstwa. Indyjskie władze podatkowe nie dostarczyły żadnej odpowiedzi, która wyjaśniłaby sytuację. Przedsiębiorstwo pierwotnie twierdziło, że zmiana była konieczna, aby poprawić błąd w klasyfikacji niektórych aktywów do celów podatkowych w poprzednich latach. Jednak, po ujawnieniu ustaleń dochodzenia, twierdziło, że ta zmiana kategorii aktywów została jej doradzona przez doradców podatkowych oraz, że celem tej zmiany było zmniejszenie zysku do opodatkowania w celu uniknięcia płacenia podatku dochodowego.
(27) Jednakże okazuje się, że korzyści pieniężne uzyskane przez przedsiębiorstwo poprzez zmianę klasyfikacji aktywów były już dla niego dostępne na mocy przepisów sekcji 10B indyjskiej ustawy o podatku dochodowym. Ponadto, korzyść, która przedsiębiorstwo mogło otrzymać w ramach sekcji 10B bez wątpliwej zmiany klasyfikacji aktywów jest równa korzyściom z podatku dochodowego z tej samej wątpliwej zmiany klasyfikacji aktywów.
(28) Przedstawiona powyżej w zarysie sytuacja wykazała, że przedsiębiorstwo nie osiągnęło, na tym etapie, bezpośrednio korzyści z subsydium podlegającego wyrównaniu w ramach sekcji 10B w okresie dochodzenia. Zdecydowano o tym na tej podstawie, że aby subsydium podlegało wyrównaniu, musi ono zostać rzeczywiście przez przedsiębiorstwo otrzymane lub musi zostać podjętą decyzja o jego przyznaniu.
(29) Strefy przetwórstwa eksportowego (EPZ)/jednostki nastawione na wywóz (EOU).
a) Podstawa prawna
(30) System EPZ/EOU, który został wprowadzony w 1965 r., jest instrumentem w ramach "Polityki wywozu i przywozu" związanym ze środkami zachęcającymi w odniesieniu do wywozu. W okresie dochodzenia system ten był regulowany przez zawiadomienia celne nr 53/97 oraz 133/94. Szczegóły dotyczące systemów zawarte są w rozdziale 9 oraz dodatku I do dokumentu "Polityka wywozu i przywozu" z 1997/2002 oraz odpowiednim zbiorze procedur.
b) Kwalifikowalność
(31) Co do zasady, przedsiębiorstwa zobowiązujące się do wywozu całości produkcji towarów i usług mogą zostać utworzone w ramach systemu EPZ/EOU. Po nadaniu statusu EPZ/EOU przedsiębiorstwa mogą uzyskiwać niektóre korzyści. Istnieją cztery określone EPZ w Indiach. EOU mogą być usytuowane w dowolnym miejscu w Indiach. Są to jednostki wolnocłowe pod nadzorem urzędników celnych zgodnie z sekcją 65 ustawy celnej. Badanemu producentowi eksportującemu przyznano status EOU dla jednostki produkującej płyty CD-R. Pomimo, że oczekuje się wywozu całości produkcji od przedsiębiorstw działających w ramach systemów EOU/EPZ, rząd Indii zezwala, aby jednostki te sprzedawały część swojej produkcji na rynku krajowym na określonych warunkach.
c) Praktyczne wykonywanie
(32) Przedsiębiorstwa żądające traktowania ich jako EOU lub te znajdujące się w EPZ muszą złożyć wniosek do właściwych organów. Wniosek taki musi zawierać szczegóły na okres następnych pięciu lat na temat, między innymi, planowanych produkowanych ilości, projektowanej wartości wywozu, wymogów przywozowych oraz wymagań miejscowych. Jeśli organy przyjmą wniosek przedsiębiorstwa, warunki i zasady na jakich wniosek został przyjęty będą przekazane przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwa w EPZ oraz EOU mogą być zaangażowane w produkcje dowolnego produktu. Zgoda na uznanie przedsiębiorstwa za uczestnika systemów EPZ/EOU jest ważna przez pięć lat. Zgoda może być przedłużona na kolejne okresy.
Jednostki działające w ramach EPZ/EOU są uprawnione do następujących korzyści:
i) zwolnienia z należności celnych przywozowych na wszystkie rodzaje towarów (włącznie z dobrami inwestycyjnymi, surowcami oraz przedmiotami nietrwałymi) koniecznych do wytwarzania, produkcji oraz przetwarzania lub pozostających w związku z nimi;
ii) zwolnienia z podatku akcyzowego na towary nabywane ze źródeł miejscowych;
iii) zwolnienia z podatku dochodowego zwykle należnego od zysków uzyskanych ze sprzedaży eksportowej zgodnie z sekcją 10A oraz 10B ustawy o podatku dochodowym do 2010 r. (patrz: system zwolnienia z podatku dochodowego powyżej);
iv) zwrot podatku od sprzedaży płaconego centralnie od towarów nabywanych lokalnie;
v) możliwość 100 % udziału ze strony zagranicznego kapitału;
vi) możliwość sprzedaży części produkcji na rynku krajowym po opłaceniu odpowiednich ceł, jako wyjątek od ogólnego wymogu wywozu całości produkcji.
(33) EOU lub przedsiębiorstwa znajdujące się w EPZ powinny prowadzić, we wskazanym formacie, odpowiednie zestawienie obejmujące cały przedmiotowy wywóz oraz konsumpcji i wykorzystanie wszelkich przywożonych materiałów, a także całkowity zrealizowany wywóz. Zestawienia te powinny być przedkładane okresowo, wedle żądania właściwych organów.
(34) Przedsiębiorstwa muszą również zapewnić minimalny zysk dewizowy jako udział procentowy wywozu oraz wyników osiąganych w wywozie jak określono w Polityce Wywozu i Przywozu. Całość działań EOU/EPZ musi odbywać się w pomieszczeniach składów celnych.
d) Wnioski dotyczące EPZ/EOU
(35) W obecnym dochodzeniu, system EPZ/EOU był wykorzystany przy przywozie surowców, dóbr inwestycyjnych i przy nabywaniu towarów na rynku krajowym. Ustalono, że ustępstwa związane ze zwolnieniami z należności celnych od surowców oraz dóbr inwestycyjnych, jak i zwolnienia z podatku akcyzowego na towary nabyte z miejscowych źródeł były wykorzystane przez producenta eksportującego. Dlatego Komisja zbadała podleganie tych ustępstw wyrównaniu. W tym względzie, zwolnienie z należności celnych od surowców i dóbr inwestycyjnych niesie za sobą przyznawanie subsydiów ponieważ te ustępstwa stanowią wkłady finansowe wniesione przez rząd Indii, skoro dochody rządu należne w innym przypadku zostają utracone, a korzyść jest przyznana odbiorcy. Przyznanie tego subsydium jest uwarunkowane zgodnie z indyjskim prawem od wyników osiąganych w wywozie w rozumieniu art. 3 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego, dlatego uznaje się je za specyficzne, a zatem podlegające wyrównaniu. W przypadku zwolnienia z podatku akcyzowego, ustalono, że cło płacone od zakupów dokonanych przez inne jednostki niż EOU jest uznane za zwrot (CENVAT) i wykorzystane dla zapłacenia podatku akcyzowego od sprzedaży krajowej. Zatem zwalniając z podatku akcyzowego od zakupów dokonywanych przez EOU, żaden dodatkowy dochód rządu nie zostaje utracony i w konsekwencji EOU nie przypadają dodatkowe korzyści.
e) Obliczenie kwoty subsydium
Zwolnienie z należności celnych przywozowych od surowców
(36) Pomimo, że przedsiębiorstwo działające w ramach systemu jest zwykle zobowiązane do wywozu całości produkcji, system ten pozwala przedsiębiorstwu na sprzedaż części swojej produkcji na rynku krajowym pod pewnymi warunkami. Podczas wizyty weryfikacyjnej, przedsiębiorstwo miało możliwość wykazać, że wszystkie przywożone surowce, które były zwolnione z należności celnych przywozowych były bądź wykorzystane w produkcji towarów wywożonych, bądź przy sprzedaży towarów zawierających te surowce na rynku krajowym, zostały spełnione odpowiednie warunki. W szczególności ustalono, że stosowane cła płacone przez przedsiębiorstwo od sprzedaży krajowej obejmowały wszelkie cła utracone od przywożonych surowców wykorzystanych w produkcji towarów sprzedawanych na rynku krajowym.
(37) Wobec powyższego, stwierdzono, że zwolnienie z należności celnych przywozowych od surowców przyznane zainteresowanemu przedsiębiorstwu, spełnia kryteria określone w załącznikach I i II rozporządzenia podstawowego, zwłaszcza że nie odnotowano nadmiernych umorzeń należności celnych przywozowych w tym przypadku. Dlatego uznaje się, że badane przedsiębiorstwo w tym przypadku nie otrzymało żadnych korzyści podlegających wyrównaniu przy przywozie surowców w okresie dochodzenia.
Zwolnienie z należności celnych przywozowych od dóbr inwestycyjnych
(38) W odróżnieniu od surowców, dobra inwestycyjne nie są fizycznie włączane do wyrobów gotowych. Do celów obliczeń, kwota ceł utraconych jest równoważna dotacji na każdy przywóz dobra inwestycyjnego. W konsekwencji, korzyść dla badanego przedsiębiorstwa została obliczona na podstawie kwoty niezapłaconych należności celnych od przywożonych dóbr inwestycyjnych przez rozłożenie tej kwoty na okres amortyzacji stosowany do celów rachunkowych.
(39) Producent eksportujący twierdził, że okres amortyzacji wynoszący 13 lat wymieniony w jego dokumentacji księgowej lepiej odzwierciedla rzeczywistą sytuację przedsiębiorstwa ponieważ jest zgodny z ustawą o indyjskich przedsiębiorstwach i ustalony został przez jego zarządzających oraz audytorów. Ponadto, producent utrzymywał, że w innych antysubsydyjnych postępowaniach wyjaśniających metoda amortyzacji ustalona w dokumentacji księgowej była wykorzystywana jako baza do przyznania korzyści. Producent odnosił się także do sprawozdania nieformalnej grupy ekspertów Światowej Organizacji Handlu (WTO) w sprawie subwencji, które wskazuje, że "powinno dawać się pierwszeństwo wykorzystywaniu danych rachunkowych, niż okresów amortyzacji związanych z podatkiem dla ustalania okresu użytkowania aktywów ponieważ dane księgowe lepiej odzwierciedlają rzeczywisty okres wykorzystania aktywów". Producent eksportujący argumentował, że niepoprawne jest ustalanie okresu amortyzacji na podstawie metody używanej w celach podatkowych ponieważ ta oparta jest na metodzie salda degresywnego, a nie metodzie liniowej, która jest zwykle wykorzystywana w tym celu.
(40) Jednakże dochodzenie wykazało, że istnieją sprzeczne informacje pochodzące od przedsiębiorstwa dotyczące amortyzacji przedmiotowych aktywów. Przedsiębiorstwo zmieniło klasyfikację tych aktywów w celach podatkowych tj. w celach podatkowych uznano je za formy, a nie maszyny i amortyzowano je według metody salda degresywnego. Jednakże przedsiębiorstwo nadal uznawało aktywa za maszyny w celach rachunkowych mimo, że ustawa o indyjskich przedsiębiorstwach oraz ustawa o podatku dochodowym przewidują wykorzystanie tej samej klasyfikacji zarówno do celów podatkowych i rachunkowych. Jeśli przedsiębiorstwo zaklasyfikowało aktywa jako formy do celów rachunkowych istniejący okres amortyzacji dla maszyn tj. 13 lat nie mógł być zastosowany. W rzeczywistości okres ten powinien był wynosić bądź sześć lat, gdyby zastosowano liniową metodę amortyzacji, bądź, gdyby zastosowano metodę salda degresywnego jak wykazano w zeznaniu podatkowym dla form, około 80 % wartości aktywów powinno zostać zamortyzowane w ciągu pierwszych trzech lat.
(41) Chociaż jest zrozumiałe, różne okresy amortyzacji mogą być wykorzystywane do celów podatkowych i rachunkowych, nie uważa się za akceptowalne klasyfikowanie aktywów jako form do celów podatkowych oraz jako maszyn do celów rachunkowych. Wydaje się, że przedmiotowe aktywa mogą być jedynie albo formami albo maszynami ale nie obiema jednocześnie. Logiką tą kieruje się odpowiednie ustawodawstwo indyjskie, które przewidują konsekwentną klasyfikację zarówno do celów podatkowych jak i rachunkowych.
(42) W tym przypadku przedsiębiorstwo zastosowało dla opodatkowania metodę salda degresywnego, która spowodowała amortyzację 80 % aktywów w ciągu pierwszych trzech lat. Dlatego pozostaje kwestia oceny, jaki byłby właściwy okres amortyzacji gdyby przedsiębiorstwo zastosowało podobną klasyfikację aktywów zarówno do celów podatkowych i rachunkowych.
(43) W tym względzie, rozważano dwie możliwości, z których obie są określone jako dopuszczalne na mocy ustawy o indyjskich przedsiębiorstwach tj. sześcioletni okres amortyzacji przy liniowej metodzie amortyzacji lub metodzie salda degresywnego metoda amortyzacji gdzie wartość aktywów amortyzowana jest o 40 % pozostałej wartości każdego roku. Przedsiębiorstwo nie wskazało żadnej możliwości ale nadal argumentowało za zastosowaniem 13-letniego okresu amortyzacji, który został zastosowany dla maszyn.
(44) W tym względzie stwierdzono, że najrozsądniejszą metodą wyboru właściwego okresu amortyzacji jest wzięcie pod uwagę zwykłej praktyki dla danego przemysłu i rozważenie okoliczności specjalnych tego przedsiębiorstwa, które jest rentowne i stale intensywnie inwestuje w przedmiotowy produkt. Z danych zebranych w trakcie dochodzenia wynika, że większość przedsiębiorstw przynosi straty i ponosiło je przez znaczny okres czasu. To spowalnia inwestycyjne i wydłuża okresy amortyzacji. Średni okres amortyzacji dla tych przedsiębiorstw przynoszących straty to sześć lat.
(45) Jednakże sytuacja producenta eksportującego jest bardzo różna od typowego przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo jest rentowne oraz nadal intensywnie inwestuje i dlatego rozsądnie jest zakładać, że okres amortyzacji byłby znacznie krótszy niż wymieniona średnia. Dlatego uznano za właściwe zastosować metodę salda degresywnego amortyzacji, która zakłada szybszą amortyzację niż metoda liniowa. Zauważa się, że w warunkach ciągłych regularnych inwestycji, metoda salda degresywnego amortyzacji przewidziana w motywie 43 ustawy o indyjskich przedsiębiorstwach pozwala na amortyzację szybszą o 30 % niż równoważna metoda liniowa, w reprezentatywnym okresie sześciu lat stosowanym przy wykorzystaniu metody liniowej. Odpowiada to okresowi 4,2 lat w porównaniu z sześcioma latami w metodzie liniowej i ten krótszy okres został wykorzystany do podziału otrzymanej korzyści.
(46) Tak obliczona kwota, która została przypisana do okresu dochodzenia, została dostosowana przez dodanie odsetek za okres dochodzenia w celu ustalenia pełnej korzyści dla odbiorcy w ramach tego programu. Zważywszy na charakter tego subsydium, które jest równoważne jednorazowej dotacji, długoterminowa stopa procentowa w okresie dochodzenia w Indiach została uznana za właściwą. Kwota subsydium została podzielona na całkowity obrót eksportowy EOU.
(47) Ostateczna kwota subsydium ad valorem ustalona dla zwolnienia z należności celnych przywozowych od dóbr inwestycyjnych dla badanego przedsiębiorstwa w okresie dochodzenia wyniosła 7,3 %.
2. Kwota subsydium podlegającego wyrównaniu
(48) Ostateczna kwota subsydium podlegającego wyrównaniu zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego wyrażona ad valorem, dla badanego producenta eksportującego wynosiła 7,3 %. Zważywszy, że istnieje tylko jeden producent eksportujący w Indiach, ustalenia te stosują się do całości wywozu indyjskiego.
| Typ subsydium | EOU/EPZ | ITES | Ogółem |
| 7,3 % | 0 % | 7,3 % |
D. DEFINICJA PRZEMYSŁU WSPÓLNOTOWEGO
1. Produkcja wspólnotowa
(49) W okresie dochodzenia płyty CD-R były produkowane we Wspólnocie przez następujące przedsiębiorstwa:
- pięć skarżących przedsiębiorstw, które współpracowały w postępowaniu,
- cztery przedsiębiorstwa, które nie złożyły skargi ale ją poparły i współpracowały w postępowaniu,
- dwie przedsiębiorstwa, które nie złożyły skargi ale ją poparły ale nie współpracowały w wystarczający sposób w dochodzeniu,
- jeden producent, który nie złożył skargi ale ją poparł i dostarczył Komisji ogólne informacje,
- inne przedsiębiorstwa, które nie złożyły skargi i nie współpracowały w postępowaniu.
(50) Fakt, iż kilku producentów, którzy nie złożyli skargi współpracowało w ramach dochodzenia zapewnił Komisji możliwość zbadania bardziej szczegółowo ich statusu w odniesieniu do art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Ustalono, że niektórzy ze współpracujących producentów (włącznie z tymi, którzy pierwotnie nie byli wnioskodawcami) przywozili płyty CD-R ale żaden z nich nie dokonywał przywozu z Indii. Ponadto, znaczna część tych zakupów została dokonana w celu zaspokojenia krótkoterminowego popytu rynkowego podczas gdy zainstalowano nowe dodatkowe moce produkcyjne i stanowiła stosunkowo mały udział procentowy zakupów w porównaniu z całkowitą sprzedażą i własną produkcją w okresie dochodzenia. Dlatego nie było powodów aby wyłączyć te przedsiębiorstwa z definicji przemysłu wspólnotowego.
(51) Na podstawie powyższego, uznano, że płyty CD-R produkowane przez wszystkich wymienionych producentów tworzą produkcję wspólnotową w rozumieniu art. 9 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.
2. Definicja przemysłu wspólnotowego
(52) Jak wspomniano w motywie 49, dziewięciu producentów wspólnotowych, którzy poparli skargę w pełni współpracowało w dochodzeniu. Producenci ci reprezentowali większość całkowitej produkcji wspólnotowej płyt CD-R w okresie dochodzenia, w tym przypadku więcej niż 60 %. Na tej podstawie, byli oni uważani za tworzących przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 8 rozporządzenia podstawowego. Są oni zwani dalej "przemysłem wspólnotowym".
E. SZKODA
1. Konsumpcja wspólnotowa
(53) Konsumpcja wspólnotowa została obliczona na podstawie wielkości sprzedaży przez przemysł wspólnotowy płyt CD-R własnej produkcji, wielkości sprzedaży dwóch przedsiębiorstw, którzy nie współpracowali w wystarczający sposób i dlatego nie są częścią przemysłu wspólnotowego, wielkości sprzedaży przedsiębiorstw, które dostarczyły jedynie ogólne informacje, na podstawie informacji dostarczonych przez współpracujących producentów eksportujących, danych Eurostatu w odniesieniu do przywozu dotyczących wielkości przywozu pochodzącego z pozostałych państw trzecich i na podstawie oceny sprzedaży pozostałych niewspółpracujących producentów wspólnotowych opartej na informacjach zebranych przez Komisję przy rozpatrywaniu możliwości uwzględnienia skargi.
(54) Na tej podstawie ustalono, że konsumpcja wspólnotowa wzrosła znacznie między 1998 r. a okresem dochodzenia (+ 1.759.000 tysięcy sztuk). Dokładniej, wzrosła ona znacząco między 1998 r. a 2000 r. i osiągnęła szczyt w 2001 r. Nieznacznie zmalała między 2001 r. a okresem dochodzenia. Rozwój konsumpcji powinno się rozważać w świetle faktu, iż płyty CD-R są stosunkowo nowym produktem. Stały się powszechnie dostępne niedawno, a przełom w tym zakresie nastąpił w latach 1997-1998. Odtąd, wzrost popytu na nowy nośnik przechowywania danych był spektakularny. To wyjaśnia, dlaczego pewna liczba wskaźników, między innym konsumpcja, wykazuje duży wzrost.
| Konsumpcja wspólnotowa | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| Płyty CD-R (w tys. sztuk) | 459.166 | 1.172.950 | 2.017.557 | 2.461.271 | 2.218.563 |
| Indeks | 100 | 255 | 439 | 536 | 483 |
2. Przywóz płyt CD-R do Wspólnoty
a) Wielkość i udział w rynku przywozu pochodzącego z Indii
(55) Na podstawie danych Eurostatu wielkość przywozu z Indii drastycznie wzrosła w rozważanym okresie. Podczas gdy przywóz był nieznaczny w latach 1998 i 1999, w okresie dochodzenia wyniósł prawie do 200 milionów sztuk. Wzrost przywozu odnotowano w szczególności w między 1999 r. a 2000 r. (przywóz wzrósł 26-krotnie), chociaż należy zauważyć, że udział w rynku przywozu indyjskiego był nadal na poziomie de minimis w tym czasie, oraz między 1999 r. a 2000 r., kiedy wielkości wzrosły 10-krotnie. W konsekwencji, według danych Eurostatu, Indie stały się w 2001 r. i w okresie dochodzenia, drugim najważniejszym krajem wywozu przedmiotowego produktu do Wspólnoty.
| Przywóz | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| Płyty CD-R (w tysiącach sztuk) | 1.184 | 712 | 18.462 | 179.904 | 196.091 |
| Indeks | 100 | 60 | 1 559 | 15.196 | 16.563 |
(56) Udział w rynku przedmiotowego kraju wzrósł od 0 do 9 % między 1998 r. a okresem dochodzenia. Wzrost był szczególnie zauważalny między 2000 r. a 2001 r. i wzrósł o 6 punktów procentowych.
(57) Wzrost udziału w rynku indyjskim powinien być rozpatrywany w świetle zmian wzrostu udziału w rynku przemysłu wspólnotowego w okresie między 1998 r. a okresem dochodzenia. Podczas gdy udział w rynku indyjskim wzrósł o 9 punktów procentowych w rozważanym okresie, udział przemysłu wspólnotowego wzrósł jedynie o 3,7 punktów procentowych w tym samym okresie.
| Udział w rynku | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| Płyty CD-R | 0 % | 0 % | 1 % | 7 % | 9 % |
b) Kształtowanie się cen
(58) Średnia cena importowa płyt CD-R z Indii wzrosła znacznie po raz pierwszy w 1998 r. i 1999 r. Jednakże tan wzrost ceny nie jest prawdopodobnie reprezentatywny wobec małych ilości wywiezionych.
(59) Od 1999 r., ceny stale spadały do 2001 r. (ogółem o 77 % w tym okresie) zanim ponownie zaczęły wzrastać, nawet jeśli tylko o 17 % między 2001 r. a okresem dochodzenia, gdy ustalono, że wynosiły około 0,33 EUR za sztukę. Następnie od 2000 r. do 2001 r. ceny importowe ponownie drastycznie spadły. Towarzyszył temu ogromny wzrost wielkości przywozu z Indii. Spadek cen od 2000 r. do końca okresu dochodzenia wyniósł w sumie 59 %.
| Ceny | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| Płyty CD-R (w tys. sztuk) | 126 | 1.227 | 823 | 285 | 334 |
| Indeks | 100 | 975 | 654 | 226 | 265 |
| Baza indeksu 100 w 2000 r. | 100 | 35 | 41 |
(60) Współpracujący producent eksportujący twierdził, że był jedynym producentem eksportującym w Indiach w okresie dochodzenia oraz, że rozpoczął produkcję płyt CD-R w 1999 r. Stosownie do tego, dane Eurostatu wykorzystane przez Komisję były mylące i nie stanowiły właściwej podstawy do oceny indyjskiego rozwoju cen. Ostatecznie, producent eksportujący twierdził, że podejście to prowadzi do sztucznie zawyżonego spadku ceny importowej o 59 % między 2000 r. a okresem dochodzenia.
(61) Jednakże jak już wspomniano w motywie 10, analiza tendencji istotnych dla szkody obejmuje dłuższy okres niż okres dochodzenia (tj. rozważany okres). Ponadto, jak zostanie przedstawione poniżej, dane Eurostatu wskazały na podobną tendencję do wskazywanej przez dane dostarczone przez producenta eksportującego.
(62) Istotnie, w celu uniknięcia wszelkich wątpliwości w odniesieniu do zastosowanego podejścia, dane dostarczone przez producenta eksportującego zostały jednak zbadane i przedstawione poniżej w formie zindeksowanej, biorąc pod uwagę, że dane oparte są na roku podatkowym tj. okresie od kwietnia do marca, w odróżnieniu do roku kalendarzowego tj. okresu od stycznia do grudnia.
| Indeks | kwiecień 1997 r. marzec 1998 r. | kwiecień 1998 r. marzec 1999 r. | kwiecień 1999 r. marzec 2000 r. rok budżetowy 2000 | kwiecień 2000 r. marzec 2001 r. rok budżetowy 2001 | Okres dochodzenia |
| Wielkości | 100 | 711 | 2.829 | ||
| Udział w rynku | 0 % | 0 % | 0 % | 5 %-10 % | 10 %-15 % |
| Cena jednostkowa | 100 | 38 | 46 |
(63) Na tej podstawie, wielkości przywozu od indyjskiego producenta eksportującego wzrosła drastycznie ponieważ 28-krotnie między rozpoczęciem produkcji tego producenta eksportującego w 1999 r. a okresem dochodzenia, jego udział w rynku wzrósł od zera do ponad 10 % między 2000 r. a okresem dochodzenia, a cena sprzedaży spadła o 54 % między 2000 r. a okresem dochodzenia.
(64) Powyższe tendencje dla okresu między 2000 r. a okresem dochodzenia są podobne do tych ustalonych na podstawie danych Eurostatu dla podobnego okresu. Ponadto, analiza szkody dokonywana jest w skali ogólnokrajowej i nie powinna być ograniczona do analizy indywidualnego przedsiębiorstwa. Ponieważ nie można było wykluczyć, że inni nieznani producenci indyjscy produkowali i wywozili płyty do Wspólnoty w rozważanym okresie, zdecydowano wykorzystać dane Eurostatu dotyczące istotnych tendencji w analizie szkody. Niemniej jednak, wnioski w odniesieniu do szkody skupiły się na okresie od 2000 r. do okresu dochodzenia tj. okresu, w którym przedmiotowy producent rzeczywiście dokonywał wywozu. W tych okolicznościach i z powodów wyjaśnionych powyżej, Komisja zdecydowała dokonać analizy szkody na podstawie danych Eurostatu.
c) Podcięcie cenowe
(65) W celu ustalenia podcięcia cenowego przeanalizowano zweryfikowane dane dotyczące cen w doniesieniu do okresu dochodzenia. Odpowiednie ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego są cenami netto po odliczeniu upustów, rabatów i opłat wyrównawczych. W przypadku gdy było to konieczne ceny te zostały dostosowane do poziomu loco zakład tj. z wyłączeniem kosztów transportu we Wspólnocie. Porównywane indyjskie ceny importowe również są cenami netto po odliczeniu upustów i rabatów i są dostosowane, gdy jest to konieczne, do ceny CIF granica Wspólnoty.
(66) Po wyjaśnieniach żądanych przez indyjskiego producenta eksportującego potwierdzono, jak wskazano powyżej (patrz: motyw 65), że, gdy jest to właściwe, dostosowania dokonano do wspólnotowych cen sprzedaży w celu odliczenia opłat z tytułu praw autorskich.
(67) Na podstawie odpowiedzi na kwestionariusz, różne rodziny produktów płyt CD-R mogłyby zostać zdefiniowane do celów porównawczych na podstawie następujących kryteriów: zdolność składowa, rodzaj nagrywanych danych, charakter warstwy odblaskowej, nadruki oraz opakowanie zbiorcze. Podobnie jak w poprzednim przypadku dotyczącym Tajwanu, jakkolwiek uznano, że właściwości fizyczne płyt CD-R miały w mniejszym stopniu decydujący wpływ na ceny sprzedaży płyt CD-R, to opakowanie zbiorcze okazało się szczególnie wpływowym kryterium do celów porównawczych.
(68) Ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego oraz ceny importowe indyjskiego producenta eksportującego porównano na poziomie odpowiednio loco zakład i granica Wspólnoty oraz do niezależnych konsumentów na rynku Wspólnoty, oraz należycie dostosowano, gdy było to właściwe.
(69) Na tej podstawie ustalono istnienie podcięcia cenowego dla przywozu z Indii. Poziom podcięcia cenowego, wyrażony jako udział procentowy średniej ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego, wahał się między 3,47 % a 66,25 %. Średni ważony margines podcięcia cenowego wyniósł 17,69 %. Ponadto, wskutek strat poniesionych przez przemysł wspólnotowy i obniżone ceny, ustalono także znaczne zaniżanie cen.
(70) Indyjski producent eksportujący twierdził, że porównania nie dokonano na odpowiednim poziomie handlu ponieważ znaczna większość jego wywozu do Wspólnoty dotyczyła sprzedaży do producentów oryginalnego sprzętu ("OEM - Original Equipment Manufacturers"), podczas gdy przemysł wspólnotowy jest rzekomo głównie zorientowany na użytkowników końcowych i punkty sprzedaży detalicznej.
(71) Na początku należy zauważyć, że indyjskie przedsiębiorstwo określiło pojęcie OEM w dość szeroki sposób. Na przykład, zawierało ono sprzedaż przedsiębiorstwom, które produkują produkty inne niż płyty CD-R, i które odsprzedają te płyty CD-R pod własnym znakiem towarowym. Definicja OEM wykorzystana przez indyjskie przedsiębiorstwo nie odpowiada tej zwykle wykorzystanej przez instytucje. Jednakże nawet jeśli sprzedaż do OEM potraktuje się w szerokim rozumieniu, nadanemu jej przez indyjskie przedsiębiorstwo, ustalona średnia ważona marginesu podcięcia cenowego byłaby wciąż znaczna tj. wynosiłaby około 12 %.
3. Sytuacja przemysłu wspólnotowego
a) Uwaga wstępna
i) Skutek wcześniejszego dumpingu
Przemysł wspólnotowy jest nadal objęty procesem powracania do wcześniejszej swojej pozycji po skutkach wcześniejszego przywozu dumpingowego płyt CD-R pochodzących z Tajwanu. W rzeczywistości, ponieważ rozporządzenie (WE) nr 1050/2002(5) nakładające ostateczne środki przeciw przywozowi z Tajwanu weszło w życie niedawno (w czerwcu 2002 r.), przemysł wspólnotowy nie był w stanie w pełni powrócić do wcześniejszej swojej pozycji.
ii) Początek produkcji płyt CD-R we Wspólnocie
(72) Jak wymieniono w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2479/2001 z dnia 17 grudnia 2001 r. nakładającym tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz zapisywalnych dysków kompaktowych pochodzących z Tajwanu(6) dotyczące płyt CD-R z Tajwanu, pierwsza fala instalacji nowych europejskich urządzeń przypadła na 1997 r., który dlatego musi uważany za rok rozruchu z nieuchronnie wysokim jednostkowym kosztem produkcji i niskim wykorzystaniem zdolności produkcyjnych. Po uzyskaniu rozsądnej skali produkcji i po znacznym obniżeniu kosztów produkcji widoki na rozwój branży były pomyślne w 1999 r. Sytuacja ta przyciągnęła nowe inwestycje i producentów na rynek. Ponadto, należy przypomnieć nadzwyczajną sytuację rynku wskazaną w motywie 54. Wzrost konsumpcji wspólnotowej był znaczny w rozważanym okresie i fakt ten wyjaśnia, dlaczego pewna liczba wskaźników, między innymi takich jak: produkcja oraz wielkość sprzedaży, wykazuje wysoki wzrost.
b) Produkcja, zdolność produkcyjna i wykorzystanie zdolności produkcyjnej
| 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP | |
| Produkcja (w tys. sztuk) | 75.765 | 172.113 | 298.792 | 389.467 | 403.127 |
| Indeks | 100 | 227 | 394 | 514 | 532 |
| Zdolność produkcyjna (w tys. sztuk) | 89.871 | 187.628 | 352.962 | 438.015 | 462.680 |
| Indeks | 100 | 209 | 393 | 487 | 515 |
| Wykorzystanie zdolności produkcyjnej | 84,3 % | 91,7 % | 84,7 % | 88,9 % | 87,1 % |
(73) Wobec ekspansji konsumpcji wspólnotowej, produkcja płyt CD-R przez przemysł wspólnotowy rosła stale w rozważanym okresie, ponieważ rosła o średnio 80 milionów sztuk rocznie między 1998 r. a okresem dochodzenia. Wzrost był szczególnie wysoki między 1999 r. a 2000 r. (+ 74 %) oraz między 2000 r. a 2001 r. (+ 30 %), ale spowolnił w okresie dochodzenia (+ 4 %).
(74) Zdolność produkcyjna podążała za tendencja podobną do produkcji. Wzrosła 5-krotnie między 1998 r. a okresem dochodzenia. Od 1998 r. do końca 1999 r. wzrost zdolności produkcyjnej był głównie spowodowany ważnymi inwestycjami w maszyny i sprzęt, które zostały dokonane po roku rozruchu, i które były zgodne z gwałtownym wzrostem konsumpcji. Jednakże od 2001 r. wzrost zdolności produkcyjnej był ograniczony, co zasadniczo można tłumaczyć inwestycjami polegającymi na zastępowaniu maszyn pierwszej generacji przez sprzęt nowy i bardziej skuteczny.
(75) W konsekwencji równoczesnej ewolucji produkcji i zdolności produkcyjnej, wykorzystanie zdolności produkcyjnej wzrosło o niecałe 3 punkty procentowe między 1998 r. a okresem dochodzenia.
c) Wielkość sprzedaży, cena sprzedaży i czynniki wpływające na ceny, udział w rynku i wzrost
| Sprzedaż we Wspólnocie | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| Wartość (w tys. sztuk) | 44.621 | 124.041 | 168.594 | 279.445 | 296.743 |
| Indeks | 100 | 278 | 378 | 626 | 665 |
| Udział w rynku | 9,7 % | 10,6 % | 8,4 % | 11,4 % | 13,4 % |
| Indeks | 100 | 109 | 86 | 117 | 138 |
| Cena sprzedaży (EUR/tys. sztuk) | 997 | 941 | 633 | 417 | 406 |
| Indeks | 100 | 94 | 63 | 42 | 41 |
(76) Wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego wzrosła znacznie w rozważanym okresie. Od 1998 r. do okresu dochodzenia sprzedaż przemysłu wspólnotowego zwiększyła się w odniesieniu do wielkości 6,6-krotnie tj. o około 250 milionów sztuk. Wzrost wielkości sprzedaży powinien jednakże być rozpatrywany w świetle zmian konsumpcji wspólnotowej, która wzrosła o 1.759 milionów sztuk w rozważanym okresie. Jednakże należy zauważyć, że podczas gdy wielkości wzrosły o 66 % między 2000 r. i 2001 r., wzrosły one jedynie o 6 % w okresie dochodzenia w porównaniu do 2001 r.
(77) Średnia cena sprzedaży przemysłu wspólnotowego spadła o 59 % w rozważanym okresie. Spadek był szczególnie znaczny między 2000 r. a okresem dochodzenia, kiedy ceny sprzedaży spadły o 36 %.
(78) Oceniając czynniki wpływające na ceny krajowe analiza skoncentrowała się głownie na zawężeniu się popytu między 2001 r. a okresem dochodzenia oraz koszcie produkcji. Zważywszy, że ceny przywozu subsydiowanego były bardzo niskie na rynku Wspólnoty, uważa się, że samo zawężenie się popytu nie miało nadrzędnego wpływu na ceny ponieważ jest ono głównie wynikiem spadku przywozu po niskich cenach z Tajwanu w następstwie nałożenia środków antydumpingowch. Jak wyjaśniono poniżej (patrz: motyw 90), koszt produkcji stale spadał między 1998 r. a okresem dochodzenia. Zwykle, w uczciwych warunkach rynkowych, taki spadek kosztów powinien mieć bezpośredni wpływ na rentowność. Jednakże tak się nie stało ponieważ, jak wykazano w motywie 91, rentowność była dodatnia tylko raz w 1999 r. i pozostawała ujemna do okresu dochodzenia.
(79) Przemysł wspólnotowy zyskał 3,7 punktów procentowych udziału w rynku między 1998 r. a okresem dochodzenia kiedy ustalono, że jego sprzedaż reprezentuje 13,4 % konsumpcji wspólnotowej.
d) Zapasy
(80) Zapasy płyt CD-R własnej produkcji wzrosły znacznie pod koniec 1999 r., a nawet w większym stopniu pod koniec 2001 r. Wynikało to z faktu, że wielkość sprzedaży wzrosła mniej niż przewidziano. Zapasy, wyrażone jako udział procentowy produkcji płyt CD-R, wyniosły 15 % w okresie dochodzenia.
| Zapasy | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| w tys. sztuk | 6.976 | 18.763 | 64.724 | 66.956 | 58.817 |
| Indeks | 100 | 269 | 928 | 960 | 843 |
(81) Producent eksportujący argumentował, że ocena zapasów dokonana przez Komisję jest nieprawidłowa ponieważ dane te obejmują poziom zapasów trzech przedsiębiorstw związanych z tajwańskimi producentami oraz, że przedsiębiorstwa te zwiększały zapasy płyt własnej produkcji, aby zaabsorbować duże ilości płyt CD-R przywożonych z Tajwanu przed nałożeniem środków antydumpingowych.
(82) Po pierwsze, przypomina się, że jedno z przedsiębiorstw wspomnianych przez indyjskiego producenta eksportującego nie było włączone w definicji przemysłu wspólnotowego ponieważ nie współpracowało w wystarczający sposób w dochodzeniu.
(83) Dla jednego z dwóch pozostałych przedsiębiorstw wymienionych przez indyjskiego producenta eksportującego, zapas płyt CD-R własnej produkcji w momencie rozpoczęcia zakupów przedmiotowego produktu był najmniejszy w całym okresie od 1998 r. do okresu dochodzenia, a ich udział w ogólnej ilości zapasów przemysłu wspólnotowego jest znikomy. Dlatego, zapasy przemysłu wspólnotowego płyt CD-R własnej produkcji nie były sztucznie zwiększone przez zakupy, a ponadto nie wpłynęły znacznie na zmianę ilości zapasów przemysłu wspólnotowego.
(84) W przypadku trzeciego przedsiębiorstwa, należy zauważyć, że weszło ono na rynek płyt CD-R dopiero w 2000 r. i musiało sprostać podaży z produktami zakupionymi zanim jego produkcja była w pełni funkcjonująca. Potwierdzone jest to przez fakt, że wykorzystanie zdolności produkcyjnej było najwyższe w całym rozważanym okresie, w momencie gdy rozpoczęło ono zakupy, zatem przedsiębiorstwo nie miało wyboru i musiało zaspokoić dodatkową podaż poprzez zakupy.
(85) Argumentowano także, że jedno z tych przedsiębiorstw umyślnie zmniejszyło swoją produkcję, aby zabsorbować zakupy tajwańskich płyt CD-R przed nałożeniem środków antydumpingowych.
(86) Jednakże należy zauważyć, że zakupy tego przedsiębiorstwa rozpoczęły się na długo przed wszczęciem dochodzenia antydumpingowego w sprawie Tajwanu (tj. w 2000 r. podczas gdy wszczęcie opublikowano w 2001 r.). Dlatego, jest mało prawdopodobne, że dokonano tych zakupów w celu uniknięcia zapłaty ceł antydumpingowych i powinno się je rozważać bardziej jako sposób przedsiębiorstwa na uzupełnienie zakresu produkcji produktu podobnego. Ponadto, zakupy te spadły o więcej niż 25 % między 2000 r. a 2001 r.
(87) Ostatecznie, indyjski producent eksportujący twierdził, że chociaż zapasy płyt CD-R przemysłu wspólnotowego wyrażone jako udział procentowy jego produkcji wynosiły 15 % w okresie dochodzenia, liczba 20 % była wspomniana dla 2000 r. w rozporządzeniu Komisji (WE) 2479/2001 nakładającym środki na Tajwan, zatem prowadząc do poprawy o 25 % poziomu zapasów między 2000 r. a okresem dochodzenia.
(88) W tym względzie, chociaż wystąpiła niewielka poprawa między 2000 r. a okresem dochodzenia, daleko mu do wzrostu 25 % jak twierdził producent eksportujący, a ponadto należy wskazać, że dane z obu badań nie są porównywalne ponieważ definicja przemysłu wspólnotowego w tych dochodzeniach nie jest ta sama.
(89) Dla wszystkich powyższych powodów, argumenty te zostały odrzucone.
e) Koszt produkcji i rentowność
(90) Ogólny jednostkowy koszt produkcji spadł znacznie (tj. o 55 %) między 1998 r. a okresem dochodzenia. Na skutek usprawnień i dostosowań procesu produkcji, przemysł wspólnotowy był w stanie stale zmniejszać koszt produkcji, który reprezentował w okresie dochodzenia około 80 % całkowitego kosztu produkcji płyt CD-R.
(91) Bez względu na wysiłki, aby poprawić konkurencyjności przez obniżenie kosztów, rentowność przemysłu wspólnotowego spadła o 9 punktów procentowych między 1998 r. a okresem dochodzenia. Początkowo rentowność uległa poprawie między 1998 r. i 1999 r. kiedy ustalono, że ma ona wartość dodatnią. Następnie, w 2000 r. rentowność spadła do tego samego poziomu straty z 1998 r. (tj. - 1 %), aby spaść o kolejne 11 punktów procentowych w 2001 r. i zatrzymać się na poziomie 11 % straty w okresie dochodzenia. Dlatego znaczna obniżka kosztów, która nastąpiła między 2000 r. a okresem dochodzenia (tj. - 30 %), była niewystarczająca aby zrekompensować spadek cen o 36 %, który wystąpił w tym samym okresie.
| 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP | |
| Koszt produkcji (w ECU/EUR za płytę CD) | 1,01 | 0,75 | 0,64 | 0,47 | 0,45 |
| Indeks | 100 | 75 | 63 | 47 | 45 |
| Rentowność | - 1,11 % | 19,93 % | - 1,03 % | - 12,59 % | - 10,93 % |
f) Inwestycje, zwrot z inwestycji, zdolność pozyskiwania kapitału
| 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP | |
| Inwestycje (w tys. ECU/EUR) | 29.410 | 58.666 | 34.586 | 12.710 | 14.317 |
| Indeks | 100 | 199 | 118 | 43 | 49 |
| Zwrot z inwestycji | - 1 % | 27 % | - 1 % | - 19 % | - 18 % |
| Przepływ środków pieniężnych (w tys. ECU/EUR) | 8.983 | 38.643 | 20.510 | 6.667 | 6.472 |
(92) Główne inwestycje zostały poczynione w 1998 r., kiedy przemysł wspólnotowy był wciąż w fazie rozruchu oraz w trakcie 1999 r. i części 2000 r. kiedy miała miejsce druga fala inwestycji, wspierana przez korzystne warunki rynkowe zaistniałe dokonywano oceny inwestycji.
(93) W wyniku drastycznej zmiany warunków rynkowych, w szczególności spadku rynkowych cen sprzedaży, nowe decyzje inwestycyjne w 2000 r. były w znacznym zakresie przesunięte lub odwołane, pomimo dalszego rozwoju konsumpcji wspólnotowej.
(94) Indyjski producent eksportujący twierdził, że dane dotyczące inwestycji nie są zgodne z tymi związanymi z produkcją i zdolnością produkcyjną, które wykazują tendencje wzrostową. Ponadto argumentował, iż wartość inwestycji wynosiła jedynie 14 milionów EUR w okresie dochodzenia, podczas gdy zgodnie z nie objętą poufnością odpowiedzią na kwestionariusz dostawcy maszyn, dokonał on sprzedaży do producentów europejskich płyt CD-R za ogółem 17 milionów EUR w okresie dochodzenia.
(95) Po pierwsze, przypomina się, że istnieje różnica między inwestycją i rozwojem produkcji ponieważ między zakupem sprzętu a rozpoczęciem produkcji mija kilka miesięcy. Ponadto, wzrost produkcji wynika również z działań dostosowawczych i usprawnień procesu produkcyjnego, a nie koniecznie z zakupu nowych maszyn. W odniesieniu do zdolności produkcyjnej, należy zauważyć, że zdolnością produkcyjną wykorzystaną jako wskaźnik szkody jest zdolność techniczna, która różni się z roku na rok ze względu na problemy techniczne i/lub decyzje zarządzających oparte na prognozach rynkowych, nie mając wpływu na liczbę maszyn.
(96) Po drugie, w odniesieniu do dostawcy, wizyty weryfikacyjne w jego siedzibie wykazały, że dane zgłoszone w odpowiedzi na kwestionariusz nie mogą być bezpośrednio porównane z danymi dotyczącymi inwestycji przemysłu wspólnotowego i były błędne ponieważ, po pierwsze dotyczyły klientów europejskich, a nie tylko producentów przemysłu wspólnotowego i po drugie, dotyczyły nie tylko sprzedaży do producentów płyt CD-R ale także innych typów producentów dysków optycznych.
(97) Zwrot z inwestycji, wyrażony jako stosunek między zyskami netto przemysłu wspólnotowego a wartością księgową netto inwestycji, zmieniał się zgodnie z tendencją rentowności i zmalało z - 1 % w 1998 r. do - 18 % w okresie dochodzenia.
(98) Przepływ środków pieniężnych przemysłu wspólnotowego pozostawał dodatni, jednakże nie wystarczający, aby pokryć amortyzację, przeszacowania i rezerwy. Przepływ środków pieniężnych stale maleje od 1999 r.
(99) Dochodzenie ustaliło, że pozyskiwanie kapitału w rozważanym okresie stawało się coraz trudniejsze dla przemysłu wspólnotowego wskutek jego sytuacji finansowej, w szczególności malejącej rentowności.
g) Zatrudnienie, wydajność i płace
| 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP | |
| Zatrudnienie | 409 | 658 | 885 | 967 | 984 |
| Indeks | 100 | 161 | 216 | 236 | 241 |
| Średni koszt zatrudnienia pracownika (w tys. ECU/EUR) | 30 | 33 | 34 | 34 | 39 |
| Indeks | 100 | 108 | 114 | 114 | 129 |
| Wydajność (płyty CD na pracownika) | 185 | 262 | 338 | 403 | 410 |
| Indeks | 100 | 141 | 182 | 217 | 221 |
(100) Zatrudnienie w przypadku danego produktu zwiększyło się ponad dwukrotnie się w okresie dochodzenia. Wzrostowi towarzyszyła instalacja zdolności produkcyjnej. Wydajność pracownika również wzrosła między 1998 r. a okresem dochodzenia kiedy ustalono, że była ona dwukrotnie większa niż w 1998 r. Średnia płaca na pracownika wzrosła o 29 % w okresie dochodzenia.
h) Wielkość subsydium
(101) Biorąc pod uwagę wielkość i niskie ceny przywozu z Indii, wpływ subsydium na przemysł wspólnotowy nie może być uważany za nieznaczny.
4. Wniosek w odniesieniu do szkody
(102) W rozważanym okresie wielkość przywozu po niskich cenach z Indii wzrosła znacznie. Jego udział w rynku wzrósł od zera do 9 %, chociaż indyjskie ceny importowe wzrosły w latach 1998-1999, następnie spadły, aczkolwiek nie do poziomu z 1998 r. Wartym zauważenia jest, że wzrost indyjskiego przywozu i spadek cen sprzedaży był szczególnie wyraźny między 2000 r. a okresem dochodzenia. Wielkość przywozu w tym okresie wzrosła 10-krotnie, a ceny importowe spadły o 59 %, podcinając ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego (odnoszącego straty) średnio o około 17,7 % w okresie dochodzenia.
(103) Niektóre wskaźniki ekonomiczne odnoszące się do sytuacji przemysłu wspólnotowego, takie jak produkcja płyt CD-R, zdolność produkcyjna i wykorzystanie zdolności produkcyjnej, wielkość sprzedaży, udział w rynku, koszt produkcji, zatrudnienie i wydajność wykazały dodatni rozwój w okresie dochodzenia. Niemniej jednak, ten pozytywny rozwój był więcej niż wyrównany przez kilka innych wskaźników, które drastycznie się pogorszyły się w tym samym okresie takich jak średnie ceny sprzedaży, zapasy, inwestycje, rentowność, zwrot z inwestycji i przepływ środków pieniężnych.
(104) Obniżenie kosztu produkcji powiązane ze zwiększoną wydajnością, pozwoliła przemysłowi wspólnotowemu osiągnąć rentowność w 1999 r., ale dalsze obniżenie kosztów nie było wystarczające by zrekompensować znaczny spadek cen sprzedaży prowadzący do znacznych strat finansowych w okresie dochodzenia.
(105) Uwzględniając wszystkie czynniki wymienione powyżej, w szczególności fakt, że uniemożliwiono przemysłowi wspólnotowemu skorzystanie z obniżenia kosztów, że programy inwestycyjne dla produkcji płyt CD-R zostały znacznie obniżone z powodu malejącej tendencji cen sprzedaży, że zmniejszone ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego były podcięte przez indyjski przywóz oraz straty finansowe w okresie dochodzenia, uważa się, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę.
F. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY SZKODY
1. Wstęp
(106) Zgodnie z art. 8 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego, zbadano czy przywóz subsydiowany płyt CD-R pochodzących z Indii spowodował szkodę w przemyśle wspólnotowym w stopniu, który umożliwia zaklasyfikowanie jej jako istotną. Zbadano także znane czynniki, inne niż przywóz subsydiowany, które mogły jednocześnie wyrządzać szkodę przemysłowi wspólnotowemu, w celu zapewnienia, aby ewentualna szkoda spowodowana przez te inne czynniki nie była przypisana przywozowi subsydiowanemu.
(107) Analizując związek przyczynowy, należy pamiętać, że wcześniej stwierdzono już, że przywóz pochodzący z Tajwanu spowodował istotną szkodę dla przemysłu wspólnotowego. Okres dochodzenia dotyczący dochodzenia w sprawie Tajwanu przypadł na rok kalendarzowy 2000, a środki tymczasowe na przywóz pochodzący z Tajwanu nałożono w grudniu 2001 r. Jednakże przywóz z Indii był obecny na rynku Wspólnoty w znacznej wielkości w 2001 r. oraz w okresie dochodzenia, innymi słowy tuż po okresie dochodzenia dla postępowania dotyczącego Tajwanu. Zważywszy na ten rozwój na czasie, wnioski w niniejszej sprawie powinny być rozważane w połączeniu z ustaleniami w postępowaniu dotyczącym Tajwanu.
2. Skutek przywozu dumpingowego
(108) Konsumpcja wspólnotowa płyt CD-R wzrosła dramatycznie w rozważanym okresie z 459 milionów płyt CD-R w 1998 r. do 2 218 milionów płyt CD-R w okresie dochodzenia. Sprzedaż przemysłu wspólnotowego rosła w podobnym tempie, podczas gdy przywóz subsydiowany pochodzący z Indii wzrósł znacznie więcej w tym samym okresie osiągając 196 milionów sztuk w okresie dochodzenia, co odpowiada wzrostowi udziału w rynku od 0 % do 9 %. W tym samym okresie, przemysł wspólnotowy zwiększył swój udział w rynku o jedyne 3,7 punktów procentowych tj. z 9,7 % do 13,4 %, co odpowiada sprzedaży 297 milionów sztuk w okresie dochodzenia. Ponadto, przywóz z Indii przejął udział w rynku utracony przez Tajwan, po wprowadzeniu ceł tymczasowych w grudniu 2001 r.
(109) Chociaż indyjskie ceny importowe wzrosły w rozważanym okresie, należy pamiętać, że wielkości przywozu z Indii nie była znaczna do końca 2000 r., kiedy wartość przywozu zaczęła znacznie rosnąć. Między 2000 r., kiedy indyjski przywóz osiągnął po raz pierwszy 1 % konsumpcji wspólnotowej a okresem dochodzenia, kiedy reprezentował 9 % konsumpcji wspólnotowej, indyjskie ceny importowe spadły o 59 %. Zgodnie z danymi Eurostatu indyjskie ceny importowe były w 2001 r. 32 % poniżej cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego. W okresie dochodzenia były wciąż 18 % poniżej cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego, a ustalona średnia ważona marginesu podcięcia cenowego wynosiła 17,7 %.
(110) Ponadto, pomimo, że indyjskie ceny importowe wzrosły o 17 % między 2001 r. a okresem dochodzenia, należy pamiętać, że ten wzrost nie był wystarczający, aby zrekompensować ogromny spadek cen o 65 %, który miał miejsce między 2000 r. a 2001 r. Wynikająca z tej sytuacji tendencja cenowa wskazuje na znaczne zmniejszenie, które, nawet biorąc pod uwagę znaczący rozwój konsumpcji wspólnotowej, wskazuje na negatywny wpływ na rynek. Ponadto, wzrost cen jest nieznaczny w porównaniu do wzrostu wielkości (10-krotny wzrost od 2000 r. do okresu dochodzenia), który pozwolił indyjskiemu przywozowi osiągnąć ceny w 2000 r. Ostatecznie, polityka cenowa pozwoliła indyjskiemu przywozowi na osiągnięcie 9 % udziału w rynku Wspólnoty w ciągu dwóch lat.
(111) Indyjski producent eksportujący nie zgodził się z tą analizą i podkreślał, że indyjski przywóz stał się znaczący dopiero po 2000 r. oraz, że między 2000 r. a okresem dochodzenia przemysł wspólnotowy zyskał 5 punktów procentowych udziału w rynku. Kwestionował on także fakt, że indyjskie ceny spadły o 59 % między 2000 r. a okresem dochodzenia oraz zarzucał, że spadek był sztucznie niedoszacowany wskutek wykorzystania danych Eurostatu. Z tych samych powodów, zakwestionował on 65 % spadek indyjskich cen sprzedaży między 2000 r. a 2001 r.
(112) Chociaż prawdą jest, że między 2000 r. a okresem dochodzenia udział przemysłu wspólnotowego zyskał 5 punktów procentowych, indyjski udział w rynku w tym samym okresie wzrósł bardziej, tj. o 8 punktów procentowych. W odniesieniu do cen, ustalono w motywie 63, że nawet biorąc pod uwagę dane producenta eksportującego, jego obniżka cen w między 2000 r. a 2001 r. oraz między 2000 r. a okresem dochodzenia, była bliska wynikom otrzymanym na podstawie danych Eurostat. Ponieważ wykorzystanie własnych danych producenta nie zmieniłoby istotnie tendencji w odniesieniu do cen, żądanie zostało odrzucone.
(113) Dlatego stwierdzono, że znaczny wpływ na spadek cen został wywarty przez przywóz z Indii na rynek Wspólnoty od 2000 r. oraz, że ten przywóz subsydiowany po niskich cenach miał znaczący negatywny wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego, który odnotował straty i wynikającego z tego spowolnienia inwestycji.
3. Wpływ innych czynników
a) Rozwój konsumpcji
(114) W okresie dochodzenia rozważana konsumpcja wspólnotowa wzrosła o około 1 759 milionów sztuk. Rozwój konsumpcji nie przyczynił się zatem do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.
b) Przywóz z pozostałych państw trzecich
(115) Rozważono czy czynniki inne niż przywóz subsydiowany pochodzący z Indii mógł doprowadzić lub przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy, a zwłaszcza, czy przywóz z państw innych niż Indie mógł przyczynić się do powstania sytuacji powodującej szkodę.
i) Tajwan
(116) W odniesieniu do przywozu z innych państw, zostało już ustalone przez rozporządzenie (WE) nr 1050/2002, że przywóz produktu podobnego z Tajwanu był dumpingowy i spowodował istotną szkodę w przemyśle wspólnotowym między 1997 r. a 2001 r. Przywóz z Tajwanu wciąż wzrastał między 2000 r. a 2001 r. i nieznacznie spadł między 2001 r. a okresem dochodzenia. Chociaż okres dochodzenia w postępowaniu antydumpingowym, które doprowadziło do nałożenia środków antydumpingowych na przywóz płyt CD-R pochodzących z Tajwanu przypadł na 2001 r., zważywszy, że tymczasowe cło antydumpingowe zostało nałożono dopiero w grudniu 2001 r., nie można wykluczyć, że przywóz z Tajwanu był dumpingowy do grudnia 2001 r. i dlatego spowodował część szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy między 2000 r. a okresem dochodzenia.
(117) Indyjski współpracujący producent eksportujący zarzucał, że cena na rynku wspólnotowym jest ustalona przez producentów tajwańskich, oraz, że indyjskie przedsiębiorstwo jest zmuszone dostosować swoje ceny. Jednakże indyjskie ceny importowe spadły w takim zakresie, że indyjski przywóz nie tylko był w stanie sprostać tajwańskiej konkurencji ale także osiągnąć ponad 8 % udziału w rynku między 2000 r. a okresem dochodzenia i przejąć udział w rynku utracony przez Tajwan między 2000 r. a okresem dochodzenia. Na rynku cechowanym przez przejrzystość i elastyczność cen, niskie ceny indyjskiego przywozu miały znaczny wpływ na ustalenie cen we Wspólnocie. Dlatego, chociaż przywóz pochodzący z Tajwanu miał wpływ na rynek Wspólnoty w rozważnym okresie, przynajmniej do grudnia 2001 r. nie był on taki, aby przerwać związek przyczynowy między przywozem subsydiowanym a powstającą szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.
(118) To samo przedsiębiorstwo twierdziło również, że obniżka cen w 2001 r. miała być skutkiem przywozu ogromnych wielkości tajwańskich płyt CD-R w ostatnim kwartale 2001 r., z jednej strony z powodu perspektywy prawdopodobnego nałożenia ceł antydumpingowych na tajwański przywóz, a z drugiej strony ponieważ tajwańscy eksporterzy przesyłali duże wielkości płyt CD-R, które ze względu na ich niskie właściwości techniczne wkrótce miały wyjść z użycia.
Ta kwestia była badana, a miesięczne dane statystyczne Eurostatu były wykorzystane jako podstawa.
Na podstawie danych Eurostatu w tonach, wielkości przywożone co miesiąc z Tajwanu między wrześniem a grudniem 2001 r. były dwukrotnie większe niż przywóz w ciągu pięciu wcześniejszych miesięcy, tj. od kwietnia do sierpnia 2001 r. Na podstawie danych Eurostatu przetworzonych na liczbę sztuk, liczba płyt CD-R przywożonych do Wspólnoty z Tajwanu miesięcznie była o 72 % większa od września do grudnia 2001 r. niż między kwietniem a sierpniem 2001 r. Jednakże ustalono, że cena jednostkowa za sztukę była średnio 15 % wyższa w ostatnich czterech miesiącach 2001 r. niż między kwietniem a sierpniem 2001 r. Dlatego, chociaż te wielkości wzrosły od września do grudnia 2001 r., przywóz odbywał się po wyższych cenach. Dlatego ten szczególny wzrost wielkości między wrześniem a grudniem 2001 r. nie jest taki, aby przerwać związek przyczynowy między przywozem subsydiowanym z Indii a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.
Indyjski producent współpracujący zarzucał również, że produkt mix tajwańskiego przywozu uległ nagłej zmianie od września 2001 r. i proporcja towaru luzem podwoiła się ze szkodą dla produktów pakowanych, prowadząc do jeszcze większego wzrostu wielkości i niższych cen jednostkowych. Jednakże to założenie jest nieuzasadnione, ponieważ to samo przedsiębiorstwo zarzucało, że wzrost tajwańskiego przywozu spowodowany był w celu likwidacji zapasów produktów, które miały wyjść z użycia. W konsekwencji, produkty te musiały być wyprodukowane i odpowiednio sprzedane przed wrześniem 2001 r., a jeśli zmiana wzoru opakowania zbiorczego rzeczywiście wystąpiła, musiała rozpocząć się kilka miesięcy przed wrześniem 2001 r. Jednakże co najważniejsze, nie dostarczono dowodów na potwierdzenie tej zmiany w wywozie. Dlatego argument ten został w związku odrzucony.
ii) Pozostałe państwa trzecie
(119) W odniesieniu do innych państw niż Tajwan i Indie, wielkości ich przywozu wzrosła nieznacznie między 1998 r. a okresem dochodzenia (+ 3 %). Oprócz Indii i Tajwanu pozostałymi głównymi krajami wywozu są Japonia, Hong Kong, Szwajcaria, Chiny i Singapur, które razem miały jedynie 10 % udział w rynku w okresie dochodzenia.
(120) W szczególności przywóz z Japonii, który tradycyjnie odgrywał ważną rolę zważywszy na fakt, że dwa japońskie przedsiębiorstwa (Sony i Tai Yuden) opracowały proces produkcyjny płyt CD-R (wspólnie z Philips), spadł o 20 % i stał się dopiero trzecim najważniejszym źródłem przywozu płyt na rynek Wspólnoty w okresie dochodzenia. Przywóz ten znalazł się poniżej poziomu przywozu tajwańskiego i indyjskiego.
| Przywóz (w tys. sztuk) | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| Tajwan (objęty rozporządzeniem (WE) nr 1050/2002) | 111.447 | 612.539 | 1.248.133 | 1.545.258 | 1.262.327 |
| Indeks | 100 | 550 | 1.120 | 1.387 | 1.133 |
| Inne państwa trzecie | 227.330 | 296.673 | 702.865 | 220.675 | 233.546 |
| Indeks | 100 | 131 | 309 | 97 | 103 |
| Z czego | |||||
| Japonia | 80.089 | 128.640 | 195.903 | 59.549 | 63.916 |
| Indeks | 100 | 161 | 245 | 74 | 80 |
| Hong Kong | 2 414 | 6 536 | 8 678 | 29.457 | 42.210 |
| Indeks | 100 | 271 | 359 | 1.220 | 1.748 |
| Szwajcaria | 5 086 | 8 204 | 18.139 | 40.874 | 39.316 |
| Indeks | 100 | 161 | 357 | 804 | 773 |
| Chiny | 845 | 3 746 | 12.352 | 25.208 | 33.793 |
| Indeks | 100 | 443 | 1.461 | 2.982 | 3.998 |
| Singapur | 53.267 | 71.220 | 56.863 | 29.587 | 20.248 |
| Indeks | 100 | 134 | 107 | 56 | 38 |
(121) Udział w rynku przywozu pochodzącego z państw trzecich innych niż Tajwan i Indie zmalał o 39 punktów procentowych między 1998 r. a okresem dochodzenia, gdy ustalono, że wynosił 11 %. Dlatego przywóz z tych państw nie mógł przerwać związku przyczynowego między przywozem subsydiowanym a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.
| Udziały w rynku | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| Tajwan (objęty rozporządzeniem (WE) nr 1050/2002) | 24 % | 52 % | 62 % | 63 % | 57 % |
| Indeks | 100 | 215 | 255 | 259 | 234 |
| Inne państwa trzecie | 50 % | 25 % | 35 % | 9 % | 11 % |
| Indeks | 100 | 51 | 70 | 18 | 21 |
| Z czego | |||||
| Japonia | 17 % | 11 % | 10 % | 2 % | 3 % |
| Indeks | 100 | 63 | 56 | 14 | 17 |
| Hong Kong | 1 % | 1 % | 0 % | 1 % | 2 % |
| Indeks | 100 | 106 | 82 | 228 | 362 |
| Szwajcaria | 1 % | 1 % | 1 % | 2 % | 2 % |
| Indeks | 100 | 63 | 81 | 150 | 160 |
| Chiny | 0 % | 0 % | 1 % | 1 % | 2 % |
| Indeks | 100 | 173 | 333 | 556 | 827 |
| Singapur | 12 % | 6 % | 3 % | 1 % | 1 % |
| Indeks | 100 | 52 | 24 | 10 | 8 |
Ceny przywozu pochodzącego z państw trzecich nieobjętych środkami antydumpingowymi spadły o 22 % między 1998 r. a okresem dochodzenia, nawet jeśli ta tendencja różni się w zależności od kraju. Chociaż średnia cena niektórych państw trzecich okazała się być niższa niż cena indyjska, indyjskie ceny importowe są o średnio 34 % niższe niż średnia cena przywozu pochodzącego z państw trzecich innych niż Tajwan. W szczególności w odniesieniu do średnich cen państw takich jak Hong Kong, Szwajcaria czy Chiny, które były niższe niż ceny indyjskie w okresie dochodzenia należy wspomnieć, że indyjski przywóz jest 5-6-krotnie większy niż przywóz z każdego z tych trzech państw. Ponadto, przypomina się, że te państwa miały mały udział w rynku w całym rozważanym okresie i indywidualnie miały 2 % udział w rynku w okresie dochodzenia, który wobec wielkości przywozu z Tajwanu i Indii nie był wystarczająco znaczny, aby wpłynąć na rynek Wspólnoty.
| Średnia cena importowa (EUR/tys. sztuk) | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | IP |
| Tajwan (objęty rozporządzeniem (WE) nr 1050/2002) | 563 | 436 | 312 | 246 | 258 |
| Indeks | 100 | 78 | 55 | 44 | 46 |
| Inne państwa trzecie | 653 | 623 | 210 | 544 | 507 |
| Indeks | 100 | 95 | 32 | 83 | 78 |
| Z czego | |||||
| Japonia | 1.196 | 886 | 421 | 1.149 | 999 |
| Indeks | 100 | 74 | 35 | 96 | 84 |
| Hong Kong | 387 | 606 | 528 | 132 | 146 |
| Indeks | 100 | 157 | 137 | 34 | 38 |
| Szwajcaria | 643 | 538 | 261 | 205 | 212 |
| Indeks | 100 | 84 | 41 | 32 | 33 |
| Chiny | 928 | 694 | 296 | 205 | 218 |
| Indeks | 100 | 75 | 32 | 22 | 23 |
| Singapur | 388 | 353 | 278 | 378 | 511 |
| Indeks | 100 | 91 | 72 | 98 | 132 |
c) Działalność wywozowa w przemyśle wspólnotowym
| 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | Indeks | |
| Wywóz (w tys. sztuk) | 5.246 | 15.332 | 27.739 | 28.678 | 28.180 |
| Indeks | 100 | 292 | 529 | 547 | 537 |
(122) Wielkość wywozu wzrosła w rozważanym okresie. Jednakże od 2000 r. utrzymywała się na tym samym poziomie. Ponieważ wywóz płyt CD-R do państw trzecich pozostał stosunkowo mniejszą dziedziną działalności przemysłu wspólnotowego (w okresie dochodzenia stanowił 9 % sprzedaży do niepowiązanych klientów Wspólnoty płyt CD-R własnej produkcji), uznano, że jest mało prawdopodobne, aby działalność wywozowa przyczyniła się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.
d) Zakupy z innych państw trzecich
(123) Przypomina się, że przemysł wspólnotowy nie przywoził przedmiotowego towaru z Indii w okresie dochodzenia.
(124) Dochodzenie wykazało, że w rozważanym okresie przemysł wspólnotowy zakupił płyty CD-R z innych źródeł w celu zaspokojenia popytu rynkowego. Całkowite zakupy reprezentowały 40 % całkowitej sprzedaży w 1998 r., ale spadły i reprezentowały jedynie 31 % w okresie dochodzenia.
(125) Ustalono również, że wielkości zakupów płyt CD-R spadła w porównaniu z produkcją własną przemysłu wspólnotowego. Ponadto zarówno płyty CD-R własnej produkcji jak i zakupione płyty CD-R, sprzedawane w tej samej cenie przez przemysł wspólnotowy, zważywszy, że nic nie wskazywało, że cena zakupu była wyższa niż koszt produkcji, oraz fakt, że niektóre płyty CD-R zakupiono wcześniej w odróżnieniu od płyt własnej produkcji, nie mogły istotnie przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.
(126) Zakupów dokonano głównie w celu zaspokojenia przerw w zdolności produkcyjnej w szczególnym okresie, w szczególności ze względu na to, że jedno z przedsiębiorstw włączone do definicji przemysłu wspólnotowego weszło na rynek płyt CD-R dopiero w 2000 r. i musiało zaspokoić popyt produktami kupowanymi, zanim urządzenia produkcyjne były w pełni funkcjonujące. Zakupy towarów powinno rozważać się jako konsekwencję związków udziałowych niektórych przedsiębiorstw przemysłu wspólnotowego i przedsiębiorstw z państw trzecich.
(127) Wobec powyższego, zakupy dokonane przez przemysł wspólnotowy z państw innych niż Indie nie były takie, aby przerwać związek przyczynowy między przywozem subsydiowanym z Indii a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.
(128) Producent eksportujący Indii argumentował, że fakt, że przemysł wspólnotowy zakupił 31 % całkowitej sprzedaży jest niezgodny z twierdzeniem, że przemysł wspólnotowy jest dochodowy. Przypomniał, że w dochodzeniu antydumpingowym w sprawie Tajwanu ustalona proporcja wynosiła jedynie 22,1 % w 2000 r.
(129) Jednakże przypomina się, że zakres przemysłu wspólnotowego nie jest taki sam w niniejszym dochodzeniu jak w dochodzeniu w sprawie Tajwanu. Dwa przedsiębiorstwa, które pozostają w związku udziałowym z zagranicznymi przedsiębiorstwami wchodzą w skład przemysłu wspólnotowego, podczas gdy nie należały do niego w okresie dochodzenia w sprawie Tajwanu. Ponadto, przypomina się również, że w dochodzeniu w sprawie Tajwanu proporcje wzrosły do 44 % w 1998 r. i wynosiły średnio 33 % między 1997 r. a 2000 r. Dlatego poziom zakupów w obecnym dochodzeniu jest takiej wielkości jak ten ustalony w dochodzeniu w sprawie Tajwanu.
(130) W każdym razie, jak już wyjaśniono powyżej, zakupione produkty są sprzedawane w tej samej cenie co płyty CD-R własnej produkcji i nie mogły przyczynić się do szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.
e) Konkurencja innych nośników przechowywania danych
(131) Dochodzenie wykazało, że konkurencja innych nośników przechowywania danych takich jak płyty DVD i/lub płyty CD-RW była nadal bardzo ograniczona w okresie dochodzenia i zatem nie miała znacznego wpływu na ceny sprzedaży przedmiotowego towaru.
f) Światowy nadmiar mocy produkcyjnych
(132) Przeanalizowano również, czy światowy nadmiar mocy produkcyjnych mógł spowodować szkodę w przemyśle wspólnotowym. Chociaż uznano, że podaż płyt CD-R w rozważanym okresie przerosła popyt w skali światowej, przypomina się, że przemysł wspólnotowy był nadal zorientowany głównie na rynek Wspólnoty, gdzie zdolność produkcyjna nadal znajdowała się poniżej popytu. Zatem, jest mało prawdopodobne, że światowy nadmiar mocy produkcyjnych spowodował szkodę w przemyśle wspólnotowym. Jednakże jeżeli rozważać ten nadmiar jako przyczynę szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy, dochodzenie wykazało również, że światowy nadmiar mocy produkcyjnych istniał już w 1999 r., 2000 r. i 2001 r., kiedy indyjskie przedsiębiorstwo weszło na rynek poprzez wprowadzenie dużej zdolności produkcyjnej i rozpoczęcie produkcji. Dlatego wpływ ogromnego dodatkowego przywozu indyjskiego na rynek wspólnotowy w takich okolicznościach pogorszył sytuację rynku Wspólnoty.
g) Spłata pomocy państwa
(133) Indyjski producent eksportujący zarzucał, że brak rentowności dla jednego z wnioskodawców mógł wynikać z obowiązku spłaty pomocy państwa w następstwie decyzji Komisji 2000/796/WE z dnia 21 czerwca 2000 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Niemcy dla CDA Compact Disc Albrechts GmbH, Thuringia(7). Jednakże należy zauważyć, że decyzja Komisji nie miała wpływu na dane przewidziane w motywie 91 i wykorzystane w niniejszej analizie. Jeżeli spłata pomocy państwa miałaby być uwzględniana, sytuacja finansowa przedmiotowego przedsiębiorstwa byłaby gorsza.
h) Opłaty licencyjne
(134) Jako element kosztu produkcji, opłaty licencyjne mają odpowiedni wpływ na rentowność wszystkich producentów płyt CD-R. Jednakże po pierwsze należy zauważyć, że zarówno producent eksportujący jak i producenci przemysłu wspólnotowego są należycie licencjonowani przez właścicieli patentów i muszą opłacać opłaty licencyjne. Dlatego nie wyjaśnia to różnicy w cenie między płytami indyjskimi CD-R i tymi produkowanych przez przemysł wspólnotowy, ani strat finansowych poniesionych przez przemysł wspólnotowy. Po drugie, rentowność przemysłu wspólnotowego wynosiła około 20 % w 1999 r., w okresie kiedy opłaty licencyjne były już wymagalne ale zanim producent eksportujący rozpoczął wywóz do Wspólnoty. Stosownie do tego, opłaty licencyjne nie mogły spowodować szkody jako takiej. Ostatecznie, podobnie jak inne koszty związane z produkcją płyt CD-R, fakt, że subsydiowany przywóz wywierał nacisk na ceny mógł powstrzymać Wspólnotę przed przerzuceniem kosztów opłat licencyjnych na konsumentów. Ale w tym przypadku, było to skutkiem szkody, a nie jej przyczyną. Wskutek tego, nie można uznać, że opłacanie opłat licencyjnych przerwało związek przyczynowy między przywozem subsydiowanym a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.
i) Inne czynniki
(135) Niektóre ze stron twierdziły, że szkoda mogła wynikać z rzekomego nadużywania pozycji dominującej. Jednakże zarzut ten nie został potwierdzony żadną formalną decyzją wynikającą z dochodzenia prowadzonego przez konkurencyjne władze i dlatego nie może być przyjęty.
(136) Indyjski producent eksportujący argumentował, że produkcja płyt CD-R nie jest dochodowa we Wspólnocie z powodu wysokiego kosztu produkcji, w szczególności z powodu wyższych kosztów pracy. Przypomina się, że jednostkowy koszt produkcji przemysłu wspólnotowego zmalał o 59 % między 1998 r. a okresem dochodzenia oraz, że przemysł wspólnotowy był rentowny w 1999 r., w czasie gdy indyjskie przedsiębiorstwo nie było na rynku Wspólnoty oraz pomimo, że koszt produkcji przemysłu wspólnotowego był nadal wyższy o 68 % w tym okresie niż w okresie dochodzenia.
Ponadto, przypomina się, że proces produkcyjny jest taki sam we Wspólnocie i w Indiach w szczególności ze względu na fakt, że indyjski producent wykorzystuje europejskie maszyny, a także niektóre surowce przywożone ze Wspólnoty.
W odniesieniu do różnicy w kosztach pracy, dochodzenie wykazało, że produkcja płyt CD-R jest kapitałochłonna i będąc w pełni zautomatyzowaną nie wymaga bardzo intensywnej pracy. Rzeczywiście jedynie ostatni etap procesu produkcyjnego tj. pakowanie wymaga pracy ludzi, ale jedynie w ograniczonym zakresie. Ponadto, przypomina się, że wydajność pracowników przemysłu wspólnotowego podwoiła się w rozważanym okresie.
Ostatecznie, należy zauważyć, że niektóre tajwańskie przedsiębiorstwa niedawno rozpoczęły produkcję płyt CD-R we Wspólnocie, co wskazuje, że taka produkcja we Wspólnocie jest dochodowa i rentowna bez względu na koszty pracy, jeżeli uda się przywrócić uczciwą konkurencję na rynku wspólnotowym. Dlatego argument ten został odrzucony.
To samo przedsiębiorstwo zarzucało, że spadek cen na rynku wspólnotowym wynikał z faktu, że cykl życia płyty CD-R osiągnął fazę dojrzałą, która charakteryzuje się obniżką cen i malejącym kosztem produkcji oraz dodatkowymi konkurentami na rynku.
Mimo, że cykl życia płyt CD-R może wyjaśniać częściowo spadek cen, w toku dochodzenia okazało się, że niskie ceny indyjskiego przywozu miały istotny wpływ na rynek cechujący się przejrzystością i elastycznością cen.
(137) Indyjski współpracujący producent eksportujący twierdził również, że przemysł wspólnotowy wszedł na rynek płyt CD-R zbyt późno, w momencie gdy ceny były już niższe.
Przypomina się, że indyjski producent eksportujący rozpoczął produkcję płyt CD-R znacznie później niż przemysł wspólnotowy i logicznie rzecz biorąc powinien był napotkać większe trudności przy wejściu na rynek, w okresie gdy ceny były już niskie i kiedy wszyscy konkurenci ukończyli okres rozruchu. Dlatego argument został odrzucony.
(138) To samo indyjskie przedsiębiorstwo argumentowało, że przemysł wspólnotowy jest zbyt podzielony i nie jest w stanie osiągać korzyści skali z racji małych jednostek produkcyjnych. Jednakże warto wspomnieć, że jedno z dwóch przedsiębiorstw rozważanych przez indyjskiego producenta w jego przedłożeniu będących jednymi z największych przedsiębiorstw, a zatem będące w stanie samodzielnie osiągnąć wystarczającą korzyść skali, poparło skargę, współpracowało w dochodzeniu i uznano, że poniosło szkodę podobnie jak inne przedsiębiorstwa, które są częścią przemysłu wspólnotowego. W odniesieniu do korzyści skali lub/i lepszych warunków jakie indyjski producent miał rzekomo otrzymać z zakupów surowców, nie mogło to zostać potwierdzone przez dostawców surowca lub/i maszyn podczas wizyt weryfikacyjnych. Dlatego argument dotyczący korzyści skali został odrzucony.
(139) Ponadto, przypomina się, że przemysł wspólnotowy jest młody ponieważ, jak ustalono w rozporządzeniu (WE) nr 2479/2001, rozpoczął produkcję dopiero w 1997 r. Od początku, ponosił szkodę spowodowaną wpierw przez przywóz dumpingowy z Tajwanu jak stwierdza wymienione rozporządzenie, a ostatnio musiał sprostać presji wywieranej przez przywóz indyjski.
4. Konkluzja w sprawie związku przyczynowego
(140) Wobec powyższego, stwierdza się, że istotna szkoda przemysłu wspólnotowego, która cechuje się spadkiem cen sprzedaży, inwestycji, zwrotu z inwestycji oraz przepływu środków pieniężnych jak i znacznymi stratami była spowodowana przedmiotowym przywozem subsydiowanym. W rzeczywistości wpływ innych czynników, takich jak przywóz z Tajwanu czy cykl życia płyt przedmiotowego towaru na negatywny rozwój w przemyśle wspólnotowym w odniesieniu do cen sprzedaży był jedynie częściowy i nie taki, aby przerwać związek przyczynowy między przywozem subsydiowanym z Indii a szkodą poniesioną przez przemysł wspólnotowy.
(141) Zważywszy na powyższą analizę, która poprawnie rozróżniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu wspólnotowego od powodujących szkodę skutków przywozu subsydiowanego, stwierdza się, że pozostałe czynniki jako takie nie zmieniają faktu, że ustalona szkoda musi zostać przypisana przywozowi subsydiowanemu.
G. INTERES WSPÓLNOTY
1. Uwaga wstępna
(142) Zbadano, czy pomimo stwierdzenia w sprawie istnienia powodującego szkodę subsydiowania, istniały niewątpliwe powody, które mogły prowadzić do stwierdzenia, że nie leży w interesie Wspólnoty przyjęcie środków w tym przypadku. W tym celu, zgodnie z art. 31 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, wpływ ewentualnych środków na wszystkie strony zainteresowane tym postępowaniem oraz skutki niepodejmowania środków były rozważone na podstawie wszystkich przedłożonych dowodów.
(143) W celu oceny prawdopodobnego wpływu nałożenia lub nienałożenia środków, zażądano informacji od wszystkich zainteresowanych stron. Kwestionariusze został wysłany do pięciu producentów wspólnotowych wnioskodawców, 18 innych przedsiębiorstw znanych jako producentów we Wspólnocie, jednego stowarzyszenia konsumentów i dziewięciu przedsiębiorstw należących do branż dostarczających surowce ("dostawcy"). Oprócz pięciu producentów wspólnotowych będących wnioskodawcami, czterech innych producentów przedłożyło zadowalające odpowiedzi. Czterej dostawcy odpowiedzieli na kwestionariusz, a stowarzyszenie konsumentów przysłało swoje przedłożenie.
(144) Wobec dużej liczby importerów ze Wspólnoty i w celu umożliwienia Komisji podjęcia decyzji czy pobieranie próbek jest konieczne, wszyscy niepowiązani importerzy, lub przedstawiciele działający w ich imieniu proszeni byli o zgłoszenie się w ciągu 15 dni od wszczęcia postępowania i dostarczenie podstawowych informacji w sprawie ich przywozu i odsprzedaży na rynku Wspólnoty. Dwa przedsiębiorstwa zgłosiły się i dostarczyły żądane informacje. Kwestionariusze zostały przesłane do tych dwóch przedsiębiorstw. Jednakże żadne z nich nie przedłożyło odpowiedzi na kwestionariusz.
(145) Odpowiedzi i przedłożenia stworzyły podstawę do analizy interesu Wspólnoty.
2. Sytuacja przemysłu wspólnotowego
(146) Należy przypomnieć, że producenci wspólnotowi ponieśli istotną szkodę już w przeszłości przez przywóz płyt CD-R pochodzących z Tajwanu, jak opisano w rozporządzeniu (WE) nr 1050/2002. W 2000 r. pięciu europejskich producentów całkowicie zaprzestało produkcji płyt CD-R, a dwa inne uczyniły to samo w 2001 r.
(147) Przemysł wspólnotowy był dochodowy i jest w stanie dostarczyć większą części rynku na produkt, który stanowi podstawowe urządzenie przechowywania danych dla dużej liczby użytkowników komputerów.
(148) Należy także zauważyć, że produkcja nośników do przechowywania danych jest dziedziną ważną z punktu widzenia technologii dla Wspólnoty jako całości. Technologia produkcji oraz doświadczenie zdobyte przez przemysł wspólnotowy w produkcji płyt CD-R stanowiło i będzie nadal stanowić podstawę do dalszych innowacji w produkcji innych nośników przechowywania danych. Dla przemysłu wspólnotowego pozostawanie sektora produkcji płyt CD-R dochodowym jest gospodarczą podstawą udziału w rosnącym rynku innych nośników przechowywania danych. Istnieją ważne współzależności w odniesieniu do sprzedaży między przedmiotowym towarem a innymi nośnikami przechowywania danych takich jak płyty CD-RW oraz płyty DVD. Dlatego bardzo ważne jest dla przemysłu wspólnotowego, aby oferował przedmiotowy produkt swoim konsumentom i poszerzał zakres swoich produktów.
(149) Wobec wniosków w sprawie sytuacji przemysłu wspólnotowego określonych w motywach 102-105, w szczególności w odniesieniu do poniesionych strat, uważa się, że wobec braku środków przeciwko powodującemu szkodę subsydiowaniu, przemysł wspólnotowy prawdopodobnie doświadczy pogorszenia sytuacji finansowej i produkcja we Wspólnocie prawdopodobnie spadnie oraz, że użytkownicy/konsumenci będą znacznie i w we rosnącym stopniu uzależnieni od przywozu towarów.
(150) Decyzja o niepodjęciu ostatecznych środków w obecnym dochodzeniu zintensyfikowałaby pogarszającą się sytuację przemysłu wspólnotowego odnoszącego straty i doświadczającego w następstwie spowolnienia inwestycji. Podważyłaby również skuteczność środków antydumpingowych nałożonych na przywóz tego samego produktu pochodzącego z Tajwanu. Naraziłoby to nieprzerwane istnienie przemysłu wspólnotowego na znaczne ryzyko. Jeżeli przemysł wspólnotowy zostałby zmuszony do zaprzestania produkcji, Wspólnota stałaby się całkowicie zależna od źródeł zaopatrzenia z państw trzecich w szybko rozwijającej się dziedzinie o rosnącym znaczeniu technologicznym. Ponieważ celem zastosowania środków wyrównawczych jest przywrócenie uczciwej konkurencji na rynku Wspólnoty, byłoby to w interesie Wspólnoty, ponieważ mimo poniesionej szkody, produkcja jest w zasadzie opłacalna.
(151) Ostatecznie, cła wyrównawcze związane ze stałym wysiłkiem, aby zmniejszyć koszt produkcji, mogą jedynie pomóc przemysłowi wspólnotowemu powrócić do normy ze strat finansowych, co stanowi warunek wstępny uczestnictwa w rosnącym rynku nośników przechowywania danych.
3. Interes pozostałych producentów wspólnotowych
(152) Trzej producenci wspólnotowi, którzy nie byli rozważani jako należący do przemysłu wspólnotowego, opowiedzieli się za nałożeniem ceł wyrównawczych.
4. Interes dostawców wspólnotowych
(153) Jak wyjaśniono w motywie 143, dziewięć przedsiębiorstw, które były dostawcami dla indyjskiego producenta eksportującego lub/i przemysłu wspólnotowego przysłało listy do Komisji i argumentowało, że jakiekolwiek środki byłyby sprzeczne z ich własnym interesem. Wysłano do nich kwestionariusz w celu dokonania bardziej szczegółowej oceny wpływu środków na ich działalność gospodarczą. Jedynie cztery przedsiębiorstwa odpowiedziały i argumentowały przeciwko nałożeniu ceł wyrównawczych.
(154) Jednakże dochodzenie wykazało, że część europejskich producentów płyt CD-R w obrocie współpracujących dostawców była niemniej jednak znacząca. Dlatego prawdopodobne jest, że dalszy zanik i/lub pogorszenie przemysłu wspólnotowego miałby ujemny wpływ na zatrudnienie oraz inwestycje w samym przemyśle wspólnotowym, ale może też wywołać efekt domina na wspólnotowych dostawców surowców lub/i maszyn. Ponadto, dochodzenie wykazało, że skutek środków antydumpingowych nałożonych na przedmiotowy produkt pochodzący z Tajwanu, które były dwukrotnie wyższe niż proponowane cła wyrównawcze w obecnym dochodzeniu nie miał znaczącego wpływu na dostawców.
(155) Producent eksportujący argumentował również, że subsydium objęte tym rozporządzeniem, było korzystne dla europejskich dostawców dóbr inwestycyjnych. Według tego przedsiębiorstwa, jeżeli doszłoby do zastosowania środków wyrównawczych, zamówienia zostałyby wycofane, co miałoby poważne skutki dla europejskich dostawców maszyn.
(156) W tym względzie, przypomina się, że gdy ostateczne ustalenia zostały ujawnione wszystkim zainteresowanym stronom, żaden z dostawców nie kwestionował wyżej wyjaśnionych stwierdzeń, tj. że część europejskich producentów płyt CD-R w obrocie współpracujących dostawców była znaczna i prawdopodobne jest, że jakiekolwiek zmniejszenie się lub pogorszenie przemysłu wspólnotowego może wywołać efekt domina na dostawców maszyn i surowców dla przemysłu. Jak wyjaśniono powyżej, z drugiej strony, jest prawdopodobne, że wpływ ceł wyrównawczych nie wywoła bezpośredniego skutku na działalność dostawców.
5. Interes importerów
(157) Żaden niepowiązany importer nie wziął udziału w dochodzeniu.
(158) Brak współpracy importerów w tym przypadku prowadzi do stwierdzenia, że jeżeli jakiekolwiek środki zostałyby nałożone, nie będą miały znacznego wpływu na sytuację niepowiązanych importerów i podmiotów gospodarczych zajmujących się płytami CD-R we Wspólnocie.
6. Interes użytkowników i konsumentów
(159) Do głównych użytkowników płyt CD-R należą osoby wykonujące kopie i końcowi konsumenci. Osoby wykonujące kopie nie miały przedstawicieli w tym dochodzeniu. Dlatego uznaje się, że wzrost kosztów, jeżeli taki miał miejsce, w tym sektorze w porównaniu do całkowitych kosztów jest uważany za nieznaczny.
(160) Ponadto nienałożenie środków zagroziłoby poważnie dochodowości przemysłu wspólnotowego, którego zanik zmniejszyłby podaż i konkurencję ze szkodą dla robiących kopie i konsumentów.
(161) W odniesieniu do konsumentów, skontaktowano się z Europejską Organizacją Konsumentów ("BEUC"), która przysłała swoje przedłożenie. Mimo, że organizacja ta była przeciwna nałożeniu ceł, nie przedstawiono dowodów na to, że cła antydumpingowe nałożone na płyty CD-R pochodzące z Tajwanu miały istotny wpływ na konsumentów. Nawet przy założeniu w najgorszym przypadku, że cła wyrównawcze zostaną w całości przerzucone na konsumentów, doprowadziłoby to do podwyżki mniejszej niż 3 centy na płycie CD-R pochodzącej z Indii. Nawet uwzględniając ten scenariusz, zważywszy na obniżkę cen na rynku Wspólnoty od 1998 r. i poziom proponowanych środków, nie przewiduje się większych skutków na końcowego konsumenta.
(162) Należy zauważyć również, że nie istnieją wskazówki, że przywrócenie otwartych i uczciwych warunków rynkowych przeszkodzi producentom w państwach trzecich w konkurowaniu na rynku Wspólnoty lub, w konsekwencji, zmniejszy jakość i różnorodność podaży. Prawdą jest, że produkcja we Wspólnocie jest obecnie niewystarczająca, aby zaspokoić popyt na przedmiotowy produkt, środki wyrównawcze zniosłyby jedynie zakłócenia konkurencji wynikające z subsydiów i dlatego nie stanowiłyby przeszkody w wypełnieniu luki w popycie dostawami z państw trzecich po uczciwych cenach. W rzeczywistości, w przypadku gdy poziom środków wyrównawczych jest równy marginesowi subsydium, ale niższy niż kwota wymagana do pełnego usunięcia szkody, jedynie nieuczciwa część korzystniejszej ceny eksporterów będzie wyeliminowana.
(163) Ponadto, przedmiotowy produkt może być nadal przywożony z innych państw. Należy również zauważyć, że udział w rynku państw nieobjętych środkami wyrównawczymi może wzrosnąć w przyszłości ze względu na fakt, że podaż płyt CD-R na rynku Wspólnoty pochodząca z nieudzielających subsydiów państw była w przeszłości mniej atrakcyjna z powodu silnej presji cenowej wywieranej przez Indie i Tajwan. Dlatego jest wysoce prawdopodobne, że jeżeli przywrócona zostanie uczciwa konkurencja, państwa nieudzielające subsydiów zwiększą swoją obecność na rynku Wspólnoty.
(164) Wydaje się to wskazywać, że ani użytkownicy, ani konsumenci nie będą bezzasadnie dotknięci przez nałożenie środków.
7. Wniosek w sprawie interesu Wspólnoty
(165) Na tej podstawie powyższego, stwierdza się, że nałożenie ostatecznych środków wyrównawczych nie byłoby sprzeczne z interesem Wspólnoty.
H. OSTATECZNE ŚRODKI WYRÓWNAWCZE
1. Poziom likwidacji szkody
(166) Wobec osiągniętych wniosków w odniesieniu do subsydium, szkody i związku przyczynowego oraz interesu Wspólnoty, ostateczne środki powinny zostać powzięte w celu zapobieżenia dalszej szkodzie powodowanej w przemyśle Wspólnoty przywozem subsydiowanym.
(167) W celu ustanowienia poziomu ostatecznych środków, brano pod uwagę zarówno margines subsydium jak i kwotę szkody poniesionej przez przemysł wspólnotowy.
(168) Środki ostateczne powinny być nałożone na poziomie wystarczającym, aby zlikwidować szkodę poniesioną przez ten przywóz, nieprzekraczając marginesu subsydium. Obliczając kwotę cła koniecznego do usunięcia skutków powodujących szkodę subsydiów, uważano, że żadne środki nie pozwoliłyby Wspólnocie na pokrycie jego kosztów i osiągnięcie takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki zostałby osiągnięty by w godziwy sposób w warunkach uczciwej konkurencji tj. przy braku przywozu subsydiowanego, ze sprzedaży produktu podobnego we Wspólnocie. Marża zysku przed opodatkowaniem wykorzystana w tym obliczeniu była taka sama jak w postępowaniu antydumpingowym w sprawie Tajwanu tj. 8 % obrotu.
(169) Konieczny wzrost cen został ustalony na podstawie porównania średniej ważonej ceny importowej, jak ustalono dla obliczenia podcięcia cenowego, z niepowodującą szkody ceną różnych modeli sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy na rynku Wspólnoty. Niepowodującą szkody cena za model została uzyskana przez dodanie wyżej wymienionej 8 % marży zysku do kosztu produkcji od modelu. Koszt produkcji zrekonstruowano dla każdego modelu na podstawie cen sprzedaży, do których dodano straty. Jakakolwiek różnica wynikająca z tego porównania była wyrażona jako udział procentowy w ogólnej wartości celnej w przywozie CIF. Różnice te były we wszystkich przypadkach powyżej ustalonego marginesu subsydium.
2. Środki ostateczne
(170) Ponieważ poziom likwidacji szkody jest wyższy niż ustalony margines subsydium, ostateczne środki powinny być oparte na tej ostatniej. Ponieważ współpraca była duża i aby nie dezawuować skuteczności środków, stawka ostatecznego cła wyrównawczego dla Indii powinna być ustalona na 7,3 %,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 2 czerwca 2003 r.
| W imieniu Rady | |
| K. STEFANIS | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 288 z 21.10.1997, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1973/2002 (Dz.U. L 305 z 7.11.2002, str. 4).
(2) Dz.U. C 116 z 17.5.2002, str. 4.
(3) Dz.U. C 116 z 17.5.2002, str. 2.
(4) Dz.U. L 160 z 18.6.2002, str. 2.
(5) Dz.U. L 160 z 18.6.2002, str. 2.
(6) Dz.U. L 334 z 18.12.2001, str. 8.
(7) Dz.U. L 318 z 16.12.2000, str. 62.