Rozporządzenie 901/2001 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz mocznika pochodzącego z Rosji
Dz.U.UE.L.2001.127.11
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 901/2001
z dnia 7 maja 2001 r.
nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz mocznika pochodzącego z Rosji *
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed przywozem dumpingowym z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej(1), w szczególności jego art. 11 ust. 2,
uwzględniając wniosek złożony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. PROCEDURA
1. Poprzednie dochodzenia
(1) W 1987 r. Komisja nałożyła tymczasowe cło antydumpingowe(2) na przywóz mocznika pochodzącego między innymi z byłego Związku Radzieckiego. Rozporządzeniem (EWG) nr 3339/87(3) Rada przyjęła zobowiązania w odniesieniu do przywozu mocznika między innymi z byłego Związku Radzieckiego. Decyzją Komisji 89/143/EWG(4), zobowiązania te zostały potwierdzone. W marcu 1993 r. Komisja zainicjowała przegląd decyzji przyjmującej zobowiązania w związku z przywozem mocznika pochodzącego między innymi z byłego Związku Radzieckiego(5). Doprowadziło to do nałożenia ostatecznego cła antydumpingowego rozporządzeniem Rady (WE) nr 477/95(6) na mocznik pochodzący z Federacji Rosyjskiej ("Rosja"). Wysokość nałożonego cła równa była różnicy między 115 ECU za tonę a ceną netto franco na granicy Wspólnoty przed odprawą celną, jeśli ta cena była niższa.
2. Dochodzenia dotyczące innych krajów
(2) W październiku 2000 r. wszczęto dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu mocznika pochodzącego z Białorusi, Bułgarii, Chorwacji, Egiptu, Estonii, Litwy, Libii, Polski, Rumunii i Ukrainy(7). Postępowanie to toczy się nadal.
3. Obecne dochodzenie
3.1. Wniosek o przeprowadzenie postępowania przeglądowego
(3) We wrześniu 1999 r. Komisja opublikowała zawiadomienie o zbliżającym się terminie wygaśnięcia(8) środków antydumpingowych obowiązujących w odniesieniu do przywozu mocznika pochodzącego z Rosji. Komisja otrzymała następnie wniosek o przeprowadzenie przeglądu tych środków na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 384/96(9) ("rozporządzenie podstawowe"). Wniosek ten został wniesiony dnia 3 grudnia 1999 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Producentów Nawozów (EFMA) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część wspólnotowej produkcji mocznika ("rozpatrywany produkt"). W uzasadnieniu wniosku podano, że z uwagi na wygaśnięcie środków istnieje prawdopodobieństwo utrzymania się lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu wspólnotowego.
3.2. Zawiadomienie o wszczęciu postępowania
(4) Po ustaleniu po konsultacji z Komitetem Doradczym, że istnieją dostateczne dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu, Komisja w marcu 2000 r.(10) wszczęła dochodzenie na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.
3.3. Okres dochodzenia
(5) Okres dochodzenia przeznaczony na badanie skutków utrzymania lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody obejmował okres od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 1999 r. ("OD"). Badanie dotyczące tendencji istotnych dla dokonania oceny utrzymania się lub ponownego wystąpienia szkody ("okres objęty przeglądem") obejmowało okres od dnia 1 stycznia 1996 r. do końca OD.
3.4. Strony zainteresowane dochodzeniem
(6) Komisja z urzędu powiadomiła składających wniosek producentów wspólnotowych, producentów eksportujących z Rosji, importerów, użytkowników i stowarzyszenia uznane za strony zainteresowane oraz przedstawicieli zainteresowanego kraju wywozu o wszczęciu dochodzenia. Komisja przesłała kwestionariusze producentom eksportującym, producentom wspólnotowym, importerom, użytkownikom i stowarzyszeniom uznanym za strony zainteresowane, jak również stronom, które zgłosiły swoje zainteresowanie w terminie ustalonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Ponadto został powiadomiony jedyny producent w Republice Słowackiej, która została uznana za właściwy kraj analogiczny, oraz przesłano mu kwestionariusz.
(7) Jedenastu producentów wspólnotowych, jeden producent z kraju analogicznego, jeden importer, jedno stowarzyszenie użytkowników i jeden użytkownik wypełnili kwestionariusze. Nie otrzymano odpowiedzi na kwestionariusze z rozpatrywanego kraju wywozu.
3.5. Weryfikacja otrzymanych informacji
(8) Komisja przejrzała i zweryfikowała wszystkie informacje uważane za niezbędne do celu ustalenia skutków utrzymania się lub ponownego wystąpienia dumpingu oraz szkody oraz interesu Wspólnoty. Komisja dała również bezpośrednio zainteresowanym stronom możliwość przedstawienia swych stanowisk na piśmie oraz wystąpienia z wnioskiem o wysłuchanie.
(9) Wizyty weryfikacyjne przeprowadzono w siedzibach następujących przedsiębiorstw:
Producenci wspólnotowi:
Hydro Agri Brunsbüttel, Niemcy
Hydro Agri Italia SpA, Włochy
Irish Fertilizer Industries Ltd., Irlandia
Producent z kraju analogicznego:
Duslo, as, Šal'a, Słowacja
Importer niepowiązany:
Cargill BV, Amsterdam, Niderlandy
Użytkownicy/stowarzyszenie użytkowników:
Sadepan Chimica SRL, Viadana, Włochy
Svenska Lantmännen, Stockholm, Szwecja.
B. PRODUKT ROZPATRYWANY I PRODUKT PODOBNY
1. Produkt rozpatrywany
(10) W niniejszym dochodzeniu rozpatrywanym produktem jest ten sam produkt, który podlegał poprzedniemu dochodzeniu, tj. mocznik. Jest on produkowany najczęściej z amoniaku, który z kolei produkowany jest z gazu ziemnego. Może przybierać postać płynną lub stałą. Mocznik w postaci stałej może być wykorzystywany w rolnictwie i przemyśle. Mocznik klasy rolnej może być stosowany albo jako nawóz, który rozrzuca się na glebę, albo jako dodatek do paszy dla zwierząt. Mocznik klasy przemysłowej jest surowcem do produkcji niektórych klejów i tworzyw sztucznych. Mocznik w postaci płynnej może być wykorzystywany zarówno jako nawóz, jak i do celów przemysłowych. Wszystkie rodzaje mocznika mają jednakowe podstawowe właściwości fizyczne i chemiczne i do celów obecnego przeglądu mogą być traktowane jako jeden produkt.
(11) Rozpatrywany produkt objęty jest kodami CN 3102 10 10 i 3102 10 90. Jedno ze stowarzyszeń importerów twierdziło, że mocznik przywożony w ramach kodu CN 3102 10 90 powinien zostać wykluczony z obecnego przeglądu ze względu na to, że od wielu lat nie był przywożony.
(12) W odniesieniu do tego twierdzenia należy zauważyć, że nawet jeżeli mocznik klasyfikowany w ramach kodu CN 3102 10 90 nie był przez lata przywożony, to jednak jest jasne, że produkt klasyfikowany w ramach tego kodu CN należy do tej samej kategorii, która stanowi "rozpatrywany produkt", a ponadto nie można wykluczyć, że jego przywóz będzie w przyszłości prowadzony.
2. Produkt podobny
(13) Dochodzenie wykazało, że produkt wytwarzany i sprzedawany przez producentów wspólnotowych na rynku wspólnotowym jest pod wszelkimi względami podobny do mocznika produkowanego w Rosji i wywożonego do Wspólnoty. Dlatego też jest on uważany za produkt podobny w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Stwierdzono także, że mocznik wywożony z Rosji do Wspólnoty i mocznik produkowany i sprzedawany na rynku krajowym Słowacji, która została wybrana na kraj analogiczny, były podobne.
C. UTRZYMANIE SIĘ LUB PONOWNE WYSTĄPIENIE DUMPINGU
(14) Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego badano czy wygaśnięcie środków może prowadzić do utrzymania się i/lub ponownego wystąpienia dumpingu.
(15) W trakcie OP przywieziono z Rosji 25 kiloton mocznika (w porównaniu ze 117 kilotonami przywiezionymi w trakcie poprzedniego OD (1992 r.) i 271 kilotoną w 1986 r.). Oznacza to udział w rynku wielkości 0,4 %.
1. Prawdopodobieństwo utrzymania się dumpingu
1.1. Kraj analogiczny
(16) Wartość normalna została oparta, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, na informacjach uzyskanych w państwie trzecim o gospodarce rynkowej, gdzie rozpatrywany produkt jest również wytwarzany i sprzedawany. W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja zasugerowała Republikę Słowacką jako właściwy kraj analogiczny, ponieważ była wykorzystywana jako kraj analogiczny w ostatnim dochodzeniu, a procesy produkcyjne i dostęp do surowców są porównywalne z procesami i dostępem przeważającym w Rosji.
(17) Stowarzyszenie importerów sprzeciwiało się wyborowi Republiki Słowackiej na kraj analogiczny z następujących powodów: Republika Słowacka w przeciwieństwie do Rosji nie jest producentem gazu ziemnego. Ponieważ gaz jest podstawowym surowcem do produkcji mocznika, stanowi on główny element w koszcie gotowego produktu. Ponadto twierdzono, że Republika Słowacka jest całkowicie zależna od rosyjskich dostaw gazu, za które płaci bardzo wysokie ceny. Dlatego też twierdzono, że wykorzystywanie Republiki Słowackiej jako kraju analogicznego spowoduje sztuczne podniesienie normalnej wartości, czego rezultatem będzie sztucznie wysoki margines dumpingu.
(18) Po drugie, stowarzyszenie importerów twierdziło, że ze względu na znaczenie gazu w produkcji mocznika każdy kraj analogiczny w tym przypadku powinien być krajem produkującym gaz. Stowarzyszenie importerów proponowało Norwegię, Kanadę lub Arabię Saudyjską jako alternatywne kraje analogiczne.
(19) W odniesieniu do pierwszego twierdzenia należy zauważyć, że ceny rosyjskiego gazu na rynku rosyjskim są bardzo zaniżone i nie są określane przez siły rynkowe. Ponadto nie przedstawiono dowodów na to, by ceny gazu na rynku słowackim były wyższe niż w innych gospodarkach rynkowych. Komisja nie znalazła na to żadnego potwierdzenia, porównując ceny gazu w Słowacji w trakcie OD z cenami gazu w innych gospodarkach rynkowych. Dlatego też nie można uznać, że wybór Republiki Słowackiej na kraj analogiczny może powodować sztuczne podniesienie wartości normalnej. W odniesieniu do drugiego argumentu Komisja zbadała, czy którykolwiek z zaproponowanych krajów byłby bardziej właściwy. Wybór Norwegii nie byłby oczywiście dobrym wyborem ze względu na fakt, że nie produkuje ona mocznika. Arabia Saudyjska uznana została za nieodpowiednią, ponieważ prawodawstwo tego kraju dopuszcza sztucznie niskie ceny surowców dla krajowego przemysłu korzystającego z gazu ziemnego oraz zapewnia ulgi inwestycyjne dla rodzimego przemysłu nawozowego. Natomiast w odniesieniu do Kanady nie uzyskano możliwości współpracy z kanadyjskim przemysłem mocznikowym.
(20) Wybór Republiki Słowackiej na kraj analogiczny został więc utrzymany z następujących powodów: w poprzednim dochodzeniu była wykorzystywana jako kraj analogiczny, procesy produkcyjne i dostęp do surowców są porównywalne z procesami i dostępem przeważającym w Rosji; ceny gazu ziemnego w Republice Słowackiej były konkurencyjne i nie wyższe niż ceny gazu w innych gospodarkach rynkowych; możliwe było uzyskanie wysokiego poziomu współpracy z tym krajem. Jedyny słowacki producent zgodził się na współpracę podczas dochodzenia i ustalono również, że sprzedaż krajowa tego producenta jest reprezentatywna w porównaniu z wielkością wywozu z Rosji do Wspólnoty.
(21) Na tej podstawie uznano, że Republika Słowacka jest właściwym i racjonalnym wyborem kraju analogicznego w celu ustalenia wartości normalnej przy przywozie mocznika pochodzącego z Rosji.
1.2. Wartość normalna
(22) W pierwszej kolejności zbadano, czy sprzedaż krajowa współpracującego słowackiego producenta jest reprezentatywna w porównaniu z przywozem do Wspólnoty objętym dochodzeniem. W tym celu uznano za właściwe wyłączenie sprzedaży podmiotom powiązanym, jako nieprowadzoną w ramach zwykłego obrotu handlowego. Po wyłączeniu tej sprzedaży uznano, że bezpośrednia sprzedaż współpracującego słowackiego producenta jest dostatecznie reprezentatywna ze względu na to, że osiąga znaczące rozmiary w porównaniu z przeciętną wielkością stwierdzonego wywozu sprzedanego do Wspólnoty przez rosyjskich producentów eksportujących w trakcie OD.
(23) Ustalono wówczas, że bezpośrednia sprzedaż niepowiązanym klientom może być uznawana za prowadzoną w ramach zwykłego obrotu handlowego, porównując ceny krajowe i koszty produkcji.
(24) Wartość normalna została więc ustalona jako średnia ważona faktycznych cen całej bezpośredniej sprzedaży niezwiązanym klientom na rynku słowackim.
1.3. Cena eksportowa
(25) Ze względu na to, że nie było współpracujących producentów eksportujących, cena eksportowa została ustalona na podstawie dostępnych danych, zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W tym przypadku dokonano tego poprzez odniesienie do przeciętnej ceny importowej zanotowanej przez Eurostat.
1.4. Porównanie
(26) Ze względu na to, że mocznik jest towarem masowym, którego koszty transportu stanowią znaczną część ceny sprzedaży, uznano za właściwe przeprowadzenie porównania na podstawie cen ex works. Dokonano stosownych uwzględnień w formie korekty ze względu na różnice mające wpływ na porównywalność cen, zgodnie z art. 2 ust. 10 podstawowego rozporządzenia. W szczególności dokonano korekty normalnej wartości ze względu na koszty pakowania, podczas gdy dokonano korekty ceny eksportowej ze względu na koszty transportu powstałe w Rosji oraz koszty frachtu z Rosji do Wspólnoty na podstawie informacji zawartych w skardze oraz na podstawie innych dostępnych informacji.
1.5. Margines dumpingu
(27) Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu został ustalony poprzez porównanie średniej ważonej wartości normalnej w kraju analogicznym ze średnią ceną eksportową za tonę w oparciu o dane Eurostatu.
(28) Porównanie wykazało istnienie znacznego dumpingu (ponad 35 %). Poziom dumpingu jest zatem wyższy niż w poprzednim dochodzeniu (28,2 %).
1.6. Wniosek
(29) Żadne fakty ustalone podczas dochodzenia nie wskazują na to, aby poziom ustalonego dumpingu miał zniknąć lub nawet ulec obniżeniu w przypadku uchylenia środków antydumpingowych. Dlatego też uznano, że w przypadku uchylenia środków istnieje prawdopodobieństwo utrzymania się przywozu z Rosji po cenach dumpingowych. Jednakże ze względu na niewielkie rozmiary wywozu w trakcie OD uznano również za właściwe zbadanie, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu przy zwiększeniu wielkości wywozu, jeśli istniejące środki zostaną uchylone.
2. Prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu
2.1. Analiza sytuacji rozpatrywanego kraju
(30) Jak wskazano powyżej, uznano, że przywóz do Wspólnoty dokonywany był po cenach dumpingowych. Jednakże wielkość przywozu w trakcie OD była niska (0,4 % wspólnotowej konsumpcji). Dlatego zbadano następnie, czy inne okoliczności mogą wskazywać na prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dalszego przywozu dumpingowego w przypadku uchylenia środków.
2.1.1. Zdolności produkcyjne i ich wykorzystanie
(31) Ze względu na brak współpracy ze strony rosyjskich eksporterów Komisja, zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, oparła swoją analizę na informacjach zawartych we wniosku o przeprowadzenie przeglądu, jak również na informacjach uzyskanych z niezależnego specjalistycznego studium rynku przedstawionego w trakcie dochodzenia przez składającego skargę.
(32) Zgodnie z powyżej wymienionymi źródłami rosyjska zdolność produkcyjna mocznika w ostatnich latach szacowana jest na około 5.300 kiloton rocznie. Te same źródła określają faktyczną rosyjską produkcję jako wynoszącą około 3.700 kiloton rocznie. Zatem rosyjscy producenci są w stanie wyprodukować dodatkowo 1.600 kiloton rocznie, co stanowi 26,5 % konsumpcji wspólnotowej w 1999 r.
2.1.2. Rosyjski wywóz do Brazylii, Meksyku i Turcji
(33) W odniesieniu do możliwości zwiększenia sprzedaży rosyjskiego mocznika na rynkach państw trzecich Komisja stwierdziła, że wywóz mocznika z Rosji do państw trzecich ma już miejsce. W 1999 r. zanotowano duże wielkości wywozu do Brazylii, Meksyku i Turcji i nic nie wskazuje na to, aby krajowa konsumpcja w tych państwach miała w najbliższych latach znacząco wzrosnąć. Dlatego też jest mało prawdopodobne, aby wymienione rynki wchłonęły w pełni jakiekolwiek dodatkowe ilości mocznika, które rosyjscy producenci są w stanie wyprodukować.
(34) Co do cen eksportowych stwierdzono, że cena rosyjskiego materiału sprzedawanego na rynkach brazylijskim, meksykańskim i tureckim znajdowała się znacznie poniżej poziomu ceny rosyjskich dostaw dla Wspólnoty.
(35) Wydaje się zatem, że przywóz do Brazylii, Meksyku i Turcji prowadzony jest po cenach w większym stopniu dumpingowych niż rosyjski przywóz do Wspólnoty.
(36) Biorąc pod uwagę bliskość rosyjskich producentów do rynku europejskiego i większy możliwy margines cen eksportowych na tym rynku, prawdopodobne jest, że w przypadku uchylenia środków co najmniej część rosyjskiego wywozu do Brazylii, Meksyku i Turcji zostałaby skierowana do Wspólnoty.
2.2. Wniosek
(37) Duże niewykorzystane rosyjskie zdolności produkcyjne, znacząca wielkość rosyjskiego wywozu do Brazylii, Meksyku i Turcji oraz niski poziom cen eksportowych do tych krajów (niższy nawet niż poziom cen przy wywozie z Rosji do Wspólnoty, które już są w znacznym zakresie cenami dumpingowymi i które są generalnie niższe niż ceny przemysłu wspólnotowego) wskazują na prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie obecnie stosowanych środków antydumpingowych wobec przywozu rozpatrywanego produktu z Rosji doprowadziłoby do ponownego wystąpienia znacznych wielkości dumpingowego wywozu na rynek wspólnotowy.
(38) Bez stosowania tych środków wielkość rosyjskiego wywozu mogłaby z łatwością osiągnąć poziom poprzedniego OD, tj. 117 kiloton, czy nawet poziom z 1994 r., tj. 300 kiloton. Jest bardzo prawdopodobne, gdy uwzględnić bliskość Rosji do rynku wspólnotowego. Ceny przy wywozie z Rosji do Brazylii, Meksyku i Turcji w trakcie OD mogą służyć jako wskaźnik poziomu cen prawdopodobnego przyszłego wywozu do Wspólnoty. Istnieje zatem prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia wysokiego dumpingu w znaczących wielkościach.
D. DEFINICJA PRZEMYSŁU WSPÓLNOTOWEGO
(39) Postępowanie wykazało, że w trakcie OD 11 składających wniosek producentów wspólnotowych reprezentowało ponad 85 % wspólnotowej produkcji mocznika. Z tego względu stanowią oni przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 podstawowego rozporządzenia.
E. ANALIZA SYTUACJI NA RYNKU WSPÓLNOTOWYM
1. Konsumpcja
(40) Widoczną wspólnotową konsumpcję mocznika określono na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym, wielkości sprzedaży innych producentów wspólnotowych, jak również przywozu do Wspólnoty mocznika z rozpatrywanego kraju i z wszystkich innych państw trzecich. Przy ustalaniu konsumpcji wspólnotowej nie uwzględniano produkcji na własne potrzeby producenta, ponieważ produkcja ta nie jest sprzedawana na wolnym rynku, lecz dalej przetwarzana w celu uzyskania innego produktu końcowego, dla którego rozpatrywany produkt jest jedynie jednym ze składników. Przemysł wspólnotowy nie dokonywał przywozu ani w inny sposób nie nabywał mocznika na własne potrzeby. Dlatego też sprzedaż mocznika produkowanego i używanego na własnym rynku nie stanowiła konkurencji dla sprzedaży mocznika produkowanego na sprzedaż rynku innym niż rynek własny i dlatego nie zachodziło prawdopodobieństwo, że przywóz towarów po cenach dumpingowych będzie wywierał na nią wpływ.
(41) Na tej podstawie konsumpcja wzrosła w sposób stały o 25,8 % podczas okresu objętego przeglądem, z około 4,8 miliona ton w 1996 r. do około 6 milionów ton w trakcie OD.
2. Przywóz z rozpatrywanego kraju
2.1. Wielkość i udział w rynku
(42) Należy zwrócić uwagę, że wielkość przywozu z Rosji była nadal znacząca w latach 1990-1994, osiągając poziom 300 kiloton w 1994 r. W tym czasie stosowane były środki antydumpingowe w formie zobowiązania. Według danych Eurostatu po zmianie formy środka w 1995 r. na cło zanotowano gwałtowny spadek między rokiem 1995 a 1996. Przyczyną tego spadku była zmiana formy środka. Następnie w latach 1996-1998 wielkość przywozu pozostawała stała i ponownie znacznie spadła w trakcie OD. Nie można wykluczyć, że do tego spadku przyczynił się znaczny wzrost wywozu do Wspólnoty z innych państw trzecich.
(43) Udział przywozu z rozpatrywanego kraju we Wspólnocie spadł z 0,9 % w 1996 r. do 0,4 % w trakcie OD.
2.2. Ceny
(44) Średnie importowe ceny cif rozpatrywanego przywozu znacznie wzrosły po nałożeniu w 1995 r. cła antydumpingowego opartego na minimalnej cenie importowej. Od 1998 r. zauważono istotny spadek cen importowych. Jednakże od 1997 r., a jeszcze wyraźniej od 1998 r., rosyjskie ceny mocznika znajdowały się w górnym przedziale cen stosowanych we Wspólnocie przez producentów eksportujących z innych państw trzecich, co częściowo tłumaczy, dlaczego przywóz pochodzący z Rosji nie mógł zdobyć udziału w rynku.
(45) Stowarzyszenie importerów domagało się, aby Komisja do celu porównania cen wzięła pod uwagę różnice jakości między rosyjskim mocznikiem a mocznikiem produkowanym przez przemysł wspólnotowy. Z tego względu obecnie stosowane środki włączają 10 % korekty ze względu na jakość. Ponadto zakres przeglądu w związku z wygaśnięciem, w przeciwieństwie do zakresu niektórych przeglądów tymczasowych, nie wymaga nowego obliczenia marginesu szkody opartego na porównaniu cen.
3. Sytuacja ekonomiczna przemysłu wspólnotowego
3.1. Produkcja
(46) Całkowita produkcja przez przemysł wspólnotowy mocznika przeznaczonego na sprzedaż na rynku wspólnotowym, tzn. z wyłączeniem produkcji na własne potrzeby, która stanowiła około 25 % całej produkcji, wzrosła o 7,5 % między rokiem 1996 a OD. Znaczący wzrost miał miejsce w latach 1996-1997, natomiast między rokiem 1998 a OD produkcja nieznacznie spadła.
3.2. Zdolności produkcyjne i ich wykorzystanie
(47) Stopień wykorzystania zdolności był stosunkowo stały na poziomie około 86 % w 1996 i 1997 r. Następnie spadł do 84,7 % w 1998 r. i do 82,5 % w trakcie OD.
(48) Jednakże amon wykorzystywany do produkcji mocznika może być również wykorzystywany do produkcji innych nawozów. Na stopień wykorzystania zdolności produkcyjnych mocznika oraz ich rozwój ma więc także wpływ rozwoju innych nawozów.
3.3. Sprzedaż we Wspólnocie
(49) Całkowita wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym wzrosła z około 3,2 miliona ton w 1996 r. do około 3,8 miliona ton w trakcie OD, co stanowi wzrost o 17 %. Wzrost sprzedaży był najbardziej zauważalny między 1997 a 1998 r.
3.4. Zapasy
(50) Poziom zapasów nie jest uznawany za istotny wskaźnik szkodliwości, co wynika z sezonowego charakteru sprzedaży, faktu że mocznik przeznaczony na własne potrzeby jest składowany razem z mocznikiem sprzedawanym na rynku jako taki oraz ze względu na fakt, że mocznik jest częściowo składowany przez samych producentów, częściowo zaś przez spółdzielnie rolników.
3.5. Udział w rynku
(51) Przy ogólnym poszerzaniu się rynku, pomimo wzrostu wielkości sprzedaży, udział przemysłu wspólnotowego w rynku wspólnotowym zmniejszył się z około 67 % w 1996 r. do około 63 % w trakcie OD i w ten sposób przemysł wspólnotowy nie odniósł korzyści z poszerzenia rynku.
3.6. Ceny
(52) Średnie ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego spadały w każdym roku od 1996 r. do OD, co spowodowało ogólny spadek o niemal 40 % między rokiem 1996 a OD, zgodnie z ogólną tendencją cen na rynku. Czynnikami mającymi wpływ na tę tendencję wydają się być obecność przywozu z innych państw trzecich na rynku wspólnotowym oraz dumping uznany za dotyczący innych nawozów, takich jak azotan amonu i roztwory saletrzanomocznikowe, który wywołał efekt obniżających się cen w odniesieniu do wszystkich nawozów azotowych. Ponadto należy zauważyć, że w kwietniu 1997 r. Chińska Republika Ludowa wprowadziła zakaz przywozowy odnoszący się do mocznika. Chiński rynek jest w przybliżeniu czterokrotnie większy niż rynek wspólnotowy i przed zapadnięciem tej decyzji był w większości zaopatrywany przez przywóz. Zakaz przywozowy miał więc wpływ na ceny mocznika we Wspólnocie, ponieważ wiele państw trzecich dostarczało znaczną część swojego wywozu do Chińskiej Republiki Ludowej. Zmniejszające się ceny energii (gaz ziemny jest podstawowym surowcem do produkcji mocznika) również mogły mieć wpływ na ceny sprzedaży.
3.7. Rentowność i zwrot z inwestycji
(53) Rentowność przemysłu wspólnotowego, wyrażona jako procent wartości sprzedaży netto, spadała w sposób stały między rokiem 1996 a OD. Tendencję tę należy oceniać w świetle ewolucji cen, która przebiegała podobnie. Rentowność stała się ujemna w 1998 r. i poziom strat wzrósł znacznie w trakcie OD.
(54) Zwrot z inwestycji podczas okresu objętego przeglądem podążał za tendencją spadkową rentowności. Ta ujemna tendencja jest jeszcze bardziej widoczna ze względu na połączone skutki spadku rentowności i zwiększenia inwestycji.
3.8. Przepływ środków pieniężnych
(55) Przepływ środków pieniężnych generowany przez przemysł wspólnotowy w związku ze sprzedażą mocznika charakteryzuje się bardzo ścisłą zgodnością z tendencjami rentowności.
3.9. Zdolność do pozyskania kapitału
(56) Przedsiębiorstwa wytwarzające mocznik stanowią część większych grup. Nie zgłaszano trudności w tym zakresie.
3.10. Zatrudnienie, wydajność i płace
(57) Między rokiem 1996 a OD zatrudnienie spadło z 1.638 do 1.469 pracowników, co oznacza spadek o około 10 %. Wydajność pracy rosła w sposób stały podczas okresu objętego przeglądem. Płace spadły w 1997 r., jednakże następnie wzrosły w ślad za tendencją wydajności.
3.11 Inwestycje
(58) Przemysł wspólnotowy dokonał poważnych inwestycji między rokiem 1996 a OD. Należy zwrócić uwagę, że część tych inwestycji stanowią także inwestycje związane z zakładami produkującymi amon, stanowiące inwestycje o długim okresie zwrotu. Inwestycje były głównie związane z bezpośrednimi inwestycjami w zakłady i maszyny związane z procesem produkcyjnym mocznika i amonu.
4. Przywóz z innych państw trzecich
(59) Wielkość przywozu mocznika z państw trzecich innych niż Rosja wzrosła między rokiem 1996 a OD o około 665 tysięcy ton, z 1.187 tysięcy ton do 1.852 tysięcy ton, według danych Eurostatu.
(60) Wydaje się, że wzrost ten należy interpretować w świetle zakazu przywozowego odnoszącego się do mocznika, który został wprowadzony w kwietniu 1997 r. w Chińskiej Republice Ludowej, a który doprowadził niektóre państwa do przekierowania swojego wywozu do innych państw. Te inne państwa trzecie zwiększyły swój udział w rynku wspólnotowym o 6 punktów procentowych między rokiem 1996 a OD. Odpowiednie średnie ceny importowe cif, według danych Eurostatu, spadły znacznie między rokiem 1996 a OD.
5. Wniosek
(61) Podczas gdy konsumpcja na rynku wspólnotowym wzrosła, to w roku 1996, tj. niezwłocznie po wprowadzeniu cła w 1995 r., udział w rynku Rosji spadł już poniżej 1 %. Średnia cena tego przywozu deklarowana przy poborze cła zmalała i w trakcie OD znajdowała się poniżej minimalnej ceny importowej 115 ECU za tonę. Rosyjski przywóz nie był w stanie zdobyć udziału w rynku, co wynikało również ze wzrastającej obecności na rynku wspólnotowym innych państw trzecich, których ceny były niższe od cen rosyjskich od 1997 r.
(62) Spodziewana poprawa sytuacji przemysłu wspólnotowego nie nastąpiła, przede wszystkim ze względu na zwiększoną obecność na rynku dostawców z innych państw trzecich. Podczas gdy wielkość produkcji i sprzedaży wzrosła, inne wskaźniki ekonomiczne, tj. wykorzystanie zdolności produkcyjnych, udziały w rynku, ceny, rentowność, zwrot z inwestycji, przepływ środków pieniężnych i zatrudnienie znacznie spadły. W szczególności gwałtowny spadek cen sprzedaży przemysłu wspólnotowego miał negatywny wpływ na jego rentowność. Sytuacje tę należy oceniać w świetle zwiększonej obecności na rynku wspólnotowym przywozu z innych państw trzecich, które uzyskały znaczne udziały w rynku po wprowadzeniu środków. Należy zauważyć, że w październiku 2000 r. zostało wszczęte dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu mocznika pochodzącego z kilku państw trzecich (Białorusi, Bułgarii, Chorwacji, Egiptu, Estonii, Litwy, Libii, Polski, Rumunii i Ukrainy). Dlatego też przemysł wspólnotowy nadal znajduje się w trudnej sytuacji.
F. PRAWDOPODOBIEŃSTWO PONOWNEGO WYSTĄPIENIA SZKODY
(63) W odniesieniu do możliwych dla przemysłu wspólnotowego skutków wygaśnięcia obowiązujących środków rozważono następujące czynniki oraz elementy opisane w motywach 37 i 38.
(64) Istnieją wyraźne sygnały, że przywóz pochodzący z Rosji nadal będzie prowadzony po cenach dumpingowych. Ponadto istnieje prawdopodobieństwo, że wielkość przywozu znacznie wzrośnie, biorąc pod uwagę, że rosyjscy producenci eksportujący mają odpowiedni potencjał, aby podnieść wielkość produkcji i wywozu w związku z ich dużymi niewykorzystanymi możliwościami produkcyjnymi. Co więcej, konsumpcja krajowa w Rosji w najbliższej przyszłości prawdopodobnie pozostanie na stosunkowo niskim poziomie.
(65) Uwzględniając zachowania rosyjskich eksporterów w zakresie cen eksportowych na rynkach państw trzecich, a mianowicie Brazylii, Turcji i Meksyku, można uznać za prawdopodobne, że rosyjscy producenci eksportujący przyjmą agresywną politykę cenową we Wspólnocie w celu odzyskania utraconych wcześniej udziałów w rynku. Rzeczywiście, jak ustalono we wcześniejszym dochodzeniu dotyczącym nawozów, nawet małe wielkości o niskich cenach mogą mieć znaczący zakłócający i szkodliwy skutek w odniesieniu do rynku tego towaru.
(66) Przemysł wspólnotowy nadal znajduje się w trudnej sytuacji, w szczególności pod względem rentowności, która znacznie poprawiła się zaraz po wprowadzeniu środków, jednak następnie ponownie poważnie się pogorszyła. Biorąc pod uwagę niepewną sytuację przemysłu wspólnotowego, prawdopodobna wielkość i ceny przywozu z Rosji po ewentualnym uchyleniu środków mogą spowodować jeszcze większe ryzyko dla przemysłu wspólnotowego. Ich wpływ na przemysł wspólnotowy byłby według wszelkiego prawdopodobieństwa istotny.
(67) Na podstawie powyższego wyciągnięto wniosek, że uchylenie środków najprawdopodobniej spowoduje ponowne wystąpienie szkody spowodowanej przywozem mocznika z Rosji.
G. INTERES WSPÓLNOTY
1. Wstęp
(68) Zgodnie z art. 21 podstawowego rozporządzenia zbadano, czy przedłużenie i zmiana istniejących środków antydumpingowych nie byłyby sprzeczne z interesem Wspólnoty jako całości. Interes Wspólnoty określono na podstawie oceny różnych interesów stron zainteresowanych, tj. przemysłu wspólnotowego, importerów i podmiotów gospodarczych, jak również użytkowników rozpatrywanego produktu. Do celów oceny prawdopodobnego skutku utrzymania lub nieutrzymania środków antydumpingowych, Komisja zażądała informacji od wszystkich wyżej wymienionych zainteresowanych stron.
(69) Należy przypomnieć, że w poprzednim dochodzeniu przyjęcie środków nie zostało uznane za sprzeczne z interesem Wspólnoty. Ponadto jest faktem, że obecne dochodzenie stanowi przegląd, przez co obejmuje analizę sytuacji przy istniejących już środkach antydumpingowych. Obecny przegląd uwzględnił zatem wszelkie skutki niekorzystne dla stron podczas okresu przypadającego po nałożeniu środków.
(70) Komisja przesłała kwestionariusze do 44 importerów, jednego stowarzyszenia importerów, pięciu stowarzyszeń użytkowników i jednego użytkownika rozpatrywanego produktu i otrzymała odpowiedzi od jednego importera, jednego użytkownika, jednego stowarzyszenia użytkowników i jednego stowarzyszenia importerów.
(71) Na tej podstawie zbadano, czy pomimo wniosku dotyczącego dumpingu, sytuacji przemysłu wspólnotowego i prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia wyrządzającego szkodę dumpingu nie istniały ważne przyczyny, które doprowadziłyby do wniosku, że utrzymywanie środków nie leży w tym szczególnym przypadku w interesie Wspólnoty.
2. Przemysł wspólnotowy
(72) Uważa się, że w razie nieutrzymania środków antydumpingowych nałożonych w poprzednim dochodzeniu istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia wyrządzającego szkodę dumpingu i sytuacja przemysłu wspólnotowego, która w badanym okresie się pogorszyła, pogorszy się jeszcze bardziej.
(73) Przemysł wspólnotowy wykazał strukturalną siłę umożliwiającą dostosowanie się do zmieniających się warunków rynkowych. Wykazały to w szczególności zyski przemysłu osiągane do 1997 r. oraz jego inwestycje w nowoczesne zdolności produkcyjne. Sukces tych działań w dużym stopniu zależy od istnienia uczciwej konkurencji na rynku wspólnotowym. Z tego względu należy zwrócić uwagę, że w październiku 2000 r. zostało wszczęte dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu mocznika pochodzącego Białorusi, Bułgarii, Chorwacji, Egiptu, Estonii, Litwy, Libii, Polski, Rumunii i Ukrainy. Z drugiej strony spadek zatrudnienia, rentowności i cen sprzedaży były tak znaczne, że niedawno przemysł wspólnotowy zamknął znaczną część swoich zdolności produkcyjnych w zakresie nawozów azotowych.
3. Importerzy
(74) Z 44 importerów, którzy otrzymali kwestionariusze, odpowiedział tylko jeden. Z zasady twierdził on, że jest przeciwny utrzymaniu środków. Jednakże biorąc pod uwagę niewielkie znaczenie mocznika dla jego działalności uznano, że utrzymanie środków nie wpłynie w znacznym stopniu na tego importera.
(75) Ze względu na niski poziom współpracy fakt, że importerzy na ogół zajmują się szeroką gamą nawozów, z których mocznik jest tylko jednym oraz fakt, że mocznik dostępny był z wielu innych źródeł niepodlegających obecnie środkom antydumpingowym, wyciągnięto wniosek, że wszelkie negatywne dla importerów skutki utrzymania środków nie byłyby czynnikiem nakazującym zniesienie tych środków.
4. Użytkownicy
(76) Użytkownikami rozpatrywanego produktu są przede wszystkim rolnicy i przedsiębiorstwa produkujące kleje i tworzywa sztuczne. Komisja wysłała kwestionariusze do kilku stowarzyszeń użytkowników na poziomie europejskim i krajowym. Otrzymano odpowiedź od jednego stowarzyszenia użytkowników zrzeszającego 11 spółdzielni rolniczych i od jednego użytkownika. Obaj respondenci są z zasady przeciwni utrzymania środków. Jednakże w trakcie OD żaden z nich nie używał mocznika pochodzącego z Rosji. Członkowie stowarzyszenia użytkowników przez cały okres objęty przeglądem kupowali bardzo małe ilości mocznika pochodzącego z innych źródeł. Indywidualny użytkownik nie miał trudności z nabyciem mocznika pochodzącego z innych państw trzecich w czasie obowiązywania środków.
(77) Należy zauważyć że, jak to ustalono również w poprzednich dochodzeniach, nawozy stanowią tylko małą część całkowitych kosztów ponoszonych przez rolników. W odniesieniu do powyższego oraz uwzględniając niski poziom współpracy uznano, że obecnie stosowane środki nie wywierają znaczącego negatywnego wpływu na użytkowników mocznika. W związku z tym należy zauważyć, że żaden z użytkowników nie twierdził, że nastąpił ogólny wzrost cen mocznika i/lub spadek jego rentowności od czasu wprowadzenia obecnie stosowanych środków. Mając na uwadze powyższe oraz uwzględniając niski poziom współpracy wyciągnięto wniosek, że wszelkie negatywne dla użytkowników skutki utrzymania środków nie byłyby czynnikiem nakazującym zniesienie tych środków.
5. Wniosek
(78) Wobec powyższego stwierdza się, że nie ma istotnych powodów dotyczących interesu Wspólnoty przeciwko utrzymaniu środków.
H. ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE
(79) Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których postanowiono zarekomendować utrzymanie istniejącego cła antydumpingowego w odniesieniu do mocznika pochodzącego z Rosji. Otrzymały one także czas na złożenie oświadczeń po uzyskaniu tych informacji. Nie wpłynęły żadne komentarze, które miałyby taki charakter, aby mogły spowodować zmianę powyższych wniosków.
(80) Z powyższego wynika, jak przewidziano w art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia, że obecnie obowiązujące środki antydumpingowe w odniesieniu do przywozu mocznika pochodzącego z Rosji powinny zostać utrzymane,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 7 maja 2001 r.
| W imieniu Rady | |
| B. RINGHOLM | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 56 z 6.3.1996, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2238/2000 (Dz.U. L 257 z 11.10.2000, str. 2).
(2) Dz.U. L 121 z 9.5.1987, str. 11.
(3) Dz.U. L 317 z 7.11.1987, str. 1.
(4) Dz.U. L 52 z 24.2.1989, str. 37.
(5) Dz.U. C 87 z 27.3.1993, str. 7.
(6) Dz.U. L 49 z 4.3.1995, str. 1.
(7) Dz.U. C 301 z 21.10.2000, str. 2.
(8) Dz.U. C 252 z 3.9.1999, str. 2.
(9) Dz.U. C 62 z 4.3.2000, str. 19.
(10) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2787/2000 (Dz.U. L 330 z 27.12.2000, str. 1).