Rozporządzenie 2474/93 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej oraz ustanawiające ostateczny pobór tymczasowego cła antydumpingowego
Dz.U.UE.L.1993.228.1
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE RADY (EWG) NR 2474/93
z dnia 8 września 1993 r.
nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz do Wspólnoty rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej oraz ustanawiające ostateczny pobór tymczasowego cła antydumpingowego *
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2423/88 z dnia 11 lipca 1988 r. w sprawie ochrony przed przywozem dumpingowym lub subsydiowanym z państw niebędących członkami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej(1), w szczególności jego art. 12,
uwzględniając wniosek przedłożony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym, jak przewidziano w powyższym rozporządzeniu,
a także mając na uwadze, co następuje:
A. Środki tymczasowe
(1) Rozporządzeniem (EWG) nr 550/93(2) Komisja wprowadziła tymczasowe cło antydumpingowe w przywozie do Wspólnoty rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, sklasyfikowanych pod kodem nomenklatury scalonej (CN) 8712 00. Rozporządzeniem (EWG) nr 1607/93(3) Rada przedłużyła obowiązywanie powyższego cła o okres nie dłuższy niż dwa miesiące;
B. Dalsza procedura
(2) Po wprowadzeniu tymczasowego cła antydumpingowego, niżej wymienione strony przedłożyły uwagi w formie pisemnej:
Eksporterzy z Chińskiej Republiki Ludowej:
- Guangzhou Five Rams Bicycle Industry Corporation,
- Shanghai Bicycle Group,
- Qingdao Bicycle Industrial Corporation,
- Guangzhou Golden Lion Bicycle Manufacturing & Trading Corp.,
- Xiamen Bicycle Company,
- Anyang Bicycle Industry Company,
- China Henan Light Industrial Products Imp. Exp. Corp.,
- Tianjin Bicycle Imp. & Exp. Corporation,
- Hubei Provincial International Trade Corporation,
- China Bicycles Company (Holdings) Limited,
- Asia Bicycles Co. Ltd,
- Catic Bicycle Co. Ltd,
- Sino-Danish Enterprises Co. Ltd,
- Hanji Town Waimanly Manufactory.
Producenci ze Wspólnoty:
- Hawk Cycles Ltd,
- Derby Cycle Werke GmbH,
- Cycleurope,
- Raleigh Industries Limited,
- Bicicletas de Alava SA,
- Gazelle BV.
Niezależni importerzy i podmioty gospodarcze:
- Scott (Europe) SA, Szwajcaria,
- Chung Wai Manufactory Limited, Hongkong,
- Halfords Ltd, Zjednoczone Królestwo.
Strony, które tego zażądały, otrzymały możliwość bycia przesłuchanymi przez Komisję.
(3) Strony zostały poinformowane o zasadniczy faktach i opiniach, na podstawie których planowano zalecić wprowadzenie ostatecznych środków antydumpingowych oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w formie cła tymczasowego. Przyznano im również termin na przedstawienie uwag szczegółowych po tym poinformowaniu;
(4) Rozpatrzono uwagi stron, a Komisja wprowadziła do swoich wniosków zmiany, które uznała za zasadne;
(5) Dochodzenie, z powodu jego złożoności, szczególnie w związku z dużą liczbą modeli rowerów oraz zróżnicowaniem specyfikacji technicznych, trwało dłużej niż zwykły termin jednego roku, przewidziany w art. 7 ust. 9 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 2423/88.
C. Produkt objęty dochodzeniem i produkt podobny
(6) Zgodnie z rozporządzeniem. (EWG) nr 550/93 (patrz: motywy 9-11 preambuły), Komisja postanowiła, że wszystkie typy rowerów mają być uważane za jeden produkt w rozumieniu art. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2423/88;
(7) Niektórzy eksporterzy podtrzymywali argument, że poszczególne kategorie rowerów powinny być uważane za oddzielne produkty, ponieważ konkretne zastosowanie i przeznaczenie rowerów w poszczególnych kategoriach są uważane na rynku za różne. Szczegółowa argumentacja opierała się na tym, że rower górski jest produktem wyraźnie odrębnym pod względem zastosowanych komponentów, ceny oraz postrzegania przez potencjalnego nabywcę;
(8) W motywach 9-11 rozporządzenia (EWG) nr 550/93 Komisja odniosła się już do większości argumentów eksporterów i uznała, że wszystkie rowery stanowią jeden produkt.
W odniesieniu do konkretnego zastosowania, użytkowania i postrzegania danych rowerów przez konsumentów, odnotowano, że, przede wszystkim, wszystkie rowery mają takie samo zastosowanie podstawowe i zasadniczo są użytkowane w tym samym celu. Biorąc pod uwagę powyższe oraz postrzeganie rowerów przez konsumentów, należy stwierdzić, że podział na poszczególne kategorie zasadniczo ma służyć spełnieniu różnych wymagań użytkowników końcowych. Jednakże użytkownicy końcowi regularnie klasyfikują rowery w poszczególnych kategoriach ze względu na ich różne zastosowania. Rower górski używany do jazdy terenowej może być bez przeszkód używany przez konsumentów jako typowy rower turystyczny. Czasami rowery górskie posiadają wyposażenie przeznaczone do użytkowania na drodze. Ponadto istnieje tendencja użytkowania rowerów o więcej niż jednym zastosowaniu. Przykładem jest rower hybrydowy, łączący w sobie cechy roweru górskiego i wyścigowego albo roweru górskiego i turystycznego. Tendencja ta zwiększa wymienność różnych kategorii rowerów, wpływając w ten sposób na wzrost konkurencji w obszarach o wspólnych elementach.
Nie ma zatem wyraźnej linii podziału między zastosowaniem przez użytkowników końcowych a postrzeganiem przez nich poszczególnych kategorii.
Komisja stwierdziła również, że sami producenci często nie dokonują rozróżnienia pomiędzy produkowanymi przez siebie rowerami, klasyfikowanymi w różnych kategoriach, pod względem produkcji, dystrybucji lub księgowania. Producenci zarówno z Chin, jak i ze Wspólnoty, wytwarzają wszystkie kategorie rowerów w podobnym procesie produkcji. Ponadto do dystrybucji rowerów wszystkich kategorii są wykorzystywane prawie zawsze te same kanały.
W związku z tym Rada uznaje, że, do celów tego postępowania, podobieństwa wszystkich kategorii rowerów, pod względem ich charakterystyki technicznej i fizycznej, jak również zastosowania, w tym zastosowania końcowego, mają większe znaczenie niż jakiekolwiek różnice między nimi;
D. Przemysł Wspólnoty
(9) Dochodzenie wykazało, że rowery wyprodukowane przez producentów wspólnotowych, którzy w pełni współpracowali w dochodzeniu, stanowiły 54,3 % łącznej liczby rowerów wyprodukowanych we Wspólnocie. Producenci wytwarzający 10 % wszystkich rowerów wyprodukowanych we Wspólnocie dostarczyli pewne podstawowe informacje na temat produkcji i wyrazili poparcie dla wniosku.
(10) Jeden z eksporterów złożył wniosek, aby, w związku z powiązaniami gospodarczymi między niektórymi producentami wspólnotowymi i eksporterami chińskimi w zakresie zakupu komponentów, przemysł Wspólnoty stanowili wyłącznie producenci niemający takich powiązań.
(11) Stwierdzono, że, z nielicznymi wyjątkami, rowery sprzedane przez producentów wspólnotowych zostały faktycznie wyprodukowane we Wspólnocie z części pochodzących w większości przypadków ze Wspólnoty, chociaż niektóre części zostały sprowadzone z Japonii, Singapuru, Tajwanu oraz Chińskiej Republiki Ludowej. Ponadto art. 4 ust. 5 rozporządzenia (EWG) nr 2423/88 przewiduje możliwość wykluczenia producentów wspólnotowych jedynie w przypadkach, gdy są oni importerami produktów będących przedmiotem dochodzenia, a nie, jak sugerował ten eksporter, gdy tylko sprowadzają niektóre komponenty z kraju również eksportującego dany gotowy produkt rozpatrywany.
(12) Nie przedstawiono żadnych nowych dowodów dotyczących producentów wspólnotowych, którzy sprowadzili rowery z Tajwanu oraz Chińskiej Republiki Ludowej, w związku z czym Rada podtrzymuje wniosek zawarty w motywie 13 rozporządzenia (EWG) nr 550/93.
(13) Jeden z eksporterów dowodził, że producenci wspólnotowi, którzy w pełni współpracowali w odpowiedzi na kwestionariusze wysłane przez Komisję, nie stanowią grupy reprezentatywnej oraz że producenci, którym wysłano kwestionariusze w późniejszym etapie postępowania, powinni być wyłączeni z zakresu pojęcia przemysłu Wspólnoty.
(14) Należy po pierwsze odnotować, że początkowo Komisja wysłała kwestionariusze tylko do producentów wspólnotowych wymienionych we wniosku antydumpingowym jako wnioskodawcy. Dopiero po otrzymaniu odpowiedzi na pierwsze kwestionariusze ustalono, że producenci wspólnotowi, którzy odpowiedzieli na kwestionariusze, wytwarzają 40 % wszystkich rowerów wyprodukowanych we Wspólnocie. Komisja wysłała dalsze kwestionariusze w celu rozszerzenia podstawy dochodzenia dotyczącego szkody. Umożliwiło to Komisji, bez nieuzasadnionego opóźnienia dochodzenia, przyjęcie za podstawę ustaleń odpowiedzi części przemysłu Wspólnoty reprezentującej w tym momencie jego większość. Nie było powodu, aby wykluczyć producentów, których poproszono o dostarczenie informacji później.
E. Metodologia
1. Traktowanie indywidualne
(15) W motywach 34-36 rozporządzenia (EWG) nr 550/93 Komisja postanowiła, że będzie nadal badała kwestię indywidualnego traktowania chińskich eksporterów w tym przypadku.
(16) Pomimo tego, iż niektórzy eksporterzy z Chińskiej Republiki Ludowej byli już traktowani indywidualnie w poprzednich sprawach antydumpingowych, szczególnie gdy wykazali, że w swej polityce eksportowej i ustalaniu cen eksportowych są niezależni od państwa, Komisja w trakcie tego postępowania doszła do wniosku, który Rada podziela, że z powodów podanych poniżej, w tej sprawie należy postępować ze szczególną rozwagą;
(17) Po pierwsze, należy pamiętać, że rozporządzenie (EWG) nr 2423/88 wymaga tylko, aby przepisy antydumpingowe określały kraj i produkt obłożony cłem. W związku z tym traktowanie indywidualne nie jest wymogiem tego rozporządzenia i jest uzasadnione wyłącznie w przypadku, gdy stanowi środek prawny przeciwdziałający szkodliwemu dumpingowi, bardziej odpowiedni i skuteczniejszy niż jedno cło stosowane w całym kraju.
(18) Po drugie, w przypadku krajów, o których mowa w art. 2 ust. 5 rozporządzenia (EWG) nr 2423/88 (w tym Chińskiej Republiki Ludowej), przy ustalaniu wartości normalnej, nie ma możliwości uwzględnienia skuteczności indywidualnych eksporterów lub przewagi stwierdzonej na podstawie ich porównania, ponieważ wartość ta musi być ustalona na podstawie cen lub kosztów w krajach o gospodarce rynkowej. Jedynym możliwym sposobem przyznania eksporterom z tych krajów traktowania indywidualnego jest uwzględnienie ich indywidualnych cen eksportowych. Ogólnie rzecz biorąc, oznaczałoby to, że uzyskane indywidualne wyniki byłyby wypaczone i w związku z tym niewłaściwe, ponieważ nie uwzględniałoby to przewagi stwierdzonej na podstawie porównania, która jednakże nie pozwala na określenie skuteczności, lub charakterystyki produktów indywidualnych eksporterów;
(19) Po trzecie, w praktyce, w przypadku kraju takiego jak Chińska Republika Ludowa, ustalenie, czy spółka, zarówno pod względem prawnym, jak i faktycznie, jest rzeczywiście niezależna od państwa, jest niezwykle trudne, a w szczególności czy - jeżeli jest niezależna w danym momencie - oznacza to, że jest niezależna stale. Gospodarka Chińskiej Republiki Ludowej znajduje się w fazie przejściowej od gospodarki w pełni kontrolowanej przez Państwo do gospodarki z elementami wolnego rynku. Kontrola państwa jest zachowana w bardzo wielu aspektach życia gospodarczego, prawo i instytucje niezbędne do funkcjonowania gospodarki rynkowej nie są wystarczająco rozwinięte, a podmioty gospodarcze i urzędnicy nie mają wystarczającej wiedzy o nich. Nie jest zatem pewne, czy umowy i wyraźne gwarancje prawne będą skuteczne, a działania eksporterów niezależne od interwencji rządu. Jest oczywiste, że wpływ państwa na całą działalność gospodarczą w Chinach jest ciągle jeszcze dominujący. Państwo może w dowolnym momencie zmienić zasady zatrudniania i wynagradzania pracowników, kontroluje zaopatrzenie w energię i może wprowadzić ograniczenia w zakresie wymiany walut i transferu wartości dewizowych.
(20) Po czwarte, Komisja obecnie nie jest w stanie zweryfikować deklaracji eksporterów na miejscu w Chinach, głównie z powodu charakterystycznych dla krajów o gospodarce nierynkowej trudności w ustaleniu stanu faktycznego ponad rozsądną wątpliwość. W szczególności, trudno jest Komisji ustalić, czy środki, deklarowane jako gwarantujące pewną niezależność od państwa w polityce eksportowej, są autentyczne czy tylko pozorne, szczególnie gdy państwo podjęło te środki wiedząc, że mogą zostać podjęte zastosowane działania antydumpingowe.
(21) Ponieważ traktowanie indywidualne może prowadzić do stosowania niewłaściwych stawek celnych i umożliwia państwu obchodzenie środków antydumpingowych poprzez ukierunkowanie wywozu na eksportera towarów obłożonych najniższym cłem lub wykorzystanie kanałów, którymi dokonuje on wywozu, Komisja i Rada doszły do wniosku, że odejście od ogólnej zasady wprowadzenia jednej stawki cła antydumpingowego dla krajów utrzymujących wymianę gospodarczą z państwem, powinno mieć miejsce wyłącznie w przypadku całkowitej pewności, że nie występują trudności opisane powyżej.
(22) W omawianym przypadku większość znanych eksporterów to podmioty należące w całości lub części do państwa.
(23) Dwóch eksporterów wnioskowało o przyznanie im indywidualnego traktowania, które nie powinno być stosowane wobec eksporterów będących własnością państwa;
(24) Jeden z tych eksporterów, spółka z Hongkongu, poprosił o indywidualne traktowanie w imieniu należącego w całości do państwa chińskiego producenta rowerów, którego rowery sprowadzał z Chin. Eksporter ten wyraził wolę wycofania wniosku o traktowanie indywidualne. Komisja uznała, że traktowanie indywidualne jest w każdym razie niewłaściwe, ponieważ spółka z Hongkongu mogłaby zmienić swoje źródło zaopatrzenia.
(25) Kolejny eksporter będący producentem chińskim twierdził, że niedawno przekształcił się w spółkę akcyjną i że część jego akcji w dalszym ciągu należąca do jednostki państwowej w wyniku licznych skomplikowanych i niejasnych transakcji zmniejszyła się tak, że państwo posiadało udział mniejszościowy. Komisja nie była przekonana, że spółka ta nie jest kontrolowana przez państwo. Nawet udział mniejszościowy umożliwia państwu znaczący wpływ na zarządzanie spółką, szczególnie w połączeniu ze wszystkimi innymi środkami nacisku pozostającymi do dyspozycji państwa w Chinach. W żadnym wypadku nowej struktury tej spółki nie można określić jako stabilnej lub ustalonej.
(26) Dalej, przedstawiciel rządu chińskiego, który twierdził, że reprezentuje wszystkich producentów rowerów, w których państwo chińskie jest udziałowcem, również oświadczył Komisji, że państwo chińskie koordynuje działania wszystkich producentów rowerów w Chinach.
(27) Uwzględniając powyższe argumenty i inne argumenty podane w motywach 15-21, Rada stwierdza, że traktowanie indywidualne obecnie w tym przypadku nie jest właściwe;
2. Próba
(28) Z uwagi na dużą liczbę modeli i eksporterów, Komisja była zmuszona oprzeć swoje ustalenia dotyczące dumpingu na analizie próby reprezentatywnej. Do tego celu Komisja przyjęła modele wyprodukowane przez reprezentatywną grupę producentów. Próba objęła dwie organizacje będące własnością państwa, dwie spółki typu joint-venture oraz jedną spółkę, która sprzedawała za pośrednictwem spółki z Hongkongu. W celu zwiększenia reprezentatywności próby, dla zachowania obiektywizmu wniosków końcowych, Komisja włączyła do próby spółkę należącą w całości do innego państwa, o największym znaczeniu biorąc pod uwagę wielkość wywozu. Sześć spółek objętych obecnie próbą stanowi 88 % całego wywozu do Wspólnoty realizowanego przez spółki, które odpowiedziały na kwestionariusz.
Rada zatwierdza tę metodologię.
F. Dumping
1. Wartość normalna
(29) Ustalając cło tymczasowe, Komisja postanowiła, że, przy wyznaczaniu normalnej wartości towarów wywożonych z Chin do Wspólnoty, Tajwan jest właściwym krajem analogicznym i, w związku z tym, wartość normalną ustala się na podstawie art. 2 ust. 5 lit. a) ppkt i) rozporządzenia (EWG) nr 2423/88, tzn. cen rowerów sprzedanych przez producentów z Tajwanu na rynku krajowym;
(30) Jeden z eksporterów dowodził, że, biorąc pod uwagę skalę wprowadzonych reform gospodarczych, Chińska Republika Ludowa jest krajem o gospodarce rynkowej. Spółka twierdziła, że w sektorze produkcji rowerów są stosowane zasady gospodarki rynkowej. Eksporter wnioskował o to, aby wartość normalna była ustalana na podstawie wartości konstruowanej w Chińskiej Republice Ludowej.
(31) Komisja, z powodu braku dowodów, odrzuciła powyższe twierdzenie. Chińska Republika Ludowa, zgodnie z art. 2 ust. 5 rozporządzenia (EWG) nr 2423/88 i z rozporządzeniem (EWG) nr 1766/82(4), jest uważana za kraj o gospodarce nierynkowej.
(32) Jeden z eksporterów zwrócił się do Komisji o rozważenie zasadności wyboru Tajwanu jako kraju analogicznego, ponieważ nie został uwzględniony produkt krajowy brutto na mieszkańca oraz krajowy rozkład pracy.
(33) W motywie 20 rozporządzenia (EWG) nr 550/93 Komisja stwierdziła, że, uwzględniając poziom konkurencji na rynku tajwańskim oraz porównywalność modeli, a także skalę produkcji na Tajwanie, wybór Tajwanu jako państwa analogicznego jest właściwy i nie jest nieuzasadniony. Fakt, że produkt krajowy brutto na mieszkańca i krajowy rozkład pracy nie zostały uwzględnione w kryteriach Komisji nie oznacza, że wybór Tajwanu jest błędem. Kryteria te nie mają w tym wypadku znaczenia, ponieważ nie ma bezpośredniego związku między nimi a kosztem produkcji. Po drugie, dane liczbowe przedstawiające produkt krajowy brutto kraju o gospodarce zarządzanej przez państwo i kraju o gospodarce rynkowej nie są porównywalne. W każdym razie, Komisja dokonała gruntownej oceny wszystkich propozycji eksporterów i nawiązała kontakt z głównymi producentami w czterech proponowanych krajach, ale żaden z nich nie wyraził chęci współpracy. Ponadto Komisja nie otrzymała żadnej propozycji, która, po uwzględnieniu dodatkowych kryteriów proponowanych przez eksportera, byłaby właściwsza niż Tajwan.
(34) Wartość normalna dla Chińskiej Republiki Ludowej została ustalona dla potrzeb określenia wstępnego, na podstawie art. 2 ust. 5 lit. a) ppkt i) rozporządzenia (EWG) nr 2423/88, tzn. na podstawie cen krajowych na Tajwanie. Jak wyjaśniono w motywie 20 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, Komisja stwierdziła, że rowery sprzedawane na rynku tajwańskim są w dużej mierze porównywalne z modelami chińskimi objętymi próbą. W związku z tym ceny w Tajwanie rzeczywiste zapłacone lub ceny, które mają być zapłacone w zwykłym obrocie handlowym, stanowiły właściwą podstawę ustalenia wartości normalnej dla Chińskiej Republiki Ludowej. Jednakże w celu zwiększenia reprezentatywności obliczenia dumpingowego, Komisja podjęła decyzję, aby je uzupełnić, dodając niektóre modele chińskie, dla których były znane wartości konstruowane porównywalnych modeli rowerów wywożonych do Wspólnoty przez producentów z Tajwanu.
(35) Jeden z eksporterów twierdził, że eksporterzy tajwańscy są traktowani korzystniej niż eksporterzy chińscy, ponieważ wartość normalną dla Tajwanu określa się na podstawie wartości konstruowanej, podczas gdy wartość normalna dla Chińskiej Republiki Ludowej, do celów rozporządzenia (EWG) nr 550/93, jest uzyskiwana na podstawie cen na Tajwanie.
(36) Komisja odrzuca powyższy argument. Komisja stwierdziła, że istnieją znaczące różnice pomiędzy modelami rowerów wywożonymi do Wspólnoty przez eksporterów tajwańskich a modelami sprzedawanymi na rynku krajowym Tajwanu. Jak wyjaśniono w motywie 16 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, nie można stosować cen krajowych, ponieważ w tym przypadku korekta ceny byłaby tak znacząca, że cena mogłaby nie mieć w ogóle znaczenia. W przypadku Chińskiej Republiki Ludowej nie można stosować tej samej metodologii, ponieważ nie są dostępne wiarygodne dane dotyczące kosztów produkcji. Jednakże stosowanie aktualnych cen tajwańskich nie dyskryminuje Chińskiej Republiki Ludowej. Twierdzenie eksportera sugerowałoby, że wartości normalne obliczone w stosunku do wartości konstruowanej były niższe od rzeczywistych cen na Tajwanie, tak jednak nie było, ponieważ składniki wartości konstruowanej opierały się na cenach rzeczywistych. W rzeczywistości, eksporter chiński osiągnął zyski najprawdopodobniej dzięki cenom na rynku tajwańskim, ponieważ, jak wyjaśniono w motywie 29 rozporządzenia. (EWG) nr 550/93, Komisja zabiegała o stosowanie modeli tajwańskich, wyposażonych gorzej niż porównywalny model chiński.
Rada potwierdza wnioski dotyczące wartości normalnej.
2. Cena eksportowa
(37) Jeden z eksporterów twierdził, że obroty wywozowe zastosowane przez Komisję w obliczeniu dumpingowym są niewystarczające i niereprezentatywne.
(38) W określeniu wstępnym obliczenie dumpingowe Komisji opierało się na tych modelach chińskich, dla których istnieją porównywalne modele sprzedawane w Tajwanie w zwykłym obrocie handlowym i w dostatecznych ilościach. Nie było możliwości zwiększenia liczby rowerów włączonej do obliczenia dumpingowego, ponieważ uwzględniono wszystkie modele sprzedawane na Tajwanie. Jak wyjaśniono w motywie 34, Komisja, po wyczerpaniu wszystkich możliwości ustalenia wartości normalnej w oparciu o ceny na Tajwanie, zdecydowała uzupełnić pierwotne obliczenie dumpingowe, dodając więcej modeli chińskich, dla których są znane wartości konstruowane porównywalnych modeli rowerów wywożonych do Wspólnoty przez eksporterów tajwańskich. Metoda ta została użyta w odniesieniu do wszystkich spółek objętych próbą, w wyniku czego otrzymano wskaźnik 63 dla liczby rowerów przyjętych w obliczeniu dumpingowym, w odniesieniu do łącznej wielkości wywozu, który z punktu widzenia Komisji jest więcej niż wystarczający dla spełnienia wymogu reprezentatywności.
(39) Ceny eksportowe zostały określone na podstawie cen zapłaconych lub należnych do zapłaty za produkty sprzedane i wywiezione do Wspólnoty.
(40) Przy określeniu wstępnym Komisja, dla jednego eksportera, który sprzedawał na rynek Wspólnoty za pośrednictwem powiązanej z nim spółki z Hongkongu, obliczyła cenę eksportową zgodnie z art. 2 ust. 8 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 2423/88. Komisja zbadała teraz powtórnie tę sprawę i zdecydowała, że, w przypadku braku ceny eksportowej z Chińskiej Republiki Ludowej, chińską cenę eksportową można ustalić jedynie w oparciu o cenę odsprzedaży produktu przez eksportera z Hongkongu niezależnym klientom Wspólnoty, zgodnie z art. 2 ust. 8 lit. b) tego rozporządzenia. Przyjęto dopuszczalny margines w wysokości 5 %, biorąc pod uwagę, że sprzedaż odbywała się przez Hongkong. Metoda ta wydaje się być uzasadnioną i jedynym właściwym traktowaniem w danej sytuacji.
Rada potwierdza to podejście.
3. Porównanie
(41) Jeden z eksporterów wnioskował o wprowadzenie korekt, gdzie to stosowne, z uwagi na różnice kosztów przewozu, ceł zwrotnych, prowizji oraz wynagrodzeń sprzedawców. Komisja zaakceptowała ten argument i, oprócz korekt wymienionych w motywie 28 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, również wprowadziła korekty z uwagi na różnice w kosztach przewozu, ceł zwrotnych, prowizji oraz wynagrodzeń sprzedawców.
(42) Kilku eksporterów w dalszym ciągu utrzymywało, że Komisja, ograniczając kryteria różnic do kategorii roweru, materiału, z którego jest zbudowana rama, i liczby biegów, w niewystarczającym stopniu uwzględniła jakość rowerów chińskich, w stosunku do modeli tajwańskich. Eksporterzy ci dowodzili, że istnieją również inne czynniki wymagające korekty, co w opinii jednego z eksporterów oznaczałoby obniżenie wartości normalnej o kolejne 5 %. Z drugiej strony, jeden z importerów dowodził, że rowery, które sprowadza z Chińskiej Republiki Ludowej, są tak wysokiej jakości, że nie stanowią konkurencji dla rowerów produkowanych przez przemysł Wspólnoty.
(43) Pomimo tego, że argumenty poszczególnych stron dotyczące jakości wywożonych produktów były sprzeczne, Komisja rozszerzyła kryteria stosowane przy ustalaniu, które modele są porównywalne, w celu uwzględnienia marki i typu przerzutek, koła łańcuchowego, dźwigni zmiany biegów, zespołów hamulcowych i piast, ponieważ te elementy również decydują o jakości roweru. Ponadto niektóre różnice w jakości zostały już do pewnego stopnia uwzględnione poprzez wybór gorzej wyposażonych rowerów tajwańskich do porównania, o którym mowa w motywie 29 rozporządzenia (EWG) nr 550/93. W związku z tym Komisja uwzględniła podstawowe kryteria decydujące o jakości roweru.
(44) Niektórzy eksporterzy dowodzili, że niektóre dokonane przez Komisję porównania modeli rowerów wywożonych z Chińskiej Republiki Ludowej z porównywalnym modelem sprzedawanym na Tajwanie były niewłaściwe oraz że wybrane przez Komisję modele tajwańskie nie zawsze posiadały gorsze wyposażenie, jak podano w motywie 29 rozporządzenia (EWG) nr 550/93. Jednakże przedstawiciele przemysłu wspólnotowego dowodzili, że w wielu przypadkach wybór przez Komisję modeli tajwańskich dla ustalenia wartości normalnej faworyzował eksporterów chińskich. Eksporterzy dowodzili, że margines dumpingu był w rzeczywistości znacznie wyższy.
(45) Komisja zweryfikowała uwagi dotyczące porównania modeli przedstawione przez wszystkie strony i skorygowała porównanie dodając dalsze kryteria wyjaśnione w motywie 43 niniejszego rozporządzenia i, gdzie to możliwe, zastępując modele przy zastosowaniu metodologii wyjaśnionej w motywie 29 rozporządzenia (EWG) nr 550/93. W obliczeniu dumpingowym dokonano stosownych zmian.
(46) Jeden z eksporterów wnioskował o korektę wydatków związanych z kosztami zarządu i sprzedaży poniesionych przez producenta na Tajwanie, którego sprzedaż krajowa odbywała się poprzez związane z nim podmioty zależne.
(47) Komisja oceniła ten wniosek i doszła do wniosku, że fakt, iż sprzedaż odbywa się poprzez podmiot zależny, nie wpływa na porównywalność cen.
(48) Jeden z eksporterów twierdził, że z uwagi na fakt, że dokonywany przez niego wywóz do Wspólnoty stanowi sprzedaż OEM (produkcja sprzętu oryginalnego), tzn. sprzedaż importerowi, który odsprzedaje sprzęt we Wspólnocie pod swoją nazwą firmową, i że jego wartość została porównana z wartością normalną uzyskaną na podstawie sprzedaży detalistom w Tajwanie jako sprzedaży pod "własną nazwą firmową", należy wprowadzić korektę w związku z różnicami w poziomie handlu;
(49) Komisja nie może zaakceptować powyższego argumentu. Niezależnie od faktu, że wniosek był nieuzasadniony, Komisja ustaliła, że, zgodnie z motywem 27 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, wprowadzenie korekt nie jest zasadne, ponieważ ceny, koszty oraz zyski z tytułu sprzedaży OEM w Tajwanie nie różnią się od cen, kosztów i zysków w "sprzedaży pod własną nazwą firmową".
Rada potwierdza te wnioski
4. Marginesy dumpingu
(50) Firmy, które odpowiedziały na kwestionariusz Komisji, dokonują tylko 73 % całości wywozu z Chińskiej Republiki Ludowej. Władze chińskie miały możliwość podania nazw i adresów innych producentów w Chinach, aby także oni mogli otrzymać kwestionariusz, lecz tego nie uczyniły. W związku z tym można jedynie zakładać, że dumping ze strony tych niewspółpracujących producentów jest co najmniej taki, jak producentów współpracujących, których uznano za stosujących największy dumping. Dlatego margines dumpingu ustalono na podstawie średniej ważonej w stosunku do marginesu dumpingu dla modelu sześciu spółek objętych próbą, a dla pozostałych 27 % wywozu dokonywanego przez producentów niewspółpracujących, od których nie otrzymano odpowiedzi, na podstawie art. 7 ust. 7 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2423/88. W związku z tym Komisja uznała, że na podstawie dostępnych faktów przyjmuje się marginesy dumpingu dla modeli tej spółki objętej próbą, której margines jest największy. Przyjmując powyższe, margines dumpingu dla Chińskiej Republiki Ludowej, wyrażony jako procent wartości CIF, wynosi obecnie 30,6 %;
Rada potwierdza ustalenia Komisji dotyczące dumpingu.
G. Szkoda
1. Łączna wielkość konsumpcji i udział w rynku przywozu dumpingowego
(51) Po ponownej ocenie udziału przemysłu Wspólnoty w rynku stwierdzono, że należy skorygować dane liczbowe podane przy ustalaniu cła tymczasowego. Zrewidowane dane wskazują, że udział przemysłu wspólnotowego w rynku spadł z 37,8 % w 1989 r. do 30,2 % w okresie dochodzenia. Pozostałe informacje zawarte w motywach 38 i 39 rozporządzenia (EWG) nr 550/93 są potwierdzone.
2. Ceny w przywozie dumpingowym
(52) Niektórzy eksporterzy dowodzili, że metodologia ustalona w motywach 40-44 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, stosowana do obliczania poziomu zaniżania cen, nie jest wystarczająco precyzyjna i nie uwzględnia w wystarczającym stopniu jakości rowerów.
(53) Komisja uwzględniła argumenty eksporterów i dokonała nowego obliczenia poziomu zaniżania cen rozszerzając metodologię opisaną w motywach 40-44 rozporządzenia. (EWG) nr 550/93. W tym celu każdą ze stu różnych grup rowerów utworzonych ze względu na kategorię roweru, materiał, z którego jest wykonana rama, oraz liczbę biegów, podzielono na dalsze trzy segmenty. Te trzy segmenty reprezentują różne poziomy jakości roweru (wysoka, średnia i niska), określone na podstawie typu przerzutki.
(54) Jedna ze spółek dowodziła, że obliczenie poziomu zaniżania cen nie jest reprezentatywne, ponieważ nie uwzględnia odpowiedniego wywozu do Wspólnoty i nie uwzględnia w ogóle lub uwzględnia w niewystarczającym stopniu sprzedaż przez niektórych producentów wspólnotowych.
(55) Komisja uwzględniła powyższy argument, włączając do obliczenia więcej modeli. Obecnie obliczenie dotyczy ponad 75 % rowerów sprzedawanych przez wszystkich eksporterów objętych próbą. Komisja zwiększyła także liczbę modeli i producentów wspólnotowych w obliczeniu.
(56) Jedna z spółek wykazywała, że korekta wprowadzona przez Komisję w motywie 42 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, wynikająca z różnic w poziomie kanału dystrybucji, jest niewystarczająca. Spółka podała dwa przykłady, które, jak twierdzi, przemawiają za większą korektą.
(57) Komisja zweryfikowała przykłady podane przez spółkę i stwierdziła, że margines jednej spółki nie różni się znacząco od marginesu zastosowanego przez Komisję, natomiast druga spółka prowadziła sprzedaż na innym poziomie handlu i dlatego jej dane liczbowe nie mogą być wykorzystane. Komisja przeprowadziła także dalszą analizę odpowiedzi importerów na kwestionariusz i doszła do wniosku, że dokonana przez nią korekta w związku z różnicami w poziomie dystrybucji, zgodnie z motywem 42 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, jest właściwa.
(58) W związku z powyższym Komisja dokonała ponownej oceny obliczenia zaniżania cen, zgodnie z motywami 56 i 58 rozporządzenia (EWG) nr 550/93. Stwierdzono średni ważony margines zaniżania cen w wywozie z Chińskiej Republiki Ludowej na poziomie 59 %.
3. Stan przemysłu Wspólnoty
(59) Kilku eksporterów zakwestionowało tymczasowe ustalenia Komisji dotyczące stanu przemysłu Wspólnoty. Eksporterzy dowodzili, że przemysł Wspólnoty przynosi większe zyski i czerpie w pełni korzyści ze wzrostu konsumpcji zwiększając produkcję, sprzedaż i udział w rynku.
(60) W konsekwencji Komisja zbadała powtórnie wszystkie szczegóły dotyczące stanu przemysłu Wspólnoty i poprosiła niektórych producentów wspólnotowych o podanie dalszych szczegółów. Stwierdzono, że ustalenia Komisji dotyczące produkcji, wydajności, wykorzystania mocy produkcyjnych, zapasów, sprzedaży, udziału w rynku, zmian cen, opłacalności oraz inwestycji, zmieniły się nieznacznie, ale ogólna tendencja, tymczasowo ustaloną w rozporządzeniu (EWG) nr 550/93, jest wyraźnie potwierdzona.
a) Produkcja , moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych i zapasy
(61) Produkcja przemysłu Wspólnoty zwiększyła się z 5.334.000 sztuk w 1988 r. do 5.876.000 sztuk w 1989 r. i 6.620.000 sztuk w 1990 r. Produkcja zmniejszyła się w okresie dochodzenia do poziomu 6.190.000 sztuk.
(62) Moce produkcyjne zwiększyły się z 7.620.000 sztuk w 1988 r. do 8.161.000 sztuk w 1989 r. oraz 8.758.000 sztuk w 1990 r. W okresie dochodzenia moce produkcyjne pozostały na tym samym poziomie. Wykorzystanie mocy produkcyjnych zwiększyło się z 70 % w 1988 r. do 72 % w 1989 r. oraz 76 % w 1990 r. W okresie dochodzenia wykorzystanie mocy produkcyjnych zmniejszyło się do 71 %;
(63) Poziom zapasów utrzymywanych przez przemysł wzrósł z 288.000 sztuk w 1988 r. do 395 000 sztuk w 1989 r., a następnie zmalał do 330.000 sztuk w 1990 r., i ostatecznie wzrósł do 419.000 sztuk w okresie dochodzenia;
b) Sprzedaż i udział w rynku
(64) Między rokiem 1988 a 1989 konsumpcja w sektorze rowerów we Wspólnocie zwiększyła się o 18,5 %, natomiast sprzedaż przemysłu Wspólnoty zwiększyła się tylko o 11,4 %. Między rokiem 1989 a 1990 konsumpcja wzrosła o 21,1 %, a sprzedaż tylko o 10,4 %. Konsumpcja między rokiem 1990 a okresem dochodzenia zwiększyła się o 9,2 %, podczas gdy sprzedaż przemysłu Wspólnoty zmniejszyła się o 4,2 %.
(65) Udział przemysłu Wspólnoty w rynku spadał stale z 40,2 % w 1988 r. do 37,8 % w 1989 r., 34,4 % w 1990 r. i wreszcie do 30,2 % w okresie dochodzenia;
c) Zmiany cen
(66) Komisja, do celów ustaleń dotyczących środków tymczasowych, stwierdziła, że, podczas gdy dostatecznie precyzyjnie ustalenie dokładnych zmian cen licznych modeli nie jest możliwe, ceny rowerów nie wynikają z podnoszenia parametrów specyfikacji;
(67) Niektórzy eksporterzy twierdzili, że ceny rowerów we Wspólnocie w praktyce znacząco wzrosły.
(68) Komisja przeprowadziła dalsze badania, w celu ustalenia w sposób bardziej precyzyjny, w jaki sposób zmieniały się ceny stosowane przez przemysł Wspólnoty. Komisja ustaliła, że pomiędzy 1990 r. i okresem dochodzenia ceny modeli reprezentatywnych, które w zasadzie były takie same, w pewnym okresie u czterech największych producentów Wspólnoty zmniejszyły się średnio o 7,55 %, pomimo stałego podnoszenia parametrów specyfikacji i rosnącego popytu na rowery we Wspólnocie;
d) Opłacalność
(69) Komisja ustaliła, że pomimo stałego wzrostu popytu w ciągu ostatnich czterech lat zysk przemysłu Wspólnoty jest relatywnie niski. Na podstawie dalszej oceny sytuacji finansowej przemysłu Wspólnoty Komisja ustaliła, że zysk wzrósł z 2,58 % w 1988 r. do 4 % w 1989 r., a następnie do 5,11 % w 1990 r. W okresie dochodzenia zysk zmalał do 4,81 %;
e) Inwestycje
(70) Inwestycje przemysłu Wspólnoty wzrosły z 16,5 miliona ECU w 1988 r. do 20,7 miliona ECU w 1989 r., a następnie 25,0 milionów ECU w 1990 r. Wartość inwestycji w okresie dochodzenia wyniosła 25,3 miliona ECU.
4. Wniosek dotyczący szkody
(71) Biorąc pod uwagę ostatecznie ustalone czynniki powodujące szkodę, w szczególności stagnację cen, utratę udziału w rynku oraz niezadowalające zyski w okresie zwiększonego popytu, Komisja jest zdania, że przemysł Wspólnoty poniósł znaczącą szkodę, w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 2423/88.
Rada potwierdza ten wniosek ustalenia, które posłużyły do jego sformułowania.
H. Przyczyna szkody
a) Skutki przywozu dumpingowego
(72) We wnioskach wstępnych Komisja ustaliła szczegółowo wpływ przywozu dumpingowego na przemysł Wspólnoty (motywy 55-57 rozporządzenia (EWG) nr 550/93). Ponieważ nie pojawiły się nowe argumenty w tej kwestii, Komisja potwierdza swoje ustalenia.
b) Inne czynniki
(73) Jeden z eksporterów dowodził, że przyczyną spadku udziału przemysłu Wspólnoty w rynku nie jest dumping, ale brak możliwości sprostania popytowi na rowery, spowodowany brakiem inwestycji.
Biorąc pod uwagę ustalenia Komisji dotyczące wykorzystania mocy produkcyjnych, z których wynika, że nigdy nie wykorzystano ich powyżej poziomu 76 %, przemysł Wspólnoty powinien z łatwością dostarczyć więcej rowerów. Ponadto fakt, że w przemyśle Wspólnoty nastąpił wzrost inwestycji, świadczy o wadze, jaką przywiązuje on do przemysłu rowerowego. Powyższy argument zostaje zatem odrzucony.
(74) W odniesieniu do motywów 58-61 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, nie ma nowych dowodów, które mogłyby sprawić, że Komisja zmieniłaby swoje tymczasowe ustalenia. Tym samym Komisja potwierdza te ustalenia.
W związku z tym Rada potwierdza ustalenia Komisji dotyczące skutków przywozu dumpingowego i skutków wywołanych innymi czynnikami.
I. Interes Wspólnoty
(75) Jak podano w motywie 65 rozporządzenia (EWG) nr 550/93, Komisja ustaliła, że w interesie Wspólnoty jest podjęcie stosownych środków.
(76) Nie uzyskano następnie żadnych nowych informacji. Rada potwierdza powyższe wnioski.
J. Zobowiązanie
(77) Jeden z chińskich eksporterów złożył zobowiązanie cenowe. Komisja odrzuciła je, ponieważ zaakceptowanie zobowiązania eksportera z kraju o gospodarce nierynkowej zakładałoby indywidualne traktowanie tego eksportera, które w tym przypadku nie może mieć miejsca;
K. Cło ostateczne
(78) Zważywszy, że poziom szkody przekracza margines dumpingu, przy ustaleniu cła należy uwzględnić ten margines.
(79) Jeden z eksporterów poprosił, aby Komisja uwzględniła, zgodnie z art. 13 kodeksu antydumpingowego GATT, fakt, że Chińska Republika Ludowa jest krajem rozwijającym się i zastosowała konstruktywne środki zaradcze;
(80) Biorąc powyższe pod uwagę, należy pamiętać, że Chińska Republika Ludowa nie jest sygnatariuszem kodeksu antydumpingowego GATT;
L. Pobieranie ceł tymczasowych
(81) Z uwagi na ustalone marginesy dumpingu oraz skalę szkody poniesionej przez przemysł Wspólnoty, Rada uważa za konieczne ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych w formie tymczasowego cła antydumpingowego do kwoty cła ostatecznie nałożonego;
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w Brukseli, dnia 8 września 1993 r.
| W imieniu Rady | |
| W. CLAES | |
| Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. L 209 z 2.8.1988, str. 1.
(2) Dz.U. L 58 z 11.3.1993, str. 12.
(3) Dz.U. L 155 z 26.6.1993, str. 1.
(4) Dz.U. L 195 z 5.7.1982, str. 21.
Z dniem 13 kwietnia 2005 r. stosowanie środków antydumpingowych, o których mowa w nin. rozporządzeniu, zostało przedłużone do dnia 15 lipca 2010 r. na podstawie art. 11 ust. 2 akapit pierwszy in fine rozporządzenia Rady nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U.UE.L.96.56.1) w związku z rozporządzeniem Rady nakładającym ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów pochodzących z Wietnamu, zmieniającym rozporządzenie (WE) nr 1524/2000 nakładające ostateczne cło antydumpingowe na przywóz rowerów pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej (Dz.U.UE.L.05.183.1).