Możliwość wprowadzenia obligacji stabilnościowych (2011/2959(RSP)).

Dzienniki UE

Dz.U.UE.C.2013.249E.2

Akt nienormatywny

Wersja od: 30 sierpnia 2013 r.

Możliwość wprowadzenia obligacji stabilnościowych

P7_TA(2012)0046

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie możliwości wprowadzenia obligacji stabilnościowych (2011/2959(RSP))

(2013/C 249 E/02)

(Dz.U.UE C z dnia 30 sierpnia 2013 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1173/2011 z dnia 16 listopada 2011 r. w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro ¹ ,

– uwzględniając zieloną księgę Komisji z dnia 23 listopada 2011 r. w sprawie możliwości wprowadzenia obligacji stabilnościowych,

– uwzględniając wystąpienie wiceprzewodniczącego Rehna przed Komisją Gospodarczą i Monetarną w dniu 23 listopada 2011 r. oraz wymianę poglądów z niemiecką Radą Ekspertów Ekonomicznych na temat europejskiego funduszu ratunkowego w dniu 29 listopada 2011 r.,

– uwzględniając sprawozdanie okresowe przewodniczącego Van Rompuya pt. "W kierunku silniejszej Unii Gospodarczej" z dnia 6 grudnia 2011 r.,

– uwzględniając art. 115 ust. 5 oraz art. 110 ust. 2 Regulaminu PE,

A. mając na uwadze, że Parlament zwrócił się do Komisji o przedstawienie sprawozdania na temat możliwości wprowadzenia europejskich papierów wartościowych, co stanowi integralną część porozumienia między Parlamentem i Radą w sprawie pakietu dotyczącego zarządzania gospodarczego ("sześciopaku");

B. mając na uwadze, że strefa euro znajduje się w szczególnej sytuacji - państwa członkowskie strefy euro mają wspólną walutę, nie posiadają jednak wspólnej polityki fiskalnej ani wspólnego rynku obligacji;

C. mając na uwadze, że wyemitowanie obligacji podlegających odpowiedzialności solidarnej wymagałoby większej integracji;

1. jest głęboko zaniepokojony utrzymującymi się napięciami na rynkach obligacji skarbowych krajów strefy euro, które w ostatnich dwóch latach przejawiały się w coraz większych spreadach, wysokiej niestabilności i podatności na ataki spekulacyjne;

2. uważa, że strefa euro, jako emitent drugiej waluty międzynarodowej na świecie, jest współodpowiedzialna za stabilność międzynarodowego systemu pieniężnego;

3. podkreśla, że w długoterminowym interesie strategicznym strefy euro i jej państw członkowskich leży uzyskanie wszelkich możliwych korzyści z emisji euro, które ma potencjał, aby stać się światową walutą rezerwową;

4. odnotowuje w szczególności, że rynek amerykańskich obligacji skarbowych oraz całkowity rynek obligacji państwowych w strefie euro są porównywalne pod względem wielkości, jednak nie pod względem płynności, różnorodności i kształtowania cen; zwraca uwagę, że w interesie strefy euro mogłoby leżeć stworzenie wspólnego płynnego i zróżnicowanego rynku obligacji oraz że rynek obligacji stabilnościowych stanowiłby realną alternatywę dla amerykańskiego rynku obligacji dolarowych, a euro stałoby się globalną "bezpieczną przystanią";

5. uważa również, że strefa euro i jej państwa członkowskie są odpowiedzialne za zapewnienie długoterminowej stabilności waluty, z której korzysta ponad 330 milionów ludzi oraz wiele firm i wielu inwestorów, co pośrednio wpływa na resztę świata;

6. zwraca uwagę, że obligacje stabilnościowe różniłyby się od obligacji emitowanych przez państwa federalne, takie jak USA czy Niemcy, i dlatego nie można ich bezpośrednio porównać z amerykańskimi lub niemieckimi obligacjami skarbowymi.

7. z zadowoleniem przyjmuje przedstawienie zielonej księgi, która stanowi odpowiedź na apel, jaki Parlament Europejski zgłaszał od długiego czasu, i uznaje tę księgę za pożyteczny punkt wyjścia do dalszych dyskusji; z otwartością i chęcią przystąpi do aktywnej dyskusji na temat wszystkich kwestii - zarówno zalet, jak i wad - związanych z możliwością wprowadzenia obligacji stabilnościowych w ramach różnych opcji; zachęca Komisję do dalszego pogłębienia dokonywanej przez nią analizy po szerokiej debacie publicznej, do której wkład powinny wnieść parlamenty krajowe i Parlament Europejski, jak również EBC, jeżeli uzna to za stosowne; uważa, że żadna z trzech opcji przedstawionych przez Komisję nie stanowi sama w sobie odpowiedzi na obecny kryzys długu państwowego;

8. zwraca uwagę na ocenę Komisji, przedstawioną w zielonej księdze w sprawie możliwości wprowadzenia obligacji stabilnościowych, zgodnie z którą obligacje stabilnościowe ułatwiłyby transmisję polityki pieniężnej strefy euro i poprawiłyby efektywność rynku obligacji oraz szerzej pojętego systemu finansowego strefy euro;

9. ponownie zaznacza, że warunkiem wspólnej emisji obligacji jest obecność trwałych ram fiskalnych, ukierunkowanych zarówno na poprawę zarządzania gospodarczego, jak większy wzrost gospodarczy w strefie euro, oraz że kluczową kwestią jest, aby działania prowadzone były etapami, w ramach których należałoby stworzyć wiążący plan działań, na wzór kryteriów z Maastricht dla wprowadzenia wspólnej waluty, uwzględniający nabyte doświadczenia;

10. jest zdania, że cele podjętych na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 8-9 grudnia 2011 r. decyzji o dalszym wzmocnieniu równowagi finansów publicznych przyczyniają się również do stworzenia niezbędnych warunków do ewentualnego wprowadzenia obligacji stabilnościowych;

11. uważa, że obligacje stabilnościowe mogłyby stanowić dodatkowy sposób zachęcenia do przestrzegania paktu stabilności i wzrostu, jeżeli rozwiązane zostaną kwestie pokusy nadużycia oraz wspólnej odpowiedzialności; zwraca uwagę, że jeżeli chodzi o opcje przedstawione w zielonej księdze, należy prowadzić dalsze prace, m.in. nad następującymi zagadnieniami:

– skuteczne bodźce rynkowe w celu zmniejszenia poziomu zadłużenia,

– kryteria wejścia i wyjścia, uzgodnienia dotyczące warunkowości, uzgodnienia dotyczące zapadalności, redystrybucja korzyści z finansowania dla krajów o obecnym ratingu AAA,

– system dyferencjacji stóp procentowych między państwami członkowskimi o różnych ratingach,

– dyscyplina budżetowa i wzrost konkurencyjności,

– skutki procykliczne i skutki służące deflacji długu,

– wystarczająca atrakcyjność dla inwestorów rynkowych, przy jednoczesnym ograniczaniu lub unikaniu nadmiernych zabezpieczeń i redystrybucji ryzyk między krajami,

– nadrzędność obligacji stabilnościowych nad obligacjami krajowymi w przypadku niespłacenia długu przez dane państwo członkowskie,

– kryteria przyznawania kredytów państwom członkowskim i zdolność obsługi długu,

– mierzalne i egzekwowalne programy ograniczania długów,

– warunki wiążącego planu działań, podobne do kryteriów z Maastricht dla wprowadzenia wspólnej waluty,

– współpraca z europejskim instrumentem stabilności finansowej/europejskim mechanizmem stabilności w przypadku państw członkowskich mających problemy z płynnością,

– odpowiednie wymogi prawne, w tym zmiany traktatowe i konstytucyjne;

12. uważa, że perspektywa obligacji stabilnościowych może przyczynić się do stabilności w strefie euro w średnim okresie; wzywa jednak Komisję, aby szybko przedstawiła propozycje zdecydowanej walki z obecnym kryzysem długu państwowego, obejmujące europejski pakt ratunkowy zaproponowany przez niemiecką Radę Ekspertów Ekonomicznych i/lub finalizację i ratyfikację traktatu w sprawie europejskiego systemu stabilności i/lub euroweksle, jak również wspólne zarządzanie emisją długu państwowego;

13. zwraca uwagę, że niniejsza rezolucja stanowi wstępną reakcję na zieloną księgę Komisji, w późniejszym czasie przyjęta zostanie bardziej kompleksowa rezolucja w formie sprawozdania INI;

14. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu.

¹ Dz.U. L 306 z 23.11.2011, s. 1.